Η χώρα βιώνει το τέλος μίας ταχύτατης μετάβασης από την κατάσταση του έθνους-κράτους σε μία δυστοπία, η οποία, προφανώς, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, δεν θα έχει αίσιον τέλος.
Στο προηγούμενο άρθρο αναλύθηκε η οικονομική διάσταση του πολιτικού όρου μητσοτακισμός, ως η πολιτική θεωρία και πράξη που αποσκοπεί στα οικονομικά οφέλη της ολιγάριθμης πολιτικής ολιγαρχίας. Η υλοποίηση γίνεται με τη βαριά φορολογία και τη λεηλασία των ευρωπαϊκών χρημάτων.
Ενώ η κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων υπήρξε κοινό χαρακτηριστικό των κομμάτων εξουσίας, ο μητσοτακισμός, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, επέβαλε τη βαρύτατη φορολογία σε ό,τι «κινείται, αναπνέει και υπάρχει σε στεριά, αέρα και θάλασσα».
Αναγκαία και ικανή συνθήκη επιβίωσης και δραστηριοποίησης του μητσοτακισμού είναι η ανυπαρξία πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων. Υλοποιείται με την αντικατάσταση της πολιτικής δομής του έθνους-κράτους με την πολιτική θεώρηση που στερείται ιδεολογικών αναφορών.
Αυτή χαρακτηρίζεται αφενός από την πολυεθνική πληθυσμιακή διάσταση και αφετέρου από την ιδεολογία της αποδόμησης των παραδοσιακών κοινωνικών και πολιτικών δομών.
Πράγματι, ο Μητσοτάκης δήλωσε «αντινατιβιστής», δηλαδή πολέμιος των αυτοχθόνων Ελλήνων και ταυτόχρονα «υπερήφανος που η Ελλάδα μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική και πολυεθνική (μουσουλμανική) κοινωνία».
Σε όλες τις ομιλίες και τις πολιτικές αναφορές του τοποθετείται επί των «ευρωπαϊκών κεκτημένων» και της «σύγκλισης με την Ευρώπη».
Όμως, όπως απέδειξαν τα γεγονότα, η εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Ευρώπη αποτελεί κανονικότητα και μη αντιστρεπτή διαδικασία, εφόσον δεν διαταράσσονται η ροή των ευρωπαϊκών χρημάτων και η διαχείρισή τους από τα κόμματα εξουσίας.
Εάν αυτό συμβεί, τότε ο μητσοτακισμός επεμβαίνει και αρχίζει να επικαλείται το εθνικό συμφέρον, το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ανύπαρκτο ή υποδεέστερο άλλων εθνικών συμφερόντων.
Ο μητσοτακισμός ως ιδεολογία και πράξη έχει διαπεράσει την πολιτική ιδεολογία όλων των κομμάτων. Επί παραδείγματι, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ., πλην της κυρίας Βόζεμπεργκ, ψήφισαν υπέρ της κατάργησης του βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δηλαδή ο μητσοτακισμός απεμπόλησε το μοναδικό όπλο που διέθετε η χώρα μας, με το οποίο υπερασπιζόταν τα συμφέροντά της στην Ευρώπη.
Ο Μητσοτάκης πρόσφατα δήλωσε ότι η «ευρωπαϊκή προοπτική της Βορείου Μακεδονίας δεν θα προχωρήσει εάν δεν υλοποιηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών». Προφανώς, μετά την αρνητική ψήφο από τη Ν.Δ. επί του βέτο, καθώς και από τα άλλα κόμματα, πλην ΚΚΕ και Ελληνικής Λύσης, η χώρα αδυνατεί να σταματήσει την πορεία της γειτονικής χώρας προς την Ευρώπη, όπως αδυνατεί να ασκήσει εθνική πολιτική εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μετά τη σημιτική λαίλαπα, η τελευταία χρονική περίοδος ύπαρξης της Ελλάδος ως πολιτικής οντότητας έθνους-κράτους ήταν υπό την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Από το 2008 και μετά, τα πολιτικά και κοινωνικά εθνικά ανακλαστικά της χώρας εξαφανίστηκαν, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εισέλθει στα Μνημόνια.
Ο μητσοτακισμός επιχειρεί να αποβάλει κάθε ιδεολογικό και πολιτικό δεσμό με το παρελθόν, με αποτέλεσμα η Ελλάδα σήμερα να αποτελεί την αντανάκλαση του μηδενός. Στην Ελλάδα δεν παράγεται επιστήμη, τεχνολογία, τέχνη, πολιτική. Οι διανοούμενοι είναι ανύπαρκτοι, ενώ οι ελάχιστοι γραφικοί ακόμα σέρνονται πίσω από την ιδεολογία της Μεταπολίτευσης. Η εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια, ο ακαδημαϊκός κόσμος, η τέχνη, όλοι οι νευρώνες του συστήματος εξουσίας εξυπηρετούν τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας και τον μητσοτακισμό.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εκούσιας και ακούσιας σύγκλισης με τον τρίτο κόσμο και τη μετάβαση της χώρας από τη μεσογειακή φινέτσα στις αραβικές συμπεριφορές.
Μέσα σε πέντε χρόνια ο μητσοτακισμός μετέτρεψε τη χώρα σε χώρο. Επιχειρεί να αντικαταστήσει την ελληνική κουλτούρα με την ισοπεδωτική ιδεολογία του μετα-νεωτερικού ανθρώπου (woke), αποσκοπώντας οι πολίτες να μετατραπούν σε οικονομικές μηχανές που θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για να αυξάνουν τα πλούτη των πολιτικών και της οικονομικής ελίτ.
Στο προηγούμενο άρθρο αναλύθηκε η οικονομική διάσταση του πολιτικού όρου μητσοτακισμός, ως η πολιτική θεωρία και πράξη που αποσκοπεί στα οικονομικά οφέλη της ολιγάριθμης πολιτικής ολιγαρχίας. Η υλοποίηση γίνεται με τη βαριά φορολογία και τη λεηλασία των ευρωπαϊκών χρημάτων.
Ενώ η κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων υπήρξε κοινό χαρακτηριστικό των κομμάτων εξουσίας, ο μητσοτακισμός, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, επέβαλε τη βαρύτατη φορολογία σε ό,τι «κινείται, αναπνέει και υπάρχει σε στεριά, αέρα και θάλασσα».
Αναγκαία και ικανή συνθήκη επιβίωσης και δραστηριοποίησης του μητσοτακισμού είναι η ανυπαρξία πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων. Υλοποιείται με την αντικατάσταση της πολιτικής δομής του έθνους-κράτους με την πολιτική θεώρηση που στερείται ιδεολογικών αναφορών.
Αυτή χαρακτηρίζεται αφενός από την πολυεθνική πληθυσμιακή διάσταση και αφετέρου από την ιδεολογία της αποδόμησης των παραδοσιακών κοινωνικών και πολιτικών δομών.
Πράγματι, ο Μητσοτάκης δήλωσε «αντινατιβιστής», δηλαδή πολέμιος των αυτοχθόνων Ελλήνων και ταυτόχρονα «υπερήφανος που η Ελλάδα μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική και πολυεθνική (μουσουλμανική) κοινωνία».
Σε όλες τις ομιλίες και τις πολιτικές αναφορές του τοποθετείται επί των «ευρωπαϊκών κεκτημένων» και της «σύγκλισης με την Ευρώπη».
Όμως, όπως απέδειξαν τα γεγονότα, η εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Ευρώπη αποτελεί κανονικότητα και μη αντιστρεπτή διαδικασία, εφόσον δεν διαταράσσονται η ροή των ευρωπαϊκών χρημάτων και η διαχείρισή τους από τα κόμματα εξουσίας.
Εάν αυτό συμβεί, τότε ο μητσοτακισμός επεμβαίνει και αρχίζει να επικαλείται το εθνικό συμφέρον, το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ανύπαρκτο ή υποδεέστερο άλλων εθνικών συμφερόντων.
Ο μητσοτακισμός ως ιδεολογία και πράξη έχει διαπεράσει την πολιτική ιδεολογία όλων των κομμάτων. Επί παραδείγματι, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ., πλην της κυρίας Βόζεμπεργκ, ψήφισαν υπέρ της κατάργησης του βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δηλαδή ο μητσοτακισμός απεμπόλησε το μοναδικό όπλο που διέθετε η χώρα μας, με το οποίο υπερασπιζόταν τα συμφέροντά της στην Ευρώπη.
Ο Μητσοτάκης πρόσφατα δήλωσε ότι η «ευρωπαϊκή προοπτική της Βορείου Μακεδονίας δεν θα προχωρήσει εάν δεν υλοποιηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών». Προφανώς, μετά την αρνητική ψήφο από τη Ν.Δ. επί του βέτο, καθώς και από τα άλλα κόμματα, πλην ΚΚΕ και Ελληνικής Λύσης, η χώρα αδυνατεί να σταματήσει την πορεία της γειτονικής χώρας προς την Ευρώπη, όπως αδυνατεί να ασκήσει εθνική πολιτική εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μετά τη σημιτική λαίλαπα, η τελευταία χρονική περίοδος ύπαρξης της Ελλάδος ως πολιτικής οντότητας έθνους-κράτους ήταν υπό την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Από το 2008 και μετά, τα πολιτικά και κοινωνικά εθνικά ανακλαστικά της χώρας εξαφανίστηκαν, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εισέλθει στα Μνημόνια.
Ο μητσοτακισμός επιχειρεί να αποβάλει κάθε ιδεολογικό και πολιτικό δεσμό με το παρελθόν, με αποτέλεσμα η Ελλάδα σήμερα να αποτελεί την αντανάκλαση του μηδενός. Στην Ελλάδα δεν παράγεται επιστήμη, τεχνολογία, τέχνη, πολιτική. Οι διανοούμενοι είναι ανύπαρκτοι, ενώ οι ελάχιστοι γραφικοί ακόμα σέρνονται πίσω από την ιδεολογία της Μεταπολίτευσης. Η εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια, ο ακαδημαϊκός κόσμος, η τέχνη, όλοι οι νευρώνες του συστήματος εξουσίας εξυπηρετούν τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας και τον μητσοτακισμό.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εκούσιας και ακούσιας σύγκλισης με τον τρίτο κόσμο και τη μετάβαση της χώρας από τη μεσογειακή φινέτσα στις αραβικές συμπεριφορές.
Μέσα σε πέντε χρόνια ο μητσοτακισμός μετέτρεψε τη χώρα σε χώρο. Επιχειρεί να αντικαταστήσει την ελληνική κουλτούρα με την ισοπεδωτική ιδεολογία του μετα-νεωτερικού ανθρώπου (woke), αποσκοπώντας οι πολίτες να μετατραπούν σε οικονομικές μηχανές που θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για να αυξάνουν τα πλούτη των πολιτικών και της οικονομικής ελίτ.
Η χώρα βιώνει το τέλος μίας ταχύτατης μετάβασης από την κατάσταση του έθνους-κράτους σε μία δυστοπία, η οποία, προφανώς, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, δεν θα έχει αίσιον τέλος.
Γιατί ο «μητσοτακισμός» πρέπει να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή της χώρας
Η πολιτική σημασία των προσεχών ευρωεκλογών ανάγεται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο οι Έλληνες θα αποφασίσουν εάν επιθυμούν να διαιωνιστεί στην εξουσία το κράτος-μαφία που οικοδόμησε η Ν.Δ. μετά τις εκλογές του 2019. Στο δεύτερο θα επιλέξουν εάν θα συνεχίσουν να ψηφίζουν τα ανθελληνικά μορφώματα των κομμάτων εξουσίας που ταπεινώνουν και εξαθλιώνουν τους Έλληνες τα τελευταία 15 χρόνια.
Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ., που συνήθως λειτουργούν με αντανακλαστικά φιλάθλου ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν έχουν αντιληφθεί ότι η σημερινή Ν.Δ. δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα του Κώστα Καραμανλή.
Η πρώτη συνιστά ένα διεθνιστικό ανθελληνικό μόρφωμα που υλοποιεί τη woke ατζέντα εις βάρος του ελληνικού λαού, ενώ το δεύτερο ήταν ένα πατριωτικό κόμμα που ανέκοψε, έστω και προσωρινά, τον φιλοτουρκικό ανθελληνισμό του σημιτικού ΠΑΣΟΚ.
Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδίκασε την Ελλάδα να πληρώσει 283.000.000 ευρώ απειλώντας με οριστική διακοπή της χρηματοδότησης, επειδή τα στελέχη της Ν.Δ. διοχέτευαν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ σε μη αγρότες, προφανώς «αφισοκολλητές» και κομματικούς κηφήνες.
Ανάλογα μαφιόζικα κρατικά σχήματα έχουν διαμορφωθεί σε όλο το εύρος των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, με ιδιαίτερες επιδόσεις στις αγροτικές επιδοτήσεις, στην επιμόρφωση, στην έρευνα και τεχνολογία και την πληροφορική (τελευταία χώρα στην Ευρώπη).
Δεκάδες νέες «επιχειρήσεις» κομματικών κηφήνων της Ν.Δ. ξεκίνησαν με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις του ΕΣΠΑ, μόνο που οι ευνοούμενοι όχι μόνο δεν εμφανίζονται στις επιχειρήσεις τις οποίες έστησαν πρόχειρα, αλλά επιπλέον, αφού εισέπραξαν τα χρήματα των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, φέσωσαν τους ιδιοκτήτες των ακινήτων μη καταβάλλοντες τα ενοίκια.
Η διαφορά του κομματικού κράτους του Μητσοτάκη με τα άλλα συνίσταται στο ότι οι προηγούμενοι άφηναν να πέφτουν και μερικά ψίχουλα κάτω, προς ελάχιστη τέρψη των ευρισκομένων εκτός κομματικού μηχανισμού. Αντιθέτως, οι κομματικοί κηφήνες του Μητσοτάκη σαρώνουν τα πάντα πάνω στο τραπέζι.
Επειδή όμως λόγω απληστίας δεν τους είναι αρκετές οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, επέβαλαν τη χειρότερη φορολογική ληστεία που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα, καταστρέφοντας τη μεσαία τάξη και αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό.
Αφού πρώτα διέλυσαν τη βιομηχανία, επέπεσαν σαν ύαινες πάνω στην ιδιωτική περιουσία λεηλατώντας τα πάντα. Πρώτα επί ΣΥΡΙΖΑ φτιάχτηκε το νομοθετικό πλαίσιο και ακολούθως επέβαλαν τα funds και τους servicemen, που δεν έχουν ΑΦΜ και διεύθυνση, ώστε να μη γίνεται αντιληπτό ότι κάποιοι β(ο)υλευτές της Ν.Δ. κρύβονται πίσω από τους πλειστηριασμούς των ακινήτων.
Επιπροσθέτως, με το ΦΕΚ 3475/2023 διευκόλυναν τη λεηλασία των funds επιβάλλοντας δήθεν «πυρασφάλεια» επί των ακινήτων, δύο μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές του 2023, ώστε να μην αντιληφθούν οι οξυδερκείς ψηφοφόροι τη νέα ληστεία και τους καταψηφίσουν, καθώς και την ηλεκτρονική ταυτότητα κτιρίου.
Οι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι ο νόμος περί πυρασφάλειας δημεύει ουσιαστικά τα σπίτια, επειδή επιβάλλει να ξαναχτιστεί ένα σπίτι από την αρχή, ενώ η ηλεκτρονική ταυτότητα του κτιρίου καθιστά αδύνατες τις μεταβιβάσεις των ακινήτων, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή αυτά να βγουν στον πλειστηριασμό.
Η επιβολή του τεκμαρτού εισοδήματος επί των ελεύθερων επαγγελματιών, η μαφιόζικη πρακτική της προκαταβολής φόρου, το τέλος επιτηδεύματος και όλα τα υπόλοιπα εξαναγκάζουν χιλιάδες επαγγελματίες να κλείνουν πανικόβλητοι τις επιχειρήσεις τους, μήπως γλιτώσουν από τη λαίλαπα του «μητσοτακισμού».
Το αποτέλεσμα των οικονομικών πρακτικών της Ν.Δ. είναι η Ελλάδα να αποτελεί σήμερα τη φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία θέση πάνω από τη Βουλγαρία, ενώ από το 2008 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 22%, όταν των Λιθουανίας, Εσθονίας, Πολωνίας, Σλοβενίας, Κροατίας αυξήθηκε κατά 94%, 86%, 57%, 32%, 31% αντίστοιχα.
Η οικονομική πολιτική της Ν.Δ. αποτελεί αρνητική εξαίρεση στην Ευρώπη και συνεπώς αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία που ο «μητσοτακισμός» ως πολιτική θεωρία και πράξη θα πρέπει να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή της χώρας.
