ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Βαρουφάκης: “Η Ελλάδα θα μείνει πτωχευμένη για πάντα”



"Η Ελλάδα θα μείνει πτωχευμένη για πάντα"


«Η Ελλάδα θα μείνει πτωχευμένη για πάντα, με την τρόικα για πάντα», είπε ο οικονομολόγος, Γιάννης Βαρουφάκης στον Real Fm, εκτιμώντας ότι «δεν θα υπάρξει διαγραφή χρέους γιατί αυτό αποτελεί “αγκάθι” για τους Γερμανούς»
Αναφερόμενος σε ένα εσωτερικό έγγραφο του ΔΝΤ, με το οποίο το Ταμείο παραδέχεται ότι παρέβη τους ίδιους του τους κανόνες για να κάνει το διογκούμενο χρέος της Ελλάδας να φαίνεται βιώσιμο, ο οικονομολόγος δήλωσε ότι «το ΔΝΤ εδώ και καιρό θυμώνει όλο και περισσότερο με την Γερμανία».
thestival

Εφημεριδα Πολιτεία: "Οι ίδιοι που καταθέτουν ενστάσεις εναντίον της απόφασης της περιφέρειας για απόσυρση των τραπεζοκαθισμάτων, είναι αυτοί που δεν λένε να πληρώσουν τα δημοτικά τέλη για την ανάπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων. Τι δεν καταλαβαίνεις;"


http://www.eptanews.gr/index.php/home/tetoia-ora-tetoia-logia/item/4509-%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-31-05-2013

Μα καλά, πώς αυξήθηκε η ανεργία τον Μάρτιο; Αφού ο Βρούτσης έλεγε πως έγιναν περισσότερες προσλήψεις απ' ό,τι απολύσεις.

ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

 Θεαματική στροφή των αμερικανικών και ευρωπαϊκών εφημερίδων σημειώθηκε χθες. Οι κορυφαίες εφημερίδες του κατεστημένου των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας προχώρησαν σε «πυρ ομαδόν» εναντίον του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ μέχρι και τη Δευτέρα οι ίδιες εφημερίδες σχεδόν αγνοούσαν τις βίαιες συγκρούσεις στην Τουρκία! Το γεγονός ότι ακριβώς την ημέρα που άρχισε η αποκλιμάκωση των βιαιοτήτων της αστυνομίας εναντίον των διαδηλωτών, ο Τύπος των ΗΠΑ και της Ευρώπης προχώρησε σε εντονότατη προβολή των συγκρούσεων και όχι μετά το Σάββατο και την Κυριακή, προκάλεσε υποψίες για τα πραγματικά κίνητρα αυτής της όντως πρωτοφανούς δημοσιογραφικής επίθεσης κατά του Ερντογάν. Υποψίες που ενισχύονται από το γεγονός ότι όλες αυτές οι εφημερίδες εξαίρουν τη στάση του Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο οποίος έχει έρθει πλησιέστερα προς τις θέσεις του στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας. «Εξέγερση εναντίον του Ερντογάν» ήταν π.χ. ο τίτλος χθεσινού πρωτοσέλιδου άρθρου της γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Το ίδιο επιθετικός και ο υπότιτλος του άρθρου: «Εφυγε το λούστρο. Ο αυταρχικός Τούρκος πρωθυπουργός έγινε εχθρική εικόνα»! Στο ίδιο μήκος κύματος και η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ»: «Η εξέγερση εναντίον της εξουσίας εξαπλώνεται στην Τουρκία» είναι ο τίτλος της στη δεύτερη σελίδα. «Η αλαζονεία του Ερντογάν υποδαυλίζει τη διαμαρτυρία – Οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν σε όλη την Τουρκία» αναγγέλλει με εντυπωσιακό τρόπο από την πρώτη σελίδα της. «Η αδιαλλαξία μπορεί να είναι η καταστροφή του Ερντογάν» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» είναι πιο συγκρατημένοι: «Μάχη για την ταυτότητα της Τουρκίας» είναι ο δικός τους κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος.
Το κύριο άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας ενισχύει τις υπόνοιες ότι κάποια σοβαρή διάσταση απόψεων έχει ανακύψει μεταξύ του Ερντογάν και της αμερικανικής κυβέρνησης: «Είναι βαθιά ανησυχητικά … τα σχέδια του Ερντογάν να αλλάξει το Σύνταγμα για να ενισχύσει την Προεδρία της Δημοκρατίας ώστε να μπορέσει να κατεβεί υποψήφιος για το αξίωμα αυτό το 2014 και να παρατείνει τον χρόνο παραμονής του στην εξουσία» γράφει μεταξύ άλλων. «Ο Ερντογάν πρέπει να λαμβάνει υπόψη του άλλα μέλη του κόμματός του, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ...» προσθέτει διακριτικά το κύριο άρθρο των «Νιου Γιορκ Τάιμς». Με έμμεσο τρόπο και χρησιμοποιώντας τουρκικές πηγές έβαζε και η γαλλική «Λε Μοντ» το θέμα των ελπίδων που ξαφνικά στηρίζουν, όπως φαίνεται, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι τον Τούρκο πρόεδρο Γκιουλ. «Σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη της ημερήσιας εφημερίδας ?Χουριέτ Ντέιλι Νιουζ? Μουράτ Γιετκίν, ο πρόεδρος Γκιουλ ήταν αυτός που διέταξε την απόσυρση των αστυνομικών δυνάμεων από την πλατεία Ταξίμ. Την Κυριακή το βράδυ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα λαϊκό σύνθημα καλούσε τον Γκιουλ, ο οποίος έχει γίνει ο κύριος αντίπαλος του Ερντογάν αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές του 2014, να παρέμβει για να βάλει τέλος σε αυτή την πολιτική κρίση» έγραφε η γαλλική εφημερίδα.
Στους Tεύτονες, όμως, δεν αρέσουν τα μισόλογα και οι έμμεσοι τρόποι έκφρασης της γνώμης τους. Με γερμανική ωμότητα η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς περιστροφές: «Πετυχημένη ήταν η Τουρκία όταν ο Αμπντουλάχ Γκιουλ ήταν ακόμη υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Ερντογάν και έξυπνα έβαζε την αδάμαστη ενεργητικότητα του Ερντογάν σε τροχιά που ωφελούσε τη χώρα.
Τον ερχόμενο χρόνο τελειώνει η θητεία του Γκιουλ ως προέδρου και μεγάλες προσδοκίες κατευθύνονται προς αυτόν» υπογραμμίζει. Με άλλα λόγια, Αμερικανοί, Γερμανοί και λοιποί ποντάρουν στον Γκιουλ ως αντίπαλο του Ερντογάν και το λένε ανοιχτά! Γιατί όμως; Τι κρύβεται πίσω από την αλλαγή στάσης των Αμερικανών και των Ευρωπαίων απέναντι στον Ερντογάν;
Ομολογούμε ότι μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ένα κοινό ουσιαστικά σημείο στα κύρια άρθρα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Γράφει η αμερικανική εφημερίδα: «Μερικοί Τούρκοι φοβούνται ότι η υποστήριξη του Ερντογάν για τους αντάρτες εναντίον του Ασαντ στη Συρία μπορεί να σύρει την Τουρκία στον πόλεμο». Το ίδιο επισημαίνει και η γερμανική εφημερίδα: «Πολλοί φοβούνται, όχι αβάσιμα, ότι η τυχοδιωκτική (!) συριακή πολιτική του Ερντογάν απειλεί την εσωτερική ασφάλεια της Τουρκίας». Επί της ουσίας εμείς δεν έχουμε αντίρρηση, αλλά οι Αμερικανοί έχουν λυσσάξει να εξοπλίζουν τους Σύρους αντικαθεστωτικούς και η ΕΕ ήρε το εμπάργκο εξοπλισμού τους προ ημερών και επικρίνουν τον Ερντογάν γιατί τους στηρίζει; Μυστήριο!
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Η λιτότητα ρημάζει την Ευρώπη και... αυξάνει το χρέος!


Έξι χρόνια τώρα, από το 2007 έως και το 2012, το δημόσιο χρέος αυξάνεται διαρκώς τόσο στις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης όσο και στις είκοσι εφτά της ΕΕ...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Η κτηνώδης εξαθλίωση πολλών δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών μέσω των Μνημονίων ή μέσω της άσκησης μνημονιακής πολιτικής λιτότητας, διαπιστώνεται ότι μέχρι στιγμής κάθε άλλο παρά οδηγεί στη μείωση του δημόσιου χρέους.

Αποκαλυπτική για την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει σε όλα τα κράτη-μέλη της η ΕΕ και ιδίως η Ευρωζώνη –αν, φυσικά, υποτεθεί ότι κάποιος είναι αρκετά αφελής, ώστε να πιστεύει πως στόχος της ασκούμενης πολιτικής είναι η μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους– είναι η ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για τη δημοσιονομική κατάσταση των είκοσι εφτά χωρών που ανήκουν στην ΕΕ.

Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Έξι χρόνια τώρα, από το 2007 έως και το 2012, το δημόσιο χρέος αυξάνεται διαρκώς τόσο στις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης όσο και στις είκοσι εφτά της ΕΕ. Κατά μέσο όρο ήταν 66,2% του ΑΕΠ το 2007 στις χώρες της Ευρωζώνης. Το 2008 ανέβηκε στο 69,9% και το 2009 εκτοξεύθηκε στο 80%. Νέα αύξηση στο 85,4% το 2010 και περαιτέρω μικρή αύξηση στο 87,3% το 2011. Πέρσι ξεπεράστηκε και το φράγμα του 90%, με μέσο όρο δημόσιου χρέους για την Ευρωζώνη 90,6% του ΑΕΠ για το 2012.

Αντιστοίχως για τις είκοσι εφτά χώρες-μέλη της ΕΕ, το δημόσιο χρέος τους κατά μέσο όρο από το 59% του 2007 έχει απογειωθεί στο 85,3% το 2012.

Ποιο Μάαστριχτ;
Υπενθυμίζεται ότι το όριο για το δημόσιο χρέος που έχει επιβάλει το Μάαστριχτ είναι το 60% του ΑΕΠ κατ’ ανώτατο.

Πόσες χώρες της Ευρωζώνης έχουν λοιπόν δημόσιο χρέος κάτω του 60%; Μόνο... πέντε (!) από τις δεκαεφτά. Ποιες είναι αυτές; Όχι, δεν είναι μεταξύ αυτών ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία ούτε η Ιταλία ούτε η Ισπανία ούτε καμιά αξιόλογη οικονομία. Οι πέντε πρωταθλητές της Ευρωζώνης είναι το... Λουξεμβούργο, η Εσθονία, η Σλοβενία, η Σλοβακία και η Φινλανδία! Και οι πέντε αυτές μικρές χώρες μαζί έχουν συνολικό πληθυσμό 14,5 εκατομμύρια κατοίκους από τα... 300 και πλέον εκατομμύρια των κατοίκων των κρατών της Ευρωζώνης – ούτε το 5%!

Όσον αφορά στη Γερμανία με τα πλέον των 80 εκατομμυρίων κατοίκων, το δημόσιο χρέος της κατά το 2012 ανήλθε στο 81,9% του ΑΕΠ της. Επίδοση, φυσικά, καλύτερη από της Γαλλίας με τα 60 εκατομμύρια κατοίκους της, που έχει δημόσιο χρέος 90,2% του ΑΕΠ της, ή της Ιταλίας με τα επίσης 60 εκατομμύρια ανθρώπους, που το χρέος της ανέρχεται στο αστρονομικό ύψος του... 127% (!) του ΑΕΠ της.

Ελληνική πρωτιά
Υπάρχει και ένα άλλο, πολύ διασκεδαστικό ή μάλλον κωμικοτραγικό στοιχείο. Κατά τη διάρκεια του 2012 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε στις δεκαέξι από τις δεκαεφτά χώρες της Ευρωζώνης. Σίγουρα δεν πάει ο νους σας στο ποια είναι εκείνη η μοναδική και σπάνια χώρα που κατόρθωσε τον ακατόρθωτο για όλη την υπόλοιπη Ευρωζώνη άθλο της μείωσης του χρέους της. Ε, λοιπόν, ναι, είναι η πιο εξαθλιωμένη και ξεφτιλισμένη, η... Ελλάδα!

Η Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη! Η Ελλάδα των πολιτικών απατεώνων, που λεηλάτησαν κατά 80% τα χρήματα όσων τα είχαν τοποθετήσει σε κρατικά ομόλογα με το «κούρεμα» και την «επαναγορά» τους, «έριξε» τυπικά το δημόσιο χρέος της από το 170,3% του ΑΕΠ το 2011 στο 156,9% το 2012. Ένα ποσοστό που χαρίζει στη χώρα μας μια άνετη ευρωπαϊκή πρωτιά με... 30 (!) εκατοστιαίες μονάδες διαφορά από τη δεύτερη Ιταλία.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κατά το 2012 είναι επίσης περίπου κατά 30 εκατοστιαίες μονάδες μεγαλύτερο (!) από τότε που άρχισαν να μας «σώζουν» η ΕΕ και το ΔΝΤ! Με όλες τις χυδαίες λαθροχειρίες του ΠΑΣΟΚ και των Γερμανών επικυρίαρχων, το χρέος του 2009 εμφανίστηκε στο 129,7% του ΑΕΠ και, μετά από τρία φρικτά χρόνια «σωτήριας» εξαθλίωσης του λαού μας μέσω των εφιαλτικών Μνημονίων, το χρέος αυτό αντί να μειωθεί... αυξήθηκε από το 129,7% στο 156,9% του ΑΕΠ και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αυξηθεί και πάλι το 2013. Έκτακτα!

Απατηλές ευρω-εντυπώσεις
«Συνολικά, έξι κράτη-μέλη της ΕΕ σημείωσαν βελτίωση στο δημόσιο χρέος τους σχετικά με το ΑΕΠ το 2012 σε σύγκριση με το 2011 και είκοσι ένα κατέγραψαν επιδείνωση», αναφέρει η Eurostat παρουσιάζοντας τα στοιχεία.

Σωστά. Μόνο που δεν επισημαίνει μια «λεπτομέρεια» που έχει ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα: Οι πέντε από τις έξι αυτές χώρες... δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη! Έχουν έτσι το δικό τους νόμισμα και πλήρη νομισματική κυριαρχία. Η έκτη χώρα –και μοναδική της Ευρωζώνης– που μείωσε το ποσοστό του δημόσιου χρέους της είναι η... Ελλάδα! Μιλάμε για τον... απόλυτο θρίαμβο της πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωζώνη, αφού έχει ως υπόδειγμα επιτυχίας της την καταβαραθρωμένη οικονομικά Ελλάδα, μια χώρα που βυθίζεται στη μιζέρια, τη δυστυχία και τη φτώχεια με ραγδαίους ρυθμούς, γυρίζοντας κάθε χρόνο μία... δεκαετία πίσω.

Αν ρίξουμε μια ματιά στις δεκαπέντε «παλιές» χώρες της ΕΕ, αυτές δηλαδή που ανήκαν στη Δυτική Ευρώπη πριν η ΕΕ διευρυνθεί με τα δέκα κράτη του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού» συν την Κύπρο και τη Μάλτα, θα διαπιστώσουμε ότι έντεκα χώρες έχουν χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ τους και μόνο τέσσερις έχουν κάτω από το όριο αυτό. Μάλιστα οι δύο από τις χώρες αυτές παραμένουν οικειοθελώς εκτός ευρώ – η Σουηδία και η Δανία. Οι άλλες δύο είναι το Λουξεμβούργο και η Φινλανδία, των οποίων πάντως το δημόσιο χρέος αυξάνεται. Το 2007 το Λουξεμβούργο είχε χρέος μόλις 6,7% και το 2012 αυτό είχε ανεβεί στο 20,8% του ΑΕΠ. Η Φινλανδία το 2007 είχε χρέος 35,2% και το ποσοστό αυτό αναρριχήθηκε πέρσι στο 53%, προσεγγίζοντας σταδιακά το όριο του 60% που έχει θέσει το Μάαστριχτ και που καμία μεγάλη χώρα δεν λαμβάνει υπόψη της.

Μνημόνια ίσον καταστροφή
Η κτηνώδης εξαθλίωση πολλών δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών μέσω των Μνημονίων ή μέσω της άσκησης μνημονιακής πολιτικής λιτότητας χωρίς την επίσημη συνομολόγηση Μνημονίου, όπως π.χ. στην Ισπανία ή την Ιταλία, διαπιστώνεται ότι μέχρι στιγμής κάθε άλλο παρά οδηγεί στη μείωση του δημόσιου χρέους.

Οι αριθμοί είναι αδιαμφισβήτητοι – και δεν αναφερόμαστε μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας που προαναφέραμε. Ας αρχίσουμε με τις χώρες υπό καθεστώς Μνημονίου.

Το 2007 η Ιρλανδία είχε απίστευτα χαμηλό δημόσιο χρέος – μόλις 25% του ΑΕΠ της. Ένα ποσοστό που το 2009 είχε εκτιναχθεί στο 65,6%. Μόλις όμως μπήκε το 2010 επισήμως υπό καθεστώς Μνημονίου, το χρέος της απογειώθηκε στη... στρατόσφαιρα: 92,1% του ΑΕΠ το 2010 και 106,4% το 2011. Αύξηση κατά ακόμη 10 και πλέον εκατοστιαίων μονάδων το 2012 και ποσοστό 117,6% του ΑΕΠ. Η Ιρλανδία έγινε Ελλάδα! Από εκεί, δηλαδή, που το 2007 εμείς είχαμε χρέος 105% και οι Ιρλανδοί 25%, τώρα γίναμε σχεδόν ίσα κι όμοια!

Λιγότερο εντυπωσιακή, αλλά προς την ίδια κατεύθυνση και η πορεία της Πορτογαλίας. Το 2007 είχε δημόσιο χρέος 68,3% του ΑΕΠ, ποσοστό λίγο πάνω από το όριο του Μάαστριχτ. Με το που την έβαλαν σε καθεστώς Μνημονίου, την πήρε κι αυτήν η κάτω βόλτα: 94% του ΑΕΠ το χρέος της το 2010, στη συνέχεια 108,3% το 2011 και 123,6% το 2012! Άλλη μια Ελλάδα, δημιούργημα της μνημονιακής λιτότητας.

Στον Καιάδα και η Ισπανία
Επισήμως η Ισπανία δεν τέθηκε υπό καθεστώς Μνημονίου, αλλά η Μαδρίτη και η δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι έχει υποχρεωθεί υπό το κράτος ασφυκτικής πίεσης της Γερμανίας να ασκεί ουσιαστικά μνημονιακή πολιτική.

Τα αποτελέσματα είναι ολέθρια. Μόλις 36,1% του ΑΕΠ ήταν το ισπανικό δημόσιο χρέος το 2007. Μόλις όμως άρχισε το 2011 –με καθυστέρηση σε σχέση με Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία– η μνημονιακή πίεση, το χρέος σκαρφάλωσε στο 69,3% του ΑΕΠ το 2001 και έκανε άλμα στο 84,2% το 2012, με σαφείς προοπτικές περαιτέρω αύξησης.

Έφτασε έτσι το 2012 και η Ισπανία, η τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, στα επίπεδα των υπόλοιπων τριών: 81,9% του ΑΕΠ το δημόσιο χρέος της Γερμανίας, 90,2% της Γαλλίας και 127% της Ιταλίας.

Όσο για τη Βρετανία, μπορεί να μην ανήκει στην Ευρωζώνη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υστερεί των προαναφερθεισών χωρών ως προς την αθλιότητα των δημοσιονομικών της επιδόσεων, απόρροια της ακραίας πολιτικής λιτότητας που ασκεί η δεξιά κυβέρνηση Κάμερον. Στο 90% του ΑΕΠ της χώρας ανήλθε και στη Βρετανία το δημόσιο χρέος το 2012 από μόλις 44,5% που ήταν το 2007, έχοντας εκτιναχθεί στο 67,8% το 2009 λόγω της κρίσης του υπερανεπτυγμένου βρετανικού τραπεζικού συστήματος.

Η δυστυχής Κύπρος, η οποία το 2007 είχε δημόσιο χρέος 58,3%, μέχρι και το 2010 δεν το είχε αυξήσει ούτε καν κατά 3 εκατοστιαίες μονάδες, αφού βρισκόταν στο 61,3% του ΑΕΠ της. Το 2012 όμως, από το καλοκαίρι που άρχισε η επαίσχυντη πολιτική της Γερμανίας και του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, το χρέος εκτινάχθηκε στο 85,8% του ΑΕΠ και για το 2013 αναμένεται πραγματική κόλαση, παρά την αναίσχυντη ληστεία των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 09/05/2013 (Τεύχος 186)

Τι σημαίνει λάθος Μνημόνιο; Ότι θα το αντικαταστήσουμε με σωστό Μνημόνιο;


Αν κάναμε μια πιο ψύχραιμη ανάλυση των εκθέσεων του ΔΝΤ και της παραδοχής του λάθους για το ελληνικό χρέος, ίσως δε θα έπρεπε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας.
Το mea culpa της Λαγκάρντ έχει γίνει πρώτο θέμα σε όλα τα διεθνής μέσα ενημέρωσης και αυτό ίσως να σήμαινε σε πιο… ιδανικές εποχές ότι θα έπρεπε να περιμένουμε βελτιώσεις του προγράμματος. Είναι όμως, έτσι;

«Το ΔΝΤ ομολογεί: Αποτύχαμε να αντιληφθούμε τη ζημιά που θα προκαλούσε η λιτότητα στην Ελλάδα», είναι ο κεντρικός τίτλος στο δημοσίευμα του Guardian.
«Η ΕΕ έβαλε την ασφάλεια της ευρωζώνης πάνω από την Ελλάδα, αναφέρεται σε έκθεση του ΔΝΤ», γράφει η Telegraph που χαρακτηρίζει «κακοφτιαγμένο» το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας επειδή ήταν μια προσπάθεια να σωθεί το κοινό νόμισμα παρά η ελληνική οικονομία που βούλιαζε στα χρέη της.

Το αμερικανικό πρακτορείο «Associated Press» κάνει για αξιοσημείωτες αποτυχίες στο πρόγραμμα λιτότητας που ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση το ΔΝΤ, η «Wall Street Journal» υπογραμμίζει την ομολογία του ΔΝΤ ότι υποτίμησε κατά πολύ τις επιπτώσεις που θα είχε η πολιτική της αυστηρής λιτότητας ενώ οι  New York Times αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι έκανε λάθη στην διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.

Το γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι France 24 λέει ότι οι λανθασμένες εκτιμήσεις από μέρους του Ταμείου συνέτειναν σε βαθύτερη του αναμενόμενου ύφεση, καθώς και σε μεγάλη αύξηση της ανεργίας κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου από το 2010.

Την ίδια στιγμή, όμως, το ΔΝΤ στην έκθεσή του για την Ελλάδα αφήνει ορθάνοιχτο παράθυρο για επιβολή νέων μέτρων από το 2015 και μετά, εφόσον δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή ή αν η Ελλάδα κάνει πίσω στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που ακολουθεί.

Δηλαδή το ΔΝΤ μας λέει ότι αν δεν εφαρμόσουμε το πρόγραμματο οποίο στηρίχθηκε σελάθος παραδοχές για το χρέοςθα μας επιβάλλουν κι άλλα μέτρα.
Να θυμίσουμε ότι το Μνημόνιο, δηλαδή τα δάνεια προς τη χώρα, τελειώνουν το 2014, επομένως η Ελλάδα πρέπει να βγει στις αγορές για να δανειστεί. Επίσης, με βάση το… λάθος πρόγραμμα που εφαρμόστηκε, το χρέος θα πρέπει το 2020 να πέσει στο 124% ή και ακόμη πιο κάτω. Αφού όμως είναι λάθος είναι λανθασμένη και η εκτίμηση για τη μείωση του χρέους. Μπορεί δηλαδή να φτάσει το 128%, 130% ή και ακόμη περισσότερο.

Τι μας λέει, λοιπόν, το ΔΝΤ: Έχετε ένα λάθος Μνημόνιο και πρέπει να το διορθώσετε με ένα σωστό Μνημόνιο; Για να μειωθεί το χρέος σε φυσιολογικά επίπεδα, δηλαδή, τι πρέπει να γίνει; Να πάρουμε κι άλλα μέτρα μόνοι μας; Να επιτείνουμε στη σκληρή λιτότητα και να χειροτερεύσουν οι δείκτες της ανεργίας;

Ή μήπως να αποφασιστεί νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους; Αλλά αυτό με τι αντίτιμο θα γίνει; Με ένα… σωστότερο Μνημόνιο; Γιατί όλη αυτή η αυτοκριτική του ΔΝΤ, η «διαρροή» του απόρρητου εγγράφου και ο σάλος που έχει ξεσπάσει διεθνώς, μας μοιάζουν με στημένο παιχνίδι; Να αντικαταστήσουμε το λάθος Μνημόνιο με το σωστό και καθαρίσαμε;
Πολύ περίεργα πράγματα αλλά και πολύ ύποπτες οι νέες προβλέψεις του ΔΝΤ.

Αλλά τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα; 
Η μία λογική λέει ότι ο δανειστής κάνει ότι γουστάρει και ο δανειζόμενος αναγκάζεται να αποδεχθεί όλους τους όρους. 
Η άλλη λογική λέει ότι γίνεται μια σκληρή διαπραγμάτευση που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερους όρους για τη χώρα.
Και η τρίτη λέει ότι η «Ελληνική Άνοιξη» δεν είναι πολύ μακριά. Όχι γιατί το λέει ο Τσίπρας αλλά γιατί ο ελληνικός λαός βαρέθηκε να ακούει για λάθη που του στέρησαν το δικαίωμα να ζήσει με αξιοπρέπεια. Και βαρέθηκε να ακούει τους ξένους και ντόπιους αξιωματούχους να υπόσχονται και να βάζουν στόχους οι οποίοι στηρίζονται σε -εσκεμμένα- λανθασμένα προγράμματα. Κάτι πρέπει να γίνει γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, θα χαθεί η Ελλάδα για ένα λάθος.

Η πλατεία Ταξίμ ξεγύμνωσε την αντιπολίτευση στην Ελλάδα



Τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία τις τελευταίες ημέρες, ασχέτως των αφορμών και των αιτιών τους, αποτελούν πραγματικό κόλαφο για την Ελληνική πολιτική πραγματικότητα και συγκεκριμένα για την Ελληνική αντιπολίτευση.
Ο λόγος είναι πολύ απλός και σχετίζεται άμεσα με τις πραγματικές διαθέσεις των Ελληνικών αντιπολιτευτικών κομμάτων να ανατρέψουν την κυβέρνηση Σαμαρά και να διώξουν το μνημόνιο, το οποίο –κατά κοινή ομολογία- καταστρέφει την χώρα.
  • Γιατί δεν μπορεί ο ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, με τον «χαρισματικό» Αλέξη Τσίπρα, να στείλει το μήνυμα μιάς γενικευμένης λαϊκής απαίτησης, για ανατροπή της τραγικής (έως άθλιας) συγκυβέρνησης Σαμαρά;
  • Γιατί δεν οργανώνεται μία παλλαϊκή κίνηση από όλα τα αντιπολιτικά κόμματα κατά της σημερινής μνημονιακής κυβέρνησης;
  • Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας μετέχει σε συγκέντρωση στην Ισπανία, αλλά δεν βγάζει στους ελληνικούς δρόμους τους ψηφοφόρους του κόμματός του;
  • Γιατί υπάρχει αυτή η σιωπή, απέναντι στην εφαρμοζόμενη δολοφονική πολιτική της τρόικα και των κυβερνητικών υποτακτικών της;
  • Μήπως επειδή η αντιπολίτευση έχει επιλέξει να ακολουθήσει την πολιτική του «ώριμου φρούτου», να περιμένει δηλαδή την λογική κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά και ταυτόχρονα αδιαφορώντας για τα όσα συμβαίνουν στην χώρα να σωπαίνει εισπράττοντας τα σχετικά (υψηλά) κονδύλια – επιχορηγήσεις;
  • Μήπως η αντιπολίτευση δεν καλεί τους Έλληνες σε άμεση αντίδραση, επειδή γνωρίζει δεν έχει την δυναμική που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις και αποφεύγει μία πανωλεθρία;
  • Μήπως η αντιπολίτευση δεν αντιδρά, επειδή στην πραγματικότητα δεν έχει να προτείνει τίποτε ως λύση επί της ουσίας των όσων προβλημάτων βιώνουν οι πολίτες;
  • Μήπως η αντιπολίτευση σφυρίζει αδιάφορα επειδή συμφωνεί με το κυβερνητικό μνημονιακό πρόγραμμα και δεν επιθυμεί πραγματικά την ανατροπή της υπάρχουσας (τραγικής για τους πολίτες) κατάστασης;
Η πλατεία Ταξίμ γκρέμισε τους μύθους περί "δημοκρατών" και αγωνιστών της Ελλάδας.
Η πλατεία Ταξίμ έριξε τις μάσκες εκείνων που επαγγέλλονται την σωτηρία της Ελλάδας.
Η πλατεία Ταξίμ στέλνει ένα μήνυμα προς όλους τους πολίτες της Ελλάδας. Τουλάχιστον, προς όλους τους (ακόμα) σκεπτόμενους και μη κομματικά πνευματικά ελεγχόμενους Έλληνες. Και αυτό το μήνυμα δεν έχει να κάνει με την αγωνιστική διάθεση των πολιτών της Τουρκίας, αλλά με την παραπλανητική και ψευδέστατη αγωνιστική διάθεση των πολιτικών της Ελλάδας, οι οποίοι αποδεικνύονται περίτρανα όχι απλά μικρότεροι των περιστάσεων, αλλά επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο, αφού δεν έχουν κατανοήσει την αδήριτη ανάγκη άμεσης αλλαγής πλεύσης της χώρας.
Οι πολιτικές του «ώριμου φρούτου» εφαρμόζονται όταν υπάρχει αρκετός χρόνος. Στην περίπτωση της Ελλάδας ο χρόνος έχει τελειώσει προ πολλού και τόσο η χώρα όσο και οι πολίτες της συνθλίβονται από την πολιτική ανυπαρξία και τις μηδενικές πολιτικές προτεραιότητες ουσιαστικής διάσωσης της χώρας.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Έλληνες έχουν βρεθεί στο σημείο να ψάχνουν την σωτηρία τους μέσα από έναν πόλεμο που δεν έρχεται ή μέσα από ένα… θαύμα που δεν γίνεται! 
Και αυτή η παθητική στάση τους στην επίθεση που δέχονται, τους έχει καταστήσει ουσιαστικά ηττημένους σε έναν πόλεμο που δεν έδωσαν ποτέ, επειδή πίστευαν πως θα βρεθούν εκείνοι οι «αναγνωρισμένοι» πολιτικοί «ηγέτες» που θα στήριζαν τα αυτονόητα της δημοκρατίας και θα πάλευαν υπέρ των δικαίων της χώρας και των πολιτών, θα έδιναν μάχες απέναντι στην μετατροπή της χώρας σε χώρο και των πολιτών σε περιφερόμενους αναμένοντες το… μοιραίο…
Δυστυχώς, οι ελπίδες των Ελλήνων πολιτών αποδείχθηκαν φρούδεςαφού τα καπνογόνα της πλατείας Ταξίμ δεν μπορούν να συναγωνιστούν τα καπνογόνα που ρίχνουν στους Έλληνες πολίτες τα κόμματα της Ελληνικής αντιπολίτευσης... 
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους