του Α. Κοσώνα
Κατά τον Φώτη Κουβέλη ο Αντώνης Σαμαράς μεθόδευε εκλογές μέσω του θέματος της ΕΡΤ. Κανείς απο την κυβέρνηση δεν απάντησε επαρκώς στην επώνυμη αυτή αρχηγική πολιτική καταγγελία. Μόνο κάτι μισόλογα και απόπειρες διαψεύσεων ακούστηκαν πως όχι δεν είναι έτσι, είναι εκτιμήσεις του κ. Κουβέλη, όχι ακριβώς, υπήρξε παρανόηση για το θέμα, και τέτοια ακατάληπτα.
Απο την άλλη πλευρά πρέπει να δεχτούμε ότι δεν είναι εύκολο για την κυβέρνηση να βγάλει διάψευση σε βάρος πολιτικού αρχηγού που ήταν μέχρι πριν απο λίγο εταίρος της και το κόμμα του μετείχε ισότιμα στην κυβέρνηση. Τώρα, με αφορμή το θέμα της Χρυσής Αυγής, ο Α. Σαμαράς έχει άλλη μια ευκαιρία να πάει σε εκλογές με στόχο την πρώτη θέση και μάλιστα με διαφορά (έτσι πιστεύουν στη ΝΔ) απο το δεύτερο κόμμα.
Προφανώς αναμένουν να υπερισχύσει η συνταγή του «φοβισμένου νοικοκυραίου» (δεν συνηθίζεται να χρησιμοποιείται η λέξη στον ενικό αλλά το κάνουμε καταχρηστικά)που θα επιστρέψει στη ΝΔ θορυβημένος απο τη δολοφονία στο Κερατσίνι αλλά και την συνολική εκστρατεία κατά της Χρυσής Αυγής. Οι «νοικοκυραίοι» δεν θέλουν ούτε να ξεχωρίζουν ούτε να ταυτίζονται με ακρότητες. Μπορεί να έκαναν «το γούστο τους», να εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για τα άθλια χαράτσια, τις συνεχείς περικοπές, τις απολύσεις, την ανεργία, τη φτωχοποίηση ψηφίζοντας δύο φορές Χρυσή Αυγή αλλά τώρα που τα πράγματα μπερδεύονται καιρός είναι να επιστρέψουν εκεί που «ανήκουν». Και σύμφωνα με τις σχετικές δημοσκοπικές αναλύσεις, το 60% των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής έχουν πολιτική καταγωγή τη Νέα Δημοκρατία.
Στα τεχνάσματα (που πάντως κινούνται μέσα στις διατάξεις του Συντάγματος) περί παραίτησης μέρους ή όλων των βουλευτών της Χρυσής Αυγής ώστε να προκληθούν εκλογές εκεί που «αδειάζει» η βουλευτική έδρα ή ακόμα και η σταδιακή παραίτηση βουλευτών ανα περιφέρεια (σήμερα στην Αιτωλοακαρνανία, σε δέκα μέρες στη Β΄Αθηνών κ.λ.π.) η κυβέρνηση όπως σχετικά (και αρμοδίως) διαρρέεται είναι έτοιμη να απαντήσει με γενικές εκλογές.
Αν και θεωρητικά θα την εξυπηρετούσε να προσθέσει λίγους ακόμα βουλευτές στην σημερινή κοινοβουλευτική της δύναμη (127 έχει σήμερα) με την περιορισμένη εκλογική διαδικασία των ανά περιφέρεια εκλογών, φαίνεται να προτιμά τις γενικές εκλογές έτσι ώστε «να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα». Γιατί όμως θα την ωφελούσε η περιορισμένη εκλογική διαδικασία; Αν υποθέσουμε ότι παραιτούντο 8 βουλευτές της Χρυσής Αυγής (από τους 18 που έχει σήμερα) και θα έμεναν οι δέκα προκειμένου να διατηρεί το δικαίωμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (κατά τον κανονισμό της Βουλής πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον δέκα βουλευτές για να είναι Κ.Ο.) θα είχαμε εκλογές σε οκτώ περιφέρειες.
Σε τέτοιες εκλογές ισχύει το πλειοψηφικό σύστημα και το πρώτο κόμμα σε ψήφους παίρνει την έδρα. Το πιο πιθανό είναι τα δύο πρώτα κόμματα σε ψήφους να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ οπότε θα κερδίσουν και τις διεκδικούμενες έδρες. ΄Ετσι, εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι απο τις 8 διεκδικούμενες σε διαφορετικές περιφέρειες έδρες η ΝΔ θα πάρει τις μισές ή έστω κάποιες απο αυτές. Εκτός αν άλλο κόμμα πάρει την πρώτη θέση σε κάποιες περιφέρειες, οπότε θα έχουμε ισχνές αριθμητικά αλλά ισχυρές πολιτικά ανακατατάξεις. Η ΝΔ λοιπόν φυσιολογικά θα πήγαινε απο τις 127 στις 130-133 έδρες, άρα θα ισχυροποιούσε την κυβερνητική της θέση που σήμερα μαζί με το ΠΑΣΟΚ αριθμεί 155 βουλευτές.
Γενικές εκλογές φόβου και αποσταθεροποίησης
Τότε γιατί φέρεται να προτιμάει τις γενικές εκλογές; Διότι είναι η μεγάλη της ευκαιρία καλλιεργώντας μέσω των ΜΜΕ κλίμα φόβου και εκτροπής απο την ομαλότητα (έστω κι απ΄αυτήν που υπάρχει) να πάει σε θεματικές εκλογές με αυτό το περιεχόμενο. Οι πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν σε αυτή τη βάση και όχι στην έγκριση ή απόρριψη της πολιτικής που ακολουθείται απο τον Ιούνιο του 2012 και στην πραγματικότητα απο τις αρχές του 2010 και μετά.
Προφανής στόχος της κυβέρνησης μέσω του ιδιότυπου αυτού μαξιμαλισμού είναι να πάει στην άκρη το μνημόνιο και η άθλια καθημερινότητα, ο φόβος των απολύσεων, η ανέχεια, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, τα χρωστούμενα δάνεια στις τράπεζες. Στο σχηματιζόμενο σκηνικό ήδη μετέχουν αναγκαστικά (θέλοντας και μη διότι όποιος δεν «πολυμετέχει» ή τολμήσει να πει κάτι διαφορετικό θα θεωρηθεί ακούσιος σύμμαχος του νεοφασισμού στην Ελλάδα!) κόμματα και οργανώσεις διαμορφώνοντας συνθήκες πλειοδοσίας σε αντιφασιστικές θέσεις.
Βεβαίως, κάθε σκηνικό πρέπει να περιέχει και στοιχεία πραγματικότητας για να είναι αληθοφανές και πειστικό. Εδώ «βοηθάει» η Χρυσή Αυγή με την κοινωνική της αγριότητα και την πολιτική της ανεπάρκεια, προσφέροντας στο σύστημα και στα κανάλια από δολοφονία μέχρι οργανωμένες ομάδες μαχητών με ρόπαλα, στυλιάρια, ηλεκτρικούς εκκενωτές, μαχαίρια, εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενους, παλιά ή υπό εγκατάλειψη στρατόπεδα, νταμάρια, ασκήσεις εν είδει καταδρομών, πυρσούς, δάδες, φασιστικούς και ναζιστικούς χαιρετισμούς, εκδρομές σε τόπους προσκυνήματος, φωτογραφίες στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Και κυρίως βοηθάει με τα περίεργα αυτά παραστρατιωτικά ντυσίματα, τις επιθετικές φορεσιές, τη στρατιωτική διάταξη με το ανάλογο βήμα στις αυτοσχέδιες παρελάσεις που συχνά παρουσιάζουν.
Βοηθούν και οι διάφοροι απόστρατοι με τις ανακοινώσεις τους σε μπλογκ και σάϊτ ακόμα κι αν δεν ταυτίζονται ή δεν συγγενεύουν με τη Χρυσή Αυγή. Πριν ένα χρόνο, μήνα Σεπτέμβριο, το Βήμα είχε κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο «το πραξικόπημα που δεν έγινε» με αφιέρωμα αρκετών σελίδων απο το οποίο δεν προέκυπτε σχεδόν τίποτα. Εκ των υστέρων το δημοσίευμα φαντάζει σαν προειδοποίηση προς κύκλους που κάτι ετοίμαζαν (ένα μήνυμα που θα μπορούσε να είναι «ξέρω αλλά δεν το γράφω»… «αλλά αν χρειαστεί μπορεί και να το γράψω…») αλλά δεν προχώρησαν.
Η σημερινή κινητικότητα σε κύκλους αποστράτων και η ανησυχία για το «που πάει το πράγμα» όταν εκφράζεται με θέσεις καταδίκης της πολιτικής και των εκπροσώπων της, δίνει το δικαίωμα στους εκπροσώπους της πολιτικής να μιλήσουν για απειλή κατά της δημοκρατίας. ΄Ετσι το σκηνικό αποσταθεροποίησης που θέλει να στήσει η κυβέρνηση προκειμένου να παρουσιαστεί ως μοναδικός (ή πάντως ο κύριος) παράγων ομαλότητας, οικοδομείται με ταχύτητα στο βαθμό που εκουσίως ή όχι συμμετέχουν όλοι.
Τόσο αυτοί που όντως κινούνται εχθρικά και αποσταθεροποιητικά προς το σύστημα και τη δημοκρατία, όσο και οι άλλοι (κόμματα και ΜΜΕ) που καλούνται να τους αποκαλύψουν και να τους καταγγείλουν : Εδώ δεν μπορεί να μην εκφράσει κανείς μια απορία για το που βρήκαν ταυτοχρόνως τα κανάλια τόσο μαζεμένο φιλμογραφημένο και τηλεοπτικό υλικό απο δράσεις και εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής. Το είχαν άραγε αποθηκευμένο για ώρα ανάγκης; Μπα, μάλλον όχι. Τότε ίσως όλα τα στελέχη όλων των καναλιών είχαν συγχρόνως την ίδια έμπνευση. Ή βρήκαν τυχαία όλοι το ίδιο ή παραπλήσιο υλικό.
Σημασία έχει ότι το σκηνικό απειλής για τη δημοκρατία στήνεται με γοργούς ρυθμούς και θα χρησιμοποιηθεί μόνο αν όλα δείχνουν ότι οι εγγυητές της (καθ΄έξιν και κατ΄εξακολούθηση κυβερνώντες) θα πάνε καλά εκλογικά. Το πρόβλημα για τη χώρα και την πολιτική είναι ότι αν οι εκλογές διεξαχθούν σε αυτή τη βάση θα έχουν γίνει για λάθος λόγο. Δεν θα κρίνονται πολιτικές, προγράμματα, συνεργασίες, αυτονομία της χώρας απέναντι στους δανειστές και τους εταίρους αλλά φόβοι και πιθανότητες περί κατάλυσης της δημοκρατίας και ανάγκη απομόνωσης της ναζιστικής ακροδεξιάς.
Αλλά αυτή μπορεί να απομονωθεί, να αντιμετωπιστεί και με άλλους τρόπους! Όσο για τη δημοκρατία, αυτή περισσότερο απο τις προθέσεις επίδοξων πραξικοπηματιών, κινδυνεύει από τις διαρκείς καταφάσεις σε δανειστές, την ογκούμενη εξάρτηση και τη μετατροπή της χώρας σε πειραματική αποικία χρέους.
