ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

Έχουμε πλέον σχεδόν όλα τα κομμάτια του παζλ, τεκμηριωμένα επιστημονικά & νομικά. Είναι θέμα χρόνου. Επανάσταση -επανίστημι- ξανά σηκώνομαι, αποκτώ ύπαρξη, παρουσία.

 


Πρόκειται για καραμπινάτη «εξυπηρέτηση» στη CVC λοιπόν;

 


Γιατί δεν καλούν πια τα κανάλια τον @ChristosRokos ;; Μήπως γιαυτο ;; 👇👇 επειδή λέει αλήθειες που δεν πρέπει να μαθουμε .

 


Έχουμε Χούντα κ δεν μπορούμε να μιλάμε μη παρεξηγηθούν ο Αδωνις κι ο Πορτοσάλτε.

 


Να περιμένετε χάος

 Χάος: Το ημερολόγιο έγραφε 7 Μαρτίου 1930 και αυτό που αργότερα ιστορικοί της οικονομίας θα ονόμαζαν Μεγάλη Ύφεση (Ή Μεγάλη Κατάθλιψη για να είμαστε πιο ακριβείς, αφού οι Αμερικανοί επέλεξαν σκοπίμως τον όρο Depression αντί του Recession για να αποδώσουν το βάθος της κρίσης) είχε μόλις αρχίσει. Κάποιοι αρνούνταν όμως πεισματικά να το πιστέψουν.

Μεταξύ αυτών ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χέρμπερτ Χούβερ – που από άγνοια, αφέλεια, υπερβολική αισιοδοξία ή απλώς για να αμβλύνει τον πανικό – δήλωνε εκείνη την ημέρα: «Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι χειρότερες επιπτώσεις από το κραχ στην ανάπτυξη και την απασχόληση, θα έχουν περάσει σε 60 ημέρες». Δύο χρόνια αργότερα το χρηματιστήριο ακόμη αιμορραγούσε και το ίδιο ίσχυε για την οικονομία και την απασχόληση.

Σκοτεινή μεθόδευση Μητσοτάκη για το Σύνταγμα και την Εκκλησία!

 


Πίσω από την πρόθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αναθεωρήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος ώστε να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία σκανδαλωδώς νομοθέτησε, κρύβεται ένα σκοτεινό σχέδιο το οποίο εξυφαίνεται προσεκτικά στο παρασκήνιο της πολιτικής και της κοινωνίας.

Ένα σχέδιο το οποίο δεν είναι τωρινό, είχε ήδη ανακοινωθεί – κατά τα πρότυπα Μανιτάκη με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια – αλλά ο Μητσοτάκης δεν είχε τολμήσει να το εφαρμόσει, φοβούμενος ότι δεν θα γινόταν τότε πρωθυπουργός.

Το «βουλευτήριο» Μητσοτάκη

Τραγούδι δυσφήμισης και όχι διαφήμισης

 

Τραγούδι: Ελλάδα δεν είναι, όχι τουλάχιστον του 2024. Μεσόγειο δεν θυμίζει. Ούτε σαν βαλκανικός ήχος ακούγεται. Ούτε και τραπ. Όσοι έτυχε να δουν το κλιπ του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στη Eurovision έχουν μείνει με μια αίσθηση κενού και σύγχυσης. Είναι σχεδόν σαν να έκλεψε την προσοχή σου μια φάρσα.

Αρχίζοντας με πλάνα αεροδρομίου και την εικόνα του άρτι αφιχθέντα τουρίστα από τους εφιάλτες μας, ενός σαχλού, ανίδεου, παπουτσωμένου με το αιώνιο σανδάλι – άσπρη κάλτσα και κολασμένη όρεξη για φθηνό σουβλάκι, το τραγούδι συνεχίζει με έναν ήχο κλεμμένο από την τραπ του Αφγανιστάν, κάτι ακατάληπτα φωνητικά και καταιγισμό μίζερων εικόνων μιας πόλης χαβούζας.

Κάτι καφενόβιοι, ένα πιάτο μισοφαγωμένο τζατζίκι, κάγκουρες με σπινιαρίσματα και οι… ιθαγενείς να χορεύουν αρκουδέικα γύρω γύρω, μπας και προσφέρουν αρκούντως γελοίο θέαμα στους τουρίστες.