Εθιμοτυπική επίσκεψη σχολείων στο Δημαρχείο Κατερίνης, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος ΕRASMUS PLUS

Πρόβλεψη – σοκ για το μέλλον της Ελλάδος!

Αποκαρδιωτικά είναι τα στοιχεία της Eurostat για το μέλλον της Ελλάδος.

Η χώρα μας αναμένεται να αντιμετωπίσει τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα τα επόμενα 50 χρόνια.

Σύμφωνα με την έκθεση η Ελλάδα μέχρι το 2080 η Ελλάδα θα καταγράψει μια τρομακτική μείωση πληθυσμού. Υπολογίζεται, σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, ότι ο πληθυσμός της χώρας θα μειωθεί στα 7,7 εκατομμύρια!

Ο αριθμός αυτός προκύπτει με βάση τα στατιστικά των γεννήσεων και των θανάτων από το 2011 και μετά, αλλά ……..

και με βάση τη μαζική μετανάστευση νέων και οικογενειών στο εξωτερικό, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, με την Ελλάδα να βρίσκεται στο χείλος δημογραφικής κατάρρευσης.

Η μελέτη της Eurostat εκτιμά τη διαμόρφωση του πληθυσμού των ευρωπαϊκών χωρών έως το 2080 και την έδωσε στην δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή.

Ο χάρτης της μελέτης αποκαλύπτει πως ο μεγαλύτερος αριθμός πληθυσμού θα είναι συγκεντρωμένος στη Γαλλία και την Βρετανία, με τον αριθμό των πολιτών να φτάνει τα 78,84 εκατομμύρια και 85,14 εκατομμύρια αντίστοιχα, ενώ η Γερμανία, η μεγαλύτερη σήμερα οικονομία της Ευρώπης, θα έχει πληθυσμό 65,37 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Να σημειώσουμε ότι μέχρι τις 6 Μαρτίου 2015 το ισοζύγιο συνεχίζει να είναι αρνητικό, με τους θανάτους περίπου στις 26.000 και τις γεννήσεις στις 15.500, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία.

πηγη

ΦΥΤΕΥΣΗ ΕΠΟΧΙΚΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ

ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ESM !! ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΣΙΠΡΑ…(ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ «ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ» Ο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ)

Νέες εκρήξεις πυροδοτεί ο ESM αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο για αυξήσεις στο κόστος δανεισμού της Ελλάδας. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) έχει, μέχρι στιγμής, χρεώσει την Ελλάδα επιτόκιο 1% για την αποπληρωμή των κεφαλαίων που έχουν αποδεσμευτεί από το πακέτο των 86 δισ. που υπέγραψε ο Τσίπρας τον περασμένο Αύγουστο. Το κόστος αυτό, ωστόσο, δεν έχει «κλειδώσει» για όλη τη διάρκεια του δανείου, ανέφερε ο CFO του ESM, Christophe Frankel, σε συνέντευξή του.

«Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι το επιτόκιο θα παραμείνει σε τόσο χαμηλά επίπεδα», ανέφερε ο Frankel, σύμφωνα με το Bloomberg. «Γνωρίζουμε ότι αυτά που χρεώνουμε στην Ελλάδα σήμερα, δεν θα τα χρεώνουμε και αύριο και,……

βεβαίως, δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτά που θα χρεώνουμε σε 5 ή σε 10 χρόνια από τώρα».

Δεδομένων τούτων, η προοπτική των «πολύ διαφορετικών» επιτοκίων έρχεται να προστεθεί στους «πονοκεφάλους» που έχει να αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας, σημειώνει το Bloomberg, κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του. Εκτός κι αν μπορέσει να κινητοποιήσει την ελληνική οικονομία και να μειωθούν τα επίπεδα χρέους πριν αρχίσουν να αυξάνονται τα κόστη δανεισμού από τους Ευρωπαίους. Διαφορετικά, συνεχίζει το δημοσίευμα, οι προσπάθειες του Έλληνα πρωθυπουργού να σταθεροποιήσει τη χώρα θα πέσουν σε αδιέξοδο.

«Αν τα επιτόκια της αγοράς αρχίσουν να ανεβαίνουν, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι, είτε για νέες οπισθοδρομήσεις στα δημοσιονομικά ή/και την έναρξη νέων διαπραγματεύσεων για τις αποκαλούμενες έξτρα χρεώσεις από τον ESM», ανέφερε ο Carsten Brzeski, επικεφαλής οικονομολόγος της ING-Diba στη Φρανκφούρτη. «Κι αυτό θα είναι η καλύτερη εκδοχή».

Τέρμα στο φθηνό ρευστό 

Το χαμηλό επιτόκιο επιτρέπει στην Ελλάδα να έχει πρόσβαση στο ρευστό όταν είναι αποκλεισμένη από τις αγορές και, μέχρι στιγμής, τα χαμηλά κόστη δανεισμού αποτελούσαν ανέκαθεν προνομιακή μεταχείριση. Τα τρέχοντα επιτόκια του ESM είναι ακόμα χαμηλότερα από την τιμή που πληρώνει για να δανειστεί στις μακροπρόθεσμες αγορές

Tο κόστος των δανείων είναι ιδιαίτερα χαμηλό σήμερα, επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ωθήσει τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ και η αρχική σύνθεση του χρέους που χρησιμοποιεί ο ΕSM να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα διάσωσης, είχε «κλίση» προς το βραχυπρόθεσμο χρέος. Όπως τα περισσότερα από τα προγράμματα διάσωσης της ευρωζώνης, το τρίτο πρόγραμμα της Ελλάδας άρχισε με μια βαριά εφάπαξ πληρωμή – μια εκταμίευση 26 δισ ευρώ. Ο ESM χρησιμοποίησε ένα μείγμα πωλήσεων ομολόγων για να αντλήσει τα χρήματα και εξέδωσε επίσης ομόλογα κυμαινόμενου επιτοκίου που θα διατεθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Το κόστος μπορεί να αλλάξει

Το βραχυπρόθεσμο χρέος θα πρέπει το επόμενο διάστημα να μετακυλιθεί σε ένα μείγμα πιο μακροπρόθεσμου χρέους. Αυτό είναι πιθανό να ωθήσει τα επιτόκια υψηλότερα και έτσι να αυξηθεί και το κόστος δανεισμού του ESM.

Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνης για το θάνατο του πρώην δημοτικού συμβούλου και προέδρου του Δημοτικού συμβουλίου Δημητρίου Γκελντή

Σήμερα στις 21 Οκτωβρίου 2015 ημέρα Τετάρτη και ώρα 14.50 συνήλθε σε κατεπείγουσα συνεδρίαση το

Δημοτικό Συμβούλιο Κατερίνης, στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, ύστερα από την έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου.

Ο Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης και είπε πως έχει κατεπείγοντα χαρακτήρα λόγω του θλιβερού γεγονότος του θανάτου του πρώην δημοτικού συμβούλου και προέδρου του Δημοτικού συμβουλίου Δημητρίου Γκελντή. Τα μέλη του Δ.Σ. ενέκριναν ομόφωνα το κατεπείγον της συνεδρίασης και ο πρόεδρος έδωσε το λόγο στο δήμαρχο ο οποίος εισηγήθηκε την έκδοση ψηφίσματος σχετικού με το παραπάνω θλιβερό γεγονός.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος κάλεσε το Δ.Σ. να αποφασίσει σχετικά.

Το Δ.Σ. μετά από διαλογική συζήτηση και αφού έλαβε υπόψη τα παραπάνω και τις διατάξεις των άρθρων 65, 94 και 95 του Ν.3852/2010,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

Να εκφράσει τα συλλυπητήρια των δημοτικών συμβούλων του Δήμου μας στους συγγενείς του εκλιπόντος πρώην δημοτικού συμβούλου Δημητρίου Γκελντή.

Να παραστεί αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου στη νεκρώσιμη ακολουθία.

Να κατατεθεί στεφάνι στη σωρό του εκλιπόντος.

Να δημοσιευθεί το παρόν στον τοπικό τύπο.



Εξουσιοδοτεί τον κ. δήμαρχο για τα περαιτέρω,



Η απόφαση αυτή πήρε αριθμό 562/2015

Καμιά φορά φεύγουν και οι αριστεροί με ελικόπτερο

του  Λεωνίδα Βατικιώτη

Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής δείχνει ότι εκεί όπου πηγαίνει το ΔΝΤ να επιβάλει τα προγράμματά του οι αριστεροί πρωθυπουργοί είναι αυτοί που φεύγουν με ελικόπτερο αν, αφού εκλεγούν για να βάλουν τέλος στη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, καταλήγουν να τις εφαρμόζουν. Η Ελλάδα δεν είναι Λατινική Αμερική, αλλά τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να αποδειχτούν εξίσου αναλώσιμοι.

Προφανώς η ιστορία δεν κάνει κύκλους, ούτε επαναλαμβάνεται. Υπάρχουν όμως ομοιότητες που μόνο τυχαίες δεν είναι.
Στον Ισημερινό η ριζική αλλαγή που συμβόλιζε ο Αλφρέντο Παλάσιο, ο οποίος κυβέρνησε από τον Απρίλιο του 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2007, σε σχέση με τον προκάτοχό του Λούτσιο ………

Γκουτιέρες, συμπυκνώνεται σε μια φωτογραφία στην οποία ο Παλάσιο φοράει λευκή ιατρική ποδιά (εδώ οι συμβολισμοί πρέπει να ερμηνευτούν στο ειδικό πλαίσιο μιας φτωχής, αναπτυσσόμενης χώρας), ενώ δίπλα του βρίσκεται ο Γκουτιέρες φορώντας στρατιωτική στολή.

Ο καρδιολόγος Παλάσιο, υπουργός Υγείας τη δεκαετία του ’90 και με διεθνή καριέρα στην καρδιοχειρουργική, ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα υποσχόμενος γενναίες επενδύσεις σε κοινωνικά προγράμματα. Τον αντίλογο που κάθε φορά διατυπωνόταν, ότι αυτές οι υποσχέσεις έρχονταν σε σύγκρουση με τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ο Ισημερινός στο πλαίσιο της επιτήρησης από το ΔΝΤ, τις προσπερνούσε διά της σιωπής. Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αποδείχθηκε ότι όλες εκείνες οι φιλολαϊκές υποσχέσεις, που του χάρισαν το χαρακτηρισμό «λαϊκιστής» από τη δεξιά αντιπολίτευση, απλώς αδυνατούσαν να εφαρμοστούν εφόσον προτεραιότητα είχαν οι δεσμεύσεις στο ΔΝΤ. Έτσι ο γιατρός, που ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του έχαιρε αποδοχής άνω του 62%, διέψευσε τις ελπίδες και τάχιστα μεταμορφώθηκε σε όργανο των πιστωτών, ανακοινώνοντας περικοπές και αιματοκυλώντας διαδηλώσεις. Μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει νύχτα από το προεδρικό μέγαρο δίνοντας τη θέση του στον Ραφαέλ Κορέα…

Στη Βολιβία ο Εδουάρδο Ροντρίγκες μπορεί να κυβέρνησε από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2006, οπότε κέρδισε τις εκλογές ο Έβο Μοράλες, ωστόσο τα αρχικά σχέδια τον ήθελαν να αποτελεί εναλλακτική λύση, εκτονώνοντας την τεταμένη πολιτική ατμόσφαιρα. Δηλαδή, προοριζόταν να είναι κάτι περισσότερο από μεταβατικός πρόεδρος για να μπορέσει να συνεχίσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφάρμοσε ο προκάτοχός του Κάρλος Μέσα, διαχειριζόμενος όμως τον λαϊκό παράγοντα. Πρόεδρος άλλωστε του Ανωτάτου Δικαστηρίου και γεννημένος στην Κοτσαμπάμπα, κάλλιστα μπορούσε να εμφανιστεί ως η ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος πλήρους υποτέλειας στους ξένους ιδιοκτήτες του κλάδου της ενέργειας.

Τα σχέδια έμειναν στα χαρτιά, καθώς η πλήρης συμμόρφωσή του Ροντρίγκες με τις πολιτικές εντολές που εκπορεύονταν από τη Σάντα Κρους, όπου έχει την έδρα της η αμερικανόδουλη ελίτ των γαιοκτημόνων, αλλά και η απόλυτη υποταγή του στα αμερικανικά σχέδια, με αποκορύφωμα την υφαρπαγή βολιβιανών πυραύλων από τις ΗΠΑ το φθινόπωρο του 2005, πρόσθεσε και τον ίδιο στη μακρά σειρά των ανυπόληπτων προέδρων της Βολιβίας που η θητεία τους στο Παλάσιο Κεμάδο, όπως λέγεται το προεδρικό μέγαρο στην πρωτεύουσα της Βολιβίας Λα Πας, ταυτίστηκε με βία εναντίον διαδηλωτών, σκάνδαλα και υποτέλεια στον ξένο παράγοντα. Το σημαντικότερο δε είναι ότι ούτε κι αυτός κατάφερε να εκτονώσει τη λαϊκή οργή ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

Στην Αργεντινή ο Φερνάρντο ντε λα Ρουα, σύμβολο των ελίκοπτερο-μεταφερόμενων πρωθυπουργών, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση αριστερού… διά πάσα χρήση. Κέρδισε τις εκλογές τον Δεκέμβριο του 1999, διαδεχόμενος τον Κάρλος Μένεμ, ο οποίος επί μία δεκαετία εφάρμοσε το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα στη Νότια Αμερική, μετά τη Χιλή του φασίστα Πινοτσέτ. Ο Φερνάντο ντε λα Ρούα ήταν, σε συμβολικό επίπεδο πάντα, η αναίρεση του Μένεμ. Το κόμμα του, η Ριζοσπαστική Πολιτική Ένωση, από την οποία προερχόταν και ο Ραοόλ Αλφονσίν (με τον οποίο, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σχηματίσει τη δεκαετία του ’80 την «Πρωτοβουλία των 6»), επί χούντας ήταν στην παρανομία, ανήκε στη Σοσιαλιστική Διεθνή, ενώ στο προεκλογικό του πρόγραμμα υποσχόταν ακόμη και σοσιαλισμό.

Τους πρώτους μήνες της εκλογής του ανακοίνωσε αυξήσεις στους μισθούς των δασκάλων και ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Παρ’ όλα αυτά, η μακρά περίοδο χάριτος που προμήνυαν τα πολύ ψηλά ποσοστά δημοτικότητάς του, που ξεπερνούσαν ακόμη και το 70%, δεν κράτησε πολύ. Η πολιτική κρίση, που εκφράστηκε με την παραίτηση του αντιπροέδρου του Κάρλος Αλβάρες, είχε αρχίσει να οδηγεί σε αποσύνθεση την κυβέρνηση ακριβώς ένα χρόνο μετά την εκλογή του. Έναν ακόμη χρόνο μετά ο «αριστερός» Φερνάρντο ντε λα Ρούα δραπέτευε με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο, αφήνοντας πίσω του 22 νεκρούς και 200 τραυματίες.

Ενδεχομένως κάποιος να αντιτείνει ότι οι διαφορές του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι περισσότερες από τις ομοιότητες με τα πολιτικά συστήματα της Λατινικής Αμερικής, όπου συντελέστηκε η ελπιδοφόρα άνοδος και η ταπεινωτική και ταχύτατη πτώση των τριών κατ’ όνομα αριστερών προέδρων στους οποίους αναφερθήκαμε. Επομένως είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επαναληφθούν στην Ελλάδα οι σκηνές λαϊκής αγανάκτησης και μαζικού ξεσηκωμού που είδαμε στο Μπουένος Άιρες με το Αργεντινάσο, τον Δεκέμβριο του 2001, ή στην Κοτσαμπάμα της Βολιβίας, στο πλαίσιο των αγώνων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Εκ πρώτης όψεως όντως οι διαφορές είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες. Η ελληνική Βουλή έχει κατά κανόνα περισσότερα χρόνια αδιατάρακτου βίου σε σχέση με τη μέση λατινοαμερικάνικη, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Γηραιά “Ήπειρο θωρακίζει θεσμικά κάθε κυβέρνηση, εάν κι εφόσον υπηρετεί την πολιτική της, επιβάλλοντας έτσι τη νομιμοποίησή της κι έχοντας στην πράξη μετατραπεί σε υπερκράτος. Στη Λατινική Αμερική, αντίθετα, τα πολιτικά συστήματα αποδεικνύονται ευάλωτα στις ασύμμετρες και ενίοτε αμφίπλευρες πιέσεις και -μιλώντας για την τελευταία δεκαετία- πιο δεκτικά στις πιέσεις του «πεζοδρομίου». Η δε Ουάσινγκτον, παρότι έχει στο βιογραφικό της στρατιωτικά πραξικοπήματα, εισβολές και απόπειρες δολοφονίας εκλεγμένων ηγετών, αποδείχθηκε λιγότερο «σκληρή για να πεθάνει» πολιτικά σε σύγκριση με το Βερολίνο, τo οποίο έχει φροντίσει να περιβάλει με συνταγματικό μανδύα ακόμη και τα μέσα της πιο ωμής πολιτικής παρέμβασης στο εσωτερικό άλλων χωρών. Με άλλα λόγια, η CIA αποδείχθηκε λιγότερο αποτελεσματική από το ευρώ.

Περισσότερες οι ομοιότητες…

Με μια δεύτερη ματιά, όμως, ακόμη και αυτές οι ουσιώδεις διαφορές ωχριούν μπροστά στη σημαντικότερη ομοιότητα: την υποκείμενη συνάφεια μεταξύ των προγραμμάτων λιτότητας, όπως αυτά εφαρμόστηκαν στην αμερικανική υποήπειρο, πειραματικά στην αρχή και καθολικά στη συνέχεια, και των μνημονίων που εφαρμόζονται εδώ και πέντε χρόνια στην Ελλάδα, με ένα ανελέητο, συνεχές πολιτικό σφυροκόπημα που προκαλεί αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις στο πολιτικό σύστημα.

Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου ή δημοσιογραφική υπερβολή – το μέγεθος της «προσαρμογής» στην Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με την «προσαρμογή» που επιβλήθηκε στη Λατινική Αμερική. Αρκεί να αναλογιστούμε τον τριπλασιασμό σχεδόν της ανεργίας, από το 9%-10% στο 27% και τη μέση πτώση των εισοδημάτων κατά 40%! Πρόκειται για επιδόσεις που θεωρούνταν αδιανόητες για την Ευρώπη και το περίφημο «κοινωνικό κεκτημένο» της και αφορούν μέτρα που ακόμη και τώρα σε καμία άλλη χώρα της ηπείρου -ούτε και σε αυτές που πέρασαν από μνημόνια, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος- δεν έχουν επιβληθεί. Επομένως, οι συγκρίσεις επιτρέπονται και δεν αποτελούν αυθαιρεσία…

Τη δική τους επιβεβαίωση στο σενάριο να φύγει νύχτα ο Τσίπρας, αφού αποδειχθεί λίαν συντόμως τι μεγάλος πολιτικός απατεώνας είναι, δίνουν και τα πολιτικά σενάρια που υφαίνει εν κρυπτώ το ίδιο το Μαξίμου. Είναι χαρακτηριστική η βολιδοσκόπηση προς το ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, την επομένη κιόλας των εκλογών, κι ενώ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σχημάτιζαν άνετη κυβερνητική πλειοψηφία και φαινομενικά δεν είχαν ανάγκη καμία άλλη κυβερνητική συμμαχία.

Με αυτήν τη βολιδοσκόπηση επί της ουσίας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε από τώρα να έχει το δικό της σχέδιο β για την περίπτωση που είτε η ομάδα των «53» είτε άλλη ομάδα διαφωνούντων από τις πολλές που έχουν αρχίσει να σχηματίζονται θα αρχίσει να προκαλεί ρωγμές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και οι προεκλογικοί εσωκομματικοί κλυδωνισμοί θα αρχίσουν να μεταφέρονται στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Επιπλέον, οι γέφυρες προς τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, Ποτάμι) που κρατάει ανοιχτές ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνουν στην επιφάνεια τη βαθιά του ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Εκείνη τη μέρα, για την ακρίβεια, που θα αρχίσει να ψηφίζει τους εφαρμοστικούς νόμους του τρίτου μνημονίου και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν μπροστά στο υπαρξιακό δίλημμα που βρέθηκαν την προηγούμενη πενταετία δεκάδες πασόκοι και δεξιοί συνάδελφοί τους: να σηκώσουν το χέρι και να ψηφίσουν,κινδυνεύοντας να τρώνε ξύλο από τους περαστικούς, ή να δηλώσουν παρόντες ή ακόμη και να καταψηφίσουν τα μέτρα λιτότητας, χάνοντας τα διόλου ευκαταφρόνητα υλικά προνόμια που εξασφαλίζει η βουλευτική έδρα…

Συμπερασματικά, το πείραμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι καινούργιο. Κάθε φορά που τα ενδεδειγμένα μέσα εξαντλούνται, δηλαδή τα αμιγώς αστικά κόμματα που κάνουν την αρχή, καταρρέουν από το τεράστιο πολιτικό κόστος που επισείει η εφαρμογή ίων προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, τα κάστανα από τη φωτιά καλούνται να βγάλουν κόμματα που αναφέρονται στην Αριστερά και υπερέβησαν το εκλογικό περιθώριο αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα όσων επλήγησαν από την κρίση. Αυτό ακριβώς που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα πρόγραμμα το οποίο ξεχείλιζε από αντιφάσεις, λογικά κενά και υποσχόταν το τέλος της λιτότητας. Μέχρι που και αυτά τα κόμματα να αποδειχθούν αναλώσιμα από μια κοινωνία που δεν αντέχει άλλες περικοπές στις συντάξεις. Ας μη χαίρονται επομένως στο Μαξίμου για την επιτυχία τους. Γρήγορα κι ο Τσίπρας θα έχει την τύχη που είχαν κι άλλες μαριονέτες της Αριστεράς…

πηγή

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ

ΑΘΗΝΑ 21/10/2015

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με ταχύτατους ρυθμούς ετοιμάζει την άγρια φοροληστεία της αγροτιάς και την ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης, που είχε απομείνει, με συνέπεια ν’ αυξηθούν ραγδαία οι ανασφάλιστοι στον ΟΓΑ, από το 40% που είναι σήμερα. Το αποτέλεσμα είναι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες να στερηθούν στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Στόχος αυτής της σκληρότητας και βαναυσότητας είναι οι αγρότες να πληρώσουν, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, το κόστος της κάλυψης των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών για τη δημιουργία των πλεονασμάτων, που είναι απαραίτητα για την στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Η φοροαφαίμαξη είναι συνέχεια της αύξησης του ΦΠΑ από 13% σε 23% για αγροτικά εφόδια, σε είδη λαϊκής κατανάλωσης και υπηρεσίες, που ροκανίζουν το ήδη πετσοκομμένο εισόδημα της αγροτικής λαϊκής οικογένειας με την αύξηση στο κόστος παραγωγής.

Η κυβέρνηση άμεσα προωθεί μέτρα φωτιά:

·        Φορολογία από 13% σε 26% από το πρώτο ευρώ και στο σύνολο των εισοδημάτων, ενισχύσεων και αποζημιώσεων

·        Υπερτριπλασιασμό της προκαταβολής φόρου από 27,5% μέχρι και 100%

·        Έως και τριπλασιασμό της ασφαλιστικής εισφοράς στον ΟΓΑ, ενώ συζητείται και η διάλυση του ΟΓΑ.

Τα μέτρα αυτά είναι στο δεύτερο πακέτο με τα προαπαιτούμενα, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων, προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων που υπηρετεί το 3^ο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ.

Η υποκρισία για εξεύρεση ισοδύναμων μέτρων, που επικαλούνται κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, κλπ, επιδιώκει να δημιουργήσει ψεύτικες ελπίδες ότι στο πλαίσιο του ευρωμονόδρομου και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, που έχει τα κλειδιά τη οικονομίας και της εξουσίας, μπορεί να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους.

Η διαπραγμάτευση και τα όποια «ισοδύναμα» ή «έξυπνα» μέτρα της κυβέρνησης και όλων των αστικών κομμάτων για φοροελαφρύνσεις θα επιβαρύνουν τα λαϊκά στρώματα που δεν έχουν, όπως και η αγροτιά, καμιά ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση.

 Τα μέτρα αυτά θα επιταχύνουν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της γης και της παραγωγής, θα ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τους μεγαλοαγρότες καπιταλιστές, τον έλεγχο του τραπεζικού, βιομηχανικού και εμπορικού κεφαλαίου στην παραγωγή και διακίνηση των διατροφικών προϊόντων και θα οδηγήσουν στο ξεκλήρισμα και στην ανεργία και άλλους, χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες.

Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση είναι δίκαιη η αγανάκτηση, η οργή και ο αγωνιστικός αναβρασμός της αγροτιάς, απέναντι στη νέα ΚΑΠ, τη φοροληστεία, τη μείωση των κρατικών δαπανών για την ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία κλπ.

Είναι μονόδρομος η κοινή δράση του φτωχού αγρότη, του μισθωτού εργαζόμενου, του επαγγελματοβιοτέχνη, για να πληρώσουν αυτοί που ευθύνονται.

Αγώνας τώρα για:

• Αφορολόγητο εισόδημα που είναι αναγκαίο για να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες των μικρομεσαίων αγροτών.
• Αναλογική φορολόγηση των επιπλέον εισοδημάτων και γενναία φορολόγηση των μεγαλοαγροτών καπιταλιστών και των μονοπωλιακών ομίλων
• Μείωση του κόστους παραγωγής των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και δωρεάν παροχή υπηρεσιών από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία και πρόνοια. Να διατηρηθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης.
• Μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης

Η επιβίωση απέναντι στη φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων αναδεικνύει την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του λαϊκού παράγοντα, με την ενδυνάμωση της συμμαχίας με τους εργάτες, τους μικροεπαγγελματίες, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών.