Ωστόσο ο Σύριζα δεν ψεύδεται. Θεωρεί την έξοδο από το ευρώ αναπόφευκτη. Και το σημαντικότερο, στοχεύει σε πολιτικές αλλαγές και όχι οικονομικές λύσεις της κρίσης. Για παράδειγμα μια έγκυρη (στα οικονομικά μάλιστα θέματα) φωνή του κόμματος, ο Γ. Δραγασάκης λέει σε συνέντευξη στο Βήμα, 13/5, τα ακόλουθα. «Δεν είμαστε σε στάδιο να συζητήσουμε για οικονομικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να λυθεί το πρόβλημα, αλλά σε φάση επαναξιολόγησης της κατάστασης», «η μάχη της οικονομίας θα κερδηθεί σε επίπεδο πολιτικών, θεσμικών και κοινωνικών διεργασιών», «για την υλοποίηση ενός προγράμματος εξόδου από την κρίση χρειάζεται να διαμορφωθούν οι απαραίτητες συνθήκες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο». Με άλλα λόγια λέει ότι δεν είναι προτεραιότητα του Σύριζα τα οικονομικά μέτρα αλλά οι πολιτικές, θεσμικές και κοινωνικές αλλαγές, απαραίτητες για να «συζητηθούν» οικονομικά μέτρα.
Επιπλέον θεωρεί το χρέος απαγορευτικό της όποιας οικονομικής ανάκαμψης: «θεωρούμε ότι αν σταματήσουμε την εξυπηρέτηση του χρέους, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ύφεση και να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν μπορούμε όμως ταυτόχρονα να πετύχουμε δύο στόχους. Αν το πρωτογενές πλεόνασμα το πληρώνουμε για τόκους, δεν θα μπορούμε να το επενδύουμε σε ό,τι δημιουργεί απασχόληση και ανάπτυξη».
Καθώς θεωρούν ότι ανάπτυξη και πληρωμή του χρέους δεν γίνονται «ταυτόχρονα», όταν ο Σύριζα αναλάβει διακυβέρνηση, θα κάνει τα εξής: «Πρώτη μας επιδίωξη είναι να γίνει μια πανευρωπαϊκή επαναρρύθμιση των θεμάτων... Η μία λύση λοιπόν είναι να πάμε τώρα σε μια συνολική διαπραγμάτευση των πάντων, που σημαίνει ότι τώρα πάμε για διαγραφή». Πανευρωπαϊκή επαναρρύθμιση και διαγραφή του χρέους «τώρα».
Η «πρώτη επιδίωξη» είναι αντικειμενικά ανέφικτη. Το αναγνωρίζει ο Δ.Γ. και προσθέτει: Αν αυτό δεν υλοποιηθεί, τότε ως μόνη λύση στην παρούσα φάση βλέπουμε αυτό που ορισμένοι ονομάζουν μορατόριουμ για το χρέος… Η δεύτερη λύση είναι να πούμε ότι δεν ανοίγουμε τώρα το θέμα της διαγραφής, αλλά ζητάμε μια περίοδο χάριτος… και εφόσον πετύχουμε ανάκαμψη, ανοίγουμε το θέμα του χρέους».
Εδώ είναι περιττό το ερώτημα, τι θα γίνει εάν στη «διμερή διαπραγμάτευση» για τη «δεύτερη λύση» οι εταίροι δεν συμφωνήσουν σε μορατόριουμ και μάλιστα τέτοιας διάρκειας… μέχρι να πετύχει η «ανάκαμψη». Περιττό γιατί ο Γ. Δ. προβλέπει και τη «δεύτερη λύση» εξίσου ανέφικτη: «Δεν μπορεί να είμαστε στο ευρώ χωρίς καμία βιομηχανία, χωρίς παραγωγική βάση… Στην ουσία βρισκόμαστε στο ευρώ τυπικά… Το διακύβευμα δεν είναι μέσα ή έξω από το ευρώ, αλλά η "επανένταξη" στο ευρώ με όρους ισοτιμίας και αξιοπρέπειας... Και αυτό αφορά όλη την Ευρώπη, η οποία πρέπει να αλλάξει». Άρα σε κάθε περίπτωση θα «αναγκαστούμε» να φύγουμε από το ευρώ, όπου άλλωστε είμαστε «τυπικά», εφόσον «χωρίς παραγωγική βάση», έτσι το «διακύβευμα» είναι η «επανένταξη», δηλαδή η διακοπή της ένταξης (!) και μάλιστα έως ότου αλλάξει «όλη η Ευρώπη».
Άρα δεν ψεύδεται. Τώρα, γιατί επαναλαμβάνει: «δεν είναι στόχος μας η έξοδος από το ευρώ»; Μα, επαναλαμβάνει «ό,τι θέλει ο λαός». Για τον ίδιο λόγο που υπόσχεται «να μη γίνουν οι 150.000 απολύσεις», «να μη μειωθούν οι μισθοί» κά. (Τσίπρας στη συνάντηση με τους κοινωνικούς φορείς). Σε απόγνωση από τη λιτότητα, την ανεργία και την ιλιγγιώδη κατηφόρα της οικονομίας, ο λαϊκός άνθρωπος είναι φανερά διατεθειμένος να ψηφίσει και το διάβολο ελπίζοντας να γλυτώσει, όπως δείχνουν τα ποσοστά του Καμμένου και της Χρυσής Αυγής. Ο Σύριζα έχει πιάσει αυτόν το σφυγμό αλλά γνωρίζει και τον ευρύτερο φόβο (οικονομικό και πολιτικό) που παράλληλα προκαλεί η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Δεν ψεύδεται όμως. Στο κάτω κάτω τα περί ευρώ τα επαναλαμβάνει εντός συμφραζομένων που ξεκάθαρα λένε ότι θα επιδιώξει όχι οικονομικά μέτρα αλλά πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, οι οποίες κάποτε (πολύ μετά την πτώχευση και τη δραχμή) θα οδηγήσουν σε «επανένταξη» της χώρας στο ευρώ, όταν θα έχει αλλάξει «όλη η Ευρώπη».
Άραγε κάνω λάθος που θεωρώ αναμφίβολο ότι συντριπτικό ποσοστό ψηφοφόρων του Σύριζα ταυτίζει την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ με ευρύτερη καταστροφή, οικονομική και πολιτική. Αν κάνω λάθος, καλά. Αν όμως δεν κάνω λάθος, πώς εξηγείται εκείνοι (και είναι πολλοί), που οπωσδήποτε καταλαβαίνουν τα συμφραζόμενα, να επιμένουν ότι «ο Σύριζα δεν επιδιώκει έξοδο από το ευρώ» και να τον ψηφίζουν γι’αυτό; Ή τέλος πάντων γιατί τον ψηφίζουν;
* Η Άννα Φραγκουδάκη είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Προηγούμενα άρθρα της Άννας Φραγκουδάκη
