Γράφει ο Γεώργιος Ε. Σέκερης
Οι διαχειριζόμενοι την εξουσία επιχειρούν να παρουσιάσουν την αποδέσμευση της “δόσης” ως αρχή του τέλους της εθνικής μας κρίσης. Πρόκειται για απόπειρα αποπροσανατολισμού ενός λαού. Ποια η αλήθεια;
Σύμφωνα και με τις προβλέψεις των περισσότερων σοβαρών αναλυτών εντός και εκτός συνόρων, οι Ευρωπαίοι εταίροι και η ηγεσία του ΔΝΤ, αντιλαμβανόμενοι τους οικονομικούς και κυρίως τους γεωπολιτικούς κινδύνους για ολόκληρη τη Δύση από μια άτακτη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, συναίνεσαν να δοθεί στην ελληνική οικονομία χρηματοπιστωτική ένεση αποτρέπουσα την άμεση κατάρρευσή της. Ωστόσο, από μόνη της, η τονωτική αυτή παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα απλώς μας επιτρέπει να συνεχίσουμε για ένα διάστημα να φυτοζωούμε.
Διότι, όπως όλο και περισσότερο συνειδητοποιεί η ελληνική κοινή γνώμη, η οικονομική μας δοκιμασία είναι απότοκος μιας γενικότερης εθνικής παρακμής - και συνεπώς τα αίτιά της πρέπει πρωτίστως να αναζητηθούν στο εσωτερικό της χώρας. Με το πολιτικό της προσωπικό να φέρει την πρωταρχική ευθύνη για το σημερινό κατάντημα - και ως εκ τούτου να στερείται της απαραίτητης για μια αποτελεσματική διακυβέρνηση αξιοπιστίας έναντι των πολιτών. Ενώ, επί πλέον, είναι αδιόρθωτα εμποτισμένο με τη νοσηρή νοοτροπία των κομματικών εκτροφείων που το εξέθρεψαν.