Το κλειδί για την ευτυχία δεν είναι τα χρήματα, αλλά η οικογένεια και οι σχέσεις

Ο οικονομικός πλούτος δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία. 

Αντίθετα, η οικογένεια, ο γάμος, οι συγγενείς, το εύρος και το βάθος των κοινωνικών σχέσεων, είναι καθοριστικοί παράγοντες για την ευτυχία, ανεξάρτητα από τα χρήματα. 

Συνήθως οι άνθρωποι γίνονται πιο πλούσιοι κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Όμως αυτό δεν συνοδεύεται αναγκαστικά και από περισσότερη ευτυχία. 

Περισσότερα χρήματα δεν σημαίνει περισσότερη ευτυχία. Σίγουρα χρειάζεται ένα επίπεδο οικονομικής δύναμης για την εκπλήρωση των βασικών αναγκών το οποίο όμως είναι σχετικά χαμηλό. 

Στους ανθρώπους η σχετικότητα του εισοδήματος τους, είναι σημαντικότερη από την απόλυτη αξία του. Οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλούσιοι εάν δεν συγκρίνουν την κατάσταση τους με άλλους. Όμως όσο καλά και εάν είναι κάποιος από οικονομικής άποψης, θα υπάρχει πάντοτε κάποιος που θα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. 

Το συνεπακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι η διαπίστωση ότι όταν οι άνθρώποι πετυχαίνουν τους στόχους που έχουν θέσει, αμέσως μετά βάζουν ψηλότερους στόχους. Αυτόματα οι ελπίδες για την ευτυχία αλλάζουν επίπεδο. Η προϋπόθεση για να είναι ευτυχισμένοι μεταφέρεται στην επίτευξη των νέων ψηλότερων και δυσκολότερων στόχων. 

Για πολλούς ανθρώπους η ζωή είναι μια συνεχής αναζήτηση αυτών που θέλουν αντί να είναι η αναζήτηση της απόλαυσης και της ευτυχίας. 

Η σχετικότητα της αίσθησης της ικανοποίησης και της ευτυχίας αποδεικνύεται από τις έρευνες σε πλούσιες και φτωχές χώρες. 

Σε ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες όπως η Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το επίπεδο πλούτου των πολιτών τους είναι πολύ ψηλότερο από εκείνο φτωχών χωρών όπως το Μεξικό και η Γκάνα. 

Όμως ο βαθμός ικανοποίησης και ευτυχίας βρίσκεται στα ίδια επίπεδα παρά το γεγονός ότι στις πλουσιότερες χώρες το εισόδημα μπορεί να είναι 10 φορές μεγαλύτερο από εκείνο στις φτωχότερες χώρες. 

Επίσης επισημαίνεται το γεγονός ότι ενώ το εισόδημα στις ανεπτυγμένες χώρες έχει τουλάχιστον τετραπλασιαστεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, εντούτοις το υποκειμενικό επίπεδο ευτυχίας όπως βιώνεται από τους πολίτες των χωρών αυτών, δεν έχει αλλάξει σημαντικά. 

Η ευτυχία των ανθρώπων έχει άμεση σχέση και επηρεάζει και τη σωματική τους υγεία. 

Ένα σύγχρονο χαρακτηριστικό παράδειγμα που υπάρχει σήμερα είναι αυτό των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Στις χώρες αυτές οι πολίτες συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που θεωρούν ότι είναι από τους πλέον δυστυχείς στον κόσμο. Στις εν λόγω χώρες παρατηρείται μια συνεχής πτώση της διάρκειας της ζωής των πολιτών τους. 

Έρευνες σε μοναχές που διήρκεσαν για 70 χρόνια, έδειξαν ότι οι αυτές που έκφραζαν από τη νεότητα τους θετικές αισθηματικές καταστάσεις είχαν μέσο όρο διάρκεια ζωής κατά 10 χρόνια μεγαλύτερο από ότι αυτές που είχαν τις λιγότερο θετικές αισθηματικές καταστάσεις. 

Είναι βέβαιο ότι η επιστημονική έρευνα παρήγαγε πολλά πειστικά στοιχεία που στηρίζουν τη θεωρία ότι η ευτυχία προσθέτει χρόνια στη διάρκεια ζωής μας όπως παράλληλα κάνει τα χρόνια της ζωής πιο καλά. 

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο οικονομικός πλούτος μπορεί να προσφέρει ευτυχία αλλά μετά από ενα επίπεδο σχετικά χαμηλό, αυτή είναι λίγη και συνήθως πρόσκαιρη. 

Εάν τα χρήματα δεν μας προσφέρουν ευτυχία, τι είναι αυτό που μπορεί να το κάνει; 

Έρευνα που έγινε σε 44 χώρες (Pew Research Center), έδειξε ότι: 

1. Η μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας είναι η οικογένεια 

2. Οι παντρεμένοι ανθρώποι ζουν συνήθως τουλάχιστον 3 χρόνια περισσότερα και ταυτόχρονα έχουν καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία από τους ανύπαντρους 

3. Η οικογένεια σε ένα άνθρωπο, αυξάνει τα αισθήματα ικανοποίησης και όσο περισσότερο χρόνο περνά κάποιος με την οικογένεια του, τόσο θετικότερα αυτό επενεργεί στην ψυχική υγεία και στην ευτυχία του

Οι οικονομολόγοι ορίζουν ως "κοινωνικό κεφάλαιο" τους δεσμούς που ενώνουν τις οικογένειες, τους γείτονες, τους εργαζόμενους στον ίδιο χώρο, τις κοινότητες και τις θρησκευτικές ομάδες. 

Η δύναμη του κοινωνικού κεφαλαίου συσχετίζεται έντονα με το υποκειμενικό αίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα το βάθος και το εύρος των κοινωνικών σχέσεων ενός ατόμου είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες που προκαθορίζουν και προλέγουν το βαθμό ευτυχίας του. 

Η εργασία είναι κεντρικός παράγοντας στην ικανοποίηση που έχει ένας άνθρωπος από τη ζωή του. Παίζει σημαντικό ρόλο στην ευτυχία του. 

Η αυτονομία που έχει κάποιος στην εργασία του, ο τρόπος και ο ρυθμός με τον οποίο πρέπει να εκτελεί τα καθήκοντα του, η εμπιστοσύνη μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, η ορθότητα και δικαιότητα των διαδικασιών, η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, είναι καθοριστικοί παράγοντες στην ικανοποίηση από την επαγγελματική απασχόληση. 

Σε εθνικό επίπεδο, όταν οι κυβερνήσεις δίνουν σημασία στις ατομικές προτιμήσεις, τότε οι πολίτες γίνονται πιο ευτυχισμένοι. Οι επιλογές που δίνονται στους πολίτες και ταυτόχρονα το αίσθημα που έχουν ότι μπορούν να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας τους, αυξάνουν το αίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας που έχουν. Τελειώνοντας την ενδιαφέρουσα αυτή ανάλυση της σχέσης χρημάτων και ευτυχίας, ας δούμε το τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε το επίπεδο ικανοποίησης μας από τη ζωή και ταυτόχρονα της ευτυχίας μας: 

1. Είναι καλό αρχικά να κάνουμε μια δική μας εσωτερική ανασκόπηση. Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε. Ας κοιτάξουμε προς τα έξω όχι για να κάνουμε συγκρίσεις με τους άλλους αλλά για να αναπτύξουμε κοινωνικές σχέσεις με ανθρώπους. Αυτός είναι ένας πιο σίγουρος δρόμος προς την ευτυχία. 

2. Ας δημιουργήσουμε στενές σχέσεις φιλίας και αγάπης, με ανθρώπους που εκτιμούμε. Ας δουλέψουμε σκληρά για την καλλιέργεια και διατήρηση των καλών μας σχέσεων. Ας προγραμματίσουμε συχνές επαφές με την οικογένεια, τους φίλους, τους γείτονες και τους φίλους μας. 

3. Είναι σημαντικό να περιορίσουμε τη διείσδυση του επαγγέλματος μας στην προσωπική μας ζωή. Πρέπει να παραμένει αρκετός χρόνος για τις προσωπικές σχέσεις και την ψυχαγωγία μας. Εάν η δουλειά σας, σκοτώνει τα υπόλοιπα, σκεφτείτε να την αλλάξετε εάν μπορείτε. Προσέξτε όμως να μην σας απολύσουν διότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ιδιαίτερα τραυματικό στον ψυχικό κόσμο ίσως ακόμη πιο πολύ από την απώλεια σrυζύγου και μάλιστα αυτό διαρκεί περισσότερο. Εάν έχετε ελεύθερο χρόνο, ασχοληθείτε με τον εθελοντισμό, προσφέρετε στην κοινότητα σας ή ασχοληθείτε με τη θρησκεία σας.

Ίσως θα ήταν καλό οι πολίτες μιας χώρας, να επιμένουν ότι οι στόχοι της κυβέρνησης τους πρέπει να είναι η αύξηση της ευτυχίας των πολιτών τους. 

Το επίπεδο ευτυχίας των πολιτών θα πρέπει να συγκαταλέγεται στους δείκτες προόδου μιας χώρας όπως και οι οικονομικοί δείκτες. Είναι αναγκαίο να αξιολογείται και η πρόοδος του, να παρακολουθείται στενά. 

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι καλύτερη κοινωνία είναι αυτή στην οποία το επίπεδο ευτυχίας είναι το ψηλότερο. 

Πηγή: Medlook.net.cy

Η «ευρω-λησταρχία» της ΕΕ

• «Τι θα πει αφελληνισμός; Εγώ θέλω καλές τρά­πεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, γερμα­νικές, αμερικανικές ή ελληνικές», δήλωσε στη Βουλή ο Γ. Προβόπουλος

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Νέο πολίτευμα εγκαθίσταται καθ' άπασαν την επικράτειαν της ΕΕ: η... «ευρω-λησταρχία»! Οι υπουργοί Οικονομικών των 17 κρατών της Ευρωζώ­νης συζήτησαν τις λεπτομέρειες της νομικής κατοχύρωσης της αρπαγής των καταθέσεων (!) που βρίσκονται στις τράπεζες των αντίστοιχων χωρών, όταν και σε όποιο ποσοστό κρίνουν οι κυβερνήσεις τους κατά περίπτωση, με πρόσχημα την κατάσταση της κάθε τράπεζας και επί της ουσίας αναλόγως των αναγκών του κρατικού προϋπολογισμού. Ο κάθε πρωθυπουργός δηλαδή θα βουτάει από τις καταθέσεις όσα λεφτά του λείπουν! Ληστεία με ευρωπαϊκή εγγύηση!

Οχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και στις 27 χώρες της ΕΕ θα επεκταθεί αυτό το υπέροχο καινούργιο καθεστώς της κατάσχεσης τμήματος ή και όλων των καταθέσεων πάνω από κάποιο ποσό. Το έχει ήδη προαναγγείλει ο αρμόδιος επίτροπος επί της Οικονομίας, ο Ολι Ρεν, μιλώντας σε φινλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο. Η Κομισιόν ετοιμάζει σχετική οδηγία που θα γίνει νόμος σε όλη την ΕΕ, διακήρυξε.

Καμία αξία δεν έχουν επομένως οι διαβεβαιώσεις που έδωσε στη Βουλή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ότι «Δεν υπάρχει ο παραμικρός φόβος για κανέναν καταθέτη και καμία κατάθεση ανεξαρτήτως ύψους» στις ελληνικές τράπεζες. Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε ότι προσωπική του πρόθεση μπορεί να είναι ότι «ουδείς καταθέτης, μικρός, μεσαίος ή μεγάλος, θα χάσει χρήματα» και όντως αυτό έχει γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα. Από τη στιγμή όμως που η ΕΕ αποφασίζει ότι οι καταθέσεις πάνω από ένα εγγυημένο όριο (που αυτή τη στιγμή ορίζεται προσωρινά στις 100.000 ευρώ) θα κατάσχονται κατά ένα ποσοστό ή και συνολικά, αν η τράπεζα δεν πηγαίνει καλά, πώς θα εγγυηθεί αυτές τις καταθέσεις ο Γιώργος Προβόπουλος; Θα βγει στο... αντάρτικο κατά του Σόιμπλε;

Υπέρ του αφελληνισμού (!) των ελληνικών τραπεζών από πλευράς ιδιοκτησιακού καθεστώτος τάχθηκε στη Βουλή ο διοικητής της ΤτΕ. «Τι θα πει αφελληνισμός; Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, γερμανικές, αμερικανικές ή ελληνικές», δήλωσε, απευθυνόμενος προς τους εμβρόντητους βουλευτές, εκ των οποίων εκείνοι της αντιπολίτευσης των αποδοκίμαζαν.

Δεν σταμάτησε εκεί. «Κατά το ήμισυ δεν είναι ελληνικές. Αν αυτό το διάστημα της μεγάλης κρίσης ήταν ξένα ονόματα, δεν θα ήταν αποκομμένες από τις ξένες αγορές και το θέμα της ρευστότητας που σήμερα αντιμετωπίζουμε, δεν θα υπήρχε. Θα ήταν πολύ καλύτερες οι καταστάσεις!» υπογράμμισε. Μάλιστα. «Θα ήταν πολύ καλύτερες οι καταστάσεις» αν οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονταν εξ ολοκλήρου στα χέρια ξένων και δεν είχαν καν ελληνικά ονόματα! Αφωνος μένει κανείς.

Θρασύτατοι οι τραπεζίτες, όπως αποδεικνύει και το παράδειγμα του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Πανίκου Δημητριάδη. Δεν τον θέλει η κυπριακή Βουλή - μάλιστα οι επικεφαλής όλων των κοινοβουλευτικών ομάδων αποφάσισαν ομόφωνα τη διενέργεια έρευνας εναντίον του για παραπλάνηση του Κοινοβου­λίου. Δεν τον θέλει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης. Αυτός όμως αρνείται κατηγορηματικά να παραιτηθεί από τη θέση του.

«Εμένα με θέλει η ΕΚΤ!» απάντησε ανερυθρίαστα. Αισθάνεται εκπρόσωπος των κατοχικών δυνάμεων! Εχει δίκιο. «Μην τολμήσετε να πειράξετε τον άνθρωπό μας γιατί θα παραπέμψω την Κύπρο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο!» ήταν το νόημα απειλητικής επιστολής που έστειλε ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι στους Κύπριους.

Γερο Παΐσιος: Ποτέ «ας το βρη από τον Θεό»

- Γέροντα, είναι σωστό να λέη κανείς γι” αυτόν που τον αδικεί: «ας το βρη από τον Θεό»;

- Όποιος το λέει αυτό κοροϊδεύεται από τον πονηρό και δεν καταλαβαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο καταριέται με ευγένεια.

Είναι μερικοί που λένε ότι είναι ευαίσθητοι και έχουν αγάπη και λεπτότητα και ανέχονται μεν τις αδικίες που τους κάνουν οι άνθρωποι, αλλά λένε: «Ας το βρουν από τον Θεό».

Σ” αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο. Μου λέει ο λογισμός ότι αυτή η ευγενική κατάρα είναι κάτω από την πνευματική βάση και δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό, γιατί ο Χριστός δεν μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη, αλλά το «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι ».

Όπως επίσης καλύτερη ευχή από όλες είναι, όταν μας καταριούνται άδικα και το δεχόμαστε σιωπηλά με καλοσύνη.

Όταν συκοφαντηθούμε ή αδικηθούμε είτε από επιπόλαιους είτε από πονηρούς ανθρώπους, που έχουν κακότητα και διαστρέφουν και την αλήθεια, εάν μπορούμε, καλά είναι να μη θέλουμε να δικαιωθούμε, όταν η αδικία αφορά μόνον το άτομό μας. Ούτε και να πούμε: «Να το βρουν από τον Θεό», γιατί και αυτό είναι κατάρα.

Καλά είναι να τους συγχωρέσουμε με όλη την καρδιά μας και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας δυναμώση, να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος της συκοφαντίας και να συνεχίζουμε την πνευματική ζωή (στην αφάνεια, όσο μπορούμε). Ας συνεχίζουν οι άνθρωποι που έχουν ως τυπικό να κρίνουν και να κατακρίνουν, να μας αδικούν, γιατί συνέχεια με τον τρόπο τους αυτόν μας ετοιμάζουν χρυσά στεφάνια για την αληθινή ζωή.

Φυσικά, όσοι είναι κοντά στον Θεό ποτέ δεν καταριούνται, γιατί δεν έχουν κακότητα αλλά όλο καλωσύνη και ό,τι κακό κι αν πετάξη κανείς σ” αυτούς τους αγιασμένους ανθρώπους αγιάζεται, και αισθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά.

agioritikesmnimes

Δείτε την τεράστια γκάφα σε διαφήμιση των Mcdonald’s που προκάλεσε σάλο

Σε απολογία εκ μέρους της εταιρίας κατέληξε η πρόσφατη καμπάνια των Mcdonald’s που προκάλεσε σάλο καθώς αστειευόταν με θέματα ψυχικής υγείας.

Στη διαφήμιση που αφορούσε το Big Mac εμφανιζόταν μια γυναίκα σε απόγνωση και δίπλα της αναγραφόταν «Δεν είστε μόνοι. Εκατομμύρια άνθρωποι αγαπούν το Big Mac» ενώ στο κάτω μέρος της αφίσας υπήρχε «γραμμή επικοινωνίας» παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούν ψυχικά ασθενείς.

Μετά από το σάλο που ξέσπασε και τις διαμαρτυρίες που ξεσήκωσε, οι υπεύθυνοι της εταιρίας αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγνώμη και να αποσύρουν την καμπάνια.

Αυτός είναι ο άνεργος Έλληνας που κάθε μήνα ταϊζει 3.000 πληγέντες της κρίσης από το υστέρημά του

Ο Κώστας Πολυχρονόπουλος είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση Έλληνα. Κάθε μέρα στήνει το πρόχειρο κουζινάκι του σε διαφορετικό σημείο της Αθήνας και προσφέρει εντελώς δωρέαν φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη.

«Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, ελεημοσύνη ή κάποιου είδους συσσίτιο. Όχι, αυτό που κάνουμε εδώ λέγεται αλληλεγγύη…» λέει στη Lifo, ο εμπνευστής της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος».

Ξεκίνησε την ανιδιοτελή δράση του τον Δεκέμβριο του 2011, έπειτα από ένα περιστατικό που, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, τον στιγμάτισε. «Εργαζόμουν για 25 χρόνια στον χώρο της διαφήμισης και του μάρκετινγκ ως στέλεχος σε μια πολυεθνική εταιρεία. Τον Σεπτέμβριο του 2009 έχασα τη δουλειά μου και έως σήμερα παραμένω άνεργος. Το πρώτο διάστημα ήταν σκληρό. Αναγκάστηκα να μετακομίσω και σε ηλικία 47 ετών επέστρεψα στο πατρικό μου, όπου μένω πλέον με τη μητέρα μου. Έκανα πολλές προσπάθειες να βρω δουλειά, όμως όλες έπεσαν στο κενό

. Κι εγώ με τη σειρά μου σε πολύμηνη κατάθλιψη. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν, δεν ήθελα να βγαίνω έξω, ήμουν μονίμως χαμένος στις σκέψεις μου. Συνολικά έκανα ένα εξάμηνο να βγω από το σπίτι. Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να κάνω έναν περίπατο για να καθαρίσει κάπως το μυαλό μου από την κλεισούρα. Και τότε συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Περπατώντας στον δρόμο αντίκρισα δυο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από 14 ετών, να παλεύουν πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για ένα σάπιο μήλο. Χτυπούσαν με μανία το ένα το άλλο, προσπαθώντας να το πάρουν. Η εικόνα αυτή με συγκλόνισε. Γυρίζοντας σπίτι, πήρα τηλέφωνο μια φίλη και τη ρώτησα αν θα την ενδιέφερε να βγούμε παρέα και να μοιράσουμε φαγητό σε κόσμο που έχει ανάγκη. Δέχτηκε και την επόμενη μέρα φτιάξαμε μερικά σάντουιτς και πήραμε τους δρόμους. Στην αρχή οι περαστικοί, ακόμα και οι άποροι, μας αντιμετώπιζαν με δισταγμό – παρότι προσφέραμε εντελώς δωρεάν φαγητό, κανείς δεν το έπαιρνε. Έτσι, τα πρώτα σάντουιτς αναγκαστήκαμε να τα φάμε εμείς. Όμως, δεν το βάλαμε κάτω. Ξαναβγήκαμε λίγες μέρες μετά και αυτήν τη φορά τα πράγματα πήγαν καλύτερα. Σήμερα, η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ταΐζει 3.000 ανθρώπους τον μήνα, δηλαδή περίπου 90-100 άτομα την ημέρα».

Για τον Κώστα αυτό το κατόρθωμα δεν είναι παρά μια συλλογική νίκη, γιατί με τον καιρό ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έσπευδαν να τον βοηθήσουν, προσφέροντας φαγητό. «Καμιά φορά ακούω να λένε ότι ο Έλληνας είναι απαθής προς τον συνάνθρωπό του, πως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του. Από την εμπειρία μου και μόνο θα σου πω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα πλήθος ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις προσφέρθηκε να βοηθήσει, ο καθένας με τον τρόπο του. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα, τα οποία με συγκίνησαν για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Το πρώτο είναι ο ορισμός της αλληλεγγύης. Πέρσι, ένα μεσημέρι μαγείρευα στο Πεδίον του Άρεως, όταν ξαφνικά με πλησιάζει ένας ηλικιωμένος άντρας και με ρωτά τι κάνω εκεί. Από τα ρούχα του φαινόταν φτωχός άνθρωπος και πίστεψα ότι ήθελε να μου ζητήσει φαγητό. Όταν του εξήγησα τι έκανα, ξέσπασε σε λυγμούς και δεν μπορούσα να τον συνεφέρω με τίποτα! Και τότε ο παππούς έκανε κάτι που μου έσκισε την καρδιά στα δύο

. Έβγαλε από μία σακούλα μια φραντζόλα ψωμί και την έκοψε στη μέση. Κλαίγοντας μου είπε: «Λεβέντη μου, λεφτά δεν έχω, ούτε φαγητό να σου δώσω, μονάχα αυτήν τη φραντζόλα ψώνισα σήμερα. Σου δίνω τη μισή για να φάνε κι άλλοι άνθρωποι. Πάρ’ τη, σε παρακαλώ, αυτό που κάνεις είναι πολύ σημαντικό». Τρελάθηκα! Το βράδυ σκεφτόμουν το περιστατικό και κατέληξα πως αυτό ακριβώς είναι η αλληλεγγύη. Να προσφέρεις κάτι από το υστέρημα, όχι από το περίσσευμά σου. Το άλλο παράδειγμα αφορά μια κυρία της καλής κοινωνίας, η οποία είναι σύζυγος πολύ γνωστού εφοπλιστή και μου φέρνει πολύ συχνά, μόνη της πάντα, δεκάδες σακούλες με φαγητό, για να έχω αποθέματα και να μην ξεμένω. Μόνο μία χάρη μου έχει ζητήσει. Να μη μάθει ποτέ κανείς το όνομά της».

Κατά καιρούς έχουν προσεγγίσει τον Κώστα αρκετοί φορείς αλλά και μεγάλα σούπερ μάρκετ, για να τον βοηθήσουν στο έργο του. Ουδέποτε αποδέχτηκε κάποια από τις προτάσεις τους. «Υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από αυτού του τύπου τις “βοήθειες” και δεν θέλω να τους κάνω τη χάρη. Θα προχωρήσω μόνος μου, συντροφιά αποκλειστικά και μόνο με ανθρώπους που στέκονται δίπλα μου από καρδιάς. Οι εταιρείες, η Εκκλησία ή άλλοι φορείς πιστεύουν ότι οι άποροι είναι ζώα που θα τους πετάξουν λίγο φαγητό και αυτοί θα τρέξουν να τους γλείψουν το χέρι. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη κάτι περισσότερο. Κάποιον να τους ακούσει, να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί τους την ώρα που μοιράζονται ένα πιάτο φαΐ. Αυτό είναι που τους λείπει, όχι η ελεημοσύνη της κακιάς ώρας». Την ώρα που συζητάμε με τον Κώστα το συνεργείο του γαλλικού Canal Plus –που έχει φτάσει στο μεταξύ– τραβάει πλάνα από την αυτοσχέδια κουζίνα του. Μια μεσόκοπη περαστική κυρία ρωτά τη γαλλόφωνη δημοσιογράφο Αγγελική Κουρούνη και τον καμεραμάν Χριστόφορο Γεωργούτσο από πού είναι. Όταν της απαντούν «από τη Γαλλία», εκείνη αρχίζει να φωνάζει: «… Δείξτε τα, δείξτε, να δουν τα χάλια μας». Ο Κώστας παρεμβαίνει ευγενικά: «Όχι, κυρία μου, δεν είναι εδώ για να δείξουν τα χάλια μας, αλλά την αλληλεγγύη μας. Το ξεχασμένο μας φιλότιμο που ξυπνά και πάλι έπειτα από 20 χρόνια χειμερίας νάρκης».

Πίσω, ένα ζευγάρι Γερμανών τουριστών συλλέγει πληροφορίες για την κουζίνα. Όταν μαθαίνουν ότι ο Κώστας είναι άνεργος και, παρ’ όλα αυτά, προσφέρει δωρεάν φαγητό σε άπορους, δείχνουν έκπληκτοι. Ο άντρας ρωτά πώς μπορούν να βοηθήσουν κι εκείνοι. «Πείτε στη φράου Μέρκελ να μη μας ζορίζει τόσο πολύ…» λέει κομματάκι ειρωνικά μια κυρία, η οποία συχνά-πυκνά φέρνει τρόφιμα στον Κώστα. «Αυτό, μάλλον, πρέπει να το πει ο πρωθυπουργός σας…» απαντά ο ετοιμόλογος Γερμανός, ανταποδίδοντας με ένα χαμόγελο. Δειλά-δειλά οι πρώτοι «θαμώνες» της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος» κάνουν την εμφάνισή τους στο πλακόστρωτο του Θησείου. Το μενού σερβίρει σήμερα κοτόπουλο με μανέστρα.

Ρεπορτάζ: Αντώνης Ντινιακός

Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κατσής

Πηγή: iefimerida

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ Π.Ε.ΠΙΕΡΙΑΣ

Συνέντευξη τύπου  με θέμα την ίδρυση της πρώτης Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ) στην Πιερία,  παραχωρούν από κοινού η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας, κ. Σοφία Μαυρίδου και ο Περιφερειακός Σύμβουλος της Π.Ε.Πιερίας, κ. Δημήτρης Τσιμήτρης, την Τρίτη 16 Απριλίου 2013, στις 10 το πρωί στο γραφείο της Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας στην έδρα της Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας. 

Νεολαια Ανεξαρτητων Ελληνων

Θρίαμβος για την Πιερία στο 1ο συνέδριο Νεολαίας ανεξάρτητων Ελλήνων στην Αθήνα, στο Ξενοδοχείο Metropolitan Hotel.Στην Εκτελεστική Επιτροπή Νεολαίας η οποία αποτελείται από 80 μέλη, εξελέχθησαν 2 άτομα απο την Πιερία.

ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ (ΠΙΕΡΙΑ)
ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ (ΠΙΕΡΙΑ)            

Άγιο Όρος: Tο καντήλι συνεχίζει να κουνιέται μόνο του – Τι προμηνύει;

Ανάστατο το Άγιο Όρος και οι Άγιοι Πατέρες. Το καντήλι που βρίσκεται μπροστά από την εικόνα του Αγίου Μανδηλίου του Καθολικού στον Ι.Ν. Αγίας Άννης κουνιέται μόνο του από χθες στις 9.00 το πρωί.

Εκατοντάδες τηλεφωνήματα δέχονται οι πατέρες στην Ιερά Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης στο Άγιο Όρος μετά την αποκάλυψη από το »Αγιορείτικο Βήμα» για το καντήλι που κουνιέται.Πολύς κόσμος δηλώνει την έκπληξή του για το γεγονός.Το καντήλι που βρίσκεται μπροστά από την εικόνα του Αγίου Μανδηλίου του Καθολικού στον Ι.Ν. Αγίας Άννης κουνιέται μόνο του από χθες στις 9.00 το πρωί.

Το »Αγιορείτικο Βήμα» επικοινώνησε εκ νέου την Παρασκευή το βράδυ και οι ερημίτες που ζουν στη ξακουστή Σκήτη, επιβεβαίωσαν για μία ακόμα φορά ότι το καντήλι κουνιέται συνεχώς.Η παράδοση αναφέρει, αλλά και όπως έχει αποδειχθεί με τα γεγονότα, ότι όταν το καντήλι κινείται στις εορτές προμηνύει ευχάριστα γεγονότα, ενώ αντιθέτως Όταν κινείται στις καθημερινές ημέρες πιστεύεται ότι αυτό το γεγονός είναι ένα προμήνυμα για δυσμενή γεγονότα.

Βέβαια οι μέρες της σαρακοστής που διανύουμε είναι περίοδο μετανοίας και δεν είναι κοινές μέρες του χρόνου, όπως μας είπε γέροντας από τον Άθωνα, θέλωντας έτσι να δώσει μία θετική ένδειξη του γεγονότος.

Πάντως, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η ανακοίνωση της Ιεράς Σκήτης μετά από τη σύναξη των γερόντων που θα γίνει έκτακτα μέσα στις επόμενες μέρες.

Ίλιγγος! Με ποδήλατο κατέβηκε τα 999 του Παλαμηδιού [Video]

Όνειρό του ήταν να κατεβεί τα 999 σκαλοπάτια του Παλαμηδίου με το ποδήλατο. Είχε επισκεφθεί το κάστρο του Ναυπλίου όταν...
ήταν έφηβος και του είχε καρφωθεί η ιδέα, μέχρι που μεγάλωσε, οπότε επέστρεψε για να υλοποιήσει το σχέδιο του.

Το δύσκολο αλλά εντυπωσιακό εγχείρημα ο Bill Αριστοτέλους το κατάφερε με το νέο του ποδήλατο. Την κατάβαση κατέγραψε με μοναδικά πλάνα η κάμερα που τον συνόδευε.

moriasnow.gr