ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΗΤΑΝ Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

seisaxthiablog

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Πασίγνωστο είναι φυσικά ότι οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι για να κάνουν την αποτίμηση του έργου μιας πολιτικής προσωπικότητας του παρελθόντος είναι οι εν ενεργεία πολιτικοί. Ο λόγος είναι ότι το κριτήριο που καθορίζει την τοποθέτησή τους δεν είναι η ιστορική, πολιτική ή ιδεολογική αλήθεια, αλλά η ιδιοτελής επιδίωξη αυθαίρετης ιδιοποίησης πτυχών της δράσης του εκλιπόντος με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση των σημερινών πολιτικών τους συμφερόντων!

Αλλο πράγμα η προσπάθεια έξαρσης θετικών στοιχείων της δράσης ενός πολιτικού ηγέτη του παρελθόντος και εντελώς άλλο πράγμα η πολιτική σκύλευση των πεπραγμένων του.

Μόνο υπό το πρίσμα αυτής της ανάλυσης μπορούν να εξηγηθούν τα όσα αυθαίρετα, ανυπόστατα και φαιδρά ξεστόμισαν οι πολιτικοί ηγέτες κατά την προχθεσινή εκδήλωση για τα 15 χρόνια από τον θάνατό του. Εν πρώτοις έχει απόλυτο δίκιο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς που κατακεραύνωσε τις καιροσκοπικές «πειρατικές» απόπειρες του Αλέξη Τσίπρα, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη να οικειοποιηθούν ό,τι βόλευε τον καθένα από την πολιτική κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπογραμμίζοντας ότι ο Καραμανλής υπήρξε ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, τηςΔεξιάς και μόνο της Δεξιάς. Τώρα το κατά πόσο μπορεί να καυχιέται ο Σαμαράς ότι ακολουθεί την πορεία του Καραμανλή, όταν ο πατριάρχης της Δεξιάς έβγαλε έστω και τυπικά την Ελλάδα από τοστρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974 εξαιτίας του «προδοτικού» ρόλου των ΗΠΑ και της Ατλαντικής Συμμαχίας στην οργάνωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο ενώ ο σημερινός πρωθυπουργός εκτελεί πειθήνια και άνευ ουδεμιάς αντιρρήσεως τις εντολές των Γερμανών και της τρόικας, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και αφορά πρωτίστως τους δεξιούς ψηφοφόρους.

Πολύ πιο κραυγαλέες πάντως ήταν οι διαστρεβλώσεις των ηγετών των άλλων κομμάτων. Ο Ευ. Βενιζέλος, επειδή το ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται σήμερα με τη ΝΔ και συναρτά την προσωπική πολιτική του επιβίωση από τη συνεργασία με τη Δεξιά έστω και από τραγικά υποδεέστερη θέση, είπε μεταξύ άλλων: «Ο πολιτικός αντίπαλος δεν είναι εσωτερικός εχθρός, κοινωνικά μισητός, ηθικά απαξιωμένος, εθνικά απόβλητος… Στην υπέρβαση αυτή συνέβαλε καθοριστικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής». Αλήθεια; Με ποιο τρόπο ακριβώς; Αγνοεί μήπως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι στη διάρκεια της πρώτης καραμανλικής οκταετίας (1955-1963) οικοδομήθηκε το ειδεχθές κράτος της Δεξιάς, ότι αλώνιζε το δεξιό παρακράτοςπου δολοφόνησε τον βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη; Αγνοεί ότι οι κομμουνιστές αποκαλούνταν «μιάσματα» και καταδιώκονταν ανηλεώς από την αστυνομία και όλον τον κρατικό μηχανισμό;

Αγνοεί ότι λειτουργούσαν μέχρι την άνοδο του Γεωργίου Παπανδρέου στην εξουσία τα στρατόπεδα όπου εξορίζονταν οι κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί; Αγνοεί την εκλογική νοθεία του 1961; Αγνοεί ότι σχεδόν σύσσωμη η ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος με την εμπλοκή κάποιων δεξιών πολιτικών ανδρών συνωμοτούσε κατά κόρον για την επιβολή δικτατορικού καθεστώτος κατά τη διάρκεια της πρώτηςκαραμανλικής οκταετίας; Και καλά να υποκρίνεται ότι αγνοεί αυτά τα πράγματα ο Ευ. Βενιζέλος. Δεδομένων όμως όλων αυτών, από πού βγάζει το συμπέρασμα ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης της Αριστεράς, ότι ο Κ. Καραμανλής «κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες»; Το τέχνασμα του διαχωρισμού της πρώτης από τη δεύτερη καραμανλική περίοδο διακυβέρνησης με παντελή έλλειψη αναφοράς στα αποτρόπαια πεπραγμένα της πρώτης ώστε να «αγιοποιηθεί» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπηρετεί βεβαίως την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός αποσπώντας ίσως και κάποιες ψήφους τηςκαραμανλικής Δεξιάς.

Συνιστά όμως βαρύτατη προσβολή προς την Αριστερά και τα δεινά που υπέστησαν χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές της κατά την πρώτη καραμανλική οκταετία, τις εξορίες, τα βασανιστήρια, τις διώξεις. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έχει καμιά ηθική αναστολή να τα διαγράψει όλα αυτά προκειμένου να καθίσει στον πρωθυπουργικό θώκο και να γευθεί τη νομή των καρπών της εξουσίας. Η Αριστερά όμως έχει συλλογική μνήμη και δεν διαγράφει απολύτως τίποτα από όλα αυτά. Δεν ξεχνά επίσης ότι επί επτά ολόκληρα χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας ο Καραμανλής δεν κάλεσε ούτε μία φορά τον ελληνικό λαό να την ανατρέψει. Δεν έκανε ποτέ ούτε μία δήλωση συμπαράστασης προς τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Ούτε καν μια υποκριτική δήλωση θλίψης για τους νεκρούς νέους της εξέγερσης, όσο διαρκούσε η εξουσία της χούντας…

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Μπράβο κορίτσια της Ιερισσού!

Γιωργος Σαρρης

“Οποιο παιδί αντιστέκεται σ’ αυτή την καταστροφή δεν είναι τρομοκράτης, είναι αγωνιστής για τον τόπο του”

Βλέπω τα κορίτσια της Ιερισσού στο ΣΚΑΙ και νοιώθω πραγματικά περήφανος για τα νέα παιδιά αλλά και τόση σιχασιά για αυτό το κράτος!

Οι σιχαμεροί και αηδιαστικοί παίρνουν τηλέφωνο 15χρονα παιδιά και τα καλούν να καταθέσουν για να τα τρομοκρατήσουν! Οταν οι κάτοικοι και τα παιδιά το κατήγγειλαν, η αστυνομία και ο κ.Πάχτας το διέψευσε. Σήμερα όμως μιά μαθήτρια διηγήθηκε στον ”αερα” την περιπέτειά της, που την πήραν τηλέφωνο την ώρα του σχολείου(!) και της είπαν πως είναι από την αντιτρομοκρατική και ότι πρέπει να παρουσιαστεί στο Τμήμα.”Μα ειμαι 15 χρονών!” τους είπε.”Δεν είμαι τρομοκράτης”! Αμέσως μετά και για όσους πίστευαν τις διαψεύσεις της Αστυνομίας, έδειξε και την έγγραφη κλήση της στον αέρα, λέγοντάς τους :”Ντροπή σας! Λέτε πως τα παιδιά των εργαζόμενων είναι τρομοκρατημένα. Εμείς δεν είμαστε τρομοκρατημένα που καλούμαστε στο τμήμα σαν τρομοκράτες;” “Ντροπή και στον κ.Πάχτα που του ζήτησα να έρθει μαζί μου για βοήθεια και αρνήθηκε”!
“Οποιο παιδί αντιστέκεται σ’ αυτή την καταστροφή δεν είναι τρομοκράτης, είναι αγωνιστής για τον τόπο του” είπε ένα άλλο κορίτσι 15 χρονών μόλις.
Ένα τρίτο κορίτσι είπε “πως λιποθύμησε απο καπνογόνο, χρειάστηκε βοήθεια γιατρού και μάσκα οξυγόνου” αφήνοντας άφωνη την κ.Βούλτεψη και διαψεύδοντας τους Γεωργιάδηδες και τους άλλους ψεύτες που πήραν την πλευρά της Αστυνομίας που έτσι κι αλλιώς διαψεύστηκαν από τις εικόνες που έδειξαν όλα τα συστημικά μέσα.

Μπράβο κορίτσια της Ιερισσού!
Τιμάτε με τον καλύτερο τρόπο της μέρα της γυναίκας.

΄΄Για ενα μέτωπο, για εναν άλλο δρόμο, χωρίς χρέος. μνημόνια , ευρώ…”

Σάββατο 9.3.13, 6μ.μ.αίθουσα του ΤΕΕ Xανίων«Για ένα μέτωπο, για έναν άλλο δρόμο, χωρίς χρέος, μνημόνια, ευρώ…»Οι πιο βάρβαρες και ληστρικές δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την πρωτοφανή κρίση του συστήματος, βάλθηκαν να συντρίψουν τον εργαζόμενο λαό. Ο λαός και η χώρα μας, ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, υφίσταται από τα διακρατικά όργανα του χρηματοπιστωτικού άξονα –Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.- έναν αδυσώπητο κοινωνικό πόλεμο, οι δημογραφικές επιπτώσεις του οποίου γίνονται όλο και πιο δραματικές. Οι ξένοι και οι ντόπιοι δυνάστες και οι συνεργάτες τους, έστησαν  το δικό τους Μαύρο Μέτωπό και μάχονται πάσει θυσία να παρουσιάσουν το Ευρώ και την «Ευρωπαϊκή προοπτική» ως το μόνο δρόμο, ως τη «μόνη βιώσιμη εθνική στρατηγική»! Ο λαός μας, ενώ δεν χρωστάει τίποτα, νιώθει πια στο πετσί του, ότι αυτή ακριβώς η στρατηγική τους, σημαίνει μειωμένη λαϊκή κυριαρχία, σημαίνει εξόντωση της νέας γενιάς, μετανάστευση, τρομακτική αύξηση της ανεργίας, τεράστιες απώλειες σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών, κατασχέσεις σπιτιών, παράδοση του περιβάλλοντος και του δημόσιου πλούτου στις ορέξεις των «επενδυτών». Στην συνεχή επιδείνωση της ζωής απαντούν με αυταρχικό παροξυσμό και δίνουν τροφή στο φασιστικό φαινόμενο. Η τρόικα, η Ε.Ε, το Δ.Ν.Τ. και το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, τα εργολαβικά ΜΜΕ, προσπαθούν να πείσουν ότι η πολιτική που εφαρμόζουν είναι μονόδρομος και πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος έξω από το Ευρώ, τα θανατερά μνημόνια και τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις δίχως τέλος! Και όμως. Υπάρχει άλλος δρόμος για ζωή με αξιοπρέπεια, με προοπτική για τις επόμενες γενεές. Υπάρχει διέξοδος από την κρίση, ώστε να βρουν δουλειά οι άνεργοι, να αποφύγουμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να ζήσουν με αξιοπρέπεια οι συνταξιούχοι, να βγει από το βούρκο και να ανοίξει τα φτερά της η νεολαία, να κρατήσουν τα σπίτια τους οι εργαζόμενες οικογένειες, να έχουμε πλήρη δημόσια και ποιοτική εκπαίδευση, υγεία και ασφάλιση, να τσακίσουμε τη φασιστική απειλή. Ο άλλος δρόμος της ελπίδας και της προοπτικής, δεν θα έλθει από κανέναν αυτόκλητο σωτήρα, είτε «υπεύθυνο διαχειριστή και διαπραγματευτή», με το λαό στη γωνία, απλό θεατή και ψηφοφόρο… Είναι ο δρόμος της ανυπακοής και της ρήξης, που ανοίγει ο ίδιος ο λαός, οι ανένταχτοι σύντροφοι και αγωνιστές, ο λαός που συντονίζει τον αγώνα, φτιάχνοντας το δικό του Μέτωπο μάχης, με στρατηγική και πρόγραμμα, με τη δική του κοινωνική και πολιτική συμμαχία, για τη ζωή του, για το μέλλον των παιδιών του. Το εναλλακτικό πρόγραμμα αυτού του Μετώπου θα έχει βασικό σκοπό να αποτινάξει το ζυγό του Ευρώ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. και να κατακτήσει διαμιάς διαγραφή του χρέους, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Να κατακτήσει λαϊκή κυριαρχία, εθνικό έλεγχο στη νομισματική και οικονομική πολιτική, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των τομέων στρατηγικής σημασίας, την αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων και το ριζικό εκδημοκρατισμό όλης της κοινωνίας. Η εναλλακτική προοπτική σωτηρίας του λαού εκτός Ευρώ και ΕΕ δεν είναι η επιστροφή σε έναν πρωτόγονο εθνικό απομονωτισμό, αλλά τουναντίον η ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας και οργάνωσης του αγώνα σε ισότιμη βάση, με χώρες που βρίσκονται σε αντίστοιχο επίπεδο και με την αξιοποίηση των παγκόσμιων αντιθέσεων. Το Μέτωπο, θα διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, μέσα από ένα ρωμαλαίο κοινωνικό κίνημα, με βάση το πρόγραμμά του, με στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού και όχι διαχείρισης. Μέσα στο συλλογικό αγώνα για την ανατροπή της κεντρικής στρατηγικής του καθεστώτος –του μονόδρομου Ευρώ, Ε.Ε.& ΔΝΤ-, ο αγωνιζόμενος λαός θα ατσαλώνει τη συλλογική βούληση και δράση του, κάνοντας το Μέτωπό του επιτελείο συντονισμού του αγώνα, δημοκρατικά οργανωμένο στους τόπους δουλειάς, κατοικίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, στους χώρους παραγωγής τέχνης και πολιτισμού. Με το νικηφόρο αγώνα του, θα ανοίγει το δρόμο για έναν άλλο τρόπο και τύπο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης υπέρ των εργαζομένων, με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Είναι ανάγκη επιτακτική να θέσουμε τέρμα στη διχόνοια του εργαζόμενου λαού, και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την αμοιβαία συντροφικότητα και αλληλοσεβασμό όσων θα συμμετέχουν στο μέτωπο. Κανείς δεν περισσεύει στον αγώνα… Μέτωπο σημαίνει ενότητα δράσης στους βασικούς στόχους ζωής ή θανάτου του λαού στη συγκυρία. Οι δυνάμεις που μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία για μια τέτοια μετωπική συγκρότηση δεν έχουν την πολυτέλεια των χωριστών ή παράλληλων δρόμων! “Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε απ’ τον κόσμο. Τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.” Καλούμε σε ανοιχτή εκδήλωση όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, τα μέτωπα, τις οργανώσεις, τις συλλογικότητες, τους ανένταχτους αγωνιστές, τις συνελεύσεις γειτονιάς, όλο τον λαό… με θέμα: «Μέτωπο για έναν άλλο δρόμο χωρίς χρέος, μνημόνια, ευρώ» με ομιλητές τους: Αρ.Αλαβάνου (ιστορικό-μεταφράστρια), Γ.Κυριακάκη (οικονομολόγο) Γ.Μελισσαρόπουλο (μηχανικό), Δ.Πατέλη (πανεπιστημιακό), Χρ.Τουλιάτο (μηχανικό) το  Σάββατο 9 Μάρτη ώρα 6μ.μ. στη αίθουσα του ΤΕΕ Με Μέτωπο Λαέ, σήκω και πολέμα, με Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. σου πίνουνε το αίμα. Πρωτοβουλία μετωπικής συμπόρευσης δυνάμεων και αγωνιστών. http://protovoulia-metopou.blogspot.gr/

Το μεν εργάζεσθαι αγαθόν, το δε αργείν κακόν (Ξενοφών)

Γράφει ο Παν. Γ. Γεωργόπουλος
Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
Πολιτευτής Μεσσηνίας «Ανεξάρτητοι Έλληνες»

Η ανεργία είναι ένα μεγάλο, ένα τεράστιο πρόβλημα για την Πατρίδα μας, που της δίνει την μοναδική αλλά αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη 27% επίσημο ποσοστό, 1.500.000 εκατ. άνεργοι, 60% στη νεολαία.

Η ανεργία είναι συνέπεια μιας οικονομικής πολιτικής, που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο (μέχρι σήμερα) κομμάτων εξουσίας, μια πολιτική, η οποία ΔΕΝ δημιούργησε επαρκή αριθμό διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.

Αυτό οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, στο ότι η πολιτική αυτή ΔΕΝ συνέβαλε:

Στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας, για να μπορέσει να συγκρατήσει και να τραβήξει τους νέους, σε προσοδοφόρες καλλιέργειες υψηλής ποιότητας αγροτικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και στην τυποποίηση τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.
Στον επαναπατρισμό Ελλήνων επιστημόνων με υψηλή κατάρτιση και εμπειρία σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, με τη δημιουργία τεχνολογικών κέντρων, όπου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι γνώσεις τους σε κρίσιμους τομείς, της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια στέλνουμε στο εξωτερικό τα δημιουργικά ελληνικά μυαλά και όσοι φεύγουν, δε γυρίζουν πίσω. 

Στην αξιοποίηση των κλιματολογικών πλεονεκτημάτων της χώρας, των νησιών, των ακτών, των ορεινών της όγκων καθώς επίσης των αρχαιολογικών και θρησκευτικών θησαυρών, ώστε να γίνει τουριστικός προορισμός και τους 12 μήνες του έτους για όλες τις μορφές τουρισμού, με την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών σε ανταγωνιστικές τιμές 

Στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας με την αξιοποίηση των ειδικών πλεονεκτημάτων (Π.ΟΠ., τοπικά προϊόντα, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) κάθε περιφέρειας ακόμα και πόλεων, σε συνάρτηση με τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως τουριστικού προορισμού.

Στην διατήρηση στην Ελλάδα των μεταποιητικών βιομηχανιών (κλωστοϋφαντουργία, ταπητουργία, κονσερβοποιία) που έδιναν ζωή σε ολόκληρες πόλεις. 

Στην αξιοποίηση των Ναυπηγείων της και την τεχνογνωσία του προσωπικού τους, ώστε να είχαν κάνει την Ελλάδα τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη της Μεσογείου. 

Αντί των παραπάνω το Κράτος γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα και τους Δημόσιους Οργανισμούς, με πρόσληψη υπερβολικού αριθμού υπαλλήλων χωρίς προγραμματισμό, αλλά με κομματικά και άλλα κριτήρια ίδρυσε άναρχα όπου μπορούσε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, το αντικείμενο των σπουδών τους πολλές φορές, δεν αντιστοιχούσε στις ανάγκες και τις προοπτικές της αγοράς εργασίας, που παρήγαγαν απλά ανέργους πτυχιούχους, προκειμένου να εξυπηρετήσει αφενός το καθηγητικό κατεστημένο (δίνοντας αφειδώς τίτλους Καθηγητών) και αφετέρου να δημιουργήσει μια φαινομενική αλλά χωρίς βάσεις ανάπτυξη, που βασίσθηκε στην κατανάλωση (φαγητό, διασκέδαση) και στην παροχή υπηρεσιών με την εκμετάλλευση των φοιτητών. 
Εγκατέστησε χωρίς μελέτη σε πολλές πόλεις στρατόπεδα Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και Αστυνομικές Σχολές με το παραπάνω σκεπτικό.
Μοίρασε τις κοινοτικές επιχορηγήσεις ώστε να ικανοποιήσει τους πάντες και δεν κατευθύνθηκαν εκεί όπου προορίζονταν, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιηθούν ανάλογα και αργότερα να επιβληθούν πρόστιμα από την ΕΕ.
Με τα παραπάνω και άλλες ενέργειες πολιτικών προσώπων, επιβάρυνθηκε υπέρμετρα ο Κρατικός προϋπολογισμός. 
Το σκεπτικό των Κυβερνήσεων για την ανάπτυξη είναι τόσο ρηχό που ακόμα και η ίδρυση Φυλακών ή Κέντρων Κράτησης Λαθρομεταναστών, θεωρείται ανάπτυξη. Τα όνειρα της νεολαίας μας δηλαδή από δω και πέρα θα είναι να αξιωθούν να γίνουν φύλακες και καθαρίστριες λαθρομεταναστών.
Είναι ντροπή για την Ελλάδα έναν ευλογημένο τόπο που προσφέρει τόσες ευκαιρίες για ανάπτυξη να μην τις εκμεταλλευόμαστε. 
Ο τομέας που χτυπήθηκε πιο πολύ από την ανεργία είναι ο ιδιωτικός τομέας, μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα, η ανάπτυξη στηρίχθηκε μόνο στην κατανάλωση. 

Αφού τα περισσότερα προϊόντα είναι εισαγόμενα, όταν μειώθηκαν τα χρήματα που κυκλοφορούσαν στην αγορά λόγω των τεραστίων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μειώθηκε η ζήτηση, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των καταστημάτων (που θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε πολλές πόλεις ήταν παραπάνω από τα αναγκαία) με συνέπεια την απόλυση υπαλλήλων.

Στις χειμερινές εκπτώσεις φέτος καταγράφηκε ο χαμηλότερος τζίρος των τελευταίων ετών σύμφωνα με έκθεση της ΕΣΕΕ.

Ας μη σκεφτούμε πόσα μαγαζιά και επιχειρήσεις θα κλείσουν ακόμα τους επόμενους μήνες, λόγω του ότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι σχετικό με τη λέξη ανάπτυξη.

Για να υπάρξουν θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία, θα πρέπει να γίνουμε παραγωγική χώρα, πρέπει να το αποφασίσουμε, δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λύσεις.

Να ασχοληθούμε με την αγροτική μας παραγωγή, την κτηνοτροφία μας, να τυποποιήσουμε τα προϊόντα μας, να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Κάθε περιοχή να ασχοληθεί με την παραγωγή και τυποποίηση των τοπικών της προϊόντων, με τα οποία η φύση τις έχει προικίσει, να αναπτυχθούν μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις για να βρίσκουν δουλειά οι άνεργοι στον τόπο τους. «Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι». (Ξενοφών)

Το Κράτος να δώσει κίνητρα στους ανέργους και τους νέους να φύγουν από τα αστικά κέντρα, που δεν έχουν τίποτα πλέον να τους προσφέρουν (εκτός από τις καφετέριες να πνίγουν τον πόνο τους στο φραπέ) και να γυρίσουν στην περιφέρεια να καλλιεργήσουν και να εργασθούν στην εγκαταλελειμμένη και απαξιωμένη γη, που την έχουμε αφήσει στα χέρια των λαθρομεταναστών.

Δε γίνεται να περιμένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας, πιστεύοντας τα ψέματά τους ή να περιμένουμε πότε θα ευαρεστηθεί κάποιος «φιλάνθρωπος» να μας δώσει μερικές ντομάτες και πατάτες, για να συνεχίσουμε να ζούμε.

Θέλουν να πιστέψουμε (πιπιλίζοντας μας το μυαλό κάθε μέρα) ότι, η οικονομική κρίση είναι κάτι παροδικό, λέγοντας ότι μετά από 2, 3 μήνες ή το τέλος του έτους (ποιού έτους άραγε;) θα έρθει η ανάπτυξη (χωρίς να μας εξηγούν τον τρόπο) και όλα θα είναι όπως πριν.

ΤΙΠΟΤΑ δε θα είναι όπως πριν, πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να λερωθούμε να ιδρώσουμε, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να προχωρήσουμε μπροστά. Περιμένοντας την εξ ουρανού βοήθεια χωρίς να προσπαθούμε για τη ζωή μας δεν πρόκειται να επιτύχουμε (συν Αθηνά και χείρα κίνει). «Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα». (Κώστας Βάρναλης)

Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, που θα υποστηριχθεί από φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές. Μια επιχειρηματικότητα, βασισμένη σε νέες ιδέες, σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε νέα επιχειρηματικά μοντέλα και κυρίως βασισμένη σε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, είναι η μόνη λύση για νέες θέσεις εργασίας και μείωση της ανεργίας.

Η κατάσταση του έθνους

«Η κατάσταση του έθνους σήμερα» - με αυτόν τον τίτλο ο Αμερικανός Πρόεδρος απευθύνεται κατ’ έτος στον αμερικανικό λαό και λογοδοτεί για τα πεπραγμένα του, εξαγγέλλοντας ταυτοχρόνως τι χρη δραν στο εγγύς μέλλον περί τα προβλήματα που διαχειρίζεται.

Βεβαίως, είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο Πρόεδρος λογοδοτεί με ευφημισμούς και προγραμματίζει μεψέματα ή αοριστίες ή (στην καλύτερη περίπτωση) ευσεβείς πόθους! Οπως και να ’χει, μόλις τελειώσει η σεμνή αυτή τελετή, οι όντως κρατούντες στις ΗΠΑ, με ή χωρίς τον Πρόεδρο, συνεχίζουν τις μπίζνες ας γιούζαλ.

Ακόμα κι αν, κάνοντας μια μεταφορά στα καθ’ ημάς, ήθελε να κάνει το ίδιο ο κ. Σαμαράς και, απευθυνόμενος στο έθνος, να αναφερθεί στην κατάσταση της χώρας σήμερα, δεν θα μπορούσε. Διότι την κατάσταση της χώρας δεν τη γνωρίζει. Τη γνωρίζει η Τρόικα.

Ακόμα κι όταν λέει ψέματα στον λαό ο κ. Πρωθυπουργός, όπως κάθε λίγο και λιγάκι κάνει, η Τρόικα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον διαψεύσει και άλλα ψέματα να πει να του υπαγορεύσει.

Ο κ. Σαμαράς και η αξιοθρήνητοι σύμμαχοί του δεν κυβερνούν, κυβερνώνται. Κι όποιοι παραγνωρίζουν αυτόν τον παράγοντα οδηγούνται σε λάθος ανάλυση της συγκυρίας και συνεπώς σε λάθος στρατηγική.

Η Ξενοκρατία χαρακτήριζε την Ελλάδα από γενέσεώς της, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1832. Στο πλαίσιο αυτής της Ξενοκρατίας αναπτύχθηκε και διαμορφώθηκε ο καπιταλισμός στη χώρα μας και από το ίδιο πλαίσιο καθορίστηκε η έκβαση των μεγάλων γεγονότων που καθόρισαν την πορεία του ελληνισμού στα νεώτερα χρόνια (χρέη, Μικρασιατική Καταστροφή, Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος, μετανάστευση, χούντα, Κυπριακό κ.ά.).

Εκείνο επίσης που έχει ιδιαίτερη σημασία να εξετάζει κανείς κάθε φορά είναι το μείγμα Ξενοκρατίαςεσωτερικού και Ξενοκρατίας εξωτερικού (για να εκφρασθούμε κάπως σχηματικά) μέσα στο οποίο ανασαίνει και ταυτοχρόνως ασφυκτιά η χώρα.

Ως Ξενοκρατία εσωτερικού θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τις ξένες δυνάμεις που έχουν κάθε φορά τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο για τα εσωτερικά της χώρας (όπως η Αγγλία και μετά οι ΗΠΑ στη μεταπολεμική και ψυχροπολεμική περίοδο) και ως Ξενοκρατία εξωτερικού θα μπορούσαμε να ορίσουμε το πλέγμα των διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικών στρατηγικών μέσα στο οποίο χωρίς δικήτης εθνική στρατηγική κινείται (ή μάλλον θαλασσοδέρνεται) η χώρα μας.

Είτε με θεσμικό τρόπο (συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση) είτε ως έρμαιο της τύχης (δηλαδή με ασθενείς έως ανύπαρκτες διεθνείς σχέσεις, πέραν εκείνης της υποταγής), η Ελλάδα κινείται σχεδόνλάθρα μέσα σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, με τη νέα τάξη που τον συνέχει να τηνυπερβαίνει και να την καθηλώνει.

Μετά το ξέσπασμα της κρίσης που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια φάση αναδιάταξης του καπιταλισμού ως προς την αναδιανομή του πλούτου ανάμεσα στουςκροίσους και τις Εταιρείες με όργανα τα κράτη, η Ελλάδα κι άλλες χώρες σαν την Ελλάδα μετατράπηκαν απόθύματα, που επί μακρόν ήταν, σε θηράματα. Διότι ο καπιταλισμός, χωρίς αντίπαλο δέος πια, αποθηριώθηκεκαι «διορθώνει» τις καταστροφές που προκαλεί με ακόμα μεγαλύτερες. Τρία μόνον παραδείγματα: οπόλεμος, η φτώχεια, οι δημοκρατίες.

Ο πόλεμος: Από το 1990 και μετά η νομιμοποίηση του πολέμου (ενίοτε και απ’ τον ΟΗΕ) ως μέσου επίλυσης διαφόρων, καθώς και η αύξουσα πληθύς των συρράξεωνέχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο απ’ το 1945 και μετά.

Η φτώχεια. Ουδέποτε άλλοτε ήταν τόσο βαθειά για τόσους πολλούς, όπως ουδέποτε άλλοτε και ο πλούτος ήταν τόσο πολύς για τόσους λίγους! Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ανθρώπινηιστορία, παρά σε γεωμετρικό υποπολλαπλάσιο.

Οι δημοκρατίες: ουδέποτε άλλοτε ήταν τόσο κούφιες, άδειες και οργουελιανές.

Αν λοιπόν σήμερα ο κ. Σαμαράς ήθελε να απευθυνθεί στο έθνος, κοιτάζοντας την Ελλάδα στα μάτια, θα μας έλεγε ότι η χώρα μας είναι μια αποικία χρέους.

Τούτο σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι κράτος υπό καθεστώς Εντολής. Η Εντολή αυτή έχει αναληφθείπέραν πάσης νομιμότητας απ’ το διεθνές κεφάλαιο και, μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης συν ΔΝΤ, έχειανατεθεί σε γκαουλάιτερ.

Η Ελλάδα είναι χώρα Φόρου Υποτελής στους δανειστές της. Προς τούτο της αφαιρέθηκε η Ασυλία, ενώ ο δημόσιος πλούτος και οι εθνικοί πόροι έχουν περιέλθει σε καθεστώς διαχείρισης, νομής καικατοχής ξένων δυνάμεων.

Η Ελλάδα είναι Προτεκτοράτο, με την έστω λυμφατική αστική της δημοκρατία να αργοπεθαίνει,χωρίς να μπορεί να λάβει πολιτικές αποφάσεις ή να ασκήσει διοίκηση. Η δημοκρατία υπολειτουργεί με αντισυνταγματικό και παρασυνταγματικό τρόπο, ικανή μόνο να δέχεται κιαναγκασμένη να εκτελεί διαταγές.

Διαταγές που αφορούν στα πάντα, από το ύψος (βάθος) του κατώτατου μισθού και τις απολύσειςέως τον ΦΠΑ στην εστίαση, τις δόσεις για τον ΦΠΑ, τα χαράτσια και δεν συμμαζεύεται.

Η μόνη σχέση που λειτουργεί στη χώρα είναι η σχέση Γκαουλάιτερ και Ανδρεικέλων, Κομισαρίωνκαι Κουίσλινγκς.

Αλλά, αν η Ελλάδα έγινε έτσι, γιατί έγινε; Ή μάλλον: γιατί θα έπρεπε να γίνει έτσι;

Τα τρία πράγματα που έγινε η Ελλάδα, α) κράτος υπό Καθεστώς Εντολής, β) χώρα ΦόρουΥποτελής και γ) Προτεκτοράτο, είναι προϋποθέσεις για να γίνει το εξής ένα: Ειδική Οικονομική Ζώνη.

Η κρίση, εκτός από μηχανισμός αναδιανομής του πλούτου, είναι (κυρίως) εργαλείο για τηνκαταστροφή του πολιτισμού της εργασίας. Η κατάργηση των δικαιωμάτων εκείνων πουπαράγουν τον πλούτο έναντι εκείνων που τον νέμονται έχει επισυμβεί. Απ’ τον κατώτατο μισθό ως την απελπισία της ανεργίας κι απ’  τα λουκέτα στα μαγαζιά έως τη μετανάστευση των νέων το κακό έχει συντελεσθεί. Και θα βαθύνει κι άλλο.

Εξανίστανται ορισμένοι γιατί η Τρόικα δεν «καταλαβαίνει» το αυτονόητο εις ό,τι αφορά, φέρ’ ειπείν, τη μείωση του ΦΠΑ ή την αύξηση των δόσεων προς την Εφορία. Ανοηταίνουν. Σκοπός της Τρόικας δεν είναι να «καταλάβει», αλλά να δημιουργήσει τα ερείπια που χρειάζεται μια Ειδική Οικονομική Ζώνη για να λειτουργήσει.

Εξαγριώνονται ορισμένοι (ή κάνουν πως εξαγριώνονται οι πιο πονηροί) γιατί η Τρόικα συνεχίζει να χορηγεί το «λάθος φάρμακο». Ανοηταίνουν. Η Τρόικα έχει βρει τον σωστό ασθενή και θα τον πεθαίνει όσον πιο πολύ μπορεί.

Κι όταν το εργασιακό τοπίο θα ’ναι νεκρό με 350 Ευρώ κατώτατο μισθό, τότε και «λεφτά θα ρίξουν στην αγορά» και η «ανάπτυξη» θα ξαναρχίσει. Σε μια χώρα με φθηνό πια εργατικό δυναμικό, ξεπουλημένο τον πλούτο της, καθημαγμένη, λεηλατημένη με την ενέργεια και τις στρατηγικές της υποδομές υπό κατοχήν - μια Ειδική Οικονομική Ζώνη.

(Πάντως ο Dow Jones στη Wall Street το γλεντάει πάλι, σε υψηλά επίπεδα, ενώ ο μεσιέ λε πρεζιντόνΟλόν φυστικώνει τη Γαλλία με μια «ευέλικτη εργασία» άλλο πράγμα - ευρωπαϊκό!)

Κατά τα άλλα, «σκληρότερη παρά ποτέ η Τρόικα» διαπιστώνουν τα ανδρείκελα που μετατρέπουν τις καρπαζιές που τρώνε απ’ τα Βάφεν Γκόλντεν Μπόυς σε ωμοφαγία κατά του λαού - σε ένα φωτοσόπ του τρόμου...

email: stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos

Έναν λαό τον παίρνουν σοβαρά, όταν έχει το κεφάλι ψηλά…

Του Κώστα Ροδινού 

Eίχα την ευκαιρία το τελευταίο διάστημα να συνομιλήσω με αρκετούς «παράγοντες» που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι ο Πρωθυπουργός κ.  Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση της οποίας ηγείται, αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα, ώς μέλος της Ευρωζώνης.  Ενδεχόμενη κατάρρευση αυτής της κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως, ακόμα και αυτοί που συμφωνούν για την σπουδαιότητα του ρόλου   αυτής της κυβέρνησης, εκφράζουν ανησυχίες και προβληματισμούς για  το αν τελικά τα καταφέρει, για τους εξής λόγους:

Οι φόβοι

Πρώτον, το κυβερνητικό σχήμα, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, δείχνει όχι μόνο πολυπληθές, αλλά και αδύναμο. Είναι λίγοι οι Υπουργοί που στέκονται αξιοπρεπώς σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον, οι κομματικές ισορροπίες είναι εύθραυστες και η πίεση που δέχονται τα κυβερνητικά κόμματα από την κοινωνία τεράστια. Είναι ένα παιχνίδι με το χρόνο, για το ποιός θα αντέξει, μέχρι τέλους…

Δεύτερον, εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις για την ορθότητα, αλλά και την αποδοτικότητα του εφαρμοζομένου προγράμματος. Ουδείς πλέον πείθεται ότι αυτή η λιτότητα διαρκείας στην οποία υποβάλλεται ο ελληνικός λαός, θα βγάλει την ελληνική οικονομία από τα σημερινά της αδιέξοδα. Και τούτο γιατί σχεδόν τίποτα δεν γίνεται προς την πλευρά της ανάπτυξης. Τουλάχιστον, δεν έχει γίνει ακόμα!

Τρίτον, την παντελή απουσία μιας  αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης. Δεν υπάρχει, με άλλα λόγια, ένα εθνικό σχέδιο το οποίο θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις και να προτείνει λύσεις εκεί ακριβώς που απέτυχε το πρόγραμμα της τρόικα. Σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα ο δημόσιος διάλογος, αλλά και οι πολιτικές, επικεντρώνονται σε  φόρους και περικοπές, χωρίς να διεξάγεται καμιά ουσιαστική συζήτηση για το νέο παραγωγικό μοντέλο που χρειάζεται η χώρα.

Τέταρτον, στην κόπωση και την απόγνωση του ελληνικού λαού. Οδεύουμε ήδη στον 5^ο χρόνο της ύφεσης, με βαρύτατο τίμημα, κυρίως για τη μεσαία τάξη, και  σοβαρή προοπτική (με απτά αποτελέσματα) δεν διαγράφεται στον ορίζοντα. Πόσο θα αντέξει ακόμα αυτός ο λαός να πληρώνει έκτακτες εισφορές και αυξημένους φόρους; Πόσο καιρό θέλουν οι αρμόδιοι να συνειδητοποιήσουν ό,τι όταν το ερώτημα είναι να καταβάλλω φόρους ή να ταϊσω την οικογένειά μου, δεν υπάρχει κάν…δίλλημμα;

Πέμπτον, την άνοδο εξτρεμιστικών και λαϊκίστικων κομμάτων, ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος. Σ’ ένα λαό ταλαιπωρημένο και χωρίς ελπίδα, ο σπόρος του λαϊκισμού βρίσκει πάντα έδαφος πρόσφορο. Τα «τάγματα εφόδου» των δύο άκρων είναι μια σοβαρή υπόθεση για να την αντιμετωπίζουμε με όρους τηλεθέασης ή μικροπολιτικής διαμάχης. Η βία είναι βία χωρίς διακρίσεις και είναι καταδικαστέα, δίχως δεύτερες σκέψεις.

Έκτον, στην πίεση της διεθνούς κοινής γνώμης για εγκατάλειψη της Ελλάδος στην μοίρα της. Όσο το πρόγραμμα λιμνάζει, θα ενισχύονται αυτές οι φωνές και η αστάθεια θα επανέρχεται με τις γνωστές επιπτώσεις. Η Ελλάδα απετέλεσε τον βολικό σάκο του μπόξ, (και σ’ αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα η ανευθυνότητα της πρωθυπουργίας Παπανδρέου και των «κηπουρών» του), όμως, όπως καθημερινά αποδεικνύεται, η κρίση ήταν συστημική και η Ελλάδα αποτελούσε τον πιό αδύναμο κρίκο. Για αυτό και έσπασε πρώτος.

Ποιά θα μπορούσε να είναι η απάντηση μας;

Πρώτον, η κυβέρνηση χρειάζεται μια νέα αρχή. Η νέα  κυβέρνηση, όμως, δεν πρέπει να είναι πάλι ένα πολυπληθές σχήμα τρικομματικών ισορροπιών, ούτε βολέματος ημετέρων, αλλά μια κυβέρνηση μάχης γιατί τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά. Μια κυβέρνηση που να πείθει την κοινωνία οτι είναι ικανή να τα καταφέρει.

Δεύτερον, μετά τις πανθομολογούμενες αστοχίες της τρόϊκας, που επιδείνωσαν την κατάσταση της οικονομίας μας, η Ελλάδα δικαιούται και νομιμοποιείται  να θέσει ζητήματα βελτίωσής του προγράμματος. Η μείωση στο ΦΠΑ εστίασης είναι ένα μέτρο προς την ορθή κατεύθυνση. Να μπεί ένα οριστικό τέλος στην φιλολογία για περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων. Να σταματήσει αυτή η βιομηχανία παραγωγής φορολογικών νομοσχεδίων. Ο λαός και η οικονομία χρειάζονται μια  ανάσα. Έλεος, πιά…Και λύσεις υπάρχουν. Ας αρχίσουμε πλέον να θυμίζουμε τη Γερμανία πως την αντιμετώπισαν οι δανειστές της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τρίτον, καλές οι αποκρατικοποιήσεις, αλλά αυτοί οι «χρυσοκάνθαροι» του ΤΑΙΠΕΔ, με τις προκλητικές αμοιβές, που εξαιρούνται μάλιστα προκλητικά από τους μνημονιακούς νόμους, δεν έχουν την αποδοχή της κοινωνίας. Κάθε αποκρατικοποίηση θα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία. Πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος. Όμως, πέραν αυτών, η κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει εθνικό πλούτο και νέες ευκαιρίες για ξένες επενδύσεις, π.χ. να ανακοινωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για τη δημιουργία λιμανιών και μαρινών στα νησιά του Αιγαίου μέσω ΣΔΙΤ. Να προκληθούν δυο-τρία μεγάλα ξένα Πανεπιστήμια να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Να ανακοινωθούν ειδικά προγράμματα για κρουαζιέρες στο Αιγαίο. Να επεκταθούν τα σχέδια πόλεως (με ταχύτατους ρυθμούς). Τα Φεστιβάλ Επιδαύρου και Ηρωδείου να ανοίξουν τις πύλες τους σε μεγάλες ξένες παραγωγές. Φαντάζεστε  τους «Αχαρνής» με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τον Τόμ Χάνκς «Ορέστη» και τη Μέρυλ Στρίπ «Μήδεια»; Ιδέες; Πολλές! Βούληση, υπάρχει;

Τέταρτον, όταν ο κόσμος υποφέρει, δεν μπορεί να βλέπει  τον κάθε Μέργο να μιλάει για μείωση του κατώτατου μισθού. Όταν κόβονται συντάξεις, δεν γίνεται  να αυξάνεται το τιμολόγιο της ΔΕΗ. Όταν φουντώνει η ανεργία, δεν μπορεί ακόμα να ….συζητάμε  την απομάκρυνση των «επίορκων δημοσίων υπαλλήλων». Όταν οι απολύσεις πέφτουν βροχή, ο κόσμος εξοργίζεται ν’ ακούει για προσλήψεις και μισθούς «εκλεκτών» που  σκανδαλίζουν.  Όταν η μεσαία τάξη καταρρέει, είναι πρόσκληση τα κόμματα να υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα κομματικά τους βιλαέτια στο δημόσιο. Λίγο μεγαλύτερος  σεβασμός  για τους αδικημένους. Γιατί η οργή μπορεί να μετατραπεί σε σκοτεινό ποτάμι….

Πέμπτον,  είναι καθήκον της κυβέρνησης, αλλά και υποχρέωση του πολιτικού συστήματος, στο σύνολό του, να διαφυλάξει την αξιοπιστία του και να απομονώσει τις γραφικές και ακραίες φωνές. Να στηλιτεύσει την  ανευθυνότητα, από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Και εκείνους, που σε καιρούς κρίσης, ψαρεύουν ξεδιάντροπα σε θολά νερά, αδιαφορώντας παντελώς για το μέλλον της χώρας, να τους αποκαλύψει στην κοινωνία, με επιχειρήματα. Ο λαϊκισμός οδηγεί σε πονηρά μονοπάτια και ενέχει από τη φύση του το σπέρμα της καταστροφής.

Τέλος, και αυτό το έχω γράψει εδώ πολλές φορές. Η Ελλάδα δεν αποτελεί μια  ασημαντότητα  στο  παγκόσμια γίγνεσθαι. Φέρει  ένα ειδικό βάρος ως πολιτισμικό μέγεθος. Ουδείς μπορεί να το αγνοήσει. Και όποιος το κάνει, υποχρέωσή μας είναι να τον επαναφέρουμε στην τάξη. Επιπλέον, όμως, η χώρα μας αποτελεί σταυροδρόμι και η γεωστρατηγική της αξία υπερβαίνει το οικονομικό της μέγεθος κατά πολύ. Ας μη το υποτιμούμε αυτό. Καιρός, είναι πλέον να μην αποτελούν δεδομένους. Και να αρχίσουμε να απαντάμε στις προκλήσεις.

Έναν λαό τον παίρνουν σοβαρά, όταν έχει το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ανοιχτά,  στραμμένα στο μέλλον. Και δείχνει αποφασισμένος και έτοιμος να τα καταφέρει. ….

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ: Οι Έφεδροι καταδρομείς προειδοποιούν τα ΜΑΤ!

Λίγες ώρες μετά την επιχείρηση της Αστυνομίας στην Ιερισσό και η σελίδα του συνδέσμου Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων στο facebook πήρε φωτιά!

Οι διαχειριστές της σελίδας, με αναρτήσεις τους που συνοδεύονται από φωτογραφίες αστυνομικών αιχμαλωτισμένων από καταδρομείς, στέλνουν το δικό τους μήνυμα στους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ.

Συγκεκριμένα γράφουν:

«Καλό είναι να ηρεμήσουν κάποιοι θερμοκέφαλοι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ, λακέδες των πολιτικών, για να μην δούμε αντίστοιχες σκηνές στην Ελλάδα. Ο ρόλος της Αστυνομίας είναι να πασχίζει υπερ της προστασίας του Λαού και όχι εναντίον αυτού.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Και τότε να δούμε, πού θα κρυφθούν οι «θερμοκέφαλοι»…. Η δικαιολογία περί «εκτέλεσης διαταγών» δεν θα τους καλύπτει σε καμία περίπτωση. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους».

Ενώ σε άλλο ποστάρισμα σημειώνουν:

«Τα πράγματα έχουν «τρόπο», αλλά και όρια. ΕΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΣΥΜΠΡΑΞΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ (στα δίκαια αιτήματά του), ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ. Και αν κατέβει ο ΣΤΡΑΤΟΣ στους δρόμους δεν μας χρειάζεται καθόλου η Αστυνομία. Δεν θα υπάρξει η παραμικρή παραβατική συμπεριφορά από κανέναν».

Και καταλήγουν:

«Τρομοκρατούν τον κόσμο και τα παιδιά. Πήγαν χωρίς εισαγγελική εντολή να μπουκάρουν στα σπίτια του κόσμου και να τους συλλάβουν. Δημιουργούν εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις για ένα μισθό των 500 ευρώ. Συγχαρητήρια στα ΜΑΤ άξιος ο μισθός σας».

Πια προϊόντα είχαν κρέας αλόγου και αποσύρονται!!!!!

Την άμεση ανάκληση από την ελληνική αγορά επτά ακόμη προϊόντων, στα οποία ανιχνεύθηκε DNA αλόγου, ζήτησε ο Ενιαίος Φορέας Τροφίμων (ΕΦΕΤ).

Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα προϊόντα:
«Κεμπάπ τύπου Αρμένικο» με ημερομηνία λήξης 7/8/2013, «Σουτζουκάκι 80 γρ.» με ημερομηνία λήξης 24/1/2014,
«Μπιφτέκι 130 γρ.» με………..
ημερομηνία λήξης 27/11/2013 και «Μπιφτέκι 130 γρ.» με ημερομηνία λήξης 12/02/2014
που παράγονται από την εταιρεία «T&T Foods ΑΕ» (630 80 Λάκωμα, Χαλκιδικής) και διατίθενται από την επιχείρηση «Χούτος Catering AE».
«Κεμπάπ κατεψυγμένο «ΑΡΙΣΤΟΝ» με ημερομηνία παρασκευής 31.12.2012 Lot 036512 και ημερομηνία ανάλωσης 31.12.2013, το οποίο παρασκευάζεται από την εταιρεία «ΛΑΔΑΣ & ΣΙΑ ΑΒΕΕ» (Ορτανσίας 19, Αχαρναί Αττικής). Προμηθευτής της πρώτης ύλης κρέατος ήταν η επιχείρηση «Ζηκούδη Β. ΕΠΕ».
Ενδιάμεσο προϊόν Σουτζούκι της επιχείρησης «Αφοί Μπατανιάν», ΒΙ.ΠΕ. Κορωπίου, μετά από έλεγχο της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Ανατολικής Αττικής που επιβεβαίωσε σχετικό έλεγχο που ήδη ανακοινώθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2013.
Ο ΕΦΕΤ ενημερώθηκε επίσης από τις γερμανικές αρχές για τη διακίνηση κονσέρβας, στην οποία ανιχνεύτηκε DNA αλόγου. Πρόκειται για κονσέρβα τσιγαρισμένου μοσχαρίσιου κρέατος με φαγόπυρο, με την εμπορική επωνυμία «ГОВЯДИНа» σε συσκευασία των 325 g, προέλευσης Λετονίας.
Το προϊόν διακινείται στην Ελλάδα από τις επιχειρήσεις «ΧΑΡΑΤΣΙΔΟΥ Ε. – ΤΣΙΚΙΡΙΔΟΥ Α. Ο.Ε» (Πέτρου Ράλλη 8, Ρουφ) και «ΚΑΚΑΦΙΚΑΣ Σ. & ΣΙΑ Ε.Π.Ε.» (Ελ. Βενιζέλου 219, Καλλιθέα).

Οι διασημότερες εφευρέσεις που δημιουργήθηκαν κατά... λάθος

Στη ζωή μας, αντιμετωπίζουμε καθημερινά αμέτρητα θέματα και ζητήματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι τα λάθη, οποιασδήποτε φύσεως...
τα οποία από μικρά παιδιά έχουμε μάθει να φοβόμαστε όπως ο διάολος το λιβάνι! Λάθη στο σχολείο, λάθη στη δουλειά, λάθη ακόμα και στο φαγητό που φτιάχνουμε και τελικά αναγκαζόμαστε να παραγγέλνουμε πίτσες. Την επόμενη φορά όμως, που κάποιος θα σας επιπλήξει ή θα σας προσβάλει για κάποιο λάθος σας, μπορείτε να του δώσετε να διαβάσει παρακάτω και αμέσως θα αλλάξει γνώμη. Εδώ λοιπόν, σας έχουμε τρεις εφευρέσεις, οι οποίες είναι πασίγνωστες και οι οποίες δημιουργήθηκαν πραγματικά... κατά λάθος!
1. Βιάγκρα: Τα γνωστά σε όλους μπλε χαπάκια τα οποία έχουν υμνηθεί αλλά και σατιριστεί όσο καμία άλλη φαρμακευτική εφεύρεση! Κι όμως, τα θαυματουργά αυτά χάπια, που δίνουν άλλον αέρα στους κυρίους μεγαλύτερης ηλικίας, δημιουργήθηκαν από... λάθος! Συγκεκριμένα, ένα δίδυμο ερευνητών, οι Simon Campbell και David Roberts, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα χάπι το οποίο θα είναι σε θέση να ελέγχει την πίεση του αίματος. Το φάρμακο δημιουργήθηκε, οι ασθενείς το δοκίμασαν αλλά δυστυχώς δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Βλέπετε, οι κύριοι παραπονέθηκαν για συγκεκριμένες παρενέργειες που είχαν να κάνουν με τη στύση και γενικότερα τη σεξουαλική τους επιθυμία! Αναρωτιόμαστε τι παρενέργειες είχε στις γυναίκες...
2. Πατατάκια: Μία αγαπημένη και άκρως αμαρτωλή λιχουδιά. Όλοι μας, ή έστω η συντριπτική πλεριοψηφία ως πιτσιρίκια, σίγουρα θα προτιμούσαμε να φάμε μία τεράστια σακούλα από αυτά, και στη συνέχεια να λυσσάξουμε από το αλάτι, παρά να τραφούμε με το φαγητό της μαμάς. Κι όμως, στα πηγαδάκια των σεφ όλου του κόσμου, είναι γνωστό ότι η εν λόγω λιχουδιά δημιουργήθηκε κατά λάθος ή κάπως έτσι τελοσπάντων. Η ιστορία έχει ως εξής: Σε εστιατόριο της Νέας Υόρκης, ο πελάτης στέλνει πίσως της τηγανητές του πατάτες με την παρατήρηση ότι ήταν πολύ παχιές. Ο ολίγον οξύθυμος σεφ, George Crum, αντί να βγει έξω και να του ρίξει της χρονιάς του, αποφασίζει να ξεγελάσει τον απαιτητικό πελάτη. Κόβει λοιπόν τις πατάτες σε πολύ λεπτά κομμάτια, τα τηγανίζει σε μπόλικο λάδι και τους ρίχνει μία γενναία δόση αλάτι. Όπως ήταν φυσικό, ο πελάτης ενθουσιάστηκε και φυσικά το συγκεκριμένο πιάτο έγινε η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Το ακόμα καλύτερο της ιστορίας; Λίγα χρόνια μετά, κάποιος κύριος ονόματι Herman Lay επισκέφτηκε το εστιατόριο, ξετρελάθηκε με τα πατατάκια και ζήτησε να δανειστεί την ιδέα. Προσέξτε λίγο καλύτερα το επίθετο του Herman και θα καταλάβετε...
3. Κόλλα στιγμής: Αυτό πραγματικά είναι ένα από τα πιο χρήσιμα ατυχήματα στην ιστορία. Πολλά χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ζητήθηκε από τον στρατό στον Harry Coover, υπάλληλο σε εταιρεία που κατασκεύαζε φωτογραφικές μηχανές, να κατασκευάσει ένα ανθεκτικό αλλά και αποτελεσματικό στόχαστρο όπλου! Ο Coover λοιπόν, δοκίμασε αμέτρητα υλικά και συνδυασμούς και τελικά κατέληξε να δημιουργήσει ένα υλικό το οποίο ήταν σε θέση να κολλά τα πάντα στη στιγμή. Αυτό που του ζητήθηκε δεν κατάφερε να το φτιάξει, αλλά δημιούργησε κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό!