ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ BLOG ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Πες μου τι εσώρουχο φοράς να σου πω ποια είσαι...


Πες μου τι εσώρουχο φοράς να σου πω ποια είσαι...
Την προσωπικότητα της γυναίκας στον ερωτικό τομέα φαίνεται ότι δείχνει το χρώμα των εσωρούχων που επιλέγει.Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η έρευνα της ψυχολόγου Ντόνα Ντάουσον...
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, το 72 των γυναικών προτιμά τα εσώρουχα που βρίσκονται στην τονική παλέτα των χρωμάτων του δέρματος, ενώ αποφεύγουν το λευκό, το κλασικό μαύρο αλλά και τις περίεργες και πολύχρωμες τιράντες.
Το βρετανικό κατάστημα εσωρούχων “Debenhams” αναφέρει ότι οι πωλήσεις στα εσώρουχα στο χρώμα του δέρματος έχουν αυξηθεί πολύ, καθώς μόνος για το έτος 2010 παρουσιάζουν θεαματική αύξηση που φτάνει το 38%.
Γιατί λοιπόν οι γυναίκες ξαφνικά άρχισαν να αγοράζουν εσώρουχα στο χρώμα του δέρματος εγκατλείποντας το δημοφιλές μαύρο το οποίο σύμφωνα με μετρήσεις, προτιμούς οι άνδρες; Μάλλον οι γυναίκες επηρεάζονται από τις διάσημες ηθοποιούς και μοντέλα.
Η ειδικός Ντόνα Ντάουσον βάσει των αποτελεσμάτων, δημιούργησε μια λίστα με το τι υποδηλώνει το χρώμα του εσωρούχου της γυναίκας, ώστε την επόμενη φορά οι ενδιαφερόμενες να είναι πιο προσεκτικές στην επιλογή των εσωρούχων τους, και τι “μήνυμα” θέλουν να περάσουν.
Κόκκινα εσώρουχα:
Δηλώνουν φλογερή προσωπικότητα, δυναμική και ενεργητική γυναίκα, που δεν διστάσει να δηλώσει τι ακριβώς ζητάει. Η ροπή προς το μελόδραμα και την υπερβολή είναι επίσης στοιχείο της γοητείας της γυναίκας που προτιμά κόκκινα εσώρουχα.
Σε τόνους του δέρματος:
Υποδηλώνει γυναίκα καλόβολη και ισορροπημένη, ένα χαρακτήρα προσγειωμένο.
Μαύρα εσώρουχα:
Το μαύρο δείχνει μια προσωπικότητα ισχυρή όμως ταυτόχρονα και αποπνικτική! Αυτή η γυναίκα έχει λεπτή γοητεία και είναι πολύ παθιασμένη.
Ροζ εσώρουχα:
Υποδηλώνουν προσωπικότητα ρομαντική, ευγενική που επιζητεί τη στοργή. Είναι θηλυκή, ευαίσθητη και δεν θα πάρει ποτέ τον έλεγχο στα χέρια της, περιμένοντας από τον άνδρα πρωτοβουλίες
Χωρίς εσώρουχα:
Η γυναίκα που προτιμά να μη φορά εσώρουχα έχει πολλή αυτοπεποίθηση στο σεξ και έχει ανοιχτό χαρακτήρα
Λευκά εσώρουχα:
Δείχνουν μια γυναίκα που είναι αθώα, αλλά ανοιχτή σε νέες προκλήσεις. Μια γυναίκα που προτιμά τα λευκά εσώρουχα συνήθως είναι πρόθυμη “μαθήτρια” στο σεξουαλική
Χρωματιστά εσώρουχα (πορτοκαλί, κίτρινο):
Το έντονο χρώμα δημιουργεί συναισθήματα ενθουσιασμού και ζωντάνιας, ενώ παράλληλα ανεβαίνουν ο παλμός της καρδιάς, η πίεση του αίματος και ο ρυθμός της αναπνοής. Η προτίμηση σε αυτά τα εσώρουχα δείχνει γυναίκα με τάση να προκαλεί.


Παράσταση «Νεφέλες» του Αριστοφάνη από θεατρική ομάδα του λυκείου Λιτοχώρου



ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ 2ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΥ
Ως η καλύτερη θεατρική παράσταση που πέρασε από το 2ο διεθνές μαθητικό φεστιβάλ αρχαίου δράματος στην Αρχαία Μεσσήνη, χαρακτηρίστηκε η κωμωδία «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, που παρουσίασε θεατρική ομάδα του λυκείου Λιτοχώρου.

Η ίδια παράσταση ανέβηκε και στο αρχαίο θέατρο του Δίου ενώ υπάρχουν σκέψεις και για ανέβασμα αυτής της κωμωδίας σε κάποια από τις καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις που γίνονται στον δήμο Δίου-Ολύμπου.

ΟΙ ΝΕΦΕΛΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ

Πρόκειται για μια αρχαία κωμωδία η οποία όμως σε μια εποχή όπως η σημερινή, είναι σαν να καταγράφει στιγμές από την Ελλάδα της κρίσης. Είναι μια κωμωδία που στις δύο, μέχρι στιγμής, παρουσίες της σκόρπισε πάρα πολλά χαμόγελα και έδωσε ποικίλα μηνύματα στους θεατές.

Η θεατρική παράσταση «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, διδάχθηκε στο λύκειο Λιτοχώρου στα πλαίσια μιας ερευνητικής εργασίας, στη συνέχεια όμως εντάχθηκε στο πολιτιστικό πρόγραμμα. Διδάχθηκε όλη τη χρονιά και αρχικά ανέβηκε στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης και ακολούθως στο αρχαίο θέατρο του Δίου, όπου και την παρακολούθησαν μαθητές και μαθήτριες του σχολείου καθώς και εκπαιδευτικοί.

Στο 2ο διεθνές μαθητικό φεστιβάλ αρχαίου δράματος που έγινε στην Αρχαία Μεσσήνη, το οποίο κράτησε τέσσερις μέρες, συμμετείχαν 10 θεατρικά σχήματα από διάφορα σχολεία της χώρας, συμμετείχε όμως και ένα νεανικό σχήμα από Αγγλία (Academy of London, ακαδημία θεάτρου). Θεατές αυτού του φεστιβάλ, πέρα από τους συμμετέχοντες στα θεατρικά σχήματα, ήταν και μαθήτριες - μαθητές σχολείων της Πελοποννήσου.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Σύμφωνα με ενημερωτικό έντυπο που ετοίμασε το λύκειο Λιτοχώρου, το οποίο και διανεμήθηκε, οι Νεφέλες του Αριστοφάνη είναι μια κωμωδία με πολλαπλά μηνύματα.

«Σ’ έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, ο αριστοφανικός λόγος αποτυπώνει την ανάγκη, ως έθνος, να αποκτήσουμε τη γέφυρα ανάμεσα στον νεωτερισμό και την παράδοση, συμφιλιώνοντας το παλιό με το καινούργιο.

Η παιδεία βαθαίνοντας τη σκέψη μας στην αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την αρετή, μας δίνει το μέτρο για να βαδίσουμε με σταθερά βήματα δημιουργώντας νέα οράματα και προοπτικές.

Τελικά, με έναν εντυπωσιακό τρόπο και τόσους αιώνες μετά, ο Αριστοφάνης αναδεικνύει και πάλι τα ίδια προβλήματα, αλλά τούτη τη φορά δυστυχώς χωρίς να καταδικάζει άδικα κανέναν. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα μας ανυψώσει έστω και για λίγο πνευματικά και ηθικά», αναφέρει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, το ενημερωτικό έντυπο του λυκείου Λιτοχώρου.

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Στρεψιάδης, ένας απαίδευτος αγρότης, πνιγμένος στα χρέη εξαιτίας της σπάταλης ζωής του γιου του, αποφασίζει να φοιτήσει στη σχολή του Σωκράτη για να μυηθεί στη μαιευτική του μέθοδο και να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους δανειστές του στα δικαστήρια. Αποδεικνύεται όμως …ανεπίδεκτος μαθήσεως, και στη θέση του στέλνει το γιο του, μια απόφαση που θα στραφεί εναντίον του.

Ο Αριστοφάνης στις «Νεφέλες» σατιρίζει τη χωρίς ηθικούς φραγμούς διδασκαλία των σοφιστών και του Σωκράτη, που τον θεωρεί υπεύθυνο για τη διαφθορά των νέων της εποχής του. Παράλληλα όμως χτυπά την ευπιστία των σύγχρονών του και την προθυμία τους να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

Ως κωμικός ποιητής, χωρίς να φιλοσοφεί και να εμβαθύνει, καταδικάζει άδικα τον Σωκράτη προσπαθώντας να αναδείξει τα προβλήματα της εποχής του και να βοηθήσει τους συμπολίτες του να ανυψωθούν πνευματικά και ηθικά και να απαλλαγούν από τους επιτήδειους που προωθούν την αθεΐα, την απειθαρχία, τον ατομικισμό και την περιφρόνηση στην παράδοση.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ

Στρεψιάδης: Κυρίτση Ουρανία

Σωκράτης: Φουρκιώτης Αθανάσιος

Φειδιππίδης: Μαρνέλας Κωνσταντίνος

Άδικος Λόγος: Μαυρουδή Λυδία

Δίκαιος Λόγος: Νικοπούλου Ελένη

Υπηρέτης: Σκρέτας Κωνσταντίνος

Μαθητής 1: Κουντουριώτη Αντιγόνη

Μαθητής 2: Κάκαλος Νικόλαος

Μαθήτρια 2013: Καραηλιά Βασιλική

Πασίας: Βασίλας Δημήτριος

Χορός: Γκούντα Ευαγγελία, Βασίλας Δημήτριος, Κάκαλος Νικόλαος, Κουλιάνου Αναστασία, Κουντουριώτη Αντιγόνη, Μανουσιάκη Αθηνά, Μαρνέλας Κωνσταντίνος, Μαυρουδή Λυδία, Νίκα Μαρία, Νικοπούλου Ελένη, Σκρέτας Κωνσταντίνος, Τζέτζι Ειρήνη, Βάρκα Μυρσίνη, Καντζιούρης Αλέξανδρος και Πουρλιώτη Μαρία.

Σκηνοθεσία: Παπαϊωάννου Γεώργιος. Βοήθησαν οι μαθητές: Κυρίτση Ουρανία, Μαυρουδή Λυδία, Μαρνέλας Κωνσταντίνος και Νικοπούλου Ελένη.

Διδασκαλία αρχαίου δράματος – μελοποίηση χορικών: Παπαϊωάννου Γεώργιος.

Ερμηνευτική προσέγγιση του κειμένου: Καρατζίδου Παναγιώτα.

Διδασκαλία χορικών – τραγούδι: Αμπάδου Μελιτινή.

Μουσική επιμέλεια: Σάλτας Ιωάννης, Κυρίτσης Ελευθέριος.

Σκηνικά: Αγγέλης Αθανάσιος, Δημητρίου Γεώργιος, Μαυρουδής Μάριος.

Ενδυματολογία: Καραηλιά Βασιλική, Τζέτζι Ειρήνη.

Χορογραφία: Μανώλη Θωμαή, Κουντουριώτη Αντιγόνη.

Παράσταση διαμαρτυρίας Συντονιστικής Επιτροπής Ανέργων & Εργαζομένων στα 5μηνα στον ΟΑΕΔ

5ο ΓΕΛ Kατερίνης και Εκκλησιάζουσες



Οι Εκκλησιάζουσες, ένα από τα ύστερα έργα του Αριστοφάνη, αποτέλεσε τον πυρήνα του πολιτιστικού προγράμματος "Οι μαθητές στο κοίλον: Εκκλησιάζουσες", του 5ου ΓΕΛ, το οποίο έθεσε ως στόχο την εξοικείωση των μαθητών με την αρχαία ελληνική κωμωδία με το βιωματικότερο τρόπο: το ανέβασμα μιας παράστασης.


en-olympo.blogspot.gr

Άποψη του Κων/νου Προδρόμου Μέλος Συντονιστικής επιτροπής ΑΝΕΞ. ΕΛΛ. Πιερίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις



 
   Με αφορμή τη σχετική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και τις σχολές των νέων επισημαίνω τα παρακάτω.
   Κυβερνήτες, εξαφανισμένοι αρμόδιοι πολιτειακοί παράγοντες, υποβολιμαία παπαγαλάκια της προπαγάνδας της δομασίφρονης εξουσίας, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές μην προσπαθείτε να κρυφτείτε από προσωπεία ευαισθησίας και συμπόνιας στα Θύματά σας.
   Το περιβόητο, χιλιομπαλωμένο, απεχθές, επαχθές, αντιπαιδαγωγικό, εξουθενωτικό και εξοντωτικό σύστημα πρόσβασης στη γνώση, την ειδίκευση, την επαγγελματική κατάρτιση είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένο, δημιουργεί την αποστροφή των ενδιαφερομένων, πρέπει να καταργηθεί άμεσα΄ κλειστοί  χώροι στην απαραίτητη σπουδή των ανθρώπων δεν πρέπει να υφίστανται στη δημοκρατία. Εκόντες, άκοντες οι υποψήφιοι οδηγούνται στη λαιμητόμο των φρικτών εξετάσεων ως πρόβατα επί σφαγήν΄ θέματα πάντοτε μπαίνουν εξεζητημένα, εκτός ύλης, διφορούμενα, απαιτητά σε απομνημόνευση και αποστήθιση λες και απευθύνονται σε μηχανές, σε κομπιούτερς, επίσης υπάρχει ένα περιορισμένο κύκλωμα βαθμολόγησης που δεν επιδέχεται πρόσβαση, επανεξέταση λες και είναι η απόλυτη θεία κρίση. Όλα τα παραπάνω συν τον περιορισμένο αριθμό εισακτέων καθιστούν την προσπάθεια των νέων εξαντλητική, κοστοβόρα και πολλές φορές αβέβαιη, σε ορισμένες σχολές τα όρια εισδοχής  ξεπερνούν και αυτά της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς αγώνες. Π.Χ στην Ιατροφαρμακευτική  με άριστα το 20  η βάση εισαγωγής είναι 18,5 !
   Αφήστε τις φλύκταινες και τα φληναφήματα ανίκανοι της κυβέρνησης και μην υποβαθμίζετε την παιδεία ρίχνοντας το μπαλάκι στους εξουθενωμένους και απαξιωμένους καθηγητές, σε όλο το προσωπικό της εκπαίδευσης. Το πεδίο της εισόδου στα πανεπιστήμια είναι αναχρονιστικό, ο τομέας της μόρφωσης και της γνώσεις χρειάζεται αναδόμηση, αλλαγή. Αυτό είναι το ζητούμενο από την κοινωνία. Εσείς ταλανίζετε τα παιδιά και τις οικογένειές τους, χωρίς μάλιστα να εξασφαλίζετε την επαγγελματική κατοχύρωση και μελλοντική τους πορεία, όχι οι εκπαιδευτικοί. Είστε οι υπεύθυνοι με επίγνωση αυτής της απαράδεκτης κατάστασης.
   Ως ανεξάρτητος πολίτης προτείνω την κατάργηση  του ξεπερασμένου – ψυχοφθόρου και άδικου συστήματος και την ελεύθερη είσοδο ως συνέχεια του λυκείου,  όπου θα γίνεται η βασική  εκπαίδευση – μόρφωση του καθενός δωρεάν. Στη συνέχεια ο κάθε ενδιαφερόμενος  με προσωπικό κόστος ηθικό και οικονομικό θα αποκτήσει τις γνώσεις του επαγγέλματός  του΄ θα έχει τη στήριξη του κράτους, όταν έχει ανάγκη χρηματική την οποία όμως θα αποπληρώσει άτοκα με την έναρξη της δουλειάς του. Το κράτος οφείλει να του εξασφαλίσει τους χώρους και τις υποδομές  για επιστημονική – τεχνική κατάρτιση, δηλαδή τις προϋποθέσεις απρόσκοπτης απόκτησης των απαραίτητων προσόντων του. Έτσι αποφεύγεται ο σκόπελος και η δαπανηρή – οδυνηρή  μέγγενη  των εξετάσεων΄ η επιλογή η προσπάθεια και το κόστος του εγχειρήματος αναλαμβάνεται από τον ενδιαφερόμενο. Με λίγα λόγια, η  καλλιέργεια  (παιδεία)  πρέπει να προσφέρεται ως κοινωνικό αγαθό,  “ τζάμπα „ όπως λέγεται, μέχρι τη μέση εκπαίδευση  για τον κάθε πολίτη από ´κει μετά με προσωπικό κόστος υπό την επίβλεψη και στήριξη της πολιτείας θα πετυχαίνει αυτό που θέλει, χωρίς τους περιοριστικούς επιλεκτικούς όρους της υφιστάμενης κατάστασης . Έτσι θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η τραγωδία των σφαγιαστικών – απάνθρωπων εξετάσεων και οι αρνητικές συνέπειές τους,    Αιδώς  Αργείοι, τύραννοι που νοιάζεστε για τους νέους !
Κατερίνη  17.05.2013
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΣ
Ανεξάρτητος Έλληνας
Μέλος Σ.Ε. Πιερίας

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Η αναπληρώτρια



Πρόλογος ιστολογίου: Αυτές τις ημέρες της ζωντανής μας τραγωδίας και της επερχόμενης φρίκης, ζώντας μέσα στα πλαίσια του "κοινωνικού αυτοματισμού", της πολιτικής αμετροέπειας και απόλυτης θρασύτητας και αυθάδειας, τις ημέρες που αρχίζουμε όλοι πια να καταλαβαίνουμε πως είμαστε κινούμενοι στόχοι ενός σάπιου και ετοιμοθάνατου πολιτικού συστήματος που αποφάσισε να μας πάρει όλους στον βόθρο που θα αποτελέσει και τον τάφο του, πρέπει να γυρίσουμε το μυαλό μας στα αυτονόητα, απαιτείται να προσανατολιστούμε και να κοιτάξουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που μας δείχνει το "δάχτυλο" των "διαμορφωτών της κοινής γνώμης", να νιώσουμε ο ένας το πρόβλημα το άλλου, να δούμε τα κοινά μας χαρακτηριστικά και βιώματα και με δάκρυα στα μάτια να ενωθούμε ελπίζοντας πως μέσα από αυτά θα μπορέσουμε να δούμε την μεγάλη αλήθεια, πως θα μπορέσουμε να νιώσουμε τι πραγματικά είναι η ζωή και να απαιτήσουμε να ζήσουμε -και όχι να επιβιώσουμε- σαν άνθρωποι. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, κοιτάζοντας μέσα στην καρδιά μας και μετά στα μάτια αυτού που συναντάμε. Να είστε σίγουροι πως θα δούμε πολλές ομοιότητες...

Γράφει η Λιλιάνα Δρίτσα
Η κοπελλίτσα στεκόταν διστακτικά στον διάδρομο όταν βγήκε από το κυλικείο του σχολείου ο κυρ-Ανέστης κουβαλώντας μια κούτα με αναψυκτικά. Την πέρασε για μαθήτρια.

- Θέλεις κάτι; τη ρώτησε.

- Το... το γραφείο των καθηγητών, ψέλλισε εκείνη. Ξέρετε πού είναι;

- Καινούργια είσαι; επέμεινε στο λάθος του αυτός. Από ποιό σχολείο;

- Καθηγήτρια είμαι, απάντησε το κορίτσι. Αναπληρώτρια...

- Ααα, στον διάδρομο, δεξιά.

- Ευχαριστώ.

- Τι διδάσκεις; την ρώτησε με περιέργεια...

Του φάνηκε τόσο μικρή...

- Μουσική, απάντησε το ίδιο δειλά μα, του φάνηκε, και με κάποια περηφάνεια...

Την ξαναείδε στο μεγάλο διάλειμμα. Ήρθε να πάρει έναν χυμό κι ένα κουλούρι.

- Τί έγινε; την ρώτησε φιλικά. Εντάξει; Σου έδωσαν πρόγραμμα;

Του φάνηκε μουδιασμένη.

- Ναι,εφτά ώρες την εβδομάδα...

- Λίγες, ε;

Η κοπελλίτσα κούνησε το κεφάλι της.

-Μου είπαν και για ένα άλλο σχολείο. Εδώ κοντά...

Του είπε τη συνοικία.

Δεν ήταν καθόλου κοντά.

- Εσύ πού μένεις;

- Προσωρινά στου Ζωγράφου,σε μια θεία μου. Όταν τακτοποιηθώ θα νοικιάσω. Είμαι από τη Θήβα, εξήγησε, αλλά στο νομό μου δεν είχε κενές θέσεις μουσικού...

Το άλλο πρωί ξανάρθε, στο μεγάλο διάλειμμα, πάλι.

- Πως τα πήγες με τα παιδιά; τη ρώτησε. Έχεις ξαναδιδάξει;

- Μόνο ιδιαίτερα. Καλά είναι τα παιδιά. Βέβαια, δυσκολεύομαι να τα κουμαντάρω ακόμα... Βλέπετε...

- Ναι, γέλασε αυτός, βλέπω, σε θεωρούν συνομίληκη...

Γέλασε κι αυτή.

Έσπασε ο πάγος. Σε κάποια στιγμή του είπε:

- Μου θυμίζετε τον πατέρα μου, κύριε Ανέστη.

Κι αυτός κολακεύτηκε...

Το κυλικείο έγινε το στέκι της. Τρεις μέρες τη βδομάδα που ερχόταν για μάθημα, όλα της τα διαλείμματα τα περνούσε εκεί-ίσως αισθανόταν ακόμα άβολα με τους άλλους καθηγητές που ήταν παλιοί στο σχολείο...

Την τρίτη βδομάδα θυμήθηκε να τη ρωτήσει πώς τα πάει στό άλλο σχολείο.

- Τελικά, τακτοποιήθηκες; Βρήκες σπίτι;

Δίστασε.

- Όχι, ακόμα.Ξέρεις, κυρ Ανέστη(είχαν περάσει στον ενικό), κι από το άλλο σχολείο μου έδωσαν πολύ λίγες ώρες. Ψάχνω να βρω κάτι φτηνό, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο... Κοιτάω και για τίποτα ιδιαίτερα... αλλά δεν ξέρω και κόσμο στην Αθήνα...

Του φάνηκε απογοητευμένη. Όμως,στο άλλο διάλειμμα που την ξαναείδε, έλαμπε ολόκληρη!

- Θα φτιάξω χορωδία, του είπε από τον διάδρομο ακόμα, το συζήτησα και με την Λυκειάρχη. Έχω ξεχωρίσει μερικά παιδιά από κάθε τάξη, θα κάνουμε πρόβες δυο απογεύματα τη βδομάδα και θα παρουσιάσουμε πρόγραμμα στη χριστουγεννιάτικη γιορτή!

Ήταν ενθουσιασμένη. Ο κυρ Ανέστης χαμογέλασε.

- Αντε, κερνάω χυμό να το γιορτάσουμε!

Είχε προσέξει πως τις τελευταίες μέρες έπαιρνε μόνο κουλούρι...

Την άλλη βδομάδα πρόσεξε πως τα μάτια της ήταν συννεφιασμένα.

- Τί έγινε; Σε βασανίζουνε τα πιτσιρίκια;

- Δεν βρίσκω φτηνό σπίτι, κυρ-Ανέστη...Ούτε και ιδιαίτερα...

Την κοίταξε με θλίψη.
«Ποιος έχει λεφτά για μαθήματα πιάνου...», σκέφτηκε.

- Κάτι θα γίνει,μην απογοητεύεσαι...

Η κοπελλίτσα κούνησε το κεφάλι της κι έφυγε για το μάθημά της.

Τη μεθεπόμενη βδομάδα την είδε για τελευταία φορά. Όχι την συνηθισμένη ώρα του διαλείμματος.

- Τι θέλεις εδώ; τη ρώτησε γελώντας. Αποβολή έφαγες;

Χαμογέλασε βιασμένα.

- Ήρθα να σε χαιρετήσω, κυρ-Ανέστη,και να σου πληρώσω έναν χυμό που σου χρωστάω. Φεύγω για Θήβα. Παραιτήθηκα...

Ο κυρ-Ανέστης κούνησε το κεφάλι του. Στο βάθος το περίμενε.

- Δε βγαίνει, ε;

Έκατσε σε μια καρέκλα που βρήκε μπροστά της. Φαινόταν πως με κόπο κρατούσε τα δάκρυά της.

- Ούτε για τα εισιτήριά μου δε φτάνουν τα λεφτά που παίρνω κι απ’ τα δυο σχολεία μαζί, είπε με παράπονο. Με τις κρατήσεις... Πού να νοικιάσω και σπίτι...

Την κοίταξε με θλίψη. Θυμήθηκε με πόσο ενθουσιασμό έβγαινε από την τάξη τις προηγούμενες μέρες.
«Κυρ-Ανέστη, τα κατάφερα», του’ λεγε, «να δεις τι ήσυχα που κάθονται τώρα! Θα τους μάθω ν’ αγαπάνε την καλή μουσική!»
Σηκώθηκε κι άρχισε να ψάχνει την τσάντα της.
Ο κυρ-Ανέστης τη σταμάτησε.

- Ήταν κέρασμα, της είπε. Για τη γνωριμία μας. Να με θυμάσαι...

Του έδωσε το χέρι.

- Σ’ ευχαριστώ, του είπε, αν σε φέρει ο δρόμος προς Θήβα...

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά ξεχύθηκαν στο διάδρομο. Καμιά δεκαριά την κυκλώσανε.

- Είναι αλήθεια, κυρία, ότι φεύγετε;

- Ναι, παιδιά, κατάφερε να πει, έτοιμη να κλάψει, φεύγω...

- Γιατί, καλέ κυρία, γιατί φεύγετε;

- Κι η χορωδία μας; ακούστηκε μια φωνή ανάμεσα στις άλλες. Δε θα’χουμε πια χορωδία, κυρία;

Κάτι τους απάντησε αλλά ο κυρ-Ανέστης δεν μπόρεσε ν’ακούσει. Μια μεγάλη παρέα παιδιών είχε βγει στο διάδρομο και τραγουδούσε στη διαπασών ένα σκυλάδικο...

Η Λιλιάνα Δρίτσα είναι συγγραφέας, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών