Κυπελλούχος ο Ολυμπιακός, ηττημένο και πάλι το ποδόσφαιρο

Ο θεσμός του Κυπέλλου είναι γιορτή αλλά ο αγώνας που διεξήχθη στο ΟΑΚΑ ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Αστέρα Τρίπολης ανέδειξε νικητές τους ερυθρόλευκους με 3-1 και ηττημένο το ποδόσφαιρο.
Οι 5 διαιτητές δεν είδαν χέρι πέναλτι του Μανιάτη στο 1-1 ενώ στο τέλος το γήπεδο μετατράπηκε σε ρινγκ για περίπου 5 λεπτά, σε ένα τελικό με 2 κόκκινες και 10 κίτρινες κάρτες!

Μετά από ένα επεισοδιακό παιχνίδι που τα είχε όλα, ο Ολυμπιακός βγήκε νικητής στην παράταση κόντρα στον μαχητικό Αστέρα Τρίπολης και κατέκτησε το 26ο Κύπελλο Ελλάδας της ιστορίας του.

Κι όταν λέμε τα είχε όλα, εννοούμε ΟΛΑ. Και καλά και κακά. Και γκολ και ευκαιρίες και νεύρα και σκληρά μαρκαρίσματα και τραυματισμούς, αλλά και λάθη των διαιτητών και δυστυχώς κάποια επεισόδια. Ας τα πάρουμε από την αρχή....

Ο Αστέρας πήρε το προβάδισμα με γκολ του Ράγιος, ο Ολυμπιακός απάντησε με γκολ του Φουστέρ και το 1-1 του πρώτου ημιχρόνου, δεν άλλαξε ούτε στην επανάληψη. Εκεί βέβαια, ο Γιάχος και οι βοηθοί του έκαναν ένα σημαντικό λάθος. Δεν καταλόγισαν πέναλτι και κόκκινη κάρτα στον Μανιάτη που έδιωξε την μπάλα με το χέρι πάνω στην γραμμή και οι διαμαρτυρίες των Αρκάδων ήταν πολλές και δικαιολογημένες.

Στην παράταση ο Ολυμπιακός έπαιζε με τον Χολέμπας τραυματία και ένα σχήμα που δεν έχουμε ξαναδεί (διαβάστε παρακάτω αναλυτικά το ματς), σκόραρε με τον Τζιμπούρ και αγκάλιασε το τρόπαιο. Η ένταση συνεχίστηκε και αυξήθηκε όταν οι Αρκάδες ζήτησαν πέναλτι και τελικά ο Ολυμπιακός το πήρε, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.

Ο Αμπντούν το εκτέλεσε σωστά και έκανε το 3-1, όμως στη συνέχεια δεν είδαμε ματς. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων έκαναν τον αγωνιστικό χώρο ρινγκ και το ματς ξεκίνησε μετά από 6-7 λεπτά για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να το λήξει ο Γιάχος. Κάπως έτσι τελείωσε ένας επεισοδιακός από το πουθενά τελικός.

Μετά τη λήξη, το γήπεδο άδειασε γρήγορα, με κάποιους από τους φίλους του Αστέρα να πετάνε μπουκάλια, αλλά και τους περισσότερους οπαδούς του Ολυμπιακού να φεύγουν χωρίς να περιμένουν να δουν την στέψη της ομάδας του.

Τσιώλης VS Μίτσελ

Με το αγαπημένο του και επιτυχημένο 4-2-3-1 παρέταξε την ομάδα του ο Σάκης Τσιώλης. Κάτω από τα δοκάρια ήταν ο Φούλοπ, σέντερ μπακ οι Σανκαρέ και Κουρμπέλης, αριστερά ο Πιπίνης, δεξιά ο Τσαμπούρης και αμυντικά χαφ οι Κοντοές και Ουσέρο. Στην τριάδα μπροστά ήταν οι Ντε Μπλάσις, Ναβάρο και Ράγιος, ενώ στην κορυφή ο Περόνε.

Από την άλλη πλευρά, ο Μίτσελ παρέταξε την ομάδα του με σύστημα 4-3-3. Αναλυτικά: Κάρολ (τερματοφύλακας), Σιόβας - Μανωλάς (σέντερ μπακ), Χολέμπας (αριστερό μπακ), Μοδέστο (δεξί μπακ), Φέισα-Μανιάτης-Μασάντο (χαφ), Αμπντούν (αριστερά στην επίθεση), Φουστέρ (δεξιά στην επίθεση) και Μήτρογλου (σέντερ φορ).

Ο μεγάλος τελικός ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό να μπαίνει πιο δυνατά και αποφασισμένα στην αναμέτρηση. Οι "ερυθρόλευκοι" απείλησαν αρχικά από τα στημένα, με αποκορύφωμα μια κεφαλιά του Μήτρογλου που κατέληξε άουτ, έπειτα από κόρνερ του Μασάντο στο 4ο λεπτό. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο επιθετικός του Ολυμπιακού, πέρασε τον Σανκαρέ και βγήκε μόνος του, όμως ο Κοντοές τον πρόλαβε και έσωσε την ομάδα του. Οι Αρκάδες δεν είχαν μπει καλά στο ματς και έκαναν αρκετά λάθη στην άμυνα. Ένα απ'΄αυτά πήγε να εκμεταλλευτεί ο Αμπντούν, όμως το σουτ του μπλόκαρε ο Φούλοπ (7').

Δεν σου κάνω τον Ρ-άγιος (1-0)

Μετά το 10ο λεπτό, οι παίκτες του Σάκη Τσιώλη αφυπνίστηκαν και έπαιξαν το ποδόσφαιρο που ξέρουν και μπορούν. Κάπως έτσι ήρθε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία, όταν στο 10' ο Ράγιος εκτέλεσε ένα κόρνερ, ο Ντε Μπλάσις ανενόχλητος από ευνοϊκή θέση πήρε την κεφαλιά, όμως ο Κάρολ έκανε μια φανταστική απόκρουση και έσωσε την εστία του.

Παρόλα αυτά, οι Αρκάδες, δεν το έβαλαν κάτω και έφτασαν τελικά στο γκολ. Ο Περόνε έπαιξε ωραία το 1-2 με τον Ναβάρο, εκείνος πλάσαρε δίχως να νικήσει τον Κάρολ, όμως ο Ράγιος δεν αστόχησε και έγραψε το 1-0 στο 14'. Ο Αστέρας ήταν μπροστά στο σκορ, όσο κι αν ο Κάρολ έκανε τα πάντα για να μην συμβεί αυτό.

Το γκολ του Ράγιος έκοψε τα πόδια των παικτών του Μίτσελ, που χρειάστηκαν αρκετά λεπτά για να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Από το 22ο λεπτό και έπειτα, οι Πειραιώτες βγήκαν και πάλι στην επίθεση και προσπάθησαν να απειλήσουν, όμως οι Αρκάδες είχαν θωρακίσει καλά τα μετόπισθεν τους. Ένα γυριστό σουτ του Μασάντο (23'), ένα σουτ του Μανιάτη (25') και άλλο ένα του Χολέμπας στην αντεπίθεση κατέληξαν άουτ και οι τυπικά γηπεδούχοι διατηρούσαν το προβάδισμα.

Ο Νταβίδ σκότωσε τον... Δαυίδ (1-1)

Στα επόμενα λεπτά ο ρυθμός του αγώνα έπεσε, με τους Αρκάδες να ροκανίζουν τον χρόνο. Όλα έδειχναν πως θα πάμε στο ημίχρονο με το 1-0, όμως ο Νταβίδ Φουστέρ είχε διαφορετική άποψη. Ο Ισπανός άσος πάσαρε στον Μήτρογλου, εκείνος αριστερά στον Αμπντούν και ο Αλγερινός έβγαλε συρτή σέντρα στο σημείο του πέναλτι, που την εκμεταλλεύτηκε ο Φουστέρ και έφερε το ματς στα ίσα (42'). Ο Δαυίδ του τελικού "πληγώθηκε" από τον Νταβίδ του Ολυμπιακό και το 1-1 έμεινε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου.

Στην επανάληψη τα πράγματα δεν άλλαξαν, αφού ο ρυθμός του ματς ήταν πεσμένος, όμως η μόνη διαφορά σε σχέση με το πρώτο μέρος, ήταν πως ο Αστέρας μπήκε καλύτερα. Όχι πως δημιούργησε κάποια ευκαιρία μπροστά από την εστία του Κάρολ, όμως πολιορκούσε συχνά-πυκνά την "ερυθρόλευκη" περιοχή.

Στο 60' ο Μίτσελ βλέποντας πως η ομάδα του έχει μεγάλο πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι, έβαλε τον Ιμπαγάσα στη θέση του Μοδέστο. Ο Αργεντινός πέρασε στην τριάδα του κέντρο μαζί με τον Μάσαντο και λίγο πιο μπροστά από τον Φέισα, ενώ ο Μανιάτης έπαιζε πλέον δεξί μπακ.

Ο τελικός πήρε φωτιά

Μετά την πρώτη ώρα αγώνα, η εικόνα των δύο ομάδων βελτιώθηκε και η μπάλα πήγαινε πάνω κάτω.΄Πότε ο Αστέρας απειλούσε με στημένα και πότε ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να "χτυπήσει" από τα πλάγια. Στο 69', ο Αθανάσιος Γιάχος στέρησε από τους Αρκάδες τη δυνατότητα να πάρουν κεφάλι στο σκορ. Συγκεκριμένα, ο Σανκαρέ πήρε την κεφαλιά μετά από κόρνερ, ο Μανιάτης έδιωξε με το χέρι στο πρώτο δοκάρι, αλλά ο διαιτητής δεν έδωσε πέναλτι και τη κόκκινη κάρτα στον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Οι διαμαρτυρίες των Αρκάδων ήταν έντονες και δικαιολογημένες, αφού υπήρχε και επιπλέον επόπτης δίπλα από τη φάση, που δεν ειδοποίησε τον Γιάχο.

Από 'κει και πέρα, το ματς πήρε φωτιά και τα νεύρα των παικτών του Αστέρα αυξήθηκαν. Το παιχνίδι έγινε αρκετά σκληρό και ποδόσφαιρο δεν είδαμε. Όσο για τους προπονητές, ο Μίτσελ έκλεισε τις αλλαγές του βάζοντας τον Τζιμπούρ και τον Πίνο στις θέσεις των Μήτρογλου και Μασάντο, ενώ ο Σάκης Τσιώλης έβαλε τους Μπαρτολίνι και Λένσε αντί των Κουρμπέλη και Περόνε.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο της κανονικής διάρκειας, οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν αντεπίθεση διαρκείας, όμως ο Φούλοπ είπε όχι και στο δυνατό σουτ του Πίνο στο 83' και στην επικίνδυνη σέντρα του Αμπντούν. Στο 85' ο Πίνο εκτέλεσε με δύναμη ένα μακρινό φάουλ και η μπάλα πέρασε ελάχιστα άουτ, αφού πρώτα κόντραρε σε πόδια Αρκά.

Λίγο πριν την συμπλήρωση του 90λεπτου, ο Αστέρας έφτασε μια ανάσα από το γκολ, όταν ο Ντε Μπλάσις εκτέλεσε γρήγορα ένα φάουλ εκτός περιοχής, ο Λένσε βγήκε απέναντι από τον Κάρολ, όμως ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού έσωσε γι άλλη μια φορά την εστία του. Εξαιρετική εμφάνιση από τον Βορειοϊρλανδό.

Στα τελευταία λεπτά δεν είδαμε κάτι σημαντικό, εκτός από το γεγονός πως ο Χολέμπας ένιωθε ενοχλήσεις στο πόδι, αλλά συνέχισε να παίζει, αφού ο Ολυμπιακός δεν είχε άλλες αλλαγές. Έτσι το ματς, οδηγήθηκε στην παράταση.

Στην παράταση, ο Μίτσελ αναγκάστηκε να κάνει αλχημείες στην ενδεκάδα, αφού ο Χολέμπας έπαιζε τραυματίας. Στην πραγματικότητα περπατούσε γιατί δεν μπορούσε κι αλλιώς. Ο Γερμανός πέρασε στα χαφ, ο Σιόβας έγινε αριστερό μπακ και ο Φέισα ήταν δίπλα στον Μανωλά, στο κέντρο της άμυνας.

Ο Τζιμπούρ αγκάλιασε το τρόπαιο (1-2)

Παρά τα μπερδέματα στην διάταξη, οι Πειραιώτες μπήκαν δυνατά στην παράταση και είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Στο 98' μάλιστα, κατάφεραν να πάρουν για πρώτη φορά κεφάλι στο σκορ και να γίνουν το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Ο Αμπντούν εκτέλεσε κόρνερ. ο Φουστέρ πετάχτηκε για την κεφαλιά, ο Φούλοπ έδιωξε, όμως ο Τζιμπούρ από κοντά έγραψε το 2-1. Αυτό ήταν και το μόνο αξιοσημείωτο από το πρώτο μέρος της παράτασης.

Στο δεύτερο μέρος της παράτασης, οι "ερυθρόλευκοι" ροκάνιζαν το χρόνο προκειμένου να βρεθούν ακόμη πιο κοντά στην κατάκτηση του νταμπλ, ενώ οι ποδοσφαιριστές του Σάκη Τσιώλη έκαναν τις τελευταίες τους προσπάθειες για να μείνουν ζωντανοί.

Στο 111' ο Σιόβας είχε περάσει εκτός αγωνιστικού χώρου, ο Ολυμπιακός έπαιζε με 10 και τον Χολέμπας τραυματία και ο Ράγιος βρέθηκε μόνος του μέσα στην περιοχή, αλλά η κεφαλιά ψαράκι που έκανε από πλάγια θέση, κατέληξε στην αγκαλιά του Κάρολ.

Τα τελευταία λεπτά ήταν γεμάτα αγωνία και ο Αστέρας στην προσπάθειά του να ισοφαρίσει, είχε κενά στην άμυνα. Κάπως έτσι, οι Πειραιώτες βγήκαν στην αντεπίθεση, με τον Πίνο και τον Αμπντούν να παίζουν το 1-2, ο πρώτος έκανε το σουτ, αλλά ο Τσαμπούρης έδιωξε σωτήρια πάνω στην γραμμή. Στη συνέχεια της φάσης, ο Τζιμπούρ έκανε ψηλοκρεμαστό σουτ, αλλά η μπάλα πέρασε άουτ.

Το ματς απέκτησε τρελό ρυθμό, με τον Αστέρα να διαμαρτύρεται για πέναλτι στο 117' σε μια διεκδίκηση της μπάλας από Φέισα και Ράγιος, ενώ στα επόμενα δευτερόλεπτα, ο Ολυμπιακός κέρδισε πέναλτι στα όρια της μεγάλης περιοχής. Ο Αμπντούν ανατράπηκε από τον Μπαρτολίνι, ο Γιάχος έδειξε την εσχάτη των ποινών και ο Αλγερινός έγραψε το 3-1.

Στα τελευταία λεπτά επικράτησε χάος. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων έκαναν το γήπεδο ρινγκ και η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη. Μετά από περίπου 6-7 λεπτά... μάχης, ο διαιτητής συνέχισε ξανά το ματς για λίγα δευτερόλεπτα και τέλος. Ο Ολυμπιακός νίκησε με 3-1 σ' ένα ματς που ήταν επεισοδιακό, χωρίς κανείς να το περιμένει.

sport24

Η καμέλια εκσπερματώνει όπως ο άνθρωπος

Όταν πρόκειται για το σεξ, άνθρωποι και φυτά έχουν τελικά πολλά περισσότερα κοινά σημεία από όσα νομίζαμε μέχρι σήμερα...
αναφέρουν επιστήμονες σε νέα μελέτη, καθώς βρέθηκε πώς η καμέλια έχει οπτικά όμοιο σπέρμα και εκσπερματώνει όπως και ο άνθρωπος…

Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής των φυτών, τα ανδρικά αναπαραγωγικά όργανα της καμέλιας, δηλαδή οι κόκκοι γύρης (γυρεόκοκκοι), αναπτύσσονται κατά μήκος, καθώς διεισδύουν στους ιστούς με τελικό προορισμό τα γυναικεία γενετικά όργανα.

Όταν ο σωλήνας βρίσκει μεγάλη αντίσταση λόγω στενότητας χώρου, εκρήγνυται και απελευθερώνει με ταχύτητα σπέρμα, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.

Όπως παρατήρησαν στο μικροσκόπιο (λεπτομέρεια πάνω δεξιά στη φωτογραφία), οι κόκκοι γύρης έχουν ίδιο σχήμα με τα ανθρώπινα σπερματοζωάρια. Επιπλέον, με ειδικό μικροτσίπ που τοποθέτησαν στην ιαπωνική καμέλια που μελέτησαν, βρήκαν και άλλα κοινά εκτός από όσα είδαν στο μικροσκόπιο…
Η ταχύτητα που εκτοξεύονται οι γυρεόκοκκοι, είναι η ίδια με αυτήν που εκσπερματώνει ένας άνδρας, όπως εξηγεί ο Ανζα Γκέιτμαν, ένας εκ των υπευθύνων της μελέτης, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ στον Καναδά.
«Πρόκειται για έναν υδροσκελετό υπό πίεση», εξηγεί ο ίδιος.

Οι διαφορές
Αν και η διαδικασία μοιάζει με αυτή που ακολουθεί ο άνθρωπος, οι κόκκοι γύρης αποτελούνται από ένα και μόνο κύτταρο, και αυτή ίσως είναι και η μεγαλύτερη διαφορά τους. Επίσης, το κύτταρο της γύρης είναι αυτό που αναπτύσσεται με τη μεγαλύτερη ταχύτητα στα φυτά. «Είναι σαν να φυσάς σε ένα μπαλόνι και αυτό να αυξάνει τον όγκο του και να μεγαλώνει γρήγορα», εξηγεί ο δρ Γκέιτμαν.

Δημιουργική πραγματικότητα !!! (Ο Στουρνάρας ζει στη χώρα του ΣΚΑΪ)

Από το kartesios

Δημιουργική λογιστική: η χρήση παραπλανητικών, όχι όμως απαραιτήτως παράνομων, μεθόδων στη λογιστική
Δημιουργική πραγματικότητα: η χρήση παραπλανητικών, όχι όμως απαραιτήτως παράνομων, μεθόδων στην αλλοίωση της πραγματικότητας.
Ο Κωνσταντίνος Γ. Σημίτης ήταν καθηγητής Δημιουργικής λογιστικής. Περήφανος για τις γνώσεις και τις «επαφές» του, κατόρθωσε να χώσει την…Ελλάδα στην ΟΝΕ παρουσιάζοντας παραποιημένα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Τα «παιδιά» του, τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Σήμερα εξέλιξαν τη θεωρία του και έφτασαν στο σημείο να ασκούν τη Δημιουργική πραγματικότητα, πείθοντας τους Έλληνες ότι είναι προτιμότερο να μείνουμε στην ευρωζώνη, ακόμη κι αν καταστραφούμε ή πεθάνουμε.
Το αγαπημένο του «παιδί», ο υπουργός Οικονομικών και Θελημάτων, Γιάννης Στουρνάρας, δήλωσε σήμερα σε συνέντευξή του ότι, αν και το 72% του συνόλου των επαγγελμάτων είναι πλήρως απελευθερωμένο, πρέπει να ανοίξουν και όσα ανήκουν στο υπόλοιπο 28%. Αυτό πρέπει να συμβεί σύμφωνα με τον Στουρνάρα, διότι αμέσως «το ΑΕΠ της χώρας θα αυξηθεί κατά 15% από το άνοιγμα των επαγγελμάτων»!
Δε μπορώ να το καταλάβω, να το νιώσω, να το αντιληφθώ. Δεν καταλαβαίνω τι λέει. Ξέρω μονάχα πως λέει ασταμάτητα ψέματα. Δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα. Μια φούσκα αισιοδοξίας που όταν σκάσει, αυτός θα λείπει.
Σίγουρα, δε χρησιμοποιεί παράνομες μεθόδους στην αλλοίωση της πραγματικότητας. Όμως η αλλοίωση της πραγματικότητας είναι αδίκημα από μόνη της. Όπως δεν είναι παράνομο να χρησιμοποιείς ένα μαχαίρι της κουζίνας μέσα στην κουζίνα. Όμως αν με αυτό σκοτώσεις κάποιον στην κουζίνα, τότε είναι αδίκημα ο φόνος και όχι παράνομη η χρήση μαχαιριού κουζίνας μέσα σε κουζίνα.
Είναι ένοχος ο Στουρνάρας για δημιουργία ψευδαισθήσεων και παραπλάνηση του λαού, ακόμη κι αν ο λαός έχει τη λόξα να παραπλανιέται. Χρέος και όρκος των μελών μιας κυβέρνησης είναι να προστατεύουν ένα λαό. Έγκλημα είναι να τον χρησιμοποιούν εκμεταλλευόμενοι τις φοβίες του ή ακόμη και τη βλακεία του.
Ο Στουρνάρας δήλωσε στην ίδια συνέντευξή του ότι «για πρώτη φορά από το 1968 οι τιμές μειώθηκαν εφέτος. Οι τιμές πέφτουν πλέον στην Ελλάδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι άργησαν να πέσουν».
Είναι προφανές ότι ο Στουρνάρας παρακολουθεί μόνο ΣΚΑΪ και πιστεύει τη διαφήμιση του σταθμού για το θαυματουργό σουτιέν «super bra» το οποίο από 39,99€ πωλείται τώρα μόνο 19,99€. Είναι πολύ πιθανόν, ο Στουρνάρας να αγόρασε και τέτοια σουτιέν για να έχει επάνω του την απόδειξη της μείωσης τιμών στην Ελλάδα.
Ο Στουρνάρας ζει στη χώρα του ΣΚΑΪ. Υποκρίνεται πως δεν έχει αντιληφθεί καν ότι από τα κέρδη που αποκόμισαν οι βιομήχανοι εξ αιτίας της μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων τους, δεν μετακυλήθηκε ούτε μισό σεντ στο ράφι. Πήγαν όλα στις τσέπες τους κι έτσι ο μόνος ανταγωνισμός που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα ήταν μεταξύ των εργοδοτών για το ποιος θα έχει μεγαλύτερα κέρδη.
Το γλέντι των βιομηχάνων δεν τους επέτρεψε να παραστούν έστω και τυπικά στη συνάντησή τους με την ΓΣΕΕ. Κρίμα! Εξέθεσαν τους καλύτερους συνεργάτες τους. Αυτούς που ρήμαξαν και το τελευταίο ίχνος εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Όχι ότι είναι κάτι περίεργο. Είναι γνωστό ότι τη ρουφιανιά όλοι την αγάπησαν, αλλά τον ρουφιάνο κανείς.
Βοήθησε τα μάλα η ΓΣΕΕ τις κυβερνήσεις των μνημονίων να φτιάξουν την Δημιουργική τους πραγματικότητα. Στήριξε όλες τις προσπάθειες τους. Είναι στο ίδιο κάδρο με τον Σημίτη ως τον Σαμαρά και τον Στουρνάρα ανεβασμένο στο σκαλί για να φαίνεται.
Ο Σαμαράς ταξιδεύει στην Κίνα. Το παλιό σύνθημα των τοίχων «Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται» επιτέλους βρίσκει τη θέση του σε πρωθυπουργικό μυαλό. Ο Σαμαράς πηγαίνει να καθαρίσει τη φάση. Να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Εφόσον δεν έρχονται οι Κινέζοι να επενδύσουν μόνοι τους, θα πάει ο Σαμαράς να τους φέρει. Να ζητήσει εξηγήσεις.
Στον Σαμαρά αρέσουν οι καθαρές κουβέντες. Όπως και στον Στουρνάρα. Η ανάπτυξη θα ξεκινούσε το πρώτο τρίμηνο του 2012. Όμως η ανάπτυξη είναι κινητή εορτή κι έτσι μετατέθηκε για το τέλος του 2012. Δε βόλευε την ανάπτυξη εκείνη η περίοδος, είχε να πάει αλλού, οπότε το ραντεβού μαζί της ανανεώθηκε για το πρώτο εξάμηνο του 2013. Επειδή όμως η τρικομματική ένιωσε μια ανασφάλεια σχετικά με το ότι δε θα είχε οργανωθεί άψογα η φιέστα, μετέθεσαν την άφιξη της ανάπτυξης για το δεύτερο εξάμηνο, αλλά επειδή ο Στουρνάρας δε θέλει ποτέ να πέφτει έξω στις προβλέψεις του, ζήτησε από την ανάπτυξη να φτάσει το 2014.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Παρά τις προβλέψεις της Κομισιόν περί του εντελώς αντιθέτου, ο Στουρνάρας υπόσχεται ανάπτυξη το 2014 με ταυτόχρονη μείωση της ανεργίας. Επίσης βλέπει μειωμένες τιμές στα ράφια, αλλά και εκατοντάδες επενδυτές. Δεν ξέρω τι πίνει, αλλά απορώ που βρίσκει τόσο μεγάλες ποσότητες ώστε να δίνει από το ίδιο σε εκατομμύρια Έλληνες. Στην υγεία μας.

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2T3JifiN0

Tο άγχος των εξετάσεων στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες

Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια

Με βάση το άρθρο 27 του Προεδρικού Διατάγματος με θέμα την «Αξιολόγηση των μαθητών του Ενιαίου Λυκείου», οι μαθητές με δυσλεξία εξετάζονται προφορικά στα ίδια θέματα με τους μαθητές στης τάξης στην οποία ανήκουν.
Σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση Γ6/106/03-04-1992, η αξιολόγηση των δυσλεξικών μαθητών: «…πρέπει να γίνεται με κατανόηση, διακριτικότητα, αγάπη και εξάντληση της επιείκειας από όλους τους εκπαιδευτικούς, με απώτερο στόχο την ενίσχυση και ενθάρρυνση του δυσλεξικού μαθητή. Ας σημειωθεί ότι η επανάληψη της τάξης από έναν δυσλεξικό μαθητή και μάλιστα στην υποχρεωτική εκπαίδευση (Δημοτικό - Γυμνάσιο) μπορεί να οδηγήσει στην εγκατάλειψη της προσπάθειας για μάθηση και αξιοποίηση των δυνατοτήτων του, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να του δημιουργήσει ψυχολογικά, εκπαιδευτικά και κοινωνικά προβλήματα. Επισημαίνεται όμως ότι δεν πρέπει σε καμιάπερίπτωση να διαφαίνεται από την πλευρά του καθηγητή προς τον δυσλεκτικό μαθητή η επιβαλλομένη διακριτική μεταχείριση.»

Μέρες εξετάσεων και σίγουρα το κλίμα είναι τεταμένο σε πολλά σπίτια. Άγχος, κούραση, εκνευρισμός….είναι όλα μέσα στο πρόγραμμα. Θα λέγαμε πως είναι κοινά τα συναισθήματα που βιώνουν όλοι οι μαθητές αυτή τη χρονική περίοδο. Ωστόσο, ίσως τα αρνητικά συναισθήματα να είναι πιο έντονα στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Ο λόγος που αποφάσισα να επικεντρωθώ στα παιδιά αυτά δεν είναι γιατί τα θεωρώ «διαφορετικά», αλλά γιατί θα ήταν καλό να κατανοήσουμε πως μπορεί να νιώθουν εκείνα μπροστά στις εξετάσεις, με βάση πάντα τις δυσκολίες που βιώνουν. Έτσι, θα μπορέσουν και οι γονείς, αλλά και οι εκπαιδευτικοί, να προσφέρουν μεγαλύτερη στήριξη και κατανόηση στα παιδιά τους.

Ας δούμε λοιπόν πως νιώθουν. Τα παιδιά με δυσλεξία βιώνουν καθημερινά έντονο άγχος και ανησυχία για τη σχολική τους επίδοση. Γνωρίζοντας την αδυναμία τους να ανταποκριθούν πλήρως και με επιτυχία στις σχολικές απαιτήσεις και συγκρίνοντας την επίδοσή τους με τις αντίστοιχες επιδόσεις των συμμαθητών τους, αισθάνονται μειονεκτικά μέσα στη σχολική τάξη και νιώθουν ανασφάλεια. Αιτίες άγχους για τους μαθητές είναι η έλλειψη κατάλληλης βοήθειας από τους εκπαιδευτικούς, που πολλές φορές θεωρούν ότι έχουν έναν «δύσκολο μαθητή» στον οποίο δεν μπορούν να αφιερώσουν χρόνο. Επίσης, η αδυναμία των μαθητών αυτών να διαχειριστούν τις ανεπάρκειές τους, η έλλειψη χρόνου για τη διεκπεραίωση μιας δραστηριότητας, ο φόβος της αποτυχίας και της αντιμετώπισης από τους συμμαθητές καθώς και η διάσταση μεταξύ της υπέρμετρης προσπάθειες των δυσλεξικών παιδιών και της τελικής –μη ικανοποιητικής πολλές φορές– επίδοσής τους, αποτελούν μεγάλη πηγή άγχους. Έτσι, η προοπτική των εξετάσεων φαίνεται ότι αποτελεί μία από τις βασικές πηγές άγχους ιδιαίτερα για τους δυσλεξικούς εφήβους. Και αυτό συμβαίνει λόγω των χαμηλών ακαδημαϊκών τους δεξιοτήτων, του προσανατολισμού τους στην αποφυγή της χαμηλής επίδοσης και της πεποίθησης τους ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν επιτυχώς. Αυτός μπορεί να είναι και ο λόγος που ίσως το παιδί σας τελευταία στιγμή αρνείται να συμμετάσχει στις εξετάσεις, αρνείται να καταβάλει οποιαδήποτε προσπάθεια.

Η έλλειψη κινήτρων των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, τους έχει προφανώς οδηγήσει τώρα σε παθητική μάθηση και σε καταστάσεις έντονου άγχους. Και ας δούμε πιο συγκεκριμένα τι εννοώ με την έλλειψη κινήτρων. Αρχικά, όσον αφορά την απόδοση της επιτυχίας ή της αποτυχίας στις σχολικές του προσπάθειες, αποδίδουν την επιτυχία σε εξωτερικούς παράγοντες που το ίδιο το παιδί δεν ελέγχει. Παράγοντες όπως είναι η τύχη, η ευκολία του έργου που πέτυχε, η βοήθεια από τους άλλους. Αυτό δείχνει την χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού, αφού δεν θεωρεί ότι πέτυχε επειδή το ίδιο διάβασε, προσπάθησε και τελικά τα κατάφερε. Από την άλλη, αποδίδει την αποτυχία του σε εσωτερικούς παράγοντες που δεν μπορούν εύκολα να αλλάξουν, όπως είναι οι ικανότητες του και η προσπάθεια του να επενδύσει στο συγκεκριμένο έργο. Θεωρεί πάντα ότι θα αποτύχει, προκαλώντας έτσι πολλές φορές την αποτυχία του. Όσον αφορά το πόσο προσανατολισμένο είναι προς το στόχο του- και συγκεκριμένα τώρα των εξετάσεων- , είναι συνήθως προσανατολισμένα στην αποφυγή της αποτυχίας.

Τα παιδιά με δυσλεξία, εξαιτίας του έντονου φόβου τους μήπως αποτύχουν ή μήπως δεν καταφέρουν να εκπληρώσουν με επιτυχία κάποιο έργο, οδηγούνται σε έντονη άρνηση και σε μία γενικευμένη στάση έχοντας τη βεβαιότητα ότι δεν είναι σε θέση να μάθουν ή να καταφέρουν τίποτα. Θεωρούν πως οι δυνατότητες και οι ικανότητες τους δεν αρκούν για να φέρουν σε πέρας τα περισσότερα από τα θέματα με τα οποία θα έρθουν αντιμέτωπα στις εξετάσεις. Θέτουν έτσι χαμηλούς στόχους, τους οποίους ακόμη κι αν τους πετύχουν δεν κερδίζουν την αυτό-εκτίμηση.

Ίσως τα παραπάνω σας έδωσαν μια εξήγηση του πως βιώνουν τα παιδιά σας τις εξετάσεις, πως αισθάνονται, γιατί ίσως θέτουν χαμηλούς στόχους και γιατί αρνούνται την τελευταία στιγμή να συμμετάσχουν στις εξετάσεις τους, αν αυτό συμβαίνει.

Ποιά θα πρέπει να είναι η στάση των γονιών;

Γονείς, δημιουργήστε ένα κατάλληλο κλίμα αποδοχής και ασφάλειας. Το παιδί θα πρέπει να αισθάνεται την αποδοχή και το σεβασμό από εσάς για να μπορέσει και το ίδιο να πιστέψει στον εαυτό του. Οι απειλές, η αυστηρή κριτική, η λεκτική ή η σωματική βία όχι απλά δε βοηθούν το παιδί αλλά αντίθετα μειώνουν ακόμα περισσότερα την αυτοεκτίμησή και την προσωπική του δύναμη και του δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα.

Να θυμάστε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί δεν οφείλονται στο γεγονός ότι τεμπελιάζει, είναι ξεροκέφαλο ή δεν άκουγε όλη τη χρονιά τι έλεγε ο καθηγητής.

Να ανταμείβετε την πρόοδο του παιδιού σας και να το επαινείτε για την προσπάθεια που καταβάλλει. Να αναγνωρίζετε τη βελτίωσή του και όχι μονάχα το τελικό αποτέλεσμα.

Να έχετε ρεαλιστικούς στόχους από το παιδί σας και να μην του ζητάτε πράγματα που δεν μπορεί να καταφέρει.

Να εξασφαλίζετε στο παιδί ένα κατάλληλο περιβάλλον για τη μελέτη του, ήσυχο και μακριά από πράγματα που γνωρίζετε πως θα του διασπάσουν την προσοχή. Συχνές διακοπές και διάσπαση της προσοχής δυσκολεύουν το μαθητή να συγκεντρωθεί και να αποδώσει σωστά. Τα παιδιά με δυσλεξία χρειάζονται αυστηρή οργάνωση του τρόπου και του χρόνου που θα δουλεύουν.

Να είστε δίπλα στο παιδί σας με τον τρόπο που θα σας ζητήσει εκείνο, και όχι με τον τρόπο που θεωρείται εσείς ότι το βοηθάτε. Σεβαστείτε το!

Ποια θα πρέπει να είναι η στάση των εκπαιδευτικών την ώρα της προφορικής εξέτασης;

Αρχικά, ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να δημιουργήσει ένα κλίμα αποδοχής για το δυσλεξικό μαθητή. Οφείλει να σεβαστεί τις ιδιαιτερότητές του. Ο αυταρχικός τρόπος αντιμετώπισης, η κριτική και η απόδοση αρνητικών χαρακτηρισμών τραυματίζει το δυσλεξικό μαθητή και του δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Αυτό το θετικό κλίμα θα μπορούσε να δημιουργηθεί αν πχ ο καθηγητής έκανε μια φιλική συζήτηση με το μαθητή πριν την έναρξη της εξέτασης, σχετικά με το τι τον βοηθά στις εξετάσεις σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εμπειρία του.

Θα πρέπει να ενθαρρύνει το παιδί, δίνοντας του κίνητρο να συνεχίσει. Υπάρχουν μαθητές που ενώ γνωρίζουν την απάντηση δεν την δίνουν επειδή δεν πιστεύουν στον εαυτό τους. Με την ενθάρρυνση λοιπόν του εκπαιδευτικού, μπορούν να τα καταφέρουν.

Ακόμα και αν το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο οφείλει να αναγνωρίσει τη φιλότιμη προσπάθεια του μαθητή και να την επιβραβεύσει. Απλές φράσεις ενθάρρυνσης όπως «τα πηγαίνεις πολύ καλά», «μπράβο, συνέχισε την προσπάθεια σου» μπορεί να βοηθήσουν πολύ το μαθητή.

Ο δυσλεξικός μαθητής θα πρέπει να κάθεται σε σημείο που θα βοηθάει στη διατήρηση της προσοχής του. Αν κάποια στιγμή, στη διάρκεια της εξέτασης, παρατηρήσει ο εκπαιδευτικός διάσπαση προσοχής του μαθητή, θα πρέπει να τον βοηθήσει να επανέλθει στην εξεταστική διαδικασία με διακριτικούς χειρισμούς.

Οι ερωτήσεις του εκπαιδευτικού θα πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένες, με σαφείς και ξεκάθαρες οδηγίες. Ο λόγος που πρέπει να γίνει αυτό είναι διότι κάποιοι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες δυσκολεύονται στην κατανόηση των θεμάτων. Ορισμένοι ενδέχεται να δυσκολεύονται και στην κατανόηση σύνθετων ερωτημάτων ή οδηγιών ή ερωτημάτων με πολλά σκέλη. Για πολλούς δεν είναι τόσο πρόβλημα κατανόησης όσο συγκράτησης στη μνήμη και επεξεργασίας ή οργάνωσης σύνθετων λεκτικών δεδομένων.

Αν παρατηρήσετε ότι τα επίπεδα άγχους του μαθητή αυξάνουν σε βαθμό που έχει αρνητικό αντίκτυπο στην εργασία του, μπορείτε να του προτείνετε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα παραμένοντας στον εξεταστικό χώρο και να δοκιμάσει απλές τεχνικές χαλάρωσης -να στρέψει την προσοχή του σε κάτι άλλο πιο ευχάριστο -να κλείσει τα μάτια και να φέρει στο νου του μια ευχάριστη εικόνα. Παράλληλα, θα πρέπει να διαβεβαιώσετε το μαθητή ότι αυτή η σύντομη στιγμή χαλάρωσης δε θα επηρεάσει το συνολικό χρόνο εξέτασής του.

Συμβουλές προς όλους τους μαθητές που δίνουν εξετάσεις:

Αρχικά, θα πρέπει να γνωρίζεται ότι το άγχος σας για τις εξετάσεις είναι φυσιολογικό. Είναι δημιουργικό μέχρι το σημείο εκείνο που σας κινητοποιεί να καταβάλετε το μέγιστο των προσπαθειών σας ώστε νε επιτύχετε το στόχο σας. Από την άλλη όμως, μπορεί να γίνει και επικίνδυνο όταν δεν μπορείτε πια να το ελέγξετε, αφού περιορίζει την πραγματική σας ικανότητα για απόδοση και σας κάνει να υποφέρετε. Δυσκολεύει τη συγκέντρωση σας και μπορεί να σας οδηγήσει σε μπλακ-αουτ.

Συζητήστε τους φόβους και τις αμφιβολίες σας με ανθρώπους που μπορούν να σας ακούσουν.

Αξιολογείστε το άγχος σας. Όλοι έχουμε άγχος σε αντίστοιχες συνθήκες. Το άγχος της αποτυχίας είναι φυσιολογικό.

Φροντίστε τον εαυτό σας. Να τρώτε και να κοιμάστε καλά. Είναι περισσότερο σημαντικό απ’ ότι πιστεύετε.

Κάντε ένα περίπατο, λίγη άσκηση ή χαλάρωση.

Μην κάνετε αρνητικές σκέψεις πριν τις εξετάσεις. Δεν σας βοηθάει καθόλου.

Να θυμάσαι: Η επιτυχία είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ωστόσο η αποτυχία δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ο βασικός στόχος είναι να είστε ευτυχισμένοι άνθρωποι!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ!

lesvosnews.net

Οι Τούρκοι δεν άλλαξαν και ούτε θα αλλάξουν

Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου 

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο η Αγιά - Σοφιά να λειτουργήσει εκ νέου ως τζαμί. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που Τούρκος αξιωματούχος τονίζει κάτι τέτοιο. Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα που περνάει όμως, οι Τούρκοι βεβαιώνουν με τα πεπραγμένα τους, πως δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση για ειρηνική συνύπαρξη με τους Έλληνες. Και έτσι, πρώτοι αυτοί ακυρώνουν τους εδώ διεθνιστές ή νεοφιλελεύθερους παραμυθάδες της «ελληνοτουρκικής φιλίας». Τους παραμυθάδες, που κάποτε μας έθεταν διλήμματα του τύπου «βούτυρο ή κανόνια», ή χόρευαν αλήστου μνήμης εξευτελιστικά ζεϊμπέκικα ενώπιον Τούρκων αξιωματούχων, ή μας έλεγαν κουταμάρες του στιλ ότι «σύνορα που τα διασχίζουν εμπορεύματα, δεν τα διασχίζουν στρατοί». Τους παραμυθάδες που δεν πτοήθηκαν καν, όταν δολοφονήθηκε από τους Τούρκους στις 23 Μαΐου 2006, ο ΗΡΩΑΣ σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης.

Όπως έγινε γνωστό προ ημερών δια του κυπριακού Τύπου, οι Τούρκοι προχώρησαν σε οργανωμένη μετακίνηση οστών, με στόχο την απόκρυψη μαζικού τάφου Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα. Και αυτό γράφτηκε, καθώς η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους ανακάλυψε σημείο ταφής στον Κορνόκηπο, «όπου βρέθηκαν μόνο οστά από γόνατα, ελάχιστα δόντια και λίγα ψιλοθρυμματισμένα κόκαλα. Αριθμητικά τα οστά που βρέθηκαν θα μπορούσαν να ανήκουν σε ένα μόλις άτομο, ωστόσο οι εξετάσεις DNA που έγιναν ταυτοποίησαν τα ευρήματα με 29 Ελληνοκύπριους νεαρούς στρατιώτες του 361 Τάγματος Πεζικού».

Και διαβάζουμε παρακάτω: «Οι κηδείες των ταυτοποιηθέντων Ε/Κ γίνονται τις τελευταίες μέρες και συνεχίζονται, χωρίς ωστόσο να έχει ξεκαθαρίσει αν ο κύριος όγκος των λειψάνων βρίσκεται κάπου αλλού ή έχει καταστραφεί τελειωτικά. Το όλο θέμα φέρνει ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της εκκένωσης ομαδικών ταφών και μετακίνησης οστών που γίνεται, είτε για κάλυψη προσωπικής ανάμειξης σε κτηνωδίες του 1974, είτε οργανωμένα για απόκρυψη ομαδικών ταφών. Για τον τάφο των Ε/Κ στον κατεχόμενο Κορνόκηπο πληροφορίες και μαρτυρίες αναφέρουν ότι η μετακίνηση έγινε το 1996 με ένα φορτηγό και μια μπουλντόζα. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι η μετακίνηση έγινε λόγω άσκησης του κατοχικού στρατού».

Την ίδια ώρα μαθαίνουμε για την τουρκική εμμονή για έπαρση της τουρκικής σημαίας σε όσες μαρίνες εντός της ελληνικής επικράτειας έχουν πλέον περάσει στα χέρια εταιρειών που εκπροσωπούν τουρκικά συμφέροντα. Με λίγα λόγια, τίποτα στην τουρκική συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας δεν έχει αλλάξει. Το αντίθετο: οι Τούρκοι, προωθώντας το συνεχή εποικισμό της χώρας μας με τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες, προσπαθούν να διαβρώσουν τον εθνικό κορμό της χώρας μας.

Αυτό, το κάνουν χέρι-χέρι με τις ΜΚΟ της Νέας Τάξης Πραγμάτων (βλ. Σόρος και σία) και την εθνομηδενιστική αριστερά, η οποία, λόγω της αρρωστημένης προσκόλλησής της σε αδιέξοδα ιδεολογήματα, αδυνατεί να κατανοήσει ποιο είναι το πραγματικό γεωπολιτικό διακύβευμα στην περιοχή μας. Φυσικά, το να περιμένει κανείς να κατανοήσει η αριστερά το στοιχειώδες, ότι δηλαδή, η ανίερη συμμαχία της με τους εχθρούς της χώρας, στρέφεται κατά της Ελλάδας, είναι μάλλον μάταιο και χάσιμο χρόνου. Θυμίζουμε εδώ τα όσα έχουν πει για τα Ίμια και τα σύνορά μας, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ή τις αμέτρητες προδοσίες του ΚΚΕ (πχ θέσεις της 5ης Ολομέλειας για την Μακεδονία μας) στη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Ο γράφων, είναι επιζών της κυπριακής τραγωδίας. Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ. Η λήθη, αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο των εθνομηδενιστών. Και όσον αφορά στα εθνικά μας θέματα, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Η δήθεν «ελληνοτουρκική φιλία», μία επιδίωξη έχει: Τη λήθη. Αυτό, για να υποβοηθηθούν γεωπολιτικοί σχεδιασμοί στην περιοχή μας, που σκοπό έχουν να καταστήσουν την πατρίδα μας κομπάρσο στα δρώμενα της ΝΑ Μεσογείου.

Τι μας ζητούν να ξεχάσουμε κάποιοι και κάποιες, μιλώντας για «συνωστισμούς»: το σκοτάδι 400 χρόνων τουρκικής σκλαβιάς, την γενοκτονία του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής, τα Σεπτεμβριανά και τις απελάσεις των Ελλήνων της Πόλης, την εισβολή στην Κύπρο και την συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή μεγάλου τμήματος της νήσου από τους Τούρκους αλλά και τον συνεχιζόμενο εποικισμό της από Ανατολίτες, τις συνεχείς προκλήσεις στο Αιγαίο (βλ. Ίμια & δολοφονία Ηλιάκη, μεταξύ πολλών άλλων), την υπονόμευση της ελληνικής κυριαρχίας στη Θράκη και βάλτε. Η απάντησή μας σε όλα αυτά, πρέπει να είναι το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

Όπως όλα δείχνουν, η Άγκυρα δεν έχει καμία πρόθεση να προβεί σε αναθεώρηση της πολιτικής της έναντι της Ελλάδας. Το αντίθετο: θεωρώντας την κρίση που περνά η χώρα μας ως ευκαιρία, κοιτάζει να κεφαλαιοποιήσει, κλιμακώνοντας τις πιέσεις της σε όλα τα μέτωπα. Η συμπεριφορά αυτή είναι ΑΝΕΝΤΙΜΗ, χαρακτηριστική όμως μιας χώρας και ενός όχλου, ο οποίος το μόνο που έχει να επιδείξει στην ιστορία του είναι γενοκτονίες. Έλληνες, Αρμένιοι, Κούρδοι, Συροχαλδαίοι και πολλοί άλλοι λαοί, πλήρωσαν ακριβά τη συγκατοίκηση ή τη γειτνίασή τους με τους Τούρκους.

Σήμερα, τη γειτνίαση πληρώνουν τραυματίες Σύριοι πρόσφυγες, που τεμαχίζονται στην κυριολεξία από Τούρκους «γιατρούς» σε κλινικές της Αττάλειας για τα όργανά τους! Και όλα αυτά, μπροστά στα μάτια της αμήχανης «διεθνούς κοινότητας», η οποία, σε μια ανάλογη περίπτωση, αυτή του Κοσσυφοπεδίου (διεθνούς έδρας πλέον της παγκόσμιας μαφίας), άργησε πάρα πολύ να αντιδράσει, «θυσιάζοντας» μάλιστα για να «κουκουλώσει» υπόθεση εμπορίας οργάνων Σέρβων αιχμαλώτων του UCK, ένα από τα «αγαπημένα» της παιδιά, την εισαγγελέα του Διεθνούς Δικαστηρίου Κάρλα Ντελ Πόντε.

Όσοι εθνομηδενιστές λοιπόν προωθούν την «ελληνοτουρκική φιλία», υπονομεύουν την ασφάλεια όλων μας και προωθούν την συρρίκνωση του Ελληνισμού. Δεν θα τους το επιτρέψουμε.

Πηγή

Μύθοι και αλήθειες για τα αντηλιακά

Τί δείκτη προστασίας πρέπει να έχει ένα καλό αντηλιακό; Πόσο πρέπει να βάζουμε και κάθε πότε να το ανανεώνουμε; Είναι ασφαλή τα περυσινά αντηλιακά μας;
Αμερικανοί επιστήμονες έχουν τις απαντήσεις – και ξεδιαλύνουν τους μύθους από τις αλήθειες.

1. Όσο υψηλότερος ο δείκτης προστασίας, τόσο το καλύτερο. Μύθος. Ακούγεται λογικό, αλλά οι διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες όσο νομίζουμε.

Ένα αντηλιακό με SPF ίσο με 15 δεσμεύει το 93% της υπεριώδους ακτινοβολίας, ενώ ένα με SPF ίσο με 30 δεσμεύει το 97% και ένα άλλο με SPF50 το 98%.

«Ο δείκτης προστασίας, όμως, παύει να έχει σημασία, εάν κάποιος δεν χρησιμοποιεί επαρκή ποσότητα από το αντηλιακό», προειδοποιεί η δρ Μόνα Γκοχάρα, επίκουρη καθηγήτρια Δερματολογίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ. Και αυτό, φαίνεται πως είναι μάλλον ο κανόνας, σύμφωνα με πολλές μελέτες.

Για καλύτερη προστασία, η δρ Γκοχάρα λέει πως χρειαζόμαστε ποσότητα ίση με ένα μπαλάκι του πινγκ πονγκ για το σώμα μας, 30 λεπτά πριν βγούμε έξω, ούτως ώστε να την απορροφήσει καλά το δέρμα μας. Από κει και πέρα, θέλουμε νέα επάλειψη στα σημεία του σώματος που βλέπει ο ήλιος κάθε δύο ώρες.

Όσον αφορά το πρόσωπο, χρειάζεται ποσότητα ίση με ένα δίευρο κάθε μέρα, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες.

2. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα περυσινά αντηλιακά. Αλήθεια. Τα περισσότερα αντηλιακά έχουν χρόνο ζωής περίπου δύο χρόνια, κατά τον δρα Τζόρνταν Γκίλμαν, από τη Νέα Υόρκη.

Αν, πάντως, χρησιμοποιείτε σωστά το αντηλιακό, δύσκολο να σας περισσέψει από το προηγούμενο καλοκαίρι, δεδομένου ότι χρειάζεστε 25 έως 50 ml αντηλιακού για να καλύψετε επαρκώς όλο το σώμα σας – συνεπώς τα 100 ml στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να σας αρκέσουν για τέσσερις επαλείψεις το πολύ.

3. Αντηλιακό χρειάζονται μόνο τα σημεία του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο. Μύθος. Το μέσο T-shirtπαρέχει όση προστασία θα παρείχε ένα αντηλιακό με SPF ίσο με 7, λέει ο δρ Γκίλμαν.

Τα σκούρα και τα πυκνά υφάσματα παρέχουν περισσότερη προστασία, αλλά ασφαλέστερο είναι να αλείφετε όλο σας το σώμα με αντηλιακό και να το αφήνετε μισή ώρα να απορροφηθεί πριν ντυθείτε για να βγείτε από το σπίτι.
Εκτός κι αν έχετε την οικονομική δυνατότητα να προμηθευτείτε αντηλιακά ρούχα, τα οποία κατασκευάζονται από ειδικά, ηλιοπροστατευτικά υφάσματα.

4. Αν χρησιμοποιείτε μέικ απ με SPF δεν χρειάζεστε σκέτο αντηλιακό στο πρόσωπο. Μύθος. Ασφαλώς το μέικ απ με SPF είναι προτιμότερο από το σκέτο, αλλά δεν παρέχει εξίσου μεγάλη ηλιοπροστασία με την επάλειψη του προσώπου πρώτα με μία αντηλιακή λοσιόν και μετά την εφαρμογή του μέικ απ με το SPF.

Και αυτό, διότι αφ’ ενός τα περισσότερα μέικ απ «σπάνε» κάποιες ώρες μετά την εφαρμογή τους με συνέπεια να βρίσκουν «περάσματα» οι υπεριώδεις ακτίνες του ηλίου, αφ’ ετέρου για να παράσχουν πλήρη προστασία πρέπει να αλειφθούν σε παχύ στρώμα – και αυτό οι περισσότερες γυναίκες δεν το κάνουν, κατά τον δρα Γκίλμαν.

Συνεπώς, να βάζετε πρώτα αντηλιακή λοσιόν και μετά μέικ απ με SPF.

5. Τα αντηλιακά είναι καρκινογόνα. Μύθος. Η μόνη περίπτωση να κινδύνευε από αυτά η υγεία θα ήταν να απορροφούσε τα συστατικά τους ο οργανισμός και αυτό δεν συμβαίνει, κατά την δερματολόγο δρα Έιμι Γουέσλερ.

Όπως εξηγεί, η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλίου διασπά αρκετά γρήγορα τα χημικά των αντηλιακών, πολύ πριν εισδύσουν στο δέρμα.

Αν παρ’ όλα αυτά ανησυχείτε, να χρησιμοποιείτε αντηλιακά με φυσικά δεσμευτικά συστατικά όπως το οξείδιο του ψευδαργύρου και το οξείδιο του τιτανίου, τα οποία παραμένουν στην επιφάνεια του δέρματος σχηματίζοντας έναν προστατευτικό φραγμό στον ήλιο.

6. Τα αδιάβροχα αντηλιακά αντέχουν όλη τη μέρα. Μύθος. Κανένα αντηλιακό δεν είναι εντελώς αδιάβροχο, γι’ αυτό και η Υπηρεσία Τροφίμων & Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ επιτρέπει να χαρακτηρίζονται «ανθεκτικά στο νερό» (water-resistant) και όχι «αδιάβροχα» (waterproof).

Αν ιδρώσετε ή μπείτε στο νερό για κολύμπι, πρέπει να επαναλάβετε την επάλειψη μόλις βγείτε, ειδάλλως χρειάζεστε επάλειψη κάθε 2-3 ώρες.

7. Τα αντηλιακά εμποδίζουν την παραγωγή της βιταμίνης D στο δέρμα. Μύθος. Παρά τη χρήση τους, το δέρμα εκτίθεται σε μικρή ποσότητα υπεριώδους ακτινοβολία, η οποία είναι επαρκής για να παραχθούν οι απαιτούμενες ποσότητες βιταμίνης D, κατά τον δρα Μπρετ Κόλντιρον, επίκουρο καθηγητή Κλινικής Δερματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι.

8. Τα αντηλιακά με αντιοξειδωτικά παρέχουν καλύτερη προστασία από την UVAκαι την UVB. Αλήθεια. Αν και δεν αποτελούν ενεργά αντηλιακά συστατικά, τα αντιοξειδωτικά αποτελούν δραστικό συμπλήρωμα του SPF, δεσμεύοντας τις επιβλαβείς ακτίνες που «διαφεύγουν» από τα αντηλιακά συστατικά, κατά την δρα Γκοχάρα.

Τέτοια αντιοξειδωτικά συστατικά είναι το εκχύλισμα του πράσινου τσαγιού και οι πολυφαινόλες από τομάτες και μούρα, προσθέτει. «Μελέτες έχουν δείξει ότι εμποδίζουν την δημιουργία επιβλαβών ελεύθερων ριζών εν τη παρουσία υπεριώδους ακτινοβολίας», εξηγεί.

H έκθεση του ΔΝΤ και η συντεχνία των καθηγητών

του Δημήτρη Μητρόπουλου 

Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για το ελληνικό διαρθρωτικό πρόγραμμα δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Ελλάδας έχει προχωρήσει ικανοποιητικά. Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει προχωρήσει σε βαθιές αλλαγές που ήταν επιθυμητές εδώ και δεκαετίες, αλλά ήταν αδύνατο λόγω των «συντεχνιών», δηλαδή της κοινωνίας, να τις προωθήσουν όσο ήθελαν. Τώρα όμως με το σοκ της κρίσης χρέους και το ειδικό κράτος έκτακτης ανάγκης της Τρόικα που «δικαιολόγησε» αυτό το σοκ, αυτός ο μετασχηματισμός προχώρησε, σύμφωνα με την ίδια την έκθεση.

Έτσι ο ελληνικός καπιταλισμός αποκτάει σιγά σιγά την δική του «καθαρή» ταυτότητα. Αυτή που του ταιριάζει καλύτερα, έξω από στρεβλώσεις και προσμίξεις του παρελθόντος. Ολοκληρώνεται η προσπάθεια ο ελληνικός καπιταλισμός να θυμίζει περισσότερο λατινική Αμερική των δεκαετιών 80 και 90, περισσότερο ασιατικό καπιταλισμό ή καπιταλισμό των βαλκανικών χωρών της δεκαετίας 90 και του 2000.

Σε κάθε περίπτωση ο ελληνικός καπιταλισμός τελειώνει με την όποια ευρωπαϊκή του ταυτότητα, τουλάχιστον στο σκέλος που αυτή σχετίζεται ακόμα με μια σοσιαλιστική κληρονομιά του 20ου αιώνα, το κοινωνικό κράτος. Γιατί όσο και να έχει προωθηθεί ο νεοφιλελευθερισμός στην μετά Θάτσερ Ευρώπη, το κοινωνικό κράτος, το οποίο αναθεματίζουν στην Ελλάδα και στοχοποιούν ότι φταίει για όλα μας τα δεινά, είναι ακόμα ισχυρό στην Ευρώπη, την οποία κατά τ’ άλλα θαυμάζουν.

Η έκθεση του ΔΝΤ μιλάει αρκετά αναλυτικά για το πως πρέπει να ολοκληρωθεί αυτή η μεταρρύθμιση-αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού.

Πρώτος στόχος η «μισθωτοποίηση» των πολλών μικρών ελλήνων «ιδιοκτητών» μέσω της φορολογικής τους συμπίεσης. Ο μισθωτός δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος λίγα πράγματα έχουν να δώσουν ακόμα στο φορολογικό σύστημα. Ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο ιδιοκτήτης, ο φαρμακοποιός, ο ταξιτζής, ο φούρναρης, ο μαγαζάτορας, όλη αυτή η μικρομεσαία τάξη μικροϊδιοκτητών-ελεύθερων επαγγελματιών οφείλει να φύγει από την μέση ως ένας αναχρονισμός ενός στρεβλού καπιταλισμού. Κανένας «σοβαρός» καπιταλισμός και ειδικά ο μονοπωλιακός δεν έχει τόσους μικρούς ανεξάρτητους «καπιταλιστές». Το γονάτισμά τους μέσω της φορολογίας – οι ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν πάρει μια γεύση, όπως και όσοι έβαλαν φωτοβολταϊκά πάρκα – είναι ο βασικός στόχος. Η συμπίεση αυτών των στρωμάτων, μαζί με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την θεσμική απελευθέρωση για τους «επενδυτές», ανοίγει ένα νέο πεδίο κερδοφορίας σε τομείς που έως τώρα ήταν «κλειστοί» για το μεγάλο κεφάλαιο (πχ κλειστά επαγγέλματα).

Το δεύτερο είναι η ολοκληρωτική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Όχι για να γίνουμε περισσότερο «Ευρώπη», αλλά για να γίνουμε περισσότερο Ασία και Βαλκάνια! Και μιας και στον ιδιωτικό τομέα αυτή η απορρύθμιση έχει προχωρήσει και έχει δώσει και αποτελέσματα, το ΔΝΤ επισημαίνει ότι πρέπει να πέσει και το ταμπού των απολύσεων στο δημόσιο.

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ των κρατικοδίαιτων εφοπλιστών και μεγαλοεργολάβων έχουν την μαεστρία να αποσυνδέουν την φασαρία με τις πανελλαδικές και την απεργία των εκπαιδευτικών, από το παραπάνω πλαίσιο. Η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών είναι το μέσο για να γίνουν απολύσεις και στον χώρο των εκπαιδευτικών, πέρα από το υπόλοιπο δημόσιο. Και αυτή η πολιτική επιλογή υπάρχει στην έκθεση του ΔΝΤ που κυκλοφορεί τις ίδιες περίπου μέρες, σαν προτροπή. Κι όμως κανείς δεν τα συνδέει. Γιατί;

Η επικείμενη απεργία των καθηγητών, αν ψηφιστεί, είναι μια απεργία εργαζομένων ενάντια στην «μεταρρύθμιση» της Τρόικας και του ΔΝΤ. Δεν είναι μια κλαδική απεργία. Όμως για να νικήσει κάθε τέτοια απεργία πρέπει να βγει να μιλήσει γι’ αυτόν τον στόχο. Και όσο μπορεί να αναδείξει το δικό της όραμα. Μιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Χωρίς παραπαιδεία. Με δωρεάν στήριξη και πρόνοια για τους μαθητές στην μεταφορά τους, στην σίτισή τους, στις υποδομές. Με εκπαιδευτικό που θα ζει με αξιοπρέπεια από τον μισθό του. Που δεν θα εξαρτάται από την βιομηχανία των φροντιστηρίων. Που θα είναι δάσκαλος και όχι κρατικός υπάλληλος. Σε αντίθεση με το νεοφιλελεύθερο και διαλυμένο σχολείο του ΔΤΝ και της Ε.Ε.

Η ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται, προς το παρόν, να βλέπει στην απεργία των καθηγητών μια ευκαιρία αντιπαράθεσης με την Τρόικα και την κυβέρνηση. Η συζήτηση γίνεται όπως γινόταν και σε άλλες φάσεις, σε άλλες απεργίες προ Μνημονίου. Σαν να ξεχάσαμε ότι μας κυβερνάει η Τρόικα. Σαν να συνηθίζουμε στις απολύσεις. Ξεχάσαμε ότι όλα τα μέτρα καταλήγουν στις τσέπες των τραπεζών και των ισχυρών χωρών του Βορρά. Ότι ζούμε σε έκρυθμη κατάσταση. Ότι κόβουν από την υγεία, κόβουν από την παιδεία, κόβουν από τις συντάξεις. Ότι ο Πρετεντέρης είναι ο πιστός υπηρέτης της Τρόικας και του Μπόμπολα, με τον πιο εμετικό-λαϊκίστικο τρόπο, σε όποιον κινητοποιείται εδώ και 4 χρόνια.

Η κοινωνία φαίνεται να ξεχνάει, ή πιο σωστά φαίνεται να «χωνεύει», το ελληνικό πείραμα μετασχηματισμού. Η αισιοδοξία του ΔΝΤ και της ελληνικής κυβέρνησης, δυστυχώς περνάει με τον τρόπο της και σε τμήματα του πληθυσμού. Όχι σαν χαζοχαρούμενη πίστη ότι θα έρθει η ανάπτυξη του Σαμαρά. Αλλά σαν έλλειψη προσδοκιών, σαν κούραση από την σύγχυση και το σοκ που έχει μπει εδώ και 4 χρόνια, σαν αναμονή μήπως τα μεγάλα χαστούκια πέρασαν και τώρα μένει να δούμε πως θα τα κουτσοβολέψουμε ο καθένας στα νέα δεδομένα.

Αυτό το κοινωνικό ρεύμα της αναδίπλωσης και της προσαρμογής – συνήθειας στα νέα δεδομένα είναι ισχυρό, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Υπάρχει και ένα ακόμα ισχυρό ρεύμα που ψηφίζει ΚΑΝΕΝΑΝ στις δημοσκοπήσεις, που νιώθει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, που θα έβλεπε θετικά μεγάλες τομές αλλά δεν ξέρει ποιες είναι αυτές, δεν αυτοπροσδιορίζεται σε κάποιο ιδεολογικό ρεύμα, στην αριστερά ή αλλού. Μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα κοινωνικό ρεύμα θετικό σε μια πολιτική του τύπου ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΑΝΤΟΥ!

Αυτό το ρεύμα είναι δύσπιστο στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο τελευταίος δίνει μηνύματα ότι θα είναι μια δύναμη, αν πιστέψουμε ότι είναι ειλικρινής, ήρεμων βαθμιαίων μεταβολών, προσπάθειας συνεννόησης με τους δανειστές χωρίς ρήξεις και μεγάλες τομές κοκ.

Η απάντηση στο ποιος και πως θα αντιστρέψει αυτό το ρεύμα προσαρμογής και θα εκφράσει το ρεύμα της ανατροπής, δεν είναι εύκολη. Οφείλει να δώσει απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα όμως τα καύσιμα θα είναι λίγα αν προσπαθεί να απαντάει σε ερωτήσεις και όχι να θέτει ερωτήσεις. Αν δεν διαμορφώσει μια ηγεμονική ανατρεπτική πρόταση για την ελληνική κοινωνία. Η τρόικα και το ΔΝΤ είχαν τέτοια. Αν και την έντυσαν με πλήθος μύθων, ψευδών, στρεβλώσεων, προπαγάνδας, προσπάθησαν και προσπαθούν, με τις όποιες απώλειες όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ, να πείσουν ότι θα ανατρέψουν την παλιά αναχρονιστική Ελλάδα και θα φτιάξουν μια νέα. Και το κάνουν. Όσο κι αν αυτή η νέα Ελλάδα δεν είναι πρόοδος αλλά οπισθοδρόμηση.

Η αριστερά που ισχυρίζεται ότι θέλει να πείσει την πλειοψηφία της κοινωνίας για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό οφείλει να έχει μια μαζική γραμμή που να έρχεται σε επαφή, να εκφράζει και να πολιτικοποιεί αυτό το κοινωνικό ρεύμα ανατροπής. Να συγκροτήσει ένα πολιτικό ρεύμα σύγκρουσης με το σύστημα εντός Ελλάδας και με το διεθνοποιημένο σύστημα καταρχήν εντός Ε.Ε., ένα πολιτικό ρεύμα διεξόδου από την κρίση. Τι Ελλάδα θέλει να φτιάξει; Με τι πολιτικό σύστημα; Με ποιο παραγωγικό-αναπτυξιακό πρότυπο; Με ποια σχέση με τις γύρω χώρες; Με ποια θέση για τους εργαζόμενους; Ποιο θα είναι το γενικό πλαίσιο για τους αυτοαπασχολούμενους και ποιο για τους λεγόμενους «ξένους επενδυτές»; Με ποιο κράτος πρόνοιας; Με ποια νοσοκομεία και ποια σχολεία, ποια πανεπιστήμια και ποια έρευνα;

Είναι προφανές ότι ο εγκλωβισμός της συζήτησης σε μια γραμμή του τύπου «θα προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε την λιτότητα σε μια προσπάθεια σύμπτυξης μετώπου με τις χώρες του νότου, απέναντι στον Μερκελισμό», είναι μακριά από μια τέτοια πολιτική.

Η εκπόνηση ενός σχεδίου Β, για να φέρει εις πέρας αυτές τις ανατροπές, θα έχει ως απαραίτητη αφετηρία την έξοδο από την ευρωζώνη, την εθνικοποίηση των τραπεζών και την μονομερή παύση πληρωμών στους δανειστές. Σαν μια απαραίτητη πολιτική αποκατάστασης της λαϊκής κυριαρχίας. Σαν μια μίνιμουμ προϋπόθεση για να μπορέσει αυτός ο λαός να εμπνευστεί γύρω από ένα δικό του σχέδιο ανοικοδόμησης και μετασχηματισμού. Όμως για να είναι ο μετασχηματισμός βαθύς και με ορίζοντα όχι τον βαλκανικό καπιταλισμό που θέλει το ΔΝΤ, αλλά τον σοσιαλισμό, δεν αρκεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, όσο και αν αποτελεί κεντρική τομή. Το σχέδιο Β, σαν εναλλακτικό σχέδιο ανατροπής σε όλους τους τομείς, οφείλει να μην φοβηθεί να διατυπώσει τον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού. Και να τολμήσει να προτείνει αντινεοφιλελεύθερες και αντιιμπεριαλιστικές «μεταρρυθμίσεις» και αλλαγές παντού! Να επιχειρήσει να εκφράσει και να πολιτικοποιήσει το ρεύμα της ανατροπής. Πριν το ρεύμα της προσαρμογής κυριαρχήσει για πολλά χρόνια στις συνειδήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.