Αν ρωτούσαμε κάποιον από τους λάτρεις του συνθήματος «πάση θυσία στο ευρώ» να μας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητη κάθε θυσία για να μείνουμε στην ευρωζώνη, τί θα μας απαντούσε; Ψάχνοντας λίγο τις κατά καιρούς δηλώσεις και τοποθετήσεις των πάσης φύσεως και προελεύσεως «μενουμευρωπαϊστών», θα μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε τις πιθανές απαντήσεις ως εξής:………..
- (α) Το κοινό νόμισμα εξασφαλίζει την νομισματική ευρρωστία της χώρας και, κατ’ επέκταση, διασφαλίζει την οικονομική της σταθερότητα με τρόπο που ένα εθνικό νόμισμα είναι αδύνατον να καταφέρει.
- (β) Εξ αιτίας του κοινού νομίσματος, οι χώρες της ευρωζώνης συμμετέχουν ισότιμα στις αποφάσεις, άρα η Ελλάδα «ψηλώνει» και φτάνει στο μπόι ισχυρών οικονομικά κρατών, όπως η Γερμανία.
- (γ) Για τον ίδιο λόγο, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης πρέπει να θεωρούνται θέσει υποστηρικτές των εθνικών μας δικαιωμάτων, εφ’ όσον οποιοδήποτε δικό μας πρόβλημα θα είχε άμεσο αντίκτυπο στις δικές τους οικονομίες.
- (δ) Απόρροια των παραπάνω είναι η κοινοτική αλληλεγγύη, η οποία δεν θα υπήρχε αν ήμασταν εκτός ευρώ.
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα ωραίο λούστρο, ιδιαίτερα θελκτικό για όσους δεν εμβαθύνουν στα πράγματα. Μόνο που αρκεί να ξύσει κάποιος με το νύχι του την επιφάνεια για να διαπιστώσει ότι κάτω από το λούστρο τα σαράκια δίνουν και παίρνουν, έχοντας σακατέψει το οικοδόμημα, το οποίο απειλείται πλέον με κατάρρευση. Κι αν εμείς διστάζαμε ή φοβόμαστε να κάνουμε αυτό το ξύσιμο, ήρθαν οι πρόσφυγες να το κάνουν, με έναν τρόπο που μας έκανε να τρομάξουμε.
Κατ’ αρχήν, για ποια ευρρωστία και για ποια σταθερότητα μιλάμε; Ούτε οχτώ χρόνια δεν προλάβαμε να συμπληρώσουμε στην ευρωζώνη και οι -υποτιθέμενοι- συνεταίροι μας φρόντισαν να μας μεταβάλουν σε αποικία χρέους. Σε χρόνο μηδέν, η -έτσι κι αλλιώς, μόνο στην θεωρία υπαρκτή- κοινοτική αλληλεγγύη πήγε περίπατο, με τον πλούσιο βορρά να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στην μούρη των νοτίων. Από ισότιμοι εταίροι γίναμε PIGS, γίναμε χαραμοφάηδες, γίναμε τεμπέληδες και βολεψάκηδες, που κάποια στιγμή έπρεπε να πληρώσουμε.
Παρένθεση. Κανένας απ’ αυτούς που μας κατηγορούν δεν απάντησε ποτέ σε ένα απλό ερώτημα: με δεδομένο ότι το 2001 ήμασταν μια χαρά, αφού μας έκαναν δεκτούς στην ευρωζώνη, πώς καταφέραμε και τα κάναμε όλα στάχτη και μπούλμπερη μέσα σε λιγώτερο από οχτώ χρόνια και, μάλιστα, ενώ οι σημαντικές αποφάσεις για την οικονομία λαμβάνονταν κεντρικά από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης; Αν με την δραχμούλα καταφέραμε και αναστηλώσαμε την χώρα μετά από εννιά χρόνια πολέμων και σπαραγμών (1940-1949), πώς καταφέραμε να καταρρεύσουμε με το ευρώ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Κλείνει η παρένθεση.
Και κατόπιν ήρθαν οι πρόσφυγες κι έξυσαν το λούστρο για τα καλά. Και φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο των «ισότιμων συμμάχων»μας και είδαμε πως δεν ήσαν παρά γκάνγκστερ. Και ξεγυμνώθηκε η κοινωνική τους αλληλεγγύη, δείχνοντας πως το μόνο που υπάρχει από κάτω δεν είναι παρά ένας μηχανισμός επιβολής συμφερόντων, τα οποία επιβάλλουν να μετατραπεί η Ελλάδα σε χωματερή ψυχών προκειμένου να μείνουν καθαρές οι δικές τους αυλές.
Το πώς συνδυάζεται η κοινοτική αλληλεγγύη με τις απειλές για Grexit, με τις κατάφωρες μονομερείς παραβιάσεις του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου περί προσφύγων και με την καταστρατήγηση της Σένγκεν, παραμένει ακατανόητο. Η μόνη αλληλεγγύη που έδειξαν οι «ισότιμοι» εταίροι μας είναι η Frontex και η αναβάθμιση των τούρκων. Α! Και η πρόταση να κρατήσουμε φυλακισμένους τους πρόσφυγες έναντι μιας έκπτωσης στα χρέη μας.
Η αλληλεγγύη τους δεν έχει τα κότσια ούτε τις οικονομικές επιπτώσεις από τις προσφυγικές ροές να μοιραστούν μαζί μας. Αντίθετα, αφού έκλεισαν τα σύνορά τους, φόρεσαν το αυστηρό τους ύφος κι έκατσαν απέναντί μας για να συζητήσουν την αξιολόγηση, κάτι που πρέπει να θεωρείται απολύτως λογικό εφ’ όσον η κύρια ιδιότητά τους δεν είναι σύμμαχοι ή συν-εταίροι αλλά δανειστές και τοκογλύφοι, που δεν έχουν άλλο στο μυαλό τους παρά το πώς θα συνεχίσουν το πλιάτσικό τους. Κι ενώ εμείς τους παρακαλάμε να τελειώνουμε μ’ αυτήν την ρημάδα την αξιολόγηση, αυτοί επιμένουν να ψάχνουν και να απειλούν.
Πολύ λογικό κι αυτό. Όπως λέγαμε και τις προάλλες, δεν έχει νόημα να παρακαλάς τον τοκογλύφο να μη σου πάρει το σπίτι, αφού ο σκοπός του είναι ακριβώς αυτός: να σου πάρει το σπίτι. Το παράλογο είναι να θες, αντί να τον διαολοστείλεις, να κάνεις παρέα μαζί του, νομίζοντας πως είσαι ισότιμός του.
Πάση θυσία στο ευρώ, λοιπόν, ισότιμα και με κοινοτική αλληλεγγύη… Ας καγχάσω. «Πηγάδια χαίνοντα, που ελπίζουν επειδή κοιτούν τον ουρανό…»
Cogito ergo sum by Teddy
Πρόκειται για ντοκουμέντο από τα Αρχεία του Βατικανού.
Εμμέσως πλην σαφώς φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται ο φόρος στις τραπεζικές συναλλαγές. Μέσω επιστολής της Λούκας Κατσέλη για λογαριασμό της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών φαίνεται μάλιστα ότι ο φόρος δεν θα αφορά κάποιες, αλλά όλες τις συναλλαγές.
Αδέρφια την πατήσαμε!