Μελέτη και Τεκμηρίωση του πώς, πότε και από ποιους προσχεδιάστηκε η υπαγωγή της Ελλάδας σε Μνημονιακό καθεστώς και τι κέρδισαν οι αυτουργοί του εγκλήματος αυτού.
Από το 2010, η χώρα DeFacto βρίσκεται σε μία κατάσταση στέρησης Εθνικής Κυριαρχίας, που συντελέστηκε με την εκχώρηση της Νομοθετικής και Εκτελεστικής Εξουσίας σε ένα απροσδιόριστο μόρφωμα το οποίο άλλοτε ονομάζεται «Τρόικα», άλλοτε «Θεσμοί» και που συναποτελείται από εκπροσώπους του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαικής Επιτροπής, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει και η σχετική νομιμοποίηση. Η κατάσταση αυτή ……..
περιαγωγής της χώρας σε Μνημονιακό καθεστώς δεν είναι σύμφωνη με τον Ελληνικό Νόμο, αφού δεν τηρήθηκε η ορθή διαδικασία κύρωσης των αρχικών συμφωνιών, πράγμα που επιφέρει και την ολική ακυρότητα των περαιτέρω εφαρμοστικών διατάξεων, ανεξάρτητα αν υπάρχει η σιωπηρή συναίνεση των μεταγενέστερων Ελληνικών Κυβερνήσεων.
Η περιαγωγή της χώρας σε καθεστώς «Μνημονίου» είχε σαν αποτέλεσμα, αντίθετα από τις διαβεβαιώσεις των «Θεσμών» την απόλυτη φτωχοποίηση της χώρας, την καταστροφή κάθε παραγωγικής βάσης που θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάκαμψη της Ελλ. Οικονομίας και την διάλυση της εμπιστοσύνης του μέσου Έλληνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, εμφανές από την αθρόα συσσώρευση χρήματος σε χαρτονόμισμα εκτός Τραπεζικού συστήματος, ή με εμβάσματα της πλουτοκρατίας στο εξωτερικό σε «ασφαλή καταφύγια».
Παράλληλα όμως, υπήρξαν κάποιοι που θησαύρισαν και συνεχίζουν να θησαυρίζουν από την Μνημονιακή λαίλαπα, η κύριοι δε ωφελημένοι από το Μνημόνιο, είναι και αυτοί που το προκάλεσαν και δεν είναι άλλοι από τους ιδιοκτήτες της Τράπεζας της Ελλάδας και τους λοιπούς που τους συνέδραμαν.
Την ώρα που καταστρέφεται ο κοινωνικός ιστός της χώρας μας, που τα καλύτερα μυαλά της χώρας και οι εργαζόμενοι στις πιο παραγωγικές ηλικίες υποχρεώνονται σε μετανάστευση, οι αυτουργοί του εγκλήματος της χώρας δεν προλαβαίνουν να μετράνε τα παράνομα υπερκέρδη τους, οι δε ντόπιοι συνεργοί τους (ΜΜΕ, Εθνικοί Εργολάβοι, διαπλεκόμενοι Τραπεζίτες) κουνάνε μάλιστα απειλητικά το δάχτυλο σε όσους αντιδρούν και επισημαίνουν την ληστεία του πλούτου του Έθνους και απειλούν με εθνική καταστροφή σε περίπτωση που ως Κράτος δεν συνεργήσουμε μαζί τους στην απάτη που συνεχίζουν.
Μέχρι τα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 2000-2010, η Ελλάδα θεωρείτο ότι ήταν υπόδειγμα δημοσίων οικονομικών με πολύ μικρότερες δανειακές υποχρεώσεις προς ΑΕΠροιόν σε σχέση με άλλες πιο εύρωστες χώρες, με έναν ελάχιστο δείκτη (-50%) ιδιωτικού χρέους προς A.E.Προϊόν και κυριότερα με έναν πολύ μεγάλο δείκτη ανάπτυξης που έφτανε και το 5%. Σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί το τι θα επακολουθούσε στην Χώρα ως προς τις Διεθνείς της Οικονομικές Υποχρεώσεις.
Ομόλογο είναι μια υπόσχεση καταβολής ενός συγκεκριμένο ποσού σε συγκεκριμένο χρόνο σε όποιον κατέχει (κομιστή) του ομολόγου. Μπορεί η καταβολή να είναι μία στην ημερομηνία λήξης, άλλως μπορεί να καταβάλλονται και επιπρόσθετα τόκοι (κουπόνια) σε τακτά χρονικά διαστήματα από κάποιον φορέα (θεματοφύλακα) στον κομιστή. Τα ομόλογα μπορεί να είναι σταθερού επιτοκίου (σπάνια πλέον) κατ’ έτος, κυμαινόμενου επιτοκίου ανάλογα με την πορεία (ανοδική ή καθοδική) ενός δείκτη, οπότε ονομάζονται «απλά κυμαινόμενα», άλλως μπορούν να ενσωματώνουν ένα μαθηματικό τύπο υπολογισμού που να βασίζεται στην παράλληλη πορεία δύο ή περισσότερων δεικτών (σύνθετα ή «δομημένα» ομόλογα). Ομόλογα υπάρχουν και στον ιδιωτικό τομέα και εκδίδονται από μεγάλες συνήθως επιχειρήσεις, αλλά κυρίως εκδίδονται από Κράτη για την κάλυψη της ταμειακής τους ρευστότητας και έχουν ποικίλους χρόνους λήξης (βραχυπρόθεσμα έως και μηνός έως πολύ μακροπρόθεσμα δεκαετιών).
Η οικονομική φερεγγυότητα μιάς χώρας αντανακλάται ΑΜΕΣΑ από τις τιμές στην διεθνή αγορά των Ομολόγων της. Μια χώρα με κακή οικονομική κατάσταση έχει πολύ χαμηλές αξίες ομολόγων μετά την πρώτη μέρα κυκλοφορίας τους, δηλαδή όσοι τα κατέχουν δεν πολυπιστεύουν ότι θα πληρωθούν κατά την λήξη των ομολόγων, άρα είναι διατεθειμένοι να τα πουλήσουν σε μικρές σε σχέση με την ονομαστική αξία τους τιμές. Αντίθετα τα επιτόκια των ομολόγων χωρών με χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα είναι πολύ μεγάλα, διότι σύμφωνα με την λογική της αγοράς, όποιος επενδύει σε αυτά, επειδή είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος απωλείας του κεφαλαίου του, προσδοκά σε πολύ μεγάλες αποδόσεις.
Όμως η αγορά λειτουργεί πολύ συχνά με βάση φήμες, ψευδείς ειδήσεις και κυρίως χειραγώγησή της από επιτήδειους του χρηματοπιστωτικού συστήματος που δεν είναι άλλοι από τις διεθνείς επενδυτικές τράπεζες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor από τις JPMorgan κτλ, αλλά και άλλες χρηματοπιστωτικές απάτες που είχαν σαν αποτέλεσμα την επιβολή τεράστιων προστίμων σε αυτές τις τράπεζες από τις αρμόδιες Ελεγκτικές Αρχές (SEC-FED)
.
Α) Προσχεδιασμένο το παιχνίδι σε βάρος της τιμής και της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων
Όπως και στο εξωτερικό, οι διεθνείς επενδυτικές Τράπεζες, συχνά έχουν προβεί σε πράξεις χειραγώγησης τιμών χρηματοπιστωτικών προϊόντων με αθέμιτα μέσα και με σκοπό τον παράνομο πλουτισμό τους, ή τον παράνομο πλουτισμό «επενδυτών» στους οποίους «μοσχοπουλάνε» τις σχετικές πληροφορίες.
Στην χώρα μας μάλιστα υπάρχει ένα ιδιάζον νομικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο, η Κεντρική Τράπεζα της χώρας (κατά καλύτερη διατύπωση μία από τις δύο νομοθετημένες Κεντρικές μας Τράπζες, μιάς και «εκδοτικό προνόμιο» έστω ανενεργό διατηρεί και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, της οποίας μάλιστα οι μετοχές ευρίσκονται υπό δυνητικό Κρατικό έλεγχο, άσχετα αν το Δημόσιο ακόμα και σήμερα μετά την ανάληψη της Κυβέρνησης από τον ΣυΡιΖΑ δεν το ασκεί) η ΤΤΕ ελέγχεται από την δεκαετία του 1950 σε μία από τις μεγαλύτερες επενδυτικές Τράπεζες την Goldman Sachs η οποία ως βασικός της μέτοχος κατευθύνει την πορεία και στρατηγικές επιλογές της. Κομβικό σημείο είναι το γεγονός ότι στην ΤΤΕ έχει ανατεθεί από το Ελληνικό Δημόσιο, πέρα από το εκδοτικό προνόμιο παράλληλα με την ΕΤΕ, το αποκλειστικό δικαίωμα ελέγχου ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού τομέα, τόσο του προληπτικού ελέγχου των τραπεζικών συναλλαγών, διαδικασιών αλλά και του μηχανισμού ελέγχου και επιβολής κυρώσεων σε όλα τις τραπεζικές επιχειρήσεις και συναλλαγές.
Τούτο συνεπάγεται όμως ότι η ΤΤΕ είναι απολύτως ανέλεγκτη για την ιδική της δραστηριότητα αφού δεν υπάρχει η πρόβλεψη για κυρώσεις σε βάρος της σε περίπτωση διαπίστωσης παραβατικής της συμπεριφοράς, αφού έχει την διπλή ιδιότητα του Ελεγκτή, αλλά και του δυνητικά ελεγχόμενου. Ομοίως είναι φαιδρό να περιμένουμε η ΤΤΕ να στραφεί κατά της μητρικής της εταιρείας Goldman Sachs….