ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2023

Η πιο επικίνδυνη τεχνολογία που εφευρέθηκε ποτέ – Μέρος 3o

 
Σήμερα σχεδόν κάθε άνδρας, γυναίκα

και παιδί κρατάει μια συσκευή μικροκυματικής ακτινοβολίας στο χέρι του ή στον εγκέφαλο ή στο σώμα του όλη μέρα κάθε μέρα, αγνοώντας εντελώς τι κάνει στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στα κατοικίδια ζώα του, στους φίλους του, στους γείτονές του, στα πουλιά στην αυλή του, στο οικοσύστημα και στον πλανήτη του.

Την ημέρα που ξεκίνησε η υπηρεσία ψηφιακής κινητής τηλεφωνίας στη Νέα Υόρκη, έλειπα από το σπίτι σε ένα τριήμερο συνέδριο νομικής. Την ημέρα που επέστρεψα στο σπίτι ζαλίζομαι.

Μέσα σε λίγες μέρες είχα και ναυτία και είχα ανεξέλεγκτο τρέμουλο. Είχα την πρώτη κρίση άσθματος της ζωής μου. Οι βολβοί των ματιών μου ένιωθα σαν να φουσκώνουν, τα χείλη μου ένιωθα ξηρά, παχιά και πρησμένα, ένιωσα πίεση στο στήθος μου και το κάτω μέρος των ποδιών μου πονούσε. Έγινα τόσο αδύναμος που δεν μπορούσα να σηκώσω ένα βιβλίο. Το δέρμα μου έγινε τόσο ευαίσθητο που δεν άντεχα να με αγγίζουν και με δυσκολία άντεχα να φοράω τα ρούχα μου.

Οκτώ μήνες μετά το έγκλημα στα Τέμπη – Η απονομή δικαιοσύνης για αυτές τις 57 (;) μαρτυρικές ψυχές, είναι 57 λόγοι για να λεγόμαστε άνθρωποι

 Τέμπη«Πάρε με όταν φτάσεις», έλεγε η κάθε μάνα στο παιδί της που μπήκε στο μοιραίο τρένο και δεν ξαναβγήκε ποτέ ζωντανό.

«Πάρε με όταν φτάσεις» λένε και οι χαροκαμένες οικογένειες σήμερα, για τη δικαίωση που – 8 μήνες μετά – δεν έχει ανατείλει ακόμα στα σπίτια που βυθίστηκαν στο πένθος.

«Πάρε με όταν φτάσει» λέμε και για την τσίπα που δεν έφτασε ποτέ στην πολιτική συνείδηση του ξεδιάντροπου Κώστα Καραμανλή, ο οποίος πολιτεύεται σήμερα σα να μην είχε καμία ευθύνη που αυτά τα παιδιά ταξίδεψαν με τερματικό σταθμό τον θάνατο.

«Πάρε με όταν φτάσει» λέμε και για τη δικαιοσύνη που πήρε τον δρόμο της με σπαθί και ζυγαριά στα χέρια, αλλά στην πορεία φαίνεται να χάνεται σε έναν λαβύρινθο από «ακαταδίωκτα», καθυστερήσεις, αποσιωπήσεις, παραλείψεις και έξωθεν παρεμβάσεις που αποζητούν να στείλουν το τραίνο του θανάτου σε ένα σκοτεινό τούνελ συγκάλυψης.

«Πάρε με όταν φτάσει» λέμε και για τον εκσυγχρονισμό του σιδηρόδρομου, με ένα δίκτυο που παρέμενε το ίδιο τριτοκοσμικό, το ίδιο διαλυμένο, το ίδιο επικίνδυνο, το ίδιο «τυφλό» και απροστάτευτο, μέχρι που δέχτηκε και το τελειωτικό χτύπημα από τις πλημμύρες της Θεσσαλίας και εξαφανίστηκε από τον χάρτη, θαρρείς και ούτε η ίδια η φύση δεν άντεξε την αδικία και ξέπλυνε το αίμα από τη γη του μαρτυρίου.

Κανείς δεν θα ισχυριστεί ότι δεν ήξερε.

 


Χειριστικοί άνθρωποι που γίνονται τοξικοί γονείς: Πώς αντιμετωπίζεται η τοξικότητα των γονέων;

 

Στο άκουσμα της λέξης γονείς και οικογένεια, τα συναισθήματα που γεννιούνται μόνο θετικά μπορούν να είναι. Οι γονείς είναι ενας σημαντικός σταθμός στην ζωή όλων των ανθρώπων, με την απουσία τους, να στιγματίζει την πορεία αυτών που στερούνται γονέων. Δεν είναι όμως πάντα ρόδινες όλες οι καταστάσεις.

Τοξικότητα στο οικογενειακό περιβάλλον

Στις διαφημίσεις υπάρχει αυτή η ιδανική εικόνα του κυριακάτικου πρωινού, όπου η οικογένεια ετοιμάζει αρμονικά το πρώτο γεύμα της ημέρας, αλείφοντας, το ψωμί και την  φρυγανιά με βούτυρο.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων με χαμηλή αυτοεκτίμηση, και ποικιλία ψυχολογικών θεμάτων, τα οποία πηγάζουν από την σχέση με τους γονείς τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολη η παραδοχή και ακόμα δυσκολότερη η αντιμετώπιση. Όμως η λύση είναι εκεί, υπάρχει. Το μόνο που χρειάζεται, είναι η απόφαση, για να γίνει πράξη.

Τα καλά νέα-προτού περιγράψουμε τα χαρακτηριστικά των τοξικών γονέων- είναι πως ζώντας σε μια οικογένεια με χαρακτηριστικά τοξικότητας γονέων, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Αντίθετα μάλιστα, όταν αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα η κατάσταση, αποτελεί και την αφετηρία σοβαρής ενδοσκόπησης με θετικό πρόσημο για το άτομο που την βιώνει.

Αποκτήστε το βιβλίο Νίκησε τις τοξικές σχέσεις , από το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας του Psychology.gr

Το ταμπού της παραδοχής προβλήματος εντός της οικογένειας

Ο διευθυντής του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Νέα Υόρκη παραιτήθηκε από τη θέση του, καταγγέλοντας τον ΟΗΕ πως "αποτυγχάνει" στο καθήκον του να αποτρέψει τη "γενοκτονία" στη Γάζα.