Η τρόικα δίνει στην κυβέρνησή της μια τελευταία ευκαιρία

Του Στέλιου ΚούλογλουΠίσω από τις δήθεν διαπραγματεύσεις, την αδιαλλαξία των δανειστών, τις παλινωδίες μιας κυβέρνησης που το καλοκαίρι έδιωχνε την τρόικα και τώρα πετάει από την χαρά της που επιστρέφει, πίσω δηλαδή από όλα τα κωμικοτραγικά που ζήσαμε τους τελευταίες μήνες κρύβεται μια απλή φράση: στις συζητήσεις στο Παρίσι οι δανειστές έλεγαν στον κ. Χαρδούβελη ότι «δεν μας νοιάζει ποιος είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα». H φράση που έλειπε ήταν:………

………..«αυτό που μας νοιάζει είναι να πάρουμε τα λεφτά μας». Τόσο η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου όσο και οι δανειστές γνωρίζουν καλά ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα ούτε πιθανότητες επιτυχίας έχει, ούτε έχει σαν στόχο την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας: το ζητούμενο είναι να αποπληρωθεί το χρέος, ξεζουμίζοντας με κάθε είδους φόρους τον πληθυσμό. Είναι γνωστό πχ ότι, σύμφωνα με τα μνημόνια, το 70% από το -βγαλμένο με ιδρώτα και αίμα- πρωτογενές πλεόνασμα πηγαίνει κατευθείαν στο ταμείο των δανειστών και το ίδιο συμβαίνει με τις δόσεις των νέων δανείων. Το ίδιο ίσχυε και για τον πλασματικό προϋπολογισμό του 2015, που μαγείρευαν δανειστές και κυβέρνηση από το καλοκαίρι του 2014. Η πρόβλεψη ότι το 2015 θα σημειωθεί 2,9% ανάπτυξη δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα, όπωςείχε εξηγηθεί από τις στήλες του Tvxs. Ελληνική κυβέρνηση και τρόικα είχαν συμφωνήσει ότι το καλοκαίρι του 2015 θα διαπιστωνόταν δημοσιονομικό κενό και θα λαμβάνονταν νέα, επαχθή και φορομπηχτικά μέτρα. Το πρόβλημα προέκυψε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε για τα καλά κεφάλι στις δημοσκοπήσεις από τα τέλη Αυγούστου. Η πρώτη δημοσκόπηση μετά τις διακοπές, της Palmos Analysis για το Tvxs, έδειχνε τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με 8 μονάδες και σε παραπλήσια αποτελέσματα κατέληγαν άλλες έρευνες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Με την αξιωματική αντιπολίτευση να δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει για πρόεδρο προκαλώντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές, η λήψη νέων μέτρων το καλοκαίρι του 2015 δεν ήταν πλέον σίγουρη. Η τρόικα δεν ήταν βέβαιη ότι θα έπαιρνε τα λεφτά της και για αυτό σκλήρυνε την θέση της, ζητώντας από την κυβέρνηση να πάρει εδώ και τώρα νέα μέτρα. Η κυβέρνηση αντέτεινε ότι, αν τα έπαιρνε τώρα, δεν θα μπορούσε να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές. Αυτό ήταν και το περιεχόμενο των «σκληρών διαπραγματεύσεων» των τελευταίων εβδομάδων: όχι αν, αλλά πότε θα ληφθούν τα νέα μέτρα. Τοτε εμφανίστηκαν και οι διαφωνίες στο εσωτερικό της τρόικας. Η μεν Ευρωπαϊκή Επιτροπή που επηρεάζεται περισσότερο από τους πολιτικούς φίλους της κυβέρνησης, τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και το Βερολίνο, προτιμούσε να βάλει πλάτη στην κυβέρνηση, ενώ οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ και ιδίως του ΔΝΤ ήθελαν να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους. Οι λεονταρισμοί του Α. Σαμαρά που θα έδιωχνε το ΔΝΤ και τα σχετικά, έριχναν λάδι στη φωτιά. Παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις, τους εξευτελισμούς που η ελληνική κυβέρνηση υπέμενε με αξιοθαύμαστη… καρτερικότητα και τα mail αποδοχής των νέων μέτρων, η τρόικα δεν επέστρεφε στην Αθήνα. Απειλούσε αντίθετα ότι θα παρατείνει μονομερώς το μνημόνιο για 6 μήνες, δίνοντας στην ετοιμόρροπη ελληνική κυβέρνηση την χαριστική βολή. Τότε ο Σαμαράς ζήτησε μια τελευταία ευκαιρία. Χωρίς νέα μέτρα τώρα, να επιχειρήσει να συγκεντρώσει 180 βουλευτές, παρατείνοντας έτσι την ζωή της κυβέρνησης. Μετά από δεκάδες τηλεφωνήματα και παρακάλια σε Βρυξέλλες και Βερολίνα, η τρόικα αποφάσισε να του την δώσει  και έτσι φτάσαμε στην δίμηνη παράταση του μνημονίου, που ανακοινώθηκε. Για τους δανειστές είναι μια win win κίνηση, κερδίζουν δηλαδή σε κάθε περίπτωση.  Παρακρατώντας την δόση του δανείου, θα έχουν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο, αν τελικώς δεν μαζευτούν οι 180, γίνουν εκλογές και βγάλουν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αν πάλι τα καταφέρουν οι φίλοι Σαμαράς-Βενιζέλος, τόσο το καλύτερο. Για να πετύχουν το σκοπό τους, οι τελευταίοι θα χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό μέσο. Θα πρέπει να περιμένουμε πολλά ανάμεσα στην πρώτη και τις άλλες δύο ψηφοφορίες. Μπορεί η τρόικα  να έδωσε στην κυβέρνηση της μια τελευταία ευκαιρία, αλλά εμείς δεν έχουμε ακόμη δει τίποτα.

* Η γελοιογραφία είναι του Soloup από το Ποντίκι

Αγώνας της Κρήτης.

Πόλεμος "γαλάζιων" με φόντο την... Ολυμπιάδα

Πόλεμος μεταξύ των "γαλάζιων" βουλευτών του Νομού ξέσπασε με θέμα την Ολυμπιάδα Κορινού.

Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα αναφέρεται ότι λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της "Ολυμπιάδας" Κορινού χθες το βράδυ στο υπουργείο ΠΕΚΑ στην Αθήνα με την υπογραφή που έβαλε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης ενώπιον του βουλευτή Πιερίας Γιώργου Κωνσταντόπουλου και του δημάρχου Κατερίνης Σάββα Χιονίδη.

Οι δύο βουλευτές Πιερίας κ.κ. Κώστας Κουκοδήμος και Δημήτρης Χριστογιάννης εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση για το συγκεκριμένο ζήτημα σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως για ακόμη μια φορά κυριαρχεί το "κατόπιν ενεργειών μου", ενώ χρόνια τώρα κανείς δεν δίνει απαντήσεις στους κατοίκους του Κορινού..."

Η ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ ΚΟΡΙΝΟΥ

Για πολλοστή φορά δημοσιοποιείται η επίλυση του θέματος που αφορά το βιοκλιματικό οικισμό "Ολυμπιάδα" του Κορινού.

Για ακόμη μια φορά κυριαρχεί το "κατόπιν ενεργειών μου", ενώ χρόνια τώρα κανείς δεν δίνει απαντήσεις στους κατοίκους του Κορινού και κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την ταλαιπωρία τόσων ανθρώπων.

Ευχάριστο το γεγονός της απεμπλοκής και της κατανόησης επιτέλους από το αρμόδιο Υπουργείο του δίκαιου αιτήματος των πολιτών και όλων των φορέων του νομού.

Ελπίζουμε να είναι η τελευταία φορά που απασχολεί την τοπική επικαιρότητα.

Οι Βουλευτές Πιερίας

Κώστας Κουκοδήμος

Δημήτριος Χριστογιάννης

Θα γελάσουν και οι «παρδαλοί Κατσίκηδες» αν τελικά βρεθούν 180 για τον πρόεδρο της δημοκρατίας !

Κυριολεκτούμε !Γιατί η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται είναι κωμωδία . Το 1990 ή κάπου εκεί κοντά  ο Μητσοτάκης γίνεται κυβέρνηση με 150 βουλευτές !

Του χρειάζεται μία και…………..

………. μοναδική ψήφο να πάρει την δεδηλωμένη στη Βουλή. Τότε το κόμμα του πρώην προέδρου της δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου με ένα περίεργο εκλογικό σύστημα εκλέγει ένα και μόνο βουλευτή …στο υπόλοιπο Αττικής και αυτός λέγεται Κατσίκης.
Ε αυτός ο Κατσίκης …σε χρόνο dt προσχώρησε στην Κυβέρνηση και βρήκε τον ψήφο ο Μητσοτάκης και έγινε πρωθυπουργός.
Ε λοιπόν κάτι αντίστοιχο ψάχνουν τώρα Σαμαράς και Βενιζέλος και όσοι τους στηρίζουν . Μονο που δεν αρκεί ένας Κατσίκης αλλά καμιά 25αριά !

papatzides

ΣΕ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΧΡΩΜΑ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Στ. Δήμας: Ο καταλληλότερος για αποικίες χρεους

Από το μακρύ και εντυπωσιακό βιογραφικό του Σταύρου Δήμα, ο οποίος παρουσιαζόταν από το πρωί της Δευτέρας ως πιθανός υποψήφιος της ΝΔ για την προεδρία, κρατάμε μερικές χαρακτηριστικές στιγμές από την επαγγελματική του δραστηριότητα.

Καταρχήν εργάστηκε ως………..

………….δικηγόρος στην νομική εταιρεία Sullivan & Cromwell, η οποία φημίζεται για την υποστήριξη ισχυρών τραστ, τα οποία επιχειρούσε να διαλύσει ακόμη και η αμερικανική κυβέρνηση.

Στο παρελθόν η εταιρεία εκπροσωπούσε τα αμερικανικά “αποικιακά” συμφέροντα για την κατασκευή τηςδιώρυγας του Παναμά αλλά και το αμερικανικό Πεντάγωνο στην υπόθεση τηςσφαγής του Μάι Λάι.

Στη συνέχεια ο Σταύρος Δήμας μεταπήδησε στην Παγκόσμια Τράπεζα, όπου ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος για την πολιτική στην Αφρική.

Ήταν η εποχή που ο διεθνής οργανισμός συνεργαζόταν με ορισμένους από τους πλέον αιμοσταγής δικτάτορες της περιοχής δημιουργώντας τις συνθήκες για την εκδήλωση της κρίσης χρέους στις περισσότερες από αυτές τις χώρες.

Το 2004 τον συναντάμε ως επίτροπο για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις, όταν η Ε.Ε πραγματοποιεί μια από τις πιο λυσσαλέες επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα.

Είναι λοιπόν μακράν ο καταλληλότερος για να προεδρεύει μιας χώρας την οποία το ΔΝΤ και η Κομισιόν αντιμετωπίζουν όπως τις υπερχρεωμένες χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής.

info-war

Βαρουφάκης: Η Μερκελ προτιμά φρέσκια κυβερνηση ΣΥΡΙΖΑ για να την τρομοκρατησει! Η ΕΚΤ θα εκβιάσει με τις καταθέσεις!

Ο Βαρουφάκης, κολλητός του Παπανδρεου και συνέταιρος του Γιαννου Παπαντωνιου στην περιβόητη ΜΚΟ, χτύπησε.

Τι είπε; Οτι η Μέρκελ προτιμά μια νεοεκλεγμένη κυβερνηση με νωπή λαϊκή εντολή για να την εκβιάσει και να την τρομοκρατησει. Επίσης, οτι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα κλείσει ουσιαστικά την στρόφιγγα ρευστότητας, για να γονατίσει τη νεα κυβερνηση. Εχει δίκιο σε όλα, εμεις τα έχουμε γράψει εδω και καιρό, εκτος απο ένα: Ότι η Μέρκελ βολεύεται απο αυτη την κατάσταση.
Οχι, η Μέρκελ δεν βολεύεται για εναν απλούστατο λογο:………..

………….Οι εκβιαζομενες απο τις μίζες πολιτικές δυνάμεις, εξαντλούνται στα πολιτικά μορφώματα της παρούσας κυβέρνησης. Και οι Γερμανοι πιέζουν πάντα εκ του ασφαλούς. Φυτεύουν βολικές και ελεγχόμενες κυβερνήσεις, για να μην χρειάζεται να «πιέζουν», απλά να ζητούν. Και οι ντόπιοι να εκτελούν.

ΓΡΑΦΑΜΕ συγκεκριμένα: Αναμένεται η πολιτική ηγεσία που θα αποφασίσει να υποσχεθεί την αποτροπή της ολέθριας πορείας προς το Ερζερούμ με ένα επώδυνο, αλλά απελευθερωτικό Μεσολόγγι. Αλλιώς δεν θα υπάρξει αύριο για την Ελλάδα.

Η κάθε αντιπολίτευση λοιπον αντί να στρουθοκαμηλιζει, θα πρεπει να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει τον λαό για πόλεμο και οχι καλοπέραση. Αυτά που λέει σημερα ο δόλιος Βαρουφακης, ειναι ακριβως η μεθόδευση της Μέρκελ και του ΔΝΤ. Πάνω σε αυτο το κομμάτι θα πρεπει να στηθεί η στρατηγική εξόδου, με μια απλή παραδοχή: Τι κάνω ΟΤΑΝ η ΕΚΤ μου κλείσει την στρόφιγγα, για να φύγω με ελικοπτερο.
Ξέρετε τι να κάνετε; Υπάρχουν λύσεις που μπορούν να γυρίσουν τον εκβιασμό σε πυρηνικό όπλο.

olympia

Οι εξεγέρσεις που προέβλεψαν την κρίση

Πριν από περίπου δύο χρόνια ο Σλαβόι Ζίζεκ υποστήριξε ότι «οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται όταν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, αλλά όταν διαψεύδονται οι προσδοκίες τους». Σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα έφερνε τη Γαλλική Επανάσταση, που ξέσπασε όταν ο βασιλιάς και οι ευγενείς άρχισαν να χάνουν τον έλεγχο της εξουσίας, αλλά και την επανάσταση της Αιγύπτου το 2011, που πραγματοποιήθηκε από μια γενιά που για πρώτη φορά ξέφυγε από την απόλυτη φτώχεια και προς στιγμήν πίστεψε το νεοφιλελεύθερο όραμα που προωθούσε ο δικτάτορας Μουμπάρακ. Στα παραδείγματά του ο Ζίζεκ επιστρέφει και στην εξέγερση του 1956 στην Ουγγαρία (την πρώτη μεταπολεμική επανάσταση, όπως τη χαρακτήριζε ο Κορνήλιος Καστοριάδης) η οποία δεν ήρθε με το αποκορύφωμα της σταλινικής καταπίεσης, αλλά ύστερα από δυο χρόνια σχετικά ήρεμης διακυβέρνησης από τον Ιμρε Νάγκι.

Υπό αυτή την έννοια κάθε εξέγερση είναι και μια πρόβλεψη αλλά και μια προσπάθεια αναχαίτισης των ακόμη χειρότερων ημερών που έρχονται. Ελάχιστοι κοινωνικοί επιστήμονες θα μπορούσαν να προβλέψουν με τόση διαύγεια την οικονομική κρίση της δεκαετίας του ’70 όπως το έκαναν οι εξεγερμένοι του Μάη του ’68 (όχι μόνο στο Παρίσι αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο). Οι οικονομικοί δείκτες έδειχναν ότι κάτι είχε αρχίσει να χωλαίνει στην εκρηκτική μεταπολεμική ανάπτυξη του καπιταλισμού, αλλά ελάχιστοι οικονομολόγοι τολμούσαν να προβλέψουν τι θα επακολουθούσε με την κρίση του 1973.

Οι μαύροι κάτοικοι της συνοικίας Watts του Λος Αντζελες είχαν κάνει την «πρόβλεψη- εξέγερση» ήδη από το 1965, καθώς η δική τους κοινωνική ομάδα έζησε την κατακρήμνιση του αμερικανικού ονείρου πριν από τον λευκό πληθυσμό. Η εξέγερση ξέσπασε τελικά στις 11 Αυγούστου διά σχετικά ασήμαντον αφορμήν (τη σύλληψη ενός μαύρου για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ) αλλά προκάλεσε 34 θανάτους, 4.000 συλλήψεις και υλικές καταστροφές ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων. Δεν είναι τυχαίο ότι ύστερα από αυτή την εξέγερση ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κατανόησε πλήρως τα ταξικά χαρακτηριστικά του αγώνα των μαύρων και εγκατέλειψε τον αμερικανικό Νότο για να στρέψει την προσοχή του στα γκέτο των μεγάλων αστικών κέντρων – μια πολιτική στροφή που λίγα χρόνια αργότερα θα πληρώσει με τη ζωή του.

Αντίστοιχα ο ελληνικός Δεκέμβρης του 2008 δεν ήταν αποτέλεσμα, αλλά πολύ περισσότερο προανάκρουσμα της οικονομικής κρίσης που ζούμε σήμερα. Η απογοήτευση μιας γενιάς, που διαισθανόταν ότι το μέλλον της θα είναι χειρότερο από αυτό των γονιών της, ήταν αρκετή για να στείλει χιλιάδες ανθρώπους να συγκρούονται με τα ΜΑΤ για περίπου ένα μήνα. Η δύναμη αυτής της «εξέγερσης – πρόβλεψης» ήταν τόσο μεγάλη ώστε το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο εξέταζε ακόμη και το ενδεχόμενο να κατεβάσει τον στρατό στους δρόμους – πρόταση που, όπως συνηθίζεται τις τελευταίες δεκαετίες, κατέθεσε πρώτος ένας νεοφιλελεύθερος πολιτικός, ο Στέφανος Μάνος. Αντίστοιχη πρόταση δεν γνωρίζουμε να παρουσιάστηκε για το κίνημα των αγανακτισμένων (με εξαίρεση ορισμένα κείμενα στο Protagon), αν και η συντεταγμένη ενίσχυση του ναζισμού από τα κόμματα εξουσίας και τα ΜΜΕ εξυπηρετούσε τον ίδιο στόχο της αναχαίτισης της λαϊκής οργής.

Στη λίστα των εξεγέρσεων και επαναστάσεων, που προκλήθηκαν από τη διάλυση των ψευδαισθήσεων για ένα καλύτερο μέλλον, ανήκει ενδεχομένως και η δεύτερη παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Οταν οι Παλαιστίνιοι συνειδητοποιούν ότι η συμφωνία του Οσλο δεν οδηγεί στην αυτοδιάθεση αλλά στον κατακερματισμό των εδαφών τους σε θνησιγενείς θύλακες, οπλίζονται και πάλι με πέτρες για να πολεμήσουν τα άρματα μάχης του ισραηλινού στρατού. Για άλλη μια φορά «προβλέπουν» το κοινωνικό και οικονομικό απαρτχάιντ που στήνεται γύρω τους πριν το Ισραήλ εφαρμόσει τα σκληρότερα μέτρα εκμετάλλευσης και καταπίεσης (την κατασκευή του τείχους του αίσχους ή τους συνεχείς βομβαρδισμούς της αποκλεισμένης Γάζας).

Προφανώς ο προσεκτικός ερευνητής θα εντοπίσει και αρκετές εξεγέρσεις στην Ιστορία που δεν πληρούν τον συγκεκριμένο κανόνα. Αν υπάρχει όμως έστω και ελάχιστη βάση σε αυτή την εμπειρική παρατήρηση της «εξέγερσης-πρόβλεψης», μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμη μια εξέγερση – τώρα που οι υποσχέσεις περί εξόδου από την κρίση, με το υποτιθέμενο πρωτογενές πλεόνασμα και την έξοδο στις αγορές, θάβονται κάτω από νέα μνημόνια;

Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε φυσικά να αναρωτηθεί εάν ένας λαός που πίστεψε τέτοια κραυγαλέα ψέματα έχει τη διανοητική επάρκεια για να εξεγερθεί. Ας μη γινόμαστε όμως κακοί. Αλλωστε το σύνθημα που γράφτηκε πριν από μερικά 24ωρα στον τοίχο ήταν σαφές: «Μύρισε Δεκέμβρης του ’08».