γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Οι «καθεστωτικές πονηριές» συνεχίζονται...όλο και πιο θρασύτατα...όλο και πιο αδίστακτα....κι ανερυθρίαστα...
«Ας τελειώσουμε πρώτα με τα επείγοντα και μετά στήνουμε εξεταστικές επιτροπές για να βρούμε τι λάθος έγινε στο παρελθόν»...
Αυτή είναι η προκλητική απάντηση των κυβερνητικών πολιτικών στο λαϊκό αίτημα για διαλεύκανση του «τι συνέβη» και φτάσαμε στο μνημόνιο.
Πάει ακόμη πιο «βαθιά» το πράγμα όμως.
Κάποιοι – απ’ αυτούς τους ίδιους – μίλαγαν προεκλογικά για την ανάγκη να στηθεί εξεταστική επιτροπή για «τα πάντα μετά το ’74»...
Να ανιχνευθεί η διαφθορά, να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι και να αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη.
Και να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ! Όλοι...
Λόγια...και τίποτε παραπάνω....
Οι Κυβερνητικοί Πολιτικοί «αρνούνται σθεναρά» να πράξουν κάτι τέτοιο.
Το «να τελειώνουμε με τα επείγοντα της Κρίσης και μετά ασχολούμαστε και με τ’ άλλα» σημαίνει, πληρώστε τώρα εσείς πολίτες αυτά που «φαγώθηκαν» και μην ελπίζετε σε τίποτε άλλο....
Οι «καρχαρίες» πάντα θα την βγάζουν καθαρή και πάντα θα την πληρώνουν οι «μικροί» κι ανίσχυροι...
Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα παραμείνει...
Αυτό είναι το «μήνυμα»....
Η ίδια στάση λχ (για να δούμε μια «λεπτομέρεια» από τις πολλές και γλαφυρές) τηρείται και στο θέμα των μικρών ομολογιούχων.
Δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να το δούμε. Ας βγούμε πρώτα από την Κρίση και μετά βλέπουμε...
Τα ίδια και στην βαρύτατη φορολόγηση των «μικρών»....
Δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να το δούμε. Ας βγούμε πρώτα από την Κρίση και μετά βλέπουμε για την ελάφρυνσή τους...
Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού...κάτσε τώρα να καταστραφείς εσύ χάνοντας κόπους μιας ολόκληρης ζωής και πεθαίνοντας από την εξαθλίωση και βλέπουμε αργότερα για καμιά «ασπιρίνη»...
Και βεβαίως, μην γκρινιάζεις «πολιτάκο» διότι (κάπου εκεί ανάμεσα βάζουν «έντεχνα» οι καθεστωτικοί και το γνωστό) «όλοι μαζί τα φάγαμε»...
Αριστοτεχνικό «Στήσιμο Συνευθύνης» των Πολιτών εν συνόλω...
Έξυπνο...κάντους όλους (με Σοφιστείες) να νοιώσουν «συνυπεύθυνοι» και έχεις κερδίσει το μισό μέρος του παιγνιδιού...
Και καμία μα καμία σημασία δεν δίνουν («αυτοί οι καθεστωτικοί πολιτικοί» - μικροί και μεγάλοι εξίσου) στο ότι «κάποιοι λίγοι προνομιούχοι» πήραν τη μερίδα του λέοντος.
«Εσκεμμένη Εξίσωση» του καρχαρία με την μαρίδα που τρεφόταν με τα ψίχουλα που έπεφταν από το λουκούλιο τραπέζι τους.
«Ανήθικη Εξίσωση» που επιτυγχάνεται με την αμέριστη, αγαστή και σθεναρή υποστήριξη των ΜΜΕ βεβαίως βεβαίως. (Λείπει ο Μάρτης απ’ την Σαρακοστή;)
Ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των ζημιών...
Μόνοι τους στα κέρδη τις ημέρες των «παχιών αγελάδων» που ξεζούμιζαν το Δημόσιο Ταμείο με απευθείας αναθέσεις ή (στημένους διαγωνισμούς) «υπερκοστολογημένων προμηθειών και Δημοσίων Έργων», όλοι μαζί τώρα στις ζημιές....ή μάλλον, ΜΟΝΟΝ στον «απλό λαό» (και δη, κυρίως στα φτωχότερα στρώματά του) τον «λογαριασμό του μεγάλου γλεντιού δεκαετιών»...
Αντί να ρίξουν «ΕΚΕΙ» τα «Μεγάλα Φορολογικά Βάρη» (έκτακτα και τακτικά) στο «μέτρο της αναλογίας των ευθυνών» και τα «πρέποντα ελάχιστα» στην μεγάλη μάζα των πολιτών. Και βεβαίως, ν’ αφήσουν «ήσυχη» τη φτωχολογιά αντί να καταφεύγουν σ’ αυτήν ως το «μονίμως βιαζόμενο υποζύγιο».
Έτσι άλλωστε δεν λένε μερικοί μερικοί απ’ αυτούς κάθε τρεις και λίγο;
«Αναλογεί ένα βουνό ευθυνών στους Πολιτικούς και στους Προνομιούχους κι ένας κόκκος ευθύνης στους Πολίτες και κυρίως την φτωχολογιά».
Αυτό δεν λένε;
Ε, γιατί λοιπόν δεν το μεταφράζουν αυτό και σε «πράξη»; Τουτέστιν, σε «ακριβοδίκαιη αντίστοιχη ανάθεση ευθυνών».
(Οι «καθεστωτικές σοφιστείες» μάλιστα – μην βλέποντας καμία σοβαρή αντίδραση από πουθενά – φτάνουν πλέον σε αισχρά σημεία. Όταν πχ κανείς κατηγορεί τις τράπεζες, εξεγείρονται μερικοί καλοπληρωμένοι υπερασπιστές τους λέγοντας «...μα ποιές τράπεζες να πληρώσουν την κρίση; Εμείς είμαστε οι τράπεζες. Δεν υπάρχουν πια ιδιωτικές τράπεζες...»....τι άλλο θ’ ακούσουμε πια;)
Ο μεγάλος χαμένος είναι ο Πολίτης....και κυρίως η φτωχολογιά...όπως πάντα....
Αλλά δυστυχώς, δεν τελειώνει εκεί ο Γολγοθάς.