Oι αντιφάσεις και τα ψέματα των μνημονιακών κομμάτων στήνουν τους τελευταίους μήνες την παγίδα για να αποσπάσουν την συναίνεση του ελληνικού λαού στην υποθήκευση και το ξεπούλημα της χώρας και του μέλλοντός του.

τα ψέματα ,  οι αντιφάσεις , οι παγίδες και η ελπίδα

 

·          Τα μνημόνια είναι ο μονόδρομος. 

Η αλήθεια: Το πάγωμα της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, ο έλεγχος της αλήθειας του και η αποπληρωμή του με ρήτρα ανάπτυξης, και όλα αυτά μονομερώς από έναν κυρίαρχο λαό είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά του και επιβάλλεται από την ανάγκη της επιβίωσής του.

·         Η επάνοδος σε εθνικό νόμισμα θα είναι καταστροφή:  

Η αλήθεια: Το εθνικό νόμισμα είναι εργαλείο στα χέρια μιας κυβέρνησης. Οι κραδασμοί από μία επιστροφή σ’ αυτό μπορούν να ………

αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά από μία κυβέρνηση που θα δράσει με αποφασιστικότητα και ιδιαίτερα κατά την μεταβατική φάση (αναλύεται παρακάτω)

·           Ο κ. Τσίπρας διαπραγματεύτηκε με αποφασιστικότητα και ειλικρίνεια απέναντι στους Έλληνες. 

Η αλήθεια:  Αν ήταν αποφασιστικός θα φρόντιζε να δημιουργήσει εναλλακτικές λύσεις για να ενισχύσει έτσι την διαπραγματευτική του δύναμη. Αν ήταν ειλικρινής,

στο δημοψήφισμα θα έθετε ξεκάθαρα ερωτήματα στον Ελληνικό λαό για να πάρει την έγκρισή του, και δεν θα ξοδευόταν τόσος χρόνος στις μεταξύ μας συζητήσεις για το τι σήμαινε ή δεν σήμαινε το 62% του Όχι.!!

·           Οι αντιφάσεις: 

 «Η  αριστερή πλατφόρμα έριξε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.  κ. Τσίπρας: «από την επόμενη της υπογραφής της συμφωνίας, άρχισα να σκέφτομαι τις εκλογές»

   Όλα τα παραπάνω, οι αντιφάσεις και τα ψέματα των μνημονιακών κομμάτων στήνουν τους τελευταίους μήνες την παγίδα για να αποσπάσουν την συναίνεση του ελληνικού λαού στην υποθήκευση και το ξεπούλημα της χώρας και του μέλλοντός του.

  Μπορούμε να αντισταθούμε σ’ όλους εκείνους που προσπαθούν να μας παγιδέψουν, να αλλοιώσουν την βούλησή μας και τον τρόπο που αυτή θα εκφραστεί στις εκλογές;  Η μόνη ελπίδα για να το καταφέρουμε αυτό είναι να ανοίξουμε το μυαλό μας, να το απελευθερώσουμε από προκαταλήψεις και στερεότυπα, να δώσουμε χρόνο στο καθένα που έχει να μας πει κάτι διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε και πιστεύουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μόνο έχοντας αποκτήσει ο καθένας μας πολύπλευρη γνώση, μόνο τότε θα έχει την δυνατότητα να πάρει τις αποφάσεις εκείνες που θα είναι προς το δικό του συμφέρον, το προσωπικό του συμφέρον το οποίο αντικειμενικά προσδιορίζεται (ή πρέπει να προσδιορίζεται) και από την οικονομική του κατάσταση και την κοινωνική του θέση.

  Για τους παραπάνω λόγους σας προτρέπω να αφιερώσετε λίγο χρόνο για διαβάσετε και τα παρακάτω:

το ιστορικό της αρχής μιας πορείας και  του προβληματισμού.

 

  Όσοι πιστέψαμε στον αγώνα που είχε ξεκινήσει πριν από λίγα χρόνια, οργανωθήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ και ταχθήκαμε σε μία προσπάθεια να πείσουμε τον κόσμο να ακολουθήσει την ελπίδα που ερχόταν. Τον κοιτάξαμε στα μάτια και του είπαμε την αλήθεια ˙  αυτό δηλαδή που πιστεύαμε.

 Και ήρθαν τα αποτελέσματα των  εκλογών του Ιανουαρίου, νοιώσαμε πως δικαιωνόμασταν, πως πραγματικά τώρα κάτι καλό θα άρχιζε  .

 Παρακολουθούσαμε πλέον την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έδινε την μάχη στην Ευρώπη. Κάπου-κάπου αρχίσαμε να κοιταζόμαστε, και στο μυαλό μας άρχιζαν να δημιουργούνται οι πρώτες αμφιβολίες: «στραβά είναι  ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;». Όλες αυτές οι υποψίες πήγαν να διαλυθούν (ή τουλάχιστον μπήκαν στην άκρη), όταν ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την διενέργεια του  δημοψηφίσματος.  Κόντρα στην προπαγάνδα που ενορχηστρωμένη εκπορευόταν από κέντρα στην Ελλάδα και τοεξωτερικό, και με εκφραστές τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ,   η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ανεξάρτητα από πολιτικές θέσεις και απόψεις διακήρυξε ένα βροντερό και περήφανο ΟΧΙ.

  Αυτό το ΟΧΙ κατάφερε ο πρωθυπουργός να το κάνει ΝΑΙ. 

Καταπάτησε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος!  τόσο ο ίδιος όσο και η βουλή που υπερψήφισε για νόμο του κράτους αυτήν την συμφωνία.  Αυτό αποτελεί μία συνταγματική εκτροπή που έχει καταγραφεί και θα κριθεί (όπως συνηθίζουμε να λέμε) από τον ιστορικό του μέλλοντος.

  Για όλους εμάς το σημαντικό και επείγον τώρα, είναι να αξιολογήσουμε την υπάρχουσα κατάσταση, και να πάρουμε ο καθένας μας τις αποφάσεις του. Η απόφαση του καθενός είναι μία συνιστώσα αυτού που θα καταγραφεί σαν αποτέλεσμα στις επερχόμενες εκλογές και θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας, το μέλλον των ίδιων και παιδιών μας.

   Λένε (και είναι αλήθεια) πως στην οικονομία το 50% είναι θέμα ψυχολογίας.

Σκεφτείτε την εθνική ανάταση που κατάφερε να προκαλέσει ο Βαρουφάκης με τον τρόπο (το στυλ αν θέλετε) με το οποίο συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις (ακόμη και αν αυτό προκαλούσε τόσες αντιδράσεις από κάποιους).

Σκεφτείτε την εθνική περηφάνια που νοιώσαμε όταν το βράδυ της Κυριακής του δημοψηφίσματος βλέπαμε τα αποτελέσματα.

Αυτά ήταν υπερφίαλες αντιδράσεις ενός όχλου;

Όχι ήταν η αντίδραση ενός λαού που το προηγούμενο διάστημα ένοιωθε πως τσαλακωνόταν η περηφάνια του. Οι οικονομολόγοι γνωρίζουν πως τέτοια συναισθήματα είναι δυνατόν να αποδειχθούν ικανά από μόνα τους να αποτελέσουν το έναυσμα για έξοδο από μία οικονομική κρίση.

Όταν καταφέρεις να εμφυσήσεις στον νέο την αισιοδοξία, εκείνος δεν θα συνεχίσει να κάθεται στην πολυθρόνα να «κλαίει» την μοίρα του. Θα σηκωθεί, θα βγει από το σπίτι, και με αυτοπεποίθηση   θα ριχθεί να κερδίσει τη ζωή.

Να βρει κάποια δουλειά, να οργώσει το χωράφι του πατέρα του που έχει μείνει «μπαϊρι», θα κάνει σχέδια και θα τολμήσει.

Ο επιχειρηματίας όντας αισιόδοξος πλέον, θα τολμήσει να ξανάξεκινήσει την επιχείρησή του.

Εκείνος που έχει κάποιες αποταμιεύσεις θα τολμήσει να τις επενδύσει, ή να τις καταναλώσει, τονώνοντας έτσι τη Ζήτηση, η οποία στη συνέχεια θα ενεργοποιήσει την παραγωγή, και με τη σειρά της την απασχόληση και το εισόδημα.

 Αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση λοιπόν, που μπορεί να μας βγάλει από το τέλμα της οικονομικής ύφεσης, έχει σαν απαραίτητη προϋπόθεση έναν λαό που θα νοιώθει υπερήφανος και αισιόδοξος.

Αυτήν την περηφάνια και αισιοδοξία έχουν τραυματίσει όλοι αυτοί που έχουν αποδεχθεί και ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο. Προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν γινόταν αλλιώς, πως πρέπει να το δεχθούμε, να δεχθούμε την μοίρα μας, και ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον καταφέρουν οι ίδιοι να μας ξαλαφρώσουν λίγο από τον ζυγό στον οποίο μας έχουν υποβάλει.

Και ίσως καταφέρουν κάτι.

Ξεπουλώντας τα πάντα σε μεγάλες ιδιωτικές πολυεθνικές εταιρίες (ακόμη και ιδιοκτησίας ξένων κρατών) να καταφέρνουμε να βρίσκουμε δουλειά με αποδοχές ίσα-ίσα να χορταίνουμε την πείνα μας.

Στοχεύουν σε ένα μοντέλο «ανάπτυξης» στο οποίο , δεν θα  υπάρχει θέση για την επιβίωση του ελεύθερου μικροεπαγγελματία, του αγρότη, του κτηνοτρόφου, της μικρομεσαίας επιχείρησης,  αλλά κυρίαρχο στοιχείο της θα είναι η ανάπτυξη και επέκταση στη χώρα μας των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων για τις οποίες μας προετοιμάζουν, για να γίνουμε οι παρίες ενός τέτοιου συστήματος. Και καθώς δημιούργησαν και συντηρούν μέσα μας την απαισιοδοξία,  θεωρούν  πως θα δεχθούμε αυτά τα σχέδιά τους σαν σωτηρία. 

 

 Πρέπει λοιπόν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά μόνο η υποταγή στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

 Ο κ .Τσίπρας αφού μας έσυρε για επτά μήνες, αφού εξαντλήθηκαν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας και άδειασαν οι τράπεζες, ήρθε στις 13 Ιουλίου να μας πει πως δεν υπήρχε (πλέον) άλλη λύση. Μ’ αυτόν τον τρόπο θέλησε να ακυρώσει κάθε άλλη εναλλακτική λύση.

 Μας είπε πως διαπραγματευόταν χωρίς να έχει φροντίσει για άλλη εναλλακτική λύση.

Αυτό σημαίνει πως στην κυβερνώσα αυτό το εξάμηνο ομάδα των 5-10 ατόμων πρέπει να καταλογισθεί ανικανότητα (έλλειψη προνοητικότητας) ή δόλος (για να καταλήξουμε έτσι σ’ αυτήν την  συμφωνία) ή έλλειψη θάρρους και πυγμής (κρίμα τα εγκώμια…)

 Μας είπε πως η κυβέρνηση «έπεσε από μέσα», ενώ ο ίδιος είχε ομολογήσει (και το είχε εν τω μεταξύ ξεχάσει) πως η ιδέα για προσφυγή σε εκλογές του είχε έρθει ήδη από το πρωϊ της 13ηςΙουλίου.  

 Η έξοδός μας από το Ευρώ και η επαναφορά μας σε εθνικό νόμισμα, ενώ υποδεικνυόταν από πολλούς οικονομολόγους διεθνούς κύρους σαν μία λύση, λοιδορήθηκε όσο τίποτε άλλο: 

«δραχμιστές», «κόμματα της δραχμής», κλπ.

Κατάφεραν να μας πείσουν πως με την δραχμή θα οδηγούμασταν στην καταστροφή.

Το κατάφεραν με τους περισσότερους από εμάς, αλλά στο μυαλό ακόμη και αυτών έχει απομείνει και το ίχνος της αλήθειας.

Πως εξηγούνται άλλωστε οι δύο αντιφατικές μεταξύ τους απαντήσεις:

Ερ.: «τι είναι καλύτερο το ευρώ ή η δραχμή;» Απ.: «το Ευρώ!!»,

ΕΡ: «πότε περνούσαμε καλύτερα με τη δραχμή ή τώρα με το Ευρώ;». Απ.: «με τη δραχμή!!».  Αυτά…   ή μας έχουν μπερδέψει λοιπόν ή είμαστε μαζοχιστές!!.

  Ας πούμε όμως και δυο πιο τεκμηριωμένα πράγματα για το νόμισμα.

Όπως μαθαίνει και ο κάθε φοιτητής οικονομικής σχολής στο πρώτο έτος των σπουδών του, κάθε κυβέρνηση για την άσκηση της οικονομικής της πολιτικής, έχει τρείς ομάδες εργαλείων-μέτρων: τα νομισματικά, τα δημοσιονομικά (δημόσια έσοδα κ έξοδα) και τα διοικητικά μέτρα.

Με την ένταξή μας στο Ευρώ παραχωρήσαμε τα νομισματικά μέτρα (καθορισμός της ποσότητας του χρήματος, των επιτοκίων, των συναλλαγματικών ισοτιμιών κλπ) στην ΕΚΤ και τα όργανα της Ευρωζώνης.

  Όλα τα μεγέθη μιας οικονομίας γίνεται προσπάθεια να οδηγηθούν προς την επιθυμητή κατεύθυνση με την εφαρμογή αυτών των μέσων-εργαλείων. Από αυτά τα μεγέθη τα σημαντικότερα είναι ο πληθωρισμός, το δημοσιονομικό έλλειμμα (ή πλεόνασμα), το δημόσιο χρέος, κλπ. Αυτά ήταν τα «κριτήρια σύγκλισης» τα οποία έπρεπε να ικανοποιεί η Ελλάδα, και αφού μαγειρεύτηκαν μπήκαμε στη ζώνη του Ευρώ.  Θεωρούνταν η επίτευξη αυτών των κριτηρίων απαραίτητη, προκειμένου να είναι ασφαλής τόσο για εμάς όσο και για το σύνολο της Ευρωζώνης η είσοδός μας σ’ αυτήν.

Σήμερα λοιπόν που η ανεργία και τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας, απέχουν τόσο πολύ από τα αντίστοιχα της Ευρωζώνης, και με δεδομένο πως τα νομισματικά εργαλεία (η ποσότητα του χρήματος, και η συναλλαγματική ισοτιμία) κρίνονται άκρως απαραίτητα εργαλεία για τον έλεγχο αυτών των μεγεθών, είναι τόσο εξόφθαλμο πως το ίδια αυτά εργαλεία δεν μπορούν να εφαρμοστούν ταυτόχρονα και χωρίς διαφοροποιήσεις σε δύο τόσο διαφορετικές οικονομίες (πχ της Ελλάδας και της Γερμανίας).

Για τον λόγο αυτό και μόνο, είναι  ξεκάθαρο πως το Ευρώ από τη στιγμή που δεν μπορούμε να το χειριστούμε εμείς οι ίδιοι και να το προσαρμόσουμε στις δικές μας ανάγκες, δεν μπορεί να βοηθήσει την οικονομία μας.

 Με τα παραπάνω οι περισσότεροι ίσως συμφωνούμε. 

Τότε όμως προβάλλονται κάποιοι προβληματισμοί: Εντάξει, καλύτερα να είχαμε μείνει στην δραχμή. Τώρα όμως που είμαστε στο Ευρώ, η επιστροφή μας σε εθνικό νόμισμα (δραχμή ή όπως αλλιώς θέλουμε, το όνομα δεν έχει καμία σημασία) δημιουργεί κινδύνους. Δύο τέτοιοι κίνδυνοι είναι α) μία ανεξέλεγκτη υποτίμηση και πληθωρισμός, β) να έρθουν όλοι που θα κατέχουν Ευρώ (ενώ εμείς όντας πχ στην δραχμή) και να μας αγοράσουν. γ) Η έξοδός μας από την ΕΕ δημιουργεί κινδύνους λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης.

Κάποιες στοιχειώδεις απαντήσεις σ’αυτά: 

  Με δεδομένο πως το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (εισαγωγές- εξαγωγές ) είναι περίπου ισοσκελισμένο, αυτό σημαίνει πως το συνάλλαγμα που θα χρειάζεται για την πληρωμή των εισαγωγών θα προέρχεται από τις αντίστοιχες εξαγωγές. Για το λόγο αυτό δεν θα υπάρξουν σημαντικές πιέσεις για υποτίμηση. Ένα ποσοστό μικρής υποτίμησης του νομίσματος θα γίνει. Άλλωστε αυτό είναι και το ζητούμενο. Με την υποτίμηση θα προστατευτεί η εγχώρια παραγωγή (καθώς τα αντίστοιχα εισαγόμενα θα γίνουν ακριβότερα) και θα ευνοηθούν οι εξαγωγές (καθώς τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν φθηνότερα στους ξένους καταναλωτές).

 

 Και ο κίνδυνος να μας αγοράσουν: 

Εδώ είναι που θα πρέπει να εφαρμοστούν τα διοικητικά-δημοσιονομικά μέτρα:  Όσοι θα εισάγουν ξανά τα Ευρώ τους, μετά την λήξη προθεσμίας που θα πρέπει να δοθεί για την μετατροπή σε εθνικό νόμισμα, να υποχρεωθούν να πληρώσουν τόσο φόρο, ο οποίος να εκμηδενίσει το όφελος που θα αποπειραθούν να αποκομίσουν εις βάρος όλων των  υπολοίπων.

 Η έξοδός μας από την ευρωζώνη δεν σημαίνει έξοδο από την ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση). Οι μισές περίπου χώρες της ΕΕ είναι εκτός του Ευρώ. Δεν θέλησαν να μπουν στο Ευρώ. Την παραμονή μας λοιπόν στην ΕΕ δεν μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει.

 

 Μας τρομοκρατούν με την υποτίμηση σε περίπτωση εφαρμογής εθνικού νομίσματος, ενώ ήδη έχουν προχωρήσει σε εσωτερική υποτίμηση, και αυτή θα συνεχιστεί: μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις και σκοπεύουν να το συνεχίσουν. Η επιβολή της βαριάς φορολογίας στην ακίνητη περιουσία ( ΕΝΦΙΑ) οδήγησε μεταξύ των άλλων και στην μείωση της εμπορικής της αξίας. Ήδη καταφθάνουν οι ξένοι και αγοράζουν κτίρια και εκτάσεις.

 

  Το περιμέναμε πριν ακόμη από τις εκλογές του Ιανουαρίου πως η αντίδραση του συστήματος θα ήταν λυσσαλέα. Στο εσωτερικό όμως εκδηλώθηκε μ’ έναν τρόπο ύπουλο. Επιστρατεύτηκαν τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ, τους εκπαίδευσαν στον Καναδάκαι τους ανέθεσαν την αποστολή τους: Να διασπείρουν  το φόβο, να προσπαθούν να αποδομήσουν   την προσωπικότητα εκείνων των στελεχών της κυβέρνησης που προέβαλλαν αντίσταση στις πιέσεις των δανειστών.

 Οι προθέσεις αυτής της κυβερνώσας ομάδας, φάνηκαν από τον τρόπο που αντιμετώπιζε τους διαφωνούντες, αυτούς που αντιδρούσαν στις διαφαινόμενες μεθοδεύσεις της. Αυτούς δηλαδή που επεσήμαιναν τις εκτροπές της από τις βασικές αρχές και το πρόγραμμα με το οποίο ο λαός είχε δώσει σ’ αυτήν την παράταξη την εξουσία.

  Στην αρχή ανεχόταν και σιωπούσε, όταν τα  παπαγαλάκια στα ΜΜΕ  φώναζαν: «Ο κόσμος ψήφισε  Τσίπρα όχι ΣΥΡΙΖΑ» ,«διώξτε τα αριστερά βαρίδια», κλπ.

 Στη συνέχεια προχώρησαν και οι ίδιοι σε χαρακτηρισμούς: ήταν «παιδαριώδης συμπεριφορά»   κάθε προσπάθεια της προέδρου της βουλής που απαιτούσε τον σεβασμό στο Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής.

Και για να μην μακρηγορώ και σ’ αυτό το θέμα, καλώ τον καθένα σας να σκεφτεί, ας προσπαθήσει να βρει ένα λάθος της προέδρου της Βουλής κατά την άσκηση των καθηκόντων της. Με όσους έχω αντιπαρατεθεί σ’ αυτό το θέμα δεν είχαν να της προσάψουν τίποτε άλλο εκτός από το (ομολογουμένως) ανεπιτήδευτο και αυστηρό ύφος της. Και σ’ αυτό το σημείο προκαλώ οποιοδήποτε συνάδελφο νομικό να με διαψεύσει σε κάτι.

  Ας μας απαντήσουν οι του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ, γιατί οι βουλευτές τους δεν εμφανιζόντουσαν στις συνεδριάσεις της Βουλής τις τελευταίες ημέρες έτσι ώστε η ολομέλεια με τις αποφάσεις της να επικυρώσει τα πορίσματα των επιτροπών: 

·         για την αλήθεια του Δημόσιου χρέους

·         για τις πολεμικές επανορθώσεις

Η απόφαση της διαφοροποίησης

·          Επειδή είμαστε από αυτούς που έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει και που μας οδηγούν.

·          Επειδή έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε την φάση της «άρνησης» (είναι κατά τους ψυχολόγους, η πρώτη φάση την οποία διέρχεται ό άνθρωπος όταν τον βρει κάτι κακό), έχουμε καταλάβει τι μας έχει βρει, και προχωρήσαμε στην φάση της αντίδρασης.

·           Επειδή σ’ όλη μας τη ζωή έχουμε μάθει να κοιτάζουμε τους συνανθρώπους μας στα μάτια, και τώρα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να τους λέμε πως όλα πάνε καλά.

Έχουμε συμπαραταχθεί στην Λαϊκή Ενότητα, και σας καλούμε να δημιουργήσουμε μία ισχυρή παρουσία στην επόμενη βουλή, η οποία θα αποτελεί την μοναδική δύναμη που θα εκφράζει και θα υποστηρίζει το ΟΧΙ που  τόσο αποφασιστικά και πέρα από πολιτικές διαφοροποιήσεις βροντοφώναξε ο λαός μας.

Γιώργος  Λ. Σπανός

 υποψήφιος με τη Λαϊκή Ενότητα

 στην Πιερία

Αποκαλύψεις Βαρουφάκη για τη διαπραγμάτευση

Την αυτοκριτική του σε ένα σύντομα απολογισμό κάνει ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του, στην Καθημερινή, καταγράφοντας τα λάθη που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση.

Ο  πρώην υπουργός Οικονομικών σημειώνει ότι οι επικείμενες εκλογές οφείλονται στην ήττα της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση, που είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτό το δεδομένο επιχειρεί, όπως αναφέρει, να απαντήσει στο ερώτημα των πολιτών σε όσους μετείχαν στη διαπραγμάτευση, «Γιατί ηττηθήκατε».

Ο κ. Βαρουφάκης κάνει αναφορά σε λάθη, υπαναχωρήσεις στο πεδίο της διαπραγμάτευσης, όπως και σε αλλαγή αποφάσεων.

Αναλυτικά το άρθρο του κ. Βαρουφάκη:…………..

«Δεν είναι η στιγμή για συνολική αποτίμηση. Ομως αξίζει μια σύντομη καταγραφή: (α) του στόχου που θέσαμε, (β) των μέσων που επιλέξαμε και (γ) των λαθών που κάναμε στη χρήση των μέσων για την επίτευξη του στόχου.

Ο στόχος μας. Στις προγραμματικές δηλώσεις είχα πει: «Στόχος, η αντικατάσταση μνημονιακών συμφωνιών που αναπαράγουν την κρίση χρέους – ύφεσης με νέο Συμβόλαιο Ελλάδας – Ευρώπης, βασισμένο στη “θεραπευτική” ακολουθία: Πρώτον, συγκεκριμένης μορφής αναδιάρθρωσης χρέους, κατόπιν, χαμηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (κατά μέγιστον 2% του ΑΕΠ) και, τέλος, βαθιών μεταρρυθμίσεων (που πλήττουν τη μεγάλη προσοδοφορία)».

Τα μέσα μας. «Μέσα» μας ήταν η διάθεση για υποχωρήσεις (π.χ. ιδιωτικοποιήσεις), αλλά και η ετοιμότητα για ρήξη εάν η τρόικα επέμενε στο αποτυχημένο πρόγραμμά της.

Τι σήμαινε η ρήξη για εμάς; Δεν σήμαινε απειλή εξόδου από την Ευρωζώνη! Σήμαινε τρεις αντιδράσεις σε επιθετικές κινήσεις των δανειστών:

Α. Αναβολή των αποπληρωμών προς το ΔΝΤ – εάν οι δανειστές μείωναν τη ρευστότητα του κράτους κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Β. Μετάθεση στο μέλλον των αποπληρωμών ομολόγων που η ΕΚΤ κατείχε στο πλαίσιο του προγράμματος SMP – εφόσον η ΕΚΤ δρομολογούσε κλείσιμο των τραπεζών.

Γ. Ενεργοποίηση παράλληλου συστήματος πληρωμών, σε ευρώ (βλ. σχετικό άρθρο μου στους Financial Times της 28ης Ιουλίου) – εάν οι δανειστές καθυστερούσαν τη συμφωνία για να μας οδηγήσουν στη συνθηκολόγηση.

Οι αστοχίες μας. Οσοι συμμετείχαμε στη διαπραγμάτευση δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό. Δεν θα μάθουμε, όμως, ποτέ εάν η ήττα μας ήταν προδιαγεγραμμένη, καθώς οι αστοχίες μας ήταν σημαντικές.

Καταγράφω τις σημαντικότερες:

1. Η απόφαση του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου αντικατέστησε το Μνημόνιο με κατάλογο μεταρρυθμίσεων που πρότεινε η Ελλάδα. Ομως, κατά την τηλεδιάσκεψη της 24ης Φεβρουαρίου, οι κ. Μοσκοβισί, Ντράγκι και Λαγκάρντ παραβίασαν το γράμμα και το πνεύμα της απόφασης εκείνης, εμμένοντας, εν χορώ, πως ο εν λόγω κατάλογος δεν υποκαθιστούσε τις δεσμεύσεις του Μνημονίου. Οι ενστάσεις μου δεν αρκούσαν. Ηταν λάθος που, παρά το πισωγύρισμά τους, υπέγραψα την αίτηση επέκτασης της δανειακής συμφωνίας.

2. Αρχές Μαρτίου, η ΕΚΤ αθέτησε (προφορική) υπόσχεση για επιστροφή της ρευστότητας στο προ του Φεβρουαρίου επίπεδο μετά την επέκταση της συμφωνίας. Παράλληλα, όλο τον Μάρτιο η τρόικα απέρριπτε τη σταδιακή εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, ροκανίζοντας τον χρόνο και απαιτώντας την ολική μας υποχώρηση. Τον Απρίλιο εξουσιοδοτήθηκα δύο φορές να ανακοινώσουμε στο ΔΝΤ τη μη καταβολή δόσης δανείου. Και τις δύο φορές, παρά τις ενστάσεις μου, τελικά αποφασίστηκε να καταβληθούν. (Οταν ο Δαυίδ απειλεί τον Γολιάθ και μετά κάνει πίσω, η αξιοπιστία εξανεμίζεται.)

3. Στο τέλος Απριλίου η πλευρά μας αποδέχθηκε, εν αγνοία μου, νέα μεγάλη λιτότητα, «προσφέροντας» μεσοπρόθεσμο στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ. Οταν ρώτησα «Γιατί;», η απάντηση ήταν: «Δίνουμε το πλεόνασμα για να πάρουμε την αναδιάρθρωση του χρέους». Η ανταπάντησή μου: «Αν αποδεχθείς τόσο υψηλά πλεονάσματα, είναι σαν να αποδέχεσαι ότι το χρέος σου είναι βιώσιμο, οπότε γιατί να σου δώσουν αναδιάρθρωση χρέους; Κι αν έχεις υποχωρήσει ως προς τη λιτότητα και το χρέος, γιατί να σου δώσουν οτιδήποτε;».

4. Τα διεθνή μέσα βούιζαν ότι δεν είχαμε πλάνο για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας – ένα δικό μας, πειστικό, Αντι-Μνημόνιο. Με την αρωγή παραγόντων από πολλά υπουργεία, στο υπουργείο Οικονομικών καταπιαστήκαμε με τη συγγραφή του. Το τελικό κείμενο το συγγράψαμε με τον Jeff Sachs, με τη συνεισφορά (μεταξύ άλλων) των πρώην υπουργών Οικονομικών των ΗΠΑ και Βρετανίας κ. Larry Summers και Norman Lamont. Το επιτελείο, όμως, έκρινε ότι η τρόικα θα θεωρούσε casus belli ένα Αντι-Μνημόνιο, αναγκάζοντάς με να το παρουσιάζω ως προσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, στερούμενο κυβερνητικής έγκρισης. Μια χρυσή ευκαιρία χάθηκε να φανεί η διαφορά μεταξύ ενός λελογισμένου, μετριοπαθούς και ελπιδοφόρου Σχεδίου για την Ελλάδα και της εμμονής της τρόικας στο αδιέξοδο πρόγραμμά της.

5. Τον Ιούνιο διεφάνη πως η ακολουθία αλόγιστων υποχωρήσεών μας γεννούσε συνεχώς νέες απαράδεκτες απαιτήσεις. Η συνθηκολόγησή μας είχε γίνει πλέον ο μόνος στόχος δανειστών σίγουρων ότι δεν θα προβούμε στα αντίποινα που είχαμε συναποφασίσει. Αν και είχαμε συμφωνήσει πως έπρεπε να είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε τη σκληρή διαπραγμάτευση με κλειστές τράπεζες, ενεργοποιώντας τα μέσα Β και Γ που ανέφερα πιο πάνω (αλλιώς, προς τι το δημοψήφισμα;), όταν το Eurogroup και η ΕΚΤ πράγματι προέβησαν στο κλείσιμό τους, το επιτελείο αποφάσισε να προχωρήσουμε «συναινετικά».

Κανείς δεν γνωρίζει αν η έντιμη συμφωνία θα ερχόταν χωρίς τις αστοχίες μας. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν δικαιούμαστε να κοιτάμε το 62% του ελληνικού λαού που μας εμπιστεύθηκε με το γενναίο «Οχι» του και να του λέμε πως τίποτα καλύτερο δεν ήταν εφικτό».

parapolitika

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ρήτρα «εναλλακτικής λύσης» του 3ου Μνημονίου. ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΨΕΜΑ ,ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΟΚΑΜΜΕΝΩΝ

Τελικά χρειάστηκε να μείνει ο Αλέξης Μητρόπουλος εκτός ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ για να μάθουμε ότι το 3ο Μνημόνιο (που ψηφίστηκε σχεδόν ομόθυμα από την ελληνική βουλή) είχε μεταξύ των άλλων και ρήτρα η ρήτρα απαγόρευσης εναλλακτικού προγράμματος από πλευράς της χώρας μας…Και η δήλωση αυτή πέρασε σχετικά «ανώδυνα» αφού κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς ή τα πολιτικά κόμματα που ψήφισαν (με «πόνο ψυχής» κατά δήλωσή τους) τις βασικές αρχές του Μνημονίου, δεν το επιβεβαίωσε ή το διέψευσε, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Αντιθέτως, …………

………ο μεν ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται «προσπάθεια ελάφρυνσης του Μνημονίου», κάνει λόγο για «εξεύρεση ισοδύναμων» – με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να πετάγονται και να υπόσχονται «καλύτερη διαχείριση».

Κανείς τους λοιπόν δε βρίσκει τον χρόνο – έστω και στο περιθώριο των λοιπών, δήθεν σοβαρών δηλώσεών τους – ν’ αναφερθεί στις καταγγελίες του πρώην αντιπροέδρου της Βουλής. Γιατί ας είμαστε σοβαροί: προφανώς ο κ. Μητρόπουλος έχει δίκιο όταν αναφέρει στη δήλωσή του πως «κινδυνεύουμε να βρεθούμε, με συναίνεση της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού (ενδεχομένως δε, μετά τις εκλογές και με τη θέληση του ανενημέρωτου περήφανου λαού μας), προ μιας ολοσχερούς ακύρωσης των βασικών ασφαλιστικών δικλείδων του δημοκρατικού πολιτεύματος της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και βεβαίως προ της αποστέρησης όλων των παραδοσιακών μηχανισμών λειτουργίας της.» Και φυσικά αν συμβεί αυτό «θα βλάψει πολλαπλώς το μέλλον της χώρας και θα αμαυρώσει τη δημοκρατική λειτουργία, που στα μάτια της νέας γενιάς κινδυνεύει να φανεί περιττή και άχρηστη μιας και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε ως εναλλακτικό διακύβευμα στην οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας και του μέλλοντος της χώρας.»

Και να ήταν μόνο αυτό…Ο κύριος Μητρόπουλος στην (μακροσκελή) δήλωσή του αναφέρεται και σε α) ρήτρα κηδεμονίας του Υπουργικού Συμβουλίου από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο (σελ. 1019) καθώς και σε β) ρήτρα μη αθέτισης υποχρέωσης (σελ. 1005). Σημειώνει επίσης και άλλες δύο ρήτρες – την ρήτρα ιδιοκτησίας των Μνημονίων (που σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί πλέον να «σκίσει τα Μνημόνια) καθώς και την ρήτρα απαρέγκλιτης/πιστής τήρησής τους.

Επειδή λοιπόν πρέπει να λέμε «τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη» όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι το 3ο Μνημόνιο μας «δένει χειροπόδαρα», σε βαθμό που ούτε το 1ο αλλά και ούτε το 2ο είχαν κάνει. Επίσης σημαίνει ότι οι υποσχέσεις (κυρίως) του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ΝΔ, είναι «εκ των ουκ άνευ» αφού χωρίς το «Ο.Κ.» των δανειστών δε θα μπορεί να συμβαίνει τίποτα στην χώρα μας. Και αυτό είναι μια τεράστια «επιτυχία» του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο τόσο πολύ πίστεψε ο ελληνικός λαός…

Και όλα αυτά δημοσιοποιήθηκαν γιατί ο κ. Μητρόπουλος έμεινε εκτός ψηφοδελτίων…Το ότι η δημοσιοποίηση δεν έγινε πριν το «κλείσιμο» των ψηφοδελτίων καθώς και ότι παρόλα αυτά ο κ. Μητρόπουλος ήταν έτοιμος να ξανακατέβει με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το αφήνουμε στην κρίση του καθενός…Μάλλον έγινε γιατί με το να μην έχει προεκλογικές υποχρεώσεις, βρήκε την ευκαιρία να το διαβάσει ολόκληρο και επομένως μπόρεσε να επισημάνει και τα «κρυφά» του σημεία…

Και για να μην ξεχνιόμαστε…Αφήνουμε ασχολίαστο το ότι ο δημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στα ψηφοδέλτια – και σε εκλόγιμες θέσεις – ανθρώπους που δε θα έβγαιναν ακόμα και αν ξεκινούσαν με +5000 σταυρούς…Φίλοι, συνεργάτες και γνωστοί για να έχουν μια «καβάτζα» ως αντάλλαγμα για τη δουλειά που (δεν) έκαναν 8 μήνες…Ο tempora, o mores…

Nέα Mέτρα…

This is why it is important to consider the bigger picture

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: ΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΝΤΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ!!!

Μήνυμα στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής στην Πιερία που τον τίμησαν με την ψήφο τους και τους ευχαριστεί για αυτό, στέλνει μέσω της «ΑΛΗΘΕΙΑΣ» ο Γιώργος ο Παπαδημητρίου, και τους καλεί να μην ψηφίσουν αυτή την Χρυσή Αυγή, αλλά να ψηφίσουν με εντιμότητα και αξιοπρέπεια, άλλα κόμματα!!!
Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει, στηρίξτε ανθρώπους και κόμματα που είναι έντιμοι και συνεπείς και δεν προδώσαν τον Ελληνικό λαό!

Ζητάει από τον κόσμο να «τιμωρήσει» με την ψήφο του αυτούς που παριστάνουν την Χρυσή Αυγή και ζητούν τώρα την ψήφο τους…
Δηλώνει παρών και έτοιμος να αγωνιστεί για τα ιδανικά του.

Αν κάποιος στην Κατερίνη και την Πιερία ρωτήσει ποιος είναι ο Γιώργος ο

Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά...

Σωτήρες του κώλου!

Σωτήρες του κώλου!

Όταν στην ΑΣΤΙΚΗ (όχι λαοκρατία) "δημοκρατία", ξεσκίζεις το ΑΣΤΙΚΟ Σύνταγμα, παραδίδεις Εθνική Κυριαρχία και μετά πετάς έξω τον νεοφασίστα βουλευτή, γιατί είναι υπόδικος... Είσαι άκρως ναζιστικό καθεστώς!

Κι έχεις στο "δημοκρατικό" τόξο τον Βορίδη (αρχηγό πριν τον Μιχαλολιάκο), Γεωργιάδη, τη μισή λίστα Λαγκάρντ, το σόι Μητσοτάκη μιζωμένο, τη μισή βουλή μιζωμένη από τη Siemens... είσαι καθεστώς επικίνδυνο!

Κι επικίνδυνα είναι ΟΛΑ τα κόμματα που ανέχονται κοπτάτσιες σε ΑΣΤΙΚΗ "δημοκρατία!

Αύριο, όπως η Ε.Ε. με τον κομμουνισμό και την "Ευρωπαϊκή Ημέρα" κατά του "Σταλινισμού", δεν θα περιοριστούν στις γνωστές συχνές καταστρατηγήσεις του ΑΣΤΙΚΟΥ Συντάγματος, αλλά θα έχουμε ΕΠΙΣΗΜΩΣ κοινοβουλευτικό φασισμό!

Θάρθει η σειρά του κομμουνιστή, του αριστερού, του αστικοδημοκράτη...

Με πιστέψανε!

Ο Τσίπρας ζήτησε σήμερα να "¨βάλουμε πλάτη", για να πετύχει το Μνημόνιο και να βγούμε από την κρίση! Ρε δεν γαμιέσαι, ανεπάγγελτο γερμανοτσογλάνι του κερατά!

Aπό την τηλεοπτική "αναμέτρηση", με όρους "επικοινωνίας" διασώθηκαν Καμμένος, Κουτσούμπας, Λαφαζάνης... Tραγικοί (tragic) οι "μονομάχοι Τσίπρας-Μεϊμαράκης και για τα μπάζα τα υπόλοιπα σούργελα...

Πάντα με όρους "επικοινωνίας", μας αρέσουν δεν μας αρέσουν...
* Ενδυματολογικά: Δεν υπάρχει φίλος-φίλη της Γεννηματά να της πει ότι αυτό το μακιγιάζ είναι για να πηγαίνει μόνον σε σκυλάδικο;

Ο Λαφαζάνης εκτέλεσε τον τραγικό Τσίπρα, όταν επισήμανε πως στις 5 Ιούνη 2015, δήλωνε: Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο! Αλέξη, υπάρχει και το χαρακίρι!

Tα λέει όλα!

Με στημένες αντιπαραθέσεις καλύπτουν την γύμνια του προεκλογικού τους λόγου!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

Όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης τόσο γίνεται ολοφάνερη η γύμνια του πολιτικού λόγου όσων ζητούν την ψήφο μας.

Μια γύμνια την οποία προσπαθούν όλοι τους να καλύψουν με … εικονικές και ανούσιες κοκορομαχίες, με ανόητα λογοπαίγνια και αντιπαραθέσεις στις πλατείες και στα τηλεπαράθυρα όπου σε πολλές εκ των περιπτώσεων καταλήγουν και σε λεκτικές χυδαιότητες χειρίστου είδους!

Τώρα ο κ. Τσίπρας μας ζητάει να του δώσουμε την ευκαιρία να κυβερνήσει για «πρώτη» φορά λες και η έως τώρα εφτάμηνη κυβερνητική του θητεία ήταν στα πλαίσια μιας «αγροτικής» πρωθυπουργίας όπου απλά έκανε εξάσκηση ……

στην αναλγησία των λόγων και των έργων αλλά και στο πως γίνεται μια μεγαλοπρεπής Αριστερή κωλοτούμπα η οποία κατέληξε όπως είναι γνωστό στο μνημονιακό «φάσκελο» που έριξαν κατάμουτρα στον εμβρόντητο Ελληνικό λαό η πεντάδα των ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΑΝ.ΕΛ. 

Ο άλλος διεκδικητής της πρωτιάς δηλ. ο κ. Μεϊμαράκης όπως φαίνεται πείστηκε από τους συμβούλους του ότι για να ανεβάσει τα ποσοστά του θα πρέπει ο λόγος του να εναρμονιστεί με το φυσικό του παρουσιαστικό οπότε φέρεται και ομιλεί σαν κουτσαβάκι της παλιάς Τρούμπας υποβιβαζόντας στα μάτια των πολλών ακόμα περισσότερο τον εαυτό του αλλά και το κόμμα του.

Οι υπόλοιποι της πεντάδας των «Πρόθυμων» παλεύουν εναγωνίως μεταξύ τους για το ποιος θα είναι η τρίτη πατερίτσα της μετακλογικής συγκυβέρνησης αν και εφόσον τους χρειαστούν.

Επίσης παρακολουθούμε ότι μετά από την δημιουργία του Ποταμιού του κ. Θεοδωράκη και την «ολόθερμη» υποστήριξη του από  του ΜEGA τώρα έχουμε το τηλεοπτικό πατρονάρισμα από το ΣΚΑΙ ενός χρήσιμου για την συγκεκριμμένη περίοδο «ηλίθιου»  (έτσι τον παρουσίαζαν οι ίδιοι εδώ και 25 χρόνια) του κ. Βασίλη Λεβέντη εγκαινιάζοντας με αυτό το τρόπο (μετά από το φαγοπότι στις κρατικές εργολαβίες) ένα νέο μηντιακό πεδίο αντιπαράθεσης το οποίο δεν θα έχει να κάνει με τα νούμερα τηλεθέασης για τις εκπομπές τους αλλά με τα μεγάλα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων που θα δημιουργούν οι ίδιοι με τα «Νούμερα» που θα διορίζουν ως αρχηγούς.

Φίλες/οι παρακολουθούμε μία καλοστημένη προεκλογική παράσταση η οποία πέρα από το στόχο να μας πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από αυτών των μνημονίων κυρίως θέλει να ξεπλύνει την βρώμα και τις ευθύνες όλων αυτών που επί χρόνια κατακρεούργισαν το σώμα και την ψυχή του Ελληνικού λαού.

Το βέβαιο είναι ότι όλοι αυτοί οι ηθοποιοί της κακιάς (για μας δυστυχώς) ώρας δεν διστάζουν να λογομαχούν και να αυτοεξεφτελίζονται φανερά προκειμένου να μας αποπροσανατολίσουν για να μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν ενώ κρυφά και σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους κανονίζουν από τώρα το μετεκλογικό τοπίο και την νομή της εξουσίας.

Εφόσον λοιπόν εμείς το επιτρέψουμε με την ψήφο μας μετά τις εκλογές θα έχουμε σίγουρα και για το καλό μας συγκυβέρνηση των δύο με άλλον φυσικά πρωθυπουργό (όπως το σχεδίασαν και το επιθυμούν οι Ευρωτσόγλανοι των Βρυξελλών) προκειμένου να εφαρμόσουν μέχρι κεραίας το ήδη ψηφηθέν από την πεντάδα του «αίσχους»  3ο και υπαχθέστερο μνημόνιο με το οποίο θα ολοκληρώσουν την υποδούλωση και το ξεπούλημα της Πατρίδας μας.

Θα τους αφήσουμε?

«Γιάννης Πρεβενιός

Αυτοί θα είναι τα αυριανά δυστυχισμένα «προσφυγόπουλα» που θα εισβάλουν στην Ελλάδα των «ανθρωπιστών»

Θα τους ψηφίσετε? Δείτε τι μας περιμένει (μετά τις εκλογές)

Μια γερή δόση αύξησης φορολογικών συντελεστών περιμένει τους φορολογούμενους μετά τις εκλογές. Αυτή είναι η πιθανότερη εξέλιξη για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης του νέου ελληνικού προγράμματος που για να κλείσει θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι θα καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό για φέτος και το 2016.

Η συμφωνία που έχει υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση με τους δανειστές προβλέπει αυξήσεις σε φορολογικούς συντελεστές προκειμένου να επιτευχθούν δημοσιονομικοί στόχοι, ενώ προβλέπονται και παρεμβάσεις για την διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Αμέσως μετά τις εκλογές θα ξεκινήσει η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος και στο τραπέζι για το δημοσιονομικό μέτωπο πρόκειται να πέσει:…….

– η αύξηση των φορολογικών συντελεστών της κλίμακας φορολόγησης του εισοδήματος από ενοίκια. Η σημερινή κλίμακα προβλέπει συντελεστή 11% για το εισόδημα έως 12.000 ευρώ και 33% για το εισόδημα πάνω από 12.000 ευρώ. Οι συντελεστές αυτοί αναμένεται να αυξηθούν από τα φετινά εισοδήματα στο 15% και 35% αντίστοιχα.

– η αύξηση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων. Ο συντελεστής αυξήθηκε ήδη από το 26% στο 28% και υπάρχει ήδη πρόβλεψη για αύξηση ακόμη μιας μονάδας στο 29%

– η αύξηση του φορολογικού συντελεστή της κλίμακας φορολόγησης των ελευθέρων επαγγελματιών. Ένας από τους λόγους για τους οποίους θεσπίστηκε το σύστημα της φορολόγησης του εισοδήματος ανά πηγή ήταν και η ανάγκη να φορολογείται με ενιαίο τρόπο το εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα ανεξάρτητα από τη νομική μορφή της επιχείρησης. Με την αύξηση του συντελεστή για τις ΑΕ και ΕΠΕ στο 28% η εξίσωση αυτή έσπασε και υπάρχουν ήδη εισηγήσεις προκειμένου να επανέλθει με αύξηση του πρώτου συντελεστή της κλίμακας των ελευθέρων επαγγελματιών από το 26% στο 28% ή 29%.

– αύξηση των συντελεστών της κλίμακας φορολόγησης των μισθωτών και συνταξιούχωνμέσω της ενσωμάτωσης σε αυτήν της κλίμακας της εισφοράς αλληλεγγύης. Οι συντελεστές της εισφοράς αλληλεγγύης κυμαίνονται από 0,7% έως και 8%. Η τρόικα επιθυμεί την ενσωμάτωση των συντελεστών στην κλίμακα, μονιμοποιώντας την επιβάρυνση της εισφοράς στα εισοδήματα. Από την πλευρά των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών υπάρχουν αντεπιχειρήματα όπως η μείωση των φορολογικών εσόδων από την απαλλαγή της φορολόγησης με την εισφορά αλληλεγγύης εισοδημάτων που σήμερα επιβαρύνονται με αυτήν, όπως είναι το εισόδημα από τόκους.

του Σπύρου Δημητρέλη
http://www.capital.gr/

Και ο φόρος στα ακίνητα μετά τις εκλογές 

Χωρίς ουσιαστικές αλλαγές για την πλειοψηφία των ιδιοκτητών ακινήτων ο ΕΝΦΙΑ, έρχεται αμέσως μετά τις εκλογές. Ο στόχος είναι ξανά, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια η είσπραξη 2,65 δισ ευρώ.

Οι αντικειμενικές αξίες, παρά τις σχετικές εξαγγελίες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο φόρος, δεν άλλαξαν. Ουσιαστικά οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει αναμένουν το ίδιο ποσό φόρου με πέρυσι.

Εφέτος ωστόσο το ποσό της δόσης θα είναι μεγαλύτερο, καθώς λόγω καθυστερήσεων οι δόσεις θα είναι πέντε και όχι έξι, μέχρι και τον Φεβρουάριο.

Έτσι 6,1 εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων θα κληθούν από τον Οκτώβριο να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Όπως δήλωσε ο υπηρεσιακός υπουργός Τρύφων Αλεξιάδης θα υπάρξουν κάποιες μικρές αλλαγές σε σχέση με το 2014.
Οι μόνοι οι οποίοι μπορούν να ελπίζουν σε κάποια έκπτωση φόρου είναι όσοι έχουν μικρά εισοδήματα.

Όσοι έχουν περιουσία ως 85.000 (άγαμοι), 150.000 (έγγαμος με ένα παιδί) και 200.000 ευρώ (έγγαμος με τουλάχιστον 2 παιδιά) και εισόδημα κάτω από 9.000 (το οποίο αυξάνεται 1.000 για κάθε τέκνο) δικαιούνται μείωση κατά 50% στον φόρο, ενώ οι πολύτεκνοι με εισόδημα ως 12.000 ευρώ/χρόνο και ανάπηροι με ποσοστό από 80% και άνω δικαιούνται πλήρη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ.

20% θα είναι η μείωση του φόρου για τα κενά μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα.

Δεν θα ισχύσει πάντως, παρά την πρόβλεψη που υπήρχε ήδη από το 2014, καμία έκπτωση για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, ούτε και καμία έκπτωση για τις ατομικές επιχειρήσεις.

πηγη

Ετοιμάζονται για να μας εξηγήσουν πως.. θα μας πηδήξουν .

Οι επτά δήθεν πολιτικοί αρχηγοί θα βρεθούν απέναντι από επτά διαπλεκόμενους δημοσιογράφους σε μια προκατ συζήτηση που ενδεχομένως θα βοηθήσει τους πολίτες να κρίνουν και να αποφασίσουν, αν είναι αναποφάσιστοι, ποιον γερμανόδουλο λογιστή  θα επιλέξουν.

Θα καθίσουν με βάση την προηγούμενη κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων τους στο κλείσιμο της Βουλής και εξαιρείται μετά από πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που………..

…………αποδέχθηκαν όλοι  ο εφιάλτης τους ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκος .

Κατά σειρά, λοιπόν, θα καθίσει όλο το ανφαν σκατέ .Ο Τσίπρας, ο Μεϊμαράκης, ο Λαφαζάνης, ο Θεοδωράκης, ο Κουτσούμπας, ο Καμμένος και η Φώφη.

Δηλαδή ..χέσε ψηλα κι΄αγναντευε.

Τις προσυμφωνημένες ερωτήσεις  θα υποβάλλουν  έξι δημοσιογράφοι  που εκπροσωπούν τα διαπλεκόμενα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας. Από τον Alpha ο Αντώνης Σρόιτερ, από το MEGA η Όλγα Τρέμη, από τον ΑΝΤ1 η Μαρία Χούκλη, από το ΣΚΑΙ η Σία Κοσιώνη, από το Star η Μάρα Ζαχαρέα και από το Ε ο Μάκης Γιομπαζολιάς.

Ανάμεσά τους, σε ρόλο οικοδεσπότη και συντονιστή, ο κεντρικός παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ Πάνος Χαρίτος.

ιχνος

Η μνημονιακή απάτη και η προεκλογική παραγωγή του Μεγάλου Συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ …ΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩ!!!!!!!!!

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου*

«Η αποκάλυψη της αντιμνημονιακής πλάνης» – όπως περιγράφεται στην σημερινή ιστοσελίδα του «Βήματος» από τον κ. Αντώνη Καρακούση –  σκιαγραφεί στην ουσία το ιδεολόγημα την μνημονιακής απάτης, που είναι αυτό που οδήγησε στην ψυχρή προεκλογική στάση του ελληνικού λαού, η οποία θα ενισχύσει την συμπεριφορά της «αποχής», καθιστώντας την τον αναμφισβήτητο νικητή των εκλογών!

Ποιο είναι το ιδεολόγημα της μνημονιακής απάτης; Πως ο αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός με εσωτερική υποτίμηση είναι………

………….μονόδρομος για όσα κράτη της ευρωζώνης δεν μπορούν να δανειστούν ελεύθερα από την χρηματαγορά και πως η ζωή χωρίς μνημόνια και ευρώ είναι αδιανόητη στην Ελλάδα! Ή, όπως σημειώνει θαυμάσια ο κ. Καρακούσης: «ήρκεσαν λίγοι μόνο μήνες για να φανεί το ατελέσφορο της αντιμνημονιακής πολιτικής, να καταγραφούν απίθανες ζημίες και να αναδειχθούν κίνδυνοι ικανοί να σβήσουν στην κυριολεξία το επίπεδο ευημερίας και να ξεθεμελιώσουν τη χώρα ολάκερη»!

Πράγματι αυτό πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας και η απίθανη κυβέρνησή του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είναι σαν ναήρθαν στα πράγματα για να (απο)δείξουν εμφατικώς στο εσωτερικό και διεθνώς την αντιμνημονιακή πλάνη, συνθέτοντας το ιδεολόγημα της μνημονιακής απάτης στη θέση του σύγχρονου ιδεολογήματος του προοδευτικού ευρωπαϊσμού, το οποίο διέκρινε την αναφερόμενη ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις προηγούμενες εκλογές.

Πώς αντιμετωπίζει την ελληνική κρίση ο προοδευτικός ευρωπαϊσμός σε αντίθεση με τους συντηρητικούς και νεοσυντηρητικούς; Ως κρίση της ευρωζώνης, η οποία επιλύεται με καινοτόμα χρηματοπιστωτικά εργαλεία της ίδιας, μηχανισμούς και πολιτικές που καταλήγουν η νομισματική ένωση να μεταμορφωθεί θεσμικά σε οικονομική ένωση με απόλυτο σεβασμό στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ο οποίος έρχεται να καλύψει εν μέρει την δραματική έλλειψη δημοκρατίας στην ΕΕ.

Πόσους απασχόλησε στα σοβαρά αυτό στην Ελλάδα της πολιτικής ασχήμιας και χυδαιότητας «ευρώ ή δραχμή», «πάση θυσία στο ευρώ» και «όλοι μαζί τα φάγαμε»; Ελάχιστοι ασχοληθήκαμε με το ζήτημα και σε κάθε περίπτωση προσωπικότητες έξω από το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τον ρόλο του περφόρμερ ή επελέγη για το ρόλο αυτό – όχι ασφαλώς από τον ελληνικό λαό – και ως τέτοιος έλεγε ό, τι του γράφανε, όπως ακριβώς λέει σήμερα τα αντίθετα από αυτά, αλλάζοντας λογογράφους, δίχως προφανώς να εννοεί βαθύτερα τις ίδιες του τις κουβέντες! Κάπως έτσι η αντιμνημονική ρητορεία αποσυνδέθηκε από την αντιμνημονιακή πρακτική, ο πολιτικός λόγος από την πολιτική στην πράξη, για να καταλήξουμε οι σαχλαμάρες του κ. Καρακούση να φαντάζουν στον κάθε άσχετο με τους θεσμούς, το δίκαιο, την πολιτική επιστήμη και την σύγχρονη οικονομική θεωρία – πόσο μάλλον με την βιοοικονομία – σαν αυτονόητες αλήθειες!

Είναι αυτονόητα τα μνημόνια μεταξύ εταίρων-δανειστών και εταίρου-δανειζόμενου, σου λένε, αλλά όχι οι χρηματοπιστωτικές αναθεωρήσεις που πρότεινα από την αρχή της κρίσης εγώ, μεταξύ αρκετών άλλων από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και της διεθνούς διανόησης και ακαδημαϊκής κοινότητας!

Πρόκειται για αντιστροφή της ιστορικής και επιστημονικής εμπειρίας της ανθρωπότητας, που κατασκευάζει σφοδρά αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές δομές ηγεμονίας, αλλά αυτό γιατί να απασχολήσει τον συντηρητικό, τον νεοσυντηρητικό της ξεφτισμένης και εξευτελισμένης σημερινής σοσιαλδημοκρατίας, ή τον διαπλεκόμενο στην Ελλάδα; Όχι το μνημόνιο, ασφαλώς, αλλά η συγκεκριμένη πολιτική του μεθοδολογία.

Λέει σήμερα ο απίθανος πολιτικός περφόρμερ Αλέξης Τσίπρας: Ποιος θα μπορούσε να πετύχει καλύτερη συμφωνία από εμένα; Όσοι έχουν αντιρρήσεις για το Τρίτο Μνημόνιο, προφανώς δεν θέλανε καμία συμφωνία και επιθυμούσαν άτακτη χρεωκοπία. Τι λέει αυτός ο άνθρωπος; Είναι σαν να μην καταλαβαίνει πως ο αγώνας στον οποίο συμμετείχε κατά το πρόσφατο παρελθόν, αφορούσε σε μια διαφορετική, εναλλακτική μεθοδολογία ως προς τα μνημόνια, μια άλλη μορφή δανεισμού, αν θέλεις, που δεν θα απομόνωνε την ελληνική εθνική οικονομία και αγορά και δεν θα οδηγούσε σε εσωτερική υποτίμηση, capital controls, λουκέτα και εξανδραποδισμένους εργαζόμενους εν τω μέσω απελπισμένων συνταξιούχων! Που δεν θα οδηγούσε την δομή της ευρωζώνης να χαρακτηρίζεται από την πολιτικώς διαλυτική σχέση πιστωτής-δανειζόμενος! Έκανε έστω και μια πρόταση προς αυτήν την κατεύθυνση; Μία έστω, για τα μάτια του κόσμου, εξειδικεύοντας έστω την πολιτική θέση του Die Linke; Όχι, τίποτε δεν έκανε, κουβεντούλες στον αέρα πέταγε από εδώ και από εκεί, για να καταλήξει να διαπραγματεύεται στη βάση επιμέρους ρυθμίσεων που αφορούν στο «learning–by–numbers», το οποίο θεσπίζει την πολιτική παιδαγωγική του κυρίου Σόϊμπλε, σε έναν χαοτικό χώρο με όρους θεσμικής δομής και λειτουργίας, αυτόν της Ευρωζώνης!

Η απειλή της οικονομικής κατάρρευσης έφερε, σου λένε, τα μνημόνια για να οδηγηθούμε βήμα-βήμα δια αυτών στην σημερινή συντεταγμένη κατάρρευση όλων των θεμελιωδών οικονομικών μεγεθών. Η απειλή του θανάτου, δηλαδή, της ελληνικής οικονομίας οδήγησε στην δολοφονία της με την απόφαση παράλληλης εξαφάνισης του δημοσιονομικού και εμπορικού ελλείμματος μέσα σε συνθήκες παρατεταμένης και ιστορικώς μοναδικής σε διάρκεια ύφεσης!

Άρα, αν δεν εφαρμόσεις το Τρίτο Μνημόνιο εσωτερικής υποτίμησης με την τρόικα, απλώς η κατάρρευση θα επικυρωθεί θεσμικώς και θα βγει στην επιφάνεια οδηγώντας πιθανότατα σε μια μορφή Grexit, ενώ αν το εφαρμόσεις, η κατάρρευση θα συγκαλυφθεί θεσμικώς και θα διασκεδαστεί λογιστικώς μέχρις ότου η γερμανική κυβέρνηση κρίνει πως ήρθε η ώρα για το Grexit και πως αυτό είναι πλέον η ώριμη λύση που αντιμετωπίζει καλύτερα την απειλή για κρίση υπερπαραγωγής στην «ατμομηχανή της Ευρώπης». Τότε θα είναι χρήσιμη στην Ελλάδα μια κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ίσως μερικών μικρών της κεντροαριστεράς), όχι ασφαλώς για να επιβάλει στην πράξη το Τρίτο Μνημόνιο, αλλά για να διαχειριστεί πολιτικώς στο εσωτερικό το Grexit.

Και όταν λέμε Grexit εννοούμε ασφαλώς «διπλό νομισματικό» σύστημα, το οποίο ήταν σαφές πως δεν θα το άντεχε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, προτού λάβει χώρα μια νέα μεγάλη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με πιθανή μια ακόμη διαδικασία συγχωνεύσεων στο πλαίσιο ενός Τρίτου Μνημονίου. Το Τρίτο Μνημόνιο με άλλα λόγια, ήταν απαραίτητο για να αναδιαρθρωθεί πλήρως ο τραπεζικός τομέας στην Ελλάδα και να ισχυροποιηθεί επαρκώς με δημόσια κυρίως κεφάλαια, για να αντέξει τις ρυθμίσεις ενός «διπλού νομισματικού» στη βάση που περιγράφεται από τους συμβούλους του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και όχι για να αντιμετωπίσει την πολυσύνθετη κατάρρευση εσόδων, πληρωμών, εξαγωγών, εισαγωγών. 

Αν μελετήσεις τα πραγματικά χαρακτηριστικά και μεγέθη της σημερινής ελληνικής οικονομίας, θα αντιληφθείς πως το Τρίτο Μνημόνιο που «διαφημίζει» τις τελευταίες ημέρες ο κύριος Τσίπρας, δεν απαντά στο ζήτημα της ανάπτυξης, αλλά στο ζήτημα της προσαρμογής με «διπλό νομισματικό», που θα κληθεί να δώσει (προσωρινή) λύση στο ζήτημα της ρευστότητας και των εσωτερικών πληρωμών. Είναι βέβαιο πως το Τρίτο Μνημόνιο θα μπορούσε νε εφαρμοστεί από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και λίγο πιο δύσκολα από μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ. Grexit, όμως, χωρίς ένα Μεγάλο Κυβερνητικό Συνασπισμό (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) δεν γίνεται, ασχέτως αν το χυδαίο ερώτημα προς το εκλογικό σώμα «Τσίπρας ή Μεϊμαράκης» δεχόταν μια απάντηση που θα αφορούσε σε έναν άλλον πρωθυπουργό και σε μια κυβέρνηση της διαπλοκής σαν την υπηρεσιακή της συγκυρίας.

Μνημονιακή οικονομία, λοιπόν, είναι η οικονομία του Grexit και όποιος δεν το καταλαβαίνει απλώς είναι ανίκανος να διαβάσει και να παρακολουθήσει την εξέλιξη της «ακτινογραφίας» των μεγεθών της εθνικής μας οικονομίας την τελευταία πενταετία. Αυτό που συμφώνησε στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας με τους εταίρους-δανειστές των λεγόμενων Ελληνικών Αρχών είναι να μην είναι αυτός που θα επιβάλει το «διπλό νομισματικό», βάζοντας ταυτόχρονα τις βάσεις για να εφαρμοστεί αυτό σε μία περίοδο που θα συμπίπτει με την χρονική διάρκεια του Τρίτου Μνημονίου, αντί για μία πενταετία που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο Β του κ. Σόιμπλε.   

Συνεπώς είναι η μνημονική απάτη που οδηγεί στην προεκλογική παραγωγή του Μεγάλου Συνασπισμού «ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ», για να διαχειριστούν από κοινού όχι την όποια προσαρμογή, αλλά το ειδικό καθεστώς ημιεξόδου από την ευρωζώνη την επόμενη περίοδο με την θέσπιση ενός συστήματος παράλληλων πληρωμών, το οποίο ασφαλώς θα συνοδευτεί με αναδιάρθρωση του λεγόμενου επίσημου χρέους. Έτσι και το «διπλό νομισματικό» που θα ακολουθήσει μετά την ικανοποίηση της διαπλοκής και της ευρωπαϊκής ελίτ με τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στο πλαίσιο ενός Μεγάλου Κυβερνητικού Συνασπισμού, θα θεωρηθεί μία ακόμη αναγκαία λύση στη συνέχεια τωνsuccess stories του Πρώτου, Δεύτερου και Τρίτου Μνημονίου!

Το χαστούκι προς όσους ψήφισαν και υποστήριξαν το ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα από τον Αλέξη Τσίπρα και τον κυβερνητικό του κύκλο, συνδέεται απολύτως με το ιδεολόγημα της μνημονιακής απάτης και οδηγεί αναπόδραστα στην υπονόμευση της σύγχρονης αριστεράς και του ευρωπαϊκού προοδευτικού κινήματος. Αυτό, αναγνώστη μου, είναι λάθος να το νοιώθεις και να το χαρακτηρίζεις σαν προδοσία. Είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα μίας πολιτικής εξέλιξης που στηρίζεται στο σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το μαζικό κίνημα της νεωτερικότητας, αλλά με χολιγουντιανής κοπής performers της πολιτικής ρητορείας, τους οποίους μέσα στο σύγχρονο αδιέξοδό της υποστηρίζει, σκεπασμένη από ένα πέπλο αυταπάτης, η διανόηση του καιρού μας.

Το τελευταίο αποτελεί την αυτοκριτική μου και το συγνώμη μου προς τον συνεπή αναγνώστη των διαδικτυακών μου άρθρων. Με εντιμότητα άρθρωσα την γνώμη μου, αλλά ήταν σφάλμα να υποστηρίξω τόσο πολύ την δυναμική της ελπίδας για τους έλληνες και τους ευρωπαίους προοδευτικούς, στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

activistis.