Κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας, δηλαδή την εποχή που ήταν λάβρος κατά των Μνημονίων είχε χαρακτηρίσει όσους ψήφιζαν Μνημόνια, ως «κουκουλοφόρους με γραβάτες»!!! Η αλήθεια είναι πως το δικό του μνημόνιο είναι το πρώτο που δεν περιέχει γραβάτες, παρόλο που οι Γιούνγκερ και Ρέντσι προσπάθησαν να του την φορέσουν…
Η συγκεκριμένη ατάκα περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια, την καθεστωτική αντίληψη του οικονομικού και μιντιακού κατεστημένου, το οποίο μην μπορώντας να κρύψει τα κοφτερά του δόντια, συνεχίζει να «βρυχάται» με στόχο να εκφοβίσει τα θύματα του. Βέβαια είναι αλήθεια, πως το ……….
κατεστημένο φοβάται μην έρθει κάποια στιγμή και η δική του η σειρά να πληρώσει τον λογαριασμό.
Και φοβάται διπλά, βλέποντας το πολιτικό κατεστημένο να ξεμένει από εφεδρείες… Δεν θέλει και πολύ να γίνει κάποιοι «ατύχημα» και οι πολιτικοί για να ξεφύγουν από την μήνη του λαού, μετακυλήσουν τις ευθύνες σ’ αυτούς…
Βέβαια για να μην τρέφουμε και ψευδαισθήσεις θα πρέπει να σημειώσουμε πως μια χούφτα «βολεμένοι» Έλληνες, πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι, χρόνια τώρα πλουτίζουν παρασιτικά σε βάρος ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας… Άλλωστε ο θυμόσοφος λαός μας λέει, πως «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει» και έχει απόλυτο δίκιο…
Ο πλούτος, φίλοι μου δεν είναι ενοχοποιητικό στοιχείο… Ενοχοποιητικός είναι ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία αποκτήθηκε.
Όλ’ αυτά τα ενεργούμενα του «όλου κατεστημένου», δεν είναι ΜΟΝΟ κουκουλοφόροι με γραβάτες, αλλά και κουκουλοφόροι χωρίς, καρδιά, συνείδηση, πατριωτισμό και επίγνωση του ρόλου τους…
Κι επειδή το «όλο κατεστημένο» κάνει και δυστυχώς θα συνεχίσει να κάνει την δουλειά του, κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας, ποιοι ήμασταν, πως καταντήσαμε και που οδηγούμαστε, θα γράψω ορισμένες σκέψεις που κατά την γνώμη μου αποτυπώνουν την κατάσταση…
Λένε οι περισσότεροι – εντελώς λανθασμένα κατά την γνώμη μου – ότι ο κόσμος προχωράει, ότι γινόμαστε καλύτεροι , δηλαδή ανώτεροι σε μικροπρέπειες, σε «κατινιές», να φάμε ο ένας τον άλλον, είτε με πράξεις, είτε με λόγια.
Κι εδώ προκύπτει ένα υπαρξιακό κατά βάση ερώτημα. Ο νεοέλληνας είναι ανώτερος από τον Έλληνα της δεκαετίας του ’50, του ‘60’, του’80;
Αν βρεθεί κάποιος και πει ναι, δηλαδή ότι οι σημερινοί Έλληνες έχουν περισσότερη κοινωνική μόρφωση, είναι πιο άνθρωποι, πιο αλληλέγγυοι, μάλλον πλανάται…
Αν πάλι βρεθεί κάποιος και μας πει ότι η Ελλάδα έχει περισσότερη ανεξαρτησία από το παρελθόν, μάλλον «ροχαλίζει» όρθιος…
Άσε που δεν θα βρεθεί κανένας να μας ρωτήσει γιατί πολύ απλά σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι προβληματισμοί για κανέναν.
Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα τρία ήταν τα ζητούμενα. Το φαγητό, το χρήμα και το «γκομενιλίκι».
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Όλοι έψαχναν για λεφτά, μάλωναν, έβριζαν, πλακώνονταν, έκαναν μηνύσεις, αγωγές, δολοπλοκίες, έδιναν σάρκα και μυαλό φτάνει να έπαιρναν στα χέρια τους το «μαρούλι».
Αυτός ο μέχρι σήμερα νεοέλληνας ήταν ο μεγαλύτερος «χρηματόδουλος», που πέρασε από αυτόν τον τόπο. Τέτοια «προϊόντα» εξέλεγε για πολιτικούς. Αυτή τη νοοτροπία πληρώνει σήμερα. Η οικονομική κρίση αποκάλυψε με τον χειρότερο αλλά πλέον αποτελεσματικό τρόπο, το συγκεκριμένο χρεοκοπημένο μοντέλο. Θέλουμε δεν θέλουμε, θ’ αλλάξουμε μυαλά. Όταν θα τα καταφέρουμε, είμαι σίγουρος πως θ’ αλλάξουμε και πολιτικό προσωπικό και παραγωγικό μοντέλο… Θέλουν δεν θέλουν οι κουκουλοφόροι με ή χωρίς γραβάτες…
