ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΑΙΓΙΝΙΟΥ ΚΑΙ Η "ΜΟΥΓΚΑΜΑΡΑ" ΤΩΝ "ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ"...

Καλημέρα. 

    Είμαι ένας δημότης αυτού του νομού, και εκπλήσσομαι για μια  ακόμα φορά από τα μεγάλα κανάλια, τα οποία δεν έχουν αναφερθεί στο μεγάλο και τραγικό γεγονός των διοδίων στον νομό μας. Δεν είναι σημαντικό αυτό το θέμα; Ή δεν τους αφήνουν τα αφεντικά τους να μιλήσουν;

 

Περιμένω να δω πότε θα το αναφέρουν. Μήπως πρέπει να δούνε αίμα πρώτα;

 Ν.Π.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ ΑΙΓΙΝΙΟΥ ΔΗΜΟΣ ΠΥΔΝΑΣ – ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σήμερα Πέμπτη 31/01/2013 ο αγώνας για τη δικαίωση της Πιερίας με την κατάργηση των διοδίων στο Αιγίνιο συνεχίζεται πιο δυναμικά.

Χαιρετίζουμε με ικανοποίηση τη συζήτηση και θετική θέση για τον αγώνα μας από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και την απόφασή της να κάνει ειδική συνεδρίαση για τον αποκλεισμό της Πιερίας από τα διόδια.

Χαιρετίζουμε με ικανοποίηση την απόφαση συμμετοχής στον αγώνα μας του Δήμου Κατερίνης.

Χαιρετίζουμε με ικανοποίηση την απόφαση συμμετοχής στον αγώνα μας του Δήμου Δίου Ολύμπου.

Χαιρετίζουμε με ικανοποίηση τη συμμετοχή στον αγώνα μας της Ένωσης Μεταφορέων Πιερίας, των Ελεύθερων Ποδηλατών, των Αθλητικών Σωματίων, των Δημοσιογράφων των Ελληνικών και Γερμανικών ΜΜΕ, των Βουλευτών και άλλων νομών, των Νομικών, των αγροτών και όλων των φορέων και πολιτών που αναγνωρίζουν το δίκαιο αίτημά μας και έμπρακτα συμμετέχουν στον αγώνα μας.

Σήμερα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πύδνας Κολινδρού είναι στην Αθήνα για να απαιτήσουν ξανά την κατάργηση των διοδίων.

Καλούμε όλους τους πολίτες της Πιερίας να συμμετάσχουν στην ειρηνική διαδήλωση κατά των διοδίων

σήμερα στο σταθμό διοδίων Αιγινίου στις 14:30 μμ.

Στις 5:00 μμ θα γίνουν μουσικές εκδηλώσεις στο χώρο των διοδίων από μουσικά σύνολα του Δήμου.

Τα διόδια Αιγινίου πλήττουν όλη την Πιερία.

Επιτέλους πρέπει να εισακουσθεί και ο λαός.

Δε θα αφήσουμε να μας καταστείλουν με τη βία.

Κάθε μέρα γινόμαστε πιο πολλοί πιο δυνατοί.

Ο αγώνας συνεχίζεται – Η κρατική τρομοκρατία δεν περνάει.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΥ

   Ο Σύλλογος διδασκόντων Γυμνασίου Μακρυγιάλου καταγγέλλει τη λειτουργία του σταθμού διοδίων στο Αιγίνιο Πιερίας θεωρώντας ότι πρόκειται για αδικία που συντελείται σε βάρος του τόπου και των κατοίκων της Πιερίας -και όχι μόνο.

Διαμαρτυρόμαστε για τη λειτουργία του σταθμού διοδίων Αιγινίου που οδηγεί την περιοχή της Πιερίας σε απομόνωση, σε υποβάθμιση, σε οικονομικό μαρασμό και σε ασφυκτικό αποκλεισμό.

Βρισκόμαστε σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, τα διόδια ξεκινούν τη λειτουργία τους εδώ τώρα. Αποδεικνύεται περίτρανα η αναλγησία όσων έχουν ήδη αποφασίσει για την τύχη τόσο των κατοίκων της Πιερίας όσο και των εργαζομένων σε αυτήν από τους νομούς που συνορεύουν βορείως με το νομό Πιερίας. Εν τέλει ο μόνος που κερδίζει είναι συγκεκριμένες μεγάλες ιδιωτικές τεχνικές εταιρείες.

Ο σταθμός διοδίων στο Αιγίνιο Πιερίας, στο σημείο που έχει δημιουργηθεί, δεν αφήνει περιθώριο σε κανέναν να παρακάμψει μέρος της εθνικής οδού, κάτι που δεν έχει λογική και είναι μοναδική περίπτωση σε όλη την Ελλάδα.

Κανείς από όσους χειρίζονται τα θέματα της ζωής του τόπου μας δεν ενδιαφέρεται για τη λειτουργία των ξενοδοχειακών μονάδων και κατασκηνώσεων που λειτουργούν στο νομό, που πλήττει όχι μόνο τους ιδιοκτήτες αλλά και τους απλούς εργαζομένους σε αυτές. Γενικά, ο πρωτογενής τομέας έχει καθιζάνει και ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος των κατοίκων της Πιερίας στηρίζεται στον τουρισμό. Δύο σταθμοί διοδίων σε τόσο κοντινή απόσταση (Μαλγάρων και Αιγινίου), περίπου 12 km, είναι αποτρεπτικός παράγοντας για τους επισκέπτες.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους εργαζομένους στη βιομηχανική περιοχή αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της πόλης της Θεσσαλονίκης. Ο σταθμός αποτελεί επιπλέον μια πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση για τους κατοίκους του Δήμου Πύδνας – Κολινδρού που η εργασία τους απαιτεί μετακίνηση και την υποχρεωτική διέλευση από τους σταθμούς αυτούς καθημερινά.

Το ίδιο ισχύει και για όσους έρχονται να εργαστούν στο νομό Πιερίας από το νομό Θεσσαλονίκης και να επιστρέψουν αυθημερόν στον τόπο τους. Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στο νομό Πιερίας ερχόμενοι από τη Θεσσαλονίκη είναι από τους πρώτους που πλήττονται άμεσα.

Διαφωνούμε πλήρως με τη λειτουργία των Διοδίων Αιγινίου και διαμαρτυρόμαστε έντονα.

Αιτούμεθα την άμεση κατάργησή τους και καλούμε τους αρμόδιους φορείς να μην τεθεί θέμα λειτουργίας τους και να τεθεί ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης της σύμβασης παραχώρησης και τροποποίηση του σχετικού νόμου, ώστε να δοθεί οριστική λύση.

Μακρύγιαλος, 31/1/2013

Το κανάλι al jazeera για το "Χωρίς Μεσάζοντες" στην Κατερίνη

Από αύριο Παρασκευή μέχρι και την Δευτέρα 3  Φεβρουαρίου 2013, θα βρίσκεται  στην πόλη της Κατερίνης συνεργείο του τηλεοπτικού σταθμού al jazeera για να καλύψει τη διανομή «Χωρίς Μεσάζοντες » που θα πραγματοποιηθεί από τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας. Το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013, θα διατεθούν 100 τόνοι πορτοκάλια και κρεμμύδια σε περίπου 2000 οικογένειες.
Ο διεθνούς εμβέλειας τηλεοπτικός σταθμός φιλοξενεί για τρίτη φορά δράσεις της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας που αφορούν την αυτοοργάνωση των πολιτών, την κοινωνική οικονομία, την αλληλεγγύη και γενικότερα την αντίσταση των πολιτών στη οικονομική και κοινωνική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας.
Με την ευκαιρία αυτή, αύριο Παρασκευή, οι δημοσιογράφοι του aljazeera θα καλύψουν και το θέμα του σταθμού διοδίων του Αιγινίου, την πρόσφατη βίαιη παρέμβαση των ΜΑΤ με  χρήση χημικών κατά των διαμαρτυρόμενων πολιτών, αλλά και τα έντάλματα σύλληψης πολιτικών προσώπων.

--
Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας (ΕΟΔνΠ)
Φλέμινγκ 19, Κατερίνη 601 00
Τηλ. 23510 31906 / Φαξ 23510 34 174

Ενωμένη η Αυτοδιοίκηση απέναντι στα Διόδια

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

28ης  Οκτωβρίου 40, Κατερίνη                         e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr

Τηλ.: 2351 –351208

Fax: 2351 – 351207                                                Κατερίνη,  31  Ιανουαρίου 2013

                                                      ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    Ενωμένη η Αυτοδιοίκηση απέναντι στα Διόδια

Συμπαράσταση σε αιρετούς και πολίτες της Πιερίας που συνελήφθησαν για τα επεισόδια στα διόδια Αιγινίου, εξέφρασε σύσσωμο το Περιφερειακό Συμβούλιο της ΠΚΜ

Η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας, κ. Σοφία Μαυρίδου, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ανάπτυξε το θέμα για τη λειτουργία των μετωπικών διοδίων στο Αιγίνιο Πιερίας καθώς και των παραπλευρων διοδίων στη Λεπτοκαρυά, τα οποία αναμένεται να δημιουργήσουν προβλήματα στην καθημερινή ζωή του κοινωνικοοικονομικού και επιχειρηματικού ιστού της Πιερίας αλλά και ευρύτερα όλης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ανακοινώθηκε στο σώμα η εκτέλεση εισαγγελικής διαταγής με τη σύλληψη του Δημάρχου Πύδνας – Κολινδρού, κου Ευάγγελου Πολύζου  και του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του ίδιου Δήμου, κου Ευάγγελου Λαγδάρη.

Σύσσωμο το σώμα του Περιφερειακού Συμβουλίου της Κεντρικής Μακεδονίας, ο Πρόεδρός του, ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, οι Αντιπεριφερειάρχες και όλοι οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι, εξέφρασαν την αμέριστη συμπαράστασή τους στην άδικη αντιμετώπιση των αιρετών του Δήμου Πύδνας – Κολινδρού.

Σε δήλωσή της η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας, τονίζει με νόημα, ότι όλοι οι αιρετοί είναι εκπρόσωποι του λαού  και εκφράζουν το κοινό αίσθημα των τοπικών κοινωνιών που εκπροσωπούν.

Η σημερινή στοχοποίηση – δίωξη των δύο αιρετών του Δήμου Πύδνας – Κολινδρού, δεν μπορεί να πτοήσει το λαϊκό αίσθημα ενάντια στη λειτουργία των διοδίων του Αιγινίου και της Λεπτοκαρυάς, ούτε να παύσει τις διαδηλώσεις αγανάκτησης της τοπικής κοινωνίας, επιβάλλοντας επιτακτική  την ανάγκη για  άμεση επίλυση των προβλημάτων που ανακύπτουν από τη λειτουργία των διοδίων.

Όλοι οι αιρετοί της Περιφερειακής Αρχής της Κεντρικής Μακεδονίας συντασσόμαστε στο πλευρό των δύο αιρετών του Δήμου Πύδνας – Κολινδρού αλλά και των πολιτών που συνελήφθησαν για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις, γιατί ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση, είτε ως αιρετός είτε ως πολίτης, δηλώνει χαρακτηριστικά η κ. Σοφία Μαυρίδου.

Δεν μπορούν να μπούνε διόδια στη σκέψη και στα αισθήματα του κόσμου και των εξουσιοδοτημένων εκπροσώπων του, για θέματα που περιορίζουν κατάφορα την ελευθερία της έκφρασης και της μετακίνησης ατόμων και ιδεών, οξύνοντας τα επιπρόσθετα προβλήματα που δημιουργούνται στην ήδη επιβαρημένη κατάσταση που βιώνει ο τόπος μας,  εξαιτίας της δυσμενούς οικονομικής κρίσης καθώς και την ευαισθητοποίηση – ενεργοποίηση των συναρμόδιων υπουργείων για την άμβλυνση των κοινωνικών αντιδράσεων που καταγράφονται από τη λειτουργία των διοδίων.

Η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας

Σοφία Μαυρίδου

Ουστ

Να φτωχύνουν και οι άλλοι. Να περικοπούν και αυτών οι  μισθοί. Γιατί μόνο εγώ; Να πεινάσουν και αυτοί! Εμένα μου έκοψαν 30% από το μισθό μου, να κόψουν και στα ρετιρέ. Πρέπει και αυτών οι μισθοί να πάνε στα 500 ευρώ.  Είναι μερικές από τις απόψεις που συναντώ όταν από την ραδιοφωνική εκπομπή, υποστηρίζω ότι πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα κάποιας μερίδας εργαζομένων, τελευταίως των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ.
Είναι απόψεις μιας σιχαμένης μερίδας συμπολιτών μας, που λειτουργώντας με φτηνά και ταπεινά, αισθήματα επιθυμεί το κακό που έχει υποστεί η ίδια να το πάθουν και οι υπόλοιποι. Είναι η μερίδα εκείνη που δεν διανοείται ότι θα μπορούσε αυτή και άλλες μερίδες συμπολιτών μας, να ΜΗΝ είχαν υποστεί περικοπές. Πως; Αν δεν σκεφτόντουσαν έτσι.

Αν είχαν πέντε έξι βασικές αξίες, όπως αλληλεγγύη, συναδέλφωση, αγωνιστικότητα, αξιοπρέπεια, μαχητικότητα, αυτοθυσία, αυτοεκτίμηση, σύνεση και εγκράτεια. Και αν δεν είχαν κάποιες άλλες ιδιότητες, όπως, αφέλεια, ξεπούλημα συνείδησης, αρρωστημένο...

μικροαστισμό, άγνοια βασικών κανόνων λειτουργίας της «ελεύθερης» οικονομίας, ατομισμό, ανάγκη για κάθε λογής τσοπάνο, υποτακτικότητα και άλλα συμπτώματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Το ενδιαφέρον με αυτούς τους συμπολίτες μας είναι ότι ενώ υποστηρίζουν με φανατισμό την ανάγκη να μην πληρώνουν αυτοί, τους ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ, κάνουν την κότα όταν τους επισημαίνεις ότι πληρώνουν με διάφορους τρόπους και επί δεκαετίες, εφοπλιστές, εργολάβους, καναλάρχες και μια δεκάδα λαμόγια, που του τρώνε τα λεφτά και το μέλλον. Αυτή την κλεψιά, την θεωρούν αυτονόητη, σχεδόν απαραίτητη!

Δεν με ενοχλούν αυτές οι απόψεις. Δεν με επηρεάζουν. Δεν με απασχολούν. Στους προβληματισμένους, συμπολίτες, συντρόφους, συναγωνιστές που με αγωνία ρωτάνε (ρωτάμε), πώς θα αλλάξουμε τα πράγματα με τέτοιες συμπεριφορές, τους απαντώ. ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ.  Δεν τους χρειαζόμαστε. Ποτέ οι αλλαγές σε μια κοινωνία δεν έγιναν με την συμμετοχή του συνόλου. Ποτέ το 100% ενός λαού δεν συμμετείχε σε έναν δημιουργικό ξεσηκωμό. Σπάνια αυτός που βράζει στο ζουμί του βγήκε από την κατσαρόλα.

Τύποι, που  εμπιστεύονται τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και τους Κουβέληδες, ενώ έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Τύποι, που  αναζητούν τον καλύτερο έμπορο για να εξαγοραστούν. Τύποι που μηρυκάζουν παιδαριώδη επιχειρήματα των παραθύρων και λογοδοτούν στους Πρετεντέρηδες. Τύποι που συνηθίζουν τα σκατά και τα θεωρούν αναγκαίο όρο αξιοπρεπούς επιβίωσης,είναι ήδη καταδικασμένοι. Καταδικασμένοι να περιμένουν το ψίχουλο που θα τους πετάξει η Τρόικα εσωτερικού ή εξωτερικού. Καταδικασμένοι στον φόβο και την αγωνία. Καταδικασμένοι να καταναλώνουν μεταλλαγμένα προϊόντα και ιδέες. Είναι καταδικασμένοι, όχι από εμένα, ή άλλους. Είναι καταδικασμένοι από τους ίδιους τους εαυτούς τους, τις επιλογές τους, τον τρόπο σκέψης τους.

Θα προχωρήσουμε χωρίς αυτούς. Θα προχωρούσαμε έτσι κι αλλιώς χωρίς αυτούς. Το ξέραμε από την αρχή. Μάλλον το ήξεραν και αυτοί. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.Από τα κεφάλια.

Μερικά είναι στραμμένα πάνω και μερικά κάτω.

Καλά βελάσματα! .

ΥΓ1. Γνωρίζω ότι χαλάει την ηρεμία, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος… αλλά δυστυχώς πρέπει να μάθετε να κοιμόσαστε με φασαρία. Δεν θα ησυχάσουμε.

ΥΓ2. Και νιώθω ότι αυξάνονται αυτοί που δεν αρκούνται στην απλή φασαρία.

Θύμιος Κ.

Από ellinofreneia

Η αθλιότητα του «ΣΚΑΪ» συνεχίζεται! Oι καναλάρχες-νταβατζήδες δημοσίων έργων και οι δημοσιοκάφροι Υπηρεσίας συνεχίζουν ακάθεκτοι...

Ο Πορτοσάλτε με το «καλημέρα» παριστάνει τον ανήξερο για την προβοκάτσια που έστησε το Υπουργείο Εργασίας και ζητάει να δείξει σοβαρότητα το ΚΚΕ. Αλλά κάνει γαργάρα τόσο τις κατηγορηματικές δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ, όσο και την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Από κοντά με τον Πορτοσάλτε, ο Οικονόμου στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ» ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ «τα σπάει», ενώ ήδη έχει αποδειχτεί ότι οι...
φωτογραφίες που παρουσίασε χτες το κανάλι του Αλαφούζου είναι στημένες από το Υπουργείο Εργασίας.

Η παράθεση των φωτογραφιών αποκαλύπτει το στήσιμο: Είναι τραβηγμένες από το ίδιο σημείο και «ω του θαύματος» στις δύο δεν υπάρχει καμία σπασμένη πόρτα ενώ στις άλλες δύο εμφανίζεται. Στις δύο το φωτιστικό είναι όρθιο και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο είναι πεσμένο. Στις δύο οι καρέκλες είναι μέσα στο γραφείο του υπουργού και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο έχουν ριχτεί στην πόρτα ώστε να δίνεται εικόνα μάχης.

Εξακολουθούν στο «ΣΚΑΪ» να κάνουν γαργάρα τόσο τις κατηγορηματικές δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ, όσο και την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Παραθέτουμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει στο λαό τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις, την άγρια επίθεση που δέχτηκαν δεκάδες συνδικαλιστές εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών από δυνάμεις των ΜΑΤ στο Υπουργείο Εργασίας, οι οποίοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τις νέες προκλητικές δηλώσεις του υπουργού για το Ασφαλιστικό. Αντί να απολογηθεί ο υπουργός Εργασίας για τις προσβλητικές δηλώσεις και την προκλητική πολιτική του, απάντησε με την ωμή βία των ΜΑΤ, τους τραυματισμούς και με συλλήψεις και προσαγωγές.

Είναι βαθιά νυχτωμένοι η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν, αν νομίζουν ότι μπορούν με την ωμή βία να τρομοκρατήσουν το εργατικό ταξικό κίνημα. Η αυταρχική κατρακύλα τους φανερώνει το μεγάλο φόβο και την ταραχή τους και επιχειρούν να επιβάλουν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα με το ψέμα, τον εκβιασμό και την καταστολή. Το εργατικό-ταξικό κίνημα, ο λαός έχει πολλές φορές αναμετρηθεί μαζί τους και δεν πρόκειται να λυγίσει. Αλυσίδες στο εργατικό-λαϊκό κίνημα δεν πρόκειται να φορέσουν.

Πανεργατικός, παλλαϊκός συναγερμός και λαϊκή συμμαχία, για να αποκρουστεί ο κυβερνητικός αυταρχισμός, να μπει φραγμός και τέλος στην πολιτική που σφαγιάζει τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για τις ανάγκες των μονοπωλίων. Να σταματήσουν οι προσαγωγές και να αφεθούν τώρα όλοι ελεύθεροι».

"902"μέσω "Σίβυλλα"

Όταν τα θηλυκά έχουν αδένες που λείπουν σε “άνδρες”-χανουμάκια!

Εκλογές, ως η τελευταία ελπίδα ανάκτησης του παρόντος

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *

Το γιατί βρισκόμαστε ήδη σε άδηλη προεκλογική περίοδο, (σας) το είπα και το εξήγησα με δύο τρόπους: (1) ως παράθυρο ευκαιρίας του κ. Σαμαρά και των εταίρων του στην κυβέρνηση, μετά την παραμυθία της τακτοποίησης του δημόσιου χρέους και της στροφής της οικονομίας στην μεταφυσική σταθερότητα και δήθεν ανάπτυξη και (2) ως προσπάθεια των κεντρικών παιχτών και της διαπλοκής να διαμορφώσουν πολιτικά τετελεσμένα προτού το νέο υφεσιακό πακέτο μέτρων της Συγκυβέρνησης επιφέρει επιπρόσθετη απορρύθμιση και καταστροφή στην αγορά, παράλληλα με διογκούμενη άρνηση συμμόρφωσης πολιτών ή/και πολιτικά αποκλίνουσες συμπεριφορές σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, με αποτέλεσμα την αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού. 

Παλαιότερα αυτό δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα και σπανίως οδηγούσε αμέσως σε προσφυγή σε εκλογές, σήμερα όμως είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Εάν παραλύσει ο μηχανισμός εξυπηρέτησης του προϋπολογισμού, που βασίζεται στο μνημόνιο, τότε θα ενεργοποιηθεί ο αυτοματοποιημένος μηχανισμός άντλησης εσόδων για την εξυπηρέτηση της αναθεωρημένης Δανειακής Σύμβασης από τους ad hoc θεσμούς που ελέγχει η τρόικα και έχει συνυπογράψει η κυβέρνηση με την μορφή των προαπαιτούμενων για την άντληση ρευστότητας από το πρόγραμμα δανειοδότησης. Τούτο θα οδηγούσε στην απόλυτη απομυθοποίηση της παραμυθίας των Συγκυβερνητών και στην άτακτη κατάρρευση του καθεστώτος που τους στηρίζει και στηρίζεται από αυτούς.

Ωστόσο, το τελευταίο [το (2)] θα πρέπει να προβληματίζει εκτός από τους αποφασιστικούς παράγοντες χάραξης κομματικής στρατηγικής στην συγκυρία, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ, πρωταρχικώς. Η αναρχοποίηση του καθεστώτος στην Ελλάδα δεν συμφέρει ούτε την αντιπολίτευση για πολλούς λόγους εσωτερικής οργάνωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης, εξωτερικής νομιμοποίησης και οικονομικής απειλής για μετατροπή της συντεταγμένης χρεοκοπίας σε άναρχη, ανεξέλεγκτη. Το τελευταίο μάλιστα δεν έχει μαθηματική σχέση με την παραμονή ή όχι στην ευρωζώνη και τους όρους που διαμορφώνονται στην μια ή στην άλλη περίπτωση. Εννοώ, πως η συντεταγμένη χρεοκοπία ως οικονομική πορεία είναι πλέον όρος που αποδέχονται, υπονοούν ή επιδιώκουν όλοι όσοι αναπτύσσουν πολιτική αφήγηση που δεν προπαγανδίζει την έξοδο της χώρας από τους δυτικούς θεσμούς ηγεμονίας και την «κατάργηση» των καπιταλιστικών σχέσεων στο εσωτερικό.

Η διαφωνία μεταξύ των Συγκυβερνητών και (κυρίως) της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει να κάνει με την πολιτική διάσταση και την οικονομική μεθοδολογία της συντεταγμένης χρεοκοπίας της χώρας, ώστε να αντιμετωπισθεί η κρίση με διαφορετικό πολιτικοοικονομικό τρόπο και με διαφορετικούς ηττημένους και νικητές, μέσα σε ένα νέο αστικό σύστημα που θα σηματοδοτήσει μια νέα μεταπολίτευση. Σε όλες τις περιπτώσεις και συνολικά, λαός και εθνικό συμφέρον στις διεθνείς πολιτικές θα βγουν σοβαρά λαβωμένα, με την διαφορά πως μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε σε κάθε περίπτωση να διαχειριστεί πιο ήπια και υπέρ των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων τα επόμενα στάδια της συντεταγμένης χρεοκοπίας. Ίσως μάλιστα, εάν οι συνθήκες στην ευρωζώνη το επέτρεπαν και οι οργανικοί σύμμαχοι της χώρας δεν συγκρούονταν μεταξύ τους, το διάστημα αυτό να μειωνόταν σε κρίσιμο βαθμό, με σοβαρές πιθανότητες θεμελίωσης σύγχρονης παραγωγικής ανασυγκρότησης με παράλληλο εκδημοκρατισμό των θεσμών. Παρόλα αυτά, ενώ από την μια η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σηματοδοτούσε σε κάθε περίπτωση μια βάσιμη ελπίδα για προοδευτική μεταστροφή των πολιτικών στην Ελλάδα από αντιδραστικές έως αυταρχικές που είναι σήμερα, από την άλλη ο στοχαστής «αουτσάιντερ» δεν θα μπορούσε, σεβόμενος των αναγνώστη του, να διαβεβαιώσει πως μια κυβέρνηση ενός «Δημοκρατικού Μετώπου» θα πετύχαινε να θέσει τα θεμέλια της αναγκαίας δημοκρατικής και παραγωγικής αναδιοργάνωσης της χώρας.

Δεν έχω κανένα απτό στοιχείο στη διάθεσή μου που θα μου επέτρεπε να πιθανολογήσω θετικά. Και αυτό επειδή ένας τέτοιος στόχος ξεπερνά κατά πολύ την ίδια την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα σύνθετο ζήτημα που σχετίζεται με μια πλειάδα μεταβλητών και με μια κουλτούρα (γενικότερη και ιδίως πολιτική) στο εσωτερικό που δεν βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση. Προδήλως, δεν βοηθά και η σημερινή μορφή του όποιου κινήματος των εργαζομένων, η λειτουργία των ΜΜΕ και η διαπλεκόμενη ή αποκαρδιωμένη ή περιθωριοποιημένη ή απλώς αδιάφορη και φοβική διανόηση του τόπου, όπως και η πολιτική ωριμότητα στο εσωτερικό του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς όλα είναι αρνητικά για μια «αναγεννησιακού» χαρακτήρα πορεία της χώρας. Μόνον που οποιαδήποτε ελπίδα δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει την περιθωριοποίηση του αντιδραστικού, φθαρμένου και σε μάλλον σημαντικό βαθμό διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και το ξερίζωμα της πατρωνίας και της διαπλοκής. Κανείς, δεν νομίζω, πως θα μπορούσε να εκτιμήσει στα σοβαρά τις πιθανότητες θετικής εξέλιξης για τα δύο-τρίτα της κοινωνίας, που υφίστανται σήμερα ένα είδος πολεμικής επίθεσης από την Συγκυβέρνηση, μετά από μια πιθανή «εκτόξευση» του ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα, σε κάθε περίπτωση όμως έστω και με καφκική προσέγγιση… και η τελευταία ελπίς, είναι μια ελπίς! Στο κάτω- κάτω όπως θα έλεγε και ο Κάφκα, τον οποίον πολύ υπολήπτομαι, όχι τόσο εξαιτίας της λογοτεχνίας του αυτής καθ’ εαυτής , αλλά εξαιτίας της πολιτικής του εμπειρίας, ως ο «μεγάλος ταλαίπωρος» μιας εποχής θανάσιμων αποκλεισμών και αναγκαστικής περιπλάνησης για εκατομμύρια ευρωπαίους και κυρίως ευρωπαίους-εβραίους, «αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του»!

Μια αναμφισβήτητη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα αποτελούσε μια ευκαιρία να διεγερθεί το παρόν μας και όχι να «ξυπνήσει» το μέλλον μας. Το τελευταίο είναι μια άλλη υπόθεση, πολιτικότατη υπόθεση, αλλά μάλλον μακριά από την σημερινή διάσταση του πολιτικού ανταγωνισμού στην πατρίδα μας. Η συμπαθέστατη – όσο περνάει ο καιρός την συμπαθώ περισσότερο, παρότι αναρωτιέμαι πώς την έπαθε και «αποκοιμήθηκε» στο πόστο της – κυρία Αλέκα Παπαρήγα υπόσχεται να ξυπνήσει το μέλλον, με ξυπνητήρι των αρχών του περασμένου αιώνα ασφαλώς, κατηγορώντας τον Αλέξη Τσίπρα για συντηρητική στροφή εν όψει εκλογών. Για μετριοπαθή αποκρυστάλλωση της αντιμετώπισης της κρίσης θα έπρεπε να τον «κατηγορήσει», ή για μετριοπαθή προσέγγιση μιας αριστερής διακυβέρνησης και όχι ασφαλώς για συντηρητική στροφή, αν δεν επιθυμούσε να χάσουν και οι πολιτικές έννοιες το νόημά τους και το παρόν την πολιτική του σημασία. Έτσι θα έδενε καλύτερα με τη διαλεκτική προσέγγιση των προοδευτικών πολιτικών σε παρόντα χρόνο και η άλλη – ορθή σε κάθε περίπτωση παρατήρηση της: «δεν δαιμονοποιούμε τα ταξίδια αυτά καθαυτά» [του Α. Τσίπρα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ] … «σκοπός των επαφών ήταν να τους καθησυχάσουν». Έτσι είναι ακριβώς και αυτό αποτελεί ένα κρίσιμο στοιχείο εξωτερικής πολιτικής ενός κόμματος που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία. Έτσι έκανε και ο Λένιν, τα ίδια και ο Στάλιν, όπως και Βρετανοί, Γάλλοι και Αμερικανοί, συντηρητικοί, φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες για να κερδίσουν εκλογές, αλλά και ως κυβερνητικοί συνασπισμοί αργότερα, αποφεύγοντας καταρχήν την πολεμική σύγκρουση με ισχυρές αναθεωρητικές δυνάμεις της εποχής, με τις οποίες βρίσκονταν σε προφανή αντιπαλότητα συμφερόντων. Δεν φαντάζομαι να μην συνεννοούμεθα και αναγκαστώ να μπω σε λεπτομέρειες και «στενοχωρηθούμε», περιγράφοντας επίσης πώς ο Χίτλερ με μαεστρία διαχειρίστηκε το ζήτημα του καθησυχασμού, προετοιμαζόμενος για πόλεμο! Άσε που θα μπορούσα να επεκταθώ σε ανάλογες «πολιτικές καθησυχασμού», όπως τις αποκαλεί η ιστορία και η πολιτική επιστήμη – στρατηγήματα δηλαδή - στη Κίνα, στην Ιαπωνία στην μετασταλινική Σοβιετική Ένωση και παντού στον κόσμο. Σημασία έχει πώς δίνεις αργότερα ως κυβέρνηση πολιτική διάσταση στο στρατήγημα του καθησυχασμού.

Καθόλου άσχημα δεν έκανε, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την περίπτωση, παρότι ειπώθηκαν και κάποιες σαχλαμάρες με την μορφή υπερβολικής τάσης καθησυχασμού στα όρια παράταιρης ταύτισης συμφερόντων… αλλά ας παραμείνουμε σοβαροί, όπως παρέμεινε σοβαρή και η κ. Παπαρήγα και δεν αναφέρθηκε σε γκεμπελισμούς της Δεξιάς. Ορθότατη ήταν και η παρατήρησή της - σε τηλεοπτική συνέντευξη - πως «ανατροπή δεν σημαίνει να αλλάζουν κυβερνήσεις και να παραμένει η ίδια πολιτική», σημειώνοντας ότι «το ΚΚΕ θα επιμείνει στην αναδιοργάνωση, ανασύνταξη και αναγέννηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος». Δίχως αυτό όμως να έχει καμία σχέση με την εκτίμηση του ΚΚΕ περί ώριμων υλικών, αντικειμενικών συνθηκών για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Το αντίθετο μάλλον σημάνει η τελευταία πρόταση της κυρίας Παπαρήγα, που ενισχύεται με την πεποίθησή της πως «ο λαός πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί να νικήσει», αλλά «προς το παρόν δεν το πιστεύει αυτό και γι' αυτό είναι ευάλωτος σε διαφόρου είδους πιέσεις».

Αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε να ήταν ένα θαυμάσιο σημείο εκκίνησης για την προσέγγιση των εκλογών που καταφθάνουν με βήμα ταχύ και οι οποίες θα προκύψουν φυσικά, επειδή έτσι θεωρεί κυρίως ο κ. Σαμαράς ότι ωφελείται. Ποτέ μια κυβέρνηση δεν προσφεύγει πρόωρα στην λαϊκή ετυμηγορία αν δεν κρίνει ο πρωθυπουργός και η ηγεσία της γενικότερα πως αυτό είναι προς το συμφέρον της, ή δεν πέσει μετά από απώλεια της δεδηλωμένης (πραγματική ή σκηνοθετημένη).

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που θα μπορούσε να κάνει τον λαό να πιστέψει στις δυνάμεις του για την ανατροπή ενός καθεστώτος που τον ταπείνωσε, τον εξαπάτησε και τον εξευτελίζει καθημερινώς με την μορφή πλέον της Συγκυβέρνησης αυτών που επί τόσες δεκαετίες εναλλάσσονταν στα πράγματα; Μα, τι άλλο από την δυνατότητά του να ανατρέψει αυτό το καθεστώς ηγεμονίας που θεμελιώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην βάση μιας αισχρής διαπλοκής κι ενός υπερκαταναλωτικού μύθου περί ισχυρής Ελλάδας, που πλέον είχε τάχα λύσει το ζήτημα της οικονομικής σταθερότητας με την ένταξή της στην ευρωζώνη! Στην πραγματικότητα η ένταξη αυτή υπονόμευε την παραγωγική εκείνη δομή που προσδιόριζε με αντικειμενικά στοιχεία το μέτρο ισχύος της χώρας, πράγμα που μου δόθηκε η ευκαιρία να εξηγήσω αρκετές φορές. Η πολιτικο-μεγαλοεπιχειρηματική τάξη της Ελλάδας, όχι μόνον διαμόρφωσε από το 1974 και εντεύθεν ένα καθεστώς ευημερίας με γυάλινα πόδια, αλλά το χειρότερο, εκμεταλλεύθηκε πολιτικά την ένταξή μας στην ΕΟΚ, στην ΕΕ και στην ευρωζώνη για να διαμορφώσει τραγικές συνθήκες παραοικονομίας και απολύτως νοσηρής και καιροσκοπικής δημοσιονομικής πολιτικής, προς όφελός της, με την θεμελίωση ανήκουστων προνομίων σε πρόσωπα, ομάδες και συντεχνίες των «δικών της παιδιών». Είναι η ίδια αυτή τάξη που, ταυτιζόμενη σε μεγάλο βαθμό με τις ηγεσίες ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συνομολόγησε με την τρόικα μια μορφή χρεοκοπίας για την Ελλάδα, πιστεύοντας πως έτσι θα κάνει καλύτερη διαχείριση πολιτικού κόστους, από την στιγμή που πιέστηκε για δραματικές αλλαγές μετά την διεθνή τραπεζική κρίση, που μετεξελίχθηκε σε δημοσιονομική κρίση στην ευρωζώνη. Δηλαδή, ότι μέσω αυτής της συγκεκριμένης μορφής χρεοκοπίας θα μπορούσε να παραμείνει στα πράγματα με μηχανισμό την σταδιακή μεταφορά του οικονομικού κόστους της πτώχευσης κράτους και τραπεζικού συστήματος, κυρίως στους εργαζόμενους, αλλά και στους μικροεπενδυτές. Εκτίμησε προφανώς ότι είναι τέτοια η μορφή του πελατειακού χαρακτήρα της Ελληνικής Δημοκρατίας, που θα μπορούσε σε διαδοχικά στάδια να επιβληθεί μία δραματική εσωτερική υποτίμηση, η οποία θα μείωνε τα διαθέσιμα εισοδήματα από την εργασία περισσότερο από 50% με παράλληλη εφαρμογή ενός καιροσκοπικού φορολογικού συστήματος που θα αποδεκάτιζε την ισχύ της μεσαίας τάξης, δίχως σημαντική ανατροπή των κατεστημένων πολιτικών σχέσεων και σχηματισμών. Τούτο, ασφαλώς, έγινε και εξελίσσεται με την συναίνεση της κεντροευρωπαϊκής ελίτ και του αμερικανικού παράγοντα. Και είναι τούτο που αποκαλείται σταθερότητα από τους φορείς της κυβερνητικής προπαγάνδας, της διαπλοκής και κεφαλαιοκρατικών παραγόντων του εξωτερικού.

Αυτή την «σταθερότητα» που στηρίζεται στην γκεμπελική διάσταση του «σοκ και δέος», ως μορφή που παραλύει μικρομεσαία στρώματα με χαλαρή ή ανύπαρκτη ιδεολογική συγκρότηση και υπερατομικιστική συνείδηση, θα πρέπει ο λαός να ανατρέψει για να ξεκινήσει να δομείται η «πίστη στις δυνατότητές του». Η πίστη αυτή δεν προκύπτει με μεταφυσικό ή απλώς ιδεολογικό τρόπο, αλλά δια της πολιτικής πρακτικής. Ακούγεται ίσως παράδοξο, καθώς η τρέχουσα ιδεολογία διαμορφώνει τρομερή στρέβλωση στις επιστημονικές παρατηρήσεις, αλλά είναι η ίδια η πολιτική πρακτική που προκαλεί για δράση μεταβολής ενός καθεστώτος. Όταν παρατηρούμε λαϊκή αδράνεια, το φαινόμενο οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που προτείνουν με βάση την παρούσα διάσταση των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων και αντιλήψεων ένα πρόγραμμα ανατροπής τους, που δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση την επιδείνωση των ήδη επιδεινωμένων συνθηκών ευημερίας.

Στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός δεν έχει να επιλέξει μεταξύ μίας συντηρητικής και προοδευτικής πολιτικής, αλλά μεταξύ μιας βαθειά αντιδραστικής και μιας μετριοπαθούς αριστερής πολιτικής, αν αποκλείσουμε την πιθανότητα λαϊκής επανάστασης, η οποία προφανώς δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με το παρόν. Τα κόμματα της Συγκυβέρνησης πολιτεύονται με μία μορφή απειλής που μεταβάλλεται σε συνάρτηση με τον βαθμό αντιδραστικότητας των κυβερνητικών μέτρων και πρακτικών. Η μετριοπαθής αριστερή προσέγγιση δεν έχει παρά να δείξει πως η μεγίστη απειλή για τα δύο τρίτα της κοινωνίας είναι η μορφή απειλών, το «πακέτο απειλών», που συντάσσει ως επικοινωνιακή στρατηγική το καθεστώς που είναι στα πράγματα. Σε αυτές τις εκλογές εκείνοι που επιθυμούν την αντιμετώπιση της κρίσης μέσω της αστικής μεταρρύθμισης αριστερού χαρακτήρα, θα πρέπει να αναδείξουν τον κίνδυνο για την κοινωνία, την πολιτεία, την αγορά και την χώρα από την μετατροπή της συντηρητικής παράταξης και του ΠΑΣΟΚ σε αντιδραστικές δυνάμεις που μάχονται εναντίον του μαζικού κινήματος των εργαζομένων και μιας δημοκρατικής πολιτικής ηθικής εντός της οποίας είναι βέβαιον ότι δεν νοιώθουν καθόλου άνετα.

Οι εκλογές, λοιπόν, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως η τελευταία ελπίδα ανάκτησης του παρόντος από τον λαό, στον βαθμό που σοβαρευτούν οι προοδευτικοί αλλά και οι αξιοπρεπείς συντηρητικοί και επιδιώξουν την μεταβολή του αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα ως προς το δημοκρατικότερο και ηθικότερο, πιέζοντας τις προοδευτικές δυνάμεις που διεκδικούν την κυβέρνηση, αντί να ριζοσπαστικοποιήσουν την ρητορεία τους και να επιδοθούν σε υπερβατικές αντικαπιταλιστικές κορώνες, να εκπονήσουν ένα ριζοσπαστικό πλάνο διοικητικής μεταρρύθμισης και παραγωγικής ανασυγκρότησης υπέρ των εργαζομένων και της τεχνολογίας, που θα συνιστά ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, θέτοντας παράλληλα την βάση μιας νέας βιομηχανικής ανάπτυξης. Αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση.

Είναι λοιπόν στο χέρι των ευρωπαϊκών θεσμών και των κυρίαρχων διεθνών παραγόντων να επιτρέψουν στην Ελλάδα να εφαρμόσει αυτό το εθνικό της πρόγραμμα ανασυγκρότησης, ή όχι. Με άλλα λόγια, αν θα της επιτρέψουν να διατηρήσει ως εθνικό της νόμισμα το ευρώ, ή όχι - μέχρι να δούμε πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί μέσω του συντονισμού του πανευρωπαϊκού κινήματος των εργαζομένων αυτή η μεταμοντέρνα περιπέτεια στην ήπειρο μας! Αν όχι, προφανώς οι διεθνείς παράγοντες θα βρίσκονται σε κρίση και θα έχει αποφασιστεί η διάλυση της ευρωζώνης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα δοθεί στην νέα κυβέρνηση η ευκαιρία να εφαρμόσει ακόμη πιο ριζοσπαστική πολιτική για εκδημοκρατισμό και εκβιομηχάνιση, πράγμα που δεν θα μπορούσε κανείς να κάνει καλύτερα από εκείνους που δεν συνέδεσαν την πολιτική τους καριέρα με το κεφάλαιο και τους κεφαλαιούχους. Εάν η γερμανική κυβέρνηση για παράδειγμα, δεν δεχθεί να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων το μνημόνιο και να αναθεωρηθεί εκ βάθρων η δανειακή σύμβαση ενώπιον ενός σχεδίου ανασυγκρότησης, φτιαγμένο από «ελληνικά χέρια», απλώς θα σημαίνει ότι περιορίζει το ενδιαφέρον της σε ένα στενό ηγεμονικό πλαίσιο στην κεντρική Ευρώπη και ότι δεν φιλοδοξεί να υπάρξει ως εναλλακτική ηγεμονική δύναμη στην ήπειρό μας, αλλά οραματίζεται τον εαυτό της δεσποτικό πάτρωνα της σημερινής Ευρώπης. Η τελευταία εκδοχή προφανώς βρίσκεται απολύτως αντίθετη με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, καθώς αποτελεί μία ζωτικής σημασίας απειλή προς αυτόν, την οποία μόνον απολύτως αντιδραστικές δυνάμεις θα μπορούσαν να υπηρετήσουν στο εσωτερικό. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

 

Ακτιβιστης

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2JY1EdbUq

ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ : ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΘΗΚΕ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ

Εγκαινιάσθηκε  σήμερα το πρωί στον προαύλιο χώρο της πυροσβεστικής υπηρεσίας Κατερίνης το εκκλησάκι των "Αγίων Τριών Παίδων εν τη καμίνω", το οποίο έγινε πραγματικότητα από δωρεές πολιτών και από την προσωπική εργασία των πυροσβεστών.