Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Αν εξοκείλουμε έστω και κατ’ ελάχιστο από την πολιτική που εφαρμόζουν στη χώρα ο κ.Σαμαράς και ο κ.Βενιζέλος μια ανείπωτη καταστροφή μας απειλεί: Το χορτάρι θα γίνει κάρβουνο, η θάλασσα θα γίνει γιαούρτι, ο Ήλιος θα βγαίνει μόνο δυο φορές το μήνα και τα πλεούμενα θα γίνουνε πετούμενα…
Έστω και λίγο να παρεκκλίνουμε από το πρόγραμμα «σωτηρίας» της κυβέρνησης, της ΕΕ και της τρόικας, αν διαταραχτεί έστω και κατά ένα «και» η πολιτική που επιτρέπει σε...
559 εγχώριους κεφαλαιούχους να διαθέτουν το 42% του εθνικού πλούτου της χώρας όταν 4 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε τα όσα μακάβρια και μαρτυρικά συμβούν στον έρμο τούτο τόπο θα κάνουν την Αποκάλυψη του Ιωάννη να μοιάζει με παιδικό λούνα παρκ…
Για να ξέρετε, δηλαδή, αν δεν αφήσουμε ήσυχο τον πρωθυπουργό να λύνει -προς όφελός μας - τα θέματα στις συναντήσεις του με την κυρία Μέρκελ, εκτός ότι δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις, εκτός ότι δεν θα υπάρχουν τρόφιμα, εκτός ότι τα ράφια θα είναι άδεια, εκτός ότι θα μπει δελτίο στο ψωμί, εκτός ότι δεν θα υπάρχουν φάρμακα, εκτός ότι δεν θα υπάρχει πετρέλαιο (αυτά είναι από το ρεπερτόριο των εκβιασμών και της κινδυνολογίας που ακούστηκαν κατά την προεκλογική περίοδο του 2012), μια νέα πληγή του Φαραώ θα επιπέσει επί των κεφαλών μας: «Θα αδειάσουν οι τράπεζες από καταθέσεις»!
Αυτή είναι η νέα καταστροφή για την οποία μίλησε - αυτοπροσώπως - ο πρωθυπουργός την περασμένη βδομάδα. Ελάτε, λοιπόν, ας εξακολουθήσουμε να είμαστε ένας λαός – λόχος, με μια και μόνο αποστολή, κατά τα πρότυπα του λόχου στο «Διασώστε τον στρατιώτη Ράιαν». Με τη διαφορά ότι ο δικός μας «Ράιαν» δεν είναι στρατιώτης, αλλά τραπεζίτης. Τουτέστιν: Πάψτε να ζητάτε ρεύμα και πετρέλαιο θέρμανσης όσοι ζείτε στην εποχή των μαγκαλιών. Πάψτε να διαμαρτύρεστε για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα των αστέγων. Πάψτε να βαρυγκωμάτε μετρώντας τα 300 ευρώ της συφοριασμένης σύνταξης. Νυν υπέρ πάντων η «ασφάλεια των τραπεζών»! Το κυβερνητικό «success story» έχει προτεραιότητες: Πρώτα οι θαλερές τράπεζες και μετά θα δούμε για τον λαό που ζει στην αιθαλομίχλη…
Το πρόβλημα βέβαια με αυτού του τύπου τους εκβιασμούς είναι ότι έχουν αποκηρύξει κάθε σημείο επαφής τους με την πραγματικότητα. Αρκεί να σημειωθεί ότι – λόγω ακριβώς της ακολουθούμενης πολιτικής - από το 2008 μέχρι σήμερα από τις τράπεζες τις οποίες ο ελληνικός λαός χρηματοδοτεί με το αίμα του, έχουν κάνει φτερά καταθέσεις άνω των 75 δισ. ευρώ. Αντίστοιχες είναι οι επιδόσεις της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Οι απώλειες των Ασφαλιστικών Ταμείων κατά την ίδια περίοδο ανήλθαν στα 33 δισ. ευρώ.
Επομένως, ακόμα κι αν κάνουμε τη σύμβαση να δεχτούμε τη συλλογιστική των «Ρομπέν των τραπεζών», το συμπέρασμα που προκύπτει - βάσει της δικής τους λογικής - είναι προφανές: Εκείνο που απειλεί το ύψος των καταθέσεων στις τράπεζες (αλλά και τα αποθεματικά των Ταμείων) είναι, ακριβώς, η εφαρμοζόμενη πολιτική τους.
Το πιο προφανές συμπέρασμα, όμως, είναι τούτο: Ζούμε την με τον πιο χυδαίο τρόπο επανάληψη του ίδιου εκβιασμού στη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας. Βιώνουμε την πιο αδίστακτη τρομοκρατία από την εποχή του «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Όλοι όσοι μας είπαν πριν δυο χρόνια «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» και μας έφεραν την πτώχευση, τη χρεοκοπία και τη λαϊκή συμφορά, όλοι όσοι μας είπαν εκείνο το «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς» και μας έφεραν τον δοτό τραπεζίτη - πρωθυπουργό, όσοι διαλαλούσαν το 2012 «`Η θα αποδεχτείτε το "Μνημόνιο 2" ή θα πεθάνετε από την πείνα», επανέρχονται με νέες απειλές!
Αξίζει να το σκεφτούμε: Αλήθεια, ποιοί είναι αυτοί που απειλούν τους πλευριτωμένους ότι θα… συναχωθούν οι τράπεζες;
1) Είναι αυτοί που μας έλεγαν ότι θα μας εξασφαλίσουν μισθούς και συντάξεις, αλλά είναι οι ίδιοι που έκοψαν και τους μισθούς και τις συντάξεις!
2) Είναι αυτοί που μας έλεγαν ότι θα μας εξασφαλίσουν πετρέλαιο. Αλλά είναι οι ίδιοι που έχουν χαρίσει τους υδρογονάνθρακες και την ενέργεια αυτής της χώρας στα μονοπώλια, αυτοί που διπλασίασαν την τιμή του πετρελαίου και το στέρησαν μέσα στο χιονιά από τον ελληνικό λαό, αυτοί που από το Μάαστριχτ και μετά έχουν αυξήσει την τιμή της βενζίνης κατά 1.500%!
3) Είναι αυτοί που μας έλεγαν ότι θα μας εξασφαλίσουν φάρμακα. Αλλά είναι οι ίδιοι που διέλυσαν ακόμα και την έννοια «κρατική φαρμακοβιομηχανία» και έκοψαν - ήδη με το πρώτο μνημόνιο - τα φάρμακα από συνταξιούχους και ασθενείς. Είναι αυτοί που σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε τον περασμένο Ιανουάριο το Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής, κατάφεραν το 57% των αρρώστων να δυσκολεύεται να καλύψει τη δαπάνη των φαρμάκων του. Αυτοί που κατάφεραν το 25% των χρόνιων ασθενών να έχουν μειώσει τις δαπάνες για φαγητό, ηλεκτρικό και καύσιμα, προκειμένου να καλύψουν το όλο και αυξανόμενο κόστος των φαρμάκων. Αυτοί που κατάφεραν το 40% των ερωτηθέντων της ίδιας έρευνας να μην μπορεί να ανταπεξέλθει ακόμα και στα έξοδα εμβολιασμού των παιδιών αλλά και των ενηλίκων της οικογένειας λόγω του κόστους των εμβολίων.
4) Είναι αυτοί που μας έλεγαν ότι οι νοικοκυρές θα τρέχουν κεφάτες στα «γεμάτα ράφια». Αλλά είναι οι ίδιοι που οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό ανάγοντας σε δόγμα της πολιτικής τους το «φάτε μάτια ψάρια». Στην Ελλάδα, όπως αυτοί την κατάντησαν, είναι που σχηματίζονται ουρές για μια σακούλα ντομάτες στα συσσίτια. Δική τους Ελλάδα είναι η Ελλάδα της κλεμμένης αξιοπρέπειας των συσσιτίων και των αστέγων. Η μαραμένη Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Η Ελλάδα των μαγκαλιών. Η Ελλάδα των χιλιάδων νέων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα της οθωμανικού τύπου φορολεηλασίας. Η Ελλάδα των 700.000 παιδιών που υποσιτίζονται.
5) Είναι αυτοί που μέσω της ΕΕ και του ευρώ θα μας εξασφάλιζαν τρόφιμα. Αλλά είναι αυτοί που από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ μετέτρεψαν από θετικό σε αρνητικό το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο και στα τριάντα πέντε χρόνια που πέρασαν ξεκλήρισαν την αγροτιά και οδήγησαν την Ελλάδα να εισάγει λεμόνια από τη χρεοκοπημένη Αργεντινή! Αυτοί είναι που έριξαν το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ), που ανάγκασαν το 20% του φτωχότερου πληθυσμού να δαπανά πάνω από το 30% των πενιχρών εισοδημάτων του μόνο για να τραφεί, που οδήγησαν το σύνολο του πληθυσμού να έχει μειώσει κατά σχεδόν 20% τη δαπάνη για σίτιση. Αντ’ αυτών, οι κυβερνώντες – που μας απειλούσαν ότι αν έχαναν την εξουσία δεν θα είχαμε να φάμε - εφηύραν εν έτη 2014 τη φιλάνθρωπη πολιτική των «ληγμένων τροφίμων»!
Θέλουν, λοιπόν, να μας εξασφαλίσουν «ανάπτυξη» και «έξοδο από την κρίση». Ποιοι; «Αυτοί που κλέβουν το ψωμί από το τραπέζι»για να μπουκώνουν τις τράπεζες! Και τώρα, αφού εξάντλησαν κάθε άλλη απειλή, έφτασαν να μας… απειλούν ότι αν οι άνεργοι έχουν επίδομα και αν οι ξυλιασμένοι από το κρύο έχουν θέρμανση, τότε θα διαταραχτεί το πεπτικό σύστημα του τραπεζικού Γαργαντούα! Το ίδιο εκείνο τραπεζικό σύστημα που το έχουν ήδη τροφοδοτήσει με πάνω από 250 δισ. ευρώ!
Σε ένα, όμως, έχουν δίκιο: Ναι, η Ελλάδα απειλείται. Απειλείται και με περισσότερη πείνα, και με περισσότερη καταστροφή, και με περισσότερο αφανισμό. Και απειλείται από τους ίδιους! Κι ένας τρόπος μόνο υπάρχει για να σωθεί ο λαός από αυτή την νέα απειλή: Ο τρόπος είναι να σαρωθούν οι εκβιαστές του. Να κατεδαφιστεί η κανιβαλική πολιτική τους. Να ανατραπεί η εξουσία τους.
Συνθήκη αναγκαία για τα προηγούμενα είναι να μην υπάρξει καμία υποχώρηση στις αστείες απειλές και κανένας συμβιβασμός με τις υποσχέσεις - ψίχουλα απ’ όπου κι αν προέρχονται. Που σημαίνει διεκδίκηση, εδώ και τώρα, όλων όσα δικαιούται ο λαός. Που σημαίνειάμεση επιστροφή όλων όσα του έκλεψαν. Που σημαίνει ότι για την – εδώ και τώρα - κατοχύρωση και κατάκτηση των αυτονόητων, που ακόμα κι αυτά του τα στέρησαν, συνθήκη ικανή είναι το ξέσπασμα μιας κοινωνικής φουσκοθαλασσιάς με σταθερή πολιτική προοπτική: Ό,τι εξασφαλίζει το φαγητό, τα τρόφιμα, την εργασία, τα φάρμακα, το πετρέλαιο, την ενέργεια, ό,τι συνθέτει το φυσικό και παραγωγικό πλούτο αυτής της χώρας, να πάψει να αποτελεί «ιδιοκτησία» των μονοπωλίων και να μετατραπεί σε περιουσία του λαού της. Μαζί και οι τράπεζες.
