Στο πρόσωπο αυτής της φωτογραφίας είναι αποτυπωμένη μία κρυφή βία. Είναι κάτι που δεν αντέχουμε να βλέπουμε, κάτι που μισούμε και περισσότερο μισούμε τους υπανθρώπους που την χρησιμοποιούν. Η παιδική βία είναι καταδικασμένη στην καρδιά, στο μυαλό και στην ψυχή όλων των ανθρώπων.
Όμως, αναρωτιέμαι... είναι άραγε και στο μυαλό των Ελλήνων; Και πως είναι δυνατόν να καταδικάζεις την εικόνα, αλλά να μην καταδικάζεις μία άλλη, χειρότερη βία, εκείνη που παραμένει κρυφή και που σήμερα ασκείται στα παιδιά αυτής της χώρας; Πώς είναι δυνατόν να ανεχόμαστε ακόμη την πρωτοφανή βία, που ξεπερνάει κάθε όριο και που ασκείται από κυβερνητικούς θώκους;