Εγώ, το τέρας.

 seisaxthiablog

Ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του. Η τρέχουσα κρίση (από το 2006 – 2008) δεν τον απορρύθμισε, αντιθέτως τον σταθεροποίησε. Και στη συνέχεια τον αποθηρίωσε.

Σε προηγούμενες κρίσεις, όπως του 1929 και έως το 1973, ο καπιταλισμός αντιδρούσε με ρυθμίσεις (New deal στις ΗΠΑ), παραχωρήσεις (κοινωνικό κράτος -πάντα σε καπιταλιστικό πλαίσιο- στην Ευρώπη) ακόμα καισυμβιβασμούς (Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, αντιναζιστική [εν τέλει] συμμαχία με την ΕΣΣΔ). Αντιμέτωπος με μια ζωντανή και κατά περιόδους ισχυρή Αριστερά στο εσωτερικό των αστικών κρατών, ο καπιταλισμός, αλλά και με αντίπαλο δέος την ΕΣΣΔ, ήταν υποχρεωμένος να ελίσσεται, να εφαρμόζει κεϋνσιανές συνταγές, να αυτοσυγκρατείται και να παραμένει λελογισμένα επιθετικός.

Πάντα όμως πολεμικός. Και κατά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις(όπως ο προπολεμικός αμερικανοϊαπωνικός ανταγωνισμός) και κατά τις επιλογές(φασιστικό και ναζιστικό πείραμα).

Ο καπιταλισμός διαχειρίστηκε τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τον ψυχρό πόλεμο και κατίσχυσε. Με την αντεπανάσταση του Ρηγκανοθατσερισμού να θριαμβεύει και την ΕΣΣΔ να καταρρέει, ο καπιταλισμός έμεινε μόνος, κυρίαρχος στ’ αλώνι να αλωνίζει – αυτό που ο Φουκοτέτοιοςονόμασε, πριν να το μετανιώσει, «τέλος της ιστορίας».

Επρόκειτο, στην πραγματικότητα, για το τέλος της εργασίας, κατά την έννοια της πολιτικής και του πολιτισμού που οι εργαζόμενοι άνθρωποι είχανδιεκδικήσει κι επιβάλει κατά τη διάρκεια του «Αιώνα των Ακρων», του φλογερού 20ού αιώνα.

Με την παγκοσμιοποίηση ως στρατηγική, τον νεοφιλελευθερισμόως ιδεολογία και προπαγάνδα, ο καπιταλισμός μπορούσε τώρα να επιβάλει τηνέα τάξη (εκ νέου) παντού.

Στο εξής οι κρίσεις του θα είχαν μία ειδοποιό διαφορά ως προς όλες τις προηγούμενες: δεν υπήρχε πλέον η ΕΣΣΔ. Συνεπώς οι κρίσεις αντί νααπορρυθμίζουν το σύστημα, θα μπορούσαν να το ενδυναμώνουν. Προς μια κατεύθυνση ακόμα πιο απάνθρωπη, αποτρόπαιη.

Προς τούτο, η εξουδετέρωση ή η ενσωμάτωση της Αριστεράς που απέμεινε (ή και επέμενε) να σέρνεται στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη ήταν απαραίτητη (συχνά και αναπόδραστη). Με τη σοσιαλδημοκρατία να ρέπει (σχεδόν εγγενώς) προς αυτήν την κατεύθυνση και τα ριζοσπαστικά – ακτιβιστικά αριστερά σχήματα ή κινήματα να μη συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για το σύστημα, η διάλυση και η αυτοδιάλυση των κομμουνιστικών κομμάτων ήταν η τελευταία πράξη του δράματος.

Τώρα ο καπιταλισμός σε ήσσονα προβλήματα μπορούσε να δείχνει ένα πρόσωπο φιλελεύθερο ακόμα και «αριστερό», στα μείζονα όμως το νεοφιλελεύθερο τέρας δεν άφησε τίποτα όρθιο. Απ’ τη δεκαετία του ’90 κι ύστεραπερίσσεψαν ο πόλεμος, η διαρπαγή των πόρων και η αποβλάκωση τωνκοινωνιών.

Με την κρίση του 2008 (και ως σήμερα) έγινε φανερό ότι ο καπιταλισμός δεν μπορούσε να μας τα παίρνει με την πίστωση (τόκους από δάνεια, κάρτες κ.τ.λ.) κι έτσι επέστρεψε στις πηγές: να μας τα παίρνει απ’ τηνυπεραξία που παράγουμε. Προς τούτο έπρεπε να φθηνύνει η αμοιβή της εργασίας, ώστε τα περιθώρια κέρδους απ’ την υπεραξία να φθάσουν στο μάξιμουμ. Κι έτσι η χρηματοπιστωτική κρίση έγινε εργαλείο

για τη διαμόρφωση νέων εργασιακών σχέσεων: αυτών που ζούμε.Ταυτοχρόνως, όμως, ο καπιταλισμός διατήρησε προς «όφελος» της διεθνικής αστικής τάξης όλα εκείνα τα χρηματοπιστωτικά χαρακτηριστικά που τον οδήγησαν στην κρίση του. Εξακολουθεί να παράγει τοξικές δοσοληψίες του αέρα, φούσκες, ψευδή πλούτο, ενώ οι αστοί βρίσκονται πλέον σε ανειρήνευτοπόλεμο μεταξύ τους για τη νομή του πραγματικού πλούτου. Με εξασθενημένη την ταξική πάλη ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, ο πόλεμος ανάμεσα στους ίδιους τους αστούς έχει αποθηριωθεί, με αποτέλεσμα ο πραγματικός πόλεμος μεταξύ των εθνών να έρχεται όλο και πιο κοντά.

Εχουμε πλέον να κάνουμε με ένα τέρας! Τα χαρακτηριστικά του τα βλέπουμε πια παντού, από το Βερολίνο έως την Αθήνα και από τη Μόσχα έως το Πεκίνο και την Ουάσιγκτον. Η ομογενοποίηση των πολιτικών δυνάμεων. Ηαπονεύρωση (και η απονέκρωση) της δημοκρατίας. Ο κρατικός αυταρχισμόςμε την αποθέωση της καταστολής (συχνά στα όρια του εκφασισμού, ώσπου να τα υπερβούν κι αυτά). Η επιβολή της α-νόητης γλώσσας (των ευφημισμών) και της ενιαίας σκέψης (διά της προπαγάνδας). Η καθήλωση της τέχνης σε ακίνδυνο κι επιχορηγούμενο πετ. Η εξαγορά και η ενσωμάτωση των διανοουμένων. Αυτά είναι τα γνωρίσματα και τα έργα του τέρατος. Που πρόκειται να γιγαντωθεί κι άλλο, διότι πλέον το τέρας πιστεύει ότι είναι θεός.

Για αυτό το τέρας η καλβινιστική ύβρις που ακούει στο όνομα Μέρκελκαι το αριστεροδεξιό υβρίδιο που ακούει στο όνομα Ενρίκο Λέττα είναιμπιχλιμπίδια

για να τα πασάρει στους ιθαγενείς και να τρώει τις χώρες τους. Και, συνεπώς, τους ίδιους.

Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, εμείς, τα θύματα του τέρατος, τι κάνουμε; Δύσκολον το ερώτημα. Κατ’ αρχήν (για να περιοριστούμε στα καθ’ ημάς ελληνικά) ας μην απορεί η Αριστερά με την αδράνεια του λαού, όσον δεν του προτείνει στόχους, στρατηγική και τακτική, που όχι μόνον να πείθουν τον λαό, αλλά προσέτι να τον ενθουσιάζουν (όπως έγινε σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής). Προς τούτο, ούτε η διστακτικότητα που φαίνεται να κυριαρχεί τον ΣΥΡΙΖΑ έστω προσωρινώς, ούτε πολύ περισσότερο οαναχωρητισμός (ιδιότυπα αριστοκρατικός) του ΚΚΕ βοηθάνε τον λαό. Στον μεν ΣΥΡΙΖΑ οι γόνιμες ωσμώσεις φαίνεται να ’χουν ανακοπεί και πάντως να μένουν ακόμα εκκρεμείς, το δε ΚΚΕ με έναν αλαζονικό διδακτισμό πλένει τα χέρια του για όσους αμαρτωλούς εκ του λαού δεν λένε να δουν το φως το αληθινό.

Ολα αυτά, αν είναι έτσι, επιβαρύνουν τις προοπτικές του λαού να σπάσει, κατ’ αρχήν σε αυτήν εδώ τη χώρα, την αλυσίδα των δεδομένων πουπαράγει εναντίον του το τέρας.

Διότι το τέρας κάθε μέρα που περνάει δυναμώνει, η διαδικασία προς ένανφασιστικό πλέον καπιταλισμό, με έναν τεχνολογικό «μεσαίωνα» να τον καθιστά όλο και πιο άπληκτον, ανοίγεται μπροστά μας απρόσκοπτη. Το πιοισχυρό όπλο των Δυνατών σ’ αυτό το προτσές είναι η απογοήτευση των μαζών.

Μπορεί ένα 10% ή και 20% του λαού να μην «παραδέχεται την ήττα». Κι όντως, όσο δεν παραδέχεσαι την ήττα, η ελπίδα δεν χάνεται, ο πόλεμος συνεχίζεται. Κάποτε-κάποτε όμως

αυτό το 10% ή και 20% που δεν παραδέχεται την ήττα, πρέπει ναβρίσκει και τον τρόπο της νίκης.

(Προσωπικώς είμαι «ιστορικά αισιόδοξος». Μάλιστα πιστεύω ότι αυτή μου η αίσθηση δεν είναι απλώς «ευσεβής πόθος», αλλά απότοκος λογικής. Ομως, το τι πιστεύει η ταπεινότης μου δεν έχει καμμία σημασία, σημασία έχει τι πιστεύει και τι μπορεί κάθε φορά να πιστεύει η πλειοψηφία του λαού. Αν δηλαδή η πολιτική βούληση όσων παράγουν τον πλούτο θα μπορέσει κάποια στιγμή να υπερισχύσει της βούλησης εκείνων που τον τρώνε. Των παράσιτων)…

ΑΓΓΛΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΚΟΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΛΙΡΑΣ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Πρέπει να έχουν φοβηθεί πολύ οι Αγγλοι εν όψει του δημοψηφίσματος που θα γίνει στη Σκοτία τον Σεπτέμβριο του 2014 με θέμα την απόσχιση της χώρας αυτής από το Ηνωμένο Βασίλειο και την αποτίναξη έτσι της επικυριαρχίας του Λονδίνου. Οι αγγλικές αντιδράσεις δείχνουν ότι στους ηγετικούς κύκλους της βρετανικής πρωτεύουσας εδραιώνεται σταδιακά η πεποίθηση πως το «Ναι» στην ανεξαρτησία της Σκοτίας θα επικρατήσει πανηγυρικά του χρόνου. Πυκνώνουν έτσι τις προσπάθειές τους να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν τους Σκοτσέζους ψηφοφόρους με πραγματικές ή φανταστικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε ανεξάρτητο κράτος στη γέννησή του, ελπίζοντας ότι θα τους φοβίσουν τόσο ώστε τελικά αποκαρδιωμένοι να προτιμήσουν τη… «σιγουριά της δουλείας» από τις προκλήσεις της ανεξαρτησίας!

Την εβδομάδα αυτή, η δεξιά βρετανική κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν, σε συνέντευξή του στο BBC, απείλησε τους Σκοτσέζους ότι, αν ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους, τότε το Λονδίνο δεν θα τους επιτρέψει να χρησιμοποιούν ως εθνικό νόμισμα της ανεξάρτητης Σκοτίας την αγγλική λίρα. Μεγάλος καημός! Κατάθλιψη θα πάθουν οι Σκοτσέζοι αν δεν έχουν ως νόμισμά τους τη στερλίνα για να τους κάνουν ό,τι θέλουν οι Αγγλοι, στραγγαλίζοντας τους Σκοτσέζους οικονομικά όποια στιγμή θελήσουν! «Ας είμαστε καθαροί. Η εγκατάλειψη των τρεχουσών διευθετήσεων θα συνιστούσε πραγματικά μια βαθιά βουτιά σε αχαρταγράφητα νερά» δήλωσε περισπούδαστα ο Οσμπορν και πρόσθεσε υποκριτικά: «Γιατί θα έπρεπε 58 εκατομμύρια πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου να εκχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους επί της νομισματικής και πιθανόν της οικονομικής πολιτικής για 5 εκατομμύρια ανθρώπους σε ένα άλλο κράτος» – πράγμα που κατά τον Αγλλο υπουργό Οικονομικών θα συνέβαινε, αν μετά την ανεξαρτησία της η Σκοτία προχωρούσε σε νομισματική ένωση με την Αγγλία προκειμένου να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη στερλίνα. Πρόκειται φυσικά για αστείο επιχείρημα.

Κανένα ανεξάρτητο κράτος δεν έχει πραγματική οικονομική κυριαρχία αν δεν έχει δικό του νόμισμα. Καθόλου άδικο δεν έχουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» όταν γράφουν, αναφερόμενοι ακριβώς στο θέμα αυτό: «Η αξία ενός νέου νομίσματος για τη Σκοτία θα ήταν ότι θα μπορούσε να αντανακλά τα θεμελιώδη στοιχεία της οικονομίας της χώρας. Η νομισματική πολιτική θα μπορούσε να κατευθύνεται προς τις ανάγκες της Σκοτίας μάλλον παρά προς εκείνες του Λονδίνου ή της Φρανκφούρτης. Ακόμη και η αδυναμία του νομίσματος θα μπορούσε να βοηθήσει τη Σκοτία να οικοδομήσει μια πιο ανταγωνιστική και διαφοροποιημένη οικονομία».

Οντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Απλώς, ο κατ’ ουσίαν «πρωθυπουργός» μειωμένων αρμοδιοτήτων της Σκοτίας Αλεξ Σάλμοντ ακολουθεί μια τακτική εθισμού των συμπατριωτών του στην ιδέα του εθνικού νομίσματος μέσω της σταδιακής προβολής των κινδύνων που συνεπιφέρει η χρήση του ενός ή του άλλου νομίσματος. Αρχικά ο Σάλμοντ πρόβαλλε τη θέση της προσχώρησης της Σκοτίας στην Ευρωζώνη και της χρήσης ως εθνικού νομίσματος του ευρώ. Αμέσως το Λονδίνο έβγαλε ένα δήθεν «νομικό πόρισμα» βάσει του οποίου, αν στο δημοψήφισμα οι Σκοτσέζοι ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας, τότε η ανεξάρτητη Σκοτία θα έπρεπε να μη θεωρηθεί αυτομάτως μέλος της ΕΕ. Η Σκοτία θα έπρεπε να αρχίσει… ενταξιακές διαπραγματεύσεις για να ενταχθεί εκ νέου στην ΕΕ, αποφάνθηκαν οι Αγγλοι! Ενταξη μιας χώρας στην ΕΕ όμως γίνεται μόνο ομόφωνα – άρα η Αγγλία θα μπορούσε να προβάλει βέτο στην ένταξη της Σκοτίας στην ΕΕ! Διαφορετικά, οι Σκοτσέζοι θα έπρεπε να υποκύψουν στους όρους των Αγγλων για να μπουν στην ΕΕ – και βεβαίως οι Αγγλοι θα απαιτούσαν να λεηλατήσουν τον ενεργειακό πλούτο της Σκοτίας στη Βόρεια Θάλασσα, τον οποίο το Λονδίνο θα χάσει σε μεγάλο βαθμό αν η Σκοτία ανεξαρτητοποιηθεί! Τον Φεβρουάριο, λοιπόν, οι Αγγλοι αποφάνθηκαν ότι η Σκοτία πρέπει να επανενταχθεί στην ΕΕ.

Τον Μάρτιο, ο Αγγλος υπουργός Αμυνας Φίλιπ Χάμοντ προειδοποίησε τη Σκοτία ότι, αν γίνει ανεξάρτητη, από το κραταιό ναυτικό της Βρετανίας οι Σκοτσέζοι θα πάρουν… μία (!) φρεγάτα, με την οποία θα πρέπει να προστατεύουν τη χώρα τους! Μιλάμε για απερίγραπτα καραγκιοζιλίκια! Τον Απρίλιο, μόλις ο Σάλμοντ βεβαιώθηκε ότι η πλειοψηφία των Σκοτσέζων έχει σιχαθεί το ευρώ βλέποντας πώς η Γερμανία συμπεριφέρεται στις χώρες της Ευρωζώνης και άρχιζε να προβάλλει τη θέση της χρήσης της βρετανικής στερλίνας, οι Αγγλοι αποφάνθηκαν ακαριαία ότι… δεν συμφέρει το Λονδίνο η νομισματική ένωση με μια ανεξάρτητη Σκοτία! Το πολιτικό συμπέρασμα από όλες αυτές τις αγγλικές αστειότητες είναι ότι το Λονδίνο φοβάται πολύ πως υπάρχει πλέον πλειοψηφία στη Σκοτία υπέρ της ανεξαρτησίας.

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Και οι Αστυνομικοί έχουν μάνες..... Αλλά και οι Πολίτες έχουν που δεν είναι σε καμιά περίπτωση ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ

Αύριο (πρώτα ο Θεός, να ξημερώσει...), θα γίνει μία ημερίδα (όπως μαρτυρά και η εικόνα) από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων με θέμα: "Και οι Αστυνομικοί έχουν μάνες".

Μιας και μέσα από το πρόγραμμα της ημερίδας θα προσπαθήσουν να προσεγγίσουν επιστημονικά την συνολική στάση του Αστυνομικού απέναντι στους πολίτες αλλά και τις οικογενειακές καταβολές του Αστυνομικού, τίθενται ορισμένα βασανιστικά ερωτήματα.

Α. Προς τον κο Πάσχο Μανδραβέλη: Αν θα έχει το θάρρος να σχολιάσει επιτέλους ως συντονιστής, τι είδους είναι ΑΥΤΟΙ οι "Αστυνομικοί" που περιγράφονται στο άρθρο "ΕΛληνική ΑΣτυνομία vs ΕΛεεινό ΆΣυλο"; (πατήστε ΕΔΩ για να δείτε σε ποιους αναφερόμαστε)http://nomika-analata.blogspot.gr/2013/01/vs.html

Β. Προς την κα Γιαννακοπούλου Μαρία: ΠΟΙΕΣ μάνες έβγαλαν αυτούς τους "Αστυνομικούς" του Ελεεινού  Άσυλου;

Γ. Προς τον κο Ευθύμιο Λαμπρίδη: Σε ποιους αναφέρεται ο κος Κλεάνθης Γρίβας (ψυχίατρος-νευρολόγος, Διδάκτωρ ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, με σπουδές στην Κοινωνιολογία) στο άρθρο του "ΕΝΣΤΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣΚΥΛΑ ΚΑΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ";

Δ. Προς την κα Αθηνά Καραμίντζιου: Τί ρόλο έπαιξε η οικογένεια στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των παραπάνω "Αστυνομικών" του Ελεεινού Άσυλου;

Ε. Προς την κα Ελένη Φωτίου: Τί έχει να πει για την ανέλεγκτη Βία που ασκούν οι εν λόγω "Αστυνομικοί" του Ελεεινού Άσυλου; Ως πρόεδρος της ΜΚΟ "ΒΙΑ STOP" τι έχει να πει;

Κλείνοντας θέλω να πω, πως στην κοινωνίας μας η υποκρισία περισσεύει και λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει... ως εκ τούτου έχουν και οι Πολίτες μάνα.

 

Γράφει ο Κάντζος Αριστείδης

 http://nomika-analata.blogspot.com

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2RbBdKvEE

Vprc Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ 2,5%

Με 2,5 ποσοστιαίες μονάδες προηγείται στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Vprc για τον ρ/σ Κόκκινο. Στην τρίτη θέση παραμένει η Χρυσή Αυγή. Άνοδος για το ΚΚΕ με ΓΓ τον Δημήτρη Κουτσούμπα.

 Ειδικότερα, η κατάταξη των κομμάτων με βάση την έρευνα έχει ως εξής:
ΣΥΡΙΖΑ: 29,5%, ΝΔ: 27%, Χρυσή Αυγή: 13%, ΠΑΣΟΚ: 7%, ΚΚΕ: 7%, Ανεξάρτητοι Έλληνες: 6%, ΔΗΜΑΡ: 4,5%, Άλλο κόμμα: 6%.
Το 76% του δείγματος εκτιμά ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Ως καταλληλότερος πρωθυπουργός αναδεικνύεται  ο Αντώνης Σαμαράς, με ποσοστό μόλις στο 16,6% (με 9,1% ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας). Στο 60,3% ανέρχεται η απάντηση «κανένας».

Τα λόγια εξαντλήθηκαν. Η κοινωνία προχωράει σε «επανάσταση».

Ειπώθηκαν τόσα πολλά που πλέον τα λόγια εξαντλήθηκαν. Όλοι πια ζούμε τον εφιάλτη και η συνεχής περιγραφή του, όπως και ο εξορκισμός του δεν έχουν πια νόημα. Και να φανταστεί κάποιος ότι αυτό που ζούμε είναι μόνο η αρχή του εφιάλτη. Η συνέχεια θα είναι κόλαση. Εξάλλου η βίαιη αποκάλυψη του απαίσιου και αντιδημοκρατικού προσωπείου τουσάπιου πολιτικού συστήματος, δεν μπορεί άλλο να αποκρυβεί ούτε καν από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Αυτή τη στιγμή (πέρα από τα νεοδημιουργούμενα καθημερινά συστημικά πολιτικά κόμματα πρώην και νυν πολιτικών), αναπτύσσονται ταυτόχρονα πολυπληθή κοινωνικά κινήματα και κινήσεις (τα οποία προς το παρόν δεν φτάνουν στους τηλεοπτικούς δέκτες) με μοναδικό στόχο την ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Αυτά τα κινήματα και οι κινήσεις, βλέποντας το αδιέξοδο που οδηγεί η αυτοπεριχαράκωσή τους, έχουν αρχίσει να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, συζητώντας για κοινό σχέδιο δράσης. Ένα πολιτικό σύστημα ανατρέπεται είτε με τα όπλα, είτε από τον ίδιο το λαό μέσα από ειρηνικές διαδικασίες έκφρασης της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Η ιδέα που έχει πέσει στο τραπέζι και η οποία άρχισε ήδη να συζητιέται έντονα και να κερδίζει έδαφος είναι ότι, αφενός θα πρέπει να υπάρξει κοινή δράση κάτω από τη μορφή μιας συντονιστικής, αφετέρου ότι θα πρέπει να κτυπηθεί το πολιτικό σύστημα με τα ίδια τα όπλα του. Δηλαδή με ενιαία συμμετοχή των κινημάτων και των κινήσεων στις εκλογές όχι ως ένα κόμμα εξουσίας, αλλά κινηματικά ως κόμμα ειδικού σκοπού και περιορισμένου χρόνου με μοναδικό στόχο τη στήριξη του λαού με την ψήφο του ώστε να προκηρυχθεί ένα Συνταγματικό δημοψήφισμα που φυσικά αρνείται το ισχύον πολιτικό σύστημα.
Μέσα από αυτό το δημοψήφισμα, ως υπέρτατη εκδήλωση της Λαϊκής Κυριαρχίας, θα εκφραστεί η βούληση του λαού για την κατάργηση του πολιτικού συστήματος και την αντικατάστασή του από ένα δημοκρατικό σύστημα στο οποίο θα συμμετέχει διαρκώς ο ίδιος ο λαός στη λήψη των αποφάσεων. Στο ίδιο δημοψήφισμα θα αποφασιστεί και ο ακριβής τρόπος θέσπισης του νέου πολιτικού συστήματος από τον ίδιο το λαό και όχι από πολιτικούς, μέσα από δημόσια διαβούλευση.
Ήταν επόμενο ότι η κατάσταση δεν θα πήγαινε για πολύ μόνο με τα λόγια. Η κοινωνία δεν μπορούσε να παραμένει απαθής. Μπορεί τα καθεστωτικά ΜΜΕ να προσπαθούν να κρατήσουν τον κόσμο απαθή στον καναπέ του, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να διασωθούμε, για να διασωθεί η χώρα, για να εγκαθιδρυθεί πραγματική δημοκρατία, για να γίνει πραγματική οικονομική ανάπτυξη, είναι να αντικατασταθεί το ισχύον πολιτικό σύστημα, θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί στην πλησιέστερη κοινωνική κίνηση που τον εκφράζει. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Φυσικά η πορεία αυτή δεν είναι μία γρήγορη πολιτική “κούρσα ταχύτητας” αλλά ένας πολιτικός “Μαραθώνιος”, αλλά αν δεν γίνει η αρχή δεν θα υπάρξει ποτέ και τερματισμός.



 filologos10

ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ?...Οι άστεγοι θα πληρώνουν φόρο 116,25€ τον χρόνο, με το νέο φορολογικό!

Μοιάζει με κακόγουστο χιούμορ, κι όμως είναι μια θλιβερή πραγματικότητα.

Ακόμη κι οι άστεγοι με μηδενικά εισοδήματα θα πληρώσουν φόρο, εφόσον υποβάλλουν την φορολογική τους δήλωση. Ας υποθέσουμε ότι .... ένας άστεγος θέλει να υποβάλλει φορολογική δήλωση γιά το 2012, δηλώνοντας ως εισόδημα 0 ευρώ.

Το τεκμήριο διαβίωσης ανέρχεται στα 3.000 ευρώ. Επιπλέον, θα πρέπει να προσκομίσει αποδείξεις 750 ευρώ, τις οποίες κανείς δεν ξέρει πού θα βρει. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να πληρώσει ποινή για την έλλειψη των αποδείξεων, ίση με το 10%, δηλαδή 75 ευρώ.

Ως προκαταβολή φόρου, θα πρέπει να καταβάλλει το 55% των 75 ευρώ, δηλαδή 41,25 ευρώ.

Αν προσθέσουμε τα δύο ποσά, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο άστεγος θα πληρώσει συνολικά 116,25 ευρώ. Κι αυτό επειδή θα τολμήσει να υποβάλει μηδενική φορολογική δήλωση χωρίς να προσκομίσει τις απαραίτητες αποδείξεις.

www.zoomblog.org

Κι ομως!! Αυτος ο αλητακος ειναι γιος της Αννουλας.... ηταν και Υπ. Παιδειας τρομαρα της

 

 

Τα σχολια περιττευουν μπροστα στα οσα γραφει κατακαιρους στο Facebook απευθυνομενους στους "βαζελους" ο γιος της Αννουλας Διαμαντοπουλου, Χαρης Σαβαλανος, που σπουδαζει και στην Αγγλια τρομαρα του... Δειτε ανατροφη παιδιου υπουργου Παιδειας και Εκπαιδευτηριων Γειτονα ... μετα περιμενουμε να συμμαζευτει ο οχλος στα γηπεδα...

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2RbAj4Q2Z