Κάθε χρόνο και χειρότερα – κάθε χρόνο και πιο αποχαρακτηρισμένα, αντιμετωπίζεται η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων στην – κατά τα άλλα – Ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα. Αν αναρωτιέστε από που προκύπτει αυτό το συμπέρασμα, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στις ελληνικές πόλεις, τους οικισμούς και τις πλατείες. Οι Φάτνες τείνουν να εξαφανιστούν από τους δημόσιους χώρους. Ζήτημα αν θα συναντήσεις μία – δύο μπροστά σου, σε όσες μετακινήσεις κάνεις συνολικά στην εορταστική περίοδο. Και αν συναντήσεις Φάτνη, είναι αμφίβολο αν θα είναι κάποια φυσιολογική παράσταση της Γέννησης του Χριστού ή κάποιο μεταμοντέρνο έκτρωμα.
Κάποτε ως παιδάκια, ανυπομονούσαμε να κάνουμε χριστουγεννιάτικο περίπατο με τους γονείς στη στολισμένη πόλη, και να βγάλουμε φωτογραφίες σε μια όμορφη Φάτνη που πάντα κοσμούσε ένα κεντρικό σημείο. Η Φάτνη όχι μόνο ήταν κύριο σημείο αναφοράς των χριστουγεννιάτικων ημερών, αλλά ως στολισμός ξεπερνούσε σε δημοφιλία ακόμα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η θέα της Φάτνης λειτουργούσε ως βιωματικό μάθημα για τα παιδιά, που με μια προσλαμβάνουσα εικόνα έκλειναν στις ψυχούλες τους όλο το νόημα των Χριστουγέννων. Σε όλα σχεδόν τα νηπιαγωγεία γίνονταν θεατρικές παραστάσεις με τα παιδάκια να αναπαριστούν το γεγονός της Θείας Γέννησης.
