ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Το σύνδρομο


Ας το ομολογήσουμε πλέον. Ο Αντώνης Σαμαράς δε μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολιτικά επιχειρήματα. Είναι τόσο μάταιο να αντιπαρατεθείς πολιτικά μαζί του, όσο το να προσπαθείς να πείσεις με λογικά επιχειρήματα έναν αποδιοργανωμένο ψυχωσικό ότι αυτά που βλέπει και τον αγριεύουν είναι παραισθήσεις.

Η απώλεια επαφής του Σαμαρά με την πραγματικότητα δε συνιστά άλλοθι. Κι ο Χίτλερ ήταν παράφρων και ανισσόροπος, αλλά αν έφτανε σε δίκη δεν υπήρχε περίπτωση να αθωωθεί ή να τιμωρηθεί με εγκλεισμό σε ψυχιατρείο. Πρόκειται για το παράδοξο της συνειδητής παραφροσύνης.


Η περίπτωση του Σαμαρά χρήζει άλλης προσέγγισης. Ξέρει ότι καταστρέφει τη χώρα και το απολαμβάνει. Πρόκειται για το σύνδρομο του Νέρωνα, με τη διαφορά ότι η περίπτωση Σαμαρά εμπεριέχει τα στοιχεία της μανίας καταδίωξης και της εκδικητικότητας.

Δε θα συγχωρήσει ποτέ ο Σαμαράς το γεγονός ότι οι Έλληνες έφτυσαν την ΠΟΛ.ΑΝ. του και δεν ασπάστηκαν τα παραληρηματικά του συνθήματα. Δε θα τους συγχωρήσει ποτέ το γεγονός ότι τον ανάγκασαν να επιστρέψει  ταπεινωμένος στο μαντρί του. Ότι δε δικαίωσαν την προσωπική του «επανάσταση» που την έκανε όταν βαρέθηκε να περιμένει στην κομματική επετηρίδα για να γίνει «σπουδαίος».

Πληρώνουμε απωθημένα μιας προσωπικότητας που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Όπως ο Χίτλερ ήταν γεμάτος με ψυχολογικά τραύματα εξ αιτίας του γεγονότος  ότι ενώ κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου παρασημοφορήθηκε δύο φορές δεν κατάφερε ποτέ να πάρει προαγωγή και παρέμεινε στάσιμος δεκανέας, έτσι και ο Σαμαράς θεωρούσε πάντα ότι του άξιζε κάτι καλύτερο.

Κι όπως ο Χίτλερ κατάφερε τελικά να εκδικηθεί όσους τον περιγελούσαν, έτσι και οι σύγχρονες συγκυρίες  έδωσαν στον Σαμαρά την ευκαιρία να μας εκδικηθεί. Ο Σαμαράς βλέπει παντού εχθρούς και νιώθει ελάχιστους ως φίλους. Νιώθει ανώτερος. Ευφυής. Και πάντα απορεί γιατί οι υπουργοί του «δεν συμμερίζονται τις αγωνίες του, είναι κατώτεροι των περιστάσεων, δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της στιγμής».

Σε ποια σοβαρή χώρα με σοβαρό πρωθυπουργό θα γινόταν είδηση ότι «ο πρωθυπουργός ξεκινά κύκλο των περιοδειών του σε υπουργεία»; (!!!) Ο Σαμαράς νιώθει ότι βρίσκεται τόσο ψηλά, ώστε έχει τη δυνατότητα να «σκύβει» πάνω από τα προβλήματα των υφισταμένων του και να τους δίνει λύσεις όποτε εκείνοι δεν τα καταφέρνουν μόνοι τους.

Σε ποια σοβαρή χώρα ένας σοβαρός πρωθυπουργός θα δήλωνε μετά από όσα έχουν γίνει και γίνονται στις Σκουριές Χαλκιδικής ότι: «Ειδικά στη Χαλκιδική δεν υπάρχουν αντιρρήσεις ούτε για περιβαλλοντικούς λόγους ούτε για άλλους»;  Σε ποια σοβαρή χώρα, ύστερα απ’ όλα έχουν αποκαλυφθεί, κάποιος σοβαρός πρωθυπουργός θα έλεγε: «Κάποιοι δεν θέλουν στην χώρα να υπάρξουν επενδύσεις. Θέλουν να συνεχιστεί και να μεγαλώσει η ανεργία. Θέλουν να ερημώσει η χώρα. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι».

Ο Χίτλερ είχε τους Εβραίους. Ο Σαμαράς έπρεπε να βρει τους δικούς του Εβραίους για να γαληνέψουν τα συμπτώματα των συνδρόμων που τον κατατρέχουν. Τους βρήκε στα πρόσωπα των αριστερών, των αντεξουσιαστών, των πολιτών που αντιστέκονται, σε όσους τολμούν να ασκούν κριτική στις επιλογές του.

Δήλωσε ο Σαμαράς το εξής εφιαλτικό: « Διότι η εφημερίδα που πρόσκειται στο κόμμα του κ. Τσίπρα μας απειλούσε με “φυλακή”, πρωτοσέλιδα μάλιστα, αν κάνουμε εκείνο που γίνεται παντού αλλού στον υπόλοιπο κόσμο. Του έδειξα το δημοσίευμα αυτό μέσα στη Βουλή. Του έδωσα τη δυνατότητα να το αποκηρύξει. Δεν το έκανε».

Οι λέξεις σε μία χώρα με τόσο δραματικό πολιτικό παρελθόν, όπως η Ελλάδα, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Διαθέτουν ειδικό βάρος. Δηλώσεις αποκήρυξης υπέγραφαν όσοι  δεν άντεχαν τα σκληρά βασανιστήρια στη Μακρόνησο και στη Γυάρο. Δεν του αρκεί του Σαμαρά μία δήλωση διαφωνίας. Απαιτεί δήλωση αποκήρυξης! Και μάλιστα αποκήρυξης ενός δημοσιεύματος! Δηλαδή φανταστείτε τι θα απαιτούσε για να κάνει αποδεκτή μία άρνηση ιδεολογίας.

Θα μου πείτε «ήδη το απαιτεί». Τα ΜΑΤ είναι το πρώτο και μοναδικό του επιχείρημα σε κάθε  διαμαρτυρία. Τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής λειτουργούν ανενόχλητα. Έχετε δίκιο, λοιπόν. Όμως, άντε, μια ιδεολογία την κρύβεις. Το χρώμα σου πώς να το κρύψεις; Είναι δυνατόν να γίνει ξανθός ο Πακιστανός όσες μαχαιριές κι αν φάει από χρυσαυγίτες; Μα αυτό είναι το ζητούμενο. Η εξολόθρευση. Με κάθε τρόπο, οι «Εβραίοι» του Σαμαρά πρέπει να εξολοθρευτούν ή να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Διαφορετικά, τους περιμένουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στην αρχή των μεταναστών, στη συνέχεια των χρηστών ναρκωτικών, αύριο… ποιος ξέρει; Βέβαια, όποιος θέλει να είναι κοκαϊνομανής στο σαλόνι της έπαυλής του μπορεί να το κάνει και ταυτόχρονα να θεωρείτε «cool», «κύριος», «συνομιλητής», «πολύτιμος επενδυτής». Δεν ενοχλούν τα ναρκωτικά, αλλά η χρήση τους από φτωχοδιάβολους. Άλλωστε και ο Χίτλερ μισούσε τους ναρκομανείς, αλλά δεν τον ενοχλούσε ότι το δεξί του χέρι, ο Γκαίρινγκ, κατάπινε ναρκωτικά σαν καραμέλες.

Και τώρα που είπα «Χίτλερ» θυμήθηκα ότι για την προπαγάνδα του, όχι μόνο δεν του αρκούσε η επίσημη εφημερίδα του «Λαϊκός Παρατηρητής» (Völkischer Beobachter), αλλά σαφέστατα προτιμούσε να διαβάζει την πιο λαϊκίστικου χαρακτήρα εφημερίδα Der Stürmer, η οποία ειδικευόταν στην αντισημιτική προπαγάνδα. Σε αυτά τα καθεστώτα, λοιπόν, αρέσει η εξειδίκευση. Η στοχοποίηση του εχθρού με χαρακτήρα μονομανίας. Ο αρμόδιος επί του Τύπου, δε θα πρέπει να έχει ως προτεραιότητα να εξυμνεί τον Ηγέτη, αλλά να επιτίθεται στον αντίπαλο. Σε όλους μας πιστεύω πως κάτι θυμίζει αυτό.
Κι επειδή τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενο, βλέπω ότι μπορεί να παρεξηγηθώ με τις τόσες αναφορές στον Χίτλερ, νιώθω την ανάγκη να δηλώσω ότι δεν ταυτίζω τον Σαμαρά με τον Αδόλφο. Άλλωστε, ο Χίτλερ είχε ένα όραμα –φριχτό, απάνθρωπο, σιχαμερό, όμως όραμα – ενώ ο Σαμαράς απλώς καταστρέφει τη χώρα, θυσιάζει τις ημέρες μας και σπαταλά τις ζωές μας. Μια ακόμη σημαντική διαφορά τους είναι ότι ο Χίτλερ ήταν σχετικά κοντός ενώ ο Σαμαράς είναι σχετικά ψηλός. Βέβαια έχουν κοινό το τσουλούφι στα μαλλιά, αλλά πιστέψτε με, σύμπτωση είναι.

Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟ, μοντάζ Γρέκι

Χρυσός στα χρόνια της κρίσης. Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ του Εξάντα. Δείτε το και διαδώστε το!!!



Χρυσός στα χρόνια της κρίσης: Μέρος α’, Μαύρη Βίλβα.

Δύο περιοχές της Ευρώπης.
Μία στην Ρουμανία, μια στην Ελλάδα.
Τις χωρίζουν χιλιόμετρα, αλλά τις ενώνει κάτι κοινό.
Χρυσός στα Χρόνια της Κρίσης.
Η Ρόσια Μοντάνα είναι ένα χωριό 4.000 κατοίκων, φωλιασμένο σε μια καταπράσινη κοιλάδα στα Καρπάθια όρη της Ρουμανίας, με ιστορία 2.000 ετών. Στο υπέδαφός της κρύβει ένα θησαυρό, το μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού της Ευρώπης! Πρόκειται για 240 τόνους χρυσού συνολικά, που η καναδική εταιρεία Gabriel Resources σκοπεύει να εκμεταλλευτεί, κατασκευάζοντας στην περιοχή το μεγαλύτερο ανοιχτό ορυχείο εξόρυξης χρυσού της γηραιάς ηπείρου.
Οι ιστορικά υψηλές τιμές του πολύτιμου μετάλλου καθιστούν την επένδυση για την εταιρεία ιδιαίτερα θελκτική. Το ρουμανικό κράτος από την πλευρά του, στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που διανύουμε, προσδοκά ότι αυτό το έργο θα του αποφέρει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και άμεσα κέρδη 4 δισ. δολάρια.
Κι όμως, κάποιοι αποφασισμένοι κάτοικοι αντιστέκονται επί χρόνια, θεωρώντας ότι το χρυσάφι δεν είναι ο πραγματικός θησαυρός της Ρόσια Μοντάνα. Γιατί καθώς λένε, αν η πραγματοποίηση του ορυχείου προϋποθέτει τη μετεγκατάσταση των ανθρώπων, τη μόλυνση του περιβάλλοντος, και την καταστροφή της αρχαίας πολιτισμικής κληρονομιάς, ποιος θ’ αποφασίσει αν αξίζει η θυσία;

ΕΞΑΝΤΑΣ ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: ΜΕΡΟΣ Α’

Οι κάτοικοι στη Ρόσια Μοντάνα έχουν μεγαλώσει με θρύλους για τα πνεύματα που κρύβονται στα βάθη των ορυχείων, καθώς η παράδοση της μεταλλουργίας στην περιοχή χάνεται στα βάθη της ιστορίας. «Οι παλιότεροι, που πρόλαβαν να δουλέψουν στα ορυχεία, λένε για τη Λευκή και τη Μαύρη Βίλβα. Η Λευκή Βίλβα σου υπόσχεται χρυσό αρκεί να το μοιραστείς με άλλους, ενώ η Μαύρη Βίλβα σε πάει εκεί όπου δεν σε βρίσκει κάνεις, αν είσαι άπληστος», μας διηγείται ο Καλίν Κάπρος, κάτοικος της Ρόσια Μοντάνα.
ΜΙΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΑΠΟ ΡΩΜΑΪΚΕΣ ΣΤΟΕΣ
Ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή, η ευρύτερη περιοχή της Ρόσια Μοντάνα ήταν γνωστή ως το «Χρυσό Τραπέζιο». Τα κοιτάσματά της ήταν τόσο πλούσια, που σύμφωνα με την παράδοση, μπορούσε κανείς να βρει ολόκληρες κοτρώνες χρυσού, επιφανειακά στις κοιλάδες! Πρώτοι οι Ρωμαίοι ίδρυσαν εδώ έναν οικισμό μεταλλωρύχων, το 106 μ.Χ και κατασκευάζοντας ένα αριστοτεχνικό σύστημα υπόγειων στοών, που οι αρχαιολόγοι σήμερα παρομοιάζουν με μια υπόγεια Ακρόπολη, κατάφεραν να αποσπάσουν το πολύτιμο ευγενές μέταλλο που έκρυβε η γη. Ολόκληρη η ρωμαϊκή αυτοκρατορία λέγεται πως χρωστούσε ένα σημαντικό μέρος της ακμής της, στο χρυσάφι της Ρόσια Μοντάνα.
Αργότερα, σε όλες τις ιστορικές περιόδους ανά τους αιώνες, Γερμανοί, Αυστριακοί, Σοβιετικοί, όλοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο της περιοχής και τα ίχνη αυτής της δραστηριότητας αποτελούν σήμερα ένα πολύτιμο κομμάτι της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς. «Όποιος σπουδάζει Νομική, ξέρει για τη Ρόσια Μοντάνα, γιατί στις στοές εκεί, βρέθηκαν κάποιες κερωμένες πινακίδες, που αποτελούν τη βάση όλων όσων σπουδάζουν Ρωμαϊκό Δίκαιο, Ρωμαϊκό Νόμο. Κάθε ιστορικός στον κόσμο έχει ακούσει για τη Ρόσια Μοντάνα!», μας λέει η αρχιτέκτων Κλαούντια Αποστόλ.
Δυστυχώς αν καταστραφούν τα βουνά, θα καταστραφεί και το μεγαλύτερο μέρος της πολύτιμης πολιτισμικής κληρονομιάς της Ρόσια Μοντάνα, αφού φυσικά οι περίφημες ρωμαϊκές στοές θα ανατιναχθούν και αυτές. Η Κλαούντια ρωτά με θλίψη και θυμό:
«Στη Ρουμανία, στην Ελλάδα, μιλάμε για μεγάλη ανεργία παντού, αλλά είναι η Ελλάδα πρόθυμη να κατασκευάσει ένα ορυχείο χρυσού στην Ακρόπολη μόνο για τα χρήματα;»
240 ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ, ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΚΡΙΣΗΣ;
Σήμερα, μια καναδική εταιρεία, η Gabriel Resources, σχεδιάζει στη Ρόσια Μοντάνα το μεγαλύτερο ανοιχτό ορυχείο εξόρυξης χρυσού της Ευρώπης. Συνολικά 240 τόνους χρυσού, μέσα σε 16 χρόνια, υπολογίζουν οι υπεύθυνοι ότι μπορούν να βγάλουν από τα σπλάχνα της γης. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού στο υπέδαφος της γηραιάς ηπείρου!
Για να προχωρήσουν τα σχέδια για το ορυχείο, δημιουργήθηκε το 1997 η Rosia Montana Gold Corporation (RMGC), μια κοινοπραξία της καναδικής εταιρείας με το ρουμανικό κράτος. Στους Καναδούς ανήκει το 80,69%, ενώ το υπόλοιπο 19,31% έχει μείνει στον έλεγχο της κυβέρνησης, μέσω της κρατικής εταιρείας Minvest. 4 δισ. δολάρια είναι τα άμεσα έσοδα που ελπίζει να αποκομίσει το ρουμανικό δημόσιο από αυτή την επένδυση! «Είναι ένα έργο που θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, καθώς αυτή η περιοχή έχει ένα πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας, θα έλεγα ότι περίπου το 70% των ανθρώπων δεν έχει κανένα εισόδημα, ένα ποσοστό αρκετά υψηλό», υπερθεματίζει ο Καταλίν Χοσού, εκπρόσωπος της RMGC.
Η ζωή των κατοίκων στη Ρόσια Μοντάνα είναι όντως δεμένη μέσα στους αιώνες με το ορυχείο χρυσού και στα νεότερα χρόνια, με την εθνικοποίηση του ορυχείου το 1948 επί κομμουνιστικού καθεστώτος, σχεδόν το 70% των κατοίκων δούλευε εκεί. Μετά την πτώση του καθεστώτος, το ορυχείο παρέμεινε στο κράτος, ωστόσο οικονομικά, δεν πήγαινε καλά και κάθε χρόνο λάμβανε τεράστιες επιδοτήσεις λόγω ελλειμμάτων. Σιγά – σιγά οι θέσεις εργασίας άρχισαν να φθίνουν, μέχρι που το 2006 το ορυχείο έκλεισε και η ανεργία χτύπησε αδυσώπητα την περιοχή.
«Ανέκαθεν η εξόρυξη υπήρχε. Γιατί και ο πατέρας μου και ο αδελφός μου δούλεψαν εδώ και στο μέλλον το ίδιο θα γίνεται, γιατί εδώ δεν έχεις άλλη πηγή εισοδήματος. Με τι να ζήσεις; Να μαζεύεις μανιτάρια; Δεν έχεις άλλο τρόπο ύπαρξης. Και ελπίζουμε να επιτρέψουν το πρότζεκτ γιατί χωρίς αυτό είναι μια περιοχή νεκρή», μας λέει ο Νικολάε, κάτοικος της Ρόσια Μοντάνα που δούλευε στις στοές από το 1985. «Αν δεν αρχίσει το πρότζεκτ η πλειοψηφία των ανθρώπων πρέπει να φύγει για άλλες χώρες, γιατί δεν έχεις πού να δουλέψεις. Δεν έχεις τι να κάνεις εδώ», συμπληρώνει ο συγχωριανός του Γκεόργκε.
Στη σημερινή Ρουμανία της οικονομικής κρίσης, το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας φτάνει το 25%, ενώ υπολογίζεται ότι 3 εκατ. άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα για να αναζητήσουν δουλειά και μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Η επαναλειτουργία του ορυχείου της Ρόσια Μοντάνα παρουσιάζεται ως η επένδυση που θα προσφέρει την τόνωση που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η ρουμανική οικονομία.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
«Αυτοί σκέπτονται την ανάπτυξη της Ρόσια Μοντάνα μέχρι να βγάλουν το χρυσό, εμείς σκεπτόμαστε και μετά την εξαγωγή του χρυσού, σκεπτόμαστε για πάντα, για τις δικές μας γενιές, αλλά και για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας», λέει με έμφαση ο Εουτζέν Νταβίντ, ένας από τους μαχητικότερους πολέμιους του ορυχείου. Ο ίδιος δε γεννήθηκε στη Ρόσια Μοντάνα, ήρθε εδώ από επιλογή τη δεκαετία του 90, παντρεύτηκε και έστησε ένα αγρόκτημα. Σήμερα είναι ο πρόεδρος της οργάνωσης «Αλμπούρνους Μάγιορ», που έχουν φτιάξει όσοι κάτοικοι είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν στη λειτουργία του καινούριου ορυχείου.
«Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι που έχουμε πρόβλημα με την ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας», σημειώνει ο Εουτζέν. «Απλά η δικιά μας λογική είναι τελείως διαφορετική από της εταιρείας, συνεπώς είναι φυσιολογικό να υπάρχει ισχυρός πόλεμος ανάμεσα σε αυτές τις δύο επιλογές ανάπτυξης. Εμείς πιστεύουμε ότι η δικιά μας είναι πολύ καλύτερη».
Ο τουρισμός, η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι οι εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης που προτείνουν οι κάτοικοι που αντιτίθενται στο ορυχείο. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να υλοποιηθεί, καθώς ήδη από το 2002, η περιοχή έχει χαρακτηριστεί από την τοπική διοίκηση ως βιομηχανική ζώνη, όπου η εξορυκτική δραστηριότητα είναι η μόνη που επιτρέπεται. Έτσι εδώ και χρόνια οι κοινότητες ζουν σε έναν ασφυκτικό κλοιό. Ή ορυχεία, ή ανεργία.
«Όλοι φώναζαν ότι μόνο εξορύξεις γίνονται, και με εκνεύρισε που έλεγε ο κόσμος ότι μετά το πρότζεκτ εξόρυξης θα υπάρξει τουρισμός. Και γιατί δεν γίνεται να υπάρξει τώρα, πρέπει να υπάρξει το πρότζεκτ για να υπάρχει τουρισμός;», ρωτάει ο Αντρέι. Είναι 26 χρονών και το όνειρο του ήταν να ανοίξει μια πανσιόν και να φιλοξενεί τουρίστες που φτάνουν στην περιοχή. Καθώς απαγορευόταν να χτίσει αφού η περιοχή έχει χαρακτηριστεί βιομηχανική ζώνη, ανακαίνισε μερικά δωμάτια που ήδη είχε. Και το 2008 έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Σήμερα ζει εξ’ ολοκλήρου απ’ αυτό. «Ήρθαν στη Ρόσια Μοντάνα και τη βάφτισαν ζώνη εξορύξεων, χωρίς άλλες προοπτικές ή εναλλακτικές και την κρατάνε μπλοκαρισμένη τόσα χρόνια. Πρόκειται για οικονομικό εκβιασμό», εξηγεί ο Εουτζέν.
Οι κάτοικοι που αντιστέκονται δεν είναι μόνοι, στο πλευρό τους έχει σταθεί ένα πρωτοφανές κύμα διεθνούς αλληλεγγύης. Πλήθος επιστημόνων και ακαδημαϊκών, περιβαλλοντικές και πολιτιστικές οργανώσεις, κόμματα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, και προσωπικότητες όπως η Βανέσα Ρεντγκρέιβ και ο πρίγκιπας Κάρολος, τάχθηκαν κατά του σχεδίου της εταιρείας. Ακόμα και η Παγκόσμια Τράπεζα, εξέφρασε τις επιφυλάξεις της και απέσυρε τη χρηματοδότησή της με γράμμα που απέστειλε το 2002 στην μητρική Gabriel Resources.
ΠΩΣ ΕΝΑ ΟΡΥΧΕΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΗ
«Είναι η ίδια βιομηχανική δραστηριότητα που λάμβανε χώρα για εκατοντάδες χρόνια. Οι άνθρωποι βρίσκονταν στο κέντρο και έκαναν εξορύξεις ολόγυρα. Είναι ένα χωριό με μεταλλεία εδώ και 2.000 χρόνια, ζούσαν εδώ και το ορυχείο ήταν δίπλα τους, οπότε δεν είναι κάτι ασυνήθιστο», ισχυρίζεται ο Καταλίν Χοσού της RMGC, υπερασπιζόμενος το σχέδιο του ορυχείου. Δυστυχώς διαψεύδεται από την επίσημη περιγραφή του έργου από την ίδια την εταιρεία.
Τα τέσσερα βουνά που περικλείουν την ευρύτερη περιοχή της Ρόσια Μοντάνα, θα πρέπει και τα τέσσερα να ανατιναχθούν και οι κοινότητες θα περικυκλωθούν από βιομηχανικής κλίμακας ανοιχτά ορυχεία. Όλη η κοιλάδα της Κόρνα θα μετατραπεί σε λεκάνη εναπόθεσης αποβλήτων και θα χτιστεί ένα φράγμα όπου θα συγκρατεί 250 εκατομμύρια τόνους τοξικών ουσιών.
Για το λόγο αυτό άλλωστε, το επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας προβλέπει τη μετεγκατάσταση εκατοντάδων κατοικιών που βρίσκονται στη ζώνη επίπτωσης. Περίπου 2.000 άνθρωποι, πάνω από τους μισούς κατοίκους του χωριού, έχουν ήδη πουλήσει τις ιδιοκτησίες τους στην εταιρεία και έχουν φύγει. Το χωριό έχει ερημώσει. «Η εταιρεία ήρθε σε πρώτη φάση να καταστρέψει τη Ρόσια Μοντάνα και μέχρι τώρα το κατάφερε. Πριν αρχίσει το πρότζεκτ κατέστρεψε μια κοινότητα που ήταν γεμάτη ζωή, γεμάτη με ανθρώπους. Να δεις πώς στο όνομα μιας εταιρείας γκρεμίζονται όλα», μας λέει ο Σορίν Ζούρκα, καθώς περπατά στα δρομάκια του χωριού, κοιτώντας με θλίψη τα εγκαταλελειμμένα σπίτια που καταρρέουν.
Ο Σορίν έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Ρόσια Μοντάνα. Μας ζητά να επισκεφτούμε μαζί του το νεκροταφείο του χωριού. «Έβγαλαν και τους νεκρούς από τους τάφους, νομίζω ότι έφυγαν τόσοι νεκροί όσοι ζωντανοί», μας λέει, πάνω από τα ανοιγμένα μνήματα. «Υπάρχουν αποζημιώσεις για κάθε οικογένεια που μεταφέρει τους νεκρούς της από εδώ. Πιστεύω πως θέλουν να δείξουν ποιος είναι ο θεός στη Ρόσια Μοντάνα».
ΤΟ ΚΥΑΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Το έργο δεν έχει ξεκινήσει ως τώρα, καθώς η αρχική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατέθεσε η εταιρεία και είναι απαραίτητη για την αδειοδότηση, ανεστάλη από το αρμόδιο Υπ. Περιβάλλοντος. Ο κ. Ατίλα Κοροντί ήταν ο υπουργός που βρέθηκε στην κρίσιμη θέση, το Σεπτέμβριο του 2007. «Είμαι σίγουρος ότι ο ορυκτός πλούτος είναι για μας μια λύση. Αλλά απ’ την πλευρά ενός θεσμού για το περιβάλλον, είναι σημαντικό να εφαρμόζουμε όλα τα μέτρα για την προστασία του», μας λέει εξηγώντας το σκεπτικό της απόφασής του. Φυσικά η εταιρεία δεν έμεινε ικανοποιημένη με αυτή την απόφαση και έκανε μήνυση στον κ. Κοροντί, προσπαθώντας να την ανατρέψει. Παρ’ όλ’ αυτά σήμερα εκκρεμεί η κρίσιμη απόφαση έναντι της νέας, τροποποιημένης μελέτης.
Ο εκάστοτε Υπ. Περιβάλλοντος είναι εύλογα προσεκτικός, καθώς μια τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή σημάδεψε τη Ρουμανία το 2000. Στη Μπάια Μάρε, μια πόλη περίπου 150 χλμ βόρεια της Ρόσια Μοντάνα, έσπασε η δεξαμενή λυμάτων ενός χρυσορυχείου, που ακολουθούσε την ίδια μέθοδο με αυτό που σχεδιάζει η Rosia Montana Gold Corporation. 100,000 κυβικά μέτρα νερό, μολυσμένα με 100 τόνους κυανίου, χύθηκαν στον γειτονικό ποταμό Σόμες. Η μόλυνση πέρασε τα σύνορα, ρυπαίνοντας τον Τίζα, τον δεύτερο μεγαλύτερο ποταμό της Ουγγαρίας, σκοτώνοντας κάθε ζωή στα νερά του, και καταστρέφοντας τα αποθέματα πόσιμου νερού 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων.
Η ΆναΜαρία Μπογκτάν ζούσε στην Μπάια Μάρε, όταν έγινε το ατύχημα. «Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν ένα μικρό, ασήμαντο ατύχημα. Αλλά σύντομα μάθαμε ότι όλη η Ευρώπη ενδιαφερόταν για το τι είχε συμβεί στη Μπάια Μάρε εξαιτίας αυτής της διαρροής κυανίου. Έτσι γίναμε διάσημοι εξαιτίας αυτού, όχι με την καλή έννοια. Η Μπάια Μάρε έγινε το δεύτερο Τσερνομπίλ της Ευρώπης», μας λέει.
Σήμερα, η Ουγγαρία, η Τσεχία και η Γερμανία είναι οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν απαγορεύσει τη χρήση κυανίου στην εξορυκτική βιομηχανία. Τον Μάιο του 2010, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε μια οδηγία με την οποία συνιστούσε την απαγόρευση της χρήσης κυανίου σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, αλλά η οδηγία έχει μείνει στο ντουλάπι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και εναπόκειται σε κάθε κράτος ξεχωριστά αν θα την ακολουθήσει.
«Όλοι γνωρίζουν για το κυάνιο και τις επιπτώσεις του στην υγεία. Και ξέρουμε ότι οι Ναζί σκότωναν τους Εβραίους στο Άουσβιτς με κυάνιο. Επομένως ο κόσμος γνωρίζει τι είναι το κυάνιο. Όμως η χρήση κυανίου στη μεταλλουργία, είναι η φθηνότερη και πιο κερδοφόρα επιλογή για τις εταιρείες. Αυτό είναι το μόνο που μετράει», επισημαίνει η Άννα Μαρία, που μετά την εμπειρία της στη Μπάια Μάρε εντάχθηκε στο οικολογικό κίνημα.
ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Ο κ. Κοροντί βρισκόταν ξανά στην κρίσιμη θέση του Υπ. Περιβάλλοντος τον Μάρτιο του 2012, όταν τον συναντήσαμε. Κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος της χώρας κ. Μπασέσκου εξέφρασε την ελπίδα ότι με τον νέο υπουργό θα υπάρξει μια γρήγορη απόφαση για την εκμετάλλευση των φυσικών πηγών. «Πιέζει συνεχώς την κυβέρνηση να δώσει τις άδειες και ό,τι άλλο χρειάζεται», λέει θυμωμένα η αρχιτέκτων Κλαούντια Αποστόλ. «Στην ουσία ζητάει από την κυβέρνηση να αγνοήσει τους νομικούς κανόνες, να αγνοήσει το σύστημα δικαιοσύνης, να αγνοήσει τα δικαιώματα των ανθρώπων, να αγνοήσει τα πάντα».
Η εταιρεία από την πλευρά της ξοδεύει πολλά χρήματα για να πείσει την κοινή γνώμη της Ρουμανίας ότι το ορυχείο στη Ρόσια Μοντάνα είναι μια αναγκαία επένδυση για τη Ρουμανία. Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα στοχεύουν στη χειραγώγηση του τύπου. «Μπορώ να σας πω ότι είναι η RMGC είναι η εταιρεία με τον τρίτο μεγαλύτερο προϋπολογισμό για διαφημίσεις στη χώρα, μετά της εταιρείες κινητής τηλεφωνίας», μας λέει ο Μίρσεα Τόμα, επικεφαλής της οργάνωσης ActiveWatch, που παρακολουθεί πώς καλύπτουν το θέμα τα ΜΜΕ.
«Δεν υπάρχουν “κατά” που να παρουσιάζονται συχνά στα ΜΜΕ. Τα δύο προηγούμενα χρόνια, οι διαφημίσεις υπέρ της εξόρυξης χρυσού, είχαν καταλάβει τα πιο σημαντικά ΜΜΕ της Ρουμανίας. Με τον όρο “κατάληψη” εννοώ ότι ήταν ορατοί με τις διαφημίσεις τους και δεν μπορούσες να βρεις εναλλακτική πληροφορία παρά μόνο αυτή που έδιναν οι ίδιοι». Ο Μίρσεα Τόμα θεωρεί πώς ένα ισχυρό πολιτικό και οικονομικό λόμπι έχει ενεργοποιηθεί για την προώθηση των ορυχείων, ασκώντας πίεση στους αρμοδίους.
«Εμπλέκονται όλοι, ο Πρόεδρος, η εταιρεία, η κοινή γνώμη… Αν ήμουν υπουργός οικονομικών ίσως να σκεφτόμουν διαφορετικά, αλλά ο ρόλος μου δεν είναι άλλος απ’ το να σκέφτομαι ως υπουργός περιβάλλοντος», μας λέει ο κ. Κοροντί. Η έγκριση του Υπ. Περιβάλλοντος είναι η τελευταία που περιμένει η εταιρεία για να προχωρήσει στα σχέδιά της. Το υπουργείο Πολιτισμού, έχει ήδη παραχωρήσει τις απαραίτητες άδειες για το έργο…
«Θα είναι το τελειωτικό χτύπημα. Η εξόρυξη δεν σταμάτησε εδώ και 2.000 χρονιά γιατί δεν τελείωσε ο χρυσός της Ρόσια Μοντάνα, αλλά αυτή η εταιρεία θα τελειώσει το χρυσό και αυτό θα είναι το τελικό χτύπημα. Θα βάλουν σπόρια και θα μεγαλώσουν άλλον χρυσό; Ή περιμένουμε πάλι μια εποχή των παγετώνων, με ηφαίστεια, να φτιαχτεί ξανά το χώμα; Ουτοπίες. Έρχονται στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που αποφασίζεις: συνεχίζεις σε αυτό το ρυθμό και πεθαίνεις ή αλλάζεις στρατηγική και συνεχίζεις να ζεις;», θέτει το αμείλικτο ερώτημα ο Εουτζέν…
Χρυσός στα χρόνια της κρίσης: Μέρος β', Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας

Χρυσός στα χρόνια της κρίσης: Μέρος β’, Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας

H αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου προβάλλεται ως η ενδεδειγμένη απάντηση στην οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Tο ελληνικό κράτος έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας έκτασης 317.000 στρεμμάτων στη Β. Χαλκιδική, πλούσια σε χρυσό, χαλκό και άλλα μέταλλα, στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold. Όμως, κάτοικοι της περιοχής που χρόνια αντιστέκονται στη δημιουργία ορυχείου χρυσού στην περιοχή τους, υποστηρίζουν ότι η επένδυση θα προκαλέσει ανεπίστρεπτη καταστροφή στο περιβάλλον, με τα οφέλη να είναι λιγότερα από τις απώλειες.
«Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας» είναι μια ακτινογραφία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, πριν και κατά την διάρκεια της κρίσης.

ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΕΡΟΣ β by Exandas

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο, Σκηνοθεσία, Αφήγηση: Γιώργος Αυγερόπουλος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Γεωργία Ανάγνου / Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος, Θεόφιλος Δαδής / Μοντάζ: Βασίλης Μάγκος, Άννα Πρόκου / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Τραγούδι: Σαβίνα Γιαννάτου / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2011 – 2012
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Original shooting format: HD 1080p25 / Ήχος: Dolby Stereo / Γλώσσα: Ελληνικά
Το δάσος των Σκουριών με τις υπεραιωνόβιες οξιές και δρυς του, είναι ένα από τα λίγα δάση της Ελλάδας που έχουν γλιτώσει από τις πυρκαγιές και την ληστρική εκμετάλλευση. Δυσπρόσιτο και άγνωστο στους πολλούς, το δάσος βρίσκεται στο όρος Κάκαβος της Βορείου Χαλκιδικής. Στη γη που γέννησε τον Αριστοτέλη, στις πύλες του Αγίου Όρους.
Κάτω από το δάσος των Σκουριών υπάρχει ένα σημαντικό κοίτασμα χρυσού και χαλκού, αξίας περίπου 12 δισ. δολαρίων
«Τα δάση αυτά είναι για τη χώρα μας δάση αναφοράς, βρίσκονται εδώ από αρχαιοτάτων χρόνων. Χαρακτηρίζονται ως αρχέγονα δάση και αυτά, σπανίζουν τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο», λέει ο Θεοχάρης Ζάγγας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας, τονίζοντας την τεράστια οικολογική σημασία του δάσους των Σκουριών.
Και πράγματι, ίσως τίποτα να μη διατάρασσε ποτέ την ησυχία αυτής της περιοχής, αν κάτω από τις ρίζες των δέντρων, δεν υπήρχε ένα σημαντικό κοίτασμα χρυσού και χαλκού, αξίας περίπου 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτός είναι και ο λόγος που το ορυχείο στις Σκουριές βρίσκεται στο επίκεντρο του επενδυτικού σχεδίου της «Ελληνικός Χρυσός», της κοινοπραξίας που είναι υπεύθυνη για την εκτέλεση του έργου. Το 95% αυτής της εταιρείας ανήκει στην καναδική Eldorado Gold, και το υπόλοιπο 5% ανήκει στην ελληνική κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ, του ομίλου Μπόμπολα.
Η εταιρεία θέλει να κατασκευάσει στην καρδιά του δάσους, ένα ανοιχτό και ένα υπόγειο ορυχείο, προκειμένου να εξορύξει το κοίτασμα. Το ανοιχτό ορυχείο θα έχει διάμετρο 700 μέτρα και βάθος 200. Το υπόγειο θα έχει σήραγγες μήκους 25 χιλιομέτρων, που θα φτάνουν ακόμα και τα 770 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Επίσης θα κατασκευαστεί ένα εργοστάσιο επεξεργασίας, καθώς και δύο λεκάνες εναπόθεσης αποβλήτων.
Η σχετική περιβαλλοντική μελέτη έχει εγκριθεί από το ελληνικό κράτος και η αποψίλωση του δάσους έχει ήδη ξεκινήσει. Όμως το έργο συναντά την αντίσταση πολλών κατοίκων της περιοχής, που έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωσή του.
Πλέον, το δάσος αποτελεί πεδίο σκληρών συγκρούσεων. Συχνά δονείται από τις πορείες και τα συνθήματα των διαδηλωτών ενάντια στο ορυχείο, φωνές που τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζονται με βίαιη καταστολή και πνίγονται στα δακρυγόνα από τις δυνάμεις της αστυνομίας.
«ΤΟ ΦΡΑΓΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΟΥΣΒΙΤΣ»
«Όλος ο κόσμος της περιοχής είναι ξεσηκωμένος, δεν πρόκειται να τα αφήσει αυτά τα πράγματα. Και ο κόσμος αυτός δεν παλεύει για μεροκάματο, παλεύει για να κρατήσει τον τόπο του, δεν έχει οικονομικά συμφέροντα, βλέπει μόνο μπροστά του, βλέπει τα παιδιά του, το μέλλον αυτής της περιοχής», μας λέει ο Τόλης Παπαγεωργίου, μέλος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, που έχει δέσει τη ζωή του με το κίνημα που εναντιώνεται στη δημιουργία του ορυχείου.
Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Β. Χαλκιδική βρίσκεται μπροστά σε ανάλογα επενδυτικά σχέδια. Στο παρελθόν, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η επίσης καναδική εταιρεία TVX Gold θέλησε να κατασκευάσει στην περιοχή ένα ορυχείο χρυσού και τότε οι κάτοικοι είχαν ανατρέψει τα σχέδιά της με ένα δυναμικό κίνημα αντίστασης. Μέχρι και στρατιωτικός νόμος είχε επιβληθεί στην περιοχή, με απαγόρευση της κυκλοφορίας, αλλά τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας δικαίωσε τους κατοίκους, ακυρώνοντας το επενδυτικό σχέδιο της TVX Gold.
Η εταιρεία έχει περιφράξει τις εγκαταστάσεις της με συρματοπλέγματα, κάμερες και συστήματα συναγερμού, τοποθετημένα ακόμα και στα κλαδιά των δέντρων. Το φυλάκιο της πύλης, βρίσκεται πάνω σε ένα δημόσιο δρόμο και όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, μαυροντυμένοι σεκιούριτι τους ζητούν στοιχεία ταυτότητας για να τους αφήσουν να περάσουν. Όταν μας οδήγησαν εκεί, οι άνδρες της ιδιωτικής ασφάλειας μας βιντεοσκοπούσαν με τα κινητά τους τηλέφωνα. «Στα πενήντα χρόνια που ζω, δεν θυμάμαι ποτέ αυτό το δάσος να έχει φραχτεί από καμιά εταιρεία. Αυτό εδώ μας θυμίζει Άουσβιτς», καταγγέλλει ο Δημήτρης Κάλτσος, που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην περιοχή.
«Μήπως κάποιοι άνθρωποι δημιούργησαν συνθήκες για να με εξαναγκάσουν να το κάνω; Αν συμβαίνει αυτό, δεν θα απολογηθώ κιόλας», απαντά ο κ. Στρατουδάκης, Γενικός Διευθυντής της Ελληνικός Χρυσός. «Όταν, για να διογκωθείς, μαζεύεις ό,τι τυχάρπαστο υπάρχει στην Ελλάδα, αρχίζει το θέμα και μπαίνει στην έννοια της δολιοφθοράς. Αυτό λοιπόν δημιούργησε προβλήματα στην Αστυνομία, η οποία σχεδόν μου επέβαλε να δημιουργήσω συνθήκες προστασίας απέναντι σε συγκεκριμένα πράγματα».
317.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ 11.000.000 ΕΥΡΩ
Ωστόσο, το ελληνικό κράτος δεν έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μόνο στο δάσος των Σκουριών. Έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας έκτασης 317.000 στρεμμάτων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται δύο προϋπάρχοντα ορυχεία μαζί με τις εγκαταστάσεις τους, 310 σπίτια στο Στρατώνι, καθώς και τα δικαιώματα έρευνας και επέκτασης της εξορυκτικής δραστηριότητας με το άνοιγμα και άλλων μεταλλείων.
«Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι η μεταβίβαση αυτής της περιοχής στην «Ελληνικός Χρυσός», Λάζαρος Τόσκας, Μέλος των Επιτροπών Αγώνα Ενάντια στα Ορυχεία
«Το μεταλλευτικό πεδίο στη Χαλκιδική είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο», βεβαιώνει ο κ. Στρατουδάκης, Γενικός Διευθυντής της Ελληνικός Χρυσός. «Και μάλιστα κακώς είναι μονότονα προσανατολισμένο στον χρυσό. Είναι ένα πολυμεταλλικό μεταλλευτικό πεδίο. Έχει χαλκό, έχει άργυρο, έχει χρυσό, έχει μόλυβδο, έχει ψευδάργυρο. Όλα είναι δίπλα μας!»
Το αντάλλαγμα που πλήρωσε η εταιρεία στο ελληνικό κράτος για να αποκτήσει τα παραπάνω ήταν 11 εκατομμύρια ευρώ. «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει γίνει στην Ελλάδα, δεν είναι ούτε η Ζίμενς, ούτε το Βατοπέδι, το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι η μεταβίβαση αυτής εδώ της περιοχής στην «Ελληνικός Χρυσός» και η ελληνική Βουλή πρέπει να το δει ξανά το θέμα», λέει ο κ. Λάζαρος Τόσκας, μέλος των επιτροπών αγώνα ενάντια στα ορυχεία. «Ο κύριος Πάχτας ξεπούλησε ορυκτό πλούτο αξίας δισεκατομμυρίων, χωρίς κανένα αντάλλαγμα».
Η ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ 
Ο κος Πάχτας εδώ και χρόνια έχει εγκαταλείψει την κεντρική πολιτική σκηνή. Έχει επιστρέψει στον τόπο του και σήμερα είναι δήμαρχος του δήμου Αριστοτέλη, όπου και σχεδιάζεται το χρυσωρυχείο. Ήταν ο άνθρωπος που ως υφυπουργός οικονομικών μεταβίβασε το μεταλλευτικό πεδίο για 11.000.000 ευρώ στην Ελληνικός Χρυσός. Ήταν Δεκέμβριος του 2003. Την εποχή που χρήματα (φαινομενικά) υπήρχαν, που η χώρα κατασκεύαζε μεγάλα έργα για τους ολυμπιακούς αγώνες.
Στην Χαλκιδική ωστόσο επικρατεί αναβρασμός. Η προηγούμενη εταιρεία χρυσού, η ΤVX Gold είχε πτωχεύσει και έφευγε από τη χώρα. Εκατοντάδες εργαζόμενοι των ορυχείων, απλήρωτοι επί μήνες και μπροστά στον κίνδυνο της ανεργίας είχαν κλειστεί στις στοές και έκαναν απεργία πείνας. Συνάδελφοί τους διαμαρτύρονταν δυναμικά έξω από το υπουργείο οικονομικών στο κέντρο της Αθήνας.
Ο κ. Πάχτας έψαχνε απεγνωσμένα για μια λύση. «Εμείς τετραγωνίσαμε τον κύκλο», θυμάται. «Χτύπησα όλες τις πόρτες των Ελλήνων επιχειρηματιών που θα μπορούσαν να έχουν μια συνάφεια με το θέμα. Κανείς δεν ήθελε να βάλει το κεφάλι του στον τορβά». Τελικά επενδυτής βρέθηκε. Ήταν η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. Η εταιρεία είχε συσταθεί τρεις μέρες πριν την αγοραπωλησία, από δύο υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικής κατασκευαστικής εταιρείας Άκτωρ, του ομίλου Μπόμπολα, έναν από τους πιο σημαντικούς επιχειρηματικούς ομίλους της Ελλάδας. Σύντομα στο επενδυτικό σχήμα εισχωρούν ως κύριοι μέτοχοι η Άκτωρ με 35% και η καναδική μεταλλευτική εταιρεία European Goldfields, με 30%. 
Η πώληση γίνεται απευθείας, χωρίς δημόσιο διαγωνισμό, όπως ορίζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Η μέθοδος που επιλέχθηκε για να περάσουν τα ορυχεία στη νέα εταιρεία ήταν η εξής: Το ελληνικό δημόσιο θα αγόραζε τα μεταλλεία από την TVX που έφευγε από τη χώρα για 11 εκατομμύρια ευρώ και την ίδια μέρα θα τα πουλούσε στην «Ελληνικός Χρυσός» στην ίδια ακριβώς τιμή. Ούτε σεντς παραπάνω, ούτε σεντς παρακάτω.
«Όπως ήταν ολόκληρο, το πήραμε και το ξαναδώσαμε στην άλλη μεριά», λέει ο κ. Πάχτας. «Για να κρατήσουμε τις θέσεις απασχόλησης, για να κρατήσουμε την επένδυση ζωντανή.» Τα 11 εκατομμύρια ευρώ που πήρε το ελληνικό κράτος, δεν πήγαν στα ταμεία του. Δόθηκαν ως αποζημιώσεις στους εργαζόμενους της εταιρείας που έφευγε.
«Ξέρετε τι έκανε για την TVX ο Πάχτας; Όταν έμειναν 472 άνθρωποι άνεργοι, δεν τους πλήρωσε η TVX GOLD η μητρική που είχε υποχρέωση να τους πληρώσει, και δεν ήταν πτωχή, τους πληρώσατε εσείς και εγώ», υποστηρίζει ο κ. Τόλης Παπαγεωργίου από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων.
«Ο πλούτος που πουλήσανε είναι δεκάξι δις και τα δώσανε τσάμπα σε μια εταιρεία που δημιουργήθηκε την προηγούμενη μέρα της μεταβίβασης με μετοχικό κεφάλαιο εξήντα χιλιάδες ευρώ», καταγγέλλει ο κ. Λάζαρος Τόσκας και επισημαίνει: «Έξι μήνες μετά την αγοραπωλησία, τα ορυχεία κοστολογήθηκαν 408 εκατομμύρια ευρώ!»
«Τι αξία είχε τότε; Τι αξία είχε τότε; Θυμάστε;» ρωτά με ένταση ο κ. Πάχτας «Η εταιρεία είχε πτωχεύσει. Μια εταιρεία που έχει πτωχεύσει, πόσο αξίζει, ξέρετε; Πόσο αξίζει μια εταιρεία που έχει πτωχεύσει; Μηδέν. Αξίζει παραπάνω;»
«Στην ουσία ήτανε μια σύμβαση μεταξύ δύο ιδιωτών, και διαμεσολάβησε για μια ώρα περίπου το ελληνικό δημόσιο, έτσι ώστε και εμείς να διασφαλιστούμε ότι αγοράζουμε κάτι συγκεκριμένο και με συγκεκριμένα βάρη, αλλά και το ελληνικό δημόσιο να διασφαλίσει τη συνέχεια της επένδυσης», λέει ο κ. Πέτρος Στρατουδάκης, Γενικός Διευθυντής της “Ελληνικός Χρυσός”.
Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΖΗΤΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Για την υπόθεση αυτή το 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από την Ελλάδα εξηγήσεις. Για το ποσό της συναλλαγής και τη μέθοδο που αυτή έγινε, για το ότι η εταιρεία “Ελληνικός Χρυσός” απαλλάχτηκε από την υποχρέωση καταβολής φόρου μεταβίβασης, και για το ότι κατέβαλε μειωμένες δαπάνες δικηγόρων και συμβολαιογράφων.
Οι ελληνικές απαντήσεις δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τιμή πώλησης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας τους, και ότι, ως εκ τούτου, η εταιρεία έλαβε παράνομη ενίσχυση από το ελληνικό κράτος ύψους €15,3 εκατ. ευρώ, κατά παράβαση των κανόνων της Ε.Ε. Η Επιτροπή ζήτησε τα χρήματα αυτά, συν τους τόκους, να επιστραφούν στο ελληνικό δημόσιο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε ότι η εταιρεία έλαβε παράνομη ενίσχυση από το ελληνικό κράτος ύψους €15,3 εκατ. ευρώ και ζήτησε αυτά τα χρήματα να επιστραφούν. Το ελληνικό δημόσιο κατέθεσε προσφυγή.
«Και όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε να επιστρέψει η «Ελληνικός Χρυσός» δεκαπεντέμισι εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, ο τότε Υπουργός Περιβάλλοντος, ο κύριος Παπακωνσταντίνου, προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για να μην πληρώσουν οι ιδιώτες τα δεκαπεντέμισι εκατομμύρια στο κράτος», λέει ο κ. Τόσκας. «Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, είναι σκάνδαλα απερίγραπτα.»
«Το ελληνικό κράτος παγίως προσφεύγει κατά των αποφάσεων της ευρωπαϊκής επιτροπής όταν κρίνει ότι δεν έχει κάνει καλά τη δουλειά της», απαντά ο κ. Παπακωνσταντίνου. «Γιατί δεν έχει το αλάθητο η ευρωπαϊκή επιτροπή, πολλές φορές λέει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε». Η εκδίκαση της προσφυγής εκκρεμεί μέχρι σήμερα.
«Εγώ είμαι περήφανος για τη θέση που πήραμε τότε!», προσθέτει ο κ. Πάχτας. «Γιατί αυτό που κάναμε τότε, δίνει προοπτική στη ζωή σήμερα. Αν θα πάρει η πολιτεία δηλαδή, πέντε, δέκα εκατομμύρια παραπάνω, λίγο είναι το πρόβλημα για μένα».
«Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΙΣΙ»
Το ελληνικό κράτος είναι αποφασισμένο να προστατέψει την επένδυση της «Ελληνικός Χρυσός», που εμφανίζεται άλλωστε ως η μεγαλύτερη στη χώρα, σε αυτή την περίοδο της καλπάζουσας οικονομικής κρίσης.
Ωστόσο, δεν θα πάρει δικαιώματα εξόρυξης, ένα ποσοστό σε χρήμα, δηλαδή, από τον πλούτο που θα βγαίνει από τα σπλάχνα της γης. Ο Μεταλλευτικός Κώδικας της Ελλάδας, που γράφτηκε επί χούντας, δεν προβλέπει κάτι τέτοιο, σε αντίθεση με άλλα κράτη της Ευρώπης και του κόσμου.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου ρωτήθηκε πώς τελικά κερδίζει η χώρα από αυτή την επένδυση: «Το κράτος κερδίζει γιατί παίρνει φόρους, το κράτος κερδίζει γιατί προσλαμβάνονται πάνω από 1.000 άτομα και αυτά τα άτομα έχουν εισοδήματα, άρα πληρώνουν φόρους, υπάρχουν ασφαλιστικές εισφορές, το κράτος σίγουρα δεν κερδίζει μην αξιοποιώντας τα κοιτάσματα που έχει».
«Μια επένδυση, μια επιχείρηση δημιουργεί παραγωγική δραστηριότητα», προσθέτει ο κ. Πάχτας. «Η δική μας λοιπόν, δημιουργεί 1.500 – 1.600 θέσεις απασχόλησης και άλλες 3.000 άμεσες παρελκόμενες. 5.000 νέες θέσεις απασχόλησης», επισημαίνει ο κ. Πάχτας. «Ξέρετε τι σημαίνει αυτό για τα ταμεία του ελληνικού κράτους; Σε ποια άλλη περιοχή της Ελλάδας δημιουργούνται σήμερα 5.000 θέσεις εργασίας;».
Οι εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός στο εν ενεργεία ορυχείο του Στρατωνίου, ούτε λέξη δεν θέλουν ν’ ακούσουν σχετικά με την αμφισβήτηση της επένδυσης από τους συμπατριώτες τους. Μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι σε ένα διάλλειμα της σκληρής δουλειάς τους, μιλάνε έντονα και εκνευρισμένα.
«Ποια επιχείρηση παίρνει κόσμο σήμερα, το 2012; Η Χαλκιδική μας θα γίνει μικρό Παρίσι. Όλοι διώχνουν, καίγεται ο τόπος μας και εμείς το χαβά μας δηλαδή;», λέει αγανακτισμένος ένας εργαζόμενος. «Με τί θα πάμε ρε παιδιά μπροστά; Μην τρελαθούμε τώρα δηλαδή! Τι έχει η Ελλάδα για να πάμε μπροστά; Όχι το ένα, όχι τ’ άλλο, να σηκωθούμε να φύγουμε απ’ τον τόπο μας;», λέει ένας άλλος. 
«Καταλαβαίνει κανείς ότι όλοι θέλουμε τις θέσεις εργασίας, δε σημαίνει όμως ότι για αυτές τις θέσεις εργασίας ξεπουλάμε τα πάντα. Ξεπουλάμε δημόσια περιουσία, ξεπουλάμε τις ζωές μας, ξεπουλάμε το δάσος μας, ξεπουλάμε τα πάντα. Δεν είπαμε εμείς να μην συνεχίσουν τα υπάρχοντα μεταλλεία να δουλεύουν, να μην έχει θέσεις εργασίας. Όχι όμως ξεπουλώντας τα πάντα», απαντά ο Λάζαρος Τόσκας.
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΕΙΦΟΡΙΑΣ
Ο Γιώργος Καλύβας ζει μέσα στο δάσος, όπως έκαναν παλιότερα οι γονείς του και οι παππούδες του. Κερδίζει τη ζωή του δουλεύοντας με κόπο ένα κτήμα, όπου έχει βάλει καστανιές, καρυδιές, κερασιές, μελίσσια… «Δεν πειράζω τη φύση, εδώ συμβιώνω μαζί της», μας λέει. «Κομμάτι της είμαι κι εγώ και έτσι πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη μας, να είναι τα βήματά μας ελαφρά επάνω στη γη, να μην είναι βαριά».
Το σπίτι του βρίσκεται ακριβώς δίπλα εκεί που προβλέπεται να χτιστεί το ένα απ’ τα φράγματα εναπόθεσης των τελμάτων του ορυχείου, αλλά είναι αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει τη γη του. «Εγώ θα πρέπει να είμαι ο τελευταίος που θα φύγει από εδώ, ίσως να με χτίσουν κι εμένα μέσα στο μπετόν, στο φράγμα», ομολογεί στον ίδιο του τον εαυτό.
«Φαντάζεστε ότι θα γίνει το ορυχείο και θα αγοράσει κανείς τυρί από δω; Ή θα πάρει το γάλα, θα πάρει το κρέας ή το λαχανικό, θα πάρει τα μύδια ή τα ψάρια της περιοχής; Ή θα έρθει κανένας τρελός εδώ να κάνει τουρισμό;» Τόλης Παπαγεωργίου, Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων.
Το δάσος ήταν κάποτε γεμάτο ζωή. Οικογένειες ολόκληρες είχαν εδώ τους μπαξέδες τους, κι όπως λένε, στην κατοχή, το βουνό έσωσε τον κόσμο από την πείνα. Ακόμα και τώρα, ένας ολόκληρος κόσμος ζει σε σχέση με το βουνό. «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εδώ πέρα είναι γεωργοί, είναι κτηνοτρόφοι, πιο κάτω είδατε ένα εργοστάσιο τυροποιίας. Φαντάζεστε ότι θα γίνει το ορυχείο, και θα αγοράσει κανείς το τυρί από δω; Ή θα πάρει το γάλα, θα πάρει το κρέας ή θα πάρει το λαχανικό, ή θα πάρει τα μύδια της περιοχής ή θα πάρει τα ψάρια της περιοχής; Ή θα έρθει κανένας τρελός εδώ να κάνει τουρισμό;», μας λέει ο Τόλης Παπαγεωργίου. «Υπάρχει ένας βασικός παράγοντας που λέγεται αειφορία. Το μετάλλευμα έχει την εξής ιδιότητα, το βγάζεις μια φορά από τη γη, το επεξεργάζεσαι το πουλάς και χάθηκε. Αυτό που αφήνεις μετά στον τόπο είναι απόβλητα».
“Αξίζει πιστεύω να επιβαρύνουμε μια περιοχή της τάξης του 0,4% για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με το φυτό και με το δέντρο. Έχουμε εκατοντάδες εκατομμύρια δέντρα να ζήσουμε και ευτυχώς η περιοχή μας επαναλαμβάνω, είναι από τις πιο πράσινες περιοχές του τόπου μας», σημειώνει ο κ. Πάχτας. «Να τον αφήσουμε το χαλκό εκεί; Αν παράδειγμα, τα καλώδια στα σπίτια μας, ήταν ξύλινα, δεν θα κόβαμε δέντρα για να μεταφέρουμε το ρεύμα; Ούτε έχει καμία διαφορά», συμπληρώνει ο κ. Στρατουδάκης της «Ελληνικός Χρυσός».
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ;
Κάτοικοι και επιστημονικοί φορείς υποστηρίζουν ότι οι επιπτώσεις του νέου ορυχείου στο περιβάλλον, με τη μετατροπή της περιοχής σε βαριά βιομηχανική ζώνη, θα είναι σε τέτοιο βαθμό καταστροφικές, που δε θα μπορούν να αντισταθμιστούν με κανένα όφελος. Προειδοποιούν πως οι επεμβάσεις που θα γίνουν στο όρος Κάκαβος για το ορυχείο των Σκουριών θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τους υδάτινους πόρους της περιοχής.
«Απ’ ότι βλέπω, πάνω στις Σκουριές, προτείνουν τη διάνοιξη γεωτρήσεων για να κατεβάσουν την υπόγεια στάθμη, προκειμένου να μπορέσουν να δουλέψουν. Αυτό θα κατεβάσει τόσο πολύ την υπόγεια στάθμη, που θα δημιουργηθεί πρόβλημα υδατικού ισοζυγίου», προειδοποιεί ο κ. Καραμούζης, καθηγητής υδραυλικής στο ΑΠΘ. «Θα έρθει μια ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Όλο το βουνό εκεί πάνω, θα το στεγνώσει στην κυριολεξία, θα μειωθούν οι πηγές», σημειώνει.
Eίναι ένας μεταμοντέρνος πόλεμος που γίνεται τοπικά εδώ, μια εισβολή με κεφάλαια και νόμους, για να σου πάρουν τις πρώτες ύλες και ν’ αφήσουν τη ρύπανση και τη μόλυνση“,  Γιώργος Καλύβας, Κάτοικος Χαλκιδικής.
Από την πλευρά τους, τόσο ο κ. Πάχτας όσο και ο κ. Στρατουδάκης της «Ελληνικός Χρυσός» υπογραμμίζουν ότι τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. «Είμαι ο πρώτος που έχω πει ότι αν χαθεί μια σταγόνα νερού, εγώ θα διακόψω την επένδυση. Τα νερά για την προ του Άθω περιοχή, για την περιοχή Ουρανούπολης, Νέα Ρόδων, Αμμουλιανής, Ιερισσού και Στρατωνίου, γιατί όλοι αυτοί υδρεύονται από μια υδρολογική λεκάνη», διαβεβαιώνει ο δήμαρχος κ. Πάχτας.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ήταν ο Υπ. Περιβάλλοντος που τον Ιούλιο του 2011, μέσα σε 20 μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του, ενέκρινε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, προκειμένου να προχωρήσει το έργο της εταιρείας. «Εδώ η χώρα πρέπει ν’ αποφασίσει ορισμένα πράγματα. Θέλει ή δε θέλει ανάπτυξη; Θέλει ή δε θέλει ν’ αξιοποιήσει τον ορυκτό της πλούτο; Εάν δε θέλει, τότε να το πούμε και να το πάρουμε απόφαση συνολικά. Αλλά θα είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, η οποία έχει ορυκτό πλούτο και δεν τον αξιοποιεί», σημειώνει.
Ο Γιώργος Καλύβας, χωμένος στην καρδιά του δάσους, μακριά από τα γραφεία των υπουργών όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις που απειλούν να του αλλάξουν τη ζωή, αντιμετωπίζει την κατάσταση στωικά: «Πιστεύω ότι είναι κι ένας μεταμοντέρνος πόλεμος αυτός που γίνεται τοπικά εδώ, δηλαδή μια εισβολή με κεφάλαια και με νόμους, για να σου πάρουν τις πρώτες ύλες και να σου αφήσουν τη ρύπανση, τη μόλυνση, τα υποπροϊόντα», μας λέει. «Αυτό είναι ύβρη, για να θυμηθούμε και τους αρχαίους. Δεν θα υπάρχει επιστροφή».
Πηγή:  RAMNOUSIA

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΗΡΕΜΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ


Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Μόνο στην Ελλάδα, όπως φαίνεται, η βιαιότητα τηςοικονομικής και πολιτικής κρίσης που συγκλονίζει την Ευρωζώνη και ολόκληρη την ΕΕ δεν έχει οδηγήσει ακόμη σε μια σοβαρή συζήτηση για τις αιτίες αυτής της σοβαρότατης, ίσως υπαρξιακής κρίσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ως εκ τούτου σε μια προσπάθεια πρόβλεψης του μέλλοντος της Ευρώπης.
Είναι φαιδρό να συζητούν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τι θα συμβεί αν καταρρεύσει το οικοδόμημα του ευρώ ή αν πρέπει ναεγκαταλειφθεί το κοινό νόμισμα και το θέμα αυτό να είναι ταμπού στην Ελλάδα, η οποία βυθίζεται σε απερίγραπτη μιζέρια πρωτίστως εξαιτίας της πολιτικής υπεράσπισης του ευρώ. Πλείστοι όσοι κατωτάτης υποστάθμης Ελληνες πολιτικοί αναμηρυκάζουν φράσεις – κλισέ του τύπου «περισσότερη Ευρώπη» ή «λύση των προβλημάτων μας είναι η σύγκλιση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους». Πολύ βαθύτερη είναι η προσέγγιση του Γερμανού πρώην επιτρόπου στην Κομισιόν της ΕΕ, Γκίντερ Φερχόιγκεν,ο οποίος προσφάτως διαφώνησε δημοσίως και ριζικά με τον πρόεδρο της Γερμανίας, Γιόαχιμ Γκάουκ. «ΗΕυρώπη δεν χρειάζεται τώρα αμφισβητίες, αλλά σημαιοφόρους.
Δεν χρειάζεται ανθρώπους που έχουν αμφιβολίες, αλλά ανθρώπους που να δουλεύουν με πάθος γι’ αυτήν» είχε πει ο Γκάουκ, καλώντας για «περισσότερη Ευρώπη». Ο Φερχόιγκεν είχε εντελώς άλλη άποψη:«Η ΕΕ από έναν μεγάλο αριθμό πολιτών δεν εκλαμβάνεται ως χρήσιμος και καλοπροαίρετος εταίρος, αλλά ως ένα άπληστο τέρας απόκτησης αρμοδιοτήτων… Οποιος επιθυμεί ”περισσότερη Ευρώπη” με εν μέρει επιθετική ρητορική πρέπει να γνωρίζει ότι σε ευρύ τμήμα της κοινής γνώμης αυτή η επιθυμία για ”περισσότερη Ευρώπη” δεν εκλαμβάνεται ως υπόσχεση, αλλά ως απειλή!».
Στη συζήτηση παρεμβαίνει με ένα εξαιρετικό άρθρο του στη γερμανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» αρθρογράφος της ονόματι Γιαν Ρος. «Με την κοινωνική κατάρρευση στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και τις μαζικές διαμαρτυρίες στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οι χώρες της Μεσογείου στέλνουν το μήνυμα ότι με τις προσδοκίες μετασχηματισμού τους εγείρονταιυπερβολικές απαιτήσεις από αυτές, ότι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν την αλλαγή, την οποία πιθανόν ούτε καν θέλουν» επισημαίνει και συνεχίζει: «Οσο πιο καθαρό γίνεται αυτό, τόσο μειώνεται ηπροθυμία βοήθειας από τη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Σκανδιναβία. Τόσο ισχυρότερη γίνεται η τάση των χωρών αυτών να θεωρούν ότι είναι καλύτερη η δική τους θεώρηση της Ευρώπης και να συμπεριφέρονται αναλόγως. Ετσι προκαλείται η έχθρα των θυμάτων των μεταρρυθμίσεων που αντιπαρατάσσεται στην έχθρα των απρόθυμων να πληρώσουν».
Ο αρθρογράφος της «Ντι Τσάιτ» προχωρεί βαθύτερα: «Στην Ευρώπη έχουμε έρθει πιο κοντά ο ένας στον άλλον, αλλά δεν έχουμε γίνει και όμοιοι. Δίπλα στην προσέγγιση, προς την οποία μας αναγκάζει διά της βίας το ευρώ υπεράνω όλων, εξακολουθούν να υπάρχουν ιστορικά και πολιτιστικά θεμελιωμένες διαφορές… Από διαφορετικούς τρόπους ζωής παράγονται ανταγωνιστικά, αλληλοαποκλειόμενα οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα, μεταξύ των οποίων πρέπει να αποφασίσουμε επειδή η κινούμενη προςολοκλήρωση Ευρώπη μπορεί να ακολουθήσει μόνο ένα πρότυπο. Ετσι όμως αυτοί που ήταν απλώς διαφορετικοί γίνονται αντίπαλοι και από τους αντιπάλους προκύπτουν νικητές και ηττημένοι» γράφει ο αρθρογράφος, εξηγώντας τις βαθύτερες αιτίες που προκαλούν την εξαπλούμενη με ταχύτατους ρυθμούςεχθρότητα μεταξύ λαών της Ευρώπης. Υπό το πρίσμα αυτό έρχεται και στο ζέον πρόβλημα της τρέχουσας ευρωπαϊκής πραγματικότητας - την πιθανότητα διάλυσης της Ευρωζώνης. «Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το ευρώ θα αποτύχει γιατί δεν είναι έτοιμες είτε οι χώρες που χρωστούν να κάνουνηρωικές μεταρρυθμίσεις είτε οι χώρες που δανείζουν να κάνουν ηρωικές μεταφορές χρημάτων» τονίζει. «Κανένας δεν μπορεί επιπόλαια ούτε να επιθυμεί την κατάρρευση του κοινού νομίσματος ή τη δραματική οπισθοδρόμηση της συνολικής διαδικασίας ευρωπαϊκής ενοποίησης ούτε να τα θεωρήσει αυτά αδιανόητα» επισημαίνει.
Αντιμετωπίζει όμως καθησυχαστικά, με ηρεμία το τι πρόκειται να γίνει, αν λάβει χώρα τελικά η διάλυση του ευρώ: «Δεν θα βουλιάξει η Ευρώπη εξαιτίας αυτού του γεγονότος και δεν θα βρεθούν οι λαοί της στο κατώφλι νέων πολέμων. Θα διασπαστούν πολύπλευρα και θα παραμείνουν συγγενείς – δηλαδήπραγματικοί Ευρωπαίοι!» υπογραμμίζει.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Συμμαχία 28 εταιρειών για ασφαλές διαδίκτυο


Στην ετήσια αναφορά για το 2012, ο INHOPE (Σύνδεσμος Ανοικτών Γραμμών Διαδικτύου) υπογραμμίζει χαρακτηριστικά...τη συμμαχία 28 πρωτοπόρων εταιριών υπηρεσιών Διαδικτύου και τηλεπικοινωνιών με σκοπό τη δημιουργία πολιτικών, ώστε το Διαδίκτυο να γίνει ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά.

Στο πλευρό του INHOPE βρίσκεται και ηGoogle, η οποία οργάνωσε πολλαπλές συναντήσεις με τα μέλη του INHOPE και τουINSAFE καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ανταλλάσοντας πληροφορίες και εμπειρίες ώστε να δημιουργηθούν κατάλληλα εργαλεία για μια πιο αποτελεσματική πάταξη του παράνομου περιεχομένου στο Διαδίκτυο. Φυσικά, από τη μάχη κατά του παράνομου περιεχομένου δεν μπορούσαν να απουσιάζουν οι αρχές επιβολής του νόμου, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Η Europol στέκεται δίπλα στον INHOPE συμπεριλαμβάνοντας τον στην Διευθύνουσα Ομάδα του Ευρωπαϊκού Συνασπισμού κατά της διακίνησης παιδικού πορνογραφικού υλικού στο Διαδίκτυο. «ΟINHOPE είναι στρατηγικός συνεργάτης της Europol εδώ και πολλά χρόνια. Η Europol προάγει πάντα τον ρόλο των γραμμών καταγγελιών ως συμπληρωματικό στις ενέργειες των αρχών προάσπισης του νόμου και ο INHOPE θεωρείται ως ο κατάλληλος αντιπρόσωπος των παραπάνω γραμμών», υπογραμμίζει ο Valerio Papajorgji, Senior Specialist της Europol.

Η εμπειρία ετών του INHOPE αποδεικνύει ότι οι τρεις διαφορετικές δράσεις (Δράση Ενημέρωσης, Γραμμή Καταγγελιών και Γραμμή Βοήθειας) που απαρτίζουν τα Κέντρα Ασφαλούς Διαδικτύου, τα οποία έχουν δημιουργηθεί στα κράτη-μέλη του, συμπληρώνουν η μία την άλλη.

Διαφορετικά στοιχεία συγκεντρώνονται από κάθε δράση, και τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούνται και βοηθούν στην πρόγνωση εξελίξεων. Αποτελούν επίσης ένα χέρι βοήθειας στην βιομηχανία του Διαδικτύου για να μπορέσει η τελευταία να εφαρμόσει νέες τεχνολογίες για την ασφαλέστερη πλοήγηση των παιδιών.

Οι καταγγελίες παράνομου περιεχομένου στο Διαδίκτυο παίζουν έναν από τους πιο σημαντικότερους ρόλους και αποτελούν ένα από τα πέντε βασικότερα σημεία που έχει θέσει σε συζήτηση η Neelie Kroes, Επίτροπος για την Ψηφιακή Ατζέντα, στις 28 ιδιωτικές εταιρίες της συμμαχίας. Μια ακόμη πρόκληση που έρχεται να αντιμετωπίσει ο INHOPE τα επόμενα έτη, είναι η αποστολή σεξουαλικών φωτογραφιών, οι οποίες ανεβαίνουν στο Διαδίκτυο από τα ίδια τα παιδιά. Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη από τηνΑγγλική Γραμμή Καταγγελιών Internet Watch Foundation, αποκαλύπτει ότι 88% από τις αυτοδημιουργούμενες σεξουαλικές φωτογραφίες και βίντεο, μεταφέρθηκαν από την αρχική τους ηλεκτρονική θέση και ανέβηκαν σε ιστοσελίδες τρίτων.

Ο κόσμος του Διαδικτύου εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και ο INHOPE προσεκτικά θα συνεχίσει να καθοδηγεί και να υποστηρίζει τα μέλη του στην σκληρή μάχη προς ένα ασφαλέστερο Διαδίκτυο για όλους!

Η Ελληνική Ανοικτή Γραμμή SafeLine για καταγγελίες παράνομου περιεχομένου στο Διαδίκτυο, συνεχίζει τη δράση της, κλείνοντας φέτος το 10ο έτος λειτουργίας της από τον Απρίλιο του 2003 μέσα στα πλαίσια του προγράμματος Safer Internet EL SIC της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είναι το επίσημο μέλος τουINHOPE στην Ελλάδα από τις 18 Οκτωβρίου του 2005. Ο INHOPE έχει εξελιχθεί σε ένα δίκτυο 43 Ανοικτών Γραμμών σε 37 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Πρώτη φορά στον κόσμο: Αλιγάτορας με τεχνητή ουρά υψηλής τεχνολογίας!


​Την πρώτη τεχνητή ουρά στον κόσμο -υψηλής τεχνολογίας- απέκτησε ένας αλιγάτορας!
Ο 9χρονος Stubbs δεν μπορούσε να κολυμπήσει εξαιτίας της επίθεσης που είχε δεχτεί από άλλον αλιγάτορα και του είχε κόψει την ουρά.

Ο ίδιος φαίνεται να ξαναβρήκε τον εαυτό του, χάρη στην Εταιρία Προστασίας Ερπετών, που εδρεύει στο Φοίνιξ των ΗΠΑ, η οποία ξόδεψε χιλιάδες λίρες για την υψηλής τεχνολογίας τεχνητή ουρά του από latex και σιλικόνη.

Έτσι, ο Stubbs μπορεί να κολυμπήσει ξανά και να επιβιώσει στο φυσικό του περιβάλλον.

star.gr

Ραδιενεργά αγριογούρουνα στην Ιταλία


Υψηλή ποσότητα ραδιενεργού καίσιου 137, βρέθηκε στα σπλάχνα είκοσι επτά αγριογούρουνων, θήραμα των κυνηγών στην περιοχή Βαλσέζια της βορειοδυτικής Ιταλίας. Η συγκεκριμένη ποσότητα υπερβαίνει μέχρι και δέκα φορές το όρια που προβλέπει ο σχετικός ιταλικός νόμος.

Όπως αναφέρουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, οι ειδικοί, μέχρι αυτή την στιγμή, θεωρούν ότι η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι τα αγριογούρουνα- τα οποία τρέφονται και με ρίζες δέντρων- απορρόφησαν ραδιενέργεια που βρίσκεται στο υπόστρωμα του εδάφους, από την εποχή του ατυχήματος του πυρηνικού αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ, το 1986.

Ο Ιταλός υπουργός υγείας, Ρενάτο Μπαλντούτσι, ανέλυσε το όλο θέμα σε έκτακτη συνεδρίαση με την ομάδα χημικών αναλύσεων των καραμπινιέρων, τονίζοντας, πάντως, ότι δεν προκύπτει να υφίσταται κάποιος κίνδυνος για την υγεία των πολιτών.

Ομάδες ειδικών θα προσπαθήσουν να λύσουν το «μυστήριο του καίσιου», όπως ονομάσθηκε, με δειγματοληψίες νερού και εδάφους της Βαλσέζια, στην περιφέρεια Πεδεμόντιο, με πρωτεύουσα το Τορίνο.

Σε προσεκτικές εργαστηριακές αναλύσεις πρόκειται να υποβληθούν και προϊόντα όπως το γάλα, τυρί, φρούτα του δάσους και μανιτάρια.

Παράλληλα, θα διαπιστωθεί ποια είναι η κατάσταση των αγριογούρουνων που βρίσκονται σε όλη την οροσειρά των 'Αλπεων, διότι, όπως τονίζεται, είναι πιθανό, το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο να μην περιορίζεται μόνον στην βορειοδυτική Ιταλία.

Στα είδη της πανίδας που πρόκειται να υποβληθούν σε εξετάσεις για μέτρηση ραδιενέργειας, συμπεριλαμβάνονται, τέλος, κουνέλια, λαγοί και ζαρκάδια.

Οι μαθητές παίζουν και μαθαίνουν να χρησιμοποιούν υπεύθυνα


«Μαμά, σε παρακαλώ πολύ σκέπασε την κατσαρόλα. Κατέβασε το μάτι λίγο πιο νωρίς. Ακόμη καίει…
Βεβαίως και να πάμε για ψώνια μπαμπά, αλλά ξέχασες τις πάνινες τσάντες μας. Σιγά μην επιστρέψουμε με χίλιες πλαστικές σακούλες!»

Αυτά είναι τα λόγια ενός παιδιού που έχει παίξει στην τάξη του το παιχνίδι «Χρησιμοποιώ υπεύθυνα» του WWF Ελλάς, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με το ΒΙΤΑΜ.

Επέστρεψε στο σπίτι κεφάτο και με διάθεση εξοικονόμησης. Έχει καταλάβει ότι οι μικρές καθημερινές μας συνήθειες στο σπίτι, ο τρόπος που αγοράζουμε και καταναλώνουμε προϊόντα, είναι σημαντικός για τον πλανήτη μας και φυσικά για την τσέπη μας. Είναι έτοιμο να αναλάβει ενεργό πόστο στην οικογένεια. Το Υπουργείο Υπεύθυνης Κατανάλωσης στο σπίτι, του ανήκει δικαιωματικά! Άλλωστε έχει έναν στόχο: Να ενημερώσει όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους και συγγενείς για την υπεύθυνη κατανάλωση, να μαζέψει τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις τους και να πάρει μέρος στον διαγωνισμό, με έπαθλο προϊόντα του WWF!

To εκπαιδευτικό παιχνίδι «Χρησιμοποιώ Υπεύθυνα», που υλοποιείται για δεύτερη χρονιά, διατίθεται δωρεάν σε όλους τους εκπαιδευτικούς μέσα από την ιστοσελίδα του WWF Ελλάς.

Το παιχνίδι παίζεται στην τάξη και διαρκεί από μία έως δυο διδακτικές ώρες αλλά, αν ο εκπαιδευτικός το θέλει, αποτελεί αφορμή για project μιας ολόκληρης χρονιάς. Στο σενάριο του παιχνιδιού δυο παιδιά αποφασίζουν να κάνουν πάρτι. Προετοιμάζοντάς το αλλά και συμμαζεύοντας το σπίτι μετά, κάνουν ένα σωρό λάθη που στοιχίζουν στον πλανήτη φυσικούς πόρους. Με τις λανθασμένες επιλογές τους μάλιστα επιβαρύνουν και την τσέπη της οικογένειας. Οι μαθητές – παίκτες πρέπει να βρούνε τα λάθη και να τα διορθώσουν. Κερδίζει η ομάδα που βρήκε και διόρθωσε τα περισσότερα λάθη των ηρώων.

Το παιχνίδι αυτό θίγει πολλά θέματα κατανάλωσης και χρήσης αγαθών στην καθημερινή ζωή ενός νοικοκυριού, με έμφαση στις καταναλωτικές συνήθειες των παιδιών. Μετά τη λήξη του παιχνιδιού τα παιδιά της κάθε τάξης αναλαμβάνουν να ενημερώσουν όσους περισσότερους συγγενείς και φίλους μπορούν για την υπεύθυνη κατανάλωση. Μαζεύουν υπογραφές με τις οποίες δεσμεύονται ότι θα αλλάξουν μια συνήθειά τους και παίρνουν μέρος στον διαγωνισμό του WWF. Η προθεσμία υποβολής στο WWF είναι 24 Μαΐου 2013.

Το καλοκαιράκι πλησιάζει! Αποκτήστε το σώμα των ονείρων σας - Ο κ. Στέλιος Αγγελίδης αποκαλύπτει πως καταστρέφονται τα λιποκύτταρα μια για πάντα


Διορθώστε τη φιγούρα σας ανώδυνα και μόνιμα χωρίς νυστέρι, από την πρώτη κιόλας επίσκεψη!!!
Η πιο εξελιγμένη μορφή λιποδιάλυσης παγκοσμίως τώρα και στην Ελλάδα!
Ο Δερματολογος Στέλιος Αγγελίδης μας εξηγεί τη μέθοδο όπου χάνεις από 2-6 πόντους σε κάθε συνεδρία...

Μηχανισμός δράσης
Καταστροφή λιποκυττάρων (ΛΙΠΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ)
Βασίζεται στο φαινόμενο της “σπηλαίωσης” (= δημιουργία μικροφυσαλίδων αέρα
στα λιποκύτταρα.
Μετατρέπει την ηλεκτρική ενέργεια σε υπερήχους που διασπούν ανώδυνα τις κυτταρικές μεμβράνες των λιποκυττάρων.
Με τη διάσπαση της κυτταρικής μεμβράνης απελευθερώνονται κυρίως τριγλυκερίδια και ελεύθερα λιπαρά οξέα, τα οποία στη συνέχεια απομακρύνονται από το φλεβικό και λεμφικό σύστημα, όπου και αποβάλλονται με τα ούρα.

Ένα μέρος αυτών φτάνει στο ήπαρ όπου χρησιμοποιούνται για την κατασκευή λιποπρωτεϊνών.

Τι πετυχαίνει:
(Οφέλη)
• Μείωση τοπικού πάχους
• Μείωση 2-6 πόντων στα σημεία που επιθυμούμε ανά συνεδρία!!!
• Μείωση αριθμού λιποκυττάρων (καταστροφή) και όχι απλή συρρίκνωση τους
• Άμεσο και εμφανές αδυνάτισμα
• Λιπογλυπτική σώματος – Βελτίωση περιγράμματος
• Μείωση – βελτίωση κυτταρίτιδας
• Βελτίωση της λεμφικής και φλεβικής κυκλοφορίας



Πλεονεκτήματα του Lipolift
Μέθοδος ασφαλής, μη επεμβατική, ανώδυνη επιλεκτική και μακράς διάρκειας.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟ’Ι’ΟΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ SITEhttp://www.narcissusangelidis.gr/
ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΛΕΣΤΕ ΣΤΟ 210 77 011 86. 

Τεστ αναπνοής για τη διάγνωση του καρκίνου


Ένα απλό και γρήγορο τεστ της αναπνοής μπορεί να διαγνώσει τον καρκίνο του στομάχου, σύμφωνα με επιστήμονες από το Ισραήλ και την Κίνα. 
Το υπό δοκιμή τεστ είναι ακριβές σε ποσοστό 90% στην ανίχνευση της νόσου και ικανό να διακρίνει τον καρκίνο, από άλλες παθήσεις του στομάχου.

Μάλιστα το τεστ μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στον καρκίνο αρχικού και προχωρημένου σταδίου, πράγμα σημαντικό καθώς σήμερα οι περισσότεροι καρκίνοι του στομάχου διαγιγνώσκονται με χρονική καθυστέρηση, όταν είναι πια αργά για χειρουργική αφαίρεση του όγκου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Χοσάμ Χαϊκ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό για θέματα καρκίνου «British Journal of Cancer», σύμφωνα με το BBC, δοκίμασαν το τεστ σε 130 ασθενείς, εκ των οποίων 37 είχαν καρκίνο, 32 έλκος και οι 61 άλλα στομαχικά προβλήματα. Το τεστ κατάφερε να εντοπίσει εννέα στις δέκα περιπτώσεις καρκίνου.

Το ιατρικό περιοδικό σχολίασε ότι το τεστ μπορεί να φέρει πραγματική επανάσταση και να επιταχύνει σημαντικά τη διάγνωση της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου. Τα δύο πέμπτα των ασθενών με τη συγκεκριμένη νόσο επιζούν για τουλάχιστον ένα χρόνο και το ένα πέμπτο για τουλάχιστον πέντε χρόνια.

Σήμερα, οι γιατροί συνήθως κάνουν διάγνωση του καρκίνου του στομάχου μέσω βιοψίας δείγματος, που λαμβάνεται με τη βοήθεια ενδοσκοπίου και κάμερας που εισάγεται από το στόμα του ασθενούς. Το νέο μη επεμβατικό τεστ ανιχνεύει συγκεκριμένες οργανικές πτητικές ουσίες στην εκπνοή των καρκινοπαθών.

Ο καρκίνος του στομάχου αναδίδει μια χαρακτηριστική οσμή, που λειτουργεί ως «υπογραφή» και είναι δυνατό να εντοπιστεί με το κατάλληλο τεστ. Ανάλογα τεστ αναπνοής δοκιμάζονται επίσης για άλλες μορφές καρκίνου (π.χ. των πνευμόνων), καθώς και για άλλες ασθένειες, ακόμα και για το άγχος.

Ήδη οι ερευνητές ξεκίνησαν μια νέα κλινική δοκιμή σε μεγαλύτερο δείγμα ανθρώπων, για να βεβαιωθούν σχετικά με το βαθμό αξιοπιστίας του τεστ αναπνοής.
medicalnews.gr

Η Συνταγή της Ημέρας!


Εύκολη Σαλάτα Νάτσος

Συνταγή για 6-8 άτομα

Από το: xs-recipes.com

Υλικά:

300γρ Νάτσος τσιπς (Nachos chips)
1 ½ φλιτζάνι τριμμένο τυρί που λιώνει εύκολα (κατά προτίμηση ενταμ)
1/2 φλιτζάνια ψιλοκομμένα κρεμμύδια
1 φλιτζάνι ντομάτες κομμένες σε μικρούς κύβους
1/2 φλιτζάνι πράσινες πιπεριές τουρσί, κομμένα σε φέτες
1 ½ φλιτζάνια μαρούλι χοντροκομμένο

Οδηγίες:

Προθερμάνετε το φούρνο στους 170oC.

Σε ένα πυρίμαχο σκεύος (όχι πολύ βαθύ), τοποθετήστε τα νάτσος και πασπαλίστε με το τριμμένο τυρί. Τοποθετήστε το σκεύος στο φούρνο για πέντε λεπτά ή μέχρι να λιώσει το τυρί τελείως. Μην το αφήσετε περισσότερο από ότι χρειάζεται επιδή το τυρί θα κάνει κρούστα και δεν θα είναι καλό το αποτέλεσμα.

Αφαιρέστε το σκεύος από το φούρνο και προσθέστε πάνω από το τυρί τα κρεμμύδια, το μαρούλι, τη ντομάτα και τις πιπεριές.

Σερβίρετε αμέσως, ενώ ακόμα είναι ζεστό. Απολαύστε με μία ωραίο κρύα μπύρα! Καλή Όρεξη!