Η ψήφος αποδοκιμασίας που έριξε ο ελληνικός λαός στις ευρωεκλογές στο σύνολο του πολιτικού συστήματος ανοίγει τον δρόμο για πολιτικές, αλλά και εσωκομματικές διεργασίες.
Καθ’ ομολογίαν όλων των οπαδών του Κυριάκου Μητσοτάκη, η δευτέρα θητεία υπήρξε τουλάχιστον ατυχής καθώς κατέστη αδύνατο ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ακρίβειας, της ανεργίας και της πραγματικής αναπτύξεως, ενώ συγχρόνως προκάλεσε διχογνωμία στο εσωτερικό με τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την συγκάλυψη των ευθυνών για το έγκλημα των Τεμπών. Δεν τα πήγε καλύτερα στις σχέσεις της Ελλάδος με την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ η Άγκυρα συνέχισε να αμφισβητεί τα διεθνώς αναγνωρισμένα όρια της Ελλάδος χωρίς αντίδραση. Εδέχθη τέλος την επικυριαρχία της Αμερικής χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα και απομακρύνθηκε από την Κύπρο μακρύτερα κι απ’ τον “εθνάρχη”.
Ζήτημα εκλογής νέου προέδρου της ΝΔ
Ανακύπτει όθεν ζήτημα ηγεσίας για την πλειοψηφία της ΝΔ στο Κοινοβούλιο και καλείται η Κοινοβουλευτική Ομάς (ΚΟ) να εκλέξει νέον πρόεδρο και – κατά το Σύνταγμα – πρωθυπουργό που να οδηγήσει την χώρα μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα σε βουλευτικές εκλογές από τις οποίες να αναδειχθεί μία κυβέρνηση με τουλάχιστον συμμετοχή του 51% του εκλογικού σώματος.
Ευτυχώς στις τάξεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας υπάρχουν αρκετά ικανά πρόσωπα που να μπορούν να παίξουν τον μεταβατικό αυτό ρόλον μέχρις ότου η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εκλέξει την νέα διακυβέρνηση του. Ο μεταβατικός πρωθυπουργός οφείλει να εγκύψει στα σοβαρά τρέχοντα προβλήματα της χώρας. Να μειώσει τον ΦΠΑ στα μέσα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για να ανακουφίσει κάπως το καλπάζων κόστος της ζωής που πλήττει ήδη όχι μόνο τα λαϊκά στρώματα αλλά και τον Τουρισμό με διάψευση της εφετινής αύξησης του.
Ταυτοχρόνως να ελέγξει τα ξένα κι εγχώρια καρτέλ που νέμονται της εσωτερική κατανάλωση και να ενισχύσει την εγχώριο παραγωγή τροφίμων με κίνητρα στον παραγωγό. Να αποδώσει στους συνταξιούχους τον 13ο κι 14ο μισθό τον οποίον πλήρωναν εν ενεργεία. Να χαμηλώσει το διάχυτο φορολογικό βάρος (πχ. ΔΕΗ) και ελαφρώσει την γραφειοκρατία στην οποία προστέθηκε τελευταίως κι η… ψηφιακή.
Στον εξωτερικό τομέα ν’ αποκαταστήσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού απειλώντας με βέτο την Αλβανία και Σκόπια εάν δεν σεβαστούν τις υποχρεώσεις του απέναντι στην χώρα μας, να «τρίξει τα δόντια» στον νεοχαλίφη της Αγκύρας με αντίμετρα όπως το κλείσιμο του τουρκικού προξενείου στη Κομοτηνή μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφιάς και της Ιεράς Μονής της Χώρας σε μουσουλμανικά τεμένη και να αποκαταστήσει ισορροπία στις σχέσεις μας με τους Αμερικανούς.
Εάν αυτά τα ελάχιστα δεν επιτύχει η νέα ηγεσία της ΝΔ, τότε μην εκπλαγεί αν αποδοκιμασθεί και πάλι από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού όπως με τις χθεσινές ευρωεκλογές.
Εσωκομματικές ζυμώσεις
Η ψήφος αποδοκιμασίας που έριξε ο ελληνικός λαός στις ευρωεκλογές στο σύνολο του πολιτικού συστήματος ανοίγει τον δρόμο για πολιτικές, αλλά και εσωκομματικές διεργασίες, στα τρία μεγαλύτερα κόμματα. Η ΝΔ έφερε το χαμηλότερο αποτέλεσμα των τελευταίων αναμετρήσεων, τόσο σε απόλυτο αριθμό ψήφων, όσο και στα ποσοστά της. Έμεινε δε, μακριά από τον στόχο που είχε βάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης του 33%, ενώ οι ψηφοφόροι έδειξαν ότι δεν συγκινήθηκαν από τον κίνδυνο πολιτικής αποσταθεροποίησης που επέσειε προεκλογικά.
Σε συνδυασμό με την αύξηση της δύναμης της Ακροδεξιάς-Νέας Δεξιάς, ήδη έχουν αρχίσει και ακούγονται φωνές για επαναπροσδιορισμό της πολιτικής και ιδεολογικής φυσιογνωμίας του κόμματος, παράλληλα με την διόρθωση της κυβερνητικής πολιτικής και τον εκτεταμένο όπως προδιαγράφεται ανασχηματισμό. Το εάν έλαβε το μήνυμα ο πρωθυπουργός είναι το ένα ερώτημα, το εάν έχει περιθώριο να κάνει διόρθωση πολιτικής έχει περισσότερο αντικειμενικά εμπόδια. Πάντως με τον ανασχηματισμό θα σηματοδοτήσει εάν θα κάνει δεξιά στροφή, όπως του ζητούν, ή όχι.
Ένα ακόμη ερώτημα είναι η στάση που θα τηρήσει στο εξής ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αυτή την φορά όχι μόνο δεν στρατεύτηκε αλλά – τουλάχιστον στο Μαξίμου – θεωρούν ότι έσπρωξε ψήφους σε μικρότερα κόμματα. Η εκτίμηση που υπάρχει πάντως είναι ότι δεν θα παραμείνει θεατής των εξελίξεων, όπως είχε κάνει ο Κώστας Καραμανλής μέχρι την αποχώρηση του από την Βουλή. Το πώς θα αντιδράσει ο Μητσοτάκης σε ένα ανέβασμα των τόνων της αμφισβήτησης είναι επίσης ερωτηματικό. Η εκτίμηση που τείνει να επικρατήσει στο εσωτερικό του κόμματος είναι ότι το αποτέλεσμα σηματοδοτεί προσωπική αποτυχία του πρωθυπουργού και αποδοκιμασία του από τους ψηφοφόρους της δεξιάς παράταξης. Εν ολίγοις ότι το πείραμα της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης έλαβε τέλος.
Ψυχρολουσία ήταν το αποτέλεσμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικό είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε την δήλωση του με καθυστέρηση, αρκετά αργότερα από τον πρωθυπουργό. Μόνος του με τους συνεργάτες του ήταν στην Κουμουνδούρου, αφού τα κορυφαία στελέχη δεν πέρασαν από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Μετά τις πρώτες θετικές εντυπώσεις, όταν βγήκε τo exit poll, επικράτησε απογοήτευση που ήταν εμφανής και στην δήλωση του προέδρου. Ο κ. Κασσελάκης μετά την προεκλογική προσπάθεια που κατέβαλε, θα περίμενε καλύτερο αποτέλεσμα.
Στην δήλωση του πάντως υπογράμμισε ότι μείωσε την διαφορά με τη ΝΔ από 23% στο 13% και ξεκαθάρισε ότι θα συνεχίσει την πορεία του για την διαμόρφωση της κυβερνητικής εναλλακτικής λύσης. Υπήρχαν στελέχη που σημείωναν ότι το αποτέλεσμα είναι μακριά από το 20% που είχε βάλλει ο κ. Κασσελάκης, αλλά και από το περυσινό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών. Εν ολίγοις σημείωναν ότι η πτώση συνεχίστηκε και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αξιοποίησε την φθορά της κυβέρνησης.
Παράλληλα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι διχασμένοι, υπάρχουν στελέχη που υποστηρίζουν ότι ο κ. Κασσελάκης μετέτρεψε με δική του απόφαση τον προεκλογικό αγώνα σε one man show και ότι δεν ήθελε κανέναν δίπλα του. Άλλοι υποστηρίζουν ότι υπήρξαν στελέχη και βουλευτές που σκοπίμως έκαναν “λευκή απεργία”, περιμένοντας ένα κακό αποτέλεσμα που θα ενεργοποιήσει διεργασίες.
Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα δεν σηματοδοτεί μία ξεκάθαρη αλλαγή της πολιτικής δυναμικής παρά την πτώση και της ΝΔ, ενώ επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη δρόμο να διανύσει για να επανέλθει σε τροχιά εξουσίας. Ορισμένοι πάλι υποστηρίζουν ότι “αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πάει μακριά και χρειάζεται ένας διαφορετικός κομματικός οργανισμός”. Προβληματισμός όμως υπάρχει και στο στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ που ασκεί κριτική στον πρόεδρο, καθώς μάλιστα είναι μπροστά το οργανωτικό Συνέδριο του κόμματος. Ήδη ο Διονύσης Τεμπονέρα μίλησε για διαδικασίες ανασύνθεσης του χώρου. Το εάν θα υπάρξει στο προσεχές μέλλον αμφισβήτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε κάθε περίπτωση ανοικτό και συναρτάται με πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της ευρύτερης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.
Ο τελευταίος που έκανε δήλωση ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης ο οποίος έστρεψε τα βέλη του κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Στέφανου Κασσελάκη. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν πέτυχε τον στόχο της δεύτερης θέσης, παρά την κρίση και την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Προανήγγειλε δε, πρωτοβουλίες με τις πραγματικές προοδευτικές δυνάμεις, αφήνοντας εκτός τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη. Εφόσον υπάρξουν κινήσεις για ανασύσταση της ευρύτερης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς θα εξελιχθούν παράλληλα με την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ για την ηγεμονία του χώρου. Ο Ανδρουλάκης δέχεται κριτική από το εσωτερικό του κόμματος του, αν και δεν διαφαίνεται συγκροτημένη κίνηση αμφισβήτησης της ηγεσίας του.
Το πώς θα κινηθεί ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε αυτό το θολό τοπίο είναι ένα ερώτημα. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες έχει υπάρξει προσέγγιση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο της ενεργοποίησης μίας δυναμικής που θα υπερβαίνει τα δύο κόμματα και θα ανταποκρίνεται στην αντικειμενική ανάγκη να υπάρξει αμφισβήτηση και της ΝΔ, αλλά και της δυναμικής που αναπτύξει η Ακροδεξιά-Νέα Δεξιά στη χώρα μας. Φυσικά μία τέτοια διαδικασία έχει σειρά προϋποθέσεων και είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσουν με έντονο τρόπο οι παρούσες ηγεσίες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ πχ, στελέχη που γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις διαβεβαιώνουν ότι ο Κασσελάκης είναι αποφασισμένος να διαγράψει όποιον τον αμφισβητήσει και θέσει ζήτημα ηγεσίας.
