Οξύμωρες καταστάσεις βίωσε το κτίριο της ΔΟΥ Πύργου σήμερα (27/12). Νωρίς το πρωί, μέλη του «Κινήματος Ενάντια στο Μνημόνιο» βρέθηκαν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και...
Δανείων (στεγάζεται στο κτίριο της Εφορίας), όπως είχαν προαναγγείλει.
Εκεί καλούσαν τους πολίτες να υπογράψουν την εξώδικη διαμαρτυρία και να καταθέσουν ένα ευρώ ως αντίτιμο για τα τέλη κυκλοφορίας, θεωρώντας ότι τα χρήματα που δίνονται στα τέλη κυκλοφορίας, πρέπει να έχουν αντίκρισμα και στο οδικό δίκτυο.
Επομένως, για το οδικό δίκτυο της Ηλείας, αν συνυπολογιστεί και εξαίρεση του νομού από την κατασκευή της Ολυμπίας Οδού, το Κίνημα Ενάντια στο Μνημόνιο θεωρεί το 1,00 ευρώ ως κατάλληλο αντίτιμο για τα τέλη κυκλοφορίας («και πολύ τους είναι...» όπως είχαν δηλώσει στη συγκέντρωση που έκαναν πριν από λίγες ημέρες.
Πάνω από 100 πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και υπέγραψαν την εξώδικη διαμαρτυρία καταθέτοντας το 1, 00 ευρώ. Το εξώδικο αναμένεται να κατατεθει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τις επόμενες ημέρες.
Ωστόσο, λίγα μέτρα μακριά είχε σχηματιστεί ουρά από πολίτες που κατέθεταν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους, αδυνατώντας να καταβάλουν το αντίτιμο των τελών. Αξιοσημείωτο γεγονός ήταν η... αλλαγή πλεύσης ενός πολίτη, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε την πρωτοβουλία του Κινήματος ενάντια στο Μνημόνιο, αποφάσισε να αλλάξει ουρά και να μην καταθέσει πινακίδες, αλλά καταθέσει 1,00 ευρώ υπογράφοντας την εξώδικη διαμαρτυρία!
patrisnews.com
Πολιτικοί, κράτος, πλουτοκρατία, δημοσιοϋπαλληλία, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.ο.κ. κατευθύνονται και κινούνται με τη νοοτροπία του παρασιτικού καταναλωτισμού.
Η χαλαρή κοινωνική συνομάδωση που ονομάστηκε ελληνική αστική τάξη, δεν κατόρθωσε ποτέ να δημιουργήσει γηγενή και αυτοτελή αστικό πολιτισμό. Η θέση της χώρας μας στον διεθνή καταμερισμό της υλικής και πνευματικής εργασίας βρίσκεται σέ ασήμαντη θέση, παρά τα θρυλούμενα από μερικούς. Υποπαραγωγική και χρονίως εξαρτημένη από την ξένη προστασία, η Ελλάδα ήταν επόμενο νά διολισθήσει στον παρασιτισμό. Ακόμη και η νεοελληνική ιδεολογία, ο τρόπος δηλαδή που κατανοούμε τόν εαυτό μας, είναι εν μέρει προϊόν εισαγωγής.
Η ιστορία διδάσκει, ότι το όνειρο και η τόλμη είναι η κινητήρια δύναμη που μπορεί να οδηγήσει οργανωμένες ανθρώπινες ομάδες να ξεπεράσουν την απάθεια μιάς μεγάλης χρονικής τους στασιμότητας και αέναης ανακύκλωσης της καθημερινότητάς τους, οδηγώντας τους στην ιστορική πρωτοπορία ή και στον αφανισμό τους.