Η Έλενα Παπαρίζου εκτός από καλή τραγουδίστρια είναι και μία πανέμορφη γυναίκα με πολλές φωτογραφίσεις στο βιογραφικό της..Ακολουθεί ένα hot αφιέρωμα με τις πιο σέξι φωτογραφίες.
ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ
Τετάρτη 29 Μαΐου 2013
Ανάβει φωτιές η Έλενα Παπαρίζου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Καυγάς Ραγκούση – Ρήγα: «Είναι ντροπή να ηγείται ο Ευ. Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ»
Ένταση σημειώθηκε πριν από λίγο στην Προκαταρκτική Επιτροπή ανάμεσα στον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Π. Ρήγα και τον Γ. Ραγκούση, ο οποίος κατέθετε ως μάρτυρας για την λίστα Λαγκάρντ.
Το επεισόδιο ξεκίνησε όταν ο Γ. Ραγκούσης είπε ότι «είναι ντροπή να ηγείται ο Ε. Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ, που εκφράζει τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη». «Η ντροπή είναι δική σου», απάντησε ο Π. Ρήγας.
Οι φωνές των δύο έφθαναν μέχρι τον διάδρομο και κράτησαν για τουλάχιστον πέντε λεπτά. «Είσαι εμπαθής», «διακατέχεσαι από μίσος κατά του Βενιζέλου», ακούσθηκε να λέει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ενώ στο ίδιο ύφος του απαντούσε και ο Γ. Ραγκούσης.
Χωρίς ονόματα πολιτικών η πρώτη λίστα για επαναπατρισμούς επί Γ. Παπακωνσταντίνου
Δεν περιλαμβάνει ονόματα πολιτικών ή γνωστών επιχειρηματιών η πρώτη λίστα με τα στοιχεία όσων εκμεταλλεύθηκαν την ευνοϊκή ρύθμιση Παπακωνσταντίνου και επαναπάτρισαν χρήματα το 2010.
Η λίστα εστάλη από τους Οικονομικούς Εισαγγελείς στην Προκαταρκτική Επιτροπή και περιλαμβάνει 33 ονόματα.
Ωστόσο πρόκειται για μη ολοκληρωμένο κατάλογο, καθώς στο ΣΔΟΕ έχουν στείλει στοιχεία 29 τράπεζες ενώ τα ονόματα προέρχονται μόνο από τρεις τράπεζες.
Τα ποσά, τα οποία επαναπατρίσθηκαν από τράπεζες του εξωτερικού, ποικίλουν και φθάνουν μέχρι το ύψος των 6,2 εκατ. ευρώ.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
«Ελλάδα, οικόπεδο και αποικία»
Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Όταν ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραφε και τραγουδούσε (το 1979) για την «Ελλάδα, γλώσσα τυφλή στην γεωγραφία/ Ελλάδα, οικόπεδο και αποικία» δεν θα μπορούσε να του περάσει απ το μυαλό ότι μετά από τριάντα και κάτι χρόνια, η πραγματικότητα θα ξεπερνούσε την καλλιτεχνική του έμπνευση: Η Ελλάδα είναι δια νόμου οικόπεδο προς πώληση. Αυτός μάλιστα ο νόμος ρυθμίζει με απόλυτη σαφήνεια πως ότι εισπραθτεί από την πώλησή (της) θα αποδοθεί στους τοκογλύφους δανειστές.
Όλα αυτά, παρ ότι είναι πια γνωστά και παρά την τρομακτική δύναμη του προπαγανδιστικού Μιθριδατισμού, δημιουργούν σοκ όταν τα βλέπει κανείς να υλοποιούνται ωμά και απροκάλυπτα μέσα στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ. Μια περιήγηση στην εν λόγω ιστοσελίδα θα πείσει ακόμη και τον πλέον κακόπιστο ότι η μόνη σοβαρή δουλειά που έχει αναλάβει και υλοποιεί η κυβέρνηση είναι τοξεπούλημα. Κάτι άλλωστε που δεν το κρύβει ούτε το ΤΑΙΠΕΔ το οποίο αυτοπροβάλλεται σαν τομεγαλύτερο κτηματομεσιτικό γραφείο του κόσμου! Κάνοντας μια περιήγηση στην ιστοσελίδα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι πράγματι το μεγαλύτερο κτηματομεσητικό γραφείο του κόσμου, καθώς έχει αναλάβει να (ξε) πουλήσει μια ολόκληρη χώρα. Στην κυριολεξία και με τον νόμο!
Το πλαίσιο
Στον εν λόγω νόμο που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου ∆ηµοσιονοµικής Στρατηγικής 2012−2015) ιδρύθηκε το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Στο άρθρο 2 του εν λόγω νόμου διαβάζουμε:
2. «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, σύμφωνα µε όσα ορίζονται στην παράγραφο 17 του επομένου άρθρου».
Στην παράγραφο 17 του άρθρου 3 διαβάζουμε:
Έσοδα του Ταµείου είναι:
α) Το τίµηµα από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που µμεταβιβάζονται και περιέρχονται σε αυτό.
β) Οι τόκοι, τα µερίσµατα και οι κάθε είδους αποδόσεις των παραπάνω περιουσιακών στοιχείων και των χρηματικών διαθεσίμων του.
γ) Επιχορηγήσεις από το ∆ηµόσιο, ανάλογα µε το πρόγραµµα αξιοποίησης και τις ανάγκες του.
δ) Έσοδα από κάθε άλλη νόµιµη αιτία.
Στην παράγραφο 18 του άρθρου 3 διαβάζουμε:
Τα έσοδα του Ταμείου διατίθενται για:
α) Την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
β) Την αποπληρωμή τυχόν χρεών του.
γ) Την κάλυψη των λειτουργικών του εξόδων.
δ) Την πληρωμή των κάθε είδους δαπανών που απαιτούνται για την εκπλήρωση του σκοπού του
Με πιο απλά λόγια, το ΤΑΙΠΕΔ «κατασκευάστηκε» δια νόμου ως μια ιδιωτική επιχείρηση στην οποία μεταβιβάζονται όλα τα Δημόσια περιουσιακά στοιχεία για να πουληθούν. Τα έσοδα από αυτό το ξεπούλημα , δια νόμου επίσης, μεταβιβάζονται στους δανειστές!
Το πλιάτσικο
Έχοντας εξασφαλίσει το νομικό περίβλημα όλα είναι έτοιμα για την εξέλιξη της λεηλασίας του Δημόσιου πλούτου. Μια λεηλασία, μάλιστα την οποία μπορεί να παρακολουθήσει κανείς on line βήμα προς βήμα μέσα από την ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ. Εκεί μπορεί να δει κανείς τι «δημοπρατείται», πότε και με ποιους όρους. Πρόκειται για μια «κρυστάλλινη διαδικασία ξεπουλήματος», παρά το γεγονός ότι όλη αυτή η διαφάνεια δεν είναι αρκετή για να αποσείσει τις υποψίες για τα χοντρά παιχνίδια του παρασκηνίου περί των οποίων έχουμε την εντύπωση ότι κάποια στιγμή θα ασχοληθούν και άλλοι θεσμοί της χώρας.
Προς το παρόν ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στην πραμάτεια που είναι στο τσιγκέλι του ΤΑΙΠΕΔ:
Αξιοποίηση γης
Όλα αυτά, παρ ότι είναι πια γνωστά και παρά την τρομακτική δύναμη του προπαγανδιστικού Μιθριδατισμού, δημιουργούν σοκ όταν τα βλέπει κανείς να υλοποιούνται ωμά και απροκάλυπτα μέσα στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ. Μια περιήγηση στην εν λόγω ιστοσελίδα θα πείσει ακόμη και τον πλέον κακόπιστο ότι η μόνη σοβαρή δουλειά που έχει αναλάβει και υλοποιεί η κυβέρνηση είναι τοξεπούλημα. Κάτι άλλωστε που δεν το κρύβει ούτε το ΤΑΙΠΕΔ το οποίο αυτοπροβάλλεται σαν τομεγαλύτερο κτηματομεσιτικό γραφείο του κόσμου! Κάνοντας μια περιήγηση στην ιστοσελίδα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι πράγματι το μεγαλύτερο κτηματομεσητικό γραφείο του κόσμου, καθώς έχει αναλάβει να (ξε) πουλήσει μια ολόκληρη χώρα. Στην κυριολεξία και με τον νόμο!
Το πλαίσιο
Στον εν λόγω νόμο που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου ∆ηµοσιονοµικής Στρατηγικής 2012−2015) ιδρύθηκε το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Στο άρθρο 2 του εν λόγω νόμου διαβάζουμε:
2. «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, σύμφωνα µε όσα ορίζονται στην παράγραφο 17 του επομένου άρθρου».
Στην παράγραφο 17 του άρθρου 3 διαβάζουμε:
Έσοδα του Ταµείου είναι:
α) Το τίµηµα από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που µμεταβιβάζονται και περιέρχονται σε αυτό.
β) Οι τόκοι, τα µερίσµατα και οι κάθε είδους αποδόσεις των παραπάνω περιουσιακών στοιχείων και των χρηματικών διαθεσίμων του.
γ) Επιχορηγήσεις από το ∆ηµόσιο, ανάλογα µε το πρόγραµµα αξιοποίησης και τις ανάγκες του.
δ) Έσοδα από κάθε άλλη νόµιµη αιτία.
Στην παράγραφο 18 του άρθρου 3 διαβάζουμε:
Τα έσοδα του Ταμείου διατίθενται για:
α) Την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
β) Την αποπληρωμή τυχόν χρεών του.
γ) Την κάλυψη των λειτουργικών του εξόδων.
δ) Την πληρωμή των κάθε είδους δαπανών που απαιτούνται για την εκπλήρωση του σκοπού του
Με πιο απλά λόγια, το ΤΑΙΠΕΔ «κατασκευάστηκε» δια νόμου ως μια ιδιωτική επιχείρηση στην οποία μεταβιβάζονται όλα τα Δημόσια περιουσιακά στοιχεία για να πουληθούν. Τα έσοδα από αυτό το ξεπούλημα , δια νόμου επίσης, μεταβιβάζονται στους δανειστές!
Το πλιάτσικο
Έχοντας εξασφαλίσει το νομικό περίβλημα όλα είναι έτοιμα για την εξέλιξη της λεηλασίας του Δημόσιου πλούτου. Μια λεηλασία, μάλιστα την οποία μπορεί να παρακολουθήσει κανείς on line βήμα προς βήμα μέσα από την ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ. Εκεί μπορεί να δει κανείς τι «δημοπρατείται», πότε και με ποιους όρους. Πρόκειται για μια «κρυστάλλινη διαδικασία ξεπουλήματος», παρά το γεγονός ότι όλη αυτή η διαφάνεια δεν είναι αρκετή για να αποσείσει τις υποψίες για τα χοντρά παιχνίδια του παρασκηνίου περί των οποίων έχουμε την εντύπωση ότι κάποια στιγμή θα ασχοληθούν και άλλοι θεσμοί της χώρας.
Προς το παρόν ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στην πραμάτεια που είναι στο τσιγκέλι του ΤΑΙΠΕΔ:
Αξιοποίηση γης
- Ελληνικό
- Διεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης
- Κασσιώπη, Κέρκυρα
- Αφάντου, Ρόδος
- Αστέρας Βουλιαγμένης
- Sale & Repo 28 Κτήρια
- Ακίνητα Εξωτερικού
- Κάμπινγκ & Ξενία Παλιουρίου
- Ιαματικές Πηγές
- Ερμιόνη
- Ξενοδοχεία Ξενία
- Άγιος Ιωάννης Σιθωνίας
- Βόρας
Περί της γης που πρόκειται να αξιοποιηθεί με τον τρόπο του ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο πιο πάνω κατάλογος είναι ενδεικτικός, καθώς εδώ θα πρέπει να προστεθούν άπειρες ενδιαφέρουσες τοποθεσίες οι οποίες περνούν δια νόμου «προς αξιοποίηση» στο ΤΑΙΠΕΔ. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι η νησίδα Κουκουμίτσα στη Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας. Για όσους δεν γνωρίζουν την περιοχή το ξεπούλημα της εν λόγω νησίδας δημιουργεί στους κατοίκους την ίδια αίσθηση που θα δημιουργούσε στους κατοίκους της Κυψέλης η απόφαση για την πώληση του Πεδίου του Άρεως.
Ωστόσο, όλα αυτά φαντάζουν ψιλά γράμματα για τους dealer του ΤΑΙΠΕΔ, οι οποίοι σε συνεργασία με τους κυβερνητικούς και τροικανούς managers κρέμασαν στο τσιγκέλι μέχρι και το σκοπευτήριο της Καισαριανής… Υποδομές
Οι «χοντρές δουλειές» παρουσιάζονται στο site του ΤΑΙΠΕΔ ως υποδομές. Εκεί διαβάζουμε τα εξής:
Η Ελληνική Κυβέρνηση διαθέτει ένα πλούσιο χαρτοφυλάκιο έργων υποδομής διαθέσιμων για χρήση, μίσθωση και/ή πώληση. Αυτά μεταβιβάζονται σταδιακά στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές θα ενημερωθούν μέσω ανακοινώσεων για διαγωνισμό και για εκδήλωση ενδιαφέροντος. Το χαρτοφυλάκιο περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα:
Το εκτεταμένο εταιρικό χαρτοφυλάκιο περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου περιλαμβάνει τομείς όπως παίγνια, τραπεζική, βαριά βιομηχανία και ενέργεια. Τα περιουσιακά αυτά στοιχεία βρίσκονται σε διαδικασία μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την Αποκρατικοποίηση. Το εταιρικό χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνει μέρος ή όλο το μερίδιο του Ελληνικού Δημοσίου στις ακόλουθες επιχειρήσεις.
Είναι προφανές ότι το (ξε)πούλημα μιας ολόκληρης χώρας, πέρα από τις πολιτικές αποφάσεις απαιτεί και μια ομάδα ειδικών η οποία μπορεί να το φέρει σε πέρας. Τους εν λόγω ειδικούς του ΤΑΙΠΕΔ, έχουμε τη βεβαιότητα ότι θα τους γράψει η ιστορία και ως εκ τούτου τους αφιερώνουμε και εμείς «δύο αράδες», συμβάλλοντας στην προβολή των άξιων που, μετά το σκοπευτήριο της Καισαριανής ποιος ξέρει, μπορεί να αναλάβουν να πουλήσουν και τον εθνικό κήπο!
Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου διοικείται από το Διοικητικό Συμβούλιο που αποτελείται από πέντε μέλη:
Στέλιος Σταυρίδης, Πρόεδρος και Επικεφαλής του Συμβουλίου
O Στέλιος Σταυρίδης είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος του Πολυτεχνείου Ζυρίχης με μεταπτυχιακές σπουδές σε Business Administration και Οικονομικά. Ήταν επιμελητής στο Πολυτεχνείο Ζυρίχης (έδρα Θερμοδυναμικής). Μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά και καλά Ιταλικά και Ισπανικά.
Είναι Πρόεδρος του Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. Έχει μακρά και πετυχημένη πορεία επαγγελματία manager, σε κορυφαίες διοικητικές θέσεις σε πολύ μεγάλες ελληνικές εταιρείες, όπως ο Όμιλος Lavipharm, η Κλωστοϋφαντουργία «Αιγαίον», τα Τσιμέντα Ηρακλής-Lafarge, τα Ελληνικά Πετρέλαια, τα ΕΛΔΑ και η ΕΥΔΑΠ που ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος μέχρι την 1η Απριλίου 2013. Η πλούσια καριέρα του περιλαμβάνει, επίσης, εκτενή διεθνή δραστηριότητα σε πολλές χώρες.
Γιάννης Εμίρης, Διευθύνων Σύμβουλος (CEO)
O Γιάννης Εμίρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Είναι κάτοχος πτυχίου Οικονομικών και Διοίκησης Επιχειρήσεων από την ΑΣΟΕΕ και ΜΒΑ από το Columbia Business School, καθώς και Certified Public Accounting στις ΗΠΑ. Εργάσθηκε ως ορκωτός λογιστής στην Price Waterhouse Coopers στη Νέα Υόρκη, ενώ από το 1991 εργάσθηκε στον χώρο της Επενδυτικής Τραπεζικής, ξεκινώντας την καριέρα του στην Alpha Finance. Από το 2004 ήταν επικεφαλής της Διεύθυνσης Επενδυτικής Τραπεζικής και Χρηματοδοτήσεων Project Finance της Alpha Bank. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος συμβουλευτικών εργασιών στον χώρο των εξαγορών, συγχωνεύσεων, εταιρικών αναδιαρθρώσεων και κεφαλαιαγοράς, ενώ ήταν υπεύθυνος πολυάριθμων έργων ιδιωτικοποιήσεων. Επίσης, έχει πραγματοποιήσει χρηματοδοτήσεις σε βάση Project Finance για ενεργειακά έργα, ανάπτυξη υποδομών και εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ανδρέας Ταπραντζής, Εντεταλμένος Σύμβουλος
Ο Δρ. Ανδρέας Ταπραντζής έχει πάνω από 20 χρόνια εμπειρία στη διοίκηση επιχειρήσεων. Είναι πρώην COO και Γενικός Διευθυντής Λιανικής Τραπεζικής στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενώ πριν κατείχε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου (CEO) στα Ελληνικά Ταχυδρομεία.
Αντώνιος Βαρθολομαίος, Μέλος του Συμβουλίου
Ο κος Αντώνιος Βαρθολομαίος έχει 25 χρόνια εμπειρίας κυρίως στον οικονομικό κλάδο. Είναι πρώην Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) της ΕΥΔΑΠ, της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτεύουσας και πρώην Γενικός Διευθυντής της «Ευρωσυμμετοχές Κεφαλαίου και Επενδύσεων Ανώνυμος Εταιρεία».
Γεώργιος Κουτσουδάκης, Μέλος του Συμβουλίου
O Γεώργιος Κουτσουδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Έχει πτυχίο Oικονομικών από το Queen Mary College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Έχει διατελέσει Γενικός Διευθυντής στην Εμπορική Τράπεζα με τομέα ευθύνης τις Επιχειρήσεις και την Επενδυτική Τραπεζική. Προηγουμένως ήταν Γενικός Διευθυντής στη Γενική Τράπεζα, Επικεφαλής Εταιρικής & Επενδυτικής Τραπεζικής, ενώ έχει διατελέσει Στέλεχος της ΕΤΕΒΑ (Όμιλος Εθνικής Τραπέζης) και της Alpha Finance (Όμιλος Alpha Bank).
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έχει πραγματοποιήσει ένα ευρύ φάσμα συμβουλευτικών έργων στο χώρο της Κεφαλαιαγοράς, Εταιρικών Αναδιαρθρώσεων, Συμβουλευτικής και Συγχωνεύσεων & Εξαγορών. Έχει επίσης διατελέσει μέλος σε διάφορα Διοικητικά Συμβούλια.
Άρης Καλλιπολίτης, Μέλος του Συμβουλίου
Ο Άρης Καλλιπολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Πτυχιούχος της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με Master’s του Πανεπιστημίου Παρισίων (D.E.A., Sorbonne), Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, διπλωματούχος του Ινστιτούτου Διοίκησης Επιχειρήσεων Παρισίων. Εργάσθηκε για πέντε χρόνια σαν ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Παρισίων (Sorbonne) και την Ecole Superieure de Chimie. Στέλεχος επιχειρήσεων στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Εντεταλμένος Σύμβουλος στην ΑΓΕΤ – Ηρακλής, Διευθύνων Σύμβουλος στην ΑΤΕ – Τεχνική ΑΕ, Πρόεδρος στην ΑΤΕ – Κάρτα ΑΕ, Διευθύνων Σύμβουλος στην ΣΥΝΕΡΓΑΛ ΑΕ, Σύμβουλος στην Ε.Α.Σ.Θ. ΑΓΝΟ, Αντιπρόεδρος στην ΕΠΑΣ ΑΕ, Διευθύνων Σύμβουλος στην Πειραϊκή Πατραϊκή ΑΕ και την Γαβριήλ ΑΕ, Διευθύνων Σύμβουλος στην ΒΙΟΕΛΛΑΣ ΑΕ, Σύμβουλος στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, Διευθυντής στην Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων 2004, τ. Διευθυντής στην ΑΤΕ – Bank.
Παρατηρητές- χωρίς δικαίωμα ψήφου– των συνεδριάσεων του Δ.Σ του ΤΑΙΠΕΔ για λογαριασμό προφανώς της τρόικας είναι οι Ζήνων Κοντολαίμης και Hervé Le Roy.
Συμπέρασμα :Ας το αφήσουμε στον Μάρκο που τραγουδά με τον τρόπο του για τους υποταγμένους στην γοητεία της εξουσίας και του χρήματος…
Ωστόσο, όλα αυτά φαντάζουν ψιλά γράμματα για τους dealer του ΤΑΙΠΕΔ, οι οποίοι σε συνεργασία με τους κυβερνητικούς και τροικανούς managers κρέμασαν στο τσιγκέλι μέχρι και το σκοπευτήριο της Καισαριανής… Υποδομές
Οι «χοντρές δουλειές» παρουσιάζονται στο site του ΤΑΙΠΕΔ ως υποδομές. Εκεί διαβάζουμε τα εξής:
Η Ελληνική Κυβέρνηση διαθέτει ένα πλούσιο χαρτοφυλάκιο έργων υποδομής διαθέσιμων για χρήση, μίσθωση και/ή πώληση. Αυτά μεταβιβάζονται σταδιακά στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές θα ενημερωθούν μέσω ανακοινώσεων για διαγωνισμό και για εκδήλωση ενδιαφέροντος. Το χαρτοφυλάκιο περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα:
- ΟΣΕ (Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος): Διαχειριστής Σιδηροδρόμου (ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε.), Σιδηροδρομικούς Σταθμούς, Συντήρηση Τροχαίου Υλικού και Σιδηροδρομικού Εξοπλισμού (ROSCO)
- το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών
- τα Τοπικά Αεροδρόμια
- 4 αεροσκάφη τύπου Airbus 340 – 300
- την Εγνατία Οδό
- την Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Α.Ε. (εταιρεία εκμετάλλευσης μεγάλων αυτοκινητοδρόμων)
- την Εταιρεία Ύδρευσης κι Αποχέτευσης Πρωτεύουσας (ΕΥΔΑΠ Α.Ε.)
- την Εταιρεία Ύδρευσης κι Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ Α.Ε.)
- 12 λιμάνια ως εταιρείες περιορισμένης ευθύνης
- Μικρά λιμάνια και μαρίνες
- Τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ)
- Την Εγκατάσταση Αποθήκευσης Φυσικού Αερίου «Νότια Καβάλα»
- Τις Άδειες Κινητής Τηλεφωνίας (Φάσμα Συχνοτήτων (900-1800 MHZ)
Το εκτεταμένο εταιρικό χαρτοφυλάκιο περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου περιλαμβάνει τομείς όπως παίγνια, τραπεζική, βαριά βιομηχανία και ενέργεια. Τα περιουσιακά αυτά στοιχεία βρίσκονται σε διαδικασία μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την Αποκρατικοποίηση. Το εταιρικό χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνει μέρος ή όλο το μερίδιο του Ελληνικού Δημοσίου στις ακόλουθες επιχειρήσεις.
- Κρατικά Λαχεία
- Δημόσια Επιχείρηση Αερίου Α.Ε. (ΔΕΠΑ)
- Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ)
- Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα Α.Ε. (ΕΑΣ)
- Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε. (ΕΛΠΕ)
- Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ)
- Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας (ΕΚΠ)
- Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ)
- ΛΑΡΚΟ
Είναι προφανές ότι το (ξε)πούλημα μιας ολόκληρης χώρας, πέρα από τις πολιτικές αποφάσεις απαιτεί και μια ομάδα ειδικών η οποία μπορεί να το φέρει σε πέρας. Τους εν λόγω ειδικούς του ΤΑΙΠΕΔ, έχουμε τη βεβαιότητα ότι θα τους γράψει η ιστορία και ως εκ τούτου τους αφιερώνουμε και εμείς «δύο αράδες», συμβάλλοντας στην προβολή των άξιων που, μετά το σκοπευτήριο της Καισαριανής ποιος ξέρει, μπορεί να αναλάβουν να πουλήσουν και τον εθνικό κήπο!
Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου διοικείται από το Διοικητικό Συμβούλιο που αποτελείται από πέντε μέλη:
Στέλιος Σταυρίδης, Πρόεδρος και Επικεφαλής του Συμβουλίου
O Στέλιος Σταυρίδης είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος του Πολυτεχνείου Ζυρίχης με μεταπτυχιακές σπουδές σε Business Administration και Οικονομικά. Ήταν επιμελητής στο Πολυτεχνείο Ζυρίχης (έδρα Θερμοδυναμικής). Μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά και καλά Ιταλικά και Ισπανικά.
Είναι Πρόεδρος του Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. Έχει μακρά και πετυχημένη πορεία επαγγελματία manager, σε κορυφαίες διοικητικές θέσεις σε πολύ μεγάλες ελληνικές εταιρείες, όπως ο Όμιλος Lavipharm, η Κλωστοϋφαντουργία «Αιγαίον», τα Τσιμέντα Ηρακλής-Lafarge, τα Ελληνικά Πετρέλαια, τα ΕΛΔΑ και η ΕΥΔΑΠ που ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος μέχρι την 1η Απριλίου 2013. Η πλούσια καριέρα του περιλαμβάνει, επίσης, εκτενή διεθνή δραστηριότητα σε πολλές χώρες.
Γιάννης Εμίρης, Διευθύνων Σύμβουλος (CEO)
O Γιάννης Εμίρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Είναι κάτοχος πτυχίου Οικονομικών και Διοίκησης Επιχειρήσεων από την ΑΣΟΕΕ και ΜΒΑ από το Columbia Business School, καθώς και Certified Public Accounting στις ΗΠΑ. Εργάσθηκε ως ορκωτός λογιστής στην Price Waterhouse Coopers στη Νέα Υόρκη, ενώ από το 1991 εργάσθηκε στον χώρο της Επενδυτικής Τραπεζικής, ξεκινώντας την καριέρα του στην Alpha Finance. Από το 2004 ήταν επικεφαλής της Διεύθυνσης Επενδυτικής Τραπεζικής και Χρηματοδοτήσεων Project Finance της Alpha Bank. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος συμβουλευτικών εργασιών στον χώρο των εξαγορών, συγχωνεύσεων, εταιρικών αναδιαρθρώσεων και κεφαλαιαγοράς, ενώ ήταν υπεύθυνος πολυάριθμων έργων ιδιωτικοποιήσεων. Επίσης, έχει πραγματοποιήσει χρηματοδοτήσεις σε βάση Project Finance για ενεργειακά έργα, ανάπτυξη υποδομών και εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ανδρέας Ταπραντζής, Εντεταλμένος Σύμβουλος
Ο Δρ. Ανδρέας Ταπραντζής έχει πάνω από 20 χρόνια εμπειρία στη διοίκηση επιχειρήσεων. Είναι πρώην COO και Γενικός Διευθυντής Λιανικής Τραπεζικής στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενώ πριν κατείχε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου (CEO) στα Ελληνικά Ταχυδρομεία.
Αντώνιος Βαρθολομαίος, Μέλος του Συμβουλίου
Ο κος Αντώνιος Βαρθολομαίος έχει 25 χρόνια εμπειρίας κυρίως στον οικονομικό κλάδο. Είναι πρώην Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) της ΕΥΔΑΠ, της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτεύουσας και πρώην Γενικός Διευθυντής της «Ευρωσυμμετοχές Κεφαλαίου και Επενδύσεων Ανώνυμος Εταιρεία».
Γεώργιος Κουτσουδάκης, Μέλος του Συμβουλίου
O Γεώργιος Κουτσουδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Έχει πτυχίο Oικονομικών από το Queen Mary College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Έχει διατελέσει Γενικός Διευθυντής στην Εμπορική Τράπεζα με τομέα ευθύνης τις Επιχειρήσεις και την Επενδυτική Τραπεζική. Προηγουμένως ήταν Γενικός Διευθυντής στη Γενική Τράπεζα, Επικεφαλής Εταιρικής & Επενδυτικής Τραπεζικής, ενώ έχει διατελέσει Στέλεχος της ΕΤΕΒΑ (Όμιλος Εθνικής Τραπέζης) και της Alpha Finance (Όμιλος Alpha Bank).
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έχει πραγματοποιήσει ένα ευρύ φάσμα συμβουλευτικών έργων στο χώρο της Κεφαλαιαγοράς, Εταιρικών Αναδιαρθρώσεων, Συμβουλευτικής και Συγχωνεύσεων & Εξαγορών. Έχει επίσης διατελέσει μέλος σε διάφορα Διοικητικά Συμβούλια.
Άρης Καλλιπολίτης, Μέλος του Συμβουλίου
Ο Άρης Καλλιπολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Πτυχιούχος της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με Master’s του Πανεπιστημίου Παρισίων (D.E.A., Sorbonne), Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, διπλωματούχος του Ινστιτούτου Διοίκησης Επιχειρήσεων Παρισίων. Εργάσθηκε για πέντε χρόνια σαν ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Παρισίων (Sorbonne) και την Ecole Superieure de Chimie. Στέλεχος επιχειρήσεων στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Εντεταλμένος Σύμβουλος στην ΑΓΕΤ – Ηρακλής, Διευθύνων Σύμβουλος στην ΑΤΕ – Τεχνική ΑΕ, Πρόεδρος στην ΑΤΕ – Κάρτα ΑΕ, Διευθύνων Σύμβουλος στην ΣΥΝΕΡΓΑΛ ΑΕ, Σύμβουλος στην Ε.Α.Σ.Θ. ΑΓΝΟ, Αντιπρόεδρος στην ΕΠΑΣ ΑΕ, Διευθύνων Σύμβουλος στην Πειραϊκή Πατραϊκή ΑΕ και την Γαβριήλ ΑΕ, Διευθύνων Σύμβουλος στην ΒΙΟΕΛΛΑΣ ΑΕ, Σύμβουλος στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, Διευθυντής στην Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων 2004, τ. Διευθυντής στην ΑΤΕ – Bank.
Παρατηρητές- χωρίς δικαίωμα ψήφου– των συνεδριάσεων του Δ.Σ του ΤΑΙΠΕΔ για λογαριασμό προφανώς της τρόικας είναι οι Ζήνων Κοντολαίμης και Hervé Le Roy.
Συμπέρασμα :Ας το αφήσουμε στον Μάρκο που τραγουδά με τον τρόπο του για τους υποταγμένους στην γοητεία της εξουσίας και του χρήματος…
Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2UedPsuR6
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Μόνο το δημοψήφισμα είναι η αποδεκτή λύση στην λαθρομετανάστευση και τα «απόνερά» της
Η λαθρομετανάστευση και το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο πρέπει να τεθούν στην κρίση του Ελληνικού λαού. Και αυτό απαιτείται να γίνει σήμερα, πέρα από τις όποιες ιδεοληψίες των γνωστών «αριστεριζόντων» (και καταγεγραμμένου ανθελληνικού μένους πολιτικών κομμάτων και των εξαπτερύγων τους) περιφερόμενων εντός και εκτός του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πέρα από εξωτερικές παρεμβάσεις που γίνονται με την πρόφαση του «Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Ό,ποιος τολμά να επικαλείται πως είναι δημοκράτης, οφείλει να αναθέσει στον Ελληνικό λαό την απόφαση για τα δύο αυτά, μείζονος εθνικής σπουδαιότητας ζητήματα, που άπτονται της εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και των βασικών αρχών ισονομίας και ισοπολιτείας μεταξύ των κατοίκων της χώρας, ενώ –ιδιαίτερα με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο- απαιτείται να προστατευθεί από τον ίδιο τον Έλληνα (και όχι εισαγόμενο) πολίτη το δικαίωμα της ελευθερίας και ανεμπόδιστης σκέψης και έκφρασης μέσω του γραπτού ή προφορικού λόγου.
Η ευθύνη για νομοθετήματα και αποφάσεις οι οποίες δύνανται να επηρεάσουν ή και να αλλοιώσουν σε άγνωστο βαθμό την κοινωνική σύνθεση, τον πολιτισμό της χώρας, ανήκει αποκλειστικά στους ίδιους τους πολίτες και όχι σε πολιτικούς που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, που έχουν «πέσει στα τέσσερα» και με συνοπτικές διαδικασίες αποδομούν την οικονομία, την κοινωνία και εκθέτουν ανεπανόρθωτα την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας και των πολιτών της. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν αποδεδειγμένα με αποφάσεις του παρελθόντος είναι οι ίδιοι άνθρωποι (πολιτικά όντα ήυποκείμενα) που με την παρουσία τους ή την σιωπή τους ζημίωσαν πολυεπίπεδα κατ' επανάληψη τηνΕλλάδα...
Δεν πρέπει να γίνει –και δεν θα γίνει- δεκτή καμία απόφαση, ιδιαίτερα για τα δύο αυτά θέματα, η οποία δεν θα αποτελεί έκφραση των γηγενών κατοίκων της Ελλάδας. Είναι σαφές πως επί χρόνια σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε ένα σχέδιο «αλλαγής του πληθυσμού», ένα σχέδιο που ευνόησε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα οικονομικών παραγόντων (εγχωρίων και μη) που δραστηριοποιούνται στην χώρα. Είναι επίσης σαφές πως καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίζει ερήμην και εις βάρος του λαού και να εκτελεί αποφάσεις οι οποίες έχουν μηδενική απόσταση από τον χαρακτηρισμό «εθνική προδοσία».
Δεν είναι δυνατόν εκείνοι οι οποίοι σε βάθος χρόνου, μέσα από εκτρωματικά νομοθετήματα, μέσα από τις πολιτικές τους αποφάσεις, μέσα από ενέργειες ή παραλείψεις, μέσα από την αποδοχή και υπογραφή συμφωνιών που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα το σύνολο των συμφερόντων και των δικαιωμάτων της χώρας, να συνεχίζουν να λοιδωρούν την κοινή λογική, να μειώνουν ή να αποδέχονται την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, να συμμετέχουν και να εργάζονται με κάθε τρόπο και μέσο για τηνεξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας, να προτάσσουν επιχειρήματα τα οποία έχουν έμπρακτα απολύτωςκαταπέσει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και να επιμένουν στην πλήρη αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών και όλων των εκείνων των εννοιών που ορίζουν την ύπαρξη και την λειτουργία μίας (έστω και τυπικά λειτουργούσας) δημοκρατίας.
Μόνο ο Έλληνας πολίτης μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να αποφασίσει και να δώσει την εντολή προς το πολιτικό (ευελπιστούμε παρά τις όποιες αντίθετες ενδείξεις πως δεν είναι πωλητικό) προσωπικό της χώρας κι αυτό με τη σειρά του να εκτελέσει τις απαραίτητες – κατάλληλες εντολές διαχείρισης που του έχουν δοθεί στα δύο φλέγοντα αυτά θέματα.
Δεν είναι υποχρέωση, αλλά χρέος και ευθύνων όλων των Ελλήνων πολιτών να αποφασίσουν οι ίδιοι για την χώρα τους, αντί άλλων που μέχρι σήμερα λάμβαναν αποφάσεις σε γραφεία με κλειστές πόρτες με γνωστούς και άγνωστους συνομιλητές.
Σε περίπτωση που δεν γίνει σεβαστό το Σύνταγμα (όσο από αυτό απέμεινε), το οποίο προτάσσει την ασφάλεια των πολιτών της χώρας, την λειτουργία των θεσμών με βάση τις βασικές αρχές ισονομίας και ισοπολιτείας, την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, τότε όλοι όσοι θα προσπαθήσουν να νομιμοποιήσουν την ανισότητα, να θέσουν τα θεμέλια εξισλαμισμού της χώρας και να ξεκινήσουν την απόλυτη αποδόμηση κάθε έννοιας του Ελληνικού κράτους, θα πρέπει να γνωρίζουν πως στο μέλλον δεν πρόκειται να προστατευθούν από καμία παραγραφή και πως δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ως Έλληνες πολίτες αλλά ως πράκτορες ξένων χωρών που λειτούργησαν κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Και αυτό δεν είναι απλή ανακοίνωση, αλλά υπόσχεση από κάθε Έλληνα πολίτη, τον οποίο σήμερα μία ελληνόφωνη κυβέρνηση επιχειρεί να τον περιθωριοποιήσει και να τον απομακρύνει από την μέγιστη ευθύνη του ως πολίτη, την ευθύνη προάσπισης όλων των αυτονόητων που ορίζονται μέσα από την (έστω και κάκιστη) δημοκρατία, ενώ επί της ουσίας αποτολμάται ευθέως ένα πολιτικό πραξικόπημα που έχει ως απώτερο σκοπό την μετατροπή μερικών εκατομμυρίων λαθρομεταναστών σε πιστούς πραιτωριανούς υποστηρικτές του.
Μόνο ένα δημοψήφισμα μπορεί να προσφέρει λύση. Τίποτε και κανείς άλλος, δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα και την υποχρέωση -και του ελάχιστου πολίτη της χώρας- στην αυτοπροστασία του, από πολιτικές και πολιτικούς που λειτουργούν υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και χωρίς να μπορούν να αιτιολογήσουν ούτε κατ’ ελάχιστο τις πολιτικές τους ενέργειες και σκοπιμότητες…
Ο αγώνας που σήμερα καλείται να δοθεί από το σύνολο των Ελλήνων γηγενών πολιτών, δεν αφορά την διαβίωση, αλλά την επιβίωση (κυριολεκτικά). Κι αυτό, επειδή -και έχει αποδειχθεί με όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν συμβεί- πως το πολιτικό προσωπικό απεργάζεται την μείωση των δικαιωμάτων των πολιτών και την μετατροπή τους σε χωρίς δικαιώματα χειραγωγούμενη άβουλη μάζα,η οποία "απαιτείται" να αντικατασταθεί τάχιστα και με συνοπτικές διαδικασίες...
Δημοψήφισμα, λοιπόν. Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε εμείς για εμάς.
Δημοψήφισμα, για να δώσουμε τέλος στα σχέδια των "σωτήρων" μας.
Δημοψήφισμα, επειδή είναι ο μονόδρομος της Δημοκρατίας, απέναντι στα αδιέξοδα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας και στους ιδεοληπτικούς διασώστες και προωθημένους"ηγέτες"...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Στις 20 Ιουνίου η παρουσίαση του Galaxy S4 mini
Η παρουσίαση της νέας συσκευής θα γίνει στο Λονδίνο.
Αναφερόμενη στην έλευση του Galaxy S4 mini, η Wall Street Journal αναφέρει ότι παράλληλα η Samsung θα παρουσιάσει και νέους υπολογιστές - ταμπλέτες.
Όσο για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της νέας συσκευής, ακόμη δεν
έχουν γίνει επισήμως γνωστά. Ωστόσο, το cnet τονίζει ότι το νέο μοντέλο θα έχει οθόνη 4,3 ιντσών - έναντι 5 ιντσών του Galaxy S4 - ενώ θα διαθέτει επεξεργαστή 1,6 GHz και κάμερα 8 megapixels.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Πλήρωναν 500 ευρώ για μια βραδιά με την πανέμορφη Ρουμάνα!
Έναν 47χρονο Έλληνα συνέλαβαν οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Κορίνθου με την κατηγορία της μαστροπείας στο Λουτράκι.
Ο 47χρονος φέρεται να ωθούσε στην πορνεία μία 26χρονη Ρουμάνα, κανονίζοντάς της ερωτικά ραντεβού επ’ αμοιβή!
Το αξιοπερίεργο είναι ότι η αμοιβή για κάθε πελάτη που έκλεινε ραντεβού ήταν 500 ευρώ, καθώς η Ρουμάνα φέρεται να ήταν πραγματικά πανέμορφη!
Μάλιστα, ο 47χρονος τη… διευκόλυνε, καθώς τη μετέφερε ο ίδιος σε ξενοδοχείο με το αυτοκίνητό του, το οποίο και κατασχέθηκε μαζί με τρία κινητά τηλέφωνα και το ποσό των 1.810 ευρώ!
Το ερώτημα που πλανάται πάνω από την πόλη του Λουτρακίου είναι ποιοι είχαν τη δυνατότητα να ξοδεύουν 500 ευρώ σε μια βραδιά για χάρης της Ρουμάνας καλλονής!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Χαμένοι στο χάος
Κι επιτέλους για μια φορά οι κυβερνώντες κατόρθωσαν ναεναρμονίσουν το κλίμα ευφορίας που παράγει το κυβερνητικό έργο με τοκλίμα εφορίας για τον λαό!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Νεκρό δελφίνι ξεβράστηκε μπροστά σε ξενοδοχείο του Ρίου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Το βίντεο από τη Ρωσία που έκανε όλο τον κόσμο να δακρύσει!
Τρία εκατομμύρια επισκέψεις από τις δύο πρώτες ημέρες συγκέντρωσε το πεντάλεπτο βίντεο «Positive compilation of Russian dash cams» («Θετική συλλογή από ρωσικές κάμερες») που ανέβηκε στο YouTube και το οποίο περιλαμβάνει στιγμιότυπα που έχουν τραβηχτεί από κάμερες αυτοκινήτων.
Αυτή η συλλογή βίντεο, όπου εικονίζονται Ρώσοι που πραγματοποιούν καλές πράξεις, έκανε πολλούς ανθρώπους να αναθεωρήσουν τις αντιλήψεις τους για τη Ρωσία.
Στα σχόλια που έχουν αναρτηθεί για το βίντεο, υπάρχουν άνθρωποι που παραδέχονται ότι έκλαψαν την ώρα που το έβλεπαν και πως οι σκηνές αυτές αποκατέστησαν την πίστη τους, ότι υπάρχει ανθρωπιά.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Σπάμε την ομερτά: Οι πρόθυμοι της Φρανκφούρτης
Το σύστημα που έχει «δέσει» την Ελλάδα στο άρμα της Γερμανίας και καθορίζει τις τύχες της χώρας και του λαού μας.
Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας και ιδεολογικός πρωθιερέας του ναζισμού, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού στη δίκη της Νυρεμβέργης, έλεγε το εξής «Σε κάθε χώρα θα βρούμε αρκετά ιδιοτελή καθάρματα».
Εννοούσε βέβαια τους πρόθυμους σε κάθε χώρα που πατούσε η γερμανική μπότα, να συνεργαστούν με τον Γ΄ Ράιχ. Οι εποχές αλλάζουν, τα εξουσιαστικά σχήματα μεταβάλλονται, οι οικονομικές δομές τροποποιούνται, αλλά οι ρόλοι των ιστορικών προσώπων παραμένουν οι ίδιοι.
Στη σημερινή Ευρώπη, στην γηραιά ήπειρο της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, υπάρχουν πολλά ιδιοτελή καθάρματα τα οποία είναι πρόθυμα να συνεργαστούν με
το Βερολίνο, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να μετατραπεί σε «γερμανική Ευρώπη» και οι χώρες, κυρίως εκείνες του ευρωπαϊκού Νότου, σε τμήματα της «γερμανικής ενδοχώρας». Δοτές κυβερνήσεις, πρόθυμα κυβερνητικά σχήματα, κυβερνήσεις συνεργασίας, διορισμένοι πρωθυπουργοί, υποτελείς στα ανώτατα διευθυντήρια και εχθρικοί προς τους λαούς υπουργοί Οικονομικών, εργάζονται για την υπόθεση της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, για την πολιτική ομοποσπονδιοποίηση της Ευρώπης, για τον εξανδραποδισμό των λαών και για την εξάλειψη των εθνικά κυρίαρχων κρατών.
Το πλαίσιο
Τα τελευταία τρία χρόνια της σφοδρής κρίσης χρέους που «χτύπησε» άγρια τον ευρωπαϊκό Νότο, οι υπερεθνικές ελίτ, η διεθνής τραπεζοκρατία και μεγάλο Κεφάλαιο, οι εθνικές λούμπεν μεγαλοαστικές τάξεις εξαπέλυσαν σφοδρές επιθέσεις τους λαούς των ευρωπαϊκών κρατών. Πέραν της κοινωνικής συνοχής που δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, τα υπερεθνικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, τα συστήματα της χάραξης της σκληρής νεοφιλελεύθερης στρατηγικής επιτέθηκαν και στη Δημοκρατία.
Το Νοέμβριο του 2011 η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» χαρακτήρισε ως «τεχνοκρατικά πραξικοπήματα» τις τοποθετήσεις των δοτών «κυβερνητών», δηλαδή του Λουκά Παπαδήμου και του Μάριου Μόντι, στο τιμόνι της διακυβέρνησης δύο κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, της Ελλάδας και της Ιταλίας αντίστοιχα.
Ο εξαιρετικός δημοσιογράφος των New York Times Ross Douthat παρατηρούσε τότε μεταξύ πολλών άλλων ότι «Η σταθερότητα επιτυγχάνεται σε βάρος της δημοκρατίας. Ο κοινοβουλευτικός διάλογος και οι εκλογές δεν θα εξαφανιστούν. Αλλά η πραγματική εξουσία, σε ό, τι αφορά στη λήψη αποφάσεων, θα περάσει εις το διηνεκές στις δυνάμεις που εκπροσωπούν τον αποκαλούμενο “Όμιλο της Φρανκφούρτης”. Εναν ad hoc κλειστό κύκλο εξουσίας που συγκροτείται από τη γερμανίδα Ανγκελα Μέρκελ, το γάλλο Νικολά Σαρκοζί και μια χούφτα τραπεζίτες και ευρωκράτες, οι οποίοι διαχειρίζονται από τον Οκτώβριο την ευρωπαϊκή κρίση».
Η διαβόητη Deutsche Bank έχει την έδρα της στην Φρανκφούρτη, από όπου ο «Όμιλος», αυτό το κλειστό ad hoc σύστημα καθοδηγεί τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία και καθορίζει με τρόπο πραξικοπηματικό και χυδαίο τα πολιτικά πράγματα σε κράτη, τα οποία μέχρι χθες υποτίθεται ότι ήταν εθνικά κυρίαρχα. Αυτό το σύστημα, σύμφωνα με τους New York Times, ο «Όμιλος της Φρνακφούρτης» έχει τους εκπροσώπους του και στην Ελλάδα. Πρόκειται για πρόσωπα, σαν και εκείνα που είχε περιγράψει ο ναζί Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, δηλαδή για «πρόθυμα ιδιοτελή καθάρματα», για ένα είδος αντιπροσωπείας της υπερεθνικής ελίτ, η οποία έχει θέσει δύο βασικούς στόχους στον ευρωπαϊκό χώρο: Οικονομική ενοποίηση και ομοσπονδιοποίηση με έδρα της διακυβέρνησης το Βερολίνο και κέντρο λήψης των αποφάσεων για την ευρωπαϊκή οικονομία την Φρανκφούρτη.
Οι πρόθυμοι
Η είσοδος της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, στη ζώνη του Ευρώ έχει γερμανικό άρωμα. Η Γερμανία έκανε «τα στραβά» μάτια στα «πειραγμένα» στοιχεία που προσκόμισε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Η Γερμανία όπως διαπιστώνουν όλοι σήμερα, επωφελείται από τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας, την εξαθλίωση του ελληνικού λαού και την μετατροπή της χώρας μας από προτεκτοράτο σε αποκία.
Στην Ελλάδα, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το ντόπιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έκανε με τη σειρά του τα στραβά μάτια στα εγχειρίδια που διένειμε το ΙΣΤΑΜΕ, τα οποία προέβλεπαν την ευημερία των ελληνικών νοικοκυριών της Ελλάδας του Ευρώ, δέκα χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση. Τελικά, 10 χρόνια μετά, δηλαδή σήμερα, τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο δεν ευημερούν, αλλά έχουν γίνει τα θύματα της μεγαλύτερης ληστρικής επίθεσης που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους.
Εγκέφαλοι, αυτής της επίθεσης είναι οι πρόθυμοι εντολοδόχοι του Βερολίνου, οι αρχιτέκτονες της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη και έχουν ονοματεπώνυμα: Κώστας Σημίτης, Λουκάς Παπαδήμος, Τάσος Γιαννίτσης, Γιάννος Παπαντωνίου και Γιάννης Στουρνάρας. Εσχάτως, αν και προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό χώρο και όχι από την γερμανοτραφή σοσιαλδημοκρατία, σε αυτό το στρατόπεδο προσχώρησε ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Συνοπτικά, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας κανείς, ως πολλαπλά ωφελημένη, από την ελληνική τραγωδία και από την ληστρική επιδρομή που έχουν διατάξει τα ιερατεία του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης, εμφανίζεται σήμερα η Γερμανική οικονομία.
Κατά τη δεκαετία του 1990, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη και την επανένωση των δύο Γερμανιών, το γερμανικό οικονομικό θαύμα έπρεπε να εισέλθει σε νέα ιστορική φάση και πορεία και η επέκταση της ηγεμονίας της γερμανικής οικονομίας, η επιβολή του Δ΄Ράιχ στον ευρωπαϊκό χώρο θα έπαιρνε πολλά χρόνια. Οι Γερμανοί αναζήτησαν σε εκείνη την χρονική και ιστορική συγκυρία τους πρόθυμους, όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει δεκαετίες πριν ο πρωθιερέας του ναζισμού Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.
Στην Ελλάδα υπήρχε ο κατάλληλος άνθρωπος, πολύ γνωστός στους Γερμανούς και αδελφός ενός προσώπου απολύτως ενταγμένου στο γερμανικό Κατεστημένο: Ο Κώστας Σημίτης, αδερφός του Σπύρου Σημίτη, ο αρχιτέκτονας της εισόδου της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση το έτος 2002. Αφού το 1996 κυριάρχησε, με περίπου πραξικοπηματικό τρόπο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του «κύκλου της Φρανκφούρτης», δηλαδή την πρόσδεση της Ελλάδας στο γερμανικό άρμα, μέσω της ένταξης της χώρας μας, δηλαδή μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας, άρα μιας μικρής οικονομίας η οποία δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, στην ευρωζώνη.
Ο Κώστας Σημίτης είναι μόνο ένα από τα πρόσωπα που συμμετέχουν στον «κύκλο της Φρανκφούρτης». Ο «εγκέφαλος» είναι ο αδερφός του, Σπύρος, ο οποίος διαμένει στην γερμανική πόλη, ενώ ισχυρός «παίκτης» είναι πάντοτε ο Λουκάς Παπαδήμος, έναντι του οποίου το γερμανικό κατεστημένο και ένα ισχυρό τμήμα της ευρωπαϊκής ελίτ, αυτό που ευθύνεται για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, λειτούργησε ανταποδοτικά, αμείβοντάς τον για τις υπηρεσίες του με τοποθετήσεις σε υψηλές θέσεις, όπως αυτή του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και του πρωθυπουργού της Ελλάδας .
Εκ του αποτελέσματος μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης και ο Λουκάς Παπαδήμος έχουν βρεθεί στο ανώτατο κυβερνητικό αξίωμα, δηλαδή στη θέση του πρωθυπουργού, στις πιο κρίσιμες φάσεις της πορείας της Ελλάδας στο πεδίο της οικονομικής ενοποίησης της Ευρώπης, για να διαχειριστεί ο μεν πρώτος την «επιτυχία» της ένταξης της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, ο δε δεύτερος την «αποτυχία» του εγχειρήματος.
Ίσως, ο καλύτερος χαρακτηρισμός για να περιγράψει κανείς τα δύο αυτά πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού πρόσωπα είναι ο εξής: «ευρωφετιχιστές». Εξάλλου ακόμη υπάρχει εκείνη η φωτογραφία με τους δύο αυτούς πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος, την πρωτοχρονιά του 2002 να κοιτάζουν περιχαρείς τον φωτογραφικό φακό, κρατώντας στα χέρια τους τα πρώτα χαρτονομίσματα του ευρώ. Και, όμως, έστω και αν φαίνεται υπεραπλουστευτικό και ξεκομμένο από τις διεθνείς εξελίξεις, ο ελληνικός λαός πληρώνει σήμερα την εμμονή αυτών των προσώπων και ενός γκρουπούσκουλου αυλικών στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Ελλάδας μέσω της πρόσδεσης της χώρας στο άρμα του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού.
Ο κύκλος της Φρανκφούρτης
Η ανοικτή κυριαρχία του «ελληνικού παραρτήματος» του λεγόμενου «ομίλου της Φρανκφούρτης» , που ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στη δεκαετία του 1970, κοντεύει πια τα 20 χρόνια. Εμφανής εκπρόσωπος του γερμανοτραφούς και γερμανόφιλου αυτού συστήματος στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα, είναι ο Γιάννης Στουρνάρας, άνθρωπος του Κώστα Σημίτη και του Λουκά Παπαδήμου. Ο Γιάννης Στουρνάρας (με την περίπτωση του οποίου θα ασχοληθούμε διεξοδικά παρακάτω) βρίσκεται σε μόνιμη γραμμή επικοινωνίας με τους δύο προηγούμενους και ενίοτε συνυπογράφει άρθρα με τον Κώστα Σημίτη.
Σε αυτά τα χρόνια, από το 1996 μέχρι σήμερα, δηλαδή από την εποχή της ανάδειξης του Κώστα Σημίτη σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και σε πρωθυπουργό της χώρας, ο γερμανικός πολιτικός και οικονομικός παράγοντας έχει εφορμήσει σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας με αποκορύφωμα την υπογραφή των απανωτών μνημονίων που εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό και έχουν ανοίξει τον δρόμο για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από «πρόθυμα καθάρματα», που θα έλεγε και ο ναζί Ρόζενμπεργκ.
Η Γερμανία, εξάλλου, πριν την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης είχε ήδη ξεκινήσει το πλιάτσικο όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας, την περίοδο των υψηλών δεικτών της: στα αεροδρόμια («Ελευθέριος Βενιζέλος»), στις τηλεπικοινωνίες (με την εξαγορά του ΟΤΕ από την DeutscheTelekom), στα media κ.α..
Ο ρόλος του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού παράγοντα υπήρξε εμφανέστατος και στο σκάνδαλο με τις μίζες της SIEMENS και σε εκείνο με τα υποβρύχια, αλλά και στο διαρκές πρέσινγκ, ακόμη στις μέρες μας, για τα εξοπλιστικά προγράμματα (Βλέπε Leopard). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός, στα κλειστά σαλόνια έλεγαν ότι:
« … είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός τα τελευταία χρόνια ο οποίος δεν ομιλεί τη γερμανική γλώσσα».
Η πρόσδεση της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ στο άρμα του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης εξόργισε πρόσφατα και τον αξιωματούχο πρεσβείας ξένης ισχυρής χώρας, η οποία βρίσκεται εκτός Ευρώπης.
Σε ιδιωτική συζήτηση έλεγε αγανακτισμένος «Δεν είναι δυνατόν επί πολλά χρόνια τώρα, σε όλα τα φιλέτα να μπαίνουν οι Γερμανοί. Τους βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας στην Ελλάδα».
Σε κάθε περίπτωση η έναρξη της δραστηριότητας του «κύκλου της Φρανκφούρτης» χρονολογείται στη δεκαετία του 1970, τότε που ο αδερφός του πρώην πρωθυπουργού, ο Σπύρος Σημίτης, άνθρωπος του σκληρού γερμανικού κατεστημένου ή, για τους πιο μυημένους, μέλος του στενού πυρήνα του «γερμανικού βαθέος κράτους» και άμεσα διασυνδεμένος με το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, το οποίο εκφράζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ανέλαβε ρόλο περίπου ταυτόχρονα και από κοινού με ένα άλλο πρόσωπο, τον μέντορα του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Ανδρέα Λοβέρδου, στενά διασυνδεμένο με το σύστημα των Γερμανών συνταγματολόγων Δημήτρη Τσάτσο.
Ο Δημήτρης Τσάτσος υπήρξε ο εισηγητής της μειοψηφίας για το Σύνταγμα του 1975 και δημιούργησε γύρω του έναν κύκλο θερμών υποστηρικτών , συνεργατών και συνοδοιπόρων.Σύμφωνα με μια άποψη, η ομάδα αυτή αποτέλεσε τον πρώτο ιστορικό κύκλο των εκσυγχρονιστών, τις πολιτικές επιλογές της οποίας πληρώνει ο ελληνικός λαός σήμερα και θα πληρώσουν ακόμη πιο ακριβά οι επόμενες γενιές.
Σε κυβερνητικό επίπεδο ο «κύκλος της Φρανκφούρτης» εκφράστηκε δειλά – δειλά το 1985. Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε εκείνη την περίοδο ο εμπνευστής, ως υπουργός Οικονομίας, του τριετούς προγράμματος σταθεροποίησης, το οποίο προέβλεπε την υποτίμηση της δραχμής και πάγωμα των μισθών, αλλά και κάτι ακόμη: Η εφαρμογή του προγράμματος δεσμευόταν από ευρωπαϊκό δάνειο ύψους 2 δισ. ECU, το οποίο όριζε ουσιαστικά την Κομισιόν ως τοποτηρητή της ελληνικής οικονομίας.
Οι ομοιότητες εκείνης της περιόδου είναι πάρα πολλές με το σήμερα. Για παράδειγμα τοποτηρητές ή επίτροποι δεν ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα την εποχή της τρόικας, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και κυρίως την περίοδο 1990-1993, ελέω Στέφανου Μάνου, Μιράντας Ξαφά και Γιώργου Αλογοσκούφη.
Την περίοδο 1990-1993, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν σύμβουλος του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας Τίμου Χριστοδούλου και είχε συμμετάσχει με τον τότε υπουργό Οικονομίας, Στέφανο Μάνο, σε συζητήσεις αναφορικά με τα δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία μεταξύ άλλων προέβλεπαν και την υποτίμηση της δραχμής.
Αργότερα ο Κώστας Σημίτης, το 1996 έγινε πρωθυπουργός, ο Λουκάς Παπαδήμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δοτός πρωθυπουργός και έτσι άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση.
Σήμερα, τα παραπάνω πρόσωπα είναι μόνο μερικά από εκείνα που στηρίζουν την μνημονιακή πολιτική της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, της εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και του ξεπουλήματος της περιουσίας του ελληνικού λαού.
Η σημερινή κυβέρνηση
Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, την οποία στηρίζουν εθελοντικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, εμπίπτει στην κατηγορία των πρόθυμων, όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει ο Ρόζενμπεργκ.
Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση, η οποία σχηματίστηκε μετά από δύο διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες, στις οποίες κυριάρχησε η τρομοκρατία προς τον ελληνικό λαό και η συσπείρωση όλων των αντιδραστικών δυνάμεων (ξενικού παράγοντα, διεθνούς τραπεζοκρατίας, ντόπιων τραπεζιτών, επιχειρηματικών συμφερόντων και μιντιοκρατίας) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού, είναι μία κυβέρνηση ειδικού σκοπού, προσηλωμένη στο να εφαρμώσει απαρέγκλιτα το λαοκτόνο πρόγραμμα των δανειστών για την Ελλάδα. Κορμός αυτής της λαομίσητης κυβέρνησης, είναι το οικονομικό της επιτελείο, στο οποίο έπρεπε εξ αρχής τον πρώτο λόγο να έχει «ο κύκλος της Φρανκφούρτης» ή πιο δόκιμα ο «κύκλος των εκσυγχρονιστών» ή «των σημιτικών».
Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτη επιλογή της κυβέρνησης για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, του λεγόμενου και «Τσάρου της Οικονομίας» υπήρξε ο κ. Βασίλης Ράπανος, πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών – και όχι μόνο -, πρόσωπο στενά διασυνδεμένο με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Για … λόγους υγείας τελικά αντικαταστάθηκε σχεδόν αμέσως από ένα πρόσωπο πολύ πιο στενά διασυνδεμένο με τον Κώστα Σημίτη, έναν εκ των αρχιτεκτόνων της εισόδου της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ, έναν ακόμη ευπατρίδη των τραπεζών τον Γιάννη Στουρνάρα.
Το γεγονός ότι όλες οι επιλογές για τη θέση του Τσάρου της ελληνικής οικονομίας, οδηγούσαν σε πρόσωπα του «σημιτικού» περιβάλλοντος ή σε «ανθρώπους του Σημίτη», είναι ενδεικτικές του γεγονότος ότι από την πρώτη στιγμή η οικονομική πολιτική της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης θα ήταν μονοδιάστατη, απολύτως προσηλωμένη στους στόχους του εγχειρήματος που ξεκίνησε το 1996, όταν ο Κώστας Σημίτης έγινε αρχικά πρόεδρος και στη συνέχεια πρωθυπουργός της Ελλάδας. Οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο, υποστηρίζουν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας δεν υπήρξε ποτέ επιλογή του Αντώνη Σαμαρά, με την έννοια ότι αυτός αποφάσισε.
Ο Αντώνης Σαμαράς, γνώριζε, πριν γίνει πρωθυπουργός ότι ο υπουργός Οικονομικών θα ήταν επιβεβλημένος από το ad hoc σύστημα εξουσίας, το οποίο οι New York Times, περιέγραψαν ως «Όμιλο της Φρανκφούρτης». Κάποιοι κύκλοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι «Ο Γιάννης Στουρνάρας υπήρξε το δώρο του Αντώνη Σαμαρά προς την Άνγκελα Μέρκελ». Ποιος ξέρει;
Ο Γερμανόφιλος Στουρνάρας
Ο Γιάννης Στουρνάρας ταιριάζει γάντι στον χαρακτηρισμό που είχε δώσει ο Ρόζενμπεργκ για εκείνους που είχε ανάγκη σε κάθε χώρα το Γ’ Ράιχ. Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι υπήρξε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνώμων την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Σημίτη. Τότε ο Γιάννης Στουρνάρας είχε αποδεχθεί το κλείδωμα της ισοτιμίας μετατροπής της δραχμής σε ευρώ σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που προέκυπταν από την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούνταν με τρόπο κραυγαλέο τα γερμανικά εμπορικά συμφέροντα.
Το μέγεθος της υποτέλειάς του προς το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη, το αγαπημένο παιδί του Κώστα Σημίτη, ο μαθητής και παλαιός σύμβουλος του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, «φώναξε» στην εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά «οι Νέοι Φάκελοι» πρόσφατα.
Εκεί, σε οικείο πάντοτε περιβάλλον, και χωρίς αιδώ αποκάλυψε ότι η πιο δύσκολη στιγμή της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών υπήρξε η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τον είχε επικρίνει.
Ορίστε τι είχε δηλώσει ο κ. Στουρνάρας:
«Η πιο δύσκολη στιγμή μου ήταν όταν αφού είχα μιλήσει στη Βουλή για την επιμήκυνση που είχαμε εξασφαλίσει, με ενημέρωσε η Γραμματέας μου ότι με αναζητεί στο τηλέφωνο ο Σόιμπλε και μου είπε ότι υπάρχει και η Γερμανική Βουλή και πως δεν έπρεπε να έχω πει αυτά πριν ενημερώσει ο ίδιος το δικό του κοινοβούλιο. Λίγο μετά είχα συνάντηση με τα τρία κόμματα όπου ο καθένας έλεγε τα δικά του και είχε τις ενστάσεις του. Ακόμη κι εγώ που είμαι ήρεμος και ψύχραιμος άνθρωπος αισθάνθηκα πολύ δύσκολα». Εκτός αυτού είπε το εξής: «Για να καταλάβετε πόση δουλειά έχουμε κάνει, δείτε τι λένε οι πιο σκληροί κριτές μας. Όταν πριν από λίγες εβδομάδες είχα επισκεφτεί τον κ. Σόιμπλε μου είχε ενεχειρίσει μία λίστα με αυτά που δεν είχαν γίνει. Τώρα που τον ξαναείδα με συνεχάρη, μου είπε: μα εσείς, τα κάνατε όλα!».
Όπως αναφέρουν εξαιρετικά πληροφορημένες πηγές, ο Γιάννης Στουρνάρας καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες ώστε η Deutsche Bank να αποκτήσει στρατηγικό πακέτο της Εθνικής Τράπεζας, μέσω της οποίας η Γερμανία θα ελέγξει ολόκληρη την ελληνική οικονομία. Χαρακτηριστικότερο στοιχείο της διασύνδεσης του Γιάννη Στουρνάρα με τον γερμανικό πολιτικό και οικονομικό παράγοντα είναι η πρωτοφανής και ενάντια προς τα συμφέροντα της Ελλάδας απόφαση του ιδίου να «κλείσει» με εξωδικαστικό συμβιβασμό το ζήτημα του σκανδάλου με τις μίζες του γερμανικού κολοσσού SIEMENS.
Επρόκειτο για μία κραυγαλέα προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου και αποτέλεσε μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε ο Γιάννης Στουρνάρας, από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως «Τσάρος» της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα υπήρξε τόσο ανοικτά γερμανόφιλος ώστε από το βήμα της βουλής και ως μη εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό αμφισβήτησε την εκτίμηση της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τη Siemens αναφορικά με το ύψος της ζημιάς για το Δημόσιο (2 δις ευρώ), την οποία χαρακτήρισε ασύμμετρη ως προς τις συνολικές αποζημιώσεις τις οποίες έχει καταβάλει η εταιρεία παγκοσμίως (1,7 δις ευρώ). Το γεγονός αυτό δημιούργησε περίεργους συνειρμούς.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο Γιάννης Στουρνάρας, ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ, είχε βραβεύσει τον φυγόδικο για το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS Μιχάλη Χριστοφοράκο.
Για την ιστορία πρέπει να υπενθυμιστεί ότι ο γερμανόφιλος υπουργός οικονομικών είχε υπογράψει την επονείδιστη συμφωνία εξωδικαστικού συμβιβασμού με τον αμαρτωλό γερμανικό κολοσσό SIEMENS παραμονές του ταξιδιού του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρα στο Βερολίνο και της συνάντησης που είχε με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.
Η φιλογερμανική στάση του Γιάννη Στουρνάρα εξόργισε τους προηγούμενους μήνες και τους Αμερικανούς, όπως είχε αποκαλύψει στο Periodista αμερικανική πηγή, όταν δεν είχε προσέλθει στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο Τόκυο της Ιαπωνίας, κάτι το οποίο είχαν πράξει όλοι οι προκάτοχοί του στο υπουργείο Οικονομικών.
Στο δια ταύτα και … «με το στανιό»
Το 1917 ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν έγραφε στην Πράβδα:
Ομοίως, αυτές οι σημερινές δήθεν «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις, του εκσυγχρονισμού ή νεοφιλελεύθεροι ταγοί, και κυρίως ο κύκλος της Φρανκφούρτης παρασύρουν έναν ολόκληρο λαό εδώ και χρόνια στην απόλυτη καταστροφή για να ικανοποιήσουν πρωτίστως τους εντολείς τους και δευτερευόντως τις εμμονές τους.
Στην Ιταλία ο Μάριο Μόντι, της ίδιας συνομοταξίας, παρότι ολοκληρώθηκε η θητεία του στην πρωθυπουργία παραμένει στο πολιτικό “παιχνίδι” για να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις. Ενδιαφέρεται για την πολιτική; Όχι. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στο να προχωρήσει το λαοκτόνο πρόγραμμα και για την Ιταλία. Όπως και στην Ελλάδα, με το στανιό.
loutraki
το Βερολίνο, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να μετατραπεί σε «γερμανική Ευρώπη» και οι χώρες, κυρίως εκείνες του ευρωπαϊκού Νότου, σε τμήματα της «γερμανικής ενδοχώρας». Δοτές κυβερνήσεις, πρόθυμα κυβερνητικά σχήματα, κυβερνήσεις συνεργασίας, διορισμένοι πρωθυπουργοί, υποτελείς στα ανώτατα διευθυντήρια και εχθρικοί προς τους λαούς υπουργοί Οικονομικών, εργάζονται για την υπόθεση της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, για την πολιτική ομοποσπονδιοποίηση της Ευρώπης, για τον εξανδραποδισμό των λαών και για την εξάλειψη των εθνικά κυρίαρχων κρατών.
Το πλαίσιο
Τα τελευταία τρία χρόνια της σφοδρής κρίσης χρέους που «χτύπησε» άγρια τον ευρωπαϊκό Νότο, οι υπερεθνικές ελίτ, η διεθνής τραπεζοκρατία και μεγάλο Κεφάλαιο, οι εθνικές λούμπεν μεγαλοαστικές τάξεις εξαπέλυσαν σφοδρές επιθέσεις τους λαούς των ευρωπαϊκών κρατών. Πέραν της κοινωνικής συνοχής που δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, τα υπερεθνικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, τα συστήματα της χάραξης της σκληρής νεοφιλελεύθερης στρατηγικής επιτέθηκαν και στη Δημοκρατία.
Το Νοέμβριο του 2011 η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» χαρακτήρισε ως «τεχνοκρατικά πραξικοπήματα» τις τοποθετήσεις των δοτών «κυβερνητών», δηλαδή του Λουκά Παπαδήμου και του Μάριου Μόντι, στο τιμόνι της διακυβέρνησης δύο κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, της Ελλάδας και της Ιταλίας αντίστοιχα.
Ο εξαιρετικός δημοσιογράφος των New York Times Ross Douthat παρατηρούσε τότε μεταξύ πολλών άλλων ότι «Η σταθερότητα επιτυγχάνεται σε βάρος της δημοκρατίας. Ο κοινοβουλευτικός διάλογος και οι εκλογές δεν θα εξαφανιστούν. Αλλά η πραγματική εξουσία, σε ό, τι αφορά στη λήψη αποφάσεων, θα περάσει εις το διηνεκές στις δυνάμεις που εκπροσωπούν τον αποκαλούμενο “Όμιλο της Φρανκφούρτης”. Εναν ad hoc κλειστό κύκλο εξουσίας που συγκροτείται από τη γερμανίδα Ανγκελα Μέρκελ, το γάλλο Νικολά Σαρκοζί και μια χούφτα τραπεζίτες και ευρωκράτες, οι οποίοι διαχειρίζονται από τον Οκτώβριο την ευρωπαϊκή κρίση».
Η διαβόητη Deutsche Bank έχει την έδρα της στην Φρανκφούρτη, από όπου ο «Όμιλος», αυτό το κλειστό ad hoc σύστημα καθοδηγεί τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία και καθορίζει με τρόπο πραξικοπηματικό και χυδαίο τα πολιτικά πράγματα σε κράτη, τα οποία μέχρι χθες υποτίθεται ότι ήταν εθνικά κυρίαρχα. Αυτό το σύστημα, σύμφωνα με τους New York Times, ο «Όμιλος της Φρνακφούρτης» έχει τους εκπροσώπους του και στην Ελλάδα. Πρόκειται για πρόσωπα, σαν και εκείνα που είχε περιγράψει ο ναζί Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, δηλαδή για «πρόθυμα ιδιοτελή καθάρματα», για ένα είδος αντιπροσωπείας της υπερεθνικής ελίτ, η οποία έχει θέσει δύο βασικούς στόχους στον ευρωπαϊκό χώρο: Οικονομική ενοποίηση και ομοσπονδιοποίηση με έδρα της διακυβέρνησης το Βερολίνο και κέντρο λήψης των αποφάσεων για την ευρωπαϊκή οικονομία την Φρανκφούρτη.
Οι πρόθυμοι
Η είσοδος της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, στη ζώνη του Ευρώ έχει γερμανικό άρωμα. Η Γερμανία έκανε «τα στραβά» μάτια στα «πειραγμένα» στοιχεία που προσκόμισε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Η Γερμανία όπως διαπιστώνουν όλοι σήμερα, επωφελείται από τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας, την εξαθλίωση του ελληνικού λαού και την μετατροπή της χώρας μας από προτεκτοράτο σε αποκία.
Στην Ελλάδα, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το ντόπιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έκανε με τη σειρά του τα στραβά μάτια στα εγχειρίδια που διένειμε το ΙΣΤΑΜΕ, τα οποία προέβλεπαν την ευημερία των ελληνικών νοικοκυριών της Ελλάδας του Ευρώ, δέκα χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση. Τελικά, 10 χρόνια μετά, δηλαδή σήμερα, τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο δεν ευημερούν, αλλά έχουν γίνει τα θύματα της μεγαλύτερης ληστρικής επίθεσης που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους.
Εγκέφαλοι, αυτής της επίθεσης είναι οι πρόθυμοι εντολοδόχοι του Βερολίνου, οι αρχιτέκτονες της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη και έχουν ονοματεπώνυμα: Κώστας Σημίτης, Λουκάς Παπαδήμος, Τάσος Γιαννίτσης, Γιάννος Παπαντωνίου και Γιάννης Στουρνάρας. Εσχάτως, αν και προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό χώρο και όχι από την γερμανοτραφή σοσιαλδημοκρατία, σε αυτό το στρατόπεδο προσχώρησε ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Συνοπτικά, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας κανείς, ως πολλαπλά ωφελημένη, από την ελληνική τραγωδία και από την ληστρική επιδρομή που έχουν διατάξει τα ιερατεία του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης, εμφανίζεται σήμερα η Γερμανική οικονομία.
Κατά τη δεκαετία του 1990, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη και την επανένωση των δύο Γερμανιών, το γερμανικό οικονομικό θαύμα έπρεπε να εισέλθει σε νέα ιστορική φάση και πορεία και η επέκταση της ηγεμονίας της γερμανικής οικονομίας, η επιβολή του Δ΄Ράιχ στον ευρωπαϊκό χώρο θα έπαιρνε πολλά χρόνια. Οι Γερμανοί αναζήτησαν σε εκείνη την χρονική και ιστορική συγκυρία τους πρόθυμους, όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει δεκαετίες πριν ο πρωθιερέας του ναζισμού Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.
Στην Ελλάδα υπήρχε ο κατάλληλος άνθρωπος, πολύ γνωστός στους Γερμανούς και αδελφός ενός προσώπου απολύτως ενταγμένου στο γερμανικό Κατεστημένο: Ο Κώστας Σημίτης, αδερφός του Σπύρου Σημίτη, ο αρχιτέκτονας της εισόδου της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση το έτος 2002. Αφού το 1996 κυριάρχησε, με περίπου πραξικοπηματικό τρόπο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του «κύκλου της Φρανκφούρτης», δηλαδή την πρόσδεση της Ελλάδας στο γερμανικό άρμα, μέσω της ένταξης της χώρας μας, δηλαδή μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας, άρα μιας μικρής οικονομίας η οποία δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, στην ευρωζώνη.
Ο Κώστας Σημίτης είναι μόνο ένα από τα πρόσωπα που συμμετέχουν στον «κύκλο της Φρανκφούρτης». Ο «εγκέφαλος» είναι ο αδερφός του, Σπύρος, ο οποίος διαμένει στην γερμανική πόλη, ενώ ισχυρός «παίκτης» είναι πάντοτε ο Λουκάς Παπαδήμος, έναντι του οποίου το γερμανικό κατεστημένο και ένα ισχυρό τμήμα της ευρωπαϊκής ελίτ, αυτό που ευθύνεται για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, λειτούργησε ανταποδοτικά, αμείβοντάς τον για τις υπηρεσίες του με τοποθετήσεις σε υψηλές θέσεις, όπως αυτή του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και του πρωθυπουργού της Ελλάδας .
Εκ του αποτελέσματος μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης και ο Λουκάς Παπαδήμος έχουν βρεθεί στο ανώτατο κυβερνητικό αξίωμα, δηλαδή στη θέση του πρωθυπουργού, στις πιο κρίσιμες φάσεις της πορείας της Ελλάδας στο πεδίο της οικονομικής ενοποίησης της Ευρώπης, για να διαχειριστεί ο μεν πρώτος την «επιτυχία» της ένταξης της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, ο δε δεύτερος την «αποτυχία» του εγχειρήματος.
Ίσως, ο καλύτερος χαρακτηρισμός για να περιγράψει κανείς τα δύο αυτά πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού πρόσωπα είναι ο εξής: «ευρωφετιχιστές». Εξάλλου ακόμη υπάρχει εκείνη η φωτογραφία με τους δύο αυτούς πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος, την πρωτοχρονιά του 2002 να κοιτάζουν περιχαρείς τον φωτογραφικό φακό, κρατώντας στα χέρια τους τα πρώτα χαρτονομίσματα του ευρώ. Και, όμως, έστω και αν φαίνεται υπεραπλουστευτικό και ξεκομμένο από τις διεθνείς εξελίξεις, ο ελληνικός λαός πληρώνει σήμερα την εμμονή αυτών των προσώπων και ενός γκρουπούσκουλου αυλικών στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Ελλάδας μέσω της πρόσδεσης της χώρας στο άρμα του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού.
Η ανοικτή κυριαρχία του «ελληνικού παραρτήματος» του λεγόμενου «ομίλου της Φρανκφούρτης» , που ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στη δεκαετία του 1970, κοντεύει πια τα 20 χρόνια. Εμφανής εκπρόσωπος του γερμανοτραφούς και γερμανόφιλου αυτού συστήματος στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα, είναι ο Γιάννης Στουρνάρας, άνθρωπος του Κώστα Σημίτη και του Λουκά Παπαδήμου. Ο Γιάννης Στουρνάρας (με την περίπτωση του οποίου θα ασχοληθούμε διεξοδικά παρακάτω) βρίσκεται σε μόνιμη γραμμή επικοινωνίας με τους δύο προηγούμενους και ενίοτε συνυπογράφει άρθρα με τον Κώστα Σημίτη.
Σε αυτά τα χρόνια, από το 1996 μέχρι σήμερα, δηλαδή από την εποχή της ανάδειξης του Κώστα Σημίτη σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και σε πρωθυπουργό της χώρας, ο γερμανικός πολιτικός και οικονομικός παράγοντας έχει εφορμήσει σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας με αποκορύφωμα την υπογραφή των απανωτών μνημονίων που εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό και έχουν ανοίξει τον δρόμο για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από «πρόθυμα καθάρματα», που θα έλεγε και ο ναζί Ρόζενμπεργκ.
Η Γερμανία, εξάλλου, πριν την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης είχε ήδη ξεκινήσει το πλιάτσικο όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας, την περίοδο των υψηλών δεικτών της: στα αεροδρόμια («Ελευθέριος Βενιζέλος»), στις τηλεπικοινωνίες (με την εξαγορά του ΟΤΕ από την DeutscheTelekom), στα media κ.α..
Ο ρόλος του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού παράγοντα υπήρξε εμφανέστατος και στο σκάνδαλο με τις μίζες της SIEMENS και σε εκείνο με τα υποβρύχια, αλλά και στο διαρκές πρέσινγκ, ακόμη στις μέρες μας, για τα εξοπλιστικά προγράμματα (Βλέπε Leopard). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός, στα κλειστά σαλόνια έλεγαν ότι:
« … είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός τα τελευταία χρόνια ο οποίος δεν ομιλεί τη γερμανική γλώσσα».
Η πρόσδεση της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ στο άρμα του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης εξόργισε πρόσφατα και τον αξιωματούχο πρεσβείας ξένης ισχυρής χώρας, η οποία βρίσκεται εκτός Ευρώπης.
Σε ιδιωτική συζήτηση έλεγε αγανακτισμένος «Δεν είναι δυνατόν επί πολλά χρόνια τώρα, σε όλα τα φιλέτα να μπαίνουν οι Γερμανοί. Τους βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας στην Ελλάδα».
Σε κάθε περίπτωση η έναρξη της δραστηριότητας του «κύκλου της Φρανκφούρτης» χρονολογείται στη δεκαετία του 1970, τότε που ο αδερφός του πρώην πρωθυπουργού, ο Σπύρος Σημίτης, άνθρωπος του σκληρού γερμανικού κατεστημένου ή, για τους πιο μυημένους, μέλος του στενού πυρήνα του «γερμανικού βαθέος κράτους» και άμεσα διασυνδεμένος με το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, το οποίο εκφράζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ανέλαβε ρόλο περίπου ταυτόχρονα και από κοινού με ένα άλλο πρόσωπο, τον μέντορα του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Ανδρέα Λοβέρδου, στενά διασυνδεμένο με το σύστημα των Γερμανών συνταγματολόγων Δημήτρη Τσάτσο.
Ο Δημήτρης Τσάτσος υπήρξε ο εισηγητής της μειοψηφίας για το Σύνταγμα του 1975 και δημιούργησε γύρω του έναν κύκλο θερμών υποστηρικτών , συνεργατών και συνοδοιπόρων.Σύμφωνα με μια άποψη, η ομάδα αυτή αποτέλεσε τον πρώτο ιστορικό κύκλο των εκσυγχρονιστών, τις πολιτικές επιλογές της οποίας πληρώνει ο ελληνικός λαός σήμερα και θα πληρώσουν ακόμη πιο ακριβά οι επόμενες γενιές.
Σε κυβερνητικό επίπεδο ο «κύκλος της Φρανκφούρτης» εκφράστηκε δειλά – δειλά το 1985. Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε εκείνη την περίοδο ο εμπνευστής, ως υπουργός Οικονομίας, του τριετούς προγράμματος σταθεροποίησης, το οποίο προέβλεπε την υποτίμηση της δραχμής και πάγωμα των μισθών, αλλά και κάτι ακόμη: Η εφαρμογή του προγράμματος δεσμευόταν από ευρωπαϊκό δάνειο ύψους 2 δισ. ECU, το οποίο όριζε ουσιαστικά την Κομισιόν ως τοποτηρητή της ελληνικής οικονομίας.
Οι ομοιότητες εκείνης της περιόδου είναι πάρα πολλές με το σήμερα. Για παράδειγμα τοποτηρητές ή επίτροποι δεν ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα την εποχή της τρόικας, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και κυρίως την περίοδο 1990-1993, ελέω Στέφανου Μάνου, Μιράντας Ξαφά και Γιώργου Αλογοσκούφη.
Την περίοδο 1990-1993, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν σύμβουλος του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας Τίμου Χριστοδούλου και είχε συμμετάσχει με τον τότε υπουργό Οικονομίας, Στέφανο Μάνο, σε συζητήσεις αναφορικά με τα δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία μεταξύ άλλων προέβλεπαν και την υποτίμηση της δραχμής.
Αργότερα ο Κώστας Σημίτης, το 1996 έγινε πρωθυπουργός, ο Λουκάς Παπαδήμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δοτός πρωθυπουργός και έτσι άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση.
Σήμερα, τα παραπάνω πρόσωπα είναι μόνο μερικά από εκείνα που στηρίζουν την μνημονιακή πολιτική της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, της εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και του ξεπουλήματος της περιουσίας του ελληνικού λαού.
Η σημερινή κυβέρνηση
Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, την οποία στηρίζουν εθελοντικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, εμπίπτει στην κατηγορία των πρόθυμων, όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει ο Ρόζενμπεργκ.
Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση, η οποία σχηματίστηκε μετά από δύο διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες, στις οποίες κυριάρχησε η τρομοκρατία προς τον ελληνικό λαό και η συσπείρωση όλων των αντιδραστικών δυνάμεων (ξενικού παράγοντα, διεθνούς τραπεζοκρατίας, ντόπιων τραπεζιτών, επιχειρηματικών συμφερόντων και μιντιοκρατίας) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού, είναι μία κυβέρνηση ειδικού σκοπού, προσηλωμένη στο να εφαρμώσει απαρέγκλιτα το λαοκτόνο πρόγραμμα των δανειστών για την Ελλάδα. Κορμός αυτής της λαομίσητης κυβέρνησης, είναι το οικονομικό της επιτελείο, στο οποίο έπρεπε εξ αρχής τον πρώτο λόγο να έχει «ο κύκλος της Φρανκφούρτης» ή πιο δόκιμα ο «κύκλος των εκσυγχρονιστών» ή «των σημιτικών».
Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτη επιλογή της κυβέρνησης για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, του λεγόμενου και «Τσάρου της Οικονομίας» υπήρξε ο κ. Βασίλης Ράπανος, πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών – και όχι μόνο -, πρόσωπο στενά διασυνδεμένο με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Για … λόγους υγείας τελικά αντικαταστάθηκε σχεδόν αμέσως από ένα πρόσωπο πολύ πιο στενά διασυνδεμένο με τον Κώστα Σημίτη, έναν εκ των αρχιτεκτόνων της εισόδου της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ, έναν ακόμη ευπατρίδη των τραπεζών τον Γιάννη Στουρνάρα.
Το γεγονός ότι όλες οι επιλογές για τη θέση του Τσάρου της ελληνικής οικονομίας, οδηγούσαν σε πρόσωπα του «σημιτικού» περιβάλλοντος ή σε «ανθρώπους του Σημίτη», είναι ενδεικτικές του γεγονότος ότι από την πρώτη στιγμή η οικονομική πολιτική της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης θα ήταν μονοδιάστατη, απολύτως προσηλωμένη στους στόχους του εγχειρήματος που ξεκίνησε το 1996, όταν ο Κώστας Σημίτης έγινε αρχικά πρόεδρος και στη συνέχεια πρωθυπουργός της Ελλάδας. Οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο, υποστηρίζουν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας δεν υπήρξε ποτέ επιλογή του Αντώνη Σαμαρά, με την έννοια ότι αυτός αποφάσισε.
Ο Αντώνης Σαμαράς, γνώριζε, πριν γίνει πρωθυπουργός ότι ο υπουργός Οικονομικών θα ήταν επιβεβλημένος από το ad hoc σύστημα εξουσίας, το οποίο οι New York Times, περιέγραψαν ως «Όμιλο της Φρανκφούρτης». Κάποιοι κύκλοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι «Ο Γιάννης Στουρνάρας υπήρξε το δώρο του Αντώνη Σαμαρά προς την Άνγκελα Μέρκελ». Ποιος ξέρει;
Ο Γερμανόφιλος Στουρνάρας
Ο Γιάννης Στουρνάρας ταιριάζει γάντι στον χαρακτηρισμό που είχε δώσει ο Ρόζενμπεργκ για εκείνους που είχε ανάγκη σε κάθε χώρα το Γ’ Ράιχ. Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι υπήρξε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνώμων την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Σημίτη. Τότε ο Γιάννης Στουρνάρας είχε αποδεχθεί το κλείδωμα της ισοτιμίας μετατροπής της δραχμής σε ευρώ σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που προέκυπταν από την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούνταν με τρόπο κραυγαλέο τα γερμανικά εμπορικά συμφέροντα.
Το μέγεθος της υποτέλειάς του προς το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη, το αγαπημένο παιδί του Κώστα Σημίτη, ο μαθητής και παλαιός σύμβουλος του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, «φώναξε» στην εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά «οι Νέοι Φάκελοι» πρόσφατα.
Εκεί, σε οικείο πάντοτε περιβάλλον, και χωρίς αιδώ αποκάλυψε ότι η πιο δύσκολη στιγμή της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών υπήρξε η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τον είχε επικρίνει.
Ορίστε τι είχε δηλώσει ο κ. Στουρνάρας:
«Η πιο δύσκολη στιγμή μου ήταν όταν αφού είχα μιλήσει στη Βουλή για την επιμήκυνση που είχαμε εξασφαλίσει, με ενημέρωσε η Γραμματέας μου ότι με αναζητεί στο τηλέφωνο ο Σόιμπλε και μου είπε ότι υπάρχει και η Γερμανική Βουλή και πως δεν έπρεπε να έχω πει αυτά πριν ενημερώσει ο ίδιος το δικό του κοινοβούλιο. Λίγο μετά είχα συνάντηση με τα τρία κόμματα όπου ο καθένας έλεγε τα δικά του και είχε τις ενστάσεις του. Ακόμη κι εγώ που είμαι ήρεμος και ψύχραιμος άνθρωπος αισθάνθηκα πολύ δύσκολα». Εκτός αυτού είπε το εξής: «Για να καταλάβετε πόση δουλειά έχουμε κάνει, δείτε τι λένε οι πιο σκληροί κριτές μας. Όταν πριν από λίγες εβδομάδες είχα επισκεφτεί τον κ. Σόιμπλε μου είχε ενεχειρίσει μία λίστα με αυτά που δεν είχαν γίνει. Τώρα που τον ξαναείδα με συνεχάρη, μου είπε: μα εσείς, τα κάνατε όλα!».
Όπως αναφέρουν εξαιρετικά πληροφορημένες πηγές, ο Γιάννης Στουρνάρας καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες ώστε η Deutsche Bank να αποκτήσει στρατηγικό πακέτο της Εθνικής Τράπεζας, μέσω της οποίας η Γερμανία θα ελέγξει ολόκληρη την ελληνική οικονομία. Χαρακτηριστικότερο στοιχείο της διασύνδεσης του Γιάννη Στουρνάρα με τον γερμανικό πολιτικό και οικονομικό παράγοντα είναι η πρωτοφανής και ενάντια προς τα συμφέροντα της Ελλάδας απόφαση του ιδίου να «κλείσει» με εξωδικαστικό συμβιβασμό το ζήτημα του σκανδάλου με τις μίζες του γερμανικού κολοσσού SIEMENS.
Επρόκειτο για μία κραυγαλέα προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου και αποτέλεσε μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε ο Γιάννης Στουρνάρας, από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως «Τσάρος» της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα υπήρξε τόσο ανοικτά γερμανόφιλος ώστε από το βήμα της βουλής και ως μη εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό αμφισβήτησε την εκτίμηση της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τη Siemens αναφορικά με το ύψος της ζημιάς για το Δημόσιο (2 δις ευρώ), την οποία χαρακτήρισε ασύμμετρη ως προς τις συνολικές αποζημιώσεις τις οποίες έχει καταβάλει η εταιρεία παγκοσμίως (1,7 δις ευρώ). Το γεγονός αυτό δημιούργησε περίεργους συνειρμούς.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο Γιάννης Στουρνάρας, ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ, είχε βραβεύσει τον φυγόδικο για το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS Μιχάλη Χριστοφοράκο.
Για την ιστορία πρέπει να υπενθυμιστεί ότι ο γερμανόφιλος υπουργός οικονομικών είχε υπογράψει την επονείδιστη συμφωνία εξωδικαστικού συμβιβασμού με τον αμαρτωλό γερμανικό κολοσσό SIEMENS παραμονές του ταξιδιού του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρα στο Βερολίνο και της συνάντησης που είχε με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.
Η φιλογερμανική στάση του Γιάννη Στουρνάρα εξόργισε τους προηγούμενους μήνες και τους Αμερικανούς, όπως είχε αποκαλύψει στο Periodista αμερικανική πηγή, όταν δεν είχε προσέλθει στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο Τόκυο της Ιαπωνίας, κάτι το οποίο είχαν πράξει όλοι οι προκάτοχοί του στο υπουργείο Οικονομικών.
Στο δια ταύτα και … «με το στανιό»
Το 1917 ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν έγραφε στην Πράβδα:
«Πίεσαν την Ελλάδα με την πείνα. Την αποκλείσανε τα πολεμικά των Αγγλογάλλων και Ρώσων Ιμπεριαλιστών. Την Ελλάδα την άφησαν χωρίς ψωμί. Οι πολιτισμένοι Ιμπεριαλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και λοιποί, βασάνισαν με την πείνα μια ολόκληρη χώρα, έναν ολόκληρο λαό, για να τον εξαναγκάσουν με την πείνα να αλλάξει πολιτική».Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία τα στρατεύματα της Αντάντ είχαν αποκλείσει την Αθήνα εκβιάζοντας και καταδικάζοντας τον πληθυσμό της νότιας Ελλάδας σε πείνα, προκειμένου να ολοκληρωθεί το διαδικαστικό πλαίσιο σταθεροποίησης του Ελευθέριου Βενιζέλου στην εξουσία και της προσχώρησης της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, με το στανιό.
Ομοίως, αυτές οι σημερινές δήθεν «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις, του εκσυγχρονισμού ή νεοφιλελεύθεροι ταγοί, και κυρίως ο κύκλος της Φρανκφούρτης παρασύρουν έναν ολόκληρο λαό εδώ και χρόνια στην απόλυτη καταστροφή για να ικανοποιήσουν πρωτίστως τους εντολείς τους και δευτερευόντως τις εμμονές τους.
Στην Ιταλία ο Μάριο Μόντι, της ίδιας συνομοταξίας, παρότι ολοκληρώθηκε η θητεία του στην πρωθυπουργία παραμένει στο πολιτικό “παιχνίδι” για να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις. Ενδιαφέρεται για την πολιτική; Όχι. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στο να προχωρήσει το λαοκτόνο πρόγραμμα και για την Ιταλία. Όπως και στην Ελλάδα, με το στανιό.
loutraki
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Προστατέψτε τα παιδιά από τα… κουνούπια!
Διαβάστε πως μπορείτε συμφώνα με το paidiatros να προστατέψετε τα παιδιά!
• Καλύψτε με ρούχα το εκτεθειμένο δέρμα. Βάλτε στα παιδιά μακριά παντελόνια, κάλτσες, μακριά μανίκια και ένα καπέλο, ιδίως αν η περιοχή που είστε έχει πολλά κουνούπια ή έντομα.
• Φορέστε ελαφρά χρωματισμένα ρούχα, επειδή τα κουνούπια έλκονται από τα έντονα χρώματα.
• Αποφύγετε να βγάλετε έξω τα παιδιά σας τις ώρες που τα κουνούπια κυκλοφορούν, κυρίως το πρωί και το σούρουπο.
• Αποφύγετε τις περιοχές που υπάρχουν πολλά κουνούπια.
• Χρησιμοποιείστε κουνουπιέρα σαν το πρώτο προστατευτικό μέτρο, ιδίως σε παιδιά που είναι μικρότερα των 6 μηνών. Επιθεωρήστε καλά την κουνουπιέρα από μέσα πριν την κλείσετε, μήπως έχετε κλείσει μαζί με το μωρό και κάποιο κουνούπι.
• Χρησιμοποιείστε φορητές κουνουπιέρες, που μπαίνουν και στην θέση του αυτοκίνητου, στο κουνάκι, στο καροτσάκι κλπ.
• Φροντίστε να μην μπαίνουν κουνούπια ή άλλα έντομα στο σπίτι κλείνοντας τις πόρτες και τα παράθυρα, ή καλύτερα αν έχετε σήτες χρησιμοποιείστε τις. Φροντίστε οι πόρτες και τα παράθυρα να κλείνουν καλά και να μην αφήνουν ανοίγματα.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Διεθνής υποβιβασμός της Ελλάδας
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)