Οι πολύ πραγματικές, αλλά σε μεγάλο βαθμό κρυφές επιπτώσεις της «πανδημίας» στην υγεία

 

Eπιπτώσεις της «πανδημίας»: Αυτό είναι το 1ο μέρος μιας σειράς που θα αποτελείται από 2 ή ίσως και 3 μέρη, προκειμένου να καλυφθούν επαρκώς τα ζητήματα που εμπλέκονται και να αποκαλυφθεί η παραπληροφόρηση που αναφέρεται, διότι όσο περισσότερο το εξετάζω, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι πρέπει να συζητηθεί!

Το θέμα που έχει τραβήξει την προσοχή μου πρόσφατα σχετίζεται με την “ψυχική υγεία” και πιο συγκεκριμένα με αυτό που αναφέρεται σε διάφορα άρθρα ως “εγκεφαλική δύναμη”.

Όπως πάντα, πρέπει να τονίσω ότι δεν αρνούμαι την ύπαρξη θεμάτων υγείας, συμπεριλαμβανομένων των θεμάτων ψυχικής υγείας. Επίσης, δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι “ειδικός” στον τομέα αυτό – αν και αμφισβητώ πολλούς από αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι ειδικοί και θα αμφισβητήσω αυτά που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν.

Ξέρω ότι μπορεί να φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι ψάχνω στον ιστότοπο του BBC για κατάλληλα θέματα για να γράψω, αλλά ο βασικός σκοπός των άρθρων μου είναι να αναδείξω τα προβλήματα με την “πληροφόρηση” που παρέχουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Στόχος μου είναι να αποκαλύψω τα ψέματα για να βοηθήσω όλους μας να αποκτήσουμε καλύτερη εικόνα για το τι είναι αληθινό, ώστε να μπορούμε να ζούμε περισσότερο σε ευθυγράμμιση με την αλήθεια, γιατί δεν μπορούμε να ευημερήσουμε όταν η ζωή μας βασίζεται σε παραπλανητικές ή ψευδείς πληροφορίες.

Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν, το BBC είναι σίγουρα ένας βασικός παίκτης των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης (ΜΜΕ)- είναι, άλλωστε, το φερέφωνο της βρετανικής κυβέρνησης ή, πιο σωστά, αυτών που βρίσκονται πίσω από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, επειδή είναι οι πραγματικοί οδηγοί των πολιτικών που οι αξιωματούχοι προσπαθούν να μας επιβάλουν. Όμως η επιρροή του BBC δεν περιορίζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, γι’ αυτό και τα θέματα που καλύπτονται στα άρθρα του αφορούν όλους. Πολλές πηγές σε όλο τον κόσμο αναφέρουν το BBC ως έναν ιδιαίτερα σεβαστό φορέα της αλήθειας, μια άποψη με την οποία διαφωνώ έντονα!

Το πρώτο άρθρο που τράβηξε την προσοχή μου πριν από λίγες ημέρες είναι αυτό με τον τίτλο: “Brain power dropped among over-50s during Covid-19 pandemic, study shows” (Η ισχύς του εγκεφάλου μειώθηκε μεταξύ των άνω των 50 ετών κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, σύμφωνα με μελέτη). Ως άτομο που ανήκει σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία, βρήκα τον τίτλο μάλλον διασκεδαστικό, αν και λίγο προσβλητικό, ειδικά επειδή δεν αισθάνομαι ότι η εγκεφαλική μου δύναμη έχει μειωθεί καθόλου τα τελευταία 4 χρόνια. Αν μη τι άλλο, αισθάνομαι ότι έχει αυξηθεί, αλλά ίσως είμαι λίγο προκατειλημμένη σε αυτή την άποψη.

Θα έλεγα επίσης ότι δεν αποδέχομαι την άποψη ότι ο εγκέφαλος ελέγχει τις γνωστικές μας λειτουργίες με τον τρόπο που μας λένε, αν και αυτό είναι εκτός του πεδίου της παρούσας συζήτησης και θέμα για άλλο άρθρο!

Έτσι, αποδεχόμενοι για χάρη αυτής της συζήτησης την ιδέα ότι ο εγκέφαλος όντως ελέγχει τις γνωστικές μας λειτουργίες, το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: Τι εννοούμε με τον όρο “εγκεφαλική ισχύς”; Πρέπει να κατανοήσουμε το νόημα και το πλαίσιο στο οποίο συζητείται αυτό το φαινόμενο, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε κατάλληλα τα ζητήματα που θέτει.

Σύμφωνα με το άρθρο του BBC,

“Η πανδημία Covid μπορεί να έχει επηρεάσει την υγεία του εγκεφάλου σε άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο ηλικίας 50 ετών και άνω, σύμφωνα με μια νέα μελέτη”.

Το άρθρο εξηγεί,

“Η μελέτη, με την ονομασία PROTECT – που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Healthy Longevity – δημιουργήθηκε για να βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς γερνούν οι υγιείς εγκέφαλοι και γιατί κάποιοι άνθρωποι αναπτύσσουν άνοια”.

Εδώ είναι ένας σύνδεσμος για τη μελέτη, Γνωστική έκπτωση σε ηλικιωμένους ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία COVID-19: μια διαχρονική ανάλυση των δεδομένων της μελέτης PROTECT.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη κλήθηκαν να συμπληρώσουν ετήσια ερωτηματολόγια και διαδικτυακά γνωστικά τεστ, τα αποτελέσματα των οποίων λέγεται ότι “αποκάλυψαν μια πτώση” η οποία είναι “ανεξάρτητη από τη μόλυνση από το Covid”.

Υποστηρίζεται επίσης ότι τα αποτελέσματα αυτά εξηγούνται εν μέρει, αλλά όχι εξ ολοκλήρου, από “το άγχος, τη μοναξιά και την κατανάλωση αλκοόλ”. Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τόσο τραγικό το γεγονός ότι οι γνωστικές λειτουργίες των ανθρώπων λέγεται ότι μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της μοναξιάς, όταν ήταν σκόπιμη πολιτική να συστήνεται στους ανθρώπους να απομονώνονται στο όνομα της υγείας.

Αυτή η πολιτική βασιζόταν στην υπόθεση ότι θα μπορούσαν να μεταδώσουν ένα μικρόβιο που θα μπορούσε να “μολύνει” άλλους ανθρώπους και να τους αρρωστήσει ή ακόμη και να τους σκοτώσει. Όμως αυτή η υπόθεση είναι εντελώς αναπόδεικτη- δεν υπάρχει καμία απόδειξη, και ποτέ δεν υπήρξε, ότι ένας “ιός” μπορεί να προκαλέσει ασθένεια, γεγονός που καθιστά διπλά τραγικό το γεγονός ότι οι άνθρωποι αγχώθηκαν και έμειναν μόνοι όταν δεν υπήρχε καμία πραγματική επιστημονική βάση για την ιδέα ότι έπρεπε να απομονωθούν για να “προστατεύσουν τους άλλους”.

Δεν πρόκειται να συζητήσω το θέμα της “μη ύπαρξης ιών” σε αυτό το άρθρο, οπότε αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τη δήλωση ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη για την ύπαρξη οποιουδήποτε “παθογόνου ιού”, θα σας παρακαλούσα να διαβάσετε τα πολλά άλλα άρθρα που έχω γράψει για το θέμα. Ίσως θα θέλατε να ξεκινήσετε με αυτό,

Επιστρέφοντας στο άρθρο του BBC, το οποίο αναφέρει ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που σύμφωνα με τη μελέτη μπορεί να έχουν επηρεάσει την υγεία του εγκεφάλου των ανθρώπων,

“Η αντιμετώπιση των φόβων, των ανησυχιών και των αβεβαιοτήτων του Κόβιντ και η διαταραχή της ρουτίνας μπορεί να είχαν “πραγματικό, διαρκή αντίκτυπο” στην υγεία του εγκεφάλου, λένε”.

Αφαιρέστε τη λέξη “Covid” και θα έλεγα ότι υπάρχει μια ουσιαστική αλήθεια σε αυτή τη δήλωση- ο φόβος, οι ανησυχίες και η αβεβαιότητα έχουν σίγουρα αντίκτυπο στην υγεία μας, τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική- το αν πρόκειται για διαρκή αντίκτυπο ή όχι θα διαφέρει ανάλογα με το κάθε άτομο.

Αυτό το πρόσφατο άρθρο του BBC δεν είναι, ωστόσο, καθόλου το μοναδικό που συζητά το θέμα της επίδρασης της λεγόμενης “πανδημίας” στον εγκέφαλο. Για παράδειγμα, τα ακόλουθα αναφέρθηκαν σε άρθρο του BBC τον Μάρτιο του 2022 με τίτλο: “Covid: How could the pandemic have affected your brain?” (Covid: Πώς θα μπορούσε η πανδημία να έχει επηρεάσει τον εγκέφαλό σας;)

“Η απώλεια μνήμης, η κόπωση και η δυσκολία συγκέντρωσης μπορεί να είναι συμπτώματα του ότι κάποιος έχει προσβληθεί από κορονοϊό.

Αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που δεν είχαν το Covid υποφέρουν επίσης από αυξημένη κούραση, μειωμένη λήψη αποφάσεων και έλλειψη συγκέντρωσης λόγω της πανδημίας.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αβεβαιότητα για το Covid και η διαταραχή της ρουτίνας έχουν οδηγήσει σε ένα φαινόμενο γνωστό ως “πανδημικός εγκέφαλος””.

Και πάλι, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες αλήθειες μέσα σε αυτές τις δηλώσεις, αλλά δεν θα συμφωνούσα με την ετικέτα “πανδημικός εγκέφαλος” που έχει δοθεί στο φαινόμενο ή με την ιδέα ότι οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα σχετίζεται με τον “κορονοϊό”- όλα αυτά είναι αποπροσανατολισμοί από τις πραγματικές αιτίες αυτών των συμπτωμάτων.

Το άρθρο αναφέρει επίσης ότι:

“Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι τακτικές αλλαγές στους κανόνες λουκέτων, οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί, οι ανησυχίες για την προσβολή από τον ιό και η περιορισμένη επαφή πρόσωπο με πρόσωπο με άλλους έχει επηρεάσει την υγεία του εγκεφάλου ορισμένων ανθρώπων”.

Και πάλι, υπάρχουν κάποιες αλήθειες σε αυτή τη δήλωση: στους περισσότερους ανθρώπους αρέσει κάποια μορφή ρουτίνας και συνέπειας, οπότε η συχνότητα με την οποία οι “κανόνες” άλλαζαν συνεχώς ήταν σίγουρα ενοχλητική. Και θα έλεγα ότι αυτό ήταν επίσης μια σκόπιμη πολιτική, επειδή αυτοί που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά έχουν πλήρη επίγνωση της ανθρώπινης ψυχολογίας και του πώς μπορούν να χειραγωγηθούν οι ιδέες, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές των ανθρώπων- αλλά και αυτό είναι ένα άλλο θέμα για μια άλλη μέρα!

Και εδώ είναι ακόμα περισσότερα στον ιστότοπο του BBC σχετικά με τα εγκεφαλικά προβλήματα “μετά το Covid”- αυτή τη φορά ένα άρθρο του Αυγούστου 2022 με τίτλο: “Covid: Brain fog more common two years on, study suggests” (Covid: Η εγκεφαλική ομίχλη είναι πιο συχνή δύο χρόνια μετά, σύμφωνα με μελέτη)

“Δύο χρόνια μετά τη λήψη του Covid-19, οι διαγνώσεις εγκεφαλικής ομίχλης, άνοιας και επιληψίας είναι πιο συχνές απ’ ό,τι μετά από άλλες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, δείχνει μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης”.

Το άρθρο συνεχίζει,

“Η μελέτη αυτή εξέτασε τους κινδύνους 14 διαφορετικών διαταραχών σε 1,25 εκατομμύρια ασθενείς δύο χρόνια μετά το Covid, κυρίως στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, τους συνέκρινε με μια στενά αντίστοιχη ομάδα 1,25 εκατομμυρίων ατόμων που είχαν μια διαφορετική αναπνευστική λοίμωξη.

Στην ομάδα που είχε Covid, μετά από δύο χρόνια, υπήρχαν περισσότερες νέες περιπτώσεις:

• άνοια, εγκεφαλικό επεισόδιο και εγκεφαλική ομίχλη σε ενήλικες άνω των 65 ετών

• εγκεφαλική ομίχλη σε ενήλικες ηλικίας 18-64 ετών”

Η άνοια, το εγκεφαλικό επεισόδιο και η επιληψία είναι πολύ πιο σοβαρές καταστάσεις που θα συζητηθούν λεπτομερέστερα στο επόμενο μέρος (ή στα επόμενα μέρη) αυτής της σειράς. Αρκεί να πούμε σε αυτό το στάδιο ότι το ιατρικό κατεστημένο είναι σαφώς πρόθυμο να βρει τρόπους για να διαγνώσει τους ανθρώπους με μια πάθηση, ιδίως την άνοια, που μπορεί να “αντιμετωπιστεί”.

Είναι προφανές ότι υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια να διαιωνιστεί η αντίληψη ότι ο “Covid” ήταν ένα πραγματικό φαινόμενο που ήταν διακριτό από άλλες αναπνευστικές παθήσεις. Θα έλεγα ότι πρέπει να τεθούν περισσότερα ερωτήματα σε σχέση με τα άτομα που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης- και όχι μόνο: Τι “φάρμακα” έπαιρναν οι άνθρωποι που ισχυρίζονταν ότι είχαν Covid;

Άλλες ερωτήσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν: Τι “φάρμακα” έπαιρναν οι άνθρωποι πριν από τη διάγνωσή τους; Πώς διαγνώστηκαν οι άνθρωποι με Covid; Είχαν λάβει κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους εμβολιασμούς κατά του Covid;

Το άρθρο του BBC σχετικά με τους άνω των 50 ετών δείχνει την έμφαση που δίνεται στην παροχή διάγνωσης στους ανθρώπους,

“Είναι τώρα πιο σημαντικό από ποτέ να βεβαιωθούμε ότι υποστηρίζουμε τους ανθρώπους με πρώιμη γνωστική έκπτωση, ειδικά επειδή υπάρχουν πράγματα που μπορούν να κάνουν για να μειώσουν τον κίνδυνο άνοιας αργότερα”.

Είναι σαφές ότι το ιατρικό κατεστημένο θέλει να καθησυχάσει τους ανθρώπους ότι το ιατρικό τους σύστημα νοιάζεται γι’ αυτούς και θέλει να τους βοηθήσει, όπως αναφέρεται στο άρθρο,

“Έτσι, αν ανησυχείτε για τη μνήμη σας, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κλείσετε ένα ραντεβού με τον γενικό σας ιατρό και να κάνετε μια αξιολόγηση”.

Αυτό υποστηρίζεται περαιτέρω από το NHS (ΕΣΥ Μ.Βρεττανίας) στην ιστοσελίδα με τίτλο What is dementia που αναφέρει,

“Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για την άνοια αυτή τη στιγμή, η έγκαιρη διάγνωση σημαίνει ότι η πρόοδός της μπορεί να επιβραδυνθεί σε ορισμένες περιπτώσεις, οπότε το άτομο μπορεί να διατηρήσει τη νοητική του λειτουργία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα”.

Με άλλα λόγια, όλες αυτές οι αναφορές αποσκοπούν στο να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι κάτι “δεν πάει καλά” μαζί τους και ότι το σύστημα του αλλοπαθητικού (“δυτική ιατρική”) ιατρικού κατεστημένου μπορεί να τους βοηθήσει με το “πρόβλημά” τους.

Αλλά όπως έχω δείξει σε πολλά προηγούμενα άρθρα, αυτό το ιατρικό σύστημα, που συνήθως αναφέρεται ως “σύγχρονη ιατρική”, είναι μέρος του προβλήματος και επομένως δεν μπορεί να δώσει τη λύση, ακόμη και αν μπορεί να υπάρχει κάποια αξία σε ορισμένες από τις πρακτικές τους.

Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται για αυτές τις διάφορες παθήσεις, τις οποίες θα συζητήσω στο επόμενο μέρος, είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος με τις κυρίαρχες ιδέες σχετικά με τα θέματα “ψυχικής υγείας”.

Όπως ανέφερα στην αρχή αυτού του άρθρου, υπάρχουν πολλά περισσότερα σε αυτό το θέμα.