ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

Ευδοκία Δαγκλη: "Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλείου φέρνει στο προσκήνιο τις απειλές που δέχεται η δημοκρατία μας από το επιτελικό κράτος

 


Θα πάει στην δικαιοσύνη ο Άρης Πορτοσάλτε..

 


 


Πάνος #Βλάχος: Σε όποιον πέταξε τρικάκια του περνάτε βραχιολάκια μα βαράτε παλαμάκια σ' όποιον.

 


#Βία είναι

 


Υπογράφουμε όλοι κ στηρίζουμε την κυρία Καρυστιανού. Ένα λεπτό θα σας πάρει, υπογράψτε. «Με τη συγκέντρωση 500.000 υπογραφών μπορούμε να πάμε στον εισαγγελέα με πολύ δυνατή φωνή.

 


Τί σηματοδοτεί η συνέντευξη Πούτιν στον Κάρλσον

Τί σηματοδοτεί η συνέντευξη Πούτιν στον ΚάρλσονΌταν ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του τη δεκαετία του εβδομήντα, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ ήταν βέβαιος ότι στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα ανοιχτά των ΗΠΑ, έπλεαν ρωσικά υποβρύχια. Ήταν μάλιστα πεπεισμένος ότι το αμερικανικό ναυτικό δεν μπορεί να τα εντοπίσει, γιατί οι Σοβιετικοί είχαν μια νέα τεχνολογία που τα έκανε ουσιαστικά αόρατα. Η φοβία του Ράμσφελντ κόστισε δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη μιας νέας τεχνολογίας που θα μπορούσε να ανιχνεύσει αυτά τα “αόρατα” υποβρύχια… Η αλήθεια ήταν ότι τα σοβιετικά υποβρύχια απλά δεν υπήρχαν!

Το λάθος από την πλευρά του Ράμσφελντ θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, ότι επαναλαμβάνεται με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στη περίπτωση αυτή θα καταλογίζαμε και σκοπιμότητα. Το κατεστημένο στην Ουάσιγκτον φοβίζει το αμερικανικό κοινό ώστε να πιστέψει ότι η ρωσική απειλή είναι πραγματική και επικείμενη, επιδιώκοντας να αμβλύνει τις αντιδράσεις για τη συνεχιζόμενη βοήθεια προς την Ουκρανία. Η δε δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ ότι θα «ενθάρρυνε» την Ρωσία να επιτεθεί σε χώρα του ΝΑΤΟ που δεν πληρώνει την συνεισφορά της στην Συμμαχία, λειτούργησε αυτήν την κατεύθυνση, με την Μόσχα να διαψεύδει πως είναι στα σχέδια της. Σίγουρα ο φόβος λειτουργεί ανασταλτικά για τις αντιδράσεις στις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες που τροφοδοτούν την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.

Φεμινισμός: Η καταστροφή της γυναικείας δύναμης και η διάλυση της κοινωνίας…

Φεμινισμός: Κανείς δεν έχει πρόβλημα με την ισότιμη μεταχείριση των γυναικών με τους άνδρες. Όμως ο φεμινισμός αντιμετωπίζει τις γυναίκες σαν να ήταν άνδρες. Παρουσιάζει την ετεροφυλοφιλία ως παθολογία και κάνει διακρίσεις εις βάρος των ανδρών. Οι γυναίκες ευνοούνται για τις δουλειές ώστε να κάνουν καριέρα αντί για παιδιά και οι άνδρες να μην μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Η κοινωνία σαμποτάρεται…

Γράφει η Ηώ Αναγνώστου

Η ετεροφυλοφιλία βασίζεται σε μια ανταλλαγή γυναικείας δύναμης με την ανδρική δύναμη που εκφράζεται ως αγάπη. Οι δυτικές γυναίκες έχουν εξαπατηθεί να επιδιώκουν την εξουσία αντί για την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν στους άντρες παρά μόνο σεξ. Αναρωτιόμαστε αν οι γυναίκες είναι ικανές να αγαπήσουν τους άνδρες.

“Κάθε κορίτσι που μεγαλώνει ως γυναίκα, χωρίς να γνωρίζει ότι η αγάπη είναι η υπέρτατη αξία της, έχει βιαστεί πνευματικά. Η θηλυκή πνευματικότητα εκφράζει μια στάση πνευματικής αναμονής, φροντίδας, και ετοιμότητας για την συνάντηση με το αντίθετό της, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την εσωτερική ολότητα. Χωρίς αυτό, γίνεται έρμαιο του αρσενικού μέσα της, ενός οργισμένου πνεύματος διανοητικής ή σωματικής δραστηριότητας με το οποίο κανένας άνδρας δεν μπορεί να σχετιστεί και με το οποίο ούτε η ίδια δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση να σχετιστεί. Είναι μια γυναίκα δαιμονισμένη”. Irene Claremont de Castillejo, “Γνωρίζοντας την γυναίκα: μια θηλυκή ψυχολογία”.

Το νέο «Κίνημα Ευγονικής» κατά των ανθρώπων – Μέρος 1ο

 «Κίνημα Ευγονικής»: Πρόσφατα έμαθα ότι μερικοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν για το διάσημο δυστοπικό μυθιστόρημα “Brave New World” που έγραψε ο Aldous Huxley.

Αντί να εφεύρουμε εκ νέου τον τροχό και να προσπαθήσω να ακριβολογήσω το βιβλίο για εσάς, θα σας παρέπεμπα στην κριτική της Margaret Attwood εδώ, αν έχετε την τάση. Ουσιαστικά, ωστόσο, το “Brave New World” γράφτηκε το 1932, περίπου 17 χρόνια πριν από το “1984” του Τζορτζ Όργουελ, με το οποίο συχνά συγκρίνεται. Τείνουν να θεωρούνται ισοδύναμοι ανταγωνιστές στο “χειρότερο σοσιαλιστικό ολοκληρωτικό δυστοπικό μυθιστόρημα που αντικατοπτρίζει την κοινωνία που είμαστε κοντά στο να γίνουμε”.

Για να αναφέρω την Attwood: