Ουστ

Να φτωχύνουν και οι άλλοι. Να περικοπούν και αυτών οι  μισθοί. Γιατί μόνο εγώ; Να πεινάσουν και αυτοί! Εμένα μου έκοψαν 30% από το μισθό μου, να κόψουν και στα ρετιρέ. Πρέπει και αυτών οι μισθοί να πάνε στα 500 ευρώ.  Είναι μερικές από τις απόψεις που συναντώ όταν από την ραδιοφωνική εκπομπή, υποστηρίζω ότι πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα κάποιας μερίδας εργαζομένων, τελευταίως των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ.
Είναι απόψεις μιας σιχαμένης μερίδας συμπολιτών μας, που λειτουργώντας με φτηνά και ταπεινά, αισθήματα επιθυμεί το κακό που έχει υποστεί η ίδια να το πάθουν και οι υπόλοιποι. Είναι η μερίδα εκείνη που δεν διανοείται ότι θα μπορούσε αυτή και άλλες μερίδες συμπολιτών μας, να ΜΗΝ είχαν υποστεί περικοπές. Πως; Αν δεν σκεφτόντουσαν έτσι.

Αν είχαν πέντε έξι βασικές αξίες, όπως αλληλεγγύη, συναδέλφωση, αγωνιστικότητα, αξιοπρέπεια, μαχητικότητα, αυτοθυσία, αυτοεκτίμηση, σύνεση και εγκράτεια. Και αν δεν είχαν κάποιες άλλες ιδιότητες, όπως, αφέλεια, ξεπούλημα συνείδησης, αρρωστημένο...

μικροαστισμό, άγνοια βασικών κανόνων λειτουργίας της «ελεύθερης» οικονομίας, ατομισμό, ανάγκη για κάθε λογής τσοπάνο, υποτακτικότητα και άλλα συμπτώματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Το ενδιαφέρον με αυτούς τους συμπολίτες μας είναι ότι ενώ υποστηρίζουν με φανατισμό την ανάγκη να μην πληρώνουν αυτοί, τους ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ, κάνουν την κότα όταν τους επισημαίνεις ότι πληρώνουν με διάφορους τρόπους και επί δεκαετίες, εφοπλιστές, εργολάβους, καναλάρχες και μια δεκάδα λαμόγια, που του τρώνε τα λεφτά και το μέλλον. Αυτή την κλεψιά, την θεωρούν αυτονόητη, σχεδόν απαραίτητη!

Δεν με ενοχλούν αυτές οι απόψεις. Δεν με επηρεάζουν. Δεν με απασχολούν. Στους προβληματισμένους, συμπολίτες, συντρόφους, συναγωνιστές που με αγωνία ρωτάνε (ρωτάμε), πώς θα αλλάξουμε τα πράγματα με τέτοιες συμπεριφορές, τους απαντώ. ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ.  Δεν τους χρειαζόμαστε. Ποτέ οι αλλαγές σε μια κοινωνία δεν έγιναν με την συμμετοχή του συνόλου. Ποτέ το 100% ενός λαού δεν συμμετείχε σε έναν δημιουργικό ξεσηκωμό. Σπάνια αυτός που βράζει στο ζουμί του βγήκε από την κατσαρόλα.

Τύποι, που  εμπιστεύονται τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και τους Κουβέληδες, ενώ έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Τύποι, που  αναζητούν τον καλύτερο έμπορο για να εξαγοραστούν. Τύποι που μηρυκάζουν παιδαριώδη επιχειρήματα των παραθύρων και λογοδοτούν στους Πρετεντέρηδες. Τύποι που συνηθίζουν τα σκατά και τα θεωρούν αναγκαίο όρο αξιοπρεπούς επιβίωσης,είναι ήδη καταδικασμένοι. Καταδικασμένοι να περιμένουν το ψίχουλο που θα τους πετάξει η Τρόικα εσωτερικού ή εξωτερικού. Καταδικασμένοι στον φόβο και την αγωνία. Καταδικασμένοι να καταναλώνουν μεταλλαγμένα προϊόντα και ιδέες. Είναι καταδικασμένοι, όχι από εμένα, ή άλλους. Είναι καταδικασμένοι από τους ίδιους τους εαυτούς τους, τις επιλογές τους, τον τρόπο σκέψης τους.

Θα προχωρήσουμε χωρίς αυτούς. Θα προχωρούσαμε έτσι κι αλλιώς χωρίς αυτούς. Το ξέραμε από την αρχή. Μάλλον το ήξεραν και αυτοί. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.Από τα κεφάλια.

Μερικά είναι στραμμένα πάνω και μερικά κάτω.

Καλά βελάσματα! .

ΥΓ1. Γνωρίζω ότι χαλάει την ηρεμία, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος… αλλά δυστυχώς πρέπει να μάθετε να κοιμόσαστε με φασαρία. Δεν θα ησυχάσουμε.

ΥΓ2. Και νιώθω ότι αυξάνονται αυτοί που δεν αρκούνται στην απλή φασαρία.

Θύμιος Κ.

Από ellinofreneia

Η αθλιότητα του «ΣΚΑΪ» συνεχίζεται! Oι καναλάρχες-νταβατζήδες δημοσίων έργων και οι δημοσιοκάφροι Υπηρεσίας συνεχίζουν ακάθεκτοι...

Ο Πορτοσάλτε με το «καλημέρα» παριστάνει τον ανήξερο για την προβοκάτσια που έστησε το Υπουργείο Εργασίας και ζητάει να δείξει σοβαρότητα το ΚΚΕ. Αλλά κάνει γαργάρα τόσο τις κατηγορηματικές δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ, όσο και την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Από κοντά με τον Πορτοσάλτε, ο Οικονόμου στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ» ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ «τα σπάει», ενώ ήδη έχει αποδειχτεί ότι οι...
φωτογραφίες που παρουσίασε χτες το κανάλι του Αλαφούζου είναι στημένες από το Υπουργείο Εργασίας.

Η παράθεση των φωτογραφιών αποκαλύπτει το στήσιμο: Είναι τραβηγμένες από το ίδιο σημείο και «ω του θαύματος» στις δύο δεν υπάρχει καμία σπασμένη πόρτα ενώ στις άλλες δύο εμφανίζεται. Στις δύο το φωτιστικό είναι όρθιο και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο είναι πεσμένο. Στις δύο οι καρέκλες είναι μέσα στο γραφείο του υπουργού και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο έχουν ριχτεί στην πόρτα ώστε να δίνεται εικόνα μάχης.

Εξακολουθούν στο «ΣΚΑΪ» να κάνουν γαργάρα τόσο τις κατηγορηματικές δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ, όσο και την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Παραθέτουμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει στο λαό τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις, την άγρια επίθεση που δέχτηκαν δεκάδες συνδικαλιστές εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών από δυνάμεις των ΜΑΤ στο Υπουργείο Εργασίας, οι οποίοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τις νέες προκλητικές δηλώσεις του υπουργού για το Ασφαλιστικό. Αντί να απολογηθεί ο υπουργός Εργασίας για τις προσβλητικές δηλώσεις και την προκλητική πολιτική του, απάντησε με την ωμή βία των ΜΑΤ, τους τραυματισμούς και με συλλήψεις και προσαγωγές.

Είναι βαθιά νυχτωμένοι η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν, αν νομίζουν ότι μπορούν με την ωμή βία να τρομοκρατήσουν το εργατικό ταξικό κίνημα. Η αυταρχική κατρακύλα τους φανερώνει το μεγάλο φόβο και την ταραχή τους και επιχειρούν να επιβάλουν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα με το ψέμα, τον εκβιασμό και την καταστολή. Το εργατικό-ταξικό κίνημα, ο λαός έχει πολλές φορές αναμετρηθεί μαζί τους και δεν πρόκειται να λυγίσει. Αλυσίδες στο εργατικό-λαϊκό κίνημα δεν πρόκειται να φορέσουν.

Πανεργατικός, παλλαϊκός συναγερμός και λαϊκή συμμαχία, για να αποκρουστεί ο κυβερνητικός αυταρχισμός, να μπει φραγμός και τέλος στην πολιτική που σφαγιάζει τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για τις ανάγκες των μονοπωλίων. Να σταματήσουν οι προσαγωγές και να αφεθούν τώρα όλοι ελεύθεροι».

"902"μέσω "Σίβυλλα"

Όταν τα θηλυκά έχουν αδένες που λείπουν σε “άνδρες”-χανουμάκια!

Εκλογές, ως η τελευταία ελπίδα ανάκτησης του παρόντος

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *

Το γιατί βρισκόμαστε ήδη σε άδηλη προεκλογική περίοδο, (σας) το είπα και το εξήγησα με δύο τρόπους: (1) ως παράθυρο ευκαιρίας του κ. Σαμαρά και των εταίρων του στην κυβέρνηση, μετά την παραμυθία της τακτοποίησης του δημόσιου χρέους και της στροφής της οικονομίας στην μεταφυσική σταθερότητα και δήθεν ανάπτυξη και (2) ως προσπάθεια των κεντρικών παιχτών και της διαπλοκής να διαμορφώσουν πολιτικά τετελεσμένα προτού το νέο υφεσιακό πακέτο μέτρων της Συγκυβέρνησης επιφέρει επιπρόσθετη απορρύθμιση και καταστροφή στην αγορά, παράλληλα με διογκούμενη άρνηση συμμόρφωσης πολιτών ή/και πολιτικά αποκλίνουσες συμπεριφορές σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, με αποτέλεσμα την αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού. 

Παλαιότερα αυτό δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα και σπανίως οδηγούσε αμέσως σε προσφυγή σε εκλογές, σήμερα όμως είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Εάν παραλύσει ο μηχανισμός εξυπηρέτησης του προϋπολογισμού, που βασίζεται στο μνημόνιο, τότε θα ενεργοποιηθεί ο αυτοματοποιημένος μηχανισμός άντλησης εσόδων για την εξυπηρέτηση της αναθεωρημένης Δανειακής Σύμβασης από τους ad hoc θεσμούς που ελέγχει η τρόικα και έχει συνυπογράψει η κυβέρνηση με την μορφή των προαπαιτούμενων για την άντληση ρευστότητας από το πρόγραμμα δανειοδότησης. Τούτο θα οδηγούσε στην απόλυτη απομυθοποίηση της παραμυθίας των Συγκυβερνητών και στην άτακτη κατάρρευση του καθεστώτος που τους στηρίζει και στηρίζεται από αυτούς.

Ωστόσο, το τελευταίο [το (2)] θα πρέπει να προβληματίζει εκτός από τους αποφασιστικούς παράγοντες χάραξης κομματικής στρατηγικής στην συγκυρία, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ, πρωταρχικώς. Η αναρχοποίηση του καθεστώτος στην Ελλάδα δεν συμφέρει ούτε την αντιπολίτευση για πολλούς λόγους εσωτερικής οργάνωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης, εξωτερικής νομιμοποίησης και οικονομικής απειλής για μετατροπή της συντεταγμένης χρεοκοπίας σε άναρχη, ανεξέλεγκτη. Το τελευταίο μάλιστα δεν έχει μαθηματική σχέση με την παραμονή ή όχι στην ευρωζώνη και τους όρους που διαμορφώνονται στην μια ή στην άλλη περίπτωση. Εννοώ, πως η συντεταγμένη χρεοκοπία ως οικονομική πορεία είναι πλέον όρος που αποδέχονται, υπονοούν ή επιδιώκουν όλοι όσοι αναπτύσσουν πολιτική αφήγηση που δεν προπαγανδίζει την έξοδο της χώρας από τους δυτικούς θεσμούς ηγεμονίας και την «κατάργηση» των καπιταλιστικών σχέσεων στο εσωτερικό.

Η διαφωνία μεταξύ των Συγκυβερνητών και (κυρίως) της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει να κάνει με την πολιτική διάσταση και την οικονομική μεθοδολογία της συντεταγμένης χρεοκοπίας της χώρας, ώστε να αντιμετωπισθεί η κρίση με διαφορετικό πολιτικοοικονομικό τρόπο και με διαφορετικούς ηττημένους και νικητές, μέσα σε ένα νέο αστικό σύστημα που θα σηματοδοτήσει μια νέα μεταπολίτευση. Σε όλες τις περιπτώσεις και συνολικά, λαός και εθνικό συμφέρον στις διεθνείς πολιτικές θα βγουν σοβαρά λαβωμένα, με την διαφορά πως μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε σε κάθε περίπτωση να διαχειριστεί πιο ήπια και υπέρ των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων τα επόμενα στάδια της συντεταγμένης χρεοκοπίας. Ίσως μάλιστα, εάν οι συνθήκες στην ευρωζώνη το επέτρεπαν και οι οργανικοί σύμμαχοι της χώρας δεν συγκρούονταν μεταξύ τους, το διάστημα αυτό να μειωνόταν σε κρίσιμο βαθμό, με σοβαρές πιθανότητες θεμελίωσης σύγχρονης παραγωγικής ανασυγκρότησης με παράλληλο εκδημοκρατισμό των θεσμών. Παρόλα αυτά, ενώ από την μια η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σηματοδοτούσε σε κάθε περίπτωση μια βάσιμη ελπίδα για προοδευτική μεταστροφή των πολιτικών στην Ελλάδα από αντιδραστικές έως αυταρχικές που είναι σήμερα, από την άλλη ο στοχαστής «αουτσάιντερ» δεν θα μπορούσε, σεβόμενος των αναγνώστη του, να διαβεβαιώσει πως μια κυβέρνηση ενός «Δημοκρατικού Μετώπου» θα πετύχαινε να θέσει τα θεμέλια της αναγκαίας δημοκρατικής και παραγωγικής αναδιοργάνωσης της χώρας.

Δεν έχω κανένα απτό στοιχείο στη διάθεσή μου που θα μου επέτρεπε να πιθανολογήσω θετικά. Και αυτό επειδή ένας τέτοιος στόχος ξεπερνά κατά πολύ την ίδια την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα σύνθετο ζήτημα που σχετίζεται με μια πλειάδα μεταβλητών και με μια κουλτούρα (γενικότερη και ιδίως πολιτική) στο εσωτερικό που δεν βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση. Προδήλως, δεν βοηθά και η σημερινή μορφή του όποιου κινήματος των εργαζομένων, η λειτουργία των ΜΜΕ και η διαπλεκόμενη ή αποκαρδιωμένη ή περιθωριοποιημένη ή απλώς αδιάφορη και φοβική διανόηση του τόπου, όπως και η πολιτική ωριμότητα στο εσωτερικό του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς όλα είναι αρνητικά για μια «αναγεννησιακού» χαρακτήρα πορεία της χώρας. Μόνον που οποιαδήποτε ελπίδα δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει την περιθωριοποίηση του αντιδραστικού, φθαρμένου και σε μάλλον σημαντικό βαθμό διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και το ξερίζωμα της πατρωνίας και της διαπλοκής. Κανείς, δεν νομίζω, πως θα μπορούσε να εκτιμήσει στα σοβαρά τις πιθανότητες θετικής εξέλιξης για τα δύο-τρίτα της κοινωνίας, που υφίστανται σήμερα ένα είδος πολεμικής επίθεσης από την Συγκυβέρνηση, μετά από μια πιθανή «εκτόξευση» του ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα, σε κάθε περίπτωση όμως έστω και με καφκική προσέγγιση… και η τελευταία ελπίς, είναι μια ελπίς! Στο κάτω- κάτω όπως θα έλεγε και ο Κάφκα, τον οποίον πολύ υπολήπτομαι, όχι τόσο εξαιτίας της λογοτεχνίας του αυτής καθ’ εαυτής , αλλά εξαιτίας της πολιτικής του εμπειρίας, ως ο «μεγάλος ταλαίπωρος» μιας εποχής θανάσιμων αποκλεισμών και αναγκαστικής περιπλάνησης για εκατομμύρια ευρωπαίους και κυρίως ευρωπαίους-εβραίους, «αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του»!

Μια αναμφισβήτητη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα αποτελούσε μια ευκαιρία να διεγερθεί το παρόν μας και όχι να «ξυπνήσει» το μέλλον μας. Το τελευταίο είναι μια άλλη υπόθεση, πολιτικότατη υπόθεση, αλλά μάλλον μακριά από την σημερινή διάσταση του πολιτικού ανταγωνισμού στην πατρίδα μας. Η συμπαθέστατη – όσο περνάει ο καιρός την συμπαθώ περισσότερο, παρότι αναρωτιέμαι πώς την έπαθε και «αποκοιμήθηκε» στο πόστο της – κυρία Αλέκα Παπαρήγα υπόσχεται να ξυπνήσει το μέλλον, με ξυπνητήρι των αρχών του περασμένου αιώνα ασφαλώς, κατηγορώντας τον Αλέξη Τσίπρα για συντηρητική στροφή εν όψει εκλογών. Για μετριοπαθή αποκρυστάλλωση της αντιμετώπισης της κρίσης θα έπρεπε να τον «κατηγορήσει», ή για μετριοπαθή προσέγγιση μιας αριστερής διακυβέρνησης και όχι ασφαλώς για συντηρητική στροφή, αν δεν επιθυμούσε να χάσουν και οι πολιτικές έννοιες το νόημά τους και το παρόν την πολιτική του σημασία. Έτσι θα έδενε καλύτερα με τη διαλεκτική προσέγγιση των προοδευτικών πολιτικών σε παρόντα χρόνο και η άλλη – ορθή σε κάθε περίπτωση παρατήρηση της: «δεν δαιμονοποιούμε τα ταξίδια αυτά καθαυτά» [του Α. Τσίπρα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ] … «σκοπός των επαφών ήταν να τους καθησυχάσουν». Έτσι είναι ακριβώς και αυτό αποτελεί ένα κρίσιμο στοιχείο εξωτερικής πολιτικής ενός κόμματος που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία. Έτσι έκανε και ο Λένιν, τα ίδια και ο Στάλιν, όπως και Βρετανοί, Γάλλοι και Αμερικανοί, συντηρητικοί, φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες για να κερδίσουν εκλογές, αλλά και ως κυβερνητικοί συνασπισμοί αργότερα, αποφεύγοντας καταρχήν την πολεμική σύγκρουση με ισχυρές αναθεωρητικές δυνάμεις της εποχής, με τις οποίες βρίσκονταν σε προφανή αντιπαλότητα συμφερόντων. Δεν φαντάζομαι να μην συνεννοούμεθα και αναγκαστώ να μπω σε λεπτομέρειες και «στενοχωρηθούμε», περιγράφοντας επίσης πώς ο Χίτλερ με μαεστρία διαχειρίστηκε το ζήτημα του καθησυχασμού, προετοιμαζόμενος για πόλεμο! Άσε που θα μπορούσα να επεκταθώ σε ανάλογες «πολιτικές καθησυχασμού», όπως τις αποκαλεί η ιστορία και η πολιτική επιστήμη – στρατηγήματα δηλαδή - στη Κίνα, στην Ιαπωνία στην μετασταλινική Σοβιετική Ένωση και παντού στον κόσμο. Σημασία έχει πώς δίνεις αργότερα ως κυβέρνηση πολιτική διάσταση στο στρατήγημα του καθησυχασμού.

Καθόλου άσχημα δεν έκανε, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την περίπτωση, παρότι ειπώθηκαν και κάποιες σαχλαμάρες με την μορφή υπερβολικής τάσης καθησυχασμού στα όρια παράταιρης ταύτισης συμφερόντων… αλλά ας παραμείνουμε σοβαροί, όπως παρέμεινε σοβαρή και η κ. Παπαρήγα και δεν αναφέρθηκε σε γκεμπελισμούς της Δεξιάς. Ορθότατη ήταν και η παρατήρησή της - σε τηλεοπτική συνέντευξη - πως «ανατροπή δεν σημαίνει να αλλάζουν κυβερνήσεις και να παραμένει η ίδια πολιτική», σημειώνοντας ότι «το ΚΚΕ θα επιμείνει στην αναδιοργάνωση, ανασύνταξη και αναγέννηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος». Δίχως αυτό όμως να έχει καμία σχέση με την εκτίμηση του ΚΚΕ περί ώριμων υλικών, αντικειμενικών συνθηκών για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Το αντίθετο μάλλον σημάνει η τελευταία πρόταση της κυρίας Παπαρήγα, που ενισχύεται με την πεποίθησή της πως «ο λαός πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί να νικήσει», αλλά «προς το παρόν δεν το πιστεύει αυτό και γι' αυτό είναι ευάλωτος σε διαφόρου είδους πιέσεις».

Αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε να ήταν ένα θαυμάσιο σημείο εκκίνησης για την προσέγγιση των εκλογών που καταφθάνουν με βήμα ταχύ και οι οποίες θα προκύψουν φυσικά, επειδή έτσι θεωρεί κυρίως ο κ. Σαμαράς ότι ωφελείται. Ποτέ μια κυβέρνηση δεν προσφεύγει πρόωρα στην λαϊκή ετυμηγορία αν δεν κρίνει ο πρωθυπουργός και η ηγεσία της γενικότερα πως αυτό είναι προς το συμφέρον της, ή δεν πέσει μετά από απώλεια της δεδηλωμένης (πραγματική ή σκηνοθετημένη).

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που θα μπορούσε να κάνει τον λαό να πιστέψει στις δυνάμεις του για την ανατροπή ενός καθεστώτος που τον ταπείνωσε, τον εξαπάτησε και τον εξευτελίζει καθημερινώς με την μορφή πλέον της Συγκυβέρνησης αυτών που επί τόσες δεκαετίες εναλλάσσονταν στα πράγματα; Μα, τι άλλο από την δυνατότητά του να ανατρέψει αυτό το καθεστώς ηγεμονίας που θεμελιώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην βάση μιας αισχρής διαπλοκής κι ενός υπερκαταναλωτικού μύθου περί ισχυρής Ελλάδας, που πλέον είχε τάχα λύσει το ζήτημα της οικονομικής σταθερότητας με την ένταξή της στην ευρωζώνη! Στην πραγματικότητα η ένταξη αυτή υπονόμευε την παραγωγική εκείνη δομή που προσδιόριζε με αντικειμενικά στοιχεία το μέτρο ισχύος της χώρας, πράγμα που μου δόθηκε η ευκαιρία να εξηγήσω αρκετές φορές. Η πολιτικο-μεγαλοεπιχειρηματική τάξη της Ελλάδας, όχι μόνον διαμόρφωσε από το 1974 και εντεύθεν ένα καθεστώς ευημερίας με γυάλινα πόδια, αλλά το χειρότερο, εκμεταλλεύθηκε πολιτικά την ένταξή μας στην ΕΟΚ, στην ΕΕ και στην ευρωζώνη για να διαμορφώσει τραγικές συνθήκες παραοικονομίας και απολύτως νοσηρής και καιροσκοπικής δημοσιονομικής πολιτικής, προς όφελός της, με την θεμελίωση ανήκουστων προνομίων σε πρόσωπα, ομάδες και συντεχνίες των «δικών της παιδιών». Είναι η ίδια αυτή τάξη που, ταυτιζόμενη σε μεγάλο βαθμό με τις ηγεσίες ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συνομολόγησε με την τρόικα μια μορφή χρεοκοπίας για την Ελλάδα, πιστεύοντας πως έτσι θα κάνει καλύτερη διαχείριση πολιτικού κόστους, από την στιγμή που πιέστηκε για δραματικές αλλαγές μετά την διεθνή τραπεζική κρίση, που μετεξελίχθηκε σε δημοσιονομική κρίση στην ευρωζώνη. Δηλαδή, ότι μέσω αυτής της συγκεκριμένης μορφής χρεοκοπίας θα μπορούσε να παραμείνει στα πράγματα με μηχανισμό την σταδιακή μεταφορά του οικονομικού κόστους της πτώχευσης κράτους και τραπεζικού συστήματος, κυρίως στους εργαζόμενους, αλλά και στους μικροεπενδυτές. Εκτίμησε προφανώς ότι είναι τέτοια η μορφή του πελατειακού χαρακτήρα της Ελληνικής Δημοκρατίας, που θα μπορούσε σε διαδοχικά στάδια να επιβληθεί μία δραματική εσωτερική υποτίμηση, η οποία θα μείωνε τα διαθέσιμα εισοδήματα από την εργασία περισσότερο από 50% με παράλληλη εφαρμογή ενός καιροσκοπικού φορολογικού συστήματος που θα αποδεκάτιζε την ισχύ της μεσαίας τάξης, δίχως σημαντική ανατροπή των κατεστημένων πολιτικών σχέσεων και σχηματισμών. Τούτο, ασφαλώς, έγινε και εξελίσσεται με την συναίνεση της κεντροευρωπαϊκής ελίτ και του αμερικανικού παράγοντα. Και είναι τούτο που αποκαλείται σταθερότητα από τους φορείς της κυβερνητικής προπαγάνδας, της διαπλοκής και κεφαλαιοκρατικών παραγόντων του εξωτερικού.

Αυτή την «σταθερότητα» που στηρίζεται στην γκεμπελική διάσταση του «σοκ και δέος», ως μορφή που παραλύει μικρομεσαία στρώματα με χαλαρή ή ανύπαρκτη ιδεολογική συγκρότηση και υπερατομικιστική συνείδηση, θα πρέπει ο λαός να ανατρέψει για να ξεκινήσει να δομείται η «πίστη στις δυνατότητές του». Η πίστη αυτή δεν προκύπτει με μεταφυσικό ή απλώς ιδεολογικό τρόπο, αλλά δια της πολιτικής πρακτικής. Ακούγεται ίσως παράδοξο, καθώς η τρέχουσα ιδεολογία διαμορφώνει τρομερή στρέβλωση στις επιστημονικές παρατηρήσεις, αλλά είναι η ίδια η πολιτική πρακτική που προκαλεί για δράση μεταβολής ενός καθεστώτος. Όταν παρατηρούμε λαϊκή αδράνεια, το φαινόμενο οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που προτείνουν με βάση την παρούσα διάσταση των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων και αντιλήψεων ένα πρόγραμμα ανατροπής τους, που δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση την επιδείνωση των ήδη επιδεινωμένων συνθηκών ευημερίας.

Στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός δεν έχει να επιλέξει μεταξύ μίας συντηρητικής και προοδευτικής πολιτικής, αλλά μεταξύ μιας βαθειά αντιδραστικής και μιας μετριοπαθούς αριστερής πολιτικής, αν αποκλείσουμε την πιθανότητα λαϊκής επανάστασης, η οποία προφανώς δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με το παρόν. Τα κόμματα της Συγκυβέρνησης πολιτεύονται με μία μορφή απειλής που μεταβάλλεται σε συνάρτηση με τον βαθμό αντιδραστικότητας των κυβερνητικών μέτρων και πρακτικών. Η μετριοπαθής αριστερή προσέγγιση δεν έχει παρά να δείξει πως η μεγίστη απειλή για τα δύο τρίτα της κοινωνίας είναι η μορφή απειλών, το «πακέτο απειλών», που συντάσσει ως επικοινωνιακή στρατηγική το καθεστώς που είναι στα πράγματα. Σε αυτές τις εκλογές εκείνοι που επιθυμούν την αντιμετώπιση της κρίσης μέσω της αστικής μεταρρύθμισης αριστερού χαρακτήρα, θα πρέπει να αναδείξουν τον κίνδυνο για την κοινωνία, την πολιτεία, την αγορά και την χώρα από την μετατροπή της συντηρητικής παράταξης και του ΠΑΣΟΚ σε αντιδραστικές δυνάμεις που μάχονται εναντίον του μαζικού κινήματος των εργαζομένων και μιας δημοκρατικής πολιτικής ηθικής εντός της οποίας είναι βέβαιον ότι δεν νοιώθουν καθόλου άνετα.

Οι εκλογές, λοιπόν, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως η τελευταία ελπίδα ανάκτησης του παρόντος από τον λαό, στον βαθμό που σοβαρευτούν οι προοδευτικοί αλλά και οι αξιοπρεπείς συντηρητικοί και επιδιώξουν την μεταβολή του αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα ως προς το δημοκρατικότερο και ηθικότερο, πιέζοντας τις προοδευτικές δυνάμεις που διεκδικούν την κυβέρνηση, αντί να ριζοσπαστικοποιήσουν την ρητορεία τους και να επιδοθούν σε υπερβατικές αντικαπιταλιστικές κορώνες, να εκπονήσουν ένα ριζοσπαστικό πλάνο διοικητικής μεταρρύθμισης και παραγωγικής ανασυγκρότησης υπέρ των εργαζομένων και της τεχνολογίας, που θα συνιστά ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, θέτοντας παράλληλα την βάση μιας νέας βιομηχανικής ανάπτυξης. Αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση.

Είναι λοιπόν στο χέρι των ευρωπαϊκών θεσμών και των κυρίαρχων διεθνών παραγόντων να επιτρέψουν στην Ελλάδα να εφαρμόσει αυτό το εθνικό της πρόγραμμα ανασυγκρότησης, ή όχι. Με άλλα λόγια, αν θα της επιτρέψουν να διατηρήσει ως εθνικό της νόμισμα το ευρώ, ή όχι - μέχρι να δούμε πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί μέσω του συντονισμού του πανευρωπαϊκού κινήματος των εργαζομένων αυτή η μεταμοντέρνα περιπέτεια στην ήπειρο μας! Αν όχι, προφανώς οι διεθνείς παράγοντες θα βρίσκονται σε κρίση και θα έχει αποφασιστεί η διάλυση της ευρωζώνης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα δοθεί στην νέα κυβέρνηση η ευκαιρία να εφαρμόσει ακόμη πιο ριζοσπαστική πολιτική για εκδημοκρατισμό και εκβιομηχάνιση, πράγμα που δεν θα μπορούσε κανείς να κάνει καλύτερα από εκείνους που δεν συνέδεσαν την πολιτική τους καριέρα με το κεφάλαιο και τους κεφαλαιούχους. Εάν η γερμανική κυβέρνηση για παράδειγμα, δεν δεχθεί να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων το μνημόνιο και να αναθεωρηθεί εκ βάθρων η δανειακή σύμβαση ενώπιον ενός σχεδίου ανασυγκρότησης, φτιαγμένο από «ελληνικά χέρια», απλώς θα σημαίνει ότι περιορίζει το ενδιαφέρον της σε ένα στενό ηγεμονικό πλαίσιο στην κεντρική Ευρώπη και ότι δεν φιλοδοξεί να υπάρξει ως εναλλακτική ηγεμονική δύναμη στην ήπειρό μας, αλλά οραματίζεται τον εαυτό της δεσποτικό πάτρωνα της σημερινής Ευρώπης. Η τελευταία εκδοχή προφανώς βρίσκεται απολύτως αντίθετη με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, καθώς αποτελεί μία ζωτικής σημασίας απειλή προς αυτόν, την οποία μόνον απολύτως αντιδραστικές δυνάμεις θα μπορούσαν να υπηρετήσουν στο εσωτερικό. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

 

Ακτιβιστης

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2JY1EdbUq

ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ : ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΘΗΚΕ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ

Εγκαινιάσθηκε  σήμερα το πρωί στον προαύλιο χώρο της πυροσβεστικής υπηρεσίας Κατερίνης το εκκλησάκι των "Αγίων Τριών Παίδων εν τη καμίνω", το οποίο έγινε πραγματικότητα από δωρεές πολιτών και από την προσωπική εργασία των πυροσβεστών.

Πολίτες, αντισταθείτε! Μην το βάζετε κάτω! Μην παραδοθείτε!

Από αύριο το μεσημέρι Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013, δημοσιογράφοι της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung, μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στην Ευρώπη, θα βρίσκονται στην Κατερίνη.
Οι δημοσιογράφοι θα μείνουν έως και την Κυριακή στην πόλη μας και θα βιντεοσκοπήσουν τη διάθεση 100 τόνων αγροτικών προϊόντων (πορτοκάλια και κρεμμύδια) το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου, ώρα 09:00 έως 13:00 σε 2.000 οικογένειες μέσα από τη δράση «Χωρίς Μεσάζοντες» της Εθελοντικής Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας. Θα συναντήσουν ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, απλούς πολίτες, το Δήμαρχο της πόλης, θα επισκεφτούν παραγωγούς και καταναλωτές.
Δέχτηκαν να τους πάμε στον Όλυμπο, στην Αγία Κόρη, στο ρέμα του Ουρλιά και να τους δείξουμε το μυθικό βουνό και το θρόνο του Δία. Θα τους πάμε στα αμμορυχεία, εκεί που παραλίγο θα θάβονταν τα βιομηχανικά απόβλητα. Θα τους δείξουμε τον παράνομο ΧΥΤΑ του Λιτοχώρου και το πεδίο βολής. Θα τους πάμε στο μουσείο του Αρχαίου Δίου και θα καθίσουμε στα σκαλοπάτια του αμφιθεάτρου για κουβέντα.
Θα τους πάμε στα διόδια του Αιγινίου για να δουν την Ελληνική Αστυνομία και τα ΜΑΤ να φυλάνε το «μαγαζί» του μεγαλοεργολάβου. Θα τους μιλήσουμε για τις συλλήψεις των ανηλίκων και το ένταλμα σύλληψης του Δημάρχου. Θα μιλήσουν μαζί τους πολίτες των οποίων τα μάτια είναι ακόμα κατακόκκινα από τα χημικά και δυσκολεύονται να αναπνεύσουν.
Θα τους μιλήσουμε για το ξεπούλημα της χώρας μας. Θα τους πούμε πως δεν φοβόμαστε κανέναν! Πως δεν θα υποκύψουμε στη βία και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι αυτός ο τόπος να ορθοποδήσει.
Θα τους δείξουμε την ελληνική φιλοξενία και θα τους κάνουμε τραπέζι στον Καπνικό Σταθμό. Θα δείξουμε στους γερμανούς δημοσιογράφους την Ελλάδα που δεν γονάτισε! Την Ελλάδα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Την Ελλάδα που μάχεται. Τους πολίτες που πήραν την τύχη στα χέρια τους.
Πολίτες, αντισταθείτε! Μην το βάζετε κάτω! Μην παραδοθείτε!

Οι πολίτες της Πιερίας περιμένουν μια απάντηση!

Οι πολίτες της Πιερίας είναι εκεί και περιμένουν μια απάντηση. Ρωτούν: Γιατί μας  καθηλώνετε μέσα σε πέντε σταθμούς διοδίων; Δύο προς Θεσ/νίκη και τρεις προς Λάρισα; Οι πολίτες της Πιερίας ρωτουν: Γιατι πρέπει να πληρώνουμε το ένα τρίτο ή το μισό του μισθού μας σε διόδια για να πάμε  στη δουλειά μας; Οι πολίτες της Πιερίας παραμένουν στα διόδια του Αιγινίου και περιμένουν απαντήσεις.
Αντί για απαντήσεις όμως η Πολιτεία, η Δημοκρατία, απαντά με συλλήψεις, με δακρυγόνα, με καταστολή. Αντί για απαντήσεις ο λαός της Πιερίας, δέχεται τον απόλυτο εξευτελισμό. Να συλλαμβάνονται ανήλικοι και άτομα με προβλήματα υγείας. Να ρίχνονται δακρυγόνα μπροστά σε μικρά παιδιά.
Σήμερα δύο ακόμα άτομα οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα, ένας εκ των οποίων είναι ανήλικος με προβλήματα μάλιστα υγείας.  Εκείνο όμως που δεν καταλαβαίνετε, εσείς οι υπεύθυνοι της καταστολής, είναι ότι τέτοιες ενέργειες, αποδεικνύουν το δίκιο του αγώνα μας.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνετε εσείς που μας κυβερνάτε και δίνετε τις εντολές στα ΜΑΤ να χτυπήσουν και να συλλάβουν, είναι ότι τέτοιες ενέργειες, αποδεικνύουν απλά και μόνο την ανικανότητά σας να αντιληφθείτε τα προβλήματα  του λαού. Ενός λαού στο όνομα του οποίου κυβερνάτε.
Η Πιερία δεν είναι Σπιναλόγκα, δεν είναι η χώρα των λεπρών. Είναι ο Όλυμπος, η Πύδνα, το κάστρο του Πλαταμώνα, είναι η  Μακεδονία, η ίδια η ΙΣΤΟΡΙΑ. Είναι ο τόπος μας, ενας περιζήτητος τόπος. Είναι κάτι πολύ μεγάλο, το οποίο δεν μπορείτε  ούτε να συρρικνώσετε ούτε να μαγαρίσετε όσο και αν προσπαθείτε.
Διώξτε λοιπόν τώρα  τα ΜΑΤ και τους κρυφούς ασφαλίτες από τα διόδια του Αιγινίου.
Σταμαστείστε άμεσα τη λειτουργία των διοδίων στο Αιγίνιο.
Σταμαστείστε άμεσα τη λειτουργία του πλευρικού σταθμού διοδίων της Λεπτοκαρυάς.
Φερθείτε επιτέλους μια φορά σαν πολιτικοί άντρες και όχι σαν ανδρείκελα....
Ηλίας Τσολακίδης
Μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας 

Κάντο όπως οι Ολλανδοί!

 Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου

Πριν μερικές μέρες, είχα την χαρά να συνομιλήσω με μία περήφανη Ελληνίδα μητέρα, η οποία ζει στο Αρνεμ. Η κόρη της,Αφροδίτη Κυρανάκου, πρωτοστατεί στον παγκόσμιο χάρτη της Ιστιοπλοΐας, έχοντας διακρίσεις τόσο με τα ελληνικά χρώματα όσο και με τα ολλανδικά.
Πλέον αγωνίζεται για την Ολλανδία και σπουδάζει Νομική στο Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ...

Η Λένα Παπαδημητρίου, κατάγεται από τον Πειραιά, αλλά το ταξίδι της ζωής την έφερε να ζει στον ευρωπαϊκό βορρά. Τα δυο της παιδιά επέλεξαν να ασχοληθούν με το τένις και την ιστιοπλοΐα, δύο αθλήματα που στην φτωχή πλέον Ελλάδα δεν χαίρουν μεγάλης προβολής, καθώς αφενός κρίνονται "ακριβά σπορ", αφετέρου δεν υπάρχει η ανάλογη υποδομή για έναν ερασιτέχνη που δεν διαθέτει εύρωστο πορτοφόλι. 
"Στην Ελλάδα χρειάζεται να πληρώνεις απίστευτα ποσά για να κάνεις τέτοια σπορ! Σκέψου πως μόνο το σκάφος της Αφροδίτης κοστίζει περισσότερα από 20.000 ευρώ, ενώ ένα ζευγάρι πανιά περίπου 3.000... Στην Ολλανδία τα πάντα τα πληρώνει η Ομοσπονδία", υπογραμμίζει.

Η κ. Παπαδημητρίου, γνωρίζει απόλυτα το τι συμβαίνει με τον αθλητισμό στην χώρα που διαμένει καθώς τα 12 χρόνια που "τρέχει" πίσω από τα παιδιά της, υποστηρίζοντας τις προσπάθειές τους, την έκαναν γνώστρια της κατάστασης, ενώ δεν παραλείπει να δηλώνει ενθουσιασμένη με το εκεί σύστημα.
"Τα πάντα είναι ξεκάθαρα και δεν υπάρχουν "θολά" σημεία. Ακόμη και ο πιο αδαής μπορεί να ανοίξει την ιστοσελίδα τηςKNVB  να μπει στην ον λάιν βιβλιοθήκη και να ενημερωθεί. Επίσης, μπορεί να αποστείλει μέιλ και να λάβει άμεσα απάντηση".

Εντύπωση, προσωπικά όμως μου έκανε στο σύνολο του διαλόγου, το πόσο την ενοχλεί και μοιραία την στεναχωρεί όλο αυτό που συμβαίνει στη χώρα καταγωγής της, ειδικά στο επίπεδο ακαδημιών και έχει να κάνει γενικότερα με τον χρηματισμό αλλά και τη πληρωμή συνδρομών ακόμη και για ατομική βελτίωση…

"Σήμερα στην Ολλανδία λειτουργούν επιτυχώς περίπου 3.000 αθλητικοί σύλλογοι σε όλα τα αθλήματα", μου εξήγησε αρχίζοντας την ενδιαφέρουσα κουβέντα.
"Σε αυτές περιλαμβάνονται σαφώς και οι ποδοσφαιρικές ακαδημίες, αλλά το γενικό πλαίσιο λειτουργίας είναι απολύτως κοινό για όλους. Όλα τα τμήματα υπάγονται στην κεντρική Ομοσπονδία Αθλητισμού, κάτι σαν την Ελληνική Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Σύλλογος που δεν υπάγεται απευθείας εκεί, απλά δεν υπάρχει και δεν δικαιούται να λειτουργεί», υπογράμμισε για να συνεχίσει:

"Κάθε παιδί που εντάσσεται σε ένα άθλημα, υποχρεούται να πληρώνει μία πάγια ετήσια συνδρομή στην αρχή του έτους καικαμία άλλη οικονομική επιβάρυνση δεν έχει.
Δεν πληρώνει δηλαδή προπονητές, ατομικές βελτιώσεις ή ακόμη και τα "εργαλεία" που θα διευκολύνουν το έργο του. Το σκάφος της Αφροδίτης δόθηκε από την Ομοσπονδία, και όσο ψηλότερα ανέβαινε ή όσες διακρίσεις κέρδιζε, αποκόμιζε και καλύτερες συνθήκες προπόνησης. Σήμερα της προσφέρουν ιδιώτη προπονητή υψηλής κατάρτισης χωρίς να της χρεώνουν τίποτα. Κανένα άλλο κόστος για την ίδια, γεγονός που της επιτρέπει να παραμένει συγκεντρωμένη στους στόχους της…

Η Αφροδίτη Κυρανάκου αριστερά Περισσότερα εδώ

Αξίζει να υπογραμμιστεί πως αν κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους ερχόμενους θερινούς Ολυμπιακούς στο Ρίο το 2016 για το οποίο και προετοιμάζεται σκληρά υπό την εποπτεία της Ολλανδικής Ομοσπονδίας, παρέα με την Ολλανδή θα αμειφτεί από την KNVB με 50.000 ευρώ. Τίποτα άλλο δεν θα της δοθεί, καθώς η ηθική ικανοποίηση θα ξεπεράσει όλα αυτά τα ποσά, που θα φέρουν οι χορηγίες και οι διαφημίσεις!  Επίσης, μπορεί να κερδίσει ως και 500.000 ευρώ πριμ, από ιδιωτικές χορηγίες που στηρίζουν την προσπάθειά της μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, αν κατακτήσει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς.
Η νεαρή ιστιοπλόος πέρα από τη σκληρή δουλειά στο άθλημά της δεν έχει τίποτα άλλο να σκεφτεί, εκτός από το να ευχαριστήσει δημοσίως όλους όσοι τη στηρίζουν προσωπικά ή… ηλεκτρονικά! Και το κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση καθώς εκεί αλλιώς λειτουργεί το σύστημα…

Σε ό,τι αφορά στο παιδικό ποδόσφαιρο, ο ανταγωνισμός σε τοπικό επίπεδο είναι εξαιρετικά υψηλός, ενώ στο εθνικό επίπεδο αγγίζει τα επαγγελματικά πλαίσια.

Η θέση κερδίζεται με αγώνες

Υπάρχουν συνολικά 9 επίπεδα και αφορούν αρχάριους και προχωρημένους αθλητές.
Ομως για να συνεχίσει σε ανώτερη αγωνιστική βαθμίδα ένας σύλλογος θα πρέπει να το κερδίσει αγωνιζόμενος ομαδικά.
Η κάθε ομάδα γνωρίζει σε ποιο επίπεδο βρίσκεται, ποιο δυναμικό διαθέτει, ομαδικό και τεχνικό τιμ, και το ίδιο γνωρίζει και η Ομοσπονδία. Μαζί κρίνουν που θα συμμετάσχουν ώστε να υπάρχει αμοιβαίο όφελος και πρόοδος. Δεν γίνεται δηλαδή μία ομάδα που δεν συγκεντρώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία να αγωνιστεί σε εθνικό επίπεδο αν δεν κριθεί ικανή, ώστε να μην παρεμποδίζει την απόδοση των άλλων συμμετεχόντων…

Η Ομοσπονδία ελέγχει τα πάντα με απόλυτη αξιοκρατία,μετρήσεις, και παραστατικά.
Αν ένας μικρός ποδοσφαιριστής κριθεί έτοιμος από τους προπονητές του για ένα πρωτάθλημα είτε τοπικό είτε εθνικό, εντάσσεται στο κλαμπ, υπογράφουν οι γονείς του (καθώς είναι ανήλικος) ένα έγγραφο με το οποίο αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής για όλη τη χρονιά.
Αν είναι κατηγορία τζούνιορ πληρώνει παράβολο 120 ευρώ (κλιμακωτά η ετήσια συνδρομή για τους ενήλικες φτάνει τα 160 ευρώ) και τα χρήματα αυτά πηγαίνουν απευθείας στην Ολλανδική Ομοσπονδία.
Εκεί, ενημερώνεται η καρτέλα του αθλητή και αποκτά ή ανανεώνει την αθλητική ταυτότητα. Με το ποσό αυτό πληρώνει παράλληλα και την ασφάλειά του.
Εννοείται πως το κλαμπ δεν παίρνει ούτε ευρώ από το ποσό αυτό, καθώς είναι ρητά απαγορευμένο να εμπλέκεται γονιός με χρηματισμό προπονητών για οποιοδήποτε λόγο.
Θεωρώ πως είναι καλό να το γνωρίζουν όσοι Ελληνες θέλουν να αγωνιστούν σε ακαδημίες στην Ολλανδία, καθώς υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα Ελλήνων που πλήρωσαν ακόμη και τα δωρεάν δοκιμαστικά στην Ολλανδία, εν αγνοία των Ολλανδών!

"Η Ομοσπονδία με τη σειρά της πληρώνει τα πάντα για τις διοργανώσεις και επιδοτεί ανάλογα τα κλαμπ ως έξοδα λειτουργίας", υπογραμμίζει η Λένα Παπαδημητρίου.
"Τονίζω πως κανένας δεν πληρώνει τίποτα περισσότερο από την πάγια ετήσια συνδρομή στην Ομοσπονδία…
Λειτουργώντας όμως ως επιχείρηση το κλαμπ μπορεί να κερδίσει χρήματα από την καφετέρια, από διαφημίσεις, ή από φίλους χορηγούς ως μία επιπλέον επιδότηση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό και έτσι να γίνει κερδοφόρορο".

Στα μπαμπίνι για παράδειγμα η ετήσια συνδρομή αρχίζει από τα 50 ευρώ το χρόνο και ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο συμμετοχής αυξάνεται το κόστος κλιμακωτά.
Η Ομοσπονδία στο τέλος των πρωταθλημάτων πριμοδοτεί τους νικητές και πρωταθλητές με ένα επιπλέον ποσό ως έπαθλο επιβράβευσης.

Με λογική κινήτρου!

"Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς οι προπονητές στην Ελλάδα πληρώνονται από χρήματα των γονιών που δίνουν μηνιαία στο κλαμπ!
Εδώ δεν γίνεται τίποτα αν δεν έχει γνώση και δεν έχει αδειοδοτήσει η Ομοσπονδία! Ούτε τουρνουά, ούτε διοργανώσεις με απίθανους Ολλανδούς για παράδειγμα που έρχονται για «αρπαχτή» στη χώρα μας, δήθεν για να διδάξουν το ολλανδικό πρότυπο", επισημαίνει η μητέρα της πρωταθλήτριας.
"Το πλάνο στρατηγικής είναι σαφές και πολύ ενιαίο.
Η δουλειά και η πετυχημένη διαδρομή ανταμείβονται στον αθλητισμό και πολύ δύσκολα θα πέσει θύμα απάτης κάποιος Ολλανδός, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που σε κάθε σημείο της χώρας διοργανώνονται μέσω ιδιωτικών πρωτοβουλιών δεκάδες αναξιόπιστα τουρνουά και καμπ προπονητικής χωρίς κάποιος φορέας να ελέγχει το λόγο που γίνονται και τι κερδίζουν οι συμμετέχοντες!», κατέληξε.

Σε ό,τι αφορά στους προπονητές τα λόγια είναι περιττά. Είναι άλλωστε πολύ γνωστό το πόσο δύσκολα και με πόσο επίπονη εργασία δίνονται τα πτυχεία στους ολλανδούς τεχνικούς, ειδικά σε όσους αναλαμβάνουν παιδιά! Η πρόσληψη των προπονητών γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια και ανάλογα με το πτυχείο που διαθέτει κάποιος που θέλει να εργαστεί.
Στην Ελλάδα για να πάρεις πτυχείο αρκούν μερικές μέρες, 700 ευρώ και μία καλή εργασία στις σχολές της ΕΠΟ.
Η διαφορά μας με την Ολλανδία φαντάζει τεράστια... και δύσκολη να καλυφτεί ειδικά στις μέρες της κρίσης.
Αρκεί να πούμε πως για το UEFApro εκτός των 6.000 ευρώ, απαιτούνται χρόνια και αποδείξεις επί τω έργω...

---

Για το acadimies.gr
Δώρα Ιωακειμίδου
 

Βίντεο από τη στιγμή που έπεφταν οι οβίδες κρότου λάμψης κατά τη χθεσινή 2η μέρα της διαμαρτυρίας μας

Βίντεο από τη στιγμή που έπεφταν οι οβίδες κρότου λάμψης κατά τη χθεσινή 2η μέρα της διαμαρτυρίας μας  και περίπου κατά τη διάρκεια των δύο συλλήψεων.
Δείτε το βίντεο...

Το σημερινό 31-01-2013 πρόγραμμα για τα διόδια Αιγινίου

Στις 14:30 μαζευόμαστε όλοι στα διόδια Αιγινίου.

Στις 17:00 θα  έχουμε ζωντανές

μουσικές παραστάσεις.

Θα υπάρχουν παράλληλα τρία καζάνια φασολάδα!!! Καταλαβαίνετε όλοι γιατί... 1-01-2013Για αντιπερισπασμό στις οβίδες κρότου λάμψης των ΜΑΤ!!!