ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Εδώ που τα λέμε ένα δίκαιο τόχει η Φώφη!

Εδώ που τα λέμε ένα δίκαιο τόχει η Φώφη!
Nikakis Anastassios

Η «στρατευμένη» σάτιρα του Λαζόπουλου

Από το "PRESS-GR"
Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας
Ο Δημιουργός έδωσε στα ζώα τα δόντια, τα αγκάθια και το δηλητήριο, για να αμύνονται, να επιβιώνουν.
Στον άνθρωπο έδωσε τον λόγο.
Άλλοι τον χρησιμοποιούν για την αγάπη, την... δημοκρατία, την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη.
Άλλοι για να βρίζουν, να διαβάλουν, να συκοφαντούν, να κατευθύνουν και να διαμορφώνουν συνειδήσεις για ιδιοτελείς σκοπούς.
Ανυπομονώ να ακούσω τον Λαζόπουλο να σχολιάζει στο τσαντίρι του:
Την πώληση των Αεροδρομίων στους «μισητούς» Γερμανούς της Fraport AG − Slentel Ltd.
Την αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που θα γίνει μέσα στο 2016.
Την πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης, παρέα με τους αρχαιολογικούς του χώρους, σε Τούρκους και Κουβετιανούς.
Την αύξηση των τελών κυκλοφορίας.
Τους πλειστηριασμούς και «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη».
Την μείωση του επιδόματος θέρμανσης.
Την σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ.
Την «μικρή» μείωση κατά 20% των επικουρικών συντάξεων, όπως προκλητικά είπε ο Φλαμπουράρης.
Την αύξηση του ΦΠΑ.
Τα προαπαιτούμενα που ψηφίζονται με αντισυνταγματικό τρόπο στην βουλή.
Τα εργασιακά.
Το ασφαλιστικό.
Την αύξηση της φορολογίας στους αγρότες.

Για να μην πάμε πιο πίσω …
Τι έχει να πει σήμερα για το «σκίσιμο» του μνημονίου και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που χάθηκε στα Τέμπη.
Για την στελέχωση της δημόσιας διοίκησης με τους αποτυχημένους να εκλεγούν υποψήφιους βουλευτές και τα κομματόσκυλα του ΠΑΣΟΚ.
Την επάνδρωση της κρατικής μηχανής με αδέλφια, ξαδέλφια συντρόφους επί κλίνης και μπατζανάκηδες.
Για τα σκάνδαλα με τα πόθεν έσχες, τις αδήλωτες καταθέσεις, τα αφορολόγητα εισοδήματα και τις τεχνικές εταιρίες.

Για την απουσία εδώ και ένα χρόνο των αναφορών του, στο «ακηδεμόνευτο» κίνημα του «δεν πληρώνω» που με τόσο πάθος υποστήριζε. Γιατί ενώ οι μπάρες είναι κατεβασμένες ο κόσμος απουσιάζει; Καταργήθηκαν τα διόδια και δεν το ξέρω;
Για τους «αυθορμήτως» προσερχόμενους στις πλατείες αγανακτισμένους, που τους καλούσε στα τσαντίρια του, όταν ψήφιζαν οι προηγούμενοι καραγκιόζηδες στην βουλή τα προαπαιτούμενα των δικών τους μνημονίων;
Για τους «επαναστάτες» των Σκουριών; Που τους είχε υπό την προστασία του. Που πήγαν τα ναυλωμένα πούλμαν με τους «μπουρλοτιέρηδες»;
Γιατί δεν καλούνται πια στις εκπομπές του, εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων, επαγγελματικών κλάδων, σωματείων εργαζομένων και συνδικαλιστές για να αναδείξουν τα δίκαια αιτήματα τους; Γιατί έχουν εξαφανιστεί από τις εκπομπές του; Μήπως ικανοποιήθηκαν αυτά τα αιτήματα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;
Σήμερα που πήγαν όλοι αυτοί;
Γιατί δεν προτρέπει τώρα πια, τα «εξοργισμένα παιδιά» «να μην ηρεμήσουν», να «μην δηλώσουν υπακοή και να διεκδικήσουν αυτά που πρέπει, ξέρουν αυτά»

Γιατί προβάλλονται μόνο βιντεάκια από το You Tube με γέρους που κλάνουν και μακάκους που αυνανίζονται και απουσιάζουν εκείνα με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του Αλέξη;
Δεν έχουν πολιτικό ενδιαφέρον τα ψέματα του Αλέξη, ενώ είχαν του Σα(χλα)μαρά και του βλαμμένου του Γιωργάκη;
Γιατί δεν ξαναδιαβάζει πια δακρύβρεκτα μειλ πεινασμένου και απελπισμένου νέου ( που μπορεί συντάκτης και αποστολέας να ήταν και ο ίδιος ) με συγκινητικό τρόπο. Αλήθεια που πήγε τόση δυστυχία;
Και η θέση του απέναντι στην μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ μια απλή περιγραφή για το δικό του μνημόνιο για να κρατηθούν τα προσχήματα.Που πήγε ο στομφώδης και καταγγελτικός λόγος για τα δύο πρώτα μνημόνια;
Ακόμα και τώρα εξαντλεί την κριτική του στον γραφικό Άδωνη και στα φθαρμένα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Για τα προβλήματα του λαού από το τρίτο μνημόνιο απλές αναφορές έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Όταν μπερδεύεται η υποκριτική με την υποκρισία, όταν η σάτιρα γίνεται υπηρέτης της πολιτικής προπαγάνδας.
Η πιο σκληρή κριτική του προς τον ΣΥΡΙΖΑ αφορά την πολιτική του για τα έργα τέχνης.
Βλέπεις όλο και κάποιος άνεργος θα έχει έναν Βίνσεντ βαν Γκογκ στο σπίτι του, να μην ανησυχεί για την επένδυσή του;
«Θα δηλώνονται και οι πίνακες. Σε ποια αξία; Κι αν έχουν χάσει την αξία τους; Θα τους αποζημιώνει το κράτος; Τι νταβατζής είναι αυτός; Εσύ επενδύεις, αν χάσεις έχασες , αν κερδίσεις φέρτα μου.» *
Και μια ακόμα πιο σκληρή που «τσακίζει» κόκκαλα για τον ΕΝΦΙΑ ( η σύνταξη δική του )
«Καταργείστε τον ΕΝΦΙΑ, και μην τον αντικαταστήσετε. Σεβαστείτε τουλάχιστον εσείς το σύνταγμα. Φορολογείστε περισσότερο για κάποιο διάστημα συγκεκριμένο και ορισμένο, και όχι γενικώς και αορίστως, φορολογείστε τα εισοδήματα. Και τα εισοδήματα από τα ακίνητα.
όχι να μην μπορείς να το πουλήσεις, να το νοικιάσεις και να σε βάζουν να το ξαναγοράζεις κάθε χρόνο σιγά-σιγά.»*
Μήπως θυμάται κανείς τι έλεγε για τον ΕΝΦΙΑ;

Έχουμε εθιστεί τόσο πολύ στο ψέμα, που θεωρούμε την εξαπάτηση μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και αντί να θέσουμε στο περιθώριο της ζωής μας τους ψεύτες και τους τσαντιροτσαρλατάνους, παραμένουν αξιοπρεπείς στην συνείδηση μας και απολαμβάνουν την αποδοχή μας.

Και κάτι για όλους αυτούς που σήμερα ξαφνικά ανακάλυψαν ότι ο Λαζόπουλος κάνει «στρατευμένη» σάτιρα. Τι μας λέτε καλέ; Προπαγάνδα του κερατά έκανε, φερέφωνο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι. Υπηρεσία εκτελούσε τότε, υπηρεσία εκτελεί και τώρα.
Και που ήσασταν τόσο καιρό; Τώρα που άρχισε να δύει το άστρο του και αποκαλύφτηκε ο ρόλος του, βγήκατε από τις ασφαλείς κρυψώνες σας.
Τον ξέρατε τον ρόλο του, αλλά όχι μόνο δεν τολμούσατε να μιλήσετε, άλλοι από ανάγκη και άλλοι από φόβο, αλλά κάθε φορά που κάποιος έγραφε κάτι εναντίον του πέφτατε να τον φάτε. Στο απυρόβλητο ο Λάκης.

Όσο για την αισθητική της σάτιρας του, Διάβαζε εδώ: http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2013/02/blog-post_9016.html
*Από άρθρο του στο tsantiri.gr: «Τις Louboutin να τις δηλώσω;»

Ευάγγελος Βενιζέλος: «Έπαιξε» τα λεφτά μας στο καζίνο



90 ατομικές βόμβες των ΗΠΑ "φιλοξενεί" η γειτονική Ιταλία!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Πώς συμφώνησαν σε συμβιβασμό Κατρούγκαλος και "Βήμα" για τα συμφωνητικά με το 12%...

Από τον Στάθη Παλαιολόγο. 
Συζητήθηκε σήμερα στο Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας η αγωγή που είχε υποβάλει ο νυν υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος κατά του "Βήματος" για τα επίμαχα δημοσιεύματα του Μαρτίου 2015 σχετικά με τα ιδιωτικά συμφωνητικά που έκανε με απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους, από τους οποίους θα έπαιρνε προμήθεια 12% επί των αποζημιώσεων που θα λάμβαναν σε περίπτωση επαναπρόσληψης. Η εφημερίδα είχε παρουσιάσει σχετικό έγγραφο με...ημερομηνία 27 Ιανουαρίου 2015 όταν είχε ανακοινωθεί το όνομά του ως υπουργού αναπληρωτή Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Η είδηση που βγαίνει από τη σημερινή διαδικασία, όπως έμαθε το press-gr,  είναι ότι οι δύο πλευρές έκαναν έναν κατ' αρχήν συμβιβασμό. 
Η πλευρά του κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος εκπροσωπήθηκε νομικά από τον Λουκά Αποστολίδη, δέχτηκε να αναβληθεί η εκδίκαση και να μην προχωρήσει η αστική απαίτηση υπό την προϋπόθεση ότι την Κυριακή θα δημοσιευθεί στον "Βηματοδότη" κείμενο με το οποίο η εφημερίδα θα δεσμεύεται "να αποκαταστήσει την αλήθεια" σχετικά με τα επίμαχα δημοσιεύματα που αποδίδονται σε "παραδρομή" του συντάκτη. 
Η πλευρά της εφημερίδας συμφώνησε με σχετική δήλωση που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και έτσι η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε για τις 21 Απριλίου 2016 εν αναμονή της "αποκατάστασης της αλήθειας". 

Όταν είχε προκύψει το θέμα, ο κ. Κατρούγκαλος είχε δηλώσει ότι το δημοσίευμα της εφημερίδας είναι τελείως ανυπόστατο, συλλεκτικό κομμάτι κιτρινισμού, ψεύδους και συκοφαντίας. Ανέφερε, επίσης, ότι θα απαιτήσει από τη συγκεκριμένη εφημερίδα να ζητήσει συγγνώμη και να καταθέσει το ποσό των 10.000 ευρώ στο ΚΕΘΕΑ. Στην περίπτωση που η εφημερίδα δεν το πράξει, θα καταθέσει αγωγή εναντίον της, ζητώντας πολλαπλάσιο ποσό, το οποίο, όπως είχε πει, θα διατεθεί για τον ίδιο σκοπό.

Για να μην σε θεωρούν ηλίθιο ... οι δημοσιογραφικές πόρνες!

"Είμαι πρώτη ξαδέλφη του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Π. Πολάκη" λέει η υπεύθυνη αναισθησιολόγος για το θάνατο της 4χρονης...

Από το "PRESS-GR" 
«Κάναμε τα πάντα όλοι οι γιατροί για να σώσουμε τη Μελίνα. Ακολουθήσαμε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Δεν τα καταφέραμε. Σας το λέω με πόνο ψυχής. Επιστρέφω στο σπίτι, κοιτάζω την μικρή μου κόρη και κλαίω γιατί μου θυμίζει το 4χρονο κοριτσάκι που χάθηκε». 
Με αυτά τα λόγια περιγράφει στην... ιστορική εφημερίδα της Κρήτης «Πατρίς» τα όσα δραματικά συνέβησαν στο Βενιζέλειο πριν 10 ημέρες η αναισθησιολόγος Νεκταρία Πολάκη που συμμετείχε στο χειρουργείο για να αφαιρεθούν τα κρεατάκια από την Μελίνα Παρασκάκη η οποία...

ΟΛΟΙ (Σημερα , 8/1) ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Η Λαϊκή Ενότητα Πιερίας καλεί όλους και όλες (Παρασκευή, 8/1) το πρωί στα δικαστήρια σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους διωκόμενους αγωνιστές των διοδίων και καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής.

ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΙΝΑΚΙ... ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! KANENAΣ ΠOYΣTARAΣ, KANENAΣ ΑΛΕΞΗΣ... Ο ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΛΕΣΒΙΩΝ & ΓΚΕΙ!



Από τον Τάσο Δούση.
Δεν το καταλαβαίνω και θέλω να μου το εξηγήσετε σαν να είμαι 4 χρόνων!
Στέλνεις το αγγελούδι σου να κάνει εγχείρηση για...κρεατάκια, όχι αφαίρεση όγκου στον εγκέφαλο, όχι εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και στο φέρνουν στο σάβανο.
Φιλάς το παιδί σου πριν την επέμβαση, του λες να μην φοβάται, ότι θα είσαι εκεί να το περιμένεις και μετά το νεκροφιλάς στο νεκροτομείο.
Συγγνώμη, δεν πρέπει κάποιος κερατάς, να...
σου πει...

Η Λευτεριά δεν θάρθει και «Επανάσταση» δεν θα γίνε

Πρώτα απ’ όλα, γιατί αυτά τα πράγματα είναι δύσκολα. Θέλουν κόπο και θυσίες, που οι «επαναστάτες» δεν είναι διατεθειμένοι να κάμουν.
Δεύτερο, γιατί τα μυαλά είναι καμένα από το σύνολο των παραδειγμάτων και υποδείξεων, που εμφανίζονται ως δρόμοι επανάστασης και απελευθέρωσης.
Μπαίνουμε στον έκτο χρόνο της  ολιγαρχικής τραπεζικής κυριαρχίας κι ενώ ο λαός έχει δείξει, ποικιλοτρόπως, την αντίθεση του σε όσα ζει, μια συγκροτημένη δύναμη αντίστασης και ανατροπής, που να είναι απειλητική στο κατοχικό καθεστώς δεν έχει εμφανιστεί. Με διάφορους τρόπους, ένα 60-70% του πληθυσμού έχει εκφράσει την αντίθεση του και ο καθένας ή η κάθε μικροομάδα
……………
δείχνουν κι ένα δικό τους δρόμο, που μόνο τη σύγχυση σκορπούν και την απογοήτευση καλλιεργούν, αναπαράγοντας τη διαίρεση.
Οι περιουσίες θα απαλλοτριωθούν, οι εισφορές και οι φόροι θα αυξηθούν, οι μισθοί και οι συντάξεις θα μειωθούν κι άλλο, η ανεργία θα είναι καθεστώς και, πέρα από ασύνδετες και σπασμωδικές αντιδράσεις, ουδέν θα συμβεί.
Θα αναδειχθεί ξανά, ως «λύση», η εναπόθεση ελπίδων, σε ψεύτικους κοινοβουλευτικούς αντιστασιακούς αριστεράς και δεξιάς, η οποίοι, απλώς, θα συνεχίσουν την πολιτική όλων όσων, ως τώρα, κυβέρνησαν, κομίζοντας «ελπίδα».  Το πολιτικό εμπόριο ελπίδων θα συνεχιστεί, σε συνεννόηση και σε απόλυτο συντονισμό με τη διαδικασία απαλλοτρίωσης της ζωής μας.

Ο λόγος που δεν θα συμβεί τίποτα είναι γιατί οι κατέχοντες μια κάποια γνώση δεν έχουν και την απάντηση. Η πολιτική, κοινωνική και οικονομική γνώση αντλείται από το μαγγανοπήγαδο των ιδεών του κυρίαρχου δυτικού παραδείγματος, συνοδεύεται από πιστές αντιγραφές τρόπων και μεθόδων και την άκριτη εμφύτευση τους στον δικό μας τόπο και χρόνο.
Ασυνείδητα, η γνώση μετατρέπεται σε πίστη και θρησκεία. Και στις πολιτικές παρέες, εκεί που όλοι νομίζουν ότι ανακάλυψαν τον τροχό, αν πεις ότι κάνουν  ριζικό λάθος, θα σε αντιμετωπίσουν ως εξωγήινο. Θα ακούσουν μια γλώσσα ακαταλαβίστικη κι ας είναι η ίδια γλώσσα. Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν στον κόσμο που έχει συνειδητοποιήσει ότι η αλλαγή είναι στο δικό του χέρι και προσπαθεί να οργανωθεί. Πρόκειται για τους κόσμους των αυτόνομων, των αντιεξουσιαστών και της δημοκρατίας. Για τους άλλους, που αναζητούν και συντάσσονται με πολιτικούς μεσσίες, δεν έχω να πω κάτι.

Ας δούμε, με δύο παραδείγματα, πάνω σε τι σκοντάφτουν.
1.      Το φθινόπωρο που πέρασε ξεκίνησε μια πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός«Ολοκληρωμένου Συνεταιρισμού» στην Αθήνα. Είχαν για πρότυπο τον «Ολοκληρωμένο Συνεταιρισμό της Καταλονίας» και, από το σχέδιο διακήρυξης,  «οι όροι που τίθενται για τη λειτουργία αυτού του χώρου είναι όροι άμεσης δημοκρατίας, ανοιχτότητας και ταυτόχρονα ευθύνης του κάθε ατόμου και της κάθε συλλογικότητας. Η ανοιχτότητα έχει να κάνει με την ελεύθερη συμμετοχή των ανθρώπων σε αυτό το δημόσιο χώρο, που δημιουργείται από τους παραγωγούς, από τους παρόχους υπηρεσιών και από αυτούς που χρησιμοποιούν αυτά τα αγαθά». Το πλαίσιο θα το χαρακτηρίζαμε εξαιρετικό και προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά η λογοτεχνία του δεν βοηθά τους σκοπούς και κρύβει πίσω της μια ιδεολογική εξάρτηση. Στις αμέσως επόμενες παραγράφους, η ανοιχτότητα ακυρώνεται, με φράσεις, όπως «Ο Συνεταιρισμός είναι ένα κινηματικό εργαλείο αντιεξουσίας».  Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη φράση που ακολουθεί και διευκρινίζει την αντιεξουσία: «μέσα από την αυτο-διαχείριση, την αυτο-οργάνωση και την άμεση δημοκρατία, θα βοηθήσει να ξεπεραστεί η εξάρτηση από τις δομές του συστήματος, προς την κατεύθυνση της ελευθερίας, της επίγνωσης, όπου ο καθένας θα μπορεί να λειτουργήσει υπό ίσους όρους και ίσες ευκαιρίες». Η ζημιά, όμως, έχει γίνει –η «αντιεξουσία» παραπέμπει σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Επιπλέον, κι εμείς, στα δικά μας μέρη, είμαστε υπέρ της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης και της δημοκρατίας και θεωρούμε τη φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο και την παράκαμψη των κατοχικών νόμων, αναγκαίο τρόπο επιβίωσης, αλλά δεν καθιστούμε την «πολιτική και φορολογική ανυπακοή» προϋπόθεση συμμετοχής και καταστατικό σκοπό. Η ανυπακοή είναι ανάγκη και μέσο, αλλά, ως πολιτικός σκοπός ή προαπαιτούμενο, είναι για τα παλικάρια –για όσους είναι έτοιμοι να αντέξουν το τίμημα της απαλλοτρίωσης και της τιμωρίας, ως ποινή της ανυπακοής.  Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού δεν πληρώνει, γιατί δεν μπορεί κι όχι γιατί δεν θέλει. Και η υπερχρέωση είναι επιλογή του ολιγαρχικού καθεστώτος, για να δημιουργήσει κατάσταση φεουδαρχίας και δουλοπαροικίας. Μακάρι, να υπήρχε γενικευμένη και συνειδητή ανυπακοή, αλλά αυτό δεν συμβαίνει και δεν θα είμαστε εμείς που θα προσθέσουμε έναν ακόμα διαχωρισμό- αυτόν του «παλικάρια ή δούλοι». Δεν βλέπουμε γύρω μας, πληθώρα ηρώων ή αντιεξουσιαστών και το εγχείρημα, παρά τις γραπτές προθέσεις, απειλείται με περιχαράκωση. Οι πρωτεργάτες δεν μπορούν να ξεφύγουν από το δικό τους ιδεολογικό χώρο και να γίνουν, πραγματικά, ανοιχτοί.  Ακόμα και η σχεδόν πιστή μεταφορά στα δικά μας της εμπειρίας της CooperativaIntegralCatalanaαγνοεί διαφορές τόπου, ιστορικών και κοινωνικών δεδομένων.
Θα αρκούσε μια πρόσκληση προς όλους όσους νιώθουν ότι η κοινωνική εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η συμπάθεια προς τον διπλανό του  είναι η βάση για κάθε κοινότητα ανθρώπων, που θέλει να ζήσει λεύτερα και όμορφα. Τέτοιου είδους πρόσκληση είναι ανοιχτή σε πολύ περισσότερους και, εξ ορισμού, θέτει απέναντι της τον κυρίαρχο ατομικισμό, αποκλείοντας όσους θα προσπαθήσουν να προσέλθουν σε δημοκρατική διαδικασία, με αποκλειστικό σκοπό τον προσπορισμό ίδιου οφέλους.

2.      Στον κόσμο των δημοκρατών, που επιμένουν να αυτοαποκαλούνται «αμεσοδημοκράτες», λες και υπάρχουν πολλά είδη δημοκρατίας-, κυκλοφορεί, επίσης, πληθώρα διακηρύξεων, οι οποίες προσπαθούν να αντιπαρατεθούν στα παγκοσμιοποιημένα ιδεολογήματα και να ορίσουν το δικό τους πολιτικό – δημοκρατικό πλαίσιο. Αυτοί, όπως και πολλοί άλλοι πολιτικοί χώροι, αγνοούν -και θα τους ξαφνιάσει τούτη η γραφή- ότι οι διακηρύξεις έχουν για ρίζα τους τις «Ομολογίες Πίστεως», όταν η εκκλησία από υπαρκτικό γεγονός και από, πολιτικά, πολιτισμικά και ιστορικά, απτό παράδειγμα, άρχισε να μετατρέπεται σε χρηστικό εργαλείο κοσμικών και θρησκευτικών εξουσιών.  Στις εποχές που καθιέρωσαν την Εκκλησία του Δήμου, ως πολιτειακό θεσμό, δεν προηγήθηκαν διακηρύξεις. Αυτή προέκυψε από αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις και στάσεις αιώνων, ανάμεσα στο πλήθος και την Ολιγαρχία, για το ποιος πρέπει να αποφασίζει. Του αθηναϊκού 461 π.Χ., όταν και ολοκληρώθηκε η πολιτική κυριαρχία του δήμου, δεν προηγήθηκαν θεωρητικοί, θεωρίες και διακηρύξεις. Κατέληξαν στη δημοκρατία, μέσα από πληθώρα διεργασιών, ατομικών και συλλογικών πράξεων και υπαρκτών γεγονότων.  Στη γλώσσα της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας η λέξη «ομολογία» σήμαινε τη δημόσια διακήρυξη μιας εμπειρικής πιστοποίησης, την κατάθεση μαρτυρίας για βεβαιότητες που προκύπτουν από άμεση βίωση μιας προσωπικής σχέσης. Γίνονταν, με πράξη θυσιαστική, ομολογητές και μάρτυρες της εμπιστοσύνης – πίστης τους στο ευαγγέλιο του Χριστού και αυτή η εμπιστοσύνη δεν ήταν δυνατή παρά μόνο ως συνάρτηση προσωπικής σχέσης και δεν μπορούσε να διακηρυχθεί, δίχως πράξη. Όταν η ομολογία έπαψε να συνοδεύεται από έμπρακτη μαρτυρία και η πίστη απομακρύνθηκε από το βίωμα, όταν δηλαδή η πίστη – εμπιστοσύνη, μετετράπη από βιωματικό γεγονός σχέσης εκκλησιαζομένων ανθρώπων, μεταξύ τους και με το Θεό, σε ατομική παραδοχή θεωρητικών –νοητικών διατυπώσεων (συνώνυμων με την πεποίθηση και την ψυχολογική βεβαιότητα). Τότε, η Ομολογία παρέμεινε μεν μια δημόσια διακήρυξη, αλλά όχι εμπειρικών πιστοποιήσεων. Ήταν αρκετή η προφορική διακήρυξη ατομικής παραδοχής «αρχών» ή «θέσεων» κι άρχισε να εγκαταλείπεται η βιωματική μαρτυρία – απόδειξη – διακήρυξη. Ο λόγος υποσκέλισε το έργο. Έτσι η ομολογία έγινε «επίσημος έκθεσις των υπό τινος παραδεγμένων δογμάτων της θρησκευτικής ή γενικότερον ιδεολογικής πίστεως αυτού» (Λεξικό Δημητράκου: ομολογία).  Ακόμα και όταν η κωδικοποίηση των ομολογιών πίστης πέρασε στα χέρια των Επισκόπων και των Αυτοκρατόρων, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι εξακολουθούσαν να λειτουργούν ως όρος κι όχι ως υποκατάστατο εμπειρίας. «Λειτουργούσε η ομολογία ως σύμβολο πίστεως: αφορμή που συν-βάλλει, βάζει μαζί, συντονίζει τις προσωπικές προσβάσεις στο κοινό άθλημα της εκκλησιαστικής εμπειρίας, χωρίς να αυτονομείται η σημαίνουσα αφορμή από τη σημαινόμενη (και προϋποτιθέμενη) εμπειρία» (Χρ. Γιανναράς, “Ενάντια στη θρησκεία”). Τα χρόνια, όμως, πέρασαν και η ψυχολογική ανάγκη για ορμέμφυτες – ενστικτώδεις – θρησκευτικές βεβαιότητες αποδέσμευσε τη χρήση όρων και συμβόλων κοινής εμπειρίας από την κοινή ή ατομική εμπειρία- πράξη. Ό, τι έπαθαν τα ευαγγέλια έπαθε, ο Μαρξ και τόσοι άλλοι. Οι θρησκευτικά προσηλωμένοι σε δογματικές αρχές, επικαλούνται εδάφια των πατέρων, για να υπερασπιστούν τωρινές πεποιθήσεις, παρακάμπτοντας τις όποιες αλλαγές στην εμπειρία, στο βίωμα, στον τόπο και στο χρόνο. Ο Χριστός, όπως και ο Μαρξ, απαντούσαν στα προβλήματα της εποχής τους, προσβλέποντας στο μέλλον και σε μια αιώνια ειρηνική ζωή, αλλά αντί για εκκλησίες και κομμούνες(κοινότητες), οι επίγονοι δημιούργησαν εξουσίες και θρησκείες. Και, ειδικά, για το χώρο της πολιτικής δημοκρατίας, επικαλούνται εδάφια από τον Καστοριάδη, αν και ο φιλόσοφος της αυτονομίας ικέτευε να μη χρησιμοποιηθούν τα γραπτά του, με αυτόν τον τρόπο.

Η μοίρα του πλήθους, στην Ελλάδα, είναι η μοίρα του ηττημένου από υπέρτερες δυνάμεις, όσο δεν βρίσκει την ελάχιστη μορφή εμπιστοσύνης και σύνθεσης, το ελάχιστο σύμβολο ενότητας. Κι αυτό δεν θα βρεθεί στα λόγια ωραίων διακηρύξεων, αλλά στο κοινωνείν. Κουβαλώντας κι εγώ ένα σχέδιο, μια θεωρία και μια διακήρυξη, τα αλλάζω καθημερινά, μέσα στην πολλή συνάφεια του πλήθους, που με περιβάλλει και κινούμαι μαζί του. Μαθαίνω ότι οι πολλοί γνωρίζουν περισσότερα από μένα και, πρώτα απ’ όλα γνωρίζουν την κατάσταση τους. Μαζί μαθαίνουμε το πώς θα την αλλάξουμε. Η αλήθεια και ο δρόμος της θα προκύψουν, από τη στιγμή, που μαζί θα συζητήσουμε, θα αποφασίσουμε, θα πράξουμε και θα διορθώσουμε την πορεία, διδάσκοντας και διδασκόμενοι.

Η σύγκρουση εξακολουθεί να είναι ανάμεσα στο πλήθος και την Ολιγαρχία. Και η πληθώρα συμβόλων πίστεως διαιρεί, καθιστώντας αδύναμο το πλήθος. Στην Κεφαλονιά, βρισκόμαστε στη φάση, δημιουργίας ενός ολιστικού συνεταιρισμού. Το νομικό πλαίσιο είναι φτιαγμένο για τον κατακερματισμό των πολλών και, μέσω αυτού, την ενίσχυση των λίγων. Νομικά, η έννοια του ολοκληρωμένου ενωτικού συνεταιρισμού δεν επιτρέπεται. Πολιτικά, νόμοι και κόμματα, αλλά και η ασυνείδητη υιοθέτηση λογικών των κυρίαρχων εμποδίζουν την ενότητα. Το παλεύουμε, με όπλα τη θέληση και τη φαντασία. Δεν έχουμε άλλη λύση, για να μη γίνει ο τίτλος του άρθρου πραγματικότητα. Όσοι πιστοί προσέλθετε και βοηθάτε. Αρκεί να μπορείτε να αγαπήσετε τον διπλανό σας με τα ελαττώματα του. Επανάσταση, χωρίς εισαγωγικά, είναι το να σμίξουμε, να σεβόμαστε την άλλη άποψη, να υποχωρούμε από τα ατομικά μας δόγματα και να επιμένουμε σε ένα νικηφόρο «μαζί». Είναι η αρχή της επανάστασης για λευτεριά. Απέναντι στη βία της Εξουσίας η δύναμη της Ενότητας.
(Η εικόνα είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ)


ithacanet