ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Το μύνημα του ντελιβερά στο διαδίκτυο που συγκλονίζει…



Εργάζομαι για € 3,00 την ώρα (με τις βενζίνες δικές μου) και με ό,τι φιλοδωρήματα μου δίνετε για την εξυπηρέτηση (που και αυτά τείνουν να εξαφανιστούν), στην πλέον ανθούσα οικονομική δραστηριότητα μιας ρημαγμένης χώρας, χωρίς ασφάλιση και με το αφεντικό να κοιτάει το ρολόι για να δει αν είμαι γρήγορος.
Μπορεί να είμαι πρώην υπάλληλος κάποιας επιχείρησης που έκλεισε, ή να τσοντάρω τον...
αστείο μισθό που μου δίνουν στην κανονική μου δουλειά γιατί περιμένουν και άλλοι άνθρωποι να ζήσουν από εμένα.
Μπορεί να έχω πτυχίο πανεπιστημίου ή διδακτορικό και να μιλάω 3-4 ξένες γλώσσες. Δεν έχει σημασία, για εσάς είμαι ο «νεαρός» πιτσαφέρνης, που αν αργήσει μουτρώνετε ή αν μπει ανάποδα σε μονόδρομο τον βρίζετε.
Η Αριστερά διαλαλεί ότι αγωνίζεται για μένα… φαντάζομαι ότι αγωνίζεται όσο μένω ντελιβεράς, γιατί αν κάνω ποτέ το λάθος να προοδεύσω, θα είμαι ο Ταξικός τους Εχθρός, οπότε τι σκατά αγώνας είναι αυτός, να κρατάς τους πάντες φτωχούς και αδαείς για να σε πιστεύουν;
Ευτυχώς δεν υπάρχει ενδεχόμενο προόδου μου. Οι λίγες θέσεις εργασίας που διατίθενται είναι ρεζερβέ για τα κομματόσκυλά τους, για τους γκόμενους, το σόι τους, τους πιστούς αφισοκολλητές τους και τους υπάκουους υποτακτικούς τους. Η οικονομία είναι στα σκατά, συνεπώς για τα επόμενα χρόνια έχετε εξασφαλίσει από μένα τη μεταφορά της ζεστής σας πίτσας. Αυτό μου μένει πια, μια και οι gastarbeiters από την Ελλάδα δεν έχουν πια ζήτηση.
Ανήκω στα «Περήφανα Νιάτα» της Ελλάδας, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, κάθε μέρα νοιώθω και λιγότερο περήφανος…. Μάλλον γερνάω…
Costas Kapos

Ειπώθηκαν τόσα ψέματα... που ντράπηκαν τα ίδια

Να περιμένουμε ψήφιση στη βουλή, μιας και ο Κούλης είναι σύμφωνος με τον Αλέξη... να, για να φαίνεται πως το Σύνταγμα δεν παραβιάζεται με την απόφαση για το NATO, Frontex και Σια...


Μήπως μια διάταξη που ρητά θα περιγράφει πως όταν η χώρα είναι σε αποικιακό καθεστώς δεν ισχύει το Σύνταγμα, θα ήταν πιο έντιμη στάση;

Διοριζόμενη Δημοκρατία..


Αυτό είναι το πολίτευμα της Ελλάδας. Τί προεδρευόμενη δημοκρατία και τρίχες κατσαρές!
Διοριζόμενη Δημοκρατία κι άμα γουστάρετε!
Άμα δε γουστάρετε θα σας φάει η ανεργία.
Μετά τον ορυμαγδό των διορισμώνημέτερων, σογιών, γκόμενων, one night stand (απλή ξεπέτα), και πάει λέγοντας,
     ( το ίδιο το blog έχει υπ’ όψη του κανά δυό-τρείς »κραγμένες» περιπτώσεις και τις κρατάει καβάτζα για σουρπράϊζ )
     ..η αξιωματική αντιπολίτευση κατέθεσε σχετική επερώτηση στην Βουλή, γιατί  »αμάν πιά παράγινε το κακό, και δεν θα μείνει καρέκλα για καρέκλα για ……………….

όταν ξανάρθουμε εμείς στην εξουσία!»
     Δεν κατάλαβε όμως η αντιπολίτευση ότι όπως είπε και το DNA ΠαΣοΚ,
..ο ΑμεΑ υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (πςςςς, και @αμώ τις ανασυγκροτήσεις!),
     ..καθώς επίσης και η DNA ραδικιού αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης ( επίσης και @αμώ τις αλληλεγγύεις! Και τα γεμιστά!),
     ..αυτοί δεν τάξανε τίποτα, δεν κοροϊδέψανε κανέναν. Τί; Απατεώνες είναι;
     Ίσα-ίσα ο πρωθυπουργός το είχε πεί: »τελειώνουμε με το παλιό. Έρχεται το νέο» .
Τους παλιούς διορισμούς εννοούσε ο άνθρωπος. Κι ότι θα κάνανε νέους.
Άμα η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανίκανη να κατανοήσει τόσο απλά πράγματα, είναι και ανίκανη να λέγεται αξιωματική αντιπολίτευση!
Αυτό όμως που κάνει περισσότερη εντύπωση (σε μας βέβαια τον ηλίθιο λαό, που τρώμε κουτόχορτο και λωτούς και τους ξαναψηφίζουμε),
     ..είναι πως μόνο για τους διορισμούς βγήκε στα κάγκελα η αντιπολίτευση.
     ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΤΟ ΝΑΤΟ (κάτι που αρνήθηκαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, της χούντας συμπεριλαμβανόμενης) ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ!
     Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΝΕΝΟΧΗ.
     Κι όταν το επόμενο νομοτελειακά βήμα θα είναι και η αντικατάσταση των ελληνικών χερσαίων δυνάμεων με τμήματα δυνάμεων του ΝΑΤΟ, υπό ξένη διοίκηση,
     ..όταν δηλαδή θα ολοκληρώνεται η κατάκτηση της χώρας εν καιρώ ειρήνης και χωρίς εμφανή κήρυξη πολέμου,
     ..τότε, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι κυβέρνηση η σημερινή αντιπολίτευση και θα φροντίζει για τους δικούς της διορισμούς!
     Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν και βλέποντας τέτοιους απατεώνες και τυχάρπαστους πολιτικούς,
     ..αλλά και τέτοιον βολεψάκια κι ανόητο λαό,
     ..κάπως πρέπει νάχει τα δίκια του ο φον-Σακάτης και νεοναζί Βόλφγκανγκ, όταν λέει πώς η Ελλάδα δεν είναι κράτος!
     Είναι η δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα μήνα που αναγνωρίζουμε κάποιο δίκιο στον χερ παλιάνθρωπο.
Κάτι πρέπει να γίνει.
Σε λίγο δεν θα υπάρχει στ’ αλήθεια κράτος. Ούτε Ελλάδα.
Όπως δεν υπάρχει κυβέρνηση κι αντιπολίτευση. Είναι όλοι το ίδιο. Απατεώνες και προδότες.
Ξεσηκωθείτε!..

«Τι να ’κανε το παιδί;»

null
Το ρίσκο, η εθελοδουλία, ο ηγέτης και ο δημαγωγός
Ένα χρόνο μετά την ιστορική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά αταλάντευτα στην εφαρμογή των σχεδίων των «αντιπάλων» της, θυσιάζοντας τον ελληνικό λαό στο βωμό της 1ης αξιολόγησης, παρ’ ότι τα παρελκόμενα της καλοκαιρινής συνθηκολόγησης είναι πλέον ορατά ακόμα και στους πιο αισιόδοξους και η αποσταθεροποίησή της είναι τόσο εμφανής, που οδηγεί μέχρι και σε σενάρια περί «ηρωικής εξόδου».
Το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν μακροημερεύει στην εξουσία, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αλλά, παρά τη γνώση αυτή, ………..
φαίνεται να υποτίμησε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στο επιχείρημα «μας ψηφίσατε, ας προσέχατε!».
Τα παραπάνω, μαζί ασφαλώς με το Προσφυγικό και τα κυνικά πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην Ευρώπη με επίκεντρο τη Σένγκεν, σηματοδοτούν την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης προς το άδοξο τέλος για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Με τη νηφαλιότητα της χρονικής απόστασης από την πρώτη περίοδο της διαπραγμάτευσης, αλλά και με νωπό το βίωμα της ταπεινωτικής έκβασής της, δεν χρειάζεται η έκθεση του Χάρβαρντ (1) για να αποτιμηθεί η τακτική της κυβέρνησης: η ακραία αναντιστοιχία διακηρύξεων και πράξεων, το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει τόσο σύντομα περιέλθει και η συνακόλουθη «παλινόρθωση» του πολιτικού «ερειπίου» της Ν.Δ., αρκούν για να περιγράψουν το μέγεθος της αποτυχίας.
Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, προκύπτει συχνά καλοπροαίρετα και με συμπάθεια το ερώτημα «και τι να ’κανε το παιδί;», ως προς τις επιλογές που είχε στη διάθεσή του ο Έλληνας πρωθυπουργός (και η διαπραγματευτική ομάδα) στα διάφορα στάδια της διαπραγμάτευσης.
Κι όμως, η απάντηση είναι τόσο προφανής, όσο η κοινωνική ανάταση που δημιούργησε ο πρώτος μήνας της διακυβέρνησης (μέχρι τη «συμφωνία γέφυρα» της 20ής Φεβρουαρίου) και οι μέρες πριν από το δημοψήφισμα του Ιουλίου: να έλεγε την αλήθεια και να μην έστρεφε την πλάτη στον κόσμο που τον στήριξε και τον οδήγησε σ’ αυτή τη θέση.
Έχοντας μόλις κερδίσει τις εκλογές, πάνω στο κύμα της Ιστορίας και της ελπίδας ενός λαού που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι, με σχεδόν πάνδημη αποδοχή, με όλη την Ευρώπη να κρατά την ανάσα της και μ’ ένα «τι είναι ετούτοι» να πλανάται στην ατμόσφαιρα, όφειλε με αποφασιστικότητα και πίστη στο δίκιο της πολιτικής του, να είχε προχωρήσει από την αρχή σε κινήσεις που να δείχνουν στους δανειστές πως εννοεί στα σοβαρά αυτά που λέει.
Ενδεικτικά (και με τους προφανείς περιορισμούς του παρόντος σημειώματος), να είχε προχωρήσει εξαρχής σε έλεγχο κεφαλαίων και πάγωμα πληρωμών, προκειμένου να αντισταθμίσει τη μειονεκτική θέση απ’ την οποία ξεκινούσε παραλαμβάνοντας ρευστότητα 12 ημερών. Να ενημέρωνε διαρκώς και δημόσια όλον τον πλανήτη για το κλίμα των διαπραγματεύσεων και τους εκβιασμούς των δανειστών, αντί να καλλιεργεί τον εφησυχασμό ότι «έρχεται συμφωνία» με τους «εταίρους». Να καλούσε σε ξεσηκωμό συμπαράστασης και αλληλεγγύης όλα τα προοδευτικά κινήματα από όλο τον κόσμο, αντί να εκλιπαρεί για κατανόηση μέσα στη γιάφκα του νεοφιλελευθερισμού. Να έθετε τον κομματικό μηχανισμό σε θέσεις κοινωνικής μάχης, ενισχύοντας δίκτυα αλληλεγγύης, συντονίζοντας πρωτοβουλίες αντιστάσεων και κοινωνικής συσπείρωσης, αντί να τον απαξιώνει ως άβουλο μηχανισμό επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων. Και, φυσικά, να νομοθετούσε μονομερώς υπέρ των αδύναμων και να επεξεργαζόταν έως και την τελευταία στιγμή διαφορετικά εναλλακτικά σχέδια ενώπιον του λαού, καθιστώντας τον συμμέτοχο σ’ αυτό το εγχείρημα.
Τέλος, ακόμα και μετά την αλληλουχία λαθών και κακών εκτιμήσεων που οδήγησαν στο δημοψήφισμα, να μη νομιμοποιούσε το πραξικόπημα που υπέστη, συνεργαζόμενος «αρμονικά» με τους πραξικοπηματίες και να μην προσέβαλλε τη νοημοσύνη του κόσμου αναμασώντας τα περί «επιτυχίας» και «σωτηρίας της χώρας από την απόλυτη καταστροφή» διά της διαιώνισης της μνημονιακής καταστροφής.
Όλα αυτά σκιαγραφούν, βέβαια, μια τακτική υψηλού ρίσκου. Όμως, η μόνη επιλογή χωρίς ρίσκο είναι η εθελοδουλία. Ακόμη και η ίδια η αλήθεια είναι ρήξη, μέσα σε ένα διεθνές πολιτικό σύστημα βασισμένο στο ψέμα. Μια τέτοια τακτική θα είχε πιθανότητες να διατηρήσει μέχρι τέλους τον λαό ως ασπίδα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Αλλά η διαφορά του ηγέτη από τον δημαγωγό είναι ότι ο πρώτος αναλαμβάνει ρίσκα που μπορεί να αποβούν προς όφελος του λαού του, ενώ ο δεύτερος προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση, ακόμα και αν διαφωνεί με τον εαυτό του, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του.
Το πρόβλημα για τον Αλ. Τσίπρα είναι πως έχοντας οδηγήσει το κόμμα του σε διάσπαση και έχοντας αποκοπεί από το λαό του, δεν θα βρίσκει κανέναν σύμμαχο (πέραν των γνωστών προθύμων) να τον υποστηρίξει στο νέο επερχόμενο και τελεσίδικο πραξικόπημα των Θεσμών σε βάρος του. Η τελευταία υπηρεσία που προλαβαίνει να προσφέρει είναι να παραδεχθεί με παρρησία ότι η πολιτική που ακολουθεί δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά και να σταματήσει να την ασκεί στο όνομά της.
Στη χώρα μας σπαταλήθηκε μια σπάνια ευκαιρία για αξιοποίηση μιας παγκόσμιας δυναμικής, με ψήγματα δημιουργίας νέου παραδείγματος, το οποίο (αν πιστεύουμε ότι μπορεί να προκύψει κάποτε!) από κάπου θα ξεκινήσει. Το να θεωρούμε αυτονόητο πως αποκλείεται να ξεκινήσει από εδώ, από εμάς, ειδικά όταν έχουμε βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και να περιμένουμε απλώς να δούμε πού/πότε/ποιοι/πώς θα το ξεκινήσουν, είναι μια άλλα μορφή ανάθεσης.
Και η ανάθεση για την Αριστερά είναι όνειδος.
(1) Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ: Στην Ελλάδα η χειρότερη διαπραγμάτευση του 2015 [http://goo.gl/uJXJ5F]
* Ο Αλέξανδρος Μπίστης είναι πολιτικός επιστήμονας (twitter: @albist)