Πριν εισέλθουμε στο δεύτερο μέρος, λίγα λόγια για την εμπειρία μας από τη δημοσίευση του πρώτου μέρους. Υπήρξαν πάνω από 680 σχόλια, τα περισσότερα (ανδρών πατεράδων ή μη) επιβεβαίωσαν λέξη προς λέξη τα γραφόμενά μας. Σχόλια μνημειώδους κυνικότητας, αναλγησίας και ωμότητας όπως : «η περίπτωση κακοποίησης της συζύγου δεν νομίζω πως αποτελεί το δίχως άλλο λόγο αποκλεισμού από την επιμέλεια του τέκνου» ή «τεμπέλες, πηγαίνετε τώρα να δουλέψετε, που παίρνατε καλλυντικά από τη διατροφή» μέχρι τα πιο «αστεία» : «αυτά τα κάνουν οι φεμινίστριες που είναι σατανίστριες, και τώρα αντί να τις καίμε, θα τις πυροβολούμε» και άλλα πολλά, απειλητικά και υβριστικά τόσο δημόσια όσο και σε προσωπικά μηνύματα. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα, ξέρουμε ότι τα φαινόμενα αυτά δεν καλλιεργούνται in vitro, η κοινωνία τα εκτρέφει, τα συντηρεί και τα ενθαρρύνει σε περιβάλλον απόλυτου μισογυνισμού κι ανισότητας.
Άλλοι μας προέτρεπαν να ασχοληθούμε με τα καθαρώς νομικά (;;;) ζητήματα κι άλλοι ότι θα μας καταγγείλουν στο πειθαρχικό του ΔΣΑ.
