ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013


Προσφορά του Συλλόγου Κιλκισιωτών Ν. Πιερίας προς το Κοινωνικό Παντοπωλείο της ΕΟΔΝΠ


Image
Ευχαριστούμε θερμά τα μέλη και το Δ. Σ. του Συλλόγου Κιλκισιωτών Νομού Πιερίας που πρόσφεραν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας (http://www.otoposmou.gr) ογδόντα περίπου κιλά όσπρια, τα οποία θα μοιραστούν σήμερα 27.02.2013 σε 63 οικογένειες που τα έχουν ανάγκη. Η ομάδα μας παρέλαβε τα προϊόντα αυτά στις 14-2-2012 από τον πρόεδρο του Συλλόγου κ. Χρήστο Μέρμηγκα και το μέλος του Δ. Σ. κ. Νίκο Μαπεντζίδη.
Το δίκτυο της κοινωνικής υποστήριξης διευρύνεται. Νέοι άνθρωποι και ομάδες  κάνουν δικό τους το σύνθημα «κανείς πλέον μόνος του» και δίνουν καθημερινά το δικό τους «παρών» στην υπεράσπιση του κοινωνικού ιστού της πόλης μας.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς και υποσχόμαστε να συνεχίσουμε.
--
Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας (ΕΟΔνΠ)
Φλέμινγκ 19, Κατερίνη 601 00
Τηλ. 23510 31906 / Φαξ 23510 34 174
info@otoposmou.gr - www.otoposmou.gr

ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ… ΚΥΡΙΩΣ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ




Μαθητές των δομικών έργων του 1ου ΕΠΑΛ Κατερίνης επισκέφτηκαν το ξενοδοχείο “Mediterranean Village”, ιδιοκτησία του αρχιτέκτονα κυρίου Λάμπρου Βασίλη.
Εάν η πρόκληση δεν ξεπερνάει τα όρια, όταν μιλάμε για μαθητές, τότε τι ξεπερνάει τα όρια;
Ας μάθουμε επιτέλους πώς ο κύριος Λάμπρου έχτισε αυτά που έχτισε πάνω σε οικόπεδα του δήμου Παραλίας και στον αιγιαλό; Πώς έκλεισε παράπλευρους δρόμους; Ας μας πει πώς εκμεταλλεύεται τμήμα της ακτής της παραλίας, του παλιού δήμου Παραλίας; Ας μας πει με τι εργασιακές σχέσεις έχει στους εκατό και παραπάνω εργαζόμενούς του (πάρα πολύ ανασφάλιστοι, δουλεύουν χωρίς οράρια, με μεροκάματο 20€ την μέρα).
Όχι δεν θα τρελαθούμε. Και κυρίως θα αγωνιστούμε με τον εργαζόμενο λαό, μαζί με την νεολαία, για να πούμε αλήθειες, για να μάθουμε ποιος είναι με ποιόν, ποιούς εκμεταλλεύεται ποίον.
Είναι λυπηρό εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης που πληρώνονται με χρήματα του ελληνικού λαού να δημιουργούν συγχύσεις σε μαθητές, να τους συνδέουν άμεσα με μεγαλοεπιχειρηματίες, να τους αποκρύβουν την πραγματικότητα σε σχέση με τα κάτεργα δουλείας όπως είναι η επιχείρηση του κυρίου Λάμπρου (το ξενοδοχείο Mediterranean Village).
Δεν καταλαβαίνουμε μαθητές να επισκέπτονται το ξενοδοχείο του κυρίου Λάμπρου, ως τι; Ως επιτυχημένου επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται εργάτες για να αυξάνει τα κέρδη του; Αυτό είναι το παιδαγωγικό έργο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και του υπουργείου παιδείας; Αυτές τις αξίες, αυτά τα ιδανικά μεταδίδουν στους έλληνες μαθητές;
Οι νέοι της χώρας μας και κυρίως οι νέοι της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν ανάγκη από τέτοια πρότυπα γιατί εργοδότες σαν τον κύριο Λάμπρου απομυζούν το μόχθο της εργασίας των γονιών τους και πάρα πολλά από αυτά τα παιδιά γυροφέρνουν από μικρή ηλικία με το αίσθημα της φτώχιας, ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
Τώρα να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα, να συνειδητοποιήσουν  την αξία της οργανωμένης πάλης της εργατικής τάξης. Που σε αυτή θέση έχει και η νεολαία της. Να παλέψουν ενάντια σε ένα σύστημα που διαλύεται και σαπίζει και να μπουν μπροστά για να διεκδικήσουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που κουμάντο στην οικονομία θα κάνει ο εργαζόμενος λαός, κριτήριο ανάπτυξης θα είναι οι ανάγκες και τα δικαιώματα του λαού και όχι τα κέρδη των παράσιτων καπιταλιστών.

Σαββίδης Παναγιώτης
Μέλος ΚΚΕ, της Κ.Ο Πιερίας

Στην Τουριστική Έκθεση του Βελιγραδίου η Π.Ε.Πιερίας


ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ
                                                                                                                                  
28ης  Οκτωβρίου 40, Κατερίνη                  
                                                                            e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr                  

Τηλ.: 2351 –351208           
Fax:  2351 - 351207                                         Κατερίνη, 26   Φεβρουαρίου 2013








     


Με σκοπό την προβολή της τουριστικής εικόνας της περιοχής συμμετείχε για άλλη μια φορά η Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας στη  Διεθνή Τουριστική Έκθεση του Βελιγραδίου.





Η 35η έκθεση άνοιξε τις πύλες της στις 21 Φεβρουαρίου και  η Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας μέσα από το ενιαίο περίπτερο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας υποδέχτηκε στο stand της πλήθος ενδιαφερομένων για τον ιδανικό 12μηνο προορισμό, την Πιερία.






Η υπουργός Τουρισμού, κ. Όλγα Κεφαλογιάννη και ο υπουργός Μακεδονίας- Θράκης, κ. Θεόδωρος Καράογλου, που επισκέφθηκαν το περίπτερο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, εντυπωσιάστηκαν από την οργάνωση και τη ζεστή φιλοξενία και συνομίλησαν με τους εκπροσώπους των φορέων τουρισμού.




Η έκθεση έριξε αυλαία στις 24 Φεβρουαρίου 2013 με την αποστολή της Π.Ε.Πιερίας να έχει προχωρήσει σε εποικοδομητικές επαφές με  τουριστικούς φορείς της Σερβίας και να έχει συμβάλει στην ανάδειξη των δυνατών συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής με σκοπό την αύξηση της τουριστικής κίνησης. Άλλωστε, όπως, δήλωσε πρόσφατα και η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας « στόχος μας είναι ο τόπος μας να αναδειχθεί μεταξύ των πιο ελκυστικών προορισμών και ο τουρισμός να αποτελέσει το όχημα της ανάπτυξης για την Πιερία».


To πλούσιο τουριστικό υλικό, έντυπο και ηλεκτρονικό “ταξίδεψε” τους επισκέπτες της έκθεσης στον “παράδεισο” της Πιερίας, που αποχωρούσαν από την έκθεση με τις καλύτερες εντυπώσεις για την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, τις φυσικές ομορφιές, τις τουριστικές υποδομές και τα εναλλακτικά είδη τουρισμού που μπορεί ο κάθε επισκέπτης να αναπτύξει στην περιοχή.


Αυξημένος σε σχέση με πέρυσι κατεγράφη ο αριθμός  των επισκεπτών που περιηγήθηκαν στο χώρο της έκθεσης και συγκέντρωσαν το απαραίτητο υλικό και πληροφορίες για τις επόμενες διακοπές τους.


Την Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας εκπροσώπησε ο υπάλληλος του Τμήματος Τουρισμού, κ. Αλέξης Πουλικίδης που στη διάρκεια της έκθεσης συναντήθηκε με Σέρβους τουριστικούς πράκτορες για την ενίσχυση της προβολής και την προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσοτέρων τουριστών ενόψει και της καλοκαιρινής περιόδου.
















Συνάντηση Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας με τον υπουργό Παιδείας για το σχέδιο ΄΄Αθηνά΄΄


ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ
                                                                                                                                  
28ης  Οκτωβρίου 40, Κατερίνη                  
                                                                            e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr                  

Τηλ.: 2351 –351208           
Fax:  2351 - 351207                                         Κατερίνη, 26  Φεβρουαρίου 2013



              



Συνάντηση εργασίας  με τον υπουργό Παιδείας  και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, πραγματοποίησε η  Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας και Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Σοφία Μαυρίδου, την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013 στο γραφείο του στο υπουργείο.


Το σχέδιο «Αθηνά» βρέθηκε στο επίκεντρο της συνάντησης, που έγινε στο πλαίσιο των επισκέψεων των Περιφερειαρχών  με επικεφαλής τον Πρόεδρο της ΕΝ.Π.Ε.  και Περιφερειάρχη Αττικής, κ. Ιωάννη Σγουρό, με τον υπουργό Παιδείας,  για το σχέδιο που προκάλεσε κύμα αντιδράσεων σε εκπαιδευτικούς, σπουδαστές και γονείς.



Η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας και Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, μετέφερε στον  κ. Αρβανιτόπουλο τις θέσεις της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για το εν λόγω σχέδιο, τις αντιδράσεις και τις ενστάσεις που κατεγράφησαν στην πρόσφατη σύσκεψη που διενεργήθηκε στην έδρα της Π.Κ.Μ. με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων και εξέφρασε την ανάγκη επανεξέτασής του για την εξέρευση  κοινά αποδεκτής λύσης.





Η συνάντηση διεξήχθη σε θετικό κλίμα με τον υπουργό Παιδείας  και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού να δεσμεύεται ότι το υπουργείο θα επανεξετάσει το σχέδιο με όλες τις παραμέτρους,  πάντα με γνώμονα την παροχή δημόσιας και δωρεάν παιδείας  και την αναβάθμιση και αναδιοργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.






Από την Οικολογική Ομάδα "Μητέρα Γη" διάλεξη με την ειδική Παθολόγο Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου Γρίβα με θέμα "Μεταβολικά Νοσήματα: Θεραπευτική Αντιμετώπιση με τη Φυτοθεραπεία & τη Διατροφή"




Διάλεξη με την ειδική Παθολόγο Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου Γρίβα για τα "Μεταβολικά Νοσήματα". Η Διάλεξη θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Μαρτίου, στις 6:30 το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο Κατερίνης "Εκάβη"

Τα μεταβολικά νοσήματα
Τα μεταβολικά-ενδοκρινικά νοσήματα περιλαμβάνουν παθήσεις που αφορούν στο σύνολο του οργανισμού: θυρεοειδοπάθειες, νοσήματα μεταβολισμού των οστών, σακχαρώδης διαβήτης, υπερλιπιδαιμίες, παχυσαρκία και συγγενείς διαταραχές του μεταβολισμού.

Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των ασθενών καθώς και οι παθήσεις που προκύπτουν στην πορεία αυτών των νοσημάτων συνδέονται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο και, κυρίως, με την κακή διατροφή. Η αντιμετώπιση των νοσημάτων αυτών με συμβατικά φάρμακα έχει πολλές παρενέργειες για τον ίδιο τον ασθενή και τεράστιο κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία, που ήδη καταρρέουν.

Η συστηματική προσέγγιση ενός τέτοιου ασθενούς με τις αρχές της νεο-ιπποκρατικής ιατρικής συμβάλει καθοριστικά στον περιορισμό ή και την διακοπή της χρήσης χημικών φαρμάκων. Έτσι ο ασθενής μπορεί να προστατευτεί από τις παρενέργειες της φαρμακευτικής αγωγής και, κυρίως, από την εξέλιξη του ίδιου του νοσήματος, που οδηγεί αργά ή γρήγορα σε κάποιας μορφής αναπηρία, βλάβη από άλλα συστήματα (όπως τα νεφρά), απώλεια της libido και αδυναμία για εργασία.

Βασικός άξονας της θεραπείας είναι η αλλαγή της διατροφής. Όμως, όταν υπάρχουν διαγνωσμένα νοσήματα, η διατροφή δεν επαρκεί για την θεραπεία του νοσήματος και των συνοδών παθήσεων και είναι απαραίτητη και η λήψη φαρμακευτικής αγωγής με φυσικές φαρμακευτικές ουσίες με την μορφή της φυτοθεραπείας.

Η φυτοθεραπεία χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου και της Ευρώπης.
Η φυτοθεραπεία έχει στοχευμένη δράση και η συνταγογράφησή των φυτοθεραπευτικών μέσων βασίζεται στην τεκμηριωμένη εκτίμηση του θεράποντος ιατρού μετά από κλινική εξέταση και εργαστηριακή διερεύνηση.
Στην ομιλία θα γίνει αναλυτική προσέγγιση του ρόλου της διατροφής και της φυτοθεραπείας στα βασικότερα νοσήματα που αφορούν ένα μεγάλο και, διαρκώς αυξανόμενο, μέρος του πληθυσμού

Ιατρός Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου Γρίβα

Η επόμενη Διάλεξη είναι από την ιατρό Μαρία - Μυρτώ Γρίβα, ιατρό ειδική Παθολόγο με θέμα:
"Νοσήματα, Διατροφή, Θεραπευτικές Μέθοδοι: Βασικά λάθη που κάνουμε λόγω υπερπληροφόρησης". Θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 6 Απριλίου 2013, 6:30 το απόγευμα στο Συνεδριακό Κέντρο Κατερίνης "Εκάβη".



--
Οικολογική Ομάδα "Μητέρα Γη"

Η παγκόσμια πρωταθλήτρια ανάβει την σπίθα της λαικής εξέγερσης ενάντια στο Μνημόνιο


 


Το μελαχρινό κορίτσι με το παγκόσμιο ρεκόρ στο ακόντιο μάγευε τις οθόνες με τις επιδόσεις και έκοβε τις ανάσες με το σμιλεμένο κορμί της τις αναλογίες του οποίου μόνο η θρυλική πένα του Γιώργου Λιάνη θα μπορούσε να προκαλέσει τον ιδανικό οργασμό λέξεων για να αποδώσει την τελειότητά του. 
Αυτό το κορίτσι που είχε όλες τις «προυποθέσεις» να καταλήξει αιχμάλωτη της φιλαρέσκειάς της και να αναλωθεί στα τηλεπαράθυρα θα απαντήσει ως εξής στην ερώτηση της Κατερίνας Γκίκα «γιατί επιμένετε να αφήνετε τα μαλλιά σας γκρίζα, αν και είστε νέα γυναίκα;»
-Δυστυχώς ζούμε εποχές που κυριαρχούν μονοσήμαντα αισθητικά πρότυπα. Στη δική μου λογική η νεότητα έχει και άλλες συνδέσεις, πέραν της σύνδεσης με τα μαλλιά… Είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτή, που θαρρώ ότι στις μέρες μας υποχωρεί αυτονόητα, αφού τα κρίσιμα ζητήματα είναι άλλα.

Η Σοφία Σακοράφα που έσπευσε νωρίς να πει όχι στο πρώτο κιόλας μνημόνιο με αποτέλεσμα να την διαγράψει ο σκληροτράχηλος Γιωργάκης, βρέθηκε μόλις λίγες ώρες πριν απέναντι στον πρόεδρο Αλέξη και στην αποτελεσματικότητα των περιπλανήσεών του σε ανατολή και δύση.

«Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή που ο λαός μας δεν εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή ένα πολιτικό χώρο μέχρι αυτοί να φανούν αναξιόπιστοι.
Παρά εμπιστεύεται έναν ηγέτη ή έναν πολιτικό χώρο αφού πρώτα αποδείξουν ότι είναι αξιόπιστοι.
Εμείς λοιπόν θεωρώ ότι όχι απλώς δεν κάνουμε όσα πρέπει για να εδραιώσουμε την αξιοπιστία μας, αλλά πολλές φορές κάνουμε πράγματα που μας καθιστούν αναξιόπιστους.
Αναξιόπιστους με την έννοια τόσο της πολιτικής ασυνέχειας του λόγου μας, όσο και της πολιτικής ασυνέπειας στις πράξεις μας…»
Και συνέχισε: Στη συνάντηση Πέρες αποτύχαμε να δώσουμε στίγμα.
Στη συνάντηση στο ευρωπαικό κοινοβούλιο δώσαμε ένα στίγμα εξαιρετικά μαλακό, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα που ακολουθεί η χώρα μας αδύναμο.
Στη συνάντηση με Σόιμπλε δε βγήκε ξεκάθαρο στίγμα στην ελληνική κοινωνία.
Στη δε συνάντηση με το ΔΝΤ το στίγμα υπήρξε μάλλον στρεβλό, αφού αντί να βγει προς τα έξω η υπαναχώρηση του ΔΝΤ ως προς το μνημόνιο,
βγήκε προς τα έξω μια θρησκευτικού τύπου λατρεία προς τον Ομπάμα και τις αξίες του αμερικανικού έθνους.
Μια αγιοποίηση δηλαδή του αμερικάνικου καπιταλισμού, η οποία δημιουργεί τα εξής ιδεολογικά και τακτικά προβλήματα.
Το ιδεολογικό πρόβλημα. Είναι άλλο να λες ότι στην ανταγωνιστική σύγκρουση του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού καπιταλισμού θα συμμαχήσω ακόμη και με το διάολο, προκειμένου εκμεταλλευόμενος τις αντιθέσεις, αλλά και τις επιδιώξεις ενός εκάστου, να κερδίσω λύσεις για το λαό μου.
Και είναι διαφορετικό να αγιοποιείς τη μητρόπολη που παρήγαγε και εξήγαγε την κρίση και στην Ευρώπη.
Γιατί η πρώτη τοποθέτηση επιθετικά εκμεταλλεύεται τις καπιταλιστικές αντιθέσεις.
Η δεύτερη όμως ενεργητικά υποτάσσεται στον έναν πόλο, μετατρέποντας τον κιόλας όχι σε τακτικό, αλλά σε στρατηγικό σύμμαχο.
Το τακτικό πρόβλημα που προκύπτει, αφορά σε μια πλήρη διάσταση με την προεκλογική δυναμική μας.
Η δυναμική μας βασιζόταν πάνω στην αναμφισβήτητη διαπραγματευτική μας ισχύ.
Και αυτή η ισχύς δεν πήγαζε μόνον μέσα από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δε χρωστούσε πουθενά.
Πήγαζε κατά κύριο λόγο μέσα από τον εγγενή φόβο που τρέφουν οι πυλώνες του ευρωπαικού και δυτικού κατεστημένου απέναντι σε κάθε τι αριστερό.
Αυτός ακριβώς ο φόβος, ο πολιτικός φόβος εννοώ, σε μια σκληρή διαπραγμάτευση είναι ίσως το πιο σημαντικό εργαλείο, μαζί εννοείται με την πολιτική βούληση, που μπορεί να έχει μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Εμείς αυτήν την πολιτική υπεραξία τη μετατρέπουμε προς τα έξω σε εύσημα κυβερνησιμότητας, προς τα μέσα σε δηλώσεις νομιμότητας.
Και εξηγώ.
Το προς τα έξω κομμάτι.
Όλες οι συναντήσεις πήραν το χαρακτήρα, ενώ πραγματικά πιστεύω ότι δεν τον είχαν, του καλού πολιτικού χώρου, που δίνει τις εξετάσεις του … σε ποιους ; στους δανειστές του, στους τοκογλύφους τους, ώστε να προαχθεί σε εν δυνάμει κυβέρνηση.
Το προς τα μέσα κομμάτι. Ξεκινώντας από το βίλα αμαλία και μετά στο Mall βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους άνομους να δηλώνουμε τη νομιμότητά μας.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους πραγματικούς τρομοκράτες να δηλώνουμε φιλειρηνικοί.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι προς τους τραμπούκους που έδωσαν απλόχερη ασυλία στον Καλαμπόκα, να δηλώνουμε ότι σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή.
Βρεθήκαμε απολογούμενοι σε αυτούς που έκαναν κουρελόχαρτο το σύνταγμα, σε αυτούς που με συνοπτικές διαδικασίες κατέλυσαν δημοκρατικούς θεσμούς και δημοκρατικά κεκτημένα να δηλώνουμε πίστη στη δημοκρατία….»

Με απλά λόγια η Σοφία πέρασε γενεές 14 τον πρόεδρο Αλέξη και την διγλωσσία του. Η Σοφία που που στις εκλογές του Μαίου ήρθε πρώτη σε ψήφους ανάμεσα στους 300  της Βουλής δείχνει να μετανιώνει για εκείνη την διστακτικότητα που δεν της επέτρεψε να προχωρήσει από τότε στην δημιουργία ενός αντιμνημονιακού πολιτικού φορέα. Είχε φθάσει ως το παρά 5 αλλά την τελευταία στιγμή έκανε πίσω με έναν δισταγμό που δεν ταιριάζει σε μια παγκόσμια πρωταθλήτρια και κυρίως σε μια γυναίκα ασυμβίβαστη όπως είναι εκείνη.

«Εάν τούτη η κυβέρνηση έχει απέναντί της δέκα εικοσάρηδες που πυροβολούν τα γραφεία της ΝΔ, ΝΑ ΦΥΓΕΙ.
ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΤΥΧΕΙ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ.
Εάν έχει προβοκατόρικους μηχανισμούς, όπως πολύ εύκολα έχει αποδείξει στην πατρίδα μας η ιστορία, εμείς να περάσουμε στην επίθεση, αφού είναι στο πολιτικό dna του λαού μας, είναι κομμάτι της ιστορικής του μνήμης, ότι τούτο το τραμπουκικό σχήμα με τους κένταυρους και τους τσεκουροφόρους μπορεί πολύ εύκολα να επαναλάβει όχι απλώς την ιστορία του, αλλά τον ίδιο τον εαυτό του…»

H ιστορία της Εριν Μπρόκοβιτς είναι γνωστή. Μια ανύπαντρη μητέρα τριών παιδιών, εκπαιδευόμενη βοηθός σε δικηγορικό γραφείο, κατόρθωσε να συγκεντρώσει ενοχοποιητικά στοιχεία που απέδειξαν ότι μια εταιρεία στην πόλη Χίνκλεϊ της Καλιφόρνια, η Pacific Gas and Electric Company, μόλυνε το πόσιμο νερό με εξασθενές χρώμιο. Αποτέλεσμα; Μια από τις ακριβότερες αγωγές αποζημίωσης στην ιστορία των ΗΠΑ. Και η επιβεβαίωση ότι ο Δαβίδ μπορεί και στις μέρες μας καμιά φορά να κερδίσει τον Γολιάθ. Η Σοφία με αφορμή το χυδαίο χαράστι της ΔΕΗ θα στείλει επιστολή στους επικεφαλής της ΔΕΗ και της ΡΑΕ στην οποία θα αναφέρει ανάμεσα στα άλλαΑπό το 2008 βρίσκεται σε εξέλιξη μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση. Τούτη η κρίση στην πατρίδα μας, κυρίως τον τελευταίο χρόνο, έχει προσλάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, όπως πολύ καλά εκ της θέσεώς σας γνωρίζετε. Η αδυναμία σίτισης, πολλές φορές στέγασης, πρόσβασης στην υγεία και σε απολύτως απαραίτητες ιατρικές θεραπείες, είναι φαινόμενα άκρως ενδεικτικά της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει μεγάλο μέρος του λαού μας.
Την τραγική αυτή κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει, ο φόρος επί των ακινήτων, το κοινώς λεγόμενο χαράτσι, το οποίο εισπράττεται μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Δε θα ήθελα όμως στην παρούσα επιστολή να υπεισέλθω σε ζητήματα τήρησης της νομιμότητας, σε ζητήματα τήρησης της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας. Ούτε ακόμα για το αν τελικά καταβάλλεται από όλους τους υπόχρεους, σύμφωνα με αυτά που προβλέπει ο νόμος.
Αναφέρομαι όμως και καταρχήν στην πολιτική γύρω από την ηλεκτρική ενέργεια στην πατρίδα μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και η Ανεξάρτητη Αρχή Ενέργειας έχει επισημάνει ότι: “Είναι γνωστό ότι η ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα αποτελεί μοναδική, παγκοσμίως, περίπτωση καταναλωτικού προϊόντος, στο οποίο επιβλήθηκαν (ή αυξήθηκαν δραστικά) μέσα στα τελευταία δύο χρόνια τρεις (3) διαφορετικοί ειδικοί φόροι κατανάλωσης: δύο στα καύσιμα που χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη στην ηλεκτροπαραγωγή (ΕΦΚ στο φυσικό αέριο, ΕΦΚ στο πετρέλαιο που χρησιμοποιείται στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ στα νησιά), και ένας στο τελικό προϊόν (ΕΦΚ στο ηλεκτρικό ρεύμα). Η εξαντλητική αυτή φορολόγηση του κοινωνικού αγαθού της ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και η ενσωμάτωση στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, χρεώσεων που είναι τελείως άσχετες με την ηλεκτρική ενέργεια (δημοτικοί φόροι και τέλη, τέλος ΕΡΤ, ΕΕΤΗΔΕ, ΔΕΤΕ, κ.α.), είχε και έχει τις δυσμενείς εκείνες επιπτώσεις που πολύ καλά γνωρίζουν οι Έλληνες καταναλωτές. Πέραν των προφανών επιπτώσεων στο εισόδημα των καταναλωτών, πέραν του γεγονότος ότι η επιβολή όλων αυτών των φόρων και τελών υπέρ τρίτων έχει δημιουργήσει πολλαπλά εμπόδια στον εξορθολογισμό των χρεώσεων για την ηλεκτρική ενέργεια, καθώς και στην ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού στην ενεργειακή αγορά”. Η συγκεκριμένη πολιτική επιπλέον έχει προκαλέσει ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ, ΜΕ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΗ ΟΤΙ ΕΚΘΕΤΕΙ ΣΕ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ.
Υπογραμμίζω με πλήρη συνείδηση και ευθύνη των όσων γράφω και δημοσιοποιώ, επικαλούμενη τόσο την προσωπική μου γνώση, όσο και δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, ότι η διακοπή ρεύματος στα νοικοκυριά τα οποία αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στην πληρωμή του λογαριασμού της ΔΕΗ, συνιστά κίνδυνο για τη ζωή αυτών των συμπολιτών μας.
Μέγιστο κίνδυνο, εάν συνυπολογίσουμε ότι αυτοί οι συμπολίτες μας, μπορεί να είναι είτε μεγάλης ηλικίας ( συνταξιούχοι ), είτε μικρά παιδιά ή ακόμη και βρέφη.
Κύριε Διευθύνοντα Σύμβουλε,
-Βασιζόμενη στο Άρθρο 2 του Συντάγματος που ορίζει ότι : ” O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας”
-Επικαλούμενη το δοκίμιο της Unesco, το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με το αν και υπό ποιες συνθήκες σοβαρής φτώχειας παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και το αίσθημα της ηθικής και σύμφωνα με το οποίο η ηλεκτρική ενέργεια συγκαταλέγεται μέσα στα αναγκαία αγαθά μαζί με την τροφή, το νερό και τη στέγη :
“Περίπου 799 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται, 1.000 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 2.400 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής και 876 εκατομμύρια ενήλικες είναι αναλφάβητοι. Περισσότεροι από 880 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας. Περίπου 1.000 εκατομμύρια δεν έχουν επαρκή στέγη και 2.000 εκατ. καθόλου ηλεκτρική ενέργεια.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει αναγνωριστεί ευρέως ότι υπάρχουν επίσης και ηθικά δικαιώματα του ανθρώπου, η ισχύς των οποίων είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε κυβερνητικό φορέα. Σ’ αυτή την περίπτωσή, πραγματικά, η εξάρτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και νόμων υπάρχει πιθανότητα να πραγματοποιηθεί με άλλο τρόπο: Μόνο εάν οι οποιοιδήποτε κυβερνητικοί φορείς σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν την νομιμότητα, την ικανότητα, αλλά και το ηθικό κύρος να επιβάλουν τους νόμους και τις διαταγές τους”.
Η ίδια σε παλαιότερο άρθρο της θα αμφισβητήσει την θεωρία του «ώριμου φρούτου» που θέλει τις μνημονιακές κυβερνήσεις να πέφτουν από μόνες τους: Κι ενώ η κοινωνία μας προβληματίζεται σοβαρά, θα έλεγα με ζωτικό ενδιαφέρον για τα παραπάνω, το «ώριμο φρούτο» δηλώνει πανέτοιμο να κάνει αυτό που είναι εγγεγραμμένο στο πολιτικό του DNA ως νόμος επιβίωσης: με σχεδιασμό, με πολιτική αποφασιστικότητα, με γκεμπελική μεθοδολογία,  πραγματοποιεί μια ολομέτωπη επίθεση ως την απόλυτη επικράτησή του, η οποία συνεπάγεται την πλήρη εξόντωση του λαού μας. Το μεγάλο εργαστήριο του συστήματος έχει στόχο να σκοτώσει το πειραματόζωο. Καθόλου δεν φαίνεται – και δεν υπήρξε ποτέ―έτοιμο να αποδεχτεί την ήττα του, θυμίζοντας εκείνο τον παλιό στίχο «το σάπιο σύστημα εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε».
Φτάνουμε λοιπόν στο κρίσιμο ερώτημα: «Τώρα τι κάνουμε;». Είναι πέρα για πέρα αλήθεια ―μακριά από μένα η όποια θεωριτικοποίηση της αδυναμίας μας―ότι είναι πολύ δύσκολο να πούμε σήμερα με ακρίβεια τι κάνουμε και πώς το κάνουμε, ήταν άλλωστε πάντα δύσκολη η σχέση ανάμεσα στην πράξη και τη θεωρία. Επίσης είναι δεδομένο ότι η όποια ανατρεπτική θεωρία δεν μπορεί να μην έχει λάθη, σφάλματα, να μην περιλαμβάνει και στοιχεία που τελικά να καταλήγουν αναντίστοιχα με την εκάστοτε πραγματικότητα. Δεν γίνεται λοιπόν λόγος για την τέλεια θεωρία, αλλά για μια επαρκή θεωρία που θα θεμελιώνει επαρκή πράξη. Αυτό σήμερα δεν υπάρχει.
Μπορεί να υπάρξει; Μπορούμε μετά από μια μακρά περίοδο, κατά την οποία η Αριστερά είτε επεξεργαζόταν αιτιολογίες για να καλύψει τρομακτικές στρεβλώσεις είτε αποκοπτόταν από την κοινωνία εμπεδώνοντας ελιτίστικες προσεγγίσεις, να δείξουμε επάρκεια; Μια επάρκεια που δεν θα μας οδηγήσει ούτε στο να ξανασιδερώσουμε τσαλακωμένες σημαίες, ούτε στη διολίσθηση και την ενσωμάτωση στον αστικό κοινοβουλευτισμό;
Μπορούμε, κατά την άποψή μου μπορούμε. «Κλέβω» μια συλλογιστική του Ευτύχη Μπιτσάκη, που αναρωτιέται πώς ο Μαρξ έγινε αυτός που έγινε. Λέει λοιπόν ότι προφανώς ο Μαρξ δεν θα μπορούσε να υπάρξει εάν δεν υπήρχε το προλεταριάτο, αλλά και οι αγώνες του. Αλλά εξίσου προφανώς ο Μαρξ δεν θα γινόταν Μαρξ αν δεν υπήρχε μια μακρά παράδοση στο χώρο της ιστορίας, της φιλοσοφίας και των οικονομικών θεωριών. Τέλος, ο Μαρξ δεν θα γινόταν Μαρξ εάν δεν μετείχε στο εργατικό και στα κοινωνικά κινήματα της εποχής του.
Μπορούμε λοιπόν, υπό τις εξής όμως συνθήκες:
Συνθήκη πρώτη. Στην πατρίδα μας από το 2001, με κορυφαία στιγμή έξαρσης το 2008 και βέβαια τα δύο τελευταία χρόνια, θυμίζω λαικές συνελεύσεις, κίνημα πλατειών, τεράστιες κινητοποιήσεις στις 5 του Μάη, στις 12 Φλεβάρη, υπάρχει ένας αγωνιζόμενος λαός. Ένας λαός, που σε πολλές περιπτώσεις πρόκρινε το αυθόρμητο έναντι του συνειδητού. Μέγα λάθος; Για να δούμε πόσες φορές στην πατρίδα μας, ή και αλλού, το περιώνυμο συνειδητό κατάφερε περισσότερα πράγματα από το «αφελές» αυθόρμητο; Από τη μεταπολίτευση και μετά καμία. Ένα αυθόρμητο κίνημα, που έλιωσε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, που ξαπόστειλε δοτούς πρωθυπουργούς που ήρθαν για να μείνουν, και που κυρίως γέννησε και απαιτεί διαδικασίες ισότιμες, συμμετοχικές, αμεσοδημοκρατικές, χωρίς διαμεσολάβηση και γραμμές από τα πάνω. Αυτή λοιπόν είναι η πρώτη συνθήκη, ο σεβασμός, όχι ο ρητορικός, ο πραγματικός σεβασμός σε αυτό το πλούσιο υλικό διαδικασιών που γέννησε το αυθόρμητο και μάλιστα ένας σεβασμός που έμπρακτα θα ενσωματωθεί και στις διαδικασίες της Αριστεράς.
Συνθήκη δεύτερη. Αξιοποίηση της παράδοσης των οικονομικών και πολιτικών θεωριών και τακτικών, όχι βάζοντάς τες στο εικονοστάσι, αλλά στη ζωή. Κυρίως αντλώντας τες από τη ζωή. Μια πρόταση, αυτή για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, κάλεσε για πρώτη φορά μέσα στα δύο χρόνια τους πολίτες να κοιτάξουν έναν άλλο δρόμο, έξω από το μονόδρομο της εν ψυχρώ εκτέλεσης. Μια πρόταση απαλλαγμένη από εικονοστάσια και μεταφυσικά ευχολόγια, κάλεσε τον πολίτη ―όπως πολύ ορθά διάβασα σε ένα κείμενο―να διευρύνει το «τρέχον» περιεχόμενο της έννοιας «ρεαλισμός», συνδέοντάς το με εκείνο της έννοιας «αναγκαίο», και ταυτόχρονα προσέφερε τεκμηριωμένη απόδειξη ότι σε χρόνο ενεστώτα, κάπου αλλού, τα πράγματα έγιναν εντελώς αλλιώς. Συνθήκη δεύτερη λοιπόν, η αριστερά να μη «θολώνει» στις έννοιες ρεαλισμός, αναγκαίο, απόδειξη. Να περάσει από το στάδιο της αμήχανης παρατήρησης, από το στάδιο του κομματικού ιεροτυπικού «της από τα πάνω επικοινωνίας», από το στάδιο της διεκδίκησης της εξουσίας στο όνομα του λαού, επιτέλους στο στάδιο που να τολμά να διεκδικεί μαζί με τον λαό και να υιοθετεί, χωρίς σύνδρομα αλαζονείας και πρωτοκαθεδρίας, πρακτικές που αποδεδειγμένα ενισχύουν την εξουσία του λαού.
Συνθήκη τρίτη. Η αέναη εμπλοκή με το κίνημα. Σήμερα ζούμε σε συνθήκες ενός πρωτοφανούς οικονομικού και κοινωνικού πολέμου. Αυτός ο πόλεμος έχει θύτες, το κεφάλαιο, και θύματα, τους λαούς. Έχει επιτιθέμενο και αμυνόμενο. Και ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς σε αυτήν τη συγκλονιστική περίοδο είναι η πυροδότηση της σύγκρουσης και της ανατροπής. Κενός χώρος που ισοδυναμεί με τη λογική «περιμένω να γίνω πρωταγωνιστής όταν πεθάνει ο πρωταγωνιστής», είτε δημιουργεί άλλους πρωταγωνιστές είτε θα έχει ως αποτέλεσμα, όταν γίνουμε πρωταγωνιστές, να μην έχουμε πλέον εκείνο το δυναμικό κοινό που δεν θα στηρίζει απλώς χειροκροτώντας αλλά θα σκηνοθετεί την παράσταση της ζωής του συμμετέχοντας.
Τρεις συνθήκες που, για να επανέλθω στην αρχή του κειμένου μου, ξεβολεύουν. Είναι ξεβόλεμα η αναγνώριση και υιοθέτηση μη δικών σου και εν πολλοίς άγνωστων διαδικασιών. Είναι ξεβόλεμα να μη μιλάμε με θαυμασμό για το μακρινό Εκουαδόρ, αλλά να μιλούν οι άλλοι με θαυμασμό για τις ρήξεις που εμείς, εδώ, σήμερα κάνουμε. Είναι ξεβόλεμα να αφήνεις την ασφάλεια του στρογγυλού και να περνάς στο χώρο του άγνωστου αιχμηρού.
Κλείνοντας, αντιγράφω ένα κομμάτι του Σλάβοϊ Ζίζεκ, το οποίο λέει ότι ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε τώρα, αυτήν τη στιγμή, τι πρέπει να κάνουμε οφείλουμε να δράσουμε αμέσως, γιατί η αδράνειά μας θα μπορούσε να έχει σύντομα καταστροφικές συνέπειες. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε σαν να ήμασταν ελεύθεροι. Και ο ελεύθερος δεν βολεύεται, δεν συμβιβάζεται, δεν διολισθαίνει. Ο ελεύθερος είναι ανένδοτος και κάνει Ανένδοτο!»

Μετά απ’ όλα αυτά αμφιβάλλει κανείς ότι ένας νέος ηγέτης και μάλιστα γένους θηλυκού μόλις ανέτειλε; Για την Σακοράφα ήρθε η ώρα να μετουσιώσει τα παιδικά της βιώματα στην απόλυτη προσπάθεια γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας απέναντι στην πατρίδα της: Από το βάθρο της πιο δημοφιλούς προσωπικότητας στο ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να ανάψει την φλόγα της λαικής εξέγερσης απέναντι στο μνημόνιο. Εδώ ακριβώς που απέτυχαν ως τώρα όλοι οι ηγέτες της Αριστεράς του κωλοτούμπα Αλέξη συμπεριλαμβανομένου.
«Mέχρι οκτώ χρόνων μεγάλωσα στο Γκάζι, στη Βουτάδων. Τότε υπήρχαν χαμηλές κατοικίες με λίγα δωμάτια και μεγάλες αυλές που φιλοξενούσαν πολυμελείς οικογένειες σαν τη δική μου. Έντονο είναι στη μνήμη μου το παιχνίδι με την ασετυλίνη με τα παιδιά της γειτονιάς. Χρόνια κλειστά, εντός των τειχών της γειτονιάς, της οικογένειας, του σχολείου. Ταυτόχρονα όμως χρόνια ανοικτά στην ανθρωπιά και στο μοίρασμα. Σίγουρα σε πολύ μεγάλο βαθμό με καθόρισαν· μην ξεχνάμε ότι τα προσωπικά μας βιώματα διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στον διάλογο που κάνουμε αργότερα με τον εαυτό μας και με την ιστορία»

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΣΤΑ… ΤΑΜΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Απροσδόκητες και άγνωστες στο ευρύ κοινό πτυχές παρουσιάζει αυτή ηοικονομική κρίση. Το ότι π.χ. οι τράπεζες έχουν μαζέψει κολοσσιαία ποσά χρημάτων υποχρεώνοντας τους ανθρώπους τους στις κυβερνήσεις των χωρών να φορολογούν με μεσαιωνική αγριότητα τα ασθενέστερα και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα προκειμένου να συγκεντρώσουν μέρος των ασύλληπτων χρηματικών ποσών που ουσιαστικά χαρίζουν στους ζάπλουτους τραπεζίτες, είναι πλέον πασίγνωστο.
Ελάχιστοι όμως -αναφερόμαστε βεβαίως στους μη μυημένους πολίτες- φαντάζονταν ότι εντελώς αθόρυβα οι γιγαντιαίες επιχειρήσεις του πλανήτη που δεν δραστηριοποιούνται στονχρηματοπιστωτικό τομέα ακολουθούν κι αυτές με τον δικό τους τρόπο το παράδειγμα των τραπεζών: την ώρα που η καθεμία από αυτές τις εταιρείες απολύει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, την ίδια ώρα…αποθησαυρίζουν τρομακτικά ποσά μετρητών! Είναι απίστευτα πολλά τα χρήματα που κατέχουν ενδεικτικά οι δέκα μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κόσμου, της Ευρωζώνης και ειδικά της Γερμανίας,που παρουσίασε σε τρεις πίνακες η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ». Το φαινόμενο δηλαδή της έλλειψης ρευστότητας που παρατηρείται σε όλες τις επιχειρήσεις της Ελλάδας, από τις μικρές ως τις μεγαλύτερες, αλλά και σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης, διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι συνυπάρχει με το φαινόμενο της πρωτοφανούς έκτασης συγκέντρωσης μετρητών (προσοχή, δεν αναφερόμαστε σε μετοχές, χρεόγραφα κ.λπ., μόνο σεμετρητά) από άλλες επιχειρήσεις τεράστιου μεγέθους.

Τα νούμερα αφήνουν άφωνο όποιον τα δει. Ποιος θα υποψιαζόταν ποτέ ότι η γνωστή εταιρεία κατασκευής υπολογιστών, προηγμένων κινητών τηλεφώνων κ.λπ. Apple έχει στη διάθεσή της μετρητά ύψους… 103,9 δισ. ευρώ! Τράπεζα δεν είναι η Apple, αλλά αυτά τα εκατό και πλέον δισ. ευρώ ούτε τα επενδύει ούτε τα μοιράζει στους μετόχους! Συμβολικά μιλώντας, απλώς τα στοιβάζει στα χρηματοκιβώτιά της, θυμίζοντας τις παλιές εικόνες των σπαγκοραμμένων πλουσίων πριν από έναν αιώνα ή και περισσότερο. Η αμερικανική Apple λοιπόν έχει τα περισσότερα μετρητά στον κόσμο των επιχειρήσεων αυτή τη στιγμή.Αμερικανική είναι όμως και η δεύτερη σε μετρητά επιχείρηση, η Τζένεραλ Ελέκτρικ, με ρευστό 95,3 δισ.,όπως και η τρίτη, η εταιρεία λογισμικού Microsoft, με 51,8 δισ. Αμερικανικές είναι άλλωστε οι εφτά από τις δέκα πρώτες επιχειρήσεις σε μετρητά στον κόσμο. Μόνο μία κινέζικη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας παρεμβάλλεται στην τέταρτη θέση με 49 δισ. ευρώ, η γιαπωνέζικη Τογιότα στην έβδομη θέση με 30,6 δισ. και η γερμανική Φολκσβάγκεν στη δέκατη θέση με 25,4 δισ. ευρώ. Σχεδόν 400 δισ. ευρώ σε μετρητά έχουν συνολικά αυτές οι δέκα επιχειρήσεις!
Στον χώρο της Ευρωζώνης τα μετρητά είναι λιγότερα στα ταμεία των επιχειρήσεων, αλλά καθόλου ασήμαντα. Αναφέραμε ήδη τα 25,4 δισ. της Φολκσβάγκεν, που είναι η πρώτη σε μετρητά εταιρεία της Ευρωζώνης. Ακολουθεί η γαλλική εταιρεία ηλεκτρισμού EDF με 22,3 δισ. και η επίσης γαλλική εταιρεία ύδρευσης GDF Suez με 18,3 δισ. ευρώ. Η ιταλική FIAT μπορεί να θέλει να κλείσει εργοστάσια στην Ιταλία, να κάνει χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, αλλά, όπως αποδεικνύεται, το… «κομπόδεμά» της το έχει κάνει: κατατάσσεται στην τέταρτη θέση των επιχειρήσεων της Ευρωζώνης από πλευράς μετρητών με 17,1 δισ. ευρώ – οριακά περισσότερα δηλαδή και από τον γαλλικό ενεργειακό γίγαντα της Total που έχει 17 δισ.
Χρειάζεται να φτάσουμε πια στην έκτη θέση των επιχειρήσεων της Ευρωζώνης με άνετη ρευστότητα για να βρούμε πάλι γερμανική εταιρεία, αυτήν που κατασκευάζει τα αυτοκίνητα Μερσεντές (Daimler) και η οποία έχει 14,8 δισ. ευρώ σε μετρητά. Στην έβδομη θέση παρεμβάλλεται η πασίγνωστη Shell, με 14,1 δισ. Η γερμανική BMW και η γαλλική Ρενό καταλαμβάνουν την όγδοη και ένατη θέση με 12,8 και 12,2 δισ. ευρώ σε μετρητά αντιστοίχως, ενώ η πρώτη δεκάδα της Ευρωζώνης κλείνει με τη Siemens. Η γερμανική εταιρεία, το όνομα της οποίας έχει γίνει πια συνώνυμο του «λαδώματος» στη χώρα μας -θυμάμαι ότι είχα δει σε φωτογραφική αναπαραγωγή πρώτη σελίδα της «Καθημερινής» αναφερόμενη σε «σκάνδαλο Ζίμενς» του… 1951 (!)-, έχει στη διάθεσή της μετρητά ύψους 11,2 δισ. ευρώ. Φανταστείτε σε πόσες χιλιάδες μίζες αναλογούν τα λεφτά αυτά! Πέρα όμως από τα αστεία, η ουσία είναι πως ο σημερινόςκαπιταλισμός «αποθηκεύει» τα κέρδη αντί να τα επενδύει, αρπάζει αντί να ενσωματώνει. Ετσι συμπεριφέρονται τα συστήματα λίγο πριν καταρρεύσουν…
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013.

Η οδός δραχμής είναι ο μόνος δρόμος


Του Σπύρου Μαρκέτου.          
Όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ευρώ συνήθως αγνοούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δέθηκε η Ελλάδα σε μια νομισματική ένωση. Δύο προηγούμενα τέτοια πειράματα, το πρώτο στα τέλη του 19ου αιώνα και το δεύτερο στο Μεσοπόλεμο, είχαν οικτρή κατάληξη. Το τρίτο και χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, είναι το ευρώ.
Για να κρατήσει σταθερό το νόμισμα, όπως απαιτούσε η φιλελεύθερη ορθοδοξία της εποχής, η Αθήνα είχε προσχωρήσει από το 1868 στη Λατινική Ένωση, μια συμφωνία της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελ­γίου και της Ελβετίας –και άλλων χωρών αργότερα– να διατηρούν νομίσματα σταθερής ισοτιμίας και συνδεδεμένα με τον χρυσό. Διευκολύνθηκε έτσι ένας κύκλος δανεισμού, που χρηματοδότησε έργα υποδομής, τα οποία, ωστόσο, ελάχιστα ωφέλησαν τους φτωχότερους.
Παρά το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, το 1896 η εύπορη αστική Ελλάδα ζούσε σε κλίμα ευφορίας, που κορυφώθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Όταν, όμως, έχασε τον Πόλεμο του 1897, η χώρα υποχρεώθηκε να πληρώσει βαρύτατες πολεμικές αποζημιώσεις, που καλύφθηκαν με νέο δανεισμό. H υποταγή στις «Εγγυήτριες Δυνάμεις» έκανε τον ιστορικό Γιώργο Λεονταρίτη να τη χαρακτηρίσει «τυπικά μόνον ανεξάρτητη χώρα». Συνάμα οι ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες τής επέβαλαν το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ).
Ο ΔΟΕ έλεγχε πόρους και δαπάνες του κράτους και ουσιαστικά ρύθμιζε την οικονομική πολιτική. Εφαρμόζοντας έναν ακραίο αποπληθωρισμό κι εξαφανίζοντας τη ρευστότητα, όπως κάνει σήμερα η ΕΚΤ, στραγγάλιζε την παραγωγή. Διοχέτευε τα δημόσια έσοδα στους δανειστές, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση του λαού και την οικονομική παράλυση που προκαλούσε. Για παράδειγμα, ο προϋπολογισμός του 1907 πρόβλεπε 32,5 εκατ. δραχμές για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά μόνον 300.000 για αρδευτικά και αποξηραντικά έργα, μολονότι η ελονοσία ήταν συχνότερη απ’ ό,τι στην Ινδία ή την Αφρική, και κάθε χρόνο σάρωναν τη χώρα οι πλημμύρες.
Η ύπαιθρος, που μαστιζόταν επίσης από την τοκογλυφία, ερήμωσε από ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης· ως σήμερα δεν συνήλθε. Τα χωράφια έμεναν χέρσα, οι μικροϊδιοκτήτες καταστρέφονταν, ενώ ο πλούτος συγκεντρωνόταν σε ολοένα λιγότερα χέρια. Οχτώ χρόνια πολεμικών καταστροφών έκαναν τελικά το 1919 τη δραχμή να υποτιμηθεί. Αλλά οι δανειστές συνέχισαν γενικά να εισπράττουν τα τοκοχρεολύσια στην ώρα τους.
Η χώρα αντιμετώπισε τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής με μια σημαντική αναδιανομή πλούτου προς τα κάτω, μέσω της αγροτικής μεταρρύθμισης. Εξακολούθησε, ωστόσο, να δανείζεται και να δαπανά περί το ένα τρίτο των τακτικών εσόδων του προϋπολογισμού για να εξυπηρετεί το χρέος. Επέστρεψε στον κανόνα χρυσού το 1928, πάλι σύμφωνα με τη φιλελεύθερη οικονομική ορθοδοξία και υπό τη φωτισμένη εποπτεία της Κοινωνίας των Εθνών και του ΔΟΕ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στήριξε την αναπτυξιακή του πολιτική στους χαμηλούς μισθούς και τον ξένο δανεισμό, και όταν ο τελευταίος στέρεψε, μετά το Κραχ του 1929, περιέκοψε τις κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες, αλλά συνέχισε να πληρώνει κανονικά το χρέος σε χρυσό. Οι κεφαλαιούχοι και πάλι πλούτιζαν, ενώ οι απροστάτευτοι εργαζόμενοι θερίζονταν από την πείνα και αρρώστιες όπως η φυματίωση και ο τύφος.
Όταν το χρυσάφι τελείωσε, ο Βενιζέλος κήρυξε επιλεκτική στάση πληρωμών στους δανειστές, το 1932, και υποτίμησε τη δραχμή, αλλά ήταν αργά. Στο μεταξύ είχε καταστρέψει το Κόμμα των Φιλελευθέρων και τον κοινοβουλευτισμό και είχε ρίξει τη χώρα στα νύχια της άκρας Δεξιάς. Μόλις εγκαταλείφθηκε ο κανόνας χρυσού και παρ’ όλες τις οιμωγές των λεγόμενων ειδικών, η οικονομία ανέκαμψε γοργά.
Τότε, όπως και σήμερα, η πρόσδεση της χώρας σ’ ένα νομισματικό σύστημα που ελέγχεται από μεγάλους κεφαλαιούχους την οδήγησε στην εξαθλίωση. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα επείγει όχι επειδή δήθεν είμαστε εθνικιστές, αλλά για ν’ ανακτήσουμε τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής, χωρίς τον οποίο η οικονομία μας δεν θ’ ανακάμψει.
Πηγή: Επίκαιρα

Tο προνόμιο των αποτυχημένων του «παραδείγματος»




Πολιτική «Δεξιά» δεν είχαμε ποτέ στην Eλλάδα, επομένως ούτε και πολιτική «Aριστερά». Δεν υπήρχαν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, τα ρεαλιστικά δεδομένα για τέτοια γεννήματα: Oύτε βαριά βιομηχανία που να προϋποθέτει «συσσώρευση κεφαλαίου» ως αναγκαία συνθήκη της παραγωγής ούτε «προλεταριάτο» ως διαμορφωμένη και πάγια κοινωνική «τάξη».

Eίχαμε περιστασιακές και περιπτωτικές «δεξιές» ή «αριστερές» συμπεριφορές. Eισαγόμενες, μεταπρατικές. Tις βαφτίζαμε με αυτά τα δάνεια από τη Δύση ονόματα, για να μας δίνουν την ψευδαίσθηση «εξευρωπαϊσμού» μας. Yπεραναπλήρωση μειονεξίας, ξιπασιά. Tο ψυχολογικό σύμπλεγμα του Kοραή, η θεωρία του για «μετακένωση» της ελληνικότητας από τη Δύση (τη μόνη κιβωτό) στους αφελληνισμένους «Γραικούς» του βαλκανικού Nότου, επιβλήθηκε σαν κυρίαρχη ιδεολογία στο ελλαδικό κρατίδιο.

Παιδαριώδες επίπεδο: Για να γίνουμε κι εμείς «Eυρωπαίοι», έπρεπε να έχουμε να επιδείξουμε (και αν όχι, να δημιουργήσουμε ή να φαντασιωθούμε) «πάλη των τάξεων», επομένως απρόσωπο «μεγάλο κεφάλαιο» και εξαθλιωμένο από την εκμετάλλευση «προλεταριάτο». Mέχρι σήμερα η κυρία Παπαρήγα, γραφικά, σχεδόν χαριτωμένα εξωπραγματική, μιλάει μόνο για «εργαζόμενους» (αφού εργάτες, όπως τους προϋποθέτει ο Mαρξισμός της, δεν υπάρχουν) και εννοεί τα «ρετιρέ» της δημοσιοϋπαλληλικής μισθοδοσίας – τεχνικούς της ΔEH και του OTE, μηχανοδηγούς του OΣE και του «Mετρό» με μισθούς αρεοπαγιτών ή και πολλαπλάσιους.

Aπό γεννησιμιού του μεταπρατικό το ελληνώνυμο κρατίδιο (που όταν ιδρύθηκε άφηνε έξω από τα σύνορά του τα τέσσερα πέμπτα των ελληνικών πληθυσμών εκείνης της εποχής) βάλθηκε να πιθηκίζει τα «φώτα» της Δύσης. Aφού ο «πολιτισμός», η «πρόοδος» ήταν μόνο στην «Eσπερία», ο δρόμος που απέμενε για να εξωραϊστεί η «Ψωροκώσταινα» στα μάτια του ταπεινωμένου επί αιώνες Eλλαδίτη ήταν η μίμηση, η παθητική αντιγραφή, ο μεταπρατισμός. O αιγυπτιώτης Eλληνισμός, ο μικρασιατικός, ο ποντιακός, της Mαύρης Θάλασσας, είχαν οργανικά προσλάβει όποια από τα επιτεύγματα της Δύσης ικανοποιούσαν ανάγκες των Eλλήνων, χωρίς την αλλοτρίωση του ξιπασμένου. H ξιπασιά του Kοραϊσμού στον ελλαδικό χώρο επέβαλλε την πρόσληψη της Δύσης ως αυταξίας – όχι για να υπηρετηθούν ανάγκες, αλλά για να παρηγορηθεί η μειονεξία.

Πολυκατοικίες ή Δύση; Tριτοκοσμική απομίμησή τους και στο Eλλαδέξ, ισοπεδωτική εξομοίωση του οικιστικού ιστού από άκρη σε άκρη της χώρας – η έκπαγλη και σοφή αρχιτεκτονική, η αιγαιοπελαγίτικη, η καστοριανή, η πηλιορείτικη, η αρκαδική, εξαλείφθηκαν. Aντιεξουσιαστικά κινήματα στη Δύση; Ψυχανώμαλες καρικατούρες απομίμησης και εδώ, υπάνθρωπου πρωτογονισμού. Aντικληρικαλισμός στη Δύση; Xλεύη και μυκτηρισμοί για οποιοδήποτε σέβας του «ιερού», από τους «προοδευτικούς» της καριέρας, στα χώματα που γέννησαν αυτό το σέβας. H οργάνωση του κράτους, οι θεσμοί, η παιδεία, οι Tέχνες, κάθε πτυχή του συλλογικού βίου, κοπιάρισμα και μαϊμουδισμός, δίχως αιδώ ή λύπην. Aποτύπωσε ο Eλύτης τον «εκσυγχρονιστικό» εκβαρβαρισμό μας στο κείμενο - παρακαταθήκη που έχει τίτλο: «Tα δημόσια και τα ιδιωτικά».

Στο πεδίο της πολιτικής το ελληνώνυμο κρατίδιο, τουλάχιστον στα πρώτα του βήματα, είχε την ειλικρίνεια να ονοματίζει απροσχημάτιστα την ξιπασιά του: Tα πρώτα κόμματα που σχηματίστηκαν ήταν το «Aγγλικόν», το «Γαλλικόν», το «Pωσικόν». Aργότερα προτιμήθηκε να δηλώνουν οι ονομασίες συντελεσμένο εξευρωπαϊσμό: ότι έχουμε κι εμείς κόμματα «δεξιά», «συντηρητικά», «φιλελεύθερα» ή «αριστερά», «σοσιαλιστικά», «κομμουνιστικά». Yιοθετήσαμε και την κενολογία των παραλλαγών: «κεντροδεξιά», «κεντροαριστερά». Σκέτη κωμωδία, αφού κανένα από αυτά τα σφετερισμένα ονόματα δεν είχε ποτέ πραγματικό πολιτικό - κοινωνικό αντίκρισμα στην ελλαδική κοινωνία. Πρόσφατα αποκτήσαμε και κόμμα «εθνοκεντρικό», υποτίθεται, με ιδεολογία και πρακτικές Nεοναζισμού. Eίμαστε η χώρα του πιο προηγμένου πολιτικού «δήθεν».

Φυσικά και έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο, που μάλλον σηματοδοτεί το ιστορικό τέλος του Eλληνισμού. Δεν υπάρχει πια κανένα, μα απολύτως κανένα στοιχείο της ζωής μας που να σώζει ελληνική ιδιαιτερότητα. Oχι φολκορική γραφικότητα, αυτή που πουλάμε στον χύδην τουρισμό, αλλά ετερότητα ιεράρχησης των αναγκών και νοηματοδότησης του βίου, ετερότητα γλώσσας, νοο-τροπίας, τρόπου της πολιτικής, της οικονομίας, της κρατικής οργάνωσης. Tο κάθε τι στην κρατική μας συλλογικότητα είναι δάνειο, μίμηση, εισαγόμενο, όλα, μα όλα, έχουν τον χαρακτήρα των πολυκατοικιών μας: τη σφραγίδα της τριτοκοσμικής διεθνικής ομοιομορφοποίησης.

Ψάχνουμε σήμερα, μέσα στο λόφο του αδιεξόδου, να εντοπίσουμε τα αίτια που οδήγησαν στην καταστροφή της ζωής μας. Aνήμποροι θεατές στο ψυχολογικό μαρτύριο της ανεργίας των παιδιών μας. Mε την ανασφάλεια, ατσαλένια δαγκάνα στο στέρνο μας. Kάθε επαφή με την ελληνώνυμη συλλογικότητα, έναυσμα έκρηξης πανικού, οργής, σιχασιάς. Περιμένουμε κάθε μέρα ποιον επιπλέον βασανισμό θα μας επιβάλουν οι επαγγελματίες της πολιτικής κακουργίας, οι τιποτένιοι που μας δυναστεύουν.

Ψάχνουμε τα αίτια. Στα τυφλά. Δίχως την παιδεία και την πληροφόρηση που θα μας οδηγούσε σε ρεαλιστική αυτογνωσία: Mήπως ο ρεαλισμός θα δικαιολογούσε δύο και μόνο κόμματα στην Eλλάδα σήμερα; Tο ένα να εξηγεί, συγκεκριμένα, χειροπιαστά, γιατί, διακόσια χρόνια τώρα, δεν κατορθώνουμε τον εκδυτικισμό μας, ενώ τόσο πολύ τον θέλουμε, τον εκθειάζουμε, τον προσπαθούμε. Ποιες πρακτικές, ποια μέτρα θα μεταμορφώσουν τη σισύφεια προσπάθειά μας σε οριστική κατάκτηση – να γίνουμε επιτέλους κι εμείς έστω ένα Bέλγιο, μια Oλλανδία, με άψογη την αποτελεσματικότητα του ατομοκεντρικού «παραδείγματος», άψογη κατασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων, άψογο ορθολογισμό απρόσωπης κρατικής μηχανής, τσεκουράτη εξάλειψη της διαπλοκής, του πελατειακού κράτους, της ανομίας, της γραφειοκρατίας.

Kαι το δεύτερο κόμμα να κομίζει πρόταση εναλλακτική, με τεκμηριωμένο ρεαλισμό πολιτικής εφαρμογής: Nα ξανακερδίσουμε, βήμα-βήμα, το ξεχωριστό που μπορούμε να εισφέρουμε στην κοινή ανθρώπινη πορεία: H ελληνικότητα ήταν και παραμένει το εναλλακτικό πολιτισμικό «παράδειγμα» απέναντι στο παγκοσμιοποιημένο (μονοδρομικό σήμερα) Δυτικό. Eκείνο σκόπευε πάντοτε και σκοπεύει στον ατομοκεντρισμό της κατασφάλισης «δικαιωμάτων», η ελληνικότητα αντέτασσε την κοινωνία των σχέσεων. Eκείνο θεμελιώνει τη συλλογικότητα στο «συμβόλαιο» με στόχο τη χρησιμότητα, η ελληνικότητα στο «κοινόν άθλημα» της «πολιτικής αρετής» με στόχο το «αθανατίζειν». Aυτονομώντας η Δύση την οικονομία και την εξουσία από την «κοινωνία» των αναγκών, είναι αδύνατο πια να ανταποκριθεί στις ανθρώπινες ανάγκες, οι λαοί βασανίζονται, εξεγείρονται, το «παράδειγμα» ολοφάνερα τρίζει.

Mια χώρα μικρή και αποτυχημένη στο «παράδειγμα» που καταρρέει θα μπορούσε ίσως να ξεκινήσει ταπεινά την αναζήτηση της εναλλακτικής πολιτικής αντιπρότασης. Tην Iστορία τη γράφουν οι λίγοι.

ΒΟΜΒΑ!!! Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ! ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ!! Αλλάζει δραματικά το πολιτικό σκηνικό. Πρόταση ΒΟΜΒΑ Βενιζέλου σε Κουβέλη!


Αλλάζει δραματικά το πολιτικό σκηνικό

Αμέσως μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ την ερχόμενη Κυριακή, δρομολογούνται από τον πρόεδρό του, Βαγγέλη Βενιζέλο, δραματικές ανατροπές, όχι μόνο μέσα στο ΠΑΣΟΚ και στην ηγεσία του, αλλά και στο γενικότερο πολιτικό σκηνικό.

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Οι πολιτικές κινήσεις Βενιζέλου, μέσα στο Μάρτη, θα εξελιχθούν σε τρεις φάσεις.
Φάση πρώτη: επιλογή και παράδοση των ηγετικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ σε νέους και άφθαρτους πολιτικούς του χώρου με ταυτόχρονο παραγκωνισμό γνωστών στελεχών και όλων σχεδόν των πρώην υπουργών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. «Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται αυτοκάθαρση», είναι μία φράση που μόνιμα χρησιμοποιεί τον τελευταίο καιρό ο Βαγγέλης Βενιζέλος στις συζητήσεις του.

Φάση δεύτερη: επιλογή, μετά από ζυμώσεις και εσωτερικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, του επόμενου προέδρου του κινήματος, που θα είναι ένα νέο, άφθαρτο πολιτικό πρόσωπο, ηλικίας όχι άνω των 40 ετών, που θα εκφράζει το «νέο ΠΑΣΟΚ». Ο κ. Βενιζέλος έχει πάρει την απόφαση να αποσυρθεί από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

Φάση τρίτη: πρόταση επίσημη Βενιζέλου στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ κ. Κουβέλη πολιτικής συνένωσης ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, παραίτησης και των δύο από τις ηγεσίες των κομμάτων τους και επιλογή από κοινού νέου ηγέτη, που θα τεθεί επικεφαλής ενός νέου πολιτικού σχηματισμού, που θα εκπροσωπεί τον χώρο της κεντροαριστεράς ή της σοσιαλδημοκρατίας, όπως θέλουν να χαρακτηρίζουν πολλοί το κενό που υπάρχει μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Το πολιτικό αυτό σχέδιο Βενιζέλου το γνωρίζουν ελάχιστοι από το περιβάλλον του κα η υλοποίησή του θα αρχίσει να γίνεται ορατή από τις αρχές Μαρτίου.

ΠΗΓΗ: www.newsbomb.gr


ΕΤΣΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ





Τέσσερις Κυριακάτικες εφημερίδες προλάβαμε να ξεφυλλίσουμε και όλες έχουν ένα κοινό. Ολοσέλιδη διαφήμιση της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός».  (Πιστεύουμε ότι η ίδια διαφήμιση υπάρχει σε όλες τις Κυριακάτικες εφημερίδες, πιθανόν με κάποιες εξαιρέσεις).
Αρχικά να πούμε ότι είναι άθλιο, παραπλανητικό και προβοκατόρικο το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγκεκριμένη διαφήμιση.
«ΕΙΜΑΣΤΕ 1200… ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΚΟΙΤΑΜΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ», γράφει η Γκεμπελικής έμπνευσης αφίσα παρουσιάζοντας φωτογραφίες εργαζομένων. Ο στόχος της διπλός : Απ’ την μια να ταυτίσει τα συμφέροντα των καπιταλιστών που είναι αφεντικά της εταιρείας με αυτά των εργατών της, και δεύτερον να δημιουργήσει αρνητικούς συνειρμούς στους ακτιβιστές που παίρνοντας στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας έκαναν την ενέργεια τους, στο εργοτάξιο της εταιρείας, με στολές παραλλαγής και με κρυμμένα τα πρόσωπα τους φυσικά.
Το ότι μπουκώνει,η εταιρεία, με χρήμα της φυλλάδες –και αυτές φυσικά θα το ανταποδώσουν με τα ανάλογα ρεπορτάζ- δεν χρειάζεται να το συζητάμε. Ηδη αυτό η εταιρεία το έχει κάνει με αρκετές ιστοσελίδες.


ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ


Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2LwmbM49L