Όποιος για το δίκιο δεν παλεύει θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς!

Η άμεση κατάργηση των νόμων 4057/2012 και 4093/2012 δεν είναι ένα «συντεχνιακό» αίτημα των δημοσίων υπαλλήλων. Είναι ουσιαστικό ζήτημα δημοκρατίας και ατομικών δικαιωμάτων. Και σαν τέτοιο θα πρέπει να το δει το μαζικό κίνημα. Γιατί, η πειθαρχική δίωξη της προσωπικής ζωής και έκφρασης των εργαζόμενων μας ξαναγυρίζει σε εποχές χούντας και κατοχής.

Τα κρούσματα πληθαίνουν με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Πρώτα σημειώθηκε η αργία νηπιαγωγού στη Μυτιλήνη επειδή εκκρεμεί σε βάρος της μήνυση από εργολάβο με τον οποίο έχει προσωπικές αντιδικίες που καμιά σχέση δεν έχουν με την εκπαιδευτική της επάρκεια. Αλλά το πιο καραμπινάτο ως τώρα δείγμα φασιστικής απαγόρευσης ελεύθερου (;) Έλληνα πολίτη είναι κείνο που συνέβη με άλλον εκπαιδευτικό στη Λάρισα.

Πρόκειται για τον Στέφανο Γκουλιώνη δάσκαλο του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Λάρισας  για παιδιά με αυτισμό ο οποίος παραπέμπεται από τον διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας  Β. Σακελλαρίου στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία της «ανάρμοστης για δημόσιο υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» και αντιμετωπίζει την ποινή της απόλυσης. Το «έγκλημα» του; Στις 25 Μάρτη συμμετείχε σε πορεία διαμαρτυρίας που διοργάνωναν φορείς της πόλης κατά της μνημονιακής πολιτικής, συνελήφθη από τις δυνάμεις κατοχής καταστολής  οι οποίες χάλκευσαν εναντίον του την κατηγορία της «αντίστασης κατά της αρχής». Με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκε πρωτόδικα (με αναστολή) από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας και αναμένεται η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό από το Εφετείο Λάρισας τον Οκτώβρη του 2013.

Η καταδίκη και η πιθανή απόλυση του Στ. Γκουλιώνη από την εκπαίδευση είναι πισώπλατη μαχαιριά στην ελευθερία των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι με το πρόσχημα της «καθώς πρέπει» συμπεριφοράς καλούνται να σιωπούν και να μην έχουν άποψη για τα πολιτικά πράγματα ακόμα και στον ελεύθερο τους χρόνο. Αυτά ακριβώς προωθούν οι μνημονιακοί νόμοι 4057/2012 και 4093/2012: την απόλυτη υποταγή των δημοσίων υπαλλήλων στο «κράτος-αφεντικό» για να διατηρήσουν τη δουλειά τους.

Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή εκπαιδευτικών ως πρώτα θύματα αυτής της θηριωδίας. Η λογική να γονατίσουν πρώτα τους δασκάλους της νεολαίας για να τους μετατρέψουν σε αποχαυνωτές της νέας γενιάς και γενικότερα της κοινωνίας είναι τόσο παλιά και τόσο αποκρουστική όσο το ίδιο το πολιτικό σύστημα που τάχθηκε να υπηρετεί.

Μα δε θα τους περάσει. Δεν πρέπει να τους περάσει. Η άμεση κατάργηση των νόμων 4057/2012 και 4093/2012 δεν είναι υπόθεση μιας δεκάδας εκπαιδευτικών. Ούτε μιας εκατοντάδας δημοσίων υπαλλήλων. Είναι υπόθεση δημοκρατίας και συνταγματικών ελευθεριών που οι ευροϋποταγμένοι «δημοκράτες» κουρέλιασαν. Και σαν τέτοια πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος. Αταλάντευτα και χωρίς ολιγωρίες.

Αντί επιλόγου, ας θυμίσουμε τους στίχους του Κώστα Βίρβου που μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ζωντάνεψε η φωνή του Λάκη Χαλκιά. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους ψήφισαν τους νόμους 4057/2012 και 4093/2012 αλλά και στον διευθυντή Π.Ε. Λάρισας:

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να μου τον φέρετε στο στρώμα
που λέει στους χουσμεκιάρηδες
που λέει στους μεσιακάρηδες
ότι δικό τους είν’ το χώμα.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
που κατσαπλιάδες έχει γύρω,
παράδες θα γεμίσετε
το στόμα αν του κλείσετε
που τάζει στου κολίγους κλήρο.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς.

Εργατικός Αγώνας

3-1 η Ρεάλ

Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο

«Αμάν πια μ’ αυτή τη Μανωλάδα! Μας ζαλίσανε. Αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στο κάτω – κάτω της γραφής εμείς δεν είμαστε από το Μπαγκλαντές! Ας πούμε κάτι πιο ευχάριστο. Κάτι πιο καθημερινό.»

Το περασμένο καλοκαίρι ένα ζευγάρι πάμπλουτων Ινδών, η Φάρα και ο Σαγκάρ, τέλεσε το γάμο του στη Μύκονο. «Πανάκριβα κοσμήματα, μεταξωτά σάρι, ασήμι, σαμπάνιες, διαμάντια, σεκιούριτι, πριβέ συναυλίες». Ο γάμος κόστισε 1 εκατ. ευρώ. Οι νεόνυμφοι ναύλωσαν τσάρτερ κι έφεραν 500 καλεσμένους από το Ντουμπάι και...

το Νέο Δελχί. Το γλέντι κράτησε τέσσερις μέρες.

Κανείς δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν τους ενόχλησε, ούτε παραξενεύτηκε για το χρώμα τους και  την εθνικότητά τους. Παρ’ ότι ήταν Ινδοί και μαυριδεροί ήταν παντού ευπρόσδεκτοι.

Λίγες μέρες νωρίτερα τέσσερις συμπατριώτες τους, Ινδοί εργάτες περίμεναν το λεωφορείο στο Σφακάκι Ρεθύμνου, 5:30 το πρωί, για να πάνε στη δουλειά. Εκεί τους επιτέθηκαν νεαροί Ρεθυμνιώτες που τους χτύπησαν και τους μαχαίρωσαν όλους! Γιατί; Μα γιατί ήταν μαυριδεροί, Ινδοί και περίμεναν στη στάση για να πάνε στη δουλειά.

Ο Ναγκίμπ Σαουίρις, Αιγύπτιος μεγιστάνας κι από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο,  μπαινόβγαινε στη χώρα μας ότι ώρα ήθελε, αγόραζε και πουλούσε τη Wind και την Tellas, συναντιόταν με υπουργούς, ήταν παντού ευπρόσδεκτος.

Αιγύπτιος ήταν και ο 25χρονος εργάτης στα Χανιά, που στις 19 Ιούνη 2012 δέχτηκε επίθεση από 4 «λεβεντόπαιδα» που  τον χτύπησαν με σιδερολοστούς, με αποτέλεσμα να χάσει το νεφρό του. Αυτός δεν είχε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας μάλλον δεν είχε ούτε κινητό τηλέφωνο. Πήγαινε νύχτα να βρει καρτοτηλέφωνο για να τηλεφωνήσει στην πατρίδα του. Έτσι είναι άμα είσαι εργάτης και  δεν είσαι ο Ναγκίμπ Σαουίρις.

Αν είσαι αλγερινός και σε λένε Τζιμπούρ σε δοξάζει η κερκίδα, σε προσκυνούν όλοι, σε φωνάζουν τρομοκράτη ακόμη κι οι εθνικιστές των συνδέσμων  φιλάθλων δε χαλιούνται. Τι πως είσαι άραβας, μαυριδερός και παλιοχαρακτήρας. Αρκεί που βάζεις γκολ με το τσουβάλι.

Αν όμως είσαι αλγερινός και κουβαλάς τσουβάλια, τότε θα πρέπει να σου βγει η ψυχή να βγάλεις το μεροκάματο, θα τρέμουν τα πόδια σου από την πείνα, θα πρέπει να κρύβεσαι και να ζεις σαν αγρίμι και κανείς δε θα αναρωτηθεί αν είσαι καλό παιδί και συμπατριώτης του Τζιμπούρ.

Αν είσαι ο πρίγκιπας Αχμάντ Αλ Σαγιέντ από το Κατάρ ή ο σεΐχης Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Τάνι από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σε παρακαλάνε να έρθεις στην Ελλάδα, ν’ αγοράσεις το Ελληνικό, κανένα νησάκι, έστω καμιά ομάδα, κάτι τέλος πάντων. Αράζεις στον Αστέρα Βουλιαγμένης, συναντιέσαι με υπουργούς και τον πρωθυπουργό  και απ’ όπου περνάς με τη θωρακισμένη λιμουζίνα σου  κλείνουν όλοι οι δρόμοι. Κανείς δε θυμάται ότι είσαι μουσουλμάνος.

Αν όμως είσαι πακιστανός εργάτης  και πας με το ποδηλατάκι σου στη δουλειά, δεν κλείνουν οι δρόμοι. Αν εσύ κλείσεις το δρόμο σε κανένα ψευτοπατριώτη,  θα σε σφάξει σαν  αρνί, σαν τον 27χρονο Σαχζάτ  Λουκμάν που έσφαξαν στην Καλλιθέα δυο χρυσαυγίτες δολοφόνοι. Και τότε θα βρεθούν κάποια «άνθρωποι» να πούνε «και τι έγινε, ένας μουσουλμάνος λιγότερος».

Έτσι γίνεται κι αλλού.

Αν είσαι από το Μαρόκο και σε λένε Ρούμπι, κάνεις μπούνγκα – μπούνγκα και ανοίγει ακόμη και η πόρτα του Ιταλού Πρωθυπουργού, εισπράττεις 47.000 ευρώ την εβδομάδα κι ας μην έχεις χαρτιά κι ας είσαι ανήλικη και λαθραία στη χώρα.

Αν είσαι από το Μαρόκο και δουλεύεις καθαρίστρια, λαντζιέρα ή οπουδήποτε αλλού και βγάζεις το ψωμί σου με τον ιδρώτα σου, δε θα βγάλεις 47.000 ευρώ  κι ο Αλλάχ ο ίδιος να κατεβεί στη γη.

Έτσι είναι ο κόσμος μας.

Για την ακρίβεια οι κόσμοι μας. Δυο κόσμοι διαφορετικοί, αντίθετοι, βαθιά χωρισμένοι.

Υπάρχουν και ζουν στην Αθήνα Αιγύπτιοι, Παλαιστίνιοι, Πακιστανοί, Άραβες μεγαλοεπενδυτές, μεγαλέμποροι, επιχειρηματίες. Μένουν σε επαύλεις στα ΒΠ, έχουν ιδιωτικές φρουρές, στέλνουν τα παιδιά τους σε καλά ιδιωτικά σχολεία, πάνε διακοπές στη Μύκονο, ζουν και συναναστρέφονται με πλούσιους Έλληνες και Ευρωπαίους, είναι παντού ευπρόσδεκτοι.

Οι άλλοι, οι Αφγανοί που βομβαρδίστηκαν τα χωριά τους από το ΝΑΤΟ, οι Παλαιστίνιοι που εκδιώχθηκαν από το Ισραηλινό στρατό, οι Ιρακινοί που ξεσπιτώθηκαν από τους Αμερικάνους, οι Σύριοι και οι Λίβυοι που η «πολιτισμένη δύση» τους οδήγησε στον εμφύλιο, έρχονται εδώ, πιο φτωχοί από εμάς τους φτωχούς, πιο δυστυχισμένοι από εμάς τους δυστυχισμένους και μοιραζόμαστε τη φτώχεια μας.

Οι πατριδέμποροι της Χρυσής Αυγής δε θα τα βάλλουν με τους πρώτους. Αυτοί βλέπεις είναι επιχειρηματίες, επενδυτές κι η μαγκιά εξαντλείται στους κακομοίρηδες. Με τους ισχυρούς τα πράγματα είναι ζόρικα. Μ’ αυτούς ας τα βάλουν τα κορόιδα οι αριστεροί. 

Τους μετανάστες τους «έφερε» το κεφάλαιο για να ρίξει τα μεροκάματα, να εξαρθρώσει τις εργασιακές σχέσεις, να ξηλώσει  καταχτήσεις, να «χορτάσει» κέρδη, να κάνει τους Ολυμπιακούς αγώνες, να χτίσει την ισχυρή Ελλάδα.

Δούλεψαν και δουλεύουν σα σκλάβοι, ανασφάλιστοι, απλήρωτοι συχνά, κυνηγημένοι, παράνομοι. Η παρανομία υπήρξε επιλογή του ελληνικού κράτους, επιλογή διάσωσης του κεφαλαίου, εξόντωσης της εργατικής τάξης, κήρυξης εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό της.

Όσο για τη Μανωλάδα ας αφήσουν κατά μέρος τα περί ρατσιστικού εγκλήματος. Γιατί ρατσιστικό έγκλημα παρακαλώ; Μήπως τους πυροβόλησαν επειδή ήταν από το Μπαγκλαντές; Μήπως επειδή ήταν μαυριδεροί; Μήπως επειδή μιλούσαν τη γλώσσα τους; Μήπως επειδή τελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα; Τίποτα από όλα αυτά.

Όλα ήταν ανεκτά όσο δε μιλούσαν. Δούλευαν απλήρωτοι και ζούσαν μέσα σε θερμοκήπια. Τους πυροβόλησαν μόλις ζήτησαν τα λεφτά τους. Όπως θα πυροβολούσαν κι εσένα κι ας είσαι ομοεθνής τους. Τους πυροβόλησαν όταν αντέδρασαν στην άφιξη απεργοσπαστών, που ήταν ομοεθνείς τους!

Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο κι ας μην είσαι από το Μπαγκλαντές.

Γιατί το έγκλημα ήταν ταξικό. Γιατί είναι έγκλημα διαρκείας κι ας μην πέφτουν σφαίρες κάθε μέρα.

Γιατί οι εργάτες της Μανωλάδας είναι αδέλφια μας όχι γιατί είναι ξένοι αλλά γιατί είναι εργάτες και φτωχοί. Όπως κι εμείς άλλωστε! Κι ας ζούμε προς το παρόν λίγο καλύτερα απ’ αυτούς. Τα ίδια όπλα μας σημαδεύουν όλους μας.

Υ.Γ. «Συγκλόνισε» το πανελλήνιο η … αποκάλυψη του συναδέλφου των επιστατών, που δουλεύει ως δημοσιογράφος στο ΣΚΑΙ, ότι οι εργάτες που μαζεύουν τις φράουλες δεν πλένουν τα χέρια τους αφού ουρήσουν κι εμείς τρώμε λερωμένες φράουλες. Αίσχος! Προτείνω να σταλεί, αυτός και μερικοί ακόμη συνάδελφοί του, στα φραουλοχώραφα της  Μανωλάδας για  να τους την …τινάζουν αφού ουρήσουν. Έτσι  και η παραγωγικότητα δε θα  πέφτει και με καθαρά χέρια θα συλλέγονται οι φράουλες. Τουλάχιστον θα κάνουν κάτι πιο τίμιο απ’ αυτό που κάνουν σήμερα.

Γιάννης Κυριακάκης

Χανιά

Από aristeroblog  μέσω inprecor

Σώστε τον Άδωνη-Άδωνη

Προ δεκαετίας ήταν της μόδας τα πιασάρικα τηλεοπτικά δίδυμα, πολιτικοί με αντιτιθέμενες ιδεολογίες, που τους έριχνες στο στούντιο κι αυτοί βγάζανε τα μάτια τους σαν μεξικάνικα κοκόρια. Πολλά τα κοκόρια της εποχής και από τα πλέον αξιομνημόνευτα ο Θόδωρος Μαργαρίτης, τότε στέλεχος του ΣΥΝ, και ο Άδωνης Γεωργιάδης, τότε βουλευτής του ΛΑΟΣ. Ένας ακροδεξιός και ένας αριστερός, ένας ρατσιστής και ένας αντιρατσιστής, ένας κοσμοπολίτης και ένας εθνικιστής, όρε γινόταν του Κουτρούλη ο γάμος, μέχρι και για τουρνέ στην επαρχία είχανε προτάσεις. Τύφλα να 'χει το μπουλούκι της Θέκλας.

Ήταν τέτοια η σφοδρότητα της αντιπαράθεσης, που έλεγες ότι, αν αυτοί οι δυο συναντηθούν τυχαία στον δρόμο, θα σφαχτούνε σαν τον Κούρκουλο με τον Καλογήρου στη «Λόλα». Τελικά συναντήθηκαν τυχαία στην κυβέρνηση του Σαμαρά κι αντί να σφαχτούνε εκείνοι, έσφαξαν εμάς, ψηφίζοντας Μνημόνια...

πιασμένοι χέρι-χέρι, ερήμην του Καρατζαφέρη. Α ρε Γιώργη, πού να το φανταζόσουν ότι ο Άδωνης, που τον πήρες στον στάβλο σου ζυγούρι και τον παρέδωσες υφυπουργό, θα σε παράταγε, για να συγκυβερνήσει με τους κομμουνιστές.

Για να σώσουμε τη χώρα, θα συμμαχήσουμε ακόμη και με τον διάβολο, διαβάστε και λίγο Λένιν, απαντούν οι δημαρίτες. Όταν ο Βλαδίμηρος αναφερόταν στον διάβολο, δεν είχε ακριβώς στο μυαλό του τον Άδωνη, αλλά τέλος πάντων, άλλο να συμμαχείς με τον διάβολο κι άλλο να τον αγαπάς τον διάβολο. Γιατί αυτό που έκανε προχθές η ΔΗΜ.ΑΡ. στη Βουλή ήταν ξεκάθαρη πράξη αγάπης. Τι έκανε; Είχε ζητηθεί η άρση της ασυλίας του Γεωργιάδη, προκειμένου να δικαστεί, επειδή αποκάλεσε τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη αρχηγό των κουκουλοφόρων, και η ΔΗΜ.ΑΡ. ψήφισε κατά της άρσης. Ο πρόεδρος των δημοσιογράφων αποκαλείται αρχηγός τραμπούκων και τούτο θεωρείται εύλογη πολιτική κριτική. Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι, η ΔΗΜ.ΑΡ., το κόμμα που την παράταξή του στην ΕΣΗΕΑ κοσμούν ο Μανδραβέλης, ο Κανέλλης και οσονούπω και η Άννα Παναγιωταρέα.

Για να υπάρχει, να επιβιώνει και να κυβερνά η Αριστερά της Ευθύνης, πρέπει να έχει απέναντί της το σκιάχτρο της Αριστεράς των Κουκουλοφόρων. Τα λένε τα στελέχη τους, τα λένε οι φιλικοί τους δημοσιογράφοι, τα λένε οι καθηγητές τους στα έντυπα του ΔΟΛ, τα λένε όμως κυριλέ και περί διαγραμμάτων, σε αντίθεση με τον Άδωνη που γκαρίζει έξω από τα δόντια: «Και νά ποιοι είσαστε εσείς οι Συριζαίοι, καίτε ανθρώπους, σπάτε τζάμια, διώχνετε επενδύσεις!». Οι υπηρεσίες του κ. Γεωργιάδη προς την κυβερνώσα Αριστερά είναι ανεκτίμητες, να μην του χαρίσουμε κι εμείς μια τόση δα ασυλιούλα;

Τα έχει πει κι ο Γέροντας Παίσιος: «Την ημέρα που ο Αριστερός θα σώσει το Φασίστα, θα βρέξει βατράχια και υπουργικές λιμουζίνες».

Του Γ. Ανανδρανιστάκη, μοντάζ Γρέκι

Σαράντα οικονομολόγοι δεν βλέπουν φως στο τούνελ της κρίσης

Οι οικονομίες της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας πιθανότατα δεν θα αναπτυχθούν πριν από το 2014 και η οικονομία της Ιρλανδίας, που είχε αποκληθεί στο παρελθόν Κελτικός Τίγρης, μάλλον θα γουργουρίσει παρά θα βρυχηθεί, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση σε δείγμα 40 οικονομολόγων που έκανε το πρακτορείο Reuters.
Οι ερωτηθέντες εξέφεραν την άποψη ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας που εφαρμόζονται στα τέσσερα κράτη-μέλη της ευρωζώνης εξακολουθούν να δυσχεραίνουν την ανάκαμψη των οικονομιών τους. Καθώς η ανεργία αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο, ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν για ουσιαστική ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα.
Οι μεσοπρόθεσμες προβλέψεις τους ήταν δυσμενέστερες σε σύγκριση με παρόμοια έρευνα που διεξήχθη τον Ιανουάριο. Η προοπτική εμφανίζεται να επιδεινώνεται σε σχεδόν κάθε τρίμηνη έρευνα μετά την πρώτη, τον Ιούνιο του 2011.
Μόνον η οικονομία της Ιρλανδίας θα αναπτυχθεί φέτος, με βάση τις προβλέψεις των συγκεκριμένων οικονομολόγων, κατά ένα συγκριτικά υγιές 1% και 2% το 2014, που θα είναι υψηλότερο στο ευρύτερο πεδίο της ευρωζώνης.
Η παγκόσμια οικονομία δυσκολεύεται να ανακάμψει —τη φετινή χρονιά δεν αναμένεται αισθητή βελτίωση εν σχέσει με το 2012— αλλά η ανάπτυξη αναμένεται να επιταχυνθεί φθάνοντας στο 3,8% το 2014.
Η Κύπρος προστέθηκε στις χώρες της 17μελούς ευρωζώνης που ζήτησε δανεισμό από την τρόικα, μετά την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Η Ισπανία χρειάστηκε δανεισμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τραπεζικού της τομέα.
Όμως η επιτυχία της Ισπανίας να προσελκύσει κεφάλαια από τις χρηματαγορές δημοπρατώντας ομόλογα οδηγεί λιγότερους οικονομολόγους να προβλέπουν πως και η Μαδρίτη θα χρειαστεί κρατικό δανεισμό.
Για την Τζιάντα Τζιάνι, μια οικονομολόγο της Citi, «βραχυπρόθεσμα, ορισμένες αρνητικές συνέπειες λόγω της μετάδοσης της κρίσης στην Κύπρο είναι πιθανό να πλήξουν την οικονομία της Ελλάδας». Οι οικονομολόγοι που ερωτήθηκαν είπαν ότι περιμένουν πως η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση για έκτη συναπτή χρονιά φέτος, που υπολογίζουν ότι θα φθάσει το -4,5%, ποσοστό περίπου παρόμοιο με τις κυβερνητικές προβλέψεις. Η κρίση στην Κύπρο ίσως επιβαρύνει την ελληνική οικονομία κατά -0,2% ως -0,5% αλλά κυβερνητικές πηγές στην Αθήνα ανέμεναν αυτό να εξισορροπηθεί από την καλή πορεία της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας φέτος.
Στην Πορτογαλία, όπου η κυβέρνηση αύξησε τους φόρους και μείωσε τις δαπάνες για να μειώσει το έλλειμμά της βάσει των όρων του μνημονίου δανεισμού της, η καταναλωτική ζήτηση και οι επενδύσεις έχουν καταρρεύσει, προκαλώντας την βαθύτερη ύφεση στην φτωχότερη χώρα της δυτικής Ευρώπης μετά την δεκαετία του 1970. Οι οικονομολόγοι που ερωτήθηκαν από το Ρόιτερς προέβλεψαν συρρίκνωση της οικονομίας της κατά -2,4% φέτος και ισχνή ανάπτυξη 0,3% το 2014, μετά την υποχώρηση του ΑΕΠ της κατά -3,2% πέρυσι.
Η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να προετοιμάσει μια αναπτυξιακή στρατηγική χωρίς να παραβιάσει τις δεσμεύσεις της για το έλλειμμα και διαβεβαιώνει πως επιδιώκει να βγει από το μνημόνιο στα μέσα του 2014.
Η προοπτική για την Ισπανία παραμένει υφεσιακή, με την οικονομία να συρρικνώνεται κατά -1,5% φέτος, για τρίτη συναπτή δημοσκόπηση αυτού του είδους. Σε μια συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα Wall Street Journal, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος είπε πως αναμένει συρρίκνωση της ισπανικής οικονομίας από -1% ως -1,5%. Προηγουμένως, η Μαδρίτη προέβλεπε συρρίκνωση του ισπανικού ΑΕΠ κατά 0,5% φέτος.

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2RO8eqyoH

ΜΕ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΤΟ Α’ ΤΡΙΜΗΝΟ!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ!

Την σφαγή των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα κλπ) και την φοροληστεία που υφίστανται χιλιάδες οικογένειες, προσπαθεί να αποκρύψει η κυβέρνηση, κάνοντας χρήση λογιστικών τεχνασμάτων και πανηγυρίζοντας για το "πλεόνασμα" ύψους 520 εκατ. ευρώ, το οποίο εμφάνισε το ισοζύγιο εκτέλεσης του προϋπολογισμού για το πρώτο τρίμηνο του 2013.

Η τρικομματική κυβέρνηση λοιπόν, προκειμένου να παρουσιάσει μια "αισιόδοξη" εικόνα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού, η οποία συνίσταται στο προαναφερθέν πρωτογενές πλεόνασμα, κατέφυγε σε ορισμένα λογιστικά τρυκ. 

Στο τομέα των κρατικών εσόδων υπάρχει μια υπερκάλυψη του στόχου κατά 985 εκατ. ευρώ (12,338 δισ. ευρώ το α' τρίμηνο έναντι 11,353 δισ. ευρώ). Η διαφορά αυτή είναι πλασματική για τους εξής λόγους:

α) Τα έσοδα από το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων "διπλασιάζονται" έναντι του στόχου, που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) (1,614  δισ. ευρώ το α' τρίμηνο έναντι στόχου 790 εκατ. ευρώ). Ο "διπλασιασμός" αυτός οφείλεται στο ότι υπήρξαν αυξημένες εισροές από την Ε.Ε. για αιτήσεις πληρωμών που είχαν υποβληθεί στο τέλος του 2012.

β) Μεγάλη μείωση στις επιστροφές φόρου του τρέχοντος οικονομικού έτους, με αντίστοιχη εξόφληση υποχρεώσεων παρελθόντων ετών. Συνολικά επεστράφησαν σε επιχειρήσεις 213 εκατ. ευρώ έναντι στόχου 680 εκατ. δημιουργώντας ένα "πλεόνασμα" ύψους 467 εκατ. ευρώ, το οποίο "δόθηκε" πίσω στις επιχειρήσεις, αφού πρώτα ονομάστηκε "επιστροφες φόρων παρελθόντων ετών", εξαιρέθηκε από το ισοζύγιο και μεταφέρθηκε ως υποσημείωση στα πληροφοριακά στοιχεία!!!. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση, ακολουθώντας τις εντολές της τρόικας, προχώρησε στις σχετικές πληρωμές επιστροφής φόρων προς οργανισμούς και επιχειρήσεις ύψους 570 εκατ. ευρώ!

γ) Τα καταρρέοντα φορολογικά έσοδα σώζονται από την ανελέητη λεηλασία των εργατικών εισοδημάτων και ειδικά μέσω του χαρατσιού ακινήτων που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ. Ειδικότερα, οι φόροι από στην περιουσία παρουσιάζουν υπερκάλυψη του στόχου κατά 101 εκατ. ευρώ (εντός του α' τριμήνου εισπράχθηκαν φόροι 708 εκατ. ευρώ έναντι στόχου 607 εκατ.)

Συνολικά, στα φορολογικά έσοδα πρέπει να σημειωθεί η βύθισή τους κατά 413 εκατ. (10,290 δισ. ευρώ το α’ τρίμηνο του 2013, έναντι 10,703 δισ. ευρώ το περυσινό αντίστοιχο διάστημα), η οποία οφείλεται στην εξάπλωση της φτώχειας και της ανεργίας, με την συνεπακόλουθη σύνθλιψη της κατανάλωσης. Από την άλλη πλευρά. τα φορολογικά έσοδα από νομικά πρόσωπα (μεγάλες ανώνυμες εταιρίες και ΕΠΕ) περιορίστηκαν στα 21 εκατ. ευρώ (!!!), ενώ μέχρι το τέλος του έτους, τα έσοδα αυτής της κατηγορίας δεν θα ξεπεράσουν τα 1,48 δισ....

Από την πλευρά των κρατικών δαπανών, η  εικόνα του προϋπολογισμού είναι  είναι αποκαλυπτική. Αξίζει, ωστοσο, να σταθούμε στο άγριο τσεκούρωμα των κονδυλίων που προορίζονται για τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα κλπ.

α) Το σύνολο των πρωτογενών δαπανών, δηλαδή αυτών που αφορούν σε μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, Πρόνοια, λειτουργικά έξοδα υποχώρησαν στα 11,181 δισ. ευρώ (από 12,578 δισ. ευρώ) με πτώση 11,1%.

β) Οι κάθε είδους δαπάνες για «ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία» καταγράφονται στα 4,2 δισ. ευρώ (από 5,4 δισ. στο α' τρίμηνο του 2012).

γ) Η διάλυση σε απόλυτα μεγέθη φτάνει στο 1,2 δισ. ευρώ και το ποσοστό της τσεκουρώματος στο 22,2%.

Το έλλειμμα ύψους 1.354 εκατ. ευρώ παρουσιάστηκε στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού το τρίμηνο Ιανουαρίου – Μαρτίου, έναντι ελλείμματος 7.279 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2012 και στόχου για έλλειμμα 4.185 εκατ. ευρώ. Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού παρουσιάζονται μειωμένες σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012 κατά 6.417 εκατ. ή σε ποσοστό 32,7%.

Με τα παραπάνω τεχνάσματα, λοιπόν, "επιτεύχθηκε" πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 520 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 334 εκατ. ευρώ το 2012 και στόχου για πρωτογενές έλλειμμα 2.338 εκατ. ευρώ.

Η κούφια κυβερνητική θριαμβολογία προσπαθεί να καλύψει την βαθιά ταξικότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

πηγη

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2RO8RyBRW

Αρπαγή και λαμογιά ανάβουν το φιτίλι

Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος 

Στα πρόθυρα της κοινωνικής έκρηξης κινδυνεύει να βρεθεί η κυβέρνηση με τα θέματα των χρεών προς το Δημόσιο και των κατασχέσεων σπιτιών. Ανίκανη, απρόθυμη και δεσμευμένη, κινδυνεύει να βυθιστεί στα πολιτικά λύματα της δημοσιονομικής κατάρρευσης.

Τη Δευτέρα το υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε την εξής λιτή ανακοίνωση:

«Με απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών, Γιώργου Μαυραγάνη, θα επιτρέπονται στο εξής, προς διευκόλυνση των οφειλετών, οι μεταβιβάσεις ακινήτων ακόμα και αν το τίμημα της πώλησης είναι μικρότερο από το ύψος της οφειλής. Με την απόφαση αυτή διευκολύνονται συναλλαγές, όπως επίσης και η εξόφληση των χρεών προς το Δημόσιο.
Ειδικότερα με τη νέα υπουργική απόφαση δίνεται η δυνατότητα σε οφειλέτες του Δημοσίου να λαμβάνουν βεβαίωση οφειλής ακόμα και αν το προϊόν της μεταβίβασης δεν εξοφλεί πλήρως το ύψος των οφειλών τους, αρκεί οι εναπομείνασες οφειλές να διασφαλίζονται είτε από λοιπά περιουσιακά στοιχεία είτε από εγγυήσεις τρίτων.
Με το ισχύον καθεστώς στις συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν επιτρεπόταν η έκδοση βεβαίωσης οφειλής, που αποτελεί προϋπόθεση για τη μεταβίβαση, εάν το τίμημα της μεταβίβασης δεν εξοφλούσε πλήρως τις οφειλές προς το Δημόσιο».

Τι σημαίνει, απλά και πρακτικά αυτή η ανακοίνωση; Ότι, ενώ προηγουμένως χρειαζόταν να είσαι εντάξει προς την εφορία για να πουλήσεις ακίνητο, τώρα το πράγμα αντιστρέφεται: το κράτος σε προτρέπει να πουλήσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις για να πληρώσεις το κράτος, ακόμη και αν το προς πώληση αντικείμενο δεν καλύπτει το χρέος σου.

Επιπλέον σου δίνει μπόνους τη φορολογική ενημερότητα και τη βεβαίωση οφειλής ακόμη και αν δεν έχεις εξοφλήσει ολόκληρο το χρέος. Αρκεί βεβαίως να βρεις... εγγυητή για το υπόλοιπο.

Επιπλέον δεν κινδυνεύεις να θεωρηθείς απατεώνας αν πουλήσεις κάτω από την επίσημη αξία του ακινήτου, αρκεί να τους δώσεις το αντίτιμο.

Επειδή, όμως η πρακτική της αγοράς είναι ο αγοραστής να πληρώνει τον φόρο μεταβίβασης, οι έχοντες χρήμα για να αγοράσουν μπορούν με την άδεια του ΥΠΟΙΚ να γράφουν ό,τι θέλουν στα συμβόλαια και άρα να πληρώνουν ό,τι θέλουν στην εφορία: η αποθέωση της φοροδιαφυγής στο όνομα της αύξησης των δημόσιων εσόδων!

Όλα για να μαζέψουν και τις τελευταίες πενταροδεκάρες από τους μη έχοντες. Αν αυτή δεν είναι εικόνα κράτους και οικονομίας υπό κατάρρευση και αποθέωση της λαμογιάς, ας μας πουν πώς αυτοί την ονομάζουν.

Με ακόμη πιο απλά λόγια: «Πούλα το σπίτι σου ή ό,τι άλλο έχεις και φέρτα, ανεξαρτήτως διαδικασίας». Κάπως έτσι εξηγείται και η πολύμηνη επισήμανση του Τόμσεν ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλα φορολογικά βάρη. Όλοι ξέρουν ότι κανείς πια δεν έχει να πληρώσει τίποτε. Το ότι θα ανακοινώσουν νέα μέτρα τον Ιούνιο μοιάζει ήδη με αντίφαση, αλλά ας περιμένουμε να δούμε το είδος των μέτρων.

Όλο αυτό σημαίνει ότι, αφού στεγνώσανε οι πάντες από ρευστό, μπήκαμε πλέον στη φάση της απογύμνωσης των νοικοκυριών από τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η προειδοποίησή μας, εδώ και δύο χρόνια, ότι το επόμενο στάδιο του εθνικού ξεπουλήματος είναι η κατάσχεση της ατομικής περιουσίας ήρθε η ώρα να επιβεβαιωθεί.

Και το πράγμα έχει συνέχεια, καθώς οι οφειλέτες προς το Δημόσιο χάνουν περιουσίες για πενταροδεκάρες. Ήδη σήμερα έχει προγραμματιστεί πλειστηριασμός σπιτιού το οποίο ανήκει σε οικογένεια ανέργων με δύο παιδιά, που πλέον ζει με ελάχιστα χρήματα. Την απόφαση έβγαλε η ΔΟΥ Κηφισιάς για οφειλή 2.790 ευρώ και ο πλειστηριασμός έχει προγραμματιστεί για σήμερα στις 4 το απόγευμα στο Ειρηνοδικείο Αμαρουσίου.

Γιατί εκπλειστηριάζεται το σπίτι; Διότι προ δεκαετίας οι ιδιοκτήτες του χρωστούσαν δυο - τρία ενοίκια και η σπιτονοικοκυρά «εκχώρησε το χρέος στο Δημόσιο». Έκτοτε, όπως μαρτυρούν οι ίδιοι, πλήρωσαν 17.834 ευρώ (!), αλλά χρωστούν ακόμη 2.700, τα οποία δεν μπορούν να δώσουν. Γι’ αυτό το... τερατώδες (!) ποσόν χάνουν σήμερα το σπίτι τους.

Κατά τα λοιπά τα ρεπορτάζ είναι γεμάτα με... ρυθμίσεις για άπειρες δόσεις αποπληρωμής χρεών προς το Δημόσιο. Προφανώς για όσους ακόμη παραμένουν ζωντανοί και για όσο ακόμη αντέχουν. Οι υπόλοιποι στην πυρά. Ακόμη και ένα σπίτι μπορεί να χαθεί για ψίχουλα.

Ήδη στην Ισπανία ένα ολόκληρο κίνημα δημιουργήθηκε εναντίον των μαζικών κατασχέσεων σπιτιών, χωρίς η κυβέρνηση να κάνει πίσω. Εδώ βρισκόμαστε ελάχιστα βήματα πριν φτάσουμε στο ίδιο σημείο – των μαζικών κατασχέσεων, όχι του... κινήματος. Πλησιάζουμε όμως ολοταχώς – και με φόρα.

Στη χώρα στην οποία η ιδιοκτησία ακόμη και των πιο φτωχών ήταν ένα οικονομικό... άβατο τα μνημόνια άναψαν το φιτίλι και πλέον απομένει μόνο η έκρηξη στο όνομα της πληρωμής των δανεικών. Η έκβαση; Προφανώς, άγνωστη...


Το φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"