ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Γ. Βαρουφάκης: Βγαίνουμε στις αγορές, πτωχευμένοι!



Γ. Βαρουφάκης: Βγαίνουμε στις αγορές, πτωχευμένοι!

Το σχέδιο του Βερολίνου για την Ελλάδα των επόμενων ετών έχει πλέον παγιωθεί. Τι περιέχει; Ας ξεκινήσουμε από το τι δεν περιέχει.

1. Δεν περιέχει το κούρεμα, το οποίο θα μπορούσε να βγάλει το ελληνικό κράτος από την διαχρονική κατάσταση χρεοκοπίας (κοινώς την αδυναμία να εξυπηρετεί τα χρέη του μακροπρόθεσμα, ακόμα και μετά από μια γενναία επιμήκυνση μετά μείωσης του επιτοκίου κατά μισή με μία μονάδα).
2. Δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για κοινό, ευρωζωνικό χρέος (π.χ. ευρωομόλογα).
3. Δεν περιέχει νέο επίσημο δάνειο, το οποίο να καλύπτει τις μελλοντικές δανειακές ανάγκες του κράτους, πέραν το πολύ 20 δισ. ευρώ που στόχο θα έχουν να καλύψουν τις «αστοχίες» του Μνημονίου 2.
4. Δεν περιέχει κάποια σημαντική επενδυτική ενίσχυση, πέραν των ΕΣΠΑ.
5. Δεν περιέχει κάτι στον τραπεζικό τομέα, που να καθιστά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βιώσιμο ή να αφαιρεί μέρος των 50 δισ. ευρώ που χρεώθηκε το ελληνικό δημόσιο υπέρ των τραπεζών από το εθνικό χρέος.

Υπό αυτούς τους ασφυκτικούς περιορισμούς, το ερώτημα τίθεται: πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι είναι παντελώς αδύνατον να χρηματοδοτείται ιδίαις δυνάμεις το ελληνικό κράτος τα επόμενα χρόνια; Πιστεύουν, πραγματικά, ότι θα μπορεί η ελληνική οικονομία να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στο 4%, από το οποίο να κάνει τις αποπληρωμές σε ΕΚΤ/ιδιώτες (που δεν δέχονται επιμηκύνσεις και τα τοιαύτα) και ΔΝΤ (που δεν δέχεται μείωση επιτοκίου);  Πιστεύουν πως, ακόμα και να είναι δυνατόν αυτό, θα μπορέσει να σταθεί όρθια μια κυβέρνηση (όποια και να είναι αυτή) που θα «ξεζουμίζει» ένα τέτοιο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, την ώρα που η ελληνική κοινωνία θα παραπαίει, χωρίς τραπεζική πίστη, χωρίς εγχώρια ζήτηση, χωρίς επενδύσεις, χωρίς πρόνοια;
Όχι, δεν το πιστεύουν στο Βερολίνο αυτό. Και τότε ποιο το πλάνο τους; Η βασική τους ιδέα είναι να βρουν τρόπο να μας εξασφαλίσουν νέα δάνεια, με επιτόκια περί το 4%, χωρίς να χρειαστεί να τα περάσουν από την Ομοσπονδιακή Βουλή τους ως νέο πακέτο διάσωσης -ως νέα δάνεια τα οποία στηρίζει ο γερμανός φορολογούμενος. Όπως το Μνημόνιο 2 ήρθε για να καλύψει μη βιώσιμα χρέη του Μνημονίου 1, έτσι και το νέο Δανειακό Πακέτο, το Μνημόνιο 3 (το οποίο, για λόγους μάρκετιγκ, θα το αποκαλέσουν κάπως αλλιώς) θα ρίξει πολλά δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο για να συγκαλύψει την μη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου μετά το πέρας του Μνημονίου 2. Η διαφορά αυτού του Μνημονίου 3 από το Μνημόνιο 2 θα είναι, σύμφωνα με τα γερμανικά πλάνα, μία: ενώ το Μνημόνιο 2 χρηματοδοτήθηκε από τα κράτη-μέλη μέσω του ESM, το Μνημόνιο 3 θα χρηματοδοτεί, ως επί το πλείστον, από τις ...αγορές.
Πώς, όμως, θα γίνει αυτό όταν οι αγορές γνωρίζουν πως (παρά την όποια επιμήκυνση) τα χρέη του ελληνικού δημοσίου δεν μπορούν να αναχρηματοδοτηθούν αλλά, αντίθετα, παραμένουν πάνω από τα κεφάλια μας ως μια μόνιμη τοξική ομίχλη; Γιατί να είναι διατεθειμένοι οι ιδιώτες (που δεν είναι βεβαίως κορόιδα για να πιστεύουν τα περί Greek-covery) να δανείσουν ένα κράτος με (κοινά αποδεκτό) μη βιώσιμο χρέος, χωρίς να ζητούν δυσθεώρητα επιτόκια; Η απάντηση της κυβέρνησης συνασπισμού του Βερολίνου είναι:  μέσω της επίκλησης του προγράμματος ΟΜΤ της ΕΚΤ!
Η ιδέα είναι απλή: αντί να αντλεί το ελληνικό δημόσιο νέα ποσά από τον ESM για να αποπληρώνει ΕΚΤ, ΕΕ, ΔΝΤ και ιδιώτες, θα αντλεί από τις αγορές οι οποίες θα του δανείζουν με επιτόκια πολύ κάτω του αγοραίου επιπέδου (στο 4% το υπολογίζουν οι του γερμανικού υπουργείου οικονομικών) επειδή η ΕΚΤ εγγυάται (ή καλύτερα απειλεί) πως αν τα επιτόκια αυτά ανέβουν πάνω από κάποιο επίπεδο, θα παρέμβει αγοράζοντας όσα ελληνικά ομόλογα χρειάζεται για να ρίξει τα επιτόκια στο αρχικό επίπεδο. Επιπλέον, αν κάποια στιγμή, η ΕΚΤ βάλει μυαλό και λάβει σοβαρά υπ’ όψη της την απειλή του αρνητικού πληθωρισμού σε ολόκληρη την ευρωζώνη, ίσως η ΕΚΤ να αρχίσει να αγοράζει ομόλογα όλων των κρατών-μελών (ως ποσοστό του ΑΕΠ της κάθε χώρας). Έτσι, παρά το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο θα παραμένει πτωχευμένο αλλά θα γίνεται όλο και πιο πτωχευμένο (με κάθε νέο ομόλογο που εκδίδει), θα καταφέρνει να δανείζεται στις αγορές, με επιτόκια που φαίνονται «βατά».
Βέβαια, για να «περπατήσει» ένα τέτοιο πλάνο, το κράτος μας πρέπει πρώτα να ...βγει στις αγορές. Βασικός όρος για την ενεργοποίηση του ΟΜΤ για μια χώρα της Ευρωζώνης είναι να θεωρείται ότι έχει «πλήρη πρόσβαση στις αγορές» και πως τελεί υπό δημοσιονομική επιτήρηση. Εδώ έγκειται η αφοσίωση των αρχών, τόσο σε Φραγκφούρτη-Βερολίνο-Βρυξέλλες, όσο και στην Αθήνα, στην προπαγάνδα περί λήξης της Κρίσης, Greek success story κλπ. Μπορεί οι επενδύσεις να μειώνονται κι άλλο, οι θέσεις εργασίας να φθίνουν συστηματικά, η βιομηχανική παραγωγή να συρρικνώθηκε ξανά, η τραπεζική πίστη (που υποσχέθηκαν μετά την παρωδία της ανακεφαλαιοποίησης) να κατρακυλά στον θλιβερό της μόνιμο κατήφορο, όμως οι ηγέτες μας ...γιορτάζουν καθημερινώς την λήξη της Κρίσης. Δεν λένε απλά ψέματα. Λένε αυτά που νομίζουν ότι συνάδουν με την δημιουργία ενός τεχνητού κλίματος στις αγορές ομολόγων, που θα επιτρέψει κάποιες εκδόσεις ομολόγων να πωληθούν (με την σιωπηλή βοήθεια της ΕΚΤ) ώστε, κατόπιν, να μπει σε εφαρμογή το Μνημόνιο 3, που θα χρηματοδοτείται, υπό την απειλή της ΕΚΤ, από τους ...ιδιώτες.
Περιληπτικά, ο άξονας του γερμανικού σχεδίου για την Ελλάδα είναι ένας: η συνέχιση της στρατηγικής των προηγούμενων τεσσάρων ετών, δηλαδή η καθυστέρηση της παραδοχής ότι η Ελλάδα αδυνατεί να επιβιώσει εντός των «κανόνων» που το Βερολίνο θεωρεί «απαράβατους». Για να μην χρειαστεί να παραδεχθούν την αλήθεια, προετοιμάζουν ένα νέο «παράδοξο» Μνημόνιο, όπου το μεγάλο ποσοστό των νέων δανείων θα έρχεται από τις αγορές σε ένα πτωχευμένο δημόσιο, ελέω της σιωπηλής παρέμβασης της ΕΚΤ. Αυτό λοιπόν που προτείνεται στον ελληνικό λαό, αντί για ένα βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη δεκαετία, είναι το να συναινέσει στην έξοδό του στις αγορές όσο το κράτος του είναι πτωχευμένο, και με προοπτική να βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον βούρκο της μακροπρόθεσμης πτώχευσης αλλά, βέβαια, παραμένοντας στις αγορές. Θεωρώ εθνική ανοησία την συναίνεσή μας σε αυτό το πλάνο.
 

Το σκάνδαλο των τραπεζών με απλά λόγια


Του Κώστα Βαξεβάνη
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να μιλάμε για πράγματα που ισχύουν και όχι για αόριστες πολιτικές.
Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εκ των πραγμάτων συνδέεται με την Οικονομία. Οι μεταβολές σε μια επιχείρηση όπως η τράπεζα, επηρεάζει ή μπορεί και να καθορίζει την Οικονομία, άρα και την κοινωνία. Αυτό είναι ένα δεδομένο.
Το δεύτερο είναι πως οι τράπεζες από τα τέλη τη δεκαετίας του ‘80 δεν λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή δεν παίρνουν τα χρήματα των καταθετών με τα οποία επενδύουν δίνοντας κέρδη στον καταθέτη μέσω των τόκων. Οι τράπεζες επέλεξαν έναν τρόπο λειτουργίας που υπόσχεται άλλου είδους κέρδη. Δηλαδή δημιουργούν «επενδύσεις» και «προϊόντα», τα οποία είναι εικονικά, αποκαλούνται με διάφορα εξωτικά ονόματα και υπόσχονται μεγάλη κερδοφορία αν και αποκρύπτουν το ρίσκο. Ένα τραπεζικό προϊόν για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα «στοίχημα» για το αν θα βρέξει στο Κάιρο ή αν θα καταρρεύσει η οικονομία της Ελλάδας. Όσο και αν φαίνεται απλοϊκό το παράδειγμα, είναι μια πραγματικότητα. Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει έναν εξωπραγματικό, ιπποδρομιακό καπιταλισμό, που δεν σχετίζεται ούτε με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, ούτε με το κοινωνικό όφελος απαραίτητα.
Παρ όλα αυτά, επειδή οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που συγκεντρώνουν χρήμα και συνδέονται με την Οικονομία, η σταθερότητά τους είναι πραγματικά ένα ζητούμενο. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν οι Τράπεζες ενεργούν ή βάζουν προϊόντα στην αγορά έχουν ως προβληματισμό τη σταθερότητά τους ή το τι ζημιά θα κάνουν στην Οικονομία της χώρας. Τους ενδιαφέρουν τα κέρδη. Η κατάρρευση της Lehman Brothers, από την οποία ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια αρκετά ισχυρή απόδειξη γι αυτό. Έτσι παρότι το επιχείρημα της ευστάθειας που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να εξασφαλίζουν την κρατική βοήθεια (ναι την κρατική παρά τον καπιταλισμό που υπηρετούν και τον αντικρατισμό τους) δεν είναι ο θεός που προσκυνούν (αυτός είναι το κέρδος) αλλά ο ψευδοπροφήτης που χρησιμοποιούν για να πιστέψουν τα πλήθη στην απάτη τους.
Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, οι έλληνες τραπεζίτες, με πρώτο και κύριο τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλο, υποστήριζαν πως η Ελλάδα δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, γιατί οι ελληνικές τράπεζες ήταν ισχυρές και δεν είχαν εκτεθεί σε τοξικά προϊόντα όπως αυτά που οδήγησαν στην πτώση την αμερικανική Lehman Brothers. Στο αμέσως επόμενο διάστημα, η τραπεζική φιλολογία άλλαξε, οι τράπεζες εμφανίστηκαν να μολύνονται από την κρίση μέσω του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και να χρειάζονται κρατική στήριξη.
Οι κυβερνήσεις δεν σεβάστηκαν την βασική αρχή της αγοράς και του δικού τους νεοφιλελευθερισμού που λέει «ο ισχυρός στην οικονομία προχωρά και ο αδύναμος πρέπει να βγαίνει από την κούρσα και να πεθαίνει». Αντιθέτως ανακεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες, δηλαδή δανείστηκαν με υψηλά επιτόκια για να εξασφαλίσουν ρευστό στις τράπεζες. Το δάνειο αυτό το πληρώνουμε εμείς.
Γιατί όμως κατέρρευσαν οι «ισχυρές» ελληνικές τράπεζες που μερικά χρόνια πριν διαφήμιζαν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα στα Βαλκάνια; Γιατί αναγκάστηκαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν, απαντούν οι τραπεζίτες. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι η μισή αλήθεια.
Κατ αρχήν το να αποφασίζει μια τράπεζα να επενδύσει σε ένα προϊόν, όπως η αγορά των ομολόγων του Δημοσίου, είναι ένα ρίσκο το οποίο αποφασίζει να πάρει. Αν για παράδειγμα τα ομόλογα του Δημοσίου δεν κουρεύονταν, αλλά είχαν κέρδη, οι τράπεζες θα μοίραζαν μέρισμα στους έλληνες πολίτες; Άρα ακόμη και αυτή η αγορά των ομολόγων, ήταν μια απόφαση  ρίσκου την οποία έπρεπε να πληρώσουν. Ακόμη όμως και αυτό το κούρεμα που αποφασίστηκε, (ένα ακόμη σκάνδαλο Βενιζέλου) ενώ κούρεψε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία καταστρέφοντάς τα, δεν πείραξε άλλους επενδυτές των οποίων δεν κουρεύτηκαν τα ομόλογα.
Οι ζημιές όμως των τραπεζών δεν προήλθαν από τα ομόλογα του Δημοσίου όπως θέλουν να λένε οι τραπεζίτες. Οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν χρήματα. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις τους  προέρχονταν από διαδοχικές δανειοδοτήσεις που έκαναν ο ένας στον άλλο. Δηλαδή η Τράπεζα Α, δάνειζε μια offshore εταιρεία η οποία ήταν συμφερόντων της Τράπεζας Β, για να εμφανιστεί ρευστότητα. Μετά η Τράπεζα Β, δάνειζε μια άλλη εταιρεία συμφερόντων της Α η οποία έκανε αύξηση κεφαλαίου της Α. Το εικονικό χρήμα έκανε κύκλο με την άδεια της Τράπεζας της Ελλάδας δίνοντας μια ψεύτικη εικόνα ευρωστίας και χρήματος για τις Τράπεζες.
Οι τραπεζίτες όμως έκαναν ακόμη μεγαλύτερα αίσχη. Έδιναν δάνεια σε offshore εταιρείες που ανήκαν στους ίδιους και τις οικογένειές τους, χωρίς εγγυήσεις και στη συνέχεια χρέωναν τα θαλασσοδάνεια στις ζημιές της Τράπεζας κλέβοντας τους μικρομετόχους. Έδιναν επίσης δάνεια σε επιχειρηματίες (πάντα χωρίς εγγυήσεις) οι οποίοι έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε άλλες δικές τους επιχειρήσεις. Έτσι δημιουργούσαν εικόνα ισχυρών επιχειρήσεων, με δανεικά και αγύριστα, χειραγωγώντας και εξαπατώντας τους επενδυτές που επένδυαν στις ίδιες επιχειρήσεις εξαιτίας της πλαστής εικόνας που είχε δημιουργηθεί.
Πολλοί τραπεζίτες πουλούσαν ή νοίκιαζαν στις τράπεζές του ή στο Δημόσιο, κτήρια τα οποία είχαν αγοράσει με δάνεια των τραπεζών τους αλλά μέσω παρένθετων προσώπων σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών.
Ταυτόχρονα δανειοδοτούσαν τα κόμματα, ώστε να έχουν την πολιτική κάλυψη και τα ΜΜΕ για να εξασφαλίζουν τη σιωπή για τα σκάνδαλά τους. Μεγάλα ποσά τα έβγαλαν στο εξωτερικό μέσα από κομπίνες με τα υποκαταστήματα των Τραπεζών που άνοιγαν στα Βαλκάνια. Δημιούργησαν μέσα από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ την εικόνα οικονομικού τραπεζικού θαύματος στα Βαλκάνια, και διοχέτευσαν έτσι ποσά σε δανειολήπτες του εξωτερικού που δεν ήταν άλλοι από τους εαυτούς τους.
Όλα αυτά τα σκάνδαλα και η ευθεία ληστεία του χρήματος, εμφανίστηκε ως μόλυνση από την κρίση. Οι μαύρες τρύπες από τη ληστεία και τη συναλλαγή με τη διαπλοκή (600 εκατομμύρια είχε πάρει το ALTER από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις) εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της κρίσης. Έτσι στο όνομα της ευστάθειας των τραπεζών, αυτές ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα χρήματά μας. Όχι όμως οι τράπεζες, αλλά οι τραπεζίτες. Οι τράπεζες δεν ελέγχθηκαν πριν ανακεφαλαιοποιηθούν, ώστε να βρεθεί ποιό κομμάτι της ζημιάς οφείλεται στην κρίση και ποιό στη ληστεία. Οι τραπεζίτες, αυτοί που είχαν ρίξει τις τράπεζες έξω (αν δεν τις είχαν ληστέψει) θεωρήθηκαν ικανοί να συνεχίσουν να διοικούν τις τράπεζες.
Το κράτος μέσα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πήρε το 80% των μετοχών των τραπεζών αλλά χωρίς το κράτος να μπορεί να ασκήσει καμία διοίκηση. Ενώ η ανακεφαλαιοποίηση έγινε για να υπάρξει σταθερότητα, ρευστότητα και λειτουργία της ελληνικής οικονομίας, τα δάνεια σταμάτησαν, οι επιχειρήσεις που έπρεπε να σωθούν άρχισαν να κλείνουν και τα σπίτια να πλειστηριάζονται. Συνέχισαν βέβαια να παίρνουν δάνεια μη παραγωγικές επιχειρήσεις όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, παρά τα χρέη τους και τις ζημιές τους και βέβαια και διαφήμιση από τις τράπεζες. Το Mega για παράδειγμα, με ζημιές 25 εκατομμύρια, χρέη 200 εκατομμύρια πήρε δάνειο 110 εκατομμύρια για να συνεχίσει να λειτουργεί και κυρίως να υποστηρίζει πως η κυβέρνηση και οι τράπεζες ακολουθούν σωστή πολιτική. Ποια τραπεζική διαδικασία μπορεί να κρίνει ως επωφελές ένα τέτοιο δάνειο; Αντίστοιχα δάνεια έχουν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Αφού ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι Τράπεζες η κυβέρνηση προχώρησε την Κυριακή στην κορωνίδα του σκανδάλου. Με το άρθρο 2 του «πολυνομοσχεδίου» δίνει τη δυνατότητα στους παλιούς αποτυχημένους τραπεζίτες, να επαναγοράσουν τις μετοχές τους, όχι στην τιμή που τις αγόρασε το κράτος (ΤΧΣ) με την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά σε εξευτελιστικές τιμές. Δηλαδή για παράδειγμα στη Eurobank, ενώ το κράτος αγόρασε τις μετοχές της Τράπεζας με 1,24 ευρώ ανά μετοχή, τώρα ο τραπεζίτης μπορεί να αγοράσει πίσω τις μετοχές με 30 λεπτά. Δηλαδή η κυβέρνηση θεσμοθέτησε όχι μόνο την προκλητική επιστροφή των μετοχών αλλά και τη δεδομένη απώλεια χρημάτων που έχουμε ήδη καταβάλει. Πλήρωσε, έσωσε τις τράπεζες και τώρα τις παραδίδει πίσω στους διαφθαρμένους τραπεζίτες τους οποίους ποτέ δεν ήλεγξε.
Ας αφήσουμε το ηθικό, πολιτικό και οικονομικό κομμάτι του σκανδάλου και ας πάμε στις παραβάσεις με βάση αυτούς τους ίδιους τους νόμους της αγοράς. Η ελληνική κυβέρνηση η οποία καταγγέλλει τον κρατισμό σε βαθμό που να απολύει δημόσιους υπαλλήλους μέσα από μια πρωτοφανή δαιμονοποίηση, παρεμβαίνει ως κρατική οντότητα υπέρ των τραπεζών. Όχι μόνο ζημιώνει το ελληνικό Δημόσιο, αλλά παραβαίνει το ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Ελλάδα έχει καταδικασθεί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για επιδοτήσεις που έχει δώσει σε εταιρείες (πχ ΟΣΕ, Ολυμπιακή) αφού θεωρείται πως έτσι καταστρατηγεί την αρχή της ανταγωνιστικότητας και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Οποίο θαύμα λοιπόν, η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου, επιδοτεί τους τραπεζίτες, δίνοντάς τους σε τιμές ευκαιρίας πίσω τις τράπεζες τις οποίες χρησιμοποίησε για την αφαίμαξη των πολιτών.
Είναι η ίδια κυβέρνηση η οποία έχει ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα κατά των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων (πάλι στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της αγοράς) την ίδια ώρα που με νόμους και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, έχει δημιουργήσει ολιγοπώλιο μόλις τεσσάρων τραπεζών.
Άλλωστε τα νομοσχέδια που καταθέτει κάθε μέρα είναι γεμάτα αδιόρατες ρυθμίσεις με τις οποίες αμνηστεύονται όσοι έχουν παράνομα ευνοήσει το προκλητικό καθεστώς λειτουργίας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια ρύθμιση είναι η τροπολογία που απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τους τραπεζίτες και τους υπαλλήλους που δανειοδότησαν χωρίς εγγυήσεις τα κόμματα. Τα χρήματα αυτά, πάνω από 270 εκατομμύρια για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, θα πληρωθούν φυσικά από εμάς. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, έκανε νόμο με τον οποίο παρέχει στον εαυτό του ασυλία για την απόφασή του να δώσει στην Proton Bank του Λαυρεντιάδη, παρανόμως 100 εκατομμύρια ευρώ.
Οι τράπεζες δεν λειτουργούν πια σκανδαλωδώς έστω ως κομμάτι της Οικονομίας αλλά είναι οι ίδιες η εξουσία. Άλλωστε με το νόμο  4021/11 (φυσικά του Βενιζέλου) στην Τράπεζα της Ελλάδος και στις Τράπεζες, ανατίθενται εξουσίες πέρα από τον έλεγχο και τη λειτουργία της κυβέρνησης και της Βουλής. Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αυτές είναι το κράτος;


koutipandora


Τέσσερα Χρόνια Μνημονίου στην Ελλάδα μέσα απο τον φωτογραφικό φακό!



Η αναβίωση του αμερικάνικου όρου «Great Depression» στην σύγχρονη Ελλάδα. Η οικονομική κρίση αναδιάρθρωσε τους όρους παραγωγής και κατανάλωσης, διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό και σκιαγράφησε το πορτρέτο μιας χώρας σε μαζική κατάθλιψη.



Οι διαδηλώσεις στην Αθήνα καταλήγουν σε βίαιες συγκρούσεις. Ζημιές σε κτίρια μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας με τους δρόμους της πόλης να θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο.



Οι πολίτες διαφωνούν με τα μέτρα λιτότητας στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Αντιμετωπίζονται από την αστυνομία με καταστολή και άκρατη ρίψη χημικών που δημιουργεί αναπνευστικά προβλήματα και μία αποπνικτική ατμόσφαιρα στην πόλη.



Οι ελληνικές κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια επιστρατεύουν την Αστυνομία. Τις μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων χιλιάδες αστυνομικοί βρίσκονται στους δρόμους και η Αθήνα μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη, ενώ και οι ίδιοι οι αστυνομικοί έχουν υποστεί μειώσεις στους μισθούς τους εξαιτίας του Μνημονίου.




Οι διαδηλώσεις συχνά καταλήγουν σε βίαιες συγκρούσεις με την Αστυνομία. Φωτιές και χημικά πνίγουν την πόλη με αποτέλεσμα να προκαλούνται ζημιές σε κτίρια, ορισμένα από τα οποία αποτελούν σπάνια δείγματα αρχιτεκτονικής αξίας.


Οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατακόρυφα. Πάνω από 3000 άνθρωποι αποπειράθηκαν ή αυτοκτόνησαν την περίοδο του Μνημονίου. Στην πλειονότητά τους ήταν άνεργοι ή υπερχρεωμένοι επιχειρηματίες. Η αυτοκτονία του συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα τον Απρίλη του 2012 στην πλατεία Συντάγματος ήταν χαρακτηριτικό παράδειγμα ύστατης πολιτικής διαμαρτυρίας. Στο σημείωμά του έγραφε: «Δεν αυτοκτονώ, με σκοτώνουν».



Κάθε ελληνική οικογένεια βιώνει με τον δικό της τρόπο την κρίση. Ανεργία, μειώσεις μισθών και συντάξεων, χαράτσια, φόροι και αυξήσεις στα βασικά αγαθά έχουν προκαλέσει απόγνωση στις ελληνικές οικογένειες



439.000 παιδιά στην Ελλάδα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε νοικοκυριά που δηλώνουν αδυναμία ικανοποιητικής θέρμανσης και αντίστοιχα αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών διαβίωσης.



Η οικονομική κρίση κατέστρεψε τη μεσαία τάξη που αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και τώρα οδηγείται σε βίαιη φτωχοποίηση. Τα εισοδήματα συρρικνώνονται και ολοένα και πλατύτερα κοινωνικά στρώματα καταδικάζονται στην εξαθλίωση.



Σύμφωνα με στοιχεία μη κυβερνητικών οργανώσεων, στην Αθήνα μόνο, υπάρχουν πάνω απο 25.000 άστεγοι. Παγκάκια, χαρτόκουτα ή οτιδήποτε άλλο βρεθεί χρησιμοιούνται σαν ‘στέγαστρο’, παρά τον βαρύ χειμώνα. Ο Δήμος Αθηναίων αρνείται να στηρίξει αυτή τη μεινότητα παρέχοντας τους κάποιο από τα χιλιάδες άδεια σπίτια της Αθήνας.



Ο Γιώργος, αγρότης και κτηνοτρόφος με τα τρία του παιδιά και την γυναίκα του ζεί σε μια αγροτική περιοχή στο νομό Αρκαδίας. Στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε σχέση με την υψηλή τιμή στο πετρέλαιο για το τραχτέρ και στις επίσης υψηλές τιμές των ζωοτροφών, τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί και η αδυναμία του να πουλήσει την παραγωγή του. Δουλέυει 12 με 15 ώρες κάθε μέρα και το εισόδημα του εχει συρρικνωθεί κατά 70% μέσα σε τέσσερα χρόνια.



Η Σταματία είναι μακροχρόνια άνεργη, ανασφάλιστη και με καμμία πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Πληρώνεται μερικά ευρώ για να καθαρίζει σπίτια. Η μόνη βοήθεια για τα απολύτως απαραίτητα που έχει προέρχεται από τους γείτονές της. Ο άντρας της, και αυτός άνεργος, δούλευε σε οικοδομές, μια δραστηριότητα που από το 2011 και μετά έχει σταματήσει σχεδόν σε όλη την χώρα.



Η γενιά του πατέρα μου (64) είναι η τελευταία γενιά που έχει δωρεάν ιατρική περίθαλψη στην Ελλάδα. Το εθνικό σύστημα υγείας έχει συρρικνωθεί σημαντικά.



Το παλιό παντζούρι έγινε τοίχος. Τα κιβώτια καναπές. Οι καλαμιές από το διπλανό ρέμα, ταβάνι. Αντί για κουρτίνες, νάιλον. Αυτό είναι το αυτοσχέδιο σπίτι του Νίκου που έμεινε άστεγος μέσα στην κρίση. Συμβασιούχος υπάλληλος του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που ζούσε στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Τώρα ζει σε ένα ύψωμα της παραλίας, 100 μέτρα από τα κύματα.



H οικογένειες στην Ελλάδα έχουν κάνει τεράστιες περικοπές σε είδη ρουχισμού και υποδημάτων, στις μεγάλες πόλεις αλλά και στην ύπαιθρο, ενώ 7 στους 10 Έλληνες το 2013 δεν πήγαν ούτε μια μέρα διακοπές.



Τον Γενάρη του 2014 οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, αντιδρώντας στην άγρια φορολόγησή τους, στις νέες περικοπές στις επιδοτήσεις, στις αυξήσεις των τιμών στο ρεύμα και το πετρέλαιο καθώς και την μεγαλη αύξηση στο κόστος παραγωγής σε σχέση με την τεράστια πτώση σταδιακά τα τελευταία χρόνια στις τιμές των προιόντων τους. Το μπλόκο της Νίκαιας, με Ιστορία 40 χρόνων, αποτελεί επίκεντρο των αγροτικών κινητοποιήσεων



Τα καροτσάκια είναι συχνό θέαμα στους δρόμους της Αθήνας. Μετανάστες και Έλληνες ψάχνουν τους κάδους για σίδερο και μεταλλικά υλικά , τα οποία τα μεταπωλούν σε σιδεράδες για να βρουν ένα μεροκάματο



Οι μοναδικές επιχειρήσεις που ανθίζουν την εποχή της κρίσης, είναι αυτές που αγοράζουν χρυσό. Οι έλεγχοι που έχουν γίνει δείχνουν ότι οι περισσότερες δεν πληρούν τις νόμιμες διαδικασίες λειτουργίας, ενώ υπάρχουν υπόνοιες ότι συνδέονται με κλοπές και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Απελπισμένοι πολίτες καταφεύγουν σε αυτές πουλώντας σε εξευτελιστικές τιμές κοσμήματα, οικογενειακά κειμήλια ακόμα και δόντια



Σε μια έρευνα του 2012, σε δείγμα 214 ατόμων, το 64,8% είναι άστεγοι για λιγότερο από δύο χρόνια, δηλαδή από τα τέλη του 2010, μια περίοδο που συμπίπτει με την έναρξη της κρίσης. Σε ποσοστό 89,7% είναι Έλληνες και το 10,3% είναι αλλοδαποί. Σε ποσοστό 82,2% είναι άνδρες, το 60,7% είναι μεταξύ των ηλικιών 41 - 55, ενώ το 26,40% είναι μεταξύ των ηλικιών 26 έως 40. Ένας στους πέντε έχει μια πανεπιστημιακή ή τριτοβάθμια εκπαίδευση και το 40% έχουν τελειώσει το λύκειο. Ο Κώστας είναι 57 ετών και ανάπηρος. Έχει χάσει το σπίτι του. Τα βράδια κοιμάται στο αυτοκίνητό του και κατά τη διάρκεια της ημέρας συλλέγει παλιοσίδερα



Περίπου 12 στους 100 κατοίκους της χώρας βρέθηκαν να πληρούν τα κριτήρια της κατάθλιψης σε πανελλαδική έρευνα για την επίδραση της οικονομικής κρίσης στην ψυχική υγεία των κατοίκων. Οι ομάδες του πληθυσμού στις οποίες καταγράφηκε μεγαλύτερη επικράτηση κλινικής κατάθλιψης ήταν γυναίκες, ηλικιακές ομάδες των 35-44 και των 55-64 ετών, τα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, τα άτομα με εισόδημα 0-400 ευρώ, άνεργοι και υποαπασχολούμενοι. Αναφορικά με το φύλο, οι γυναίκες φαίνεται πως πλήττονται από κατάθλιψη σε μεγαλύτερο ποσοστό (15,6%) σε σχέση με τους άνδρες (9%). Το 2008 τα ποσοστά στην χώρα ήταν στο 3,3%, και καθώς η οικονομική κρίση παρατείνεται και βαθαίνει η κατάθλιψη αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα.



To 13,1% των Ελλήνων μαθητών εγκαταλείπει το σχολείο για να βοηθήσει οικονομικά τις οικογένειες τους αναζητώντας δουλειά και την ίδια στιγμή τα δύο τρίτα των νέων ανθρώπων είναι επισήμως άνεργοι



O αριθμός των χρηστών ηρωίνης στην Ελλάδα ανέρχεται στις 100.000 ενώ το 1980 ήταν μόνο 2.000. Από τους χρήστες το 58,9% είναι άνεργοι και το 22,8% έχει σταθερή ή περιστασιακή εργασία



Η πορνεία στην Ελλάδα, με αμέτρητους οίκους ανοχής πλέον είναι ανεξέλεγκτη και έχει αυξηθεί δραματικά κατά τη διάρκεια της κρίσης. Τα στοιχεία της έρευνας από το ΕΚΕΦΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) δείχνουν αύξηση της πορνείας κατά 1.500% μέχρι τις αρχές του 2012. Η ανεργία, η φτώχεια και η κοιωνική περιθωριοποίηση αποτελούν βασικές αιτίες που οδηγούν νέους άνδρες και γυναίκες στην πορνεία απλώς για να επιβιώσουν.



2000 μερίδες φαγητού για το μεσημεριανό γεύμα και 2000 το απόγευμα προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων, για τους άστεγους και τα άτομα με ανύπαρκτο εισόδημα



Το Πέραμα βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Αθήνας. 50 χρόνια πριν, οι κάτοικοι του Περάματος διέμεναν σε καλύβες. Έπειτα από μία σύντομη περίοδο ευημερίας και ανάπτυξη στην περιοχή κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990, η κατάσταση έχει γυρίσει μισό αιώνα πίσω.



Οι συνταξιούχοι βλέπουν διαρκώς τις συντάξεις τους να μειώνονται και τις αποταμιεύσεις μιας ζωής να εξανεμίζονται. Χιλιάδες καλούνται να ζήσουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, εξαθλίωσης και επαιτείας, χωρίς να μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο, ΔΕΗ, τηλέφωνο, νερό, κοινόχρηστα, θέρμανση και φάρμακα.



Στην Ελλάδα το 27% των οικογενειών δε μπορεί να καλύψει βασικές υλικές ανάγκες. Όλο και περισσότεροι πολίτες προστρέχουν στα συσσίτια που διοργανώνει η Εκκλησία, οι ΜΚΟ ή οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για να συντηρηθούν.



Eκτός από τις αυξανόμενες ώρες μαύρης εργασίας και τους πολύ χαμηλούς μισθούς -με ποσοστά μειώσεων να αγγίζουν από 30 εως 40% - ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά στην Ελλάδα σήμερα είναι οι σχεδόν ανύπαρκτοι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Οι εργοδότες ειδικά στην βιομηχανία αρνούνται να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο μειώνουν το κοστος.



Στη Χαλυβουργία Ελλάδος, μία από τις 3 μεγαλύτερες βιομηχανίες χάλυβα, η εργοδοσία, με το επιχείρημα της οικονομικής κρίσης, ζήτησε εκβιαστικά από τους εργαζόμενους να υπογράψουν μειώσεις αποδοχών και ξεκίνησε απολύσεις. Η παραγωγή σταμάτησε και το εργοστάσιο νέκρωσε για 272 μέρες. Οι γυναίκες των απεργών, προερχόμενες κι αυτές από φτωχά λαικά στρώματα και ζώντας σε νοικοκυριά που δεν υπήρχε δεύτερος μισθός, στήριξαν μέχρι τέλους τον αγώνα τους.



Κάποτε, σε αυτά τα ναυπηγεία, δούλευαν 6.000εργάτες. Xαρακτηρίστηκε ο μεγαλύτερος ασθενής της Ελληνικής οικονομίας, μια μακροχρόνια αγοραπωλησία μεταξύ των κυβερνήσεων και ξένων επενδυτών. Έχουν γραφτεί εκατοντάδες κείμενα για σκάνδαλα και υποβρύχια κακής κατασκευής που έγερναν. Τον Οκτώβριο του 2013, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά σταμάτησαν επίσημα την λειτουργία τους με 1100 εναπομείναντες εργαζόμενους να βρίσκονται στον δρόμο.


Στην Ελλάδα η λέξη «εργαζόμενος» έχει δώσει τη θέση της στη λέξη «απασχολούμενος». Είναι μια γλώσσα που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης.


Αποδρομολόγήσεις πλοίων, απολύσεις, χαμηλότατοι μισθοί και εργάσιμες ώρες που ξεπερνούσαν το 15ωρο είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που τα τελευταία 3 χρόνια ναυτεργάτες μαζί με πλήθος άλλων εργαζομένων απεργούν στο λιμάνι του Πειραιά. 56 ναυτεργάτες, πλήρωμα του επιβατηγού-οχηματαγωγού «Πηνελόπη Α» στο λιμάνι της Ραφήνας βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, παραμένουν απλήρωτοι και εγκαταλειμμένοι από την πλοιοκτήτρια εταιρεία. Όσοι είναι από την επαρχία σχεδόν αδυνατούν να δουν τις οικογένειες τους, αφού δεν έχουν ούτε τα χρήματα για να πάνε πίσω. Όσοι από αυτούς είχαν σχέση με το λογιστήριο ισχυρίζονται οτι το τελευταίο καλοκαίρι τα έσοδα του πλοίου ήταν 1,4 εκατομμύρια ευρώ απο το καθημερινό δρομολόγιο, Ραφήνα-Άνδρος-Τήνος-Μύκονος. Όλα αυτά σε μια χώρα που κατέχει μια απο τις πρώτες θέσεις στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία



Στην Βορειοανατολική Χαλκιδική, το νερό του δικτύου ύδρευσης είναι ακατάλληλο προς χρήση λόγω των υψηλών συγκεντρώσεων αρσενικού. Τρία μεταλλεία, Μαντέμ Λάκκο, Μαύρες Πέτρες και Ολυμπιάδα. 27 κάτοικοι της περιοχής, κατηγορούμενοι και προφυλακισμένοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης λόγω των αντιδράσεων και των κινητοποιήσεων εναντίων των εταιριών Ελληνικός Χρυσός και Eldorado Gold που υπολογίζουν τα προσδοκώμενα κέρδη από την εξώρυξη χρυσού, να ανέρχονται στα 13 δις ευρώ.



Αρρώστιες που έχουν αντιμετωπιστεί εδώ και χρόνια από την επιστήμη και έχουν εξαλειφθεί στο δυτικό κόσμο εμφανίστηκαν ξανά στην Ελλάδα του 2012. Στον Έβρο και τη Σκάλα Λακωνίας καταγράφηκαν κρούσματα ελονοσίας. Οι περικοπές δαπανών είχαν σαν αποτέλεσμα να μη γίνουν οι αναγκαίοι ψεκασμοί και να επανεμφανιστεί η ελονοσία.




Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2y2Pz22wH

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014, ΣΤΙΣ 8.00 Μ.Μ., ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΟΥ-ΟΛΥΜΠΟΥ.


Τα 50 χρόνια λειτουργίας της γιορτάζει η Δημοτική Βιβλιοθήκη Λιτοχώρου
ΜΕ ΟΜΙΛΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΠΤΥΧΟΥ «ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ», ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΟΙΗΣΗ & ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ.

Με αφορμή τα 50 χρόνια λειτουργίας της Δημοτικής Διβλιοθήκης Λιτοχώρου, ο Δήμος Δίου-Ολύμπου οργανώνει εκδήλωση την ερχόμενη Δευτέρα 7 Απριλίου 2014, στις 8.00 το βράδυ, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Ομιλίες στην εκδήλωση θα πραγματοποιήσουν ο Σωτήρης Μασταγκάς, ο Θάνος Κόσυβας και ο Αθανάσιος Μπίντας.
Επίσης, το πρόγραμμα περιλαμβάνει παρουσίαση του τρίπτυχου «Πινακοθήκη των Μύθων» με μουσική (Χαράλαμπος Ναβροζίδης), ποίηση (Μίνα Παπανικολάου) και ζωγραφική (Χρύσα Μπαρζόκα).

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι από το Σάββατο 5 Απριλίου έως και τη Δευτέρα 7 Απριλίου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, θα λειτουργεί έκθεση ζωγραφικής, από τις 10.00 το πρωί έως τη 1.00 το μεσημέρι και από τις 7.00 το απόγευμα έως και τις 10.00 το βράδυ. 

ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΔΙΟΥ ΠΙΕΡΙΑΣ «ΑΛΚΗ»

Ένα χρυσό κι ένα χάλκινο για την Αλκή Δίου σε πανελλήνιο πρωτάθλημα

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 1480 ΑΘΛΗΤΩΝ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

          
Με επιτυχία διεξήχθη το Πανελλήνιο  Πρωτάθλημα  JU JITSU στο Ολυμπιακό Κέντρο Πάλης στα Άνω Λιόσια Αττικής. Το σωματείο συμμετείχε με 6 αθλητές που αγωνίστηκαν και κατάφεραν να διακριθούν στο FIGHTING και στο NE-WAZA SYSTEM  ανάμεσα σε 1480 αθλητές. Αναλυτικά:

ΡΙΖΟΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ    Χρυσό Μετάλλιο NE-WAZA U21 -66kg
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΣΙΑΜΗΤΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Χάλκινο Μετάλλιο NE-WAZA U21 -66kg
ΧΑΝΔΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 5η ΘΕΣΗ FIGHTING U18 -60kg
ΤΣΙΟΥΡΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ-ΡΑΦΑΕΛΑ 5η ΘΕΣΗ FIGHTING U18 -57kg
ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ 5η ΘΕΣΗ FIGHTING U18 -57kg

Επίσης, οι παραπάνω αθλητές κατάφεραν να διακριθούν και στο ομαδικό κατακτώντας Ασημένιο Μετάλλιο στην κατηγορία+20ετών και Χάλκινο Μετάλλιο στην κατηγορία-20ετών. Σύμφωνα με τις παραπάνω διακρίσεις ο Ρίζος Γεώργιος πήρε την πρόκριση για το Πανευρωπαϊκό στις 24-25 Μαϊου 2014 στη Σουηδία και στο Παγκόσμιο που θα πραγματοποιηθεί στις 22-23 Νοεμβρίου 2014 στο Μεξικό. Επίσης, μαζί με τον Παπαγεωργίου-Σιαμήτρα Ιωάννη θα συμμετέχουν στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα που θα γίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 21-22 Σεπτεμβρίου 2014.

H πρόεδρος Ρουμπιέ Αθηνά και το Δ.Σ. του σωματείου συγχαίρουν τους αθλητές για την άψογη εμφάνιση και τις διακρίσεις τους, την προπονήτρια Ιωάννα Καραλέξη για την προσπάθεια που καταβάλλει καθημερινά στο πλευρό των αθλητών της, αλλά και τους γονείς που προσπαθούν με κάθε τρόπο να στηρίζουν τα παιδιά τους και να τους κατευθύνουν στον δρόμο του αθλητισμού αλλά και της ευγενούς άμιλλας μέσα από τους αγώνες.






ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ '' ΜΕΛΙΝΑ ΜΙΑ ΣΤΑΡ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ '' ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΜΑΤΙ


Πολιτιστικός Όμιλος Λιτοχώρου και «Λάμψη της αγάπης» διοργανώνουν εκδήλωση για τα παιδιά με καρκίνο




Την Τετάρτη, 9 Απριλίου στις 7 & 30 μ.μ. στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Λιτοχώρου

Ο Πολιτιστικός Όμιλος Λιτοχώρου σε συνεργασία με την «Λάμψη της Αγάπης», διοργανώνουν εκδήλωση για τα παιδιά με καρκίνο.
Η εκδήλωση θα γίνει της Τετάρτη, 9 Απριλίου στις 7:30 μ.μ. στο 2ο Δημοτικό σχολείο Λιτοχώρου και θα έχει ως θέμα: «Λόγος παραμυθιακός και αγαπητικός» (Η μορφή της μάνας και του παιδιού μέσα από το παραμύθι και το τραγούδι)
Στην εκδήλωση θα μιλήσει η φιλόλογος Δέσποινα Καρτσιούνα – Παπαζαχαρία, τραγουδά και παίζει βιολί η Μαρίκα Φωτοπούλου και στα πλήκτρα ο Βαγγέλης Μπουσμαλής