Γράφει ο Παν. Γ. Γεωργόπουλος
Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
Πολιτευτής Μεσσηνίας «Ανεξάρτητοι Έλληνες»
Η ανεργία είναι ένα μεγάλο, ένα τεράστιο πρόβλημα για την Πατρίδα μας, που της δίνει την μοναδική αλλά αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη 27% επίσημο ποσοστό, 1.500.000 εκατ. άνεργοι, 60% στη νεολαία.
Η ανεργία είναι συνέπεια μιας οικονομικής πολιτικής, που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο (μέχρι σήμερα) κομμάτων εξουσίας, μια πολιτική, η οποία ΔΕΝ δημιούργησε επαρκή αριθμό διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.
Αυτό οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, στο ότι η πολιτική αυτή ΔΕΝ συνέβαλε:
Στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας, για να μπορέσει να συγκρατήσει και να τραβήξει τους νέους, σε προσοδοφόρες καλλιέργειες υψηλής ποιότητας αγροτικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και στην τυποποίηση τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.
Στον επαναπατρισμό Ελλήνων επιστημόνων με υψηλή κατάρτιση και εμπειρία σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, με τη δημιουργία τεχνολογικών κέντρων, όπου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι γνώσεις τους σε κρίσιμους τομείς, της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια στέλνουμε στο εξωτερικό τα δημιουργικά ελληνικά μυαλά και όσοι φεύγουν, δε γυρίζουν πίσω.
Στην αξιοποίηση των κλιματολογικών πλεονεκτημάτων της χώρας, των νησιών, των ακτών, των ορεινών της όγκων καθώς επίσης των αρχαιολογικών και θρησκευτικών θησαυρών, ώστε να γίνει τουριστικός προορισμός και τους 12 μήνες του έτους για όλες τις μορφές τουρισμού, με την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών σε ανταγωνιστικές τιμές
Στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας με την αξιοποίηση των ειδικών πλεονεκτημάτων (Π.ΟΠ., τοπικά προϊόντα, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) κάθε περιφέρειας ακόμα και πόλεων, σε συνάρτηση με τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως τουριστικού προορισμού.
Στην διατήρηση στην Ελλάδα των μεταποιητικών βιομηχανιών (κλωστοϋφαντουργία, ταπητουργία, κονσερβοποιία) που έδιναν ζωή σε ολόκληρες πόλεις.
Στην αξιοποίηση των Ναυπηγείων της και την τεχνογνωσία του προσωπικού τους, ώστε να είχαν κάνει την Ελλάδα τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη της Μεσογείου.
Αντί των παραπάνω το Κράτος γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα και τους Δημόσιους Οργανισμούς, με πρόσληψη υπερβολικού αριθμού υπαλλήλων χωρίς προγραμματισμό, αλλά με κομματικά και άλλα κριτήρια ίδρυσε άναρχα όπου μπορούσε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, το αντικείμενο των σπουδών τους πολλές φορές, δεν αντιστοιχούσε στις ανάγκες και τις προοπτικές της αγοράς εργασίας, που παρήγαγαν απλά ανέργους πτυχιούχους, προκειμένου να εξυπηρετήσει αφενός το καθηγητικό κατεστημένο (δίνοντας αφειδώς τίτλους Καθηγητών) και αφετέρου να δημιουργήσει μια φαινομενική αλλά χωρίς βάσεις ανάπτυξη, που βασίσθηκε στην κατανάλωση (φαγητό, διασκέδαση) και στην παροχή υπηρεσιών με την εκμετάλλευση των φοιτητών.
Εγκατέστησε χωρίς μελέτη σε πολλές πόλεις στρατόπεδα Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και Αστυνομικές Σχολές με το παραπάνω σκεπτικό.
Μοίρασε τις κοινοτικές επιχορηγήσεις ώστε να ικανοποιήσει τους πάντες και δεν κατευθύνθηκαν εκεί όπου προορίζονταν, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιηθούν ανάλογα και αργότερα να επιβληθούν πρόστιμα από την ΕΕ.
Με τα παραπάνω και άλλες ενέργειες πολιτικών προσώπων, επιβάρυνθηκε υπέρμετρα ο Κρατικός προϋπολογισμός.
Το σκεπτικό των Κυβερνήσεων για την ανάπτυξη είναι τόσο ρηχό που ακόμα και η ίδρυση Φυλακών ή Κέντρων Κράτησης Λαθρομεταναστών, θεωρείται ανάπτυξη. Τα όνειρα της νεολαίας μας δηλαδή από δω και πέρα θα είναι να αξιωθούν να γίνουν φύλακες και καθαρίστριες λαθρομεταναστών.
Είναι ντροπή για την Ελλάδα έναν ευλογημένο τόπο που προσφέρει τόσες ευκαιρίες για ανάπτυξη να μην τις εκμεταλλευόμαστε.
Ο τομέας που χτυπήθηκε πιο πολύ από την ανεργία είναι ο ιδιωτικός τομέας, μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα, η ανάπτυξη στηρίχθηκε μόνο στην κατανάλωση.
Αφού τα περισσότερα προϊόντα είναι εισαγόμενα, όταν μειώθηκαν τα χρήματα που κυκλοφορούσαν στην αγορά λόγω των τεραστίων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μειώθηκε η ζήτηση, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των καταστημάτων (που θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε πολλές πόλεις ήταν παραπάνω από τα αναγκαία) με συνέπεια την απόλυση υπαλλήλων.
Στις χειμερινές εκπτώσεις φέτος καταγράφηκε ο χαμηλότερος τζίρος των τελευταίων ετών σύμφωνα με έκθεση της ΕΣΕΕ.
Ας μη σκεφτούμε πόσα μαγαζιά και επιχειρήσεις θα κλείσουν ακόμα τους επόμενους μήνες, λόγω του ότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι σχετικό με τη λέξη ανάπτυξη.
Για να υπάρξουν θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία, θα πρέπει να γίνουμε παραγωγική χώρα, πρέπει να το αποφασίσουμε, δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λύσεις.
Να ασχοληθούμε με την αγροτική μας παραγωγή, την κτηνοτροφία μας, να τυποποιήσουμε τα προϊόντα μας, να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Κάθε περιοχή να ασχοληθεί με την παραγωγή και τυποποίηση των τοπικών της προϊόντων, με τα οποία η φύση τις έχει προικίσει, να αναπτυχθούν μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις για να βρίσκουν δουλειά οι άνεργοι στον τόπο τους. «Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι». (Ξενοφών)
Το Κράτος να δώσει κίνητρα στους ανέργους και τους νέους να φύγουν από τα αστικά κέντρα, που δεν έχουν τίποτα πλέον να τους προσφέρουν (εκτός από τις καφετέριες να πνίγουν τον πόνο τους στο φραπέ) και να γυρίσουν στην περιφέρεια να καλλιεργήσουν και να εργασθούν στην εγκαταλελειμμένη και απαξιωμένη γη, που την έχουμε αφήσει στα χέρια των λαθρομεταναστών.
Δε γίνεται να περιμένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας, πιστεύοντας τα ψέματά τους ή να περιμένουμε πότε θα ευαρεστηθεί κάποιος «φιλάνθρωπος» να μας δώσει μερικές ντομάτες και πατάτες, για να συνεχίσουμε να ζούμε.
Θέλουν να πιστέψουμε (πιπιλίζοντας μας το μυαλό κάθε μέρα) ότι, η οικονομική κρίση είναι κάτι παροδικό, λέγοντας ότι μετά από 2, 3 μήνες ή το τέλος του έτους (ποιού έτους άραγε;) θα έρθει η ανάπτυξη (χωρίς να μας εξηγούν τον τρόπο) και όλα θα είναι όπως πριν.
ΤΙΠΟΤΑ δε θα είναι όπως πριν, πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να λερωθούμε να ιδρώσουμε, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να προχωρήσουμε μπροστά. Περιμένοντας την εξ ουρανού βοήθεια χωρίς να προσπαθούμε για τη ζωή μας δεν πρόκειται να επιτύχουμε (συν Αθηνά και χείρα κίνει). «Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα». (Κώστας Βάρναλης)
Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, που θα υποστηριχθεί από φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές. Μια επιχειρηματικότητα, βασισμένη σε νέες ιδέες, σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε νέα επιχειρηματικά μοντέλα και κυρίως βασισμένη σε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, είναι η μόνη λύση για νέες θέσεις εργασίας και μείωση της ανεργίας.
Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
Πολιτευτής Μεσσηνίας «Ανεξάρτητοι Έλληνες»
Η ανεργία είναι ένα μεγάλο, ένα τεράστιο πρόβλημα για την Πατρίδα μας, που της δίνει την μοναδική αλλά αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη 27% επίσημο ποσοστό, 1.500.000 εκατ. άνεργοι, 60% στη νεολαία.
Η ανεργία είναι συνέπεια μιας οικονομικής πολιτικής, που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο (μέχρι σήμερα) κομμάτων εξουσίας, μια πολιτική, η οποία ΔΕΝ δημιούργησε επαρκή αριθμό διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.
Αυτό οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, στο ότι η πολιτική αυτή ΔΕΝ συνέβαλε:
Στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας, για να μπορέσει να συγκρατήσει και να τραβήξει τους νέους, σε προσοδοφόρες καλλιέργειες υψηλής ποιότητας αγροτικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και στην τυποποίηση τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.
Στον επαναπατρισμό Ελλήνων επιστημόνων με υψηλή κατάρτιση και εμπειρία σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, με τη δημιουργία τεχνολογικών κέντρων, όπου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι γνώσεις τους σε κρίσιμους τομείς, της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια στέλνουμε στο εξωτερικό τα δημιουργικά ελληνικά μυαλά και όσοι φεύγουν, δε γυρίζουν πίσω.
Στην αξιοποίηση των κλιματολογικών πλεονεκτημάτων της χώρας, των νησιών, των ακτών, των ορεινών της όγκων καθώς επίσης των αρχαιολογικών και θρησκευτικών θησαυρών, ώστε να γίνει τουριστικός προορισμός και τους 12 μήνες του έτους για όλες τις μορφές τουρισμού, με την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών σε ανταγωνιστικές τιμές
Στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας με την αξιοποίηση των ειδικών πλεονεκτημάτων (Π.ΟΠ., τοπικά προϊόντα, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) κάθε περιφέρειας ακόμα και πόλεων, σε συνάρτηση με τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως τουριστικού προορισμού.
Στην διατήρηση στην Ελλάδα των μεταποιητικών βιομηχανιών (κλωστοϋφαντουργία, ταπητουργία, κονσερβοποιία) που έδιναν ζωή σε ολόκληρες πόλεις.
Στην αξιοποίηση των Ναυπηγείων της και την τεχνογνωσία του προσωπικού τους, ώστε να είχαν κάνει την Ελλάδα τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη της Μεσογείου.
Αντί των παραπάνω το Κράτος γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα και τους Δημόσιους Οργανισμούς, με πρόσληψη υπερβολικού αριθμού υπαλλήλων χωρίς προγραμματισμό, αλλά με κομματικά και άλλα κριτήρια ίδρυσε άναρχα όπου μπορούσε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, το αντικείμενο των σπουδών τους πολλές φορές, δεν αντιστοιχούσε στις ανάγκες και τις προοπτικές της αγοράς εργασίας, που παρήγαγαν απλά ανέργους πτυχιούχους, προκειμένου να εξυπηρετήσει αφενός το καθηγητικό κατεστημένο (δίνοντας αφειδώς τίτλους Καθηγητών) και αφετέρου να δημιουργήσει μια φαινομενική αλλά χωρίς βάσεις ανάπτυξη, που βασίσθηκε στην κατανάλωση (φαγητό, διασκέδαση) και στην παροχή υπηρεσιών με την εκμετάλλευση των φοιτητών.
Εγκατέστησε χωρίς μελέτη σε πολλές πόλεις στρατόπεδα Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και Αστυνομικές Σχολές με το παραπάνω σκεπτικό.
Μοίρασε τις κοινοτικές επιχορηγήσεις ώστε να ικανοποιήσει τους πάντες και δεν κατευθύνθηκαν εκεί όπου προορίζονταν, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιηθούν ανάλογα και αργότερα να επιβληθούν πρόστιμα από την ΕΕ.
Με τα παραπάνω και άλλες ενέργειες πολιτικών προσώπων, επιβάρυνθηκε υπέρμετρα ο Κρατικός προϋπολογισμός.
Το σκεπτικό των Κυβερνήσεων για την ανάπτυξη είναι τόσο ρηχό που ακόμα και η ίδρυση Φυλακών ή Κέντρων Κράτησης Λαθρομεταναστών, θεωρείται ανάπτυξη. Τα όνειρα της νεολαίας μας δηλαδή από δω και πέρα θα είναι να αξιωθούν να γίνουν φύλακες και καθαρίστριες λαθρομεταναστών.
Είναι ντροπή για την Ελλάδα έναν ευλογημένο τόπο που προσφέρει τόσες ευκαιρίες για ανάπτυξη να μην τις εκμεταλλευόμαστε.
Ο τομέας που χτυπήθηκε πιο πολύ από την ανεργία είναι ο ιδιωτικός τομέας, μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα, η ανάπτυξη στηρίχθηκε μόνο στην κατανάλωση.
Αφού τα περισσότερα προϊόντα είναι εισαγόμενα, όταν μειώθηκαν τα χρήματα που κυκλοφορούσαν στην αγορά λόγω των τεραστίων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μειώθηκε η ζήτηση, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των καταστημάτων (που θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε πολλές πόλεις ήταν παραπάνω από τα αναγκαία) με συνέπεια την απόλυση υπαλλήλων.
Στις χειμερινές εκπτώσεις φέτος καταγράφηκε ο χαμηλότερος τζίρος των τελευταίων ετών σύμφωνα με έκθεση της ΕΣΕΕ.
Ας μη σκεφτούμε πόσα μαγαζιά και επιχειρήσεις θα κλείσουν ακόμα τους επόμενους μήνες, λόγω του ότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι σχετικό με τη λέξη ανάπτυξη.
Για να υπάρξουν θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία, θα πρέπει να γίνουμε παραγωγική χώρα, πρέπει να το αποφασίσουμε, δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λύσεις.
Να ασχοληθούμε με την αγροτική μας παραγωγή, την κτηνοτροφία μας, να τυποποιήσουμε τα προϊόντα μας, να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Κάθε περιοχή να ασχοληθεί με την παραγωγή και τυποποίηση των τοπικών της προϊόντων, με τα οποία η φύση τις έχει προικίσει, να αναπτυχθούν μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις για να βρίσκουν δουλειά οι άνεργοι στον τόπο τους. «Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι». (Ξενοφών)
Το Κράτος να δώσει κίνητρα στους ανέργους και τους νέους να φύγουν από τα αστικά κέντρα, που δεν έχουν τίποτα πλέον να τους προσφέρουν (εκτός από τις καφετέριες να πνίγουν τον πόνο τους στο φραπέ) και να γυρίσουν στην περιφέρεια να καλλιεργήσουν και να εργασθούν στην εγκαταλελειμμένη και απαξιωμένη γη, που την έχουμε αφήσει στα χέρια των λαθρομεταναστών.
Δε γίνεται να περιμένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας, πιστεύοντας τα ψέματά τους ή να περιμένουμε πότε θα ευαρεστηθεί κάποιος «φιλάνθρωπος» να μας δώσει μερικές ντομάτες και πατάτες, για να συνεχίσουμε να ζούμε.
Θέλουν να πιστέψουμε (πιπιλίζοντας μας το μυαλό κάθε μέρα) ότι, η οικονομική κρίση είναι κάτι παροδικό, λέγοντας ότι μετά από 2, 3 μήνες ή το τέλος του έτους (ποιού έτους άραγε;) θα έρθει η ανάπτυξη (χωρίς να μας εξηγούν τον τρόπο) και όλα θα είναι όπως πριν.
ΤΙΠΟΤΑ δε θα είναι όπως πριν, πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να λερωθούμε να ιδρώσουμε, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να προχωρήσουμε μπροστά. Περιμένοντας την εξ ουρανού βοήθεια χωρίς να προσπαθούμε για τη ζωή μας δεν πρόκειται να επιτύχουμε (συν Αθηνά και χείρα κίνει). «Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα». (Κώστας Βάρναλης)
Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, που θα υποστηριχθεί από φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές. Μια επιχειρηματικότητα, βασισμένη σε νέες ιδέες, σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε νέα επιχειρηματικά μοντέλα και κυρίως βασισμένη σε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, είναι η μόνη λύση για νέες θέσεις εργασίας και μείωση της ανεργίας.
