Ανεπανόρθωτες είναι οι ζημιές που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία αλλά και η εικόνα της Ελλάδας στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις χειρίστηκαν την κρίση και της μνημονιακής πολιτικής που κατεξευτέλισε τη χώρα μας σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο. Μόνο ένα πικρό χαμόγελο οίκτου προκαλούν οι πρωθυπουργικοί ισχυρισμοί περί «αποκατάστασης της αξιοπιστίας της χώρας» και περί δήθεν επερχόμενης «ανάπτυξης», η οποία θα αποκαταστήσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, που συνεχίζει να καταβαραθρώνεται ραγδαία.
Δεν ξέρει πού να κρυφτεί κανείς από ντροπή όταν ακούει να του διηγούνται καθημερινές εμπειρίες απλών Ελλήνων σε ευρωπαϊκές χώρες. Φοιτητές π.χ. που πάνε να νοικιάσουν σπίτι στην Αγγλία και οι ιδιοκτήτες τούς ζητούν... διπλάσιο αριθμό ενοικίων ως εγγύηση από όσα ζητούν σε άλλους ξένους ή αρνούνται εντελώς να νοικιάσουν το σπίτι τους σε Ελληνες! Παρέες Ελλήνων που πάνε να φάνε σε εστιατόριο στην Αυστρία, παραγγέλνουν και το γκαρσόνι απαιτεί να πληρώσουν... προκαταβολικά το φαγητό!
Υπάρχει πλήρης απαξίωση και περιφρόνηση προς οτιδήποτε ελληνικό στην Ευρώπη, όσο κι αν μας πληγώνει αυτό. Μόνο στο μυαλό κυβερνητικών παραγόντων υπάρχει υποτιθέμενη αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας, σε καμία περίπτωση στην πραγματικότητα. Δυστυχώς, θα χρειαστούν δεκαετίας για να αποκατασταθεί αυτή η ζημιά.
Αυτό όμως είναι το λιγότερο, όσο απαξιωτικό κι αν είναι για μας. Το κατά πολύ σοβαρότερο είναι αν και πότε η Ελλάδα θα μπορέσει να συνέλθει και να επανέλθει εκεί που βρισκόταν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Ας γίνουμε σαφέστεροι. Το 2007 η Ελλάδα είχε κάπου 370.000 ανέργους. Σήμερα κοντεύουν να φτάσουν το 1.300.000 και το 2013, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, θα ξεπεράσουν το 1.500.000. Το ερώτημα είναι απλό και δραματικό: Αυτή η ανάπτυξη που υπόσχεται ο πρωθυπουργός υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσει ένα εκατομμύριο και πάνω θέσεις εργασίας; Η απάντηση είναι εξίσου απλή, αλλά τραγική: Αποκλείεται! Θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες.
Το 2013 θα είναι η έκτη συνεχής χρονιά συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας και μάλιστα βίαιης μείωσης του ΑΕΠ. Δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα θα κλείσουν, προσθέτοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στους ήδη υπάρχοντες. Σαν να μην έφτανε αυτό, θα αρχίσει και ο δημόσιος τομέας να παράγει δεκάδες χιλιάδες ανέργους μέσω διαθεσιμότητας ή και απολύσεων χωρίς προσχήματα, καθώς και δεκάδες χιλιάδες πρόσθετους συνταξιούχους.
Αντί δηλαδή ο κρατικός τομέας να είναι φορέας ανακούφισης αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, λόγω Μνημονίου, θα μετατραπεί σε ολέθριο καταστροφέα εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας για τα επόμενα χρόνια. Βεβαίως και το κράτος θα γλιτώνει λεφτά καθώς θα απολύει εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους του, θα εξαθλιώνει οικονομικά όσους συνεχίζουν να δουλεύουν στο Δημόσιο πληρώνοντάς τους πολύ λιγότερο, κλείνοντας σχολεία και νοσοκομεία κατακρημνίζοντας στα Τάρταρα την υγεία και τη μόρφωση του λαού μας. Υπάρχει όμως κανένας τίμιος άνθρωπος που να χαρακτηρίζει «ανάπτυξη» αυτό το ζοφερό μέλλον που απεργάζεται για τους Ελληνες η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη;
Οσο για τον βαρύτατα χειμαζόμενο ιδιωτικό τομέα, με τι λεφτά θα αναπτυχθεί; Δειλά δειλά τώρα κυβέρνηση και τραπεζίτες ομολογούν ότι καμιά ρευστότητα δεν θα φέρει αυτή καθαυτή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Απλώς ελπίζουν ότι θα... ξαναγυρίσουν στις τράπεζες οι καταθέσεις και αυτά τα λεφτά των καταθετών θα δανείσουν οι τραπεζίτες στις επιχειρήσεις για να αναπτυχθούν! Υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται πως κανένα αξιόλογο ποσό δεν θα ξαναγυρίσει στις τράπεζες, γιατί απλούστατα ο κοσμάκης ξοδεύει όσα είχε στην άκρη προσπαθώντας αφενός να επιβιώσει και αφετέρου να πληρώσει το ληστρικό φορολογικό «γδάρσιμό» του από την κυβέρνηση.
