ΕΤΣΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ

του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ 

Ελάχιστοι όμως -αναφερόμαστε βεβαίως στους μη μυημένους πολίτες- φαντάζονταν ότι εντελώς αθόρυβα οι γιγαντιαίες επιχειρήσεις του πλανήτη που δεν δραστηριοποιούνται στον χρηματοπιστωτικό τομέα ακολουθούν κι αυτές με τον δικό τους τρόπο το παράδειγμα των τραπεζών: 

Την ώρα που η καθεμία από αυτές τις εταιρείες απολύει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, την ίδια ώρα... 

Αποθησαυρίζουν τρομακτικά ποσά μετρητών! Είναι απίστευτα πολλά τα χρήματα που κατέχουν ενδεικτικά οι δέκα μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κόσμου, της Ευρωζώνης και ειδικά της Γερμανίας, που παρουσίασε σε τρεις πίνακες η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ». Το φαινόμενο δηλαδή της έλλειψης ρευστότητας που παρατηρείται σε όλες τις επιχειρήσεις της Ελλάδας, από τις μικρές ως τις μεγαλύτερες, αλλά και σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης, διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι συνυπάρχει με το φαινόμενο της πρωτοφανούς έκτασης συγκέντρωσης μετρητών (προσοχή, δεν αναφερόμαστε σε μετοχές, χρεόγραφα κ.λπ., μόνο σε μετρητά) από άλλες επιχειρήσεις τεράστιου μεγέθους.

Τα νούμερα αφήνουν άφωνο όποιον τα δει. Ποιος θα υποψιαζόταν ποτέ ότι η γνωστή εταιρεία κατασκευής υπολογιστών, προηγμένων κινητών τηλεφώνων κ.λπ. Apple έχει στη διάθεσή της μετρητά ύψους... 103,9 δισ. ευρώ! Τράπεζα δεν είναι η Apple, αλλά αυτά τα εκατό και πλέον δισ. ευρώ ούτε τα επενδύει ούτε τα μοιράζει στους μετόχους! Συμβολικά μιλώντας, απλώς τα στοιβάζει στα χρηματοκιβώτιά της, θυμίζοντας τις παλιές εικόνες των σπαγκοραμμένων πλουσίων πριν από έναν αιώνα ή και περισσότερο. Η αμερικανική Apple λοιπόν έχει τα περισσότερα μετρητά στον κόσμο των επιχειρήσεων αυτή τη στιγμή. Αμερικανική είναι όμως και η δεύτερη σε μετρητά επιχείρηση, η Τζένεραλ Ελέκτρικ, με ρευστό 95,3 δισ., όπως και η τρίτη, η εταιρεία λογισμικού Microsoft, με 51,8 δισ. Αμερικανικές είναι άλλωστε οι εφτά από τις δέκα πρώτες επιχειρήσεις σε μετρητά στον κόσμο. Μόνο μία κινέζικη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας παρεμβάλλεται στην τέταρτη θέση με 49 δισ. ευρώ, η γιαπωνέζικη Τογιότα στην έβδομη θέση με 30,6 δισ. και η γερμανική Φολκσβάγκεν στη δέκατη θέση με 25,4 δισ. ευρώ. Σχεδόν 400 δισ. ευρώ σε μετρητά έχουν συνολικά αυτές οι δέκα επιχειρήσεις!

Στον χώρο της Ευρωζώνης τα μετρητά είναι λιγότερα στα ταμεία των επιχειρήσεων, αλλά καθόλου ασήμαντα. Αναφέραμε ήδη τα 25,4 δισ. της Φολκσβάγκεν, που είναι η πρώτη σε μετρητά εταιρεία της Ευρωζώνης. Ακολουθεί η γαλλική εταιρεία ηλεκτρισμού EDF με 22,3 δισ. και η επίσης γαλλική εταιρεία ύδρευσης GDF Suez με 18,3 δισ. ευρώ. Η ιταλική FIAT μπορεί να θέλει να κλείσει εργοστάσια στην Ιταλία, να κάνει χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, αλλά, όπως αποδεικνύεται, το... «κομπόδεμά» της το έχει κάνει: κατατάσσεται στην τέταρτη θέση των επιχειρήσεων της Ευρωζώνης από πλευράς μετρητών με 17,1 δισ. ευρώ - οριακά περισσότερα δηλαδή και από τον γαλλικό ενεργειακό γίγαντα της Total που έχει 17 δισ.

Χρειάζεται να φτάσουμε πια στην έκτη θέση των επιχειρήσεων της Ευρωζώνης με άνετη ρευστότητα για να βρούμε πάλι γερμανική εταιρεία, αυτήν που κατασκευάζει τα αυτοκίνητα Μερσεντές (Daimler) και η οποία έχει 14,8 δισ. ευρώ σε μετρητά. Στην έβδομη θέση παρεμβάλλεται η πασίγνωστη Shell, με 14,1 δισ. Η γερμανική BMW και η γαλλική Ρενό καταλαμβάνουν την όγδοη και ένατη θέση με 12,8 και 12,2 δισ. ευρώ σε μετρητά αντιστοίχως, ενώ η πρώτη δεκάδα της Ευρωζώνης κλείνει με τη Siemens. Η γερμανική εταιρεία, το όνομα της οποίας έχει γίνει πια συνώνυμο του «λαδώματος» στη χώρα μας -θυμάμαι ότι είχα δει σε φωτογραφική αναπαραγωγή πρώτη σελίδα της «Καθημερινής» αναφερόμενη σε «σκάνδαλο Ζίμενς» του... 1951 (!)-, έχει στη διάθεσή της μετρητά ύψους 11,2 δισ. ευρώ. 

Φανταστείτε σε πόσες χιλιάδες μίζες αναλογούν τα λεφτά αυτά! Πέρα όμως από τα αστεία, η ουσία είναι πως ο σημερινός καπιταλισμός «αποθηκεύει» τα κέρδη αντί να τα επενδύει, αρπάζει αντί να ενσωματώνει. Ετσι συμπεριφέρονται τα συστήματα λίγο πριν καταρρεύσουν...

ΕΘΝΟΣ

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2M2kvglRs

Αντιμέτωπο με την φτώχεια το 31% των Ελλήνων!

Το 31% του πληθυσμού στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό είναι 24,2%, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες και αναφέρονται στο 2011.

Ειδικότερα, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, ανά ηλικιακή ομάδα, το 30,4% των παιδιών κάτω των 18 ετών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού (27% στην ΕΕ), ενώ στους πολίτες 18- 64 ετών το ποσοστό ανέρχεται στο 31,6% (24,3% στην ΕΕ) και στους ηλικιωμένους (άνω των 65 ετών) είναι 29,3% (20,5% στην ΕΕ).
Παράλληλα, ο κίνδυνος της φτώχειας μειώνεται όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων.

Αναλυτικότερα, στην Ελλάδα το 50,2% των παιδιών με γονείς με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης απειλείται με τον κίνδυνο φτώχειας (49,2% στην ΕΕ), ενώ για τα παιδιά με γονείς με μέσο επίπεδο εκπαίδευσης το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 28,7% (22,4% στην ΕΕ) για να μειωθεί περαιτέρω στο 7,9% για τα παιδιά με γονείς υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης (7,5% στην ΕΕ).

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία»

Τα έργα διάνοιξης της σήραγγας για το μετρό της Θεσσαλονίκης «σκόνταψαν», θα έλεγαν πολλοί από εκείνους που έχουν δίφραγκα στα μάτια, πάνω στη Μέση Οδό της πόλης.

Στην πραγματικότητα η σκαπάνη των μηχανικών αποκάλυψε ένανθησαυρό που ουδέποτε θα μπορούσε να προσεγγίσει η σκαπάνη των αρχαιολόγων, λόγω του υπερκείμενου αστικού ιστού της ζώσας Θεσσαλονίκης.

Ομως, το διαμάντι που αναδύθηκε από τα σπλάχνα της διαχρονικήςδιαδρομής -μάλιστα ένας δρόμος- της πόλης που θεμελίωσε ο Κάσσανδρος με το όνομα της αδελφής του Μεγαλέξανδρου είναι ανεκτίμητο.

Πρόκειται για την ίδια τη Μέση Οδό, ένα μικρό βεβαίως μέρος της, αλλάεμβληματικό και θα έλεγα μνημειακό εις ό,τι αφορά τη δομή του και τα όσασημαίνει (και καταδείχνει).

Η Μέση Οδός στις ελληνιστικές, τις ρωμαϊκές και τις βυζαντινές πόλεις -κυρίως τις μεγάλες- χαρακτηρίζει τις προτεραιότητες της πολεοδομίας τους – μια τέχνη που με τον Ιππόδαμο έγινε επιστήμη και θέσπισε κανόνες που φθάνουν και ισχύουν έως τις μέρες μας.

Η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια, η Κωνσταντινούπολη, η Θεσσαλονίκη, είχαν όλες τη Μέση Οδό, δρόμο φαρδύ (μάλιστα στη Θεσσαλονίκη επί τουρκοκρατίας τη Μέση Οδό την αποκαλούσαν Φαρδύ Δρόμο) που διέσχιζε την κάθε πόλη από φόρουμ σε φόρουμ, από πλατεία σε πλατεία κι από αγορά σε αγορά, δίνοντας στοεμπόριο, την επικοινωνία, τη διασκέδαση και τη διοίκηση τον (προ)ορισμένο αστικό χώρο μέσα στον οποίον μπορούσαν να λειτουργούν απρόσκοπτα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως της Αντιόχειας, η πολεοδομική δεινότης των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών έφθασε στο σημείο να προσανατολίσει τους δρόμους με τέτοιον τρόπο, ώστε η θαλασσινή αύρα να διασχίζει την πόλη και να τη δροσίζει.

Σε πολλές απ’ αυτές τις πόλεις η Μέση Οδός (τόσο σπουδαία ώστε να φθάσει έως τις μέρες μας η φράση «εν μέση οδώ») δεν διέσχισε μόνον τον χώροαλλά και τον χρόνο. Εις ό,τι αφορά τη Θεσσαλονίκη, το μέρος του δρόμου που αποκαλύφθηκε είναι της υστερορωμαϊκής εποχής – αλλά, όπως στις περισσότερες μεγάλες βυζαντινές πόλεις, παρέμεινε εν χρήσει και λειτουργία για αιώνες,

προσδίδοντας σε αυτά τα πολεοδομικά συγκροτήματα ένα ιδιαίτατοχαρακτηριστικό αρχιτεκτονικής (νοηματικής και αισθητικής) συνέχειας, όπου η κλασική, η ελληνιστική, η ρωμαϊκή και η βυζαντινή εποχή συνυπάρχουν με μιανενότητα

που σήμερα μπορεί να νοιώσει κανείς στα ποιήματα του Καβάφη ή να δει σε πολλές ιταλικές πόλεις, όπου δίπλα σε έναν αρχαίο ναό υπάρχει μια μεσαιωνική αποθήκη σταριού ή ένα αναγεννησιακό παλάτσο.

Κάτι τέτοιο έχει ιδιαίτερη αξία, διότι συνήθως την ιστορία την αντιλαμβανόμαστε κατά την περιοδολόγησή της κι όχι κατά τη συνέχειά της. Κατά τις εξέχουσες στιγμές της κι όχι τις μεταβατικές.

Κατά τούτο, το τμήμα της Μέσης Οδού που αποκαλύφθηκε στη Θεσσαλονίκη έχει σημαίνουσα αξία όχι μόνον διότι μας δίνει μια εικόνα τουκοσμικού Βυζαντίου (τα περισσότερα βυζαντινά μνημεία είναι εκκλησιαστικού χαρακτήρα), αλλά διότι μας φέρνει πιο κοντά στην περίοδο της ιστορίας που είναι, και για τη Θεσσαλονίκη, η πλέον άγνωστη. Παραδόξως.

Αν δούμε την υπάρχουσα βιβλιογραφία για την οθωμανική Θεσσαλονίκη ή τη νεότερη πόλη, θα διαπιστώσουμε ότι η βιβλιογραφία για τη βυζαντινή Θεσσαλονίκη (την ίδια, κι όχι στο πλαίσιο της ογκωδέστατης γενικότερης βυζαντινής βιβλιογραφίας) υστερεί κατά πολύ. Και πάντως, ελάχιστοι

Ελληνες γνωρίζουν τη βυζαντινή ιστορία της Θεσσαλονίκης, όπως άλλωστε ελάχιστα γνωρίζουμε τη βυζαντινή περίοδο της ιστορίας μας γενικότερα. Λίγοι γνωρίζουν για τον Ευστάθιο Θεσσαλονίκης, την Επανάσταση των Ζηλωτών - και, ιδού

τώρα που αναδύονται τα μάρμαρα της Μέσης Οδού εν μέση οδώ για να φέρουν τους Θεσσαλονικείς, αλλά και τους Ελληνες γενικότερα, πιο κοντά στηναυτογνωσία τους, στην προίκα τους, στον «ένδοξό μας βυζαντινισμό».

Πολλοί εδώ στην Ελλάδα νομίζουν ότι το Βυζάντιο ήταν μια «ιστορία παπάδων», ουδέν ψευδέστερον για ένα λαϊκό και κοσμικό κράτος που, βασισμένο στη ρωμαϊκή παράδοση, διέτρεξε χίλια χρόνια, με το πνεύμα του να παραμένει και σήμερα ζωντανό μέσα στον ευρωπαϊκό, τον σλαβικό και τον αραβικό κόσμο.

Η Μέση Οδός που βγήκε στο φως τονίζει αυτήν την πλευρά της ιστορίας, και θα έπρεπε η σύγχρονη πόλη να αγκαλιάσει το σπάραγμα της μάνας της, να το αναδείξει, και να το εντάξει στον σημερινό αστικό ιστό, προς γνώσιν και απόλαυσιν. Τρόποι, φαντάζομαι, θα υπάρχουν πολλοί - μπα! Σιγά

που καταλαβαίνουν από Ρωμαίους οι Ρωμιοί, από ελληνισμούς οι Ελληναράδες και από ιστορία οι φραγκάτοι. Χύμα στο κύμα, στο αυθαίρετο και την καταπάτηση, εκεί σκίζουμε. Στα άλλα μάς σκίζουνε. Και λένε τώρα, διάφοροι ιερείς των σφαγείων πάσης φύσεως, δεν θέλω

να πιστέψω ότι ανάμεσά τους είναι και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, να ξηλώσουν

τη Μέση Οδό και στράτα στρατούλα να την πάνε αλλού, να την πάνε σταχωράφια, όχι μόνον για να μη διδάξει ποτέ, αλλά κυρίως να μην ενοχλεί τα έργα και τις κονόμες του Αλάριχου - διότι ουδείς άλλος εκτός από αυτόν, ούτε ο Αττίλας, πείραξε τα αγάλματα, μόνον ο Αλάριχος

ξεπάτωσε τους Δελφούς και την Ολυμπία, μόνον εμείς, τα ένδοξα τέκνα του Περικλή και της Αννας της Κομνηνής, πάμε να ξεπατώσουμε τη Μέση Οδό, να της «αλλάξουμε την πίστη», να τη σκυλεύσουμε, να την απονοηματοδοτήσουμε - τόσον εύκολα, τόσον απλά, εμείς

το γένος της αντιπαροχής, έτσι ελαφρά τη καρδία, πάλι για τα φράγκα, πάλι για το πρόσκαιρο κέρδος που μας έφερε έως εδώ, πάλι για την αρπαγή, πάλιπρος χάριν των Δυνατών, πάλι κλέβοντας απ’ τον λαό την προίκα του, τημόρφωση, ένα στολίδι (και τι στολίδι!) από της ψυχής του την κοινοκτημοσύνη.

Δεν ξέρω τι μπίζνες παίζονται επί την Μέση Οδό της Θεσσαλονίκης, ποιος εργολάβος κερδίζει, ποιος υπεργολάβος χάνει. Ξέρω όμως τι επιχειρήματα μας πετάνε στη μάπα οι αχόρταγοι Δυνατοί: πομφόλυγες για «ανάπτυξη», κατηγορίες για «αρχαιολατρία», ψόγο ότι «αντιδρούμε σε όλα» κι άλλα παμπόνηρα.

Λες και η ανάδειξη του μνημείου δεν θα ήταν παραγωγική. Λες και η πνευματική καλλιέργεια δεν είναι παραγωγική. Λες και η ιστορία που μπορεί να διδάξει η ίδια η πόλις στους πολίτες δεν είναι παραγωγική.

Τι είναι τότε παραγωγικό; η λήθη; η ακαλαισθησία; η αποβλάκωση; η υποταγή στο κερδώο όταν είναι χυδαίο; ο εκβαρβαρισμός; Ολα αυτά είναι που μας έφεραν έως εδώ. Με όλα αυτά χάσαμε τον δρόμο μας και μας έκαναν «μονόδρομο»τον δρόμο προς τα Σούσα.

Η Μέση Οδός μάς πάει αλλού, έρχεται απ’ το παρελθόν και δείχνει τομέλλον, το μέλλον όπου ο μηχανικός ψάχνει να βρει τον τρόπο για να φέρει την αύρα της θάλασσας στην πόλη…

«ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΒΙΑΙΑ ΚΑΤΑ ΕΥΡΩ, ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, ΕΕ»

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Παρόλο που τελικά αποτελέσματα δεν υπήρχαν την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το πολιτικό μήνυμα που έστειλαν οι Ιταλοί ψηφοφόροι σε όλους τους λαούς των χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ ήταν σαφέστατο. Η Ιταλία σχίστηκε στα δύο και η πλειοψηφία των Ιταλών στράφηκαν με την ψήφο τουςεναντίον της πολιτικής λιτότητας που ασκεί η ΕΕ κατ’ απαίτηση του Βερολίνου.

Ο ίδιος άλλωστε ο αντιπρόεδρος του γερμανόφιλου Δημοκρατικού Κόμματος Ενρίκο Λέτα δεν περίμενε τα τελικά αποτελέσματα για να βγει στο τρίτο κρατικό κανάλι της ιταλικής τηλεόρασης και να δηλώσει ευθέως: «Ενα αποτέλεσμα με τον Μπερλουσκόνι γύρω στο 30% και τον Γκρίλο γύρω στο 25% σημαίνει ότι το 55% των Ιταλών ψηφοφόρων ψήφισε με βίαιο τρόπο εναντίον της Ευρώπης, του ευρώ και της Γερμανίας». Ετσι είναι. Το κυρίαρχο στοιχείο των ιταλικών εκλογών είναι η αντιγερμανική ψήφος, η ψήφος κατά του ευρώ – και αυτή η στάση προέρχεται από ένανλαό κατεξοχήν ευρώφιλο σε υπέρμετρο βαθμό, από έναν λαό επίσης που ποτέ δεν μισούσε τη Γερμανία. Και όμως, ήταν αρκετή η υιοθέτηση από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι μιας δημαγωγικής αλλά ανοιχτά εκφραζόμενης αντιγερμανικής γραμμής και αμέσως το δεξιό κόμμα του εκτινάχθηκε σε δημοτικότητα μεταξύ των δεξιών ψηφοφόρων.
Από την άλλη πλευρά, στο κεντροαριστερό στρατόπεδο, τα αισθήματα μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων αυτής της ιδεολογικής και πολιτικής κατεύθυνσης εναντίον της Γερμανίας και του ευρώ εκδηλώθηκαν με εκρηκτικό τρόπο. Το κυριολεκτικά ανύπαρκτο στις προηγούμενες εκλογές κόμμα του ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο από το μηδέν εκτινάχθηκε κατευθείαν στο... 25%! Απίστευτο! Καμία, απολύτως καμία δημοσιευθείσα δημοσκόπηση δεν έδινε στον Γκρίλο τους δύο τελευταίους προεκλογικούς μήνες τέτοιο ποσοστό. Δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί ψηφοφόροι που απορρίπτουν αναφανδόν την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ κατ’ εντολήν της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ βρήκαν τρόπο πολιτικής έκφρασης μέσω του Μπερλουσκόνι και του Γκρίλο. Οι κεντρώοι και αριστεροί ψηφοφόροι αντιγερμανικών αισθημάτων κατόρθωσαν μάλιστα να «δραπετεύσουν» πολιτικά μέσω του Γκρίλο από το αδιέξοδο που τους απειλούσε, καθώς τόσο το Δημοκρατικό Κόμμα του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι όσο και το κεντρώο κόμμα του Μάριο Μόντι ήταν και τα δύο πλήρως γερμανόδουλα. Διεκδίκησαν την ψήφο των Ιταλών εμφανιζόμενα ενώπιόν τους ως πειθήνια όργανα του Βερολίνου, πράγμα πολιτικά ολέθριο για τηνΚεντροαριστερά.
Ετσι επέτρεψαν σε ένα τόσο χυδαίο από κάθε άποψη άτομο σαν τον Μπερλουσκόνι να ενσαρκώσει τηνεθνική αξιοπρέπεια των Ιταλών και την αντίστασή τους απέναντι στις ηγεμονιστικές βλέψεις του Βερολίνου. Ευτυχώς που βρέθηκε ο Μπέπε Γκρίλο που έδωσε διέξοδο στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους. Είναι επίσης εξόφθαλμο ότι αν ο Μπερσάνι και το Δημοκρατικό Κόμμα είχαν εναρμονιστεί με το λαϊκό αίσθημα και τηρούσαν επικριτική στάση απέναντι στη Γερμανία, το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο δεν αποκλείεται καθόλου να μην είχε καν ιδρυθεί ή να είχε συρρικνωθεί στα όρια της πολιτικής ανυπαρξίας. Δυστυχώς όμως οι Ιταλοί πολιτικοί της Αριστεράς (ούτε λόγος για εκείνους της Κεντροαριστεράς) ήταν ανέκαθεν τόσο δεξιοί στην πολιτική που ακολουθούσαν ώστε δεκαετίες ολόκληρες τώρα υπάρχει ένα τεράστιο πολιτικό κενό στο αριστερό άκρο του ιταλικού πολιτικού φάσματος.

Πλήρης πολιτικής σημασίας είναι επίσης η εκλογική συντριβή του Μάριο Μόντι, του τόσο πολυδιαφημισμένου τεχνοκράτη τραπεζίτη και ανθρώπου αφοσιωμένου στους Γερμανούς. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο Μόντι «χαροπάλευε» για το αν θα παραμείνει σε… μονοψήφιο ποσοστό ή αν θα κατορθώσει να ξεπεράσει με την ψυχή στο στόμα το όριο του 10%. Είναι προφανές ότι οι Ιταλοίκαθόλου δεν εντυπωσιάστηκαν από τις κυβερνητικές επιδόσεις του Μόντι και καθόλου δεν εκτίμησαν τηβαρβαρότητα της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής του.

Το ίδιο άλλωστε συνέβη και παρ’ ημίν με τον Λουκά Παπαδήμο, για τον οποίον απολύτως κανένας Ελληνας δεν ξεστόμισε καλή κουβέντα από τότε που αυτός ο τραπεζίτης κυβέρνηση την Ελλάδα.

Δεν είχε οριστικοποιηθεί όταν γραφόταν αυτό το άρθρο αν το κυριολεκτικά ληστρικό εκλογικό σύστημα της Ιταλίας, που έδινε την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών της Βουλής στον Μπερσάνι με το ένα τρίτο των ψήφων, θα έδινε την πλειοψηφία των εδρών της Γερουσίας στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, οδηγώντας τη χώρα σε ακυβερνησία και ίσως σε νέες εκλογές. Ιδωμεν…

Θράκη: Η κλοπή 8χρονου παιδιού που έκανε μέχρι τους αστυνομικούς να δακρύσουν…

Το 8χρονο παιδί εντοπίστηκε με τα κλοπιμαία στα χέρια, σε δρόμο της Αλεξανδρούπολης – Όταν άρχισε να δίνει εξηγήσεις για την κλοπή, σε αστυνομικό τμήμα, ακόμα και οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να κρύψουν τη συγκίνησή τους Αντιδράσεις και πολλές συζητήσεις στην κοινή γνώμη της Αλεξανδρούπολης, προκαλεί η αποκάλυψη πως ένα 8χρονο αγοράκι έκλεβε κεριά από εκκλησία για να έχει φως και να διαβάζει στο σπίτι του.

Όπως αποκαλύπτει η τοπική εφημερίδα ”Γνώμη”, το 8χρονο παιδάκι αναγκάστηκε να κλέψει επειδή όπως είπε δεν έχουν πια στο σπίτι ηλεκτρικό ρεύμα, αφού τους το έκοψε η ΔΕΗ.

Σύμφωνα με αναγνώστες της εφημερίδας, τον 8χρονο παρατήρησαν περαστικοί, σε κεντρικό σημείο της πόλης, να κρατάει κεριά, τα οποία, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, αφαίρεσε από εκκλησία. «Δεν έχουμε στο σπίτι μας ρεύμα, μας το έκοψαν, και δεν μπορώ να διαβάσω για το σχολείο», είπε στους περαστικούς, αφήνοντάς τους άφωνους.

Πηγή: newsit.gr

Πως να εξοντώσεις ένα έθνος

«Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία …
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».
Από το βιβλίο του γέλιου και της λήθης του Μίλαν Κούντερα
Ο Μίλαν Κούντερα (τσεχικά: Milan Kundera) είναι o σημαντικότερος εν ζωή  Τσέχος συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 1 Απριλίου του 1929 στο Μπρνο της πρώην Τσεχοσλοβακίας και ζει στη Γαλλία από το 1975. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με τα έργα του “Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι”, “Το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης” και “Το Αστείο”.
Έχει συγγράψει τόσο στην τσέχικη όσο και στη γαλλική γλώσσα ενώ επιμελείται προσωπικά όλες τις γαλλικές μεταφράσεις των βιβλίων του, προσδίδοντάς τους ισχύ πρωτοτύπου και όχι μεταφρασμένου έργου. Κατόπιν λογοκρισίας, η κυκλοφορία των έργων του ήταν απαγορευμένη στη γενέτειρά του έως και την πτώση της Κομμουνιστικής κυβέρνησης κατά τη Βελούδινη Επανάσταση του 1989.
Οπτικοποιημένη αφήγηση από το βιβλίο του γέλιου και της λήθης του Μ. Κούντερα


justiceforgreece

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2M2hdZ04A

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.... ΚΑΙ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ!!! Το διαβάσαμε από το: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.... ΚΑΙ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ!!!

Όλο και πληθαίνουν οι φωνές αυτών που λένε ότι πρέπει η απεργία να αποκτήσει διάρκεια και να γίνει απεργία διαρκείας. Μία απεργία διαρκείας με διαφορετική μορφή και εξεγερσιακή διάθεση θα έριχνε την ακροδεξιά κυβέρνηση της ντόπιας τρόικας μέσα σε λίγες μέρες.

Μα καλά, τότε γιατί δεν γίνεται;

Η απάντηση είναι υπερβολικά απλή, αλλά και δύσκολη. Δεν γίνεται γενική απεργία γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας δεν θέλει να ρισκάρει τα κεκτημένα της....

Ποια είναι αυτά τα, τόσο πολύτιμα, κεκτημένα που φοβόμαστε να χάσουμε;
30% ανεργία, μισθοί 400-500-600 ευρώ (που θα πέσουν και άλλο), συντάξεις που έχουν μειωθεί γύρω στο 40% μέσα σε 3 χρόνια, Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, Τσίπρας, Παπαρήγα και ναζισμός.

Αυτούς έχουμε και αυτούς θέλουμε να κρατήσουμε και για να μην παρεξηγηθούμε πάντα μιλάμε για την πλειοψηφία. Στην Ελλάδα υπάρχει μία τεράστια επιθυμία να αλλάξουμε τα πάντα, αλλά χωρίς να αλλάξει κανένας τον εαυτό του. Γιατί στην πραγματικότητα ελάχιστοι θέλουν να αλλάξει κάτι και αυτούς οφείλουμε να πιστέψουμε. Μέχρι αυτοί να γίνουν τόσο αποφασισμένοι που δεν θα έχουν ανάγκη καμία πλειοψηφία.

Αν ο μέσος έλληνας ήθελε να αλλάξει κάτι, τότε δεν θα ψήφιζε τα ίδια άτομα, δεν θα έβλεπε τα ίδια κανάλια, δεν θα διάβαζε τις ίδιες εφημερίδες και δεν θα έτρωγε τον ίδιο πρόλογο από ακριβοπληρωμένα φερέφωνα και αγορασμένες δημοσκοπήσεις. Με μία απεργία το μήνα, όπου ανεξάρτητα από τη μικρή ή μεγάλη συμμετοχή του κόσμου, κυριαρχεί η διάθεση για αστειάκια και φλερτάκια δεν γίνεται δουλειά.

Αυτές δεν είναι απεργίες, είναι παρωδίες, όπου τα μεγάφωνα παίζουνε τα hit επαναστατικά τραγούδια, τα ίδια εδώ και 40 χρόνια, και ο λαός περιμένει να τελειώσει η πορεία για να πάει για καφέ. Καμία διάθεση για σύγκρουση, καμία αυταπάρνηση, κανένας αγώνας δίχως αύριο και μία ανεπανάληπτη ηττοπάθεια που έγινε μόνιμο φαινόμενο.

Στις, 20/2/2013 ήταν μέρα γενικής απεργίας.

• Οι φοιτητές των ΤΕΙ ήταν, μέρες πριν, στο δρόμο, διαμαρτυρόμενοι έντονα για το "σχέδιο Αθηνά". 
• Οι αγρότες διεκδικούν τα λεφτά τους σε πολλά μέρη της Ελλάδας και έχουν στήσει μπλόκα. 
• Οι άνεργοι ξεπερνούν το 1/10 του πληθυσμού και αρκετοί ξέρουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να βρουν δουλειά. 
• Αυτοί που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται τους τελευταίους 4 μήνες είναι εκατοντάδες χιλιάδες.

Μερικά νοσοκομεία και σχολεία θα κλείσουν για να βελτιωθούνε τα νούμερα της ελληνικής οικονομίας. Σε 1-2 χρόνια από τώρα, οι τράπεζες θα πετάξουν έξω από τα σπίτια τους αυτούς που χρωστάνε τις δόσεις του στεγαστικού δανείου. Και η απάντηση σε όλα αυτά ποια είναι; Μία "πιο ανιαρή πεθαίνεις" απεργία...

Τα τελευταία 3 χρόνια οι μόνοι που έχουν καταφέρει να αλλάξουν τα πράγματα είναι το στρατόπεδο των από πάνω. Αλλάξανε πολλά και όλα υπέρ τους. Για να κάνουμε την αυτοκριτική μας, η μόνη περίπτωση που φάνηκε μία μαζική αντίδραση από τα κάτω, πέρα από τα στενά κομματικά σύνορα, ήταν οι συγκεντρώσεις στις πλατείες το καλοκαίρι του 2011. Κάτι παρόμοιο χρειαζόμαστε και σήμερα. Κάτι καθημερινό,μακριά από κόμματα, μακριά από συνδικάτα, μακριά από ηγέτες και μακριά απο αυταπάτες.

Και για να λέμε την αλήθεια, χίλιες φορές να κατέβει κόσμος στο δρόμο, παρά να βλέπει TV στο σπίτι. Η συνταγή είναι εύκολη: Πολύς κόσμος στο δρόμο, έτοιμος για όλα και για πολλές μέρες. Αυτό θα τους ενοχλήσει και δεν το λέμε μόνο εμείς. Το λένε τα 3 χιλιάδες δακρυγόνα που πετάξανε στο Σύνταγμα μέσα σε 2 μέρες. Αυτά ξέρουν.

πηγη

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2M2hI8Xfk

Κράτος και κατανομή των μέσων κατανάλωσης στις σοσιαλιστικές κοινωνίες

Δημήτρης Καλτσώνης

Η Κριτική του προγράμματος της Γκότα του Κ. Μαρξ αποτέλεσε ένα έργο σταθμό στη μαρξιστική σκέψη. Εκεί βρίσκεται, ανάμεσα σε άλλα, ο πυρήνας της μαρξιστικής ανάλυσης για την ανάγκη και το χαρακτήρα της κρατικής εξουσίας μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση καθώς και η προβληματική της κατανομής των μέσων κατανάλωσης στη σοσιαλιστική κοινωνία. Αμφότερα τα θέματα απασχόλησαν και απασχολούν τη μαρξιστική θεωρία αλλά και τις πρακτικές εφαρμογές.

Το πρώτο που ξεκαθαρίζει ο Μαρξ στο εν λόγω έργο του είναι ότι κατά τη μεταβατική περίοδο από την καπιταλιστική κοινωνία στην κομμουνιστική υπάρχει ανάγκη από την πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης, την «επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου». Τα χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής κυριαρχίας της εργατικής τάξης ο Μαρξ τα είχε διακρίνει και συστηματοποιήσει στην εμπειρία της Παρισινής Κομμούνας: ένοπλος λαός, αιρετότητα, ανακλητότητα όλων των δημόσιων λειτουργών, εναλλαγή τους, έλεγχός τους από τα κάτω, κατάργηση κάθε μισθολογικού και άλλου προνομίου των κυβερνητικών και λοιπών αξιωματούχων. Ένα δεύτερο σημαντικό θέμα με το οποίο καταπιάστηκε ο Μαρξ στο προαναφερθέν έργο του είναι η κατανομή των μέσων κατανάλωσης στη μεταβατική αυτή ιστορική περίοδο.

Η κατανομή, γενικά, καθορίζεται πρώτιστα από το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα στο οποίο αναφέρεται. Καθορίζεται δηλαδή από το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και από τις σχέσεις παραγωγής. Από την άλλη, η κατανομή αντεπιδρά στις σχέσεις παραγωγής, τις επιβεβαιώνει ή τείνει να τις αναιρέσει. Μέσω αυτής της αντεπίδρασης ασκεί επιρροή στις παραγωγικές δυνάμεις επιταχύνοντας ή επιβραδύνοντας την ανάπτυξή τους. Το κράτος γενικά παρεμβαίνει για τη διασφάλιση της αναπαραγωγής των εκάστοτε κυρίαρχων σχέσεων παραγωγής. Μπορεί να παρεμβαίνει με διάφορες μορφές στην κατανομή αντεπιδρώντας επίσης με αυτό τον τρόπο στις σχέσεις παραγωγής.

Στη σοσιαλιστική κοινωνία η κρατική εξουσία έχει ένα ειδικό ρόλο στην ίδια τη συγκρότηση των νέων παραγωγικών σχέσεων. Οι νέες παραγωγικές σχέσεις, που προκύπτουν μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση, χαρακτηρίζονται από την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα βασικά μέσα παραγωγής και τη μετατροπή τους σε παλλαϊκή ιδιοκτησία. Η παλλαϊκή ιδιοκτησία λαμβάνει κυρίως τη νομική μορφή της κρατικής ιδιοκτησίας. Επομένως, ήδη το κράτος έχει εξ ορισμού ρόλο στις παραγωγικές σχέσεις. Αυτό το στοιχείο ενισχύεται από το ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στη σοσιαλιστική κοινωνία γίνεται σχεδιασμένα. Ο σχεδιασμός αυτός αποτελεί –πρέπει να αποτελεί- παλλαϊκό έργο. Κατά συνέπεια, και εδώ ο ρόλος της εργατικής εξουσίας είναι σημαντικός, αν όχι καθοριστικός.

Ανάλογα με την εργασία

Λιπαρή επιδερμίδα; Δοκίμασε την τομάτα!

Μην ψάχνεις τη λύση για να

 απαλλαγείς από τη λιπαρότητα

 σε ακριβά προϊόντα καλλυντικών, 

απλά άνοιξε το… ψυγείο σου!



Οι ευεργετικές δυνατότητες της 

τομάτας στον οργανισμό είναι

 γνωστές. Ήξερες όμως ότι μπορεί 

να κάνει πολύ καλό και στο πρόσωπο σου;

Το μόνο που θα χρειαστείς για να απαλλαγείς από τη λιπαρή επιδερμίδα, 

που είναι ο βασικότερος λόγος για τα σπυράκια και τα σμήγματα, είναι

 ένας 

πολτός τομάτας.

-Βάλε μια τομάτα στο μπλέντερ ή χρησιμοποίησε έναν τυποποιημένο 

πολτό

 και άπλωσε ομοιόμορφα τον πολτό στο προσωπό σου.

-Άφησέ τον πολτό να στεγνώσει, για περίπου 15 λεπτά και ξέβγαλε πολύ 

καλά το πρόσωπό σου με ζεστό νερό.

Λεμόνι, φρούτο και φάρμακο.

Το λεμόνι είναι σίγουρα το μόνο «φρούτο» που δεν λείπει από κανένα σπίτι. Ταιριάζει με όλα, με κρέας, με λαχανικά, με σαλάτες, με ψάρια, με όσπρια και όχι άδικα καθώς εκτός από γεύση το λεμόνιχαρίζει στον οργανισμό μας μια πληθώρα ευεργετημάτων.

Το λεµόνι, χάρη στην άφθονη περιεκτικότητά του σε βιταµίνη C, είναι ιδανικό για την αντιµετώπιση των χειµωνιάτικων λοιµώξεων.

Το λεµόνι συνιστάται σε δίαιτες κατά της χοληστερίνης και γενικά για την καλύτερη υγεία του κυκλοφορικού συστήµατος,

Η πρόσληψη του χυμού λεμονιού μπορεί να θεραπεύσει τη δυσκοιλιότητα.

Προλαβαίνει τις δηλητηριάσεις ιδιαίτερα από οστρακοειδή και ενεργεί ως αντίδοτο.

Η δράση του είναι πολλαπλή. Το λεμόνι είναι αντιοξειδωτικό, ένα μεγάλο ποτήρι νερό με τον χυμό ενός λεμονιού το πρωί είναι ό, τι καλύτερο μπορείτε να δώσετε στον οργανισμό σας.

Συμβάλλει στην καλή διατήρηση των αγγείων, ωφελεί την όραση, το μυοσκελετικό σύστημα και δυναμώνει τα ούλα. Επιπλέον βοηθά στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου και του ασβεστίου.

Κι επειδή έχει αποδειχθεί, πως διαθέτει διουρητική και κυρίως λιποδιαλυτική δράση, πολλοί χρησιμοποιούν τον χυμό του λεμονιού και κατά τη διάρκεια της δίαιτας.

Το λεμόνι υποστηρίζεται ότι περιέχει 22 αντικαρκινικές χημικές ενώσεις, που καταπολεμούν ή και σταματούν τη μεγέθυνση των καρκινικών όγκων και τη διαίρεση των καρκινικών κυττάρων.

Λεμόνι – Ιδιότητες

• αντισηπτικό

• αντιπυρετικό

• αντιρευματικό

• αντιβακτηριακό

• αντιοξειδωτικό

• εφιδρωτικό

• αντικαρκινικό

• αντιφλεγμονώδες

• αντιιικό

Ο Φεβρουάριος είναι η εποχή του. Προμηθευτείτε φρέσκα λεμόνια και εκμεταλλευτείτε τα στο έπακρο.

Μπορείτε άνετα να τα στίψετε και να τα αποθηκεύσετε στην κατάψυξη είτε στις θήκες για παγάκια, είτε σε σακούλες τροφίμων. Έτσι θα έχετε σε πρώτη ζήτηση φρέσκο χυμόλεμονιού.

Νέο ΣΟΚ: Πουλούσαν κρέας γαϊδάρου για βοδινό!

Κρέας γαϊδάρου, νεροβούβαλου και γίδας έχει χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή μπιφτεκιών (burgers) και λουκάνικων τα οποία έφεραν σήμανση βοδινού στη Νότια Αφρική, σύμφωνα με μελέτη του πανεπιστημίου Στέλενμπος.

Από την έρευνα καταδεικνύεται ότι σε σύνολο 139 δειγμάτων, τα 99 περιείχαν είδη κρέατος τα οποία δεν αναγράφονταν στην ετικέτα.

Σόγια και γλουτένη δεν αναφέρονταν ως συστατικά στο 28% των προϊόντων, χοιρινό κρέας δεν δηλωνόταν στο 37% των περιπτώσεων, ενώ το ίδιο συνέβαινε και με το κρέας του κοτόπουλο σε ποσοστό 23%.

Η αποκάλυψη έρχεται την ίδια περίοδο κατά την οποία στην Ευρώπη βρίσκεται σε εξέλιξη το σκάνδαλο με το κρέας αλόγου του οποίου, όπως αποδεικνύεται, πωλείτο με σήμανση βοδινού.

Πιστοί μουσουλμάνοι και εβραίοι, οι οποίοι αποτελούν σημαντικές μειονότητες στη Νότια Αφρική, αρνούνται την κατανάλωση χοιρινού για θρησκευτικούς λόγους.
Τα προϊόντα τα οποία ελέγχθησαν, σύμφωνα με το πανεπιστήμιο, είχαν ληφθεί από σούπερ μάρκετ και κρεοπωλεία.
Κανένα από τα είδη κρέατος τα οποία χρησιμοποιήθηκαν παρανόμως, ωστόσο, δεν έχει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, άμεση αρνητική επίπτωση στην υγεία του ανθρώπου.

newsbomb

Πριν γεννηθούν τα παιδιά διακρίνουν τη μητρική από την πατρική φωνή

Τα έμβρυα είναι ικανά να 

αντιλαμβάνονται τις διαφορετικές συλλαβές που ακούνε εντός 

της μήτρας, ενώ μπορούν να διακρίνουν την πατρική από τη 

μητρική φωνή, ήδη από τον ...
έβδομο μήνα, σύμφωνα με γαλλική μελέτη που δημοσιεύθηκε 

στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy 

of Sciences (PNAS).

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου «Ιούλιος Βερν» με επικεφαλής τ

ον Δρ Φαμπρις Βαλουά διαπίστωσαν ότι ακόμη και τα νεογνά που 

έχουν γεννηθεί πρόωρα (μετά την 28η εβδομάδα κυοφορίας) 

είναι ικανά να επεξεργάζονται τον λόγο που ακούνε, με τρόπο

 παρόμοιο με αυτό των ενηλίκων.

Παρόλο που ο εγκέφαλος των νεογνών είναι υπό διαρκεί διαμόρφωση,

 τα πρόωρα βρέφη μπορούν να διακρίνουν τις συλλαβές και αυτό κάνει

 τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι η λειτουργία αυτή έχει ήδη 

κατακτηθεί κατά την ενδομήτρια ζωή.

Τα αυτιά και το κέντρο της ακοής στον εγκέφαλο σχηματίζονται 

περίπου κατά την 23η εβδομάδα κυοφορίας. Είναι ήδη γνωστό ότι 

τα νεογνά που γεννιούνται κανονικά, μετά από την 37η εβδομάδα

 κυοφορίας, έχουν αξιοσημείωτες γλωσσικές ικανότητες. Αναγνωρίζουν

 τη φωνή της μητέρα, διακρίνουν δύο διαφορετικές γλώσσες ήδη πριν 

την γέννηση, ενώ δείχνουν να μπορούν να θυμηθούν μικρές ιστορίες 

που η μητέρα τους διάβασε, όταν ήταν ακόμη έγκυος.

Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν συμφωνούν ως προς τους τρόπους που

 το έμβρυο αποκτά αυτές τις ικανότητες. Η βασική διαφωνία έγκειται 

στο κατά πόσο οι ικανότητες αυτές είναι έμφυτες ή το νεογνά μαθαίνει 

αμέσως μόλις γεννηθεί.

Για να δώσουν απάντηση σε αυτό, οι Γάλλοι ερευνητές μελέτησαν τις

 νευρωνικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στον εγκέφαλο του 

εμβρύου, προτού γεννηθεί. Επειδή όμως είναι δύσκολο κάτι τέτοιο 

να γίνει σε ένα έμβρυο μέσα στη μήτρα, επέλεξαν τη λύση να 

μελετήσουν τον εγκέφαλο πρόωρων νεογνών που μόλις είχαν γεννηθεί.

Οι επιστήμονες έβαλαν στα νεογνά να ακούσουν απαλές φωνές, ενώ

 αυτά κοιμούνταν μέσα στις θερμοκοιτίδες τους και μετά 

παρακολούθησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα μέσω μιας μη 

επεμβατικής απεικονιστικής τεχνικής.

Όπως διαπιστώθηκε, τα νεογνά είχαν ήδη τις κατάλληλες 

εγκεφαλικές δομές για να μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα 

στις γυναικείες και στις ανδρικές φωνές, καθώς επίσης ανάμεσα 

σε διαφορετικές συλλαβές (γκα, μπα κ.λπ.). Επιπλέον, 

χρησιμοποιούσαν για νευρωνική επεξεργασία τις ίδιες περιοχές 

του εγκεφάλου που χρησιμοποιούν και οι ενήλικοι για να

 κατανοούν τον λόγο και τη γλώσσα.

Η μελέτη δείχνει ότι ο εγκέφαλος, ήδη από τον έκτο μήνα της

 ανάπτυξής του εμβρύου, διαθέτει τις αναγκαίες λειτουργικές 

δυνατότητες για γλωσσική κατανόηση και δεν είναι ανάγκη να 

τις αποκτήσει βαθμιαία μετά τη γέννηση. Άρα, σε ένα βαθμό 

τουλάχιστον, η γλωσσική επεξεργασία αποτελεί μια έμφυτη 

ικανότητα ή μάλλον μια ικανότητα που αναπτύσσεται στη 

μήτρα υπό την επίδραση των φωνών των γονέων.