ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016
Τσεκουροφόρε... Ε, όχι και μόνο 150 αμοιβή για σκάνδαλο 250 εκατομμυρίων!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Τσίπρας: Αν δεν ήταν η τραγωδία μας θα ήταν ο γελωτοποιός μας…
Του Θύμιου Παπανικολάου
Περιοδικό "Ρεσάλτο"
Βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και βλέπει ρόδινα όνειρα: Τόσο αστείος είναι ο «αριστερός» μας πρωθυπουργός.
Ο πολιτικός του χρόνος έχει συρρικνωθεί θεαματικά και αυτός κομπάζει με αυθάδεια: «θα εξαντλήσουμε όχι μόνο αυτήν την τετραετία, αλλά και την άλλη»!!!
Τα πιστεύει αλήθεια ή είναι ο τρόμος από την επερχόμενη πτώση του που τον αναγκάζει να την εξορκίσει με την απελπισμένη κραυγή:
«Εδώ θα παραμείνουμε και την άλλη τετραετία»…
Μάλλον είναι ο συνδυασμός του τρόμου με το ονειροπόλημα (το καταφύγιο των απελπισμένων), φορμαρισμένα με την... επαρμένη γελοιότητα…
Δεν είναι λίγο πράγμα να εκτοξεύεσαι, ξαφνικά, από το μηδέν στα κυβερνητικά ύψη. Και επειδή ο Τσίπρας δεν έχει ούτε ξεφυλλίσει το Μαρξ αγνοεί κάποιες βαθυστόχαστες ιστορικές του παρατηρήσεις: Συχνά δημιουργούνται μέσα στις κοινωνίες τέτοιες συνθήκες και τέτοιες καταστάσεις που δίνουν τη δυνατότητα σε μέτρια και γελοία πρόσωπα να παίζουν το ρόλο του ήρωα…
Πώς να αντιληφτεί ο Τσίπρας ότι οι σημερινές συνθήκες της μαζικής παραγωγής φελλών και ηλιθίων τον εκτόξευσαν στα ύψη και ότι τέτοιες εκτοξεύσεις γρήγορα προσγειώνονται ανώμαλα και με την ίδια ταχύτητα της …εκτόξευσης…
Αυτός, μέσα στη μεθυστική του έπαρση όχι μόνο ονειρεύεται τετραετίες, αλλά συνεχίζει ακάθεκτος να κερδοσκοπεί πρόστυχα πάνω στη ΦΡΙΚΗ που σπέρνει, εμφανίζοντας αυτή τη φρίκη σαν τον παράδεισο του μέλλοντος!!!
Γι αυτό δεν προκαλεί μόνο την ΟΡΓΗ, αλλά και το γέλιο…
Αυτός ο πολιτικός φελλός, αν δεν αποτελούσε την ΤΡΑΓΩΔΙΑ της καταστροφής μας και της κατοχικής ΦΡΙΚΗΣ, θα περνούσε στην ιστορία σαν ο μεγάλος γελωτοποιός της…
Ο πολιτικός του χρόνος έχει συρρικνωθεί θεαματικά και αυτός κομπάζει με αυθάδεια: «θα εξαντλήσουμε όχι μόνο αυτήν την τετραετία, αλλά και την άλλη»!!!
Τα πιστεύει αλήθεια ή είναι ο τρόμος από την επερχόμενη πτώση του που τον αναγκάζει να την εξορκίσει με την απελπισμένη κραυγή:
«Εδώ θα παραμείνουμε και την άλλη τετραετία»…
Μάλλον είναι ο συνδυασμός του τρόμου με το ονειροπόλημα (το καταφύγιο των απελπισμένων), φορμαρισμένα με την... επαρμένη γελοιότητα…
Δεν είναι λίγο πράγμα να εκτοξεύεσαι, ξαφνικά, από το μηδέν στα κυβερνητικά ύψη. Και επειδή ο Τσίπρας δεν έχει ούτε ξεφυλλίσει το Μαρξ αγνοεί κάποιες βαθυστόχαστες ιστορικές του παρατηρήσεις: Συχνά δημιουργούνται μέσα στις κοινωνίες τέτοιες συνθήκες και τέτοιες καταστάσεις που δίνουν τη δυνατότητα σε μέτρια και γελοία πρόσωπα να παίζουν το ρόλο του ήρωα…
Πώς να αντιληφτεί ο Τσίπρας ότι οι σημερινές συνθήκες της μαζικής παραγωγής φελλών και ηλιθίων τον εκτόξευσαν στα ύψη και ότι τέτοιες εκτοξεύσεις γρήγορα προσγειώνονται ανώμαλα και με την ίδια ταχύτητα της …εκτόξευσης…
Αυτός, μέσα στη μεθυστική του έπαρση όχι μόνο ονειρεύεται τετραετίες, αλλά συνεχίζει ακάθεκτος να κερδοσκοπεί πρόστυχα πάνω στη ΦΡΙΚΗ που σπέρνει, εμφανίζοντας αυτή τη φρίκη σαν τον παράδεισο του μέλλοντος!!!
Γι αυτό δεν προκαλεί μόνο την ΟΡΓΗ, αλλά και το γέλιο…
Αυτός ο πολιτικός φελλός, αν δεν αποτελούσε την ΤΡΑΓΩΔΙΑ της καταστροφής μας και της κατοχικής ΦΡΙΚΗΣ, θα περνούσε στην ιστορία σαν ο μεγάλος γελωτοποιός της…
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Βόμβα του Τσοβόλα με στοιχεία: Ο Σημίτης υπερχρέωσε την Ελλάδα (αναλυτικός πίνακας)
Βόμβα για τα έως σήμερα λεγόμενα περί υπερχρέωσης της χώρας αποτελί το ντοκουμέντο που παρουσιάζει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Δημήτρης Τσοβόλας. Ο πρώην υπουργός οικονομικών παραθέτει στοιχεία από τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι το "άλμα" στα χρέη του κράτους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη παρά τον «μύθο» ότι οι παροχές μέχρι το 1989 εκτίναξαν το χρέος.
Δείτε τι γράφει ο Δημήτρης Τσοβόλας
Πιο κάτω παραθέτω τον...
πίνακα 6.1 με τίτλο “Σύνθεση Χρέους Κεντρικής Διοίκησης (ποσά σε δισεκ. δρχ)” των ετών από 1987 έως και 1997. Είναι απολογιστικά (οριστικά στοιχεία). Ο πίνακας αυτός της εξέλιξης του χρέους περιλαμβάνεται στην Εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού έτους 1998 (Κυβέρνηση του κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους:
Από τον πίνακα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι είναι αναληθές και σκόπιμο, αυτό που επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια υποστήριζε η Ν.Δ. και το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι υπερχρεώθηκε η χώρα μας το 1989, λόγω της κοινωνικής πολιτικής και άλλων παροχών που δόθηκαν στον Ελληνικό λαό την περίοδο 1981-1989.
Προκύπτει, αντίθετα, ότι μετά το 1989, παρότι πάρθηκαν αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα και εκποιήθηκε μέρος της εθνικής περιουσίας, το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης αυξήθηκε σημαντικά και ως ποσοστό στο Α.Ε.Π. και σε απόλυτους αριθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις 31-12-1989 (η τότε Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε στις 30-6-1989) το χρέος αυτό ανέρχονταν σε 6.699 δισεκ. δρχ., ή σε ποσοστό 61,5% του Α.Ε.Π.
Στη συνέχεια όμως με Κυβέρνηση Ν.Δ. (και Πρωθυπουργό τον κ. Κων. Μητσοτάκη), το 1993 ανήλθε στο τρομακτικό ποσό των 23.431 δισεκ. δρχ. ή ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π.
Προκύπτει, αντίθετα, ότι μετά το 1989, παρότι πάρθηκαν αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα και εκποιήθηκε μέρος της εθνικής περιουσίας, το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης αυξήθηκε σημαντικά και ως ποσοστό στο Α.Ε.Π. και σε απόλυτους αριθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις 31-12-1989 (η τότε Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε στις 30-6-1989) το χρέος αυτό ανέρχονταν σε 6.699 δισεκ. δρχ., ή σε ποσοστό 61,5% του Α.Ε.Π.
Στη συνέχεια όμως με Κυβέρνηση Ν.Δ. (και Πρωθυπουργό τον κ. Κων. Μητσοτάκη), το 1993 ανήλθε στο τρομακτικό ποσό των 23.431 δισεκ. δρχ. ή ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π.
Τέλος στην περίοδο 1994 έως 1997 (με κυβέρνηση κ. Σημίτη) ανήλθε στο ποσό των 39.339 δισεκ. δρχ. το 1997 ή σε ποσοστό 120,2% στο Α.Ε.Π.
Σήμερα δε, παρά τα σκληρά μνημόνια ανέρχεται στο ποσό των 364 δισ. ευρώ ή σε ποσοστό 180% του Α.Ε.Π..
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Αθήνα, 25-1-2016
Δημήτριος Τσοβόλας
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Αθήνα, 25-1-2016
Δημήτριος Τσοβόλας
πηγή: PrettyLife.gr, μέσω "expresstime"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ένας χρόνος μετά... Ξεβρακώνει την κυβέρνηση των πρώην συντρόφων της... με καταγγελίες που τρομάζουν!
Πολλά ειπώθηκαν, πολλά θα ειπωθούν και πολλά θα φιλοτεχνηθούν.
Πολλά θα έχουν σημασία κι άλλα τόσα καμμία.
Ένα χρόνο μετά την ψήφο ανατροπής του λαού, που θέλησε να σπάσει τα μνημονιακά δεσμά του, ο ίδιος λαός βρίσκεται δέσμιος μιας δράκας αδίστακτων προσώπων, που του υποσχέθηκαν απελευθέρωση και χειραφέτηση την ώρα που υπόγεια έσκαβαν τα θεμέλια της...νεομνημονιακής φυλακής.
Το χειρότερο λάθος που έχει να κάνει αυτός ο λαός είναι να πιστέψει ότι είναι άξιος της μοίρας του, ότι αυτοί είναι οι εκπρόσωποι που του αναλογούν, να παραιτηθεί. Να δεχθεί ότι αξίζει να τιμωρηθεί επειδή πίστεψε κι εμπιστεύθηκε εκείνους που τον πρόδωσαν.
Αντίθετα, οφείλει να εγερθεί και να εξεγερθεί εναντίον των πολιτικών απατεώνων που
προσπαθούν να ντύσουν με ιδεολογικό μανδύα την αδίστακτη ροπή τους προς την εξουσία, τους θώκους, τα προνόμια, εκείνων που εξευτέλισαν την έννοια και την ιστορία της Αριστεράς, παζαρεύοντας την τύχη της χώρας για την δική τους πολιτική αυτοσυντήρηση και οικονομική επιβίωση.
Είναι ώρα αυτοκριτικής και αυτοσυνειδησίας. Δεν δικαιωθήκαμε όσοι δώσαμε έμφαση στην αρχή της εμπιστοσύνης, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, χωρίς να επιβεβαιώνονται αυτές οι αρχές από λογοδοσία των πεπραγμένων μιας ηγεσίας που γρήγορα απαξίωσε κάθε έννοια συλλογικότητας και εσωτερικής δημοκρατίας.
Κάναμε λάθος όσοι πιστέψαμε ότι με το παράδειγμά μας θα εμπνέαμε άλλους να εργασθούν ανιδιοτελώς, χωρίς να βλέπουμε ότι η εξουσία Τσίπρα και περιβάλλοντος τους εκμαύλιζε με οφίκια και ανταλλάγματα ή τους εκβίαζε με τον πιο κυνικό τρόπο.
Ποιος να το έλεγε;
Ο Αλέξης Τσίπρας, που εξελέγη Πρωθυπουργός για «να νικήσει το φόβο η ελπίδα», να εκφοβίζει και να τρομοκρατεί τους πολίτες και να τους απειλεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.
Να κρύβεται πίσω από διαρροές και φιλοτεχνημένα ρεπορτάζ και να μην τολμά να απαντήσει: πότε μας πούλησε όλους και με ποιο αντάλλαγμα;
Πώς μπορεί να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη την ώρα που παραγγέλνει την πολιτική-μιντιακή δολοφονία εκείνων που αντιστέκονται;
Και πώς τολμά να απευθύνει επετειακούς πανηγυρικούς λόγους όταν ο ίδιος ακύρωσε τη νίκη της 25ης Ιανουαρίου 2015;
Ποιος ένας χρόνος αποτυπώνεται στη σημερινή κυβερνητική καρικατούρα, που δεν έχει καμμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου Γενάρη;
Ποιος ένας χρόνος αποτυπώνεται σήμερα, όταν ο ίδιος εκτέλεσε την κοινοβουλευτική εκκαθάριση των εκλεγμένων απ’ το λαό βουλευτών για να σχηματίσει μια κοινοβουλευτική ομάδα δοτών, τοποθετημένων σε λίστες, που πολλοί ουδέποτε έχουν εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών, προκειμένου να επικυρώνουν Μνημόνια;
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο άνθρωπος που το 2014 δήλωσε ότι αντιλαμβάνεται ότι τον έχει απορρίψει ο λαός και δεν τόλμησε να είναι υποψήφιος στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο άνθρωπος που ψήφισε όλα τα Μνημόνια και όλες τις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αφού πρώτα ανέλυε ότι διαφωνεί, λόγω αντισυνταγματικότητας, ο άνθρωπος που η μόνη λαμπρή πολιτική στιγμή του ήταν η παραίτησή του μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, να ασκεί κυβερνητική πολιτική ως υπερπρωθυπουργός σε συνεργασία με δανειστές, Στουρνάρα, και ό,τι πιο διεφθαρμένο υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και να εκτρέφει θλιβερά μιντιακά φερέφωνα μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο Νίκος Βούτσης, που η πιο επιτυχημένη του επαγγελματική ενασχόληση είναι η συγκρότηση εσωκομματικής φράξιας, ο άνθρωπος που διέλυσε την κοινοβουλευτική ομάδα όσο ήταν Γραμματέας της, την περίοδο 2012-2014, να γίνεται Πρόεδρος της Βουλής και να δέχεται τα συγχαρητήρια Παυλόπουλου που «ξαναέφτιαξε τη Βουλή που ξέρανε», να εξαπολύει κυνήγι μαγισσών εναντίον των πολιτικών αντιπάλων- όχι Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ, αλίμονο, με αυτούς συνεννοείται, αλλά όσων υπερασπίζονται ακόμη τις θέσεις με τις οποίες εξελέγησαν το Γενάρη του 15.
Σήμερα ο κ. Βούτσης τίμησε την 25η Γενάρη αποστέλλοντας 14μελή ομάδα κρούσης, με 3 τουλάχιστον αστυνομικούς, προκειμένου να προβεί σε κατάσχεση και καταλογογράφηση των προσωπικών αρχείων των μελών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, χωρίς τη συναίνεσή τους και παρά τη ρητή αντίρρησή τους.
Έστειλε μάλιστα και έγγραφο για να δηλώσει ότι «συναίνεση δεν απαιτείται». Συμπαραστάτης του και προεξάρχων των πολιτικών διώξεων πρώην συντρόφων και ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής Κώστας Αθανασίου, που μεθοδικά λειτούργησε ως αριστερό άλλοθι και εξαργύρωσε αδρά τις υπηρεσίες του.
Αντιπρόεδροι της Βουλής ο Γιώργος Βαρεμένος και η Τασία Χριστοδουλοπούλου, που ουδέποτε έχει εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών στο βουλευτικό αξίωμα, παρά τις αλλεπάλληλες συμμετοχές της σε εκλογές.
Υπουργός Ασφαλιστικής Γενοκτονίας ο Γιώργος Κατρούγκαλος.
Υπουργός ξεπουλήματος του ΟΛΠ ο επικεφαλής του λιμανιού της Αγωνίας, Θοδωρής Δρίτσας.
Υπουργός Παιδείας ο στερούμενος του αγαθού της Παιδείας Νίκος Φίλης, που έφθασε να αυτοσχεδιάζει για να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός της γενοκτονίας των Ποντίων.
Στασίδι στους τηλεοπτικούς σταθμούς έχουν πιάσει διάφορες περσόνες, που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ακριβώς όπως έκαναν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα προηγούμενα χρόνια- πολλοί άλλωστε ήταν οι ίδιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Και όσοι αντισταθήκαμε, κι όσοι πριν από εμάς ή και μαζί με εμάς αγωνίστηκαν, να αναρωτιόμαστε: για αυτούς δώσαμε την ψυχή μας;
Για αυτούς αρνηθήκαμε οικογένεια, προσωπική ζωή, επάγγελμα και πέσαμε στη φωτιά, δουλέψαμε νυχθημερόν, συγκρουστήκαμε, λοιδορηθήκαμε;
Η απάντηση έρχεται αβίαστη:
Όχι, δεν το κάναμε για αυτούς. Το κάναμε για να έχει μέλλον, προοπτική, ορίζοντα αυτή η πατρίδα, ο λαός της, οι νέες γενιές. Το κάναμε γιατί αυτό ήταν το καθήκον μας.
Και θα το ξανακάνουμε.
Με τη γνώση και την εμπειρία της προδοσίας και του τραύματος.
Με την επίγνωση ότι η μάχη μας είναι μάχη ζωής κι αξιοπρέπειας.
Και στη μάχη αυτή δεν χωρούν επαμφοτερίζοντες.
Χωρούν μόνο αποφασισμένοι.
Αποφασισμένοι να ορίσουν τη ζωή και τη μοίρα τους, να πάρουν πίσω το μέλλον τους.
Στις χθεσινές αθλιότητες του Αλέξη Τσίπρα, που προσπάθησε να ξαναγράψει την ιστορία, να μηδενίσει τη χρονολογία (ιστορικά, δεν είναι ο πρώτος…) και να παραστήσει τον εκπρόσωπο των φτωχών και κατατρεγμένων, που ο ίδιος με την πολιτική του αποτελειώνει, θα υπάρξει απάντηση. Δημόσια, όπως επιβάλλεται, και σε σύντομο χρόνο.
Μείζον ατόπημα να προσπαθεί να καρπωθεί την δράση και τους αγώνες όσων πιστεύαμε πραγματικά στις δεσμεύσεις με τις οποίες εκλεγήκαμε τον περασμένο Γενάρη.
Μείζον ατόπημα να προσπαθεί να φορτώσει στον λαό το 3ο Μνημόνιο, ισχυριζόμενος ότι δήθεν ο λαός το νομιμοποίησε τον Σεπτέμβρη.
Οι εκλογές του Σεπτέμβρη ήταν αντισυνταγματικές, μεθοδευμένες με τους δανειστές και σε αυτές δεν ψήφισε σχεδόν το 50% των εκλογέων. Ο ίδιος στην πραγματικότητα κυβερνά με το 18%, που έχει ήδη φυλλορροήσει και που ψήφισε έναν ψευδεπίγραφο ΣΥΡΙΖΑ, ξένο προς την πορεία και την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ που ο Τσίπρας διέλυσε.
Μείζον ατόπημα και ένδειξη μιας αμετανόητης θρασύτητας να αποκαλεί «ανόητες ηρωικές φωνές» όσους στάθηκαν συνεπείς και, φυσικά, ουδέποτε εισηγήθηκαν «τυφλή σύγκρουση», αλλά αντίθετα υπέβαλαν συγκεκριμένες προτάσεις και συγκροτημένες στρατηγικές, στις οποίες ο ίδιος ουδέποτε απάντησε ευθέως, αλλά εξαπολύοντας τα σκυλιά της συκοφαντίας και της λασπολογίας.
Για τα ατοπήματά τους, οι νεομνημονιακοί φωστήρες και ο αρχηγός τους θα κριθούν από την ιστορία. Για τα εγκλήματα, από τη Δικαιοσύνη. Για την προδοσία, από το λαό.
Πιο σκληρά όμως θα κριθούν από τις νέες και τις επόμενες γενιές, που τις κερνούν φόρους, εισφορές, αδιέξοδα και τους φορτώνουν κι άλλο χρέος.
Ιστορικά, Αλέξη, ο Εφιάλτης καταγράφηκε ως προδότης και ο Λεωνίδας δεν λοιδορήθηκε ως ανόητος.
Μπορείς, βέβαια, πάντοτε να παραγγείλεις στον κ. Φίλη νέα βιβλία ιστορίας, με χορηγία της Αυγής, που επαγγελματικά πλέον εκτελεί κυβερνητικά συμβόλαια. Θα σε συμβούλευα στην περίπτωση αυτή να κηρύξεις το "έτος υπό το μηδέν".
anemosantistasis.blogspot.com, μέσω "klassikoperiptosi"
Πολλά θα έχουν σημασία κι άλλα τόσα καμμία.
Ένα χρόνο μετά την ψήφο ανατροπής του λαού, που θέλησε να σπάσει τα μνημονιακά δεσμά του, ο ίδιος λαός βρίσκεται δέσμιος μιας δράκας αδίστακτων προσώπων, που του υποσχέθηκαν απελευθέρωση και χειραφέτηση την ώρα που υπόγεια έσκαβαν τα θεμέλια της...νεομνημονιακής φυλακής.
Το χειρότερο λάθος που έχει να κάνει αυτός ο λαός είναι να πιστέψει ότι είναι άξιος της μοίρας του, ότι αυτοί είναι οι εκπρόσωποι που του αναλογούν, να παραιτηθεί. Να δεχθεί ότι αξίζει να τιμωρηθεί επειδή πίστεψε κι εμπιστεύθηκε εκείνους που τον πρόδωσαν.
Αντίθετα, οφείλει να εγερθεί και να εξεγερθεί εναντίον των πολιτικών απατεώνων που
προσπαθούν να ντύσουν με ιδεολογικό μανδύα την αδίστακτη ροπή τους προς την εξουσία, τους θώκους, τα προνόμια, εκείνων που εξευτέλισαν την έννοια και την ιστορία της Αριστεράς, παζαρεύοντας την τύχη της χώρας για την δική τους πολιτική αυτοσυντήρηση και οικονομική επιβίωση.
Είναι ώρα αυτοκριτικής και αυτοσυνειδησίας. Δεν δικαιωθήκαμε όσοι δώσαμε έμφαση στην αρχή της εμπιστοσύνης, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, χωρίς να επιβεβαιώνονται αυτές οι αρχές από λογοδοσία των πεπραγμένων μιας ηγεσίας που γρήγορα απαξίωσε κάθε έννοια συλλογικότητας και εσωτερικής δημοκρατίας.
Κάναμε λάθος όσοι πιστέψαμε ότι με το παράδειγμά μας θα εμπνέαμε άλλους να εργασθούν ανιδιοτελώς, χωρίς να βλέπουμε ότι η εξουσία Τσίπρα και περιβάλλοντος τους εκμαύλιζε με οφίκια και ανταλλάγματα ή τους εκβίαζε με τον πιο κυνικό τρόπο.
Ποιος να το έλεγε;
Ο Αλέξης Τσίπρας, που εξελέγη Πρωθυπουργός για «να νικήσει το φόβο η ελπίδα», να εκφοβίζει και να τρομοκρατεί τους πολίτες και να τους απειλεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.
Να κρύβεται πίσω από διαρροές και φιλοτεχνημένα ρεπορτάζ και να μην τολμά να απαντήσει: πότε μας πούλησε όλους και με ποιο αντάλλαγμα;
Πώς μπορεί να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη την ώρα που παραγγέλνει την πολιτική-μιντιακή δολοφονία εκείνων που αντιστέκονται;
Και πώς τολμά να απευθύνει επετειακούς πανηγυρικούς λόγους όταν ο ίδιος ακύρωσε τη νίκη της 25ης Ιανουαρίου 2015;
Ποιος ένας χρόνος αποτυπώνεται στη σημερινή κυβερνητική καρικατούρα, που δεν έχει καμμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου Γενάρη;
Ποιος ένας χρόνος αποτυπώνεται σήμερα, όταν ο ίδιος εκτέλεσε την κοινοβουλευτική εκκαθάριση των εκλεγμένων απ’ το λαό βουλευτών για να σχηματίσει μια κοινοβουλευτική ομάδα δοτών, τοποθετημένων σε λίστες, που πολλοί ουδέποτε έχουν εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών, προκειμένου να επικυρώνουν Μνημόνια;
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο άνθρωπος που το 2014 δήλωσε ότι αντιλαμβάνεται ότι τον έχει απορρίψει ο λαός και δεν τόλμησε να είναι υποψήφιος στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο άνθρωπος που ψήφισε όλα τα Μνημόνια και όλες τις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αφού πρώτα ανέλυε ότι διαφωνεί, λόγω αντισυνταγματικότητας, ο άνθρωπος που η μόνη λαμπρή πολιτική στιγμή του ήταν η παραίτησή του μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, να ασκεί κυβερνητική πολιτική ως υπερπρωθυπουργός σε συνεργασία με δανειστές, Στουρνάρα, και ό,τι πιο διεφθαρμένο υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και να εκτρέφει θλιβερά μιντιακά φερέφωνα μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο Νίκος Βούτσης, που η πιο επιτυχημένη του επαγγελματική ενασχόληση είναι η συγκρότηση εσωκομματικής φράξιας, ο άνθρωπος που διέλυσε την κοινοβουλευτική ομάδα όσο ήταν Γραμματέας της, την περίοδο 2012-2014, να γίνεται Πρόεδρος της Βουλής και να δέχεται τα συγχαρητήρια Παυλόπουλου που «ξαναέφτιαξε τη Βουλή που ξέρανε», να εξαπολύει κυνήγι μαγισσών εναντίον των πολιτικών αντιπάλων- όχι Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ, αλίμονο, με αυτούς συνεννοείται, αλλά όσων υπερασπίζονται ακόμη τις θέσεις με τις οποίες εξελέγησαν το Γενάρη του 15.
Σήμερα ο κ. Βούτσης τίμησε την 25η Γενάρη αποστέλλοντας 14μελή ομάδα κρούσης, με 3 τουλάχιστον αστυνομικούς, προκειμένου να προβεί σε κατάσχεση και καταλογογράφηση των προσωπικών αρχείων των μελών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, χωρίς τη συναίνεσή τους και παρά τη ρητή αντίρρησή τους.
Έστειλε μάλιστα και έγγραφο για να δηλώσει ότι «συναίνεση δεν απαιτείται». Συμπαραστάτης του και προεξάρχων των πολιτικών διώξεων πρώην συντρόφων και ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής Κώστας Αθανασίου, που μεθοδικά λειτούργησε ως αριστερό άλλοθι και εξαργύρωσε αδρά τις υπηρεσίες του.
Αντιπρόεδροι της Βουλής ο Γιώργος Βαρεμένος και η Τασία Χριστοδουλοπούλου, που ουδέποτε έχει εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών στο βουλευτικό αξίωμα, παρά τις αλλεπάλληλες συμμετοχές της σε εκλογές.
Υπουργός Ασφαλιστικής Γενοκτονίας ο Γιώργος Κατρούγκαλος.
Υπουργός ξεπουλήματος του ΟΛΠ ο επικεφαλής του λιμανιού της Αγωνίας, Θοδωρής Δρίτσας.
Υπουργός Παιδείας ο στερούμενος του αγαθού της Παιδείας Νίκος Φίλης, που έφθασε να αυτοσχεδιάζει για να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός της γενοκτονίας των Ποντίων.
Στασίδι στους τηλεοπτικούς σταθμούς έχουν πιάσει διάφορες περσόνες, που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ακριβώς όπως έκαναν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τα προηγούμενα χρόνια- πολλοί άλλωστε ήταν οι ίδιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Και όσοι αντισταθήκαμε, κι όσοι πριν από εμάς ή και μαζί με εμάς αγωνίστηκαν, να αναρωτιόμαστε: για αυτούς δώσαμε την ψυχή μας;
Για αυτούς αρνηθήκαμε οικογένεια, προσωπική ζωή, επάγγελμα και πέσαμε στη φωτιά, δουλέψαμε νυχθημερόν, συγκρουστήκαμε, λοιδορηθήκαμε;
Η απάντηση έρχεται αβίαστη:
Όχι, δεν το κάναμε για αυτούς. Το κάναμε για να έχει μέλλον, προοπτική, ορίζοντα αυτή η πατρίδα, ο λαός της, οι νέες γενιές. Το κάναμε γιατί αυτό ήταν το καθήκον μας.
Και θα το ξανακάνουμε.
Με τη γνώση και την εμπειρία της προδοσίας και του τραύματος.
Με την επίγνωση ότι η μάχη μας είναι μάχη ζωής κι αξιοπρέπειας.
Και στη μάχη αυτή δεν χωρούν επαμφοτερίζοντες.
Χωρούν μόνο αποφασισμένοι.
Αποφασισμένοι να ορίσουν τη ζωή και τη μοίρα τους, να πάρουν πίσω το μέλλον τους.
Στις χθεσινές αθλιότητες του Αλέξη Τσίπρα, που προσπάθησε να ξαναγράψει την ιστορία, να μηδενίσει τη χρονολογία (ιστορικά, δεν είναι ο πρώτος…) και να παραστήσει τον εκπρόσωπο των φτωχών και κατατρεγμένων, που ο ίδιος με την πολιτική του αποτελειώνει, θα υπάρξει απάντηση. Δημόσια, όπως επιβάλλεται, και σε σύντομο χρόνο.
Μείζον ατόπημα να προσπαθεί να καρπωθεί την δράση και τους αγώνες όσων πιστεύαμε πραγματικά στις δεσμεύσεις με τις οποίες εκλεγήκαμε τον περασμένο Γενάρη.
Μείζον ατόπημα να προσπαθεί να φορτώσει στον λαό το 3ο Μνημόνιο, ισχυριζόμενος ότι δήθεν ο λαός το νομιμοποίησε τον Σεπτέμβρη.
Οι εκλογές του Σεπτέμβρη ήταν αντισυνταγματικές, μεθοδευμένες με τους δανειστές και σε αυτές δεν ψήφισε σχεδόν το 50% των εκλογέων. Ο ίδιος στην πραγματικότητα κυβερνά με το 18%, που έχει ήδη φυλλορροήσει και που ψήφισε έναν ψευδεπίγραφο ΣΥΡΙΖΑ, ξένο προς την πορεία και την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ που ο Τσίπρας διέλυσε.
Μείζον ατόπημα και ένδειξη μιας αμετανόητης θρασύτητας να αποκαλεί «ανόητες ηρωικές φωνές» όσους στάθηκαν συνεπείς και, φυσικά, ουδέποτε εισηγήθηκαν «τυφλή σύγκρουση», αλλά αντίθετα υπέβαλαν συγκεκριμένες προτάσεις και συγκροτημένες στρατηγικές, στις οποίες ο ίδιος ουδέποτε απάντησε ευθέως, αλλά εξαπολύοντας τα σκυλιά της συκοφαντίας και της λασπολογίας.
Για τα ατοπήματά τους, οι νεομνημονιακοί φωστήρες και ο αρχηγός τους θα κριθούν από την ιστορία. Για τα εγκλήματα, από τη Δικαιοσύνη. Για την προδοσία, από το λαό.
Πιο σκληρά όμως θα κριθούν από τις νέες και τις επόμενες γενιές, που τις κερνούν φόρους, εισφορές, αδιέξοδα και τους φορτώνουν κι άλλο χρέος.
Ιστορικά, Αλέξη, ο Εφιάλτης καταγράφηκε ως προδότης και ο Λεωνίδας δεν λοιδορήθηκε ως ανόητος.
Μπορείς, βέβαια, πάντοτε να παραγγείλεις στον κ. Φίλη νέα βιβλία ιστορίας, με χορηγία της Αυγής, που επαγγελματικά πλέον εκτελεί κυβερνητικά συμβόλαια. Θα σε συμβούλευα στην περίπτωση αυτή να κηρύξεις το "έτος υπό το μηδέν".
anemosantistasis.blogspot.com, μέσω "klassikoperiptosi"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Άλλος ένας υπουργός που πρέπει να ελεγχθεί για το κακούργημα της απιστίας....
Kostas Sotiriou
Τέλος του χρόνου έδωσε 8 απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων και έπειτα έθεσε εκτός ηλεκτρονικών διαγωνισμών τα δημόσια έργα για ενάμιση χρόνο λέγοντας κάποιες γελοίες δικαιολογίες.
Tώρα αποκαλύπτεται ότι... έχει προυπηρεσία στις αδιαφανείς και ύποπτες αναθέσεις δημοσίων έργων αφού και ο ίδιος ήταν μέλος μιας ομάδας επτά εργολάβων που λυμαινόταν τα έργα του ΟΛΠ το 2004. Άλλος ένας υπουργός που πρέπει να ελεγχθεί για το κακούργημα της απιστίας. Επίσης είναι πρωτοφανές τόσοι υπουργοί και ο πρωθυπουργός σε μια κυβέρνηση να είναι πρώην εργολάβοι.Αυτό δεν είναι κόμμα ,κοινοπραξία είναι...#ΒΡΩΜΑ_ΚΑΙ_ΔΥΣΩΔΙΑ
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Λαπαβίτσας: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πουλήσει την ψυχή του για να παραμείνει στην εξουσία
Από το "PRESS-GR"
Τα «βέλη» του εναντίον των πρώην συντρόφων του στον ΣΥΡΙΖΑ εξαπολύει ο Κώστας Λαπαβίτσας με άρθρο του στον Guardian για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πουλήσει την ψυχή του για να παραμείνει στην εξουσία» ο Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές λιτότητας που κάποτε επέκρινε, έχει εκκαθαρίσει την αριστερή του πτέρυγα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει τον ριζοσπαστισμό του προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος».
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο παράδειγμα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία όχι μόνο απέτυχε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αλλά υιοθέτησε και το πρόγραμμα του αντιπάλου. Η αποτυχία του έχει ενδυναμώσει στην... Ευρώπη την αντίληψη ότι η λιτότητα είναι ο μόνος δρόμος και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει» υπογραμμίζει.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Ένας χρόνος έχει περάσει από την εκλογή μιας αριστερής ριζοσπαστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Τον περασμένο Γενάρη ο Αλέξης Τσίπρας, ο δυναμικός νέος πρωθυπουργός της χώρας, υπόσχονταν ένα αποφασιστικό χτύπημα ενάντια στη λιτότητα. Ο αντισυμβατικός υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σύντομα κατέφτασε στο Λονδίνο και προκάλεσε αίσθηση στα μέσα ενημέρωσης. Όλα έδειχναν πως στην Ελλάδα υπήρχε μια κυβέρνηση που απέρριπτε τους πνιγηρούς αστικούς τύπους και ήταν έτοιμη για μάχη. Οι προσδοκίες ήταν υψηλές.
Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές λιτότητας που κάποτε επέκρινε. Έχει εκκαθαρίσει την αριστερή του πτέρυγα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει τον ριζοσπαστισμό του προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος. Η Ελλάδα έχει χάσει κάθε ελπίδα.
Γιατί όμως υπήρξε αυτή η κατάληξη; Ένας αστικός μύθος που διαδίδεται σε ορισμένους κύκλους των μέσων ενημέρωσης υποστηρίζει ότι τους ριζοσπάστες σταμάτησε ένα πραξικόπημα που σχεδίασαν συντηρητικοί πολιτικοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι οποίοι ήταν αποφασισμένοι να εξαλείψουν κάθε κίνδυνο μετάδοσης επικίνδυνων ιδεών. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατανικήθηκε από τα τέρατα του νεοφιλελευθερισμού και των προνομίων. Παρόλα αυτά, αγωνίστηκε καλά. Ίσως και να έσπειρε τους σπόρους της επανάστασης.
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ένα χρόνο πριν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πεπεισμένη ότι εάν απέρριπτε ένα νέο σχέδιο «διάσωσης», οι ευρωπαίοι δανειστές θα υποχωρούσαν υπό τον φόβο μιας γενικευμένης οικονομικής και πολιτικής αναταραχής. Οι κίνδυνοι για την ευρωζώνη ήταν, όπως υπέθεταν, μεγαλύτεροι από τους κινδύνους για την Ελλάδα. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύονταν σκληρά, θα του προσφέρονταν ένας «έντιμος συμβιβασμός» με χαλάρωση της λιτότητας και ελάφρυνση του εθνικού χρέους. Ο ιθύνων νους αυτής της στρατηγικής ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά υιοθετήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα και την πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλοπροαίρετοι επικριτές επεσήμαιναν επανειλημμένα ότι το ευρώ είχε από πίσω του ένα άκαμπτο σύνολο θεσμικών οργάνων με την δική τους εσωτερική λογική, που απλούστατα θα απέρριπταν κάθε αίτημα για εγκατάλειψη της λιτότητας και διαγραφή του χρέους. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν έτοιμη να περιορίσει την παροχή ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες, στραγγαλίζοντας την οικονομία – και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μαζί της. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά χωρίς ένα εναλλακτικό σχέδιο, που θα συμπεριελάμβανε και το ενδεχόμενο εξόδου από την νομισματική ένωση, καθώς ο μόνος τρόπος να αποφύγει το αδιέξοδο της ΕΚΤ ήταν η δημιουργία της δικής της ρευστότητας. Κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν θα ήταν φυσικά, αλλά τουλάχιστον θα πρόσφερε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αντισταθεί στις καταστροφικές στρατηγικές διάσωσης των δανειστών. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε ουτε καν να ακούσει κάτι τέτοιο.
Η απάντηση των ευρωπαίων πολιτικών ήταν απορία, απογοήτευση και κλιμακούμενη εχθρότητα.
Η καταστροφική φύση της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ έγινε ξεκάθαρη ήδη από την 20η Φεβρουαρίου 2015. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί εξανάγκασαν την νέα ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί νέους στόχους ως προς τα πρωτογενή πλεονάσματα, την υλοποίηση «μεταρρυθμίσεων», την πλήρη κάλυψη όλων των υποχρεώσεων του χρέους και την αποχή από την χρήση των κονδυλίων που ήδη υπήρχαν από προηγούμενα προγράμματα «διάσωσης» για οποιοδήποτε άλλο σκοπό εκτός από τη στήριξη των τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έκλεισε ήρεμα τη στρόφιγγα της ρευστότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και αρνήθηκε να δώσει έστω και ένα ευρώ επιπρόσθετης οικονομικής βοήθειας έως ότου η Ελλάδα συμμορφωθεί.
Η απόγνωση στην χώρα αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο, καθώς η κυβέρνηση απορροφούσε και τα τελευταία αποθέματα ρευστότητας, οι τράπεζες στέρευαν και η οικονομία κινούνταν μόλις και μετά βίας. Τον Ιούνιο η Ελλάδα αναγκάστηκε να επιβάλλει ελέγχους στις κεφαλαιακές ροές και να κηρύξει τραπεζική αργία. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε μια τελευταία ζαριά τον Ιούλιο, όταν ο Αλέξης Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα για την έγκριση ενός νέου αυστηρού προγράμματος «διάσωσης». Προς μεγάλη κατάπληξη όλων, το 62% των Ελλήνων με μεγάλη γενναιότητα απέρριψε τις προτάσεις των δανειστών. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε υποστηρίξει το «Όχι», κατάλαβε ότι στην πράξη το αποτέλεσμα σήμαινε την έξοδο από το ευρώ, ενδεχόμενο για το οποίο η κυβέρνησή του δεν είχε κάνει καμία σοβαρή προετοιμασία.
Ασφαλώς και υπήρξαν πρόχειρα «σχέδια» για ένα παράλληλο νόμισμα ή ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, αλλά τέτοιες ερασιτεχνικές ιδέες δεν είχαν καμία χρησιμότητα στο παρά πέντε. Επιπλέον, ο ελληνικός λαός δεν ήταν προετοιμασμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό κόμμα μόλις που στέκονταν στα πόδια του. Πάνω απ’ όλα, ο Αλέξης Τσίπρας και ο κύκλος του είχαν δεσμευτεί προσωπικά για την παραμονή στο ευρώ. Αντιμέτωπος με τα καταστροφικά αποτελέσματα της στρατηγικής του, ο Τσίπρας παραδόθηκε απόλυτα στους δανειστές.
Έκτοτε έχει υιοθετήσει μια σκληρή πολιτική πλεονασματικών προϋπολογισμών, έχει αυξήσει τη φορολογία και έχει ξεπουλήσει τις ελληνικές τράπεζες σε κερδοσκοπικά κεφάλαια, έχει ιδιωτικοποιήσει αεροδρόμια και λιμάνια και απειλεί να μειώσει τις συντάξεις. Το νέο μνημόνιο καταδίκασε την Ελλάδα σε μακροπρόθεσμη ύφεση καθώς οι προοπτικές ανάπτυξης είναι κάκιστες, η μορφωμένη νεολαία μεταναστεύει και το εθνικό χρέος αυξάνει συνεχώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο παράδειγμα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία όχι μόνο απέτυχε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αλλά υιοθέτησε και το πρόγραμμα του αντιπάλου. Η αποτυχία του έχει ενδυναμώσει στην Ευρώπη την αντίληψη ότι η λιτότητα είναι ο μόνος δρόμος και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Οι συνέπειες είναι σοβαρές για αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, όπου οι Podemos χτυπούν την πόρτα της εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε όχι επειδή η λιτότητα είναι ανίκητη, ούτε επειδή η ριζοσπαστική αλλαγή είναι ανέφικτη, αλλά επειδή δυστυχώς ήταν απρόθυμος και ανέτοιμος να αμφισβητήσει ευθέως το ευρώ. Η ριζοσπαστική αλλαγή και η εγκατάλειψη της λιτότητας στην Ευρώπη απαιτούν ευθεία αντιπαράθεση με την ίδια τη νομισματική ένωση. Για τις μικρότερες χώρες αυτό σημαίνει προετοιμασία για «έξοδο». Για τις ισχυρές χώρες σημαίνει αποδοχή καθοριστικών αλλαγών στους δυσλειτουργικούς κανόνες της νομισματικής ένωσης. Αυτό έχει να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Αριστερά. Αυτό είναι και το μοναδικό μάθημα από την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πουλήσει την ψυχή του για να παραμείνει στην εξουσία» ο Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές λιτότητας που κάποτε επέκρινε, έχει εκκαθαρίσει την αριστερή του πτέρυγα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει τον ριζοσπαστισμό του προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος».
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο παράδειγμα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία όχι μόνο απέτυχε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αλλά υιοθέτησε και το πρόγραμμα του αντιπάλου. Η αποτυχία του έχει ενδυναμώσει στην... Ευρώπη την αντίληψη ότι η λιτότητα είναι ο μόνος δρόμος και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει» υπογραμμίζει.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Ένας χρόνος έχει περάσει από την εκλογή μιας αριστερής ριζοσπαστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Τον περασμένο Γενάρη ο Αλέξης Τσίπρας, ο δυναμικός νέος πρωθυπουργός της χώρας, υπόσχονταν ένα αποφασιστικό χτύπημα ενάντια στη λιτότητα. Ο αντισυμβατικός υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σύντομα κατέφτασε στο Λονδίνο και προκάλεσε αίσθηση στα μέσα ενημέρωσης. Όλα έδειχναν πως στην Ελλάδα υπήρχε μια κυβέρνηση που απέρριπτε τους πνιγηρούς αστικούς τύπους και ήταν έτοιμη για μάχη. Οι προσδοκίες ήταν υψηλές.
Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές λιτότητας που κάποτε επέκρινε. Έχει εκκαθαρίσει την αριστερή του πτέρυγα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει τον ριζοσπαστισμό του προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος. Η Ελλάδα έχει χάσει κάθε ελπίδα.
Γιατί όμως υπήρξε αυτή η κατάληξη; Ένας αστικός μύθος που διαδίδεται σε ορισμένους κύκλους των μέσων ενημέρωσης υποστηρίζει ότι τους ριζοσπάστες σταμάτησε ένα πραξικόπημα που σχεδίασαν συντηρητικοί πολιτικοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι οποίοι ήταν αποφασισμένοι να εξαλείψουν κάθε κίνδυνο μετάδοσης επικίνδυνων ιδεών. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατανικήθηκε από τα τέρατα του νεοφιλελευθερισμού και των προνομίων. Παρόλα αυτά, αγωνίστηκε καλά. Ίσως και να έσπειρε τους σπόρους της επανάστασης.
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ένα χρόνο πριν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πεπεισμένη ότι εάν απέρριπτε ένα νέο σχέδιο «διάσωσης», οι ευρωπαίοι δανειστές θα υποχωρούσαν υπό τον φόβο μιας γενικευμένης οικονομικής και πολιτικής αναταραχής. Οι κίνδυνοι για την ευρωζώνη ήταν, όπως υπέθεταν, μεγαλύτεροι από τους κινδύνους για την Ελλάδα. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύονταν σκληρά, θα του προσφέρονταν ένας «έντιμος συμβιβασμός» με χαλάρωση της λιτότητας και ελάφρυνση του εθνικού χρέους. Ο ιθύνων νους αυτής της στρατηγικής ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά υιοθετήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα και την πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλοπροαίρετοι επικριτές επεσήμαιναν επανειλημμένα ότι το ευρώ είχε από πίσω του ένα άκαμπτο σύνολο θεσμικών οργάνων με την δική τους εσωτερική λογική, που απλούστατα θα απέρριπταν κάθε αίτημα για εγκατάλειψη της λιτότητας και διαγραφή του χρέους. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν έτοιμη να περιορίσει την παροχή ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες, στραγγαλίζοντας την οικονομία – και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μαζί της. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά χωρίς ένα εναλλακτικό σχέδιο, που θα συμπεριελάμβανε και το ενδεχόμενο εξόδου από την νομισματική ένωση, καθώς ο μόνος τρόπος να αποφύγει το αδιέξοδο της ΕΚΤ ήταν η δημιουργία της δικής της ρευστότητας. Κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν θα ήταν φυσικά, αλλά τουλάχιστον θα πρόσφερε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αντισταθεί στις καταστροφικές στρατηγικές διάσωσης των δανειστών. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε ουτε καν να ακούσει κάτι τέτοιο.
Η απάντηση των ευρωπαίων πολιτικών ήταν απορία, απογοήτευση και κλιμακούμενη εχθρότητα.
Η καταστροφική φύση της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ έγινε ξεκάθαρη ήδη από την 20η Φεβρουαρίου 2015. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί εξανάγκασαν την νέα ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί νέους στόχους ως προς τα πρωτογενή πλεονάσματα, την υλοποίηση «μεταρρυθμίσεων», την πλήρη κάλυψη όλων των υποχρεώσεων του χρέους και την αποχή από την χρήση των κονδυλίων που ήδη υπήρχαν από προηγούμενα προγράμματα «διάσωσης» για οποιοδήποτε άλλο σκοπό εκτός από τη στήριξη των τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έκλεισε ήρεμα τη στρόφιγγα της ρευστότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και αρνήθηκε να δώσει έστω και ένα ευρώ επιπρόσθετης οικονομικής βοήθειας έως ότου η Ελλάδα συμμορφωθεί.
Η απόγνωση στην χώρα αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο, καθώς η κυβέρνηση απορροφούσε και τα τελευταία αποθέματα ρευστότητας, οι τράπεζες στέρευαν και η οικονομία κινούνταν μόλις και μετά βίας. Τον Ιούνιο η Ελλάδα αναγκάστηκε να επιβάλλει ελέγχους στις κεφαλαιακές ροές και να κηρύξει τραπεζική αργία. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε μια τελευταία ζαριά τον Ιούλιο, όταν ο Αλέξης Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα για την έγκριση ενός νέου αυστηρού προγράμματος «διάσωσης». Προς μεγάλη κατάπληξη όλων, το 62% των Ελλήνων με μεγάλη γενναιότητα απέρριψε τις προτάσεις των δανειστών. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε υποστηρίξει το «Όχι», κατάλαβε ότι στην πράξη το αποτέλεσμα σήμαινε την έξοδο από το ευρώ, ενδεχόμενο για το οποίο η κυβέρνησή του δεν είχε κάνει καμία σοβαρή προετοιμασία.
Ασφαλώς και υπήρξαν πρόχειρα «σχέδια» για ένα παράλληλο νόμισμα ή ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, αλλά τέτοιες ερασιτεχνικές ιδέες δεν είχαν καμία χρησιμότητα στο παρά πέντε. Επιπλέον, ο ελληνικός λαός δεν ήταν προετοιμασμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό κόμμα μόλις που στέκονταν στα πόδια του. Πάνω απ’ όλα, ο Αλέξης Τσίπρας και ο κύκλος του είχαν δεσμευτεί προσωπικά για την παραμονή στο ευρώ. Αντιμέτωπος με τα καταστροφικά αποτελέσματα της στρατηγικής του, ο Τσίπρας παραδόθηκε απόλυτα στους δανειστές.
Έκτοτε έχει υιοθετήσει μια σκληρή πολιτική πλεονασματικών προϋπολογισμών, έχει αυξήσει τη φορολογία και έχει ξεπουλήσει τις ελληνικές τράπεζες σε κερδοσκοπικά κεφάλαια, έχει ιδιωτικοποιήσει αεροδρόμια και λιμάνια και απειλεί να μειώσει τις συντάξεις. Το νέο μνημόνιο καταδίκασε την Ελλάδα σε μακροπρόθεσμη ύφεση καθώς οι προοπτικές ανάπτυξης είναι κάκιστες, η μορφωμένη νεολαία μεταναστεύει και το εθνικό χρέος αυξάνει συνεχώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο παράδειγμα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία όχι μόνο απέτυχε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αλλά υιοθέτησε και το πρόγραμμα του αντιπάλου. Η αποτυχία του έχει ενδυναμώσει στην Ευρώπη την αντίληψη ότι η λιτότητα είναι ο μόνος δρόμος και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Οι συνέπειες είναι σοβαρές για αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, όπου οι Podemos χτυπούν την πόρτα της εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε όχι επειδή η λιτότητα είναι ανίκητη, ούτε επειδή η ριζοσπαστική αλλαγή είναι ανέφικτη, αλλά επειδή δυστυχώς ήταν απρόθυμος και ανέτοιμος να αμφισβητήσει ευθέως το ευρώ. Η ριζοσπαστική αλλαγή και η εγκατάλειψη της λιτότητας στην Ευρώπη απαιτούν ευθεία αντιπαράθεση με την ίδια τη νομισματική ένωση. Για τις μικρότερες χώρες αυτό σημαίνει προετοιμασία για «έξοδο». Για τις ισχυρές χώρες σημαίνει αποδοχή καθοριστικών αλλαγών στους δυσλειτουργικούς κανόνες της νομισματικής ένωσης. Αυτό έχει να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Αριστερά. Αυτό είναι και το μοναδικό μάθημα από την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Φιέστα άσ’ τα!
ΣΤΑΘΗΣ
"Ρεσάλτο"
Και αίφνης ο κ. Κατρούγκαλος φαίνεται διατεθειμένος να προχωρήσει σεβελτιώσεις στο προσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Και τίθεται το ερώτημα: ήταν ανάγκη να γίνει της μουρλής, για να αντιληφθεί ο κ. Κατρούγκαλος ότι υπάρχουν βελτιώσιμα σημεία; - γιατί δεν περιείχε αυτές τις «βελτιώσεις» το προσχέδιο ευθύς εξαρχής;Πρόκειται για ένα λογικό ερώτημα, και τα λογικά ερωτήματα δεν ενδείκνυται να τίθενται αυτήν την... εποχή.
Ενα δεύτερο -λογικό κι αυτό- ερώτημα αφορά στο αν οι βελτιώσεις είναιικανοποιητικές - σ’ αυτό όμως θα απαντήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Και το τρίτον, όχι ερώτημα, αλλά διαπίστωση είναι, ότι όλα αυτά τυγχάνουν ζατρίκιον εν ου παικτοίς. «Στη Ρώμη θα ληφθούν οι αποφάσεις», το Βερολίνο θα αποφανθεί ποιος ζει και ποιος πεθαίνει με το νέο Ασφαλιστικό (και το εργασιακό, τα κόκκινα δάνεια, τη δημοσιονομική πολιτική, τις ιδιωτικοποιήσεις) - και όλα εκείνα για
τα οποία ομίλησε με τόσην περηφάνια ο κ. Τσίπρας κατά τον πανηγυρικό του για το ένα έτος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ο επικεφαλής της Αριστεράς που γονάτισε μιλούσε και μιλούσε για να μην πει τίποτα: για τον ΕΝΦΙΑ που δεν κατήργησε, για τον μισθό που δεν ανέβασε στα 751 ευρώ, για τη 13η σύνταξη που δεν επανέφερε - περσινά
ξινά σταφύλια, θα έλεγε κανείς. Νέα δεινά πιο ζοφερά και ζέοντα έχουν ενσκήψει, πλην όμως ούτε για αυτά ομίλησε ο κ. Τσίπρας, μάλλον για να μη χαλάσει το πανηγυρικό κλίμα της γιορτής, έτσι όπως το εξέφραζε η κυρία Τζάκρησκληρίζοντας σαν μικρή χαρούμενη μαζορέτα χιπ-χιπ και ουράάά κάθε φορά που άκουγε τη λέξη Αριστερά.
Ηταν μια σεμνή γιορτή, στην οποίαν παρέστησαν και χαιρέτισαν αδελφά κόμματα, όπως η COSCO, η Fraport, η Ζήμενς και άλλα, αν και η παρουσία του ενθουσιώδους πλήθους δεν παρέπεμπε τόσον σε αριστερούς, όσον σε τσικό του ΠΑΣΟΚ. Κι όταν λέμε πλήθος, αν συνυπολογίσουμε και το σόι του κ. Σχινά-Παπαδόπουλου, εννοούμε πλήθος μέγα. Και με μέγα πάθος,
βάραγε ο κ. Σόιμπλε τα νταούλια, ενώ χόρευαν στον ρυθμό τους οι κόκκινες σημαίες μεσίστιες για την απουσία του κ. Στουρνάρα (ο άνθρωπος ήταν χρεωμένος να φυλάει το Νομισματοκοπείο).
Προσωπικώς συγκινήθηκα ενθυμούμενος την ευφορία του λαού για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Γενάρη, που σύντομα μετατράπηκε σε εφορία με επικεφαλής το Τρύφων - να λογαριάζει: τις εστί πλούσιος; ένα κι ένα κάνουν τρία, συν οκτώ ίσον εξήντα πέντε! Οσον πήρε και το «όχι» στο δημοψήφισμα, 65%! Οσον επίσης πληρώνει φόρους και εισφορές ένας πάμπλουτος που βγάζει 18.000 ευρώ τον χρόνο - είτε αγρότης, είτε δικηγόρος, αρκεί να μην είναι αεριτζής του τζόγου - αυτοί δεν πληρώνουν τίποτα. Οντως, ήταν μια ωραία γιορτή και εξ όλων πιο θαυμαστό ήταν το σθένος του κ. Τσίπρα να λέει ψέματα. Δεν ξέρω εσείς, αλλά η αφεντιά μου όταν μου λένε ψέματα κατάμουτρα κλονίζομαι. Ακουγα τον κ. Τσίπρα και σκεφτόμουν ότι ίσως δεν θα χάσω το σπίτι μου, ότι σε τρεις μήνες το πολύ θα βλέπω ξανά τη ζωή με αισιόδοξο πνεύμα, ότι θα ’χουν φύγει οι Γερμανοί και μαζί τους θα έχουν πάει στον αγύριστο οι ομαδικές απολύσεις, ότι
θα μείνει το τέταρτο ράιχ μπουκάλα με το τέταρτο μνημόνιο στο χέρι! Ω, ναι! είναι αλήθεια, όταν ο κ. Τσίπρας μου λέει ψέματα κατάμουτρα, το δικό μου χρέος απέναντι στη Γερμανία γίνεται βιώσιμο, ενώ το χρέος της Γερμανίας απέναντι σε μένα (και το αδιόριστο σόι μου) γίνεται άφαντο.
Μεγάλη υπόθεση η αλήθεια, σύντροφοι. Η αλήθεια είναι επαναστατική έλεγε ο Λένιν, το αληθινό είναι εθνικό έλεγε ο Σολωμός, η αλήθεια είναι ότι λέμε και καμιά κουβέντα για να περνάει η ώρα, λέει ο κ. Τσίπρας. Συνεπώς μεγάλο το δίκιο του, όταν ερωτά τη Δεξιά: «με ποιον είναι; με τα μπλόκα ή με το ΔΝΤ;». Οχι! Με τα μπλόκα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και με το ΔΝΤ η Δεξιά. Αυτή είναι η κανονικότητα! Για αυτό κι εγώ
διαδηλώνω στα μπλόκα για να στηρίξω τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τα μπλόκα. Τα οποία στηρίζουν τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με το ΔΝΤ. Τόσον απλό, και απορώ τι δεν καταλαβαίνετε, ανόητοι.
Βεβαίως να εξηγούμεθα! όταν σας λέω «ανόητους», δεν θέλω να σας προσβάλλω. Θέλω να σας αναβαθμίσω, όπως αναβάθμισε την Ελλάδα η Standardand Poor’s: από ημικατεστραμμένη σε μισοκατεστραμμένη. Δεν είναι αυτό μια επιτυχία; Αδικο λοιπόν έχει ο κ. Τσίπρας, όταν θέλει να σκίσει το τρίτο μνημόνιο, για να μπούμε στο τέταρτο;..
Οπως και να ’χει, το μόνον πρόβλημα που έχω όταν προσπαθώ να σας κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου είναι ότι η Τρόικα μου κόβει ένα-ένα τα δάχτυλα.
ΠΗΓΗ: enikos
"Ρεσάλτο"
Και αίφνης ο κ. Κατρούγκαλος φαίνεται διατεθειμένος να προχωρήσει σεβελτιώσεις στο προσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Και τίθεται το ερώτημα: ήταν ανάγκη να γίνει της μουρλής, για να αντιληφθεί ο κ. Κατρούγκαλος ότι υπάρχουν βελτιώσιμα σημεία; - γιατί δεν περιείχε αυτές τις «βελτιώσεις» το προσχέδιο ευθύς εξαρχής;Πρόκειται για ένα λογικό ερώτημα, και τα λογικά ερωτήματα δεν ενδείκνυται να τίθενται αυτήν την... εποχή.Ενα δεύτερο -λογικό κι αυτό- ερώτημα αφορά στο αν οι βελτιώσεις είναιικανοποιητικές - σ’ αυτό όμως θα απαντήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Και το τρίτον, όχι ερώτημα, αλλά διαπίστωση είναι, ότι όλα αυτά τυγχάνουν ζατρίκιον εν ου παικτοίς. «Στη Ρώμη θα ληφθούν οι αποφάσεις», το Βερολίνο θα αποφανθεί ποιος ζει και ποιος πεθαίνει με το νέο Ασφαλιστικό (και το εργασιακό, τα κόκκινα δάνεια, τη δημοσιονομική πολιτική, τις ιδιωτικοποιήσεις) - και όλα εκείνα γιατα οποία ομίλησε με τόσην περηφάνια ο κ. Τσίπρας κατά τον πανηγυρικό του για το ένα έτος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ο επικεφαλής της Αριστεράς που γονάτισε μιλούσε και μιλούσε για να μην πει τίποτα: για τον ΕΝΦΙΑ που δεν κατήργησε, για τον μισθό που δεν ανέβασε στα 751 ευρώ, για τη 13η σύνταξη που δεν επανέφερε - περσινάξινά σταφύλια, θα έλεγε κανείς. Νέα δεινά πιο ζοφερά και ζέοντα έχουν ενσκήψει, πλην όμως ούτε για αυτά ομίλησε ο κ. Τσίπρας, μάλλον για να μη χαλάσει το πανηγυρικό κλίμα της γιορτής, έτσι όπως το εξέφραζε η κυρία Τζάκρησκληρίζοντας σαν μικρή χαρούμενη μαζορέτα χιπ-χιπ και ουράάά κάθε φορά που άκουγε τη λέξη Αριστερά.Ηταν μια σεμνή γιορτή, στην οποίαν παρέστησαν και χαιρέτισαν αδελφά κόμματα, όπως η COSCO, η Fraport, η Ζήμενς και άλλα, αν και η παρουσία του ενθουσιώδους πλήθους δεν παρέπεμπε τόσον σε αριστερούς, όσον σε τσικό του ΠΑΣΟΚ. Κι όταν λέμε πλήθος, αν συνυπολογίσουμε και το σόι του κ. Σχινά-Παπαδόπουλου, εννοούμε πλήθος μέγα. Και με μέγα πάθος,βάραγε ο κ. Σόιμπλε τα νταούλια, ενώ χόρευαν στον ρυθμό τους οι κόκκινες σημαίες μεσίστιες για την απουσία του κ. Στουρνάρα (ο άνθρωπος ήταν χρεωμένος να φυλάει το Νομισματοκοπείο).Προσωπικώς συγκινήθηκα ενθυμούμενος την ευφορία του λαού για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Γενάρη, που σύντομα μετατράπηκε σε εφορία με επικεφαλής το Τρύφων - να λογαριάζει: τις εστί πλούσιος; ένα κι ένα κάνουν τρία, συν οκτώ ίσον εξήντα πέντε! Οσον πήρε και το «όχι» στο δημοψήφισμα, 65%! Οσον επίσης πληρώνει φόρους και εισφορές ένας πάμπλουτος που βγάζει 18.000 ευρώ τον χρόνο - είτε αγρότης, είτε δικηγόρος, αρκεί να μην είναι αεριτζής του τζόγου - αυτοί δεν πληρώνουν τίποτα. Οντως, ήταν μια ωραία γιορτή και εξ όλων πιο θαυμαστό ήταν το σθένος του κ. Τσίπρα να λέει ψέματα. Δεν ξέρω εσείς, αλλά η αφεντιά μου όταν μου λένε ψέματα κατάμουτρα κλονίζομαι. Ακουγα τον κ. Τσίπρα και σκεφτόμουν ότι ίσως δεν θα χάσω το σπίτι μου, ότι σε τρεις μήνες το πολύ θα βλέπω ξανά τη ζωή με αισιόδοξο πνεύμα, ότι θα ’χουν φύγει οι Γερμανοί και μαζί τους θα έχουν πάει στον αγύριστο οι ομαδικές απολύσεις, ότιθα μείνει το τέταρτο ράιχ μπουκάλα με το τέταρτο μνημόνιο στο χέρι! Ω, ναι! είναι αλήθεια, όταν ο κ. Τσίπρας μου λέει ψέματα κατάμουτρα, το δικό μου χρέος απέναντι στη Γερμανία γίνεται βιώσιμο, ενώ το χρέος της Γερμανίας απέναντι σε μένα (και το αδιόριστο σόι μου) γίνεται άφαντο.Μεγάλη υπόθεση η αλήθεια, σύντροφοι. Η αλήθεια είναι επαναστατική έλεγε ο Λένιν, το αληθινό είναι εθνικό έλεγε ο Σολωμός, η αλήθεια είναι ότι λέμε και καμιά κουβέντα για να περνάει η ώρα, λέει ο κ. Τσίπρας. Συνεπώς μεγάλο το δίκιο του, όταν ερωτά τη Δεξιά: «με ποιον είναι; με τα μπλόκα ή με το ΔΝΤ;». Οχι! Με τα μπλόκα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και με το ΔΝΤ η Δεξιά. Αυτή είναι η κανονικότητα! Για αυτό κι εγώδιαδηλώνω στα μπλόκα για να στηρίξω τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τα μπλόκα. Τα οποία στηρίζουν τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με το ΔΝΤ. Τόσον απλό, και απορώ τι δεν καταλαβαίνετε, ανόητοι.Βεβαίως να εξηγούμεθα! όταν σας λέω «ανόητους», δεν θέλω να σας προσβάλλω. Θέλω να σας αναβαθμίσω, όπως αναβάθμισε την Ελλάδα η Standardand Poor’s: από ημικατεστραμμένη σε μισοκατεστραμμένη. Δεν είναι αυτό μια επιτυχία; Αδικο λοιπόν έχει ο κ. Τσίπρας, όταν θέλει να σκίσει το τρίτο μνημόνιο, για να μπούμε στο τέταρτο;..Οπως και να ’χει, το μόνον πρόβλημα που έχω όταν προσπαθώ να σας κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου είναι ότι η Τρόικα μου κόβει ένα-ένα τα δάχτυλα.ΠΗΓΗ: enikos
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)