Στη Φύση, καθετί που συμβαίνει έχει επιπτώσεις, κάτι που είναι γνωστό ως «φαινόμενο της πεταλούδας». Επιπτώσεις όχι κατ’ ανάγκην συμμετρικές. Ο διπλασιασμός, π.χ., του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα υπερδιπλασιάζει τα προβλήματα για την κοινωνία. Συνειδητοποιώντας το, ορθώς ο κόσμος ανησυχεί για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Το «φαινόμενο της πεταλούδας» ισχύει και στις οικονομίες. Βιώνουμε μία κρίση που δεν είναι απλώς μια μεγάλη κρίση του καπιταλισμού. Είναι μια κρίση μετάβασης σε μια κοινωνία που δεν θα μοιάζει με τον φιλελεύθερο καπιταλισμό που ξέραμε, είναι μια κρίση μετάβασης σε μια άλλη διάταξη των παγκόσμιων δυνάμεων και σχέσεων. Ούτε καν το μέλλον μας - το μέλλον της Ελλάδας ως ευρωπαϊκής επαρχίας είναι εξασφαλισμένο.
Στις ΗΠΑ εκπέμπουν μια εν δυνάμει «καταστροφική» ουσία για την αμερικανική οικονομία: δολάρια. Ομως, εγώ επιδοκιμάζω, βεβαίως, τον λόγο για τον οποίο συνεχίζει να γίνεται αυτό καθώς η αμερικανική οικονομία εξακολουθεί να παραπαίει. Η κρίση του 2008 απαίτησε από την κυβέρνηση Ομπάμα να επιδείξει σοφία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Ευτυχώς, και η Fed ανταποκρίθηκε επαρκέστατα στην ανάγκη αυτή.
Φυσικά, έκαναν και λάθη. Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, τη στιγμή που οι περίφημοι ακλόνητοι πυλώνες της οικονομίας κατέρρεαν το 2008 γύρω τους; Απέφυγαν, ωστόσο, την καταστροφή σε μεγάλο βαθμό, χάρη στο κύμα των κρατικών κεφαλαίων που διέθεσαν. Εως τώρα συνεχίζουν και της παρέχονται τεράστιες δόσεις νομισματικών φαρμάκων. Αλλά το αστείο είναι ότι λόγω του τεράστιου δημοσιονομικού ελλείμματος, το «καθαρό χρέος» της χώρας διογκώνεται διαρκώς και επικίνδυνα, με συνέπεια οι ΗΠΑ να κινδυνεύουν να χάσουν τη φήμη τής οικονομικά ακέραιας χώρας.