«ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ..... ΣΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Οι συνταγματικοί κανόνες ελευθερίας και δημοκρατίας ισχύουν και οφείλουν να εφαρμόζονται ασχέτως ποιον αφορούν, αλλιώς η Δημοκρατία μας μετέρχεται την ίδια μεθοδολογία, όσων δεν πιστεύουν σ’ αυτή και τα πλεονεκτήματά της.
Ειδικότερα και σύμφωνα με το άρθρο 71 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, «Οι ύποπτοι ή κατηγορούμενοι τεκμαίρονται αθώοι μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους σύμφωνα με το νόμο».
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου αναφέρεται ότι οποιοσδήποτε κατηγορείται για κάποιο αδίκημα τεκμαίρεται αθώος μέχρι νόμιμης αποδείξεως της ενοχής του, η οποία απαιτεί αμετάκλητη απόφαση (αρ.5&2αΝ.4596/2019).
Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση είναι κατά παράβαση των παραπάνω, μη νόμιμη και μη συνταγματική και αποτελεί κερκόπορτα για κατάλυση των κατακτήσεων της ίδιας της Δημοκρατίας και προφανώς εν προκειμένω ο σκοπός δεν αγιάζει το μέσο.
Η Ένωσή μας και η Δικηγορική Κοινότητα της χώρας δεν μπορεί να μην αντιταχθεί και να καταδικάσει το εσφαλμένο, συγκυριακό και παράνομο σκεπτικό της 8/2023 απόφασης του Α1 τμήματος του ΑΠ που προσβάλει βάναυσα το τεκμήριο της αθωότητας, δήθεν για αυτοπροστασία της δημοκρατίας*.
Ο δεύτερος βαθμός κρίσης κάθε υπόθεσης κατοχυρώνεται όχι μόνον από τον κώδικα ποινικής δικονομίας αλλά και από συμβάσεις υπερνομοθετικής ισχύος και ελπίζουμε ότι πίσω από το εν λόγω σκεπτικό της 8/2023, δεν κρύβονται και άλλες ενδόμυχες σκέψεις (που έχουν ήδη διατυπωθεί από διάφορους) για κατάργηση στο μέλλον του δεύτερου βαθμού συνολικά, κάτι που μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.
* Υπενθυμίζουμε ότι η χώρα μας το 2011 καταδικάστηκε για παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας στην υπόθεση (Κώνστας κατά Ελλάδος), από τις δηλώσεις δύο Υπουργών από το Βήμα της Βουλής για τις οικονομικές ατασθαλίες του Παντείου Πανεπιστημίου».
Τα συμπεράσματα δικά σας…
