ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Το να μιλά κάποιος από το ΠΑΣΟΚ για δήμευση των αποθεματικών είναι σκέτη παράνοια. Αυτοί που τζογάρισαν όλο το χρήμα των ταμείων στο χρηματιστήριο όπου και χάθηκε, μιλούν για …δήμευση. Τόσο πολύ νομίζουν ότι ξεχάστηκε το θέμα ; Για να βρουν κάποιοι την ..μνήμη τους. Τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 513 δις. δρχ. στο ΧΑΑ, To ανάθεμα όμως το έχει ο «επιεικής» Τσιπρας που δεν κάθισε όλες τις ………
………κλεπτοκουφάλες στο σκαμνί, έστω για την πολιτική ευθύνη.
«Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι η αναγκαστική δήμευση των αποθεματικών των δήμων» αναφέρει σε δήλωσή του ο δήθεν πρόεδρος του δήθεν ΠΑΣΟΚ, Βενιζέλος.
Αναλυτικά η δήλωση του.
«Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι η αναγκαστική δήμευση των αποθεματικών των δήμων, των περιφερειών, των ασφαλιστικών ταμείων, όλων των φορέων του δημοσίου για να καλυφθούν οι ανάγκες του κράτους λίγων ημερών.
Είμαστε δυστυχώς ταμειακά χρεοκοπημένοι ως χώρα και την ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, που ταλαιπωρεί τον τόπο με μία διελκυστίνδα τριών μηνών.
Και τώρα τι θέλει να πει στους Ευρωπαίους με τους οποίους διαπραγματεύεται δήθεν σκληρά; «Βοηθήστε μας, υποχωρήστε, δώστε μας λίγα λεφτά ως μία δόση του δανείου για να μην καταστραφούμε».
Είναι αυτό αξιοπρεπές και αποτελεσματικό επιχείρημα; Είναι αυτό εθνικά υπερήφανη διαπραγμάτευση;».
Θα σου πούμε εμείς ρε γαμημένο χοντρογούρουνο τι συνέβη που έχεις το θράσος να μιλάς.
Το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοθετεί για πρώτη φορά την τοποθέτηση του 20% των αποθεματικών των Ταμείων σε μετοχές και σε τραπεζικά προϊόντα υψηλού ρίσκου. Το 1995 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (με συμφωνία της Νέας Δημοκρατίας) πλέον επιτρέπει την πρόσληψη από τις Διοικήσεις των ασφαλιστικών Ταμείων Τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών σε ρόλο συμβούλου.
Το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη (και πάλι με συμφωνία της Νέας Δημοκρατίας) ανεβάζει το ποσοστό των αποθεματικών που τζογάρονται στο χρηματιστήριο στο 23%. Την ίδια περίοδο (συμπτωματικά άραγε;) μεταβιβάζεται ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος στον ιδιωτικό τομέα και γιγαντώνεται το ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο.
Μήπως τελικά οι αποδόσεις των κεφαλαίων των ασφαλιστικών Ταμείων ήταν υψηλές; Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσες φορές θα παίξεις γκανιάν τον Αστραχάν στον ιππόδρομο και θα κερδίσεις;
Ακριβώς αυτό έγινε. Τα ταμεία την τριετία 1999-2002 έχασαν γύρω στα 3,5 δις ευρώ. Αλλά δεν έφτανε αυτό. Το 2003 η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε στα Ταμεία να επενδύουν τα αποθεματικά τους σε χρηματιστηριακά παράγωγα. Χρηματιστηριακά προϊόντα πολύ υψηλού ρίσκου που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αέρα κοπανιστό….
Στα πλαίσια αυτά και με την παραίνεση προφανώς των ιδιωτών Τραπεζιτών, που πλέον ήταν «Σύμβουλοι διαχείρισης», άρχισαν να επενδύουν σε ένα καινούριο χρηματοοικονομικό «φρούτο»: Τα λεγόμενα Δομημένα ομόλογα. «Δομημένο» ή «σύνθετο» ομόλογο, με την ευρεία έννοια του όρου είναι ομόλογα που η απόδοσή τους εξαρτάται από κάποια συνθήκη. Αν ας πούμε η συνθήκη είναι ότι η διακύμανση στην ισοτιμία δολαρίου ευρώ στο τέλος της περιόδου δεν θα ξεπεράσει το 10% θα σου δώσει απόδοση 5% αν όμως την ξεπεράσει δεν έχεις απόδοση. Είναι δηλαδή ομόλογα υψηλού ρίσκου με χαρακτήρα στοιχήματος.
Την περίοδο μετά το 2004 τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να αγοραστούν από τις διοικήσεις των ταμείων χρησιμοποιώντας όχι τα κεφάλαια υψηλού κινδύνου (το 23%) αλλά από το 77% των αποθεματικών που προορίζονταν για επενδύσεις σε σταθερούς τίτλους. Ο εκδότης εξασφαλίζει φτηνό χρήμα μεταβιβάζοντας το ρίσκο και σε τελική ανάλυση το κόστος της χρηματοδότησης του, στον αγοραστή του ομολόγου.
Αυτή τη φορά τα ασφαλιστικά ταμεία χρηματοδοτούν τις Τράπεζες με κίνδυνο απώλειας του κεφαλαίου. Η τελευταία μεγάλη ληστεία συντελέστηκε με το κούρεμα των ομολόγων που επέφερε μείωση των αποθεματικών τους κατά 40-50 ποσοστιαίες μονάδες . Και βέβαια το διαρκές έγκλημα της διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων (η καταβολή χαμηλών μισθωμάτων από φορείς του Δημοσίου που στεγάζονται σε κτίρια ιδιοκτησίας των Ταμείων, οι μισθώσεις σε ιδιώτες και οι υπεκμισθώσεις από αυτούς με τεράστια κέρδη σε βάρος των Ταμείων).
