Γράφει ο Δημήτριος Παληάτσος
Υποναύαρχος ε.α.
Η Ελλάδα ετοιμάζεται για άλλη μία φορά να διαλέξει ή την χρεοκοπία και την δραχμή ή το ευρώ και την πίεση, την ανεργία και την εξαθλίωση. Να ένα δίλημμα που τίθεται κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε να πάρουμε κάποια δόση δανεικών από τους «τοκογλύφους». Αυτό το δίλημμα – εκβιασμός έχει τεθεί 4 ή 5 φορές τα τρία τελευταία χρόνια στην Ελληνική Κυβέρνηση και κατ’ επέκταση στον Ελληνικό Λαό. Αυτή η «πραγματικότητα» μας έχει αποπροσανατολίσει και ασχολούμεθα με τον εκβιασμό και όχι με τα πραγματικά προβλήματα και αίτια της σημερινής Ελληνικής πραγματικότητας. Έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο, ο οποίος καταστρέφει την λογική μας σκέψη, αποπροσανατολίζει τις ηγεσίες μακριά από τις λύσεις, αυξάνει την λαϊκή οργή και προετοιμάζει την έκρηξη.
Τα χρηματικά αποθεματικά της Ελλάδας εξανεμίστηκαν από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις της. Το 1974 παρέλαβαν την Χώρα σε ανάπτυξη και οικονομικά ανεξάρτητη από την μισητή και προδοτική χούντα. Μέσα σε 6 χρόνια η Νέα Δημοκρατία ανέστρεψε την οικονομική πορεία και άρχισε το «σπορ» του δανεισμού για την ανάπτυξη, η οποία δεν πέτυχε. Ο δανεισμός όλο και αυξανόταν.
Από το 1981 ο λαοπρόβλητος Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ άρχισαν μια φρενήρη κούρσα δανεισμού, την οποία συνέχισε ο Κ. Σημίτης.
Η Ν. Δημοκρατία με τον Κ. Καραμανλή συνέχισε τον μεγάλο δανεισμό μεταθέτοντας τα οικονομικά προβλήματα της Χώρας στο μέλλον.
Την χαριστική βολή βέβαια την έδωσε ο Γ.Α.Παπανδρέου εισάγοντας ην Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ. με μία αμφιλεγόμενη διαδικασία και σκοπό.
Δύο μικρά διαλείμματα νοικοκυρέματος με την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη και αργότερα επί ΠΑΣΟΚ με τον Αλ. Παπαδόπουλο σαν Υπουργό Οικονομικών δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον οικονομικό κατήφορο. Με τις επιδοτήσεις μέσω αισχρών και διεφθαρμένων συνεταιρισμών αδρανοποιήθηκε ο γεωργικός τομέας και η κτηνοτροφία. Η παραγωγή και η Βιομηχανία μειώθηκαν επικίνδυνα. Το χρέος της Ελλάδος ανέβαινε χρόνο με τον χρόνο και το ετήσιο έλλειμμα συνεχώς αυξανόταν. Το αποτέλεσμα είναι ότι έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το χρέος έγινε μη διαχειρίσιμο το 2009. Η Ελληνική ηγεσία πώς το αντιμετώπισε; Πώς το διαχειρίζεται;
Ένας αντικειμενικός, ικανός και κατηρτισμένος ηγέτης θα άρχιζε να κόβει μη αναπτυξιακές δαπάνες και σπατάλες, θα έλεγχε την φοροδιαφυγή και φοροκλοπή, θα σκλήραινε την φορολογική νομοθεσία, θα καταργούσε άχρηστους οργανισμούς και υπηρεσίες και θα διευκόλυνε τις επενδύσεις καταργώντας την γραφειοκρατία όπως όλα τα γειτονικά της Ελλάδος κράτη. Επιπρόσθετα θα διαπραγματευόταν με σκοπό να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για να ξεκινήσει η ανάπτυξη.
Ο κακός, ανίδεος και φοβικός ηγέτης που θέλει να έχει άμεσα αποτελέσματα εισπράξεων χρησιμοποιώντας μια κομματική και ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή καταφεύγει στην εύκολη λύση της φορολογίας μισθωτών και συνταξιούχων, στην άμεση αύξηση έμμεσων φόρων, στην εξαφάνιση της ρευστότητας και της αγοραστικής αξίας της Ελληνικής μεσαίας τάξης με αποτέλεσμα να τροφοδοτηθεί το τέρας της ύφεσης. Εκτός αυτών δεν κάνει τίποτα να μειώσει σπατάλες και υπερβολικές παροχές σε ημετέρους κομματικούς και σπάταλους οργανισμούς.
Οι δανειστές, πιστωτικά ιδρύματα και ιδιώτες, εξωτερικού και εσωτερικού έδωσαν και δίνουν χρήματα να λειτουργήσει το κράτος και επιθυμούν να τα πάρουν πίσω με επικερδείς τόκους. Από την στιγμή που το Ελληνικό κράτος επίσημα ζήτησε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αυτομάτως δήλωσε αδυναμία πληρωμών και μπήκε υπό κηδεμονία όλη η οικονομική υπόστασή του. Η Ελληνική κυβέρνηση προσήλθε αυθορμήτως δηλώνοντας πλήρη υποταγή στις οικονομικές απαιτήσεις της τρόικας χωρίς καμία σοβαρή διεκδίκηση ή απαίτηση. Οι δανειστές βέβαια ασκώντας επιτροπεία και έλεγχο γρήγορα έμαθαν τις Ελληνικές απατεωνιές και πιέζουν για σοβαρό νοικοκύρεμα δίνοντας προθεσμίες. Η Ελληνική κυβέρνηση βέβαια, ανίκανη όπως είναι, παρέβηκε όλες τις προθεσμίες με αδράνεια και απραξία. Η αδράνεια για νοικοκύρεμα και η ανάγκη να έρχονται οι δόσεις των δανεικών, έστρεψαν πάλι και τις δύο πρόσφατες Κυβερνήσεις στην εύκολη και άμεση είσπραξη εσόδων από την φορολογία μισθωτών και συνταξιούχων.
Αναμένεται ήδη τον τρίτο χρόνο υφέσεως, που διανύει η Ελλάδα, να εφαρμοστεί η 6η μείωση μισθών και συντάξεων, δώρων και επιδομάτων καταστρέφοντας την αγορά με αδυναμία πληρωμών και το κυριότερο αυξάνοντας την λαϊκή οργή των συνεχώς πτωχοποιούμενων αστών και μικροαστών. Η ανάπτυξη περιμένει ακόμη να χρηματοδοτηθεί και να ξεκινήσει. Σαν εχθροί των πτωχοποιούμενων και εξαθλιωμένων λαϊκών ομάδων προβάλλονται οι δανειστές και άλλοι «κακοί» ηγέτες, αντί να στοχοποιούνται και να αντικαθίστανται οι αδρανείς και αδαείς Ελληνικές ηγεσίες και οι κομματικοί στρατοί τους. Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τρία χρόνια μνημονίου η χώρα δεν έχει καταφέρει να έχει ετήσια έσοδα περισσότερα από τα έξοδά της.
Οι Ελληνικές Τράπεζες, με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδος, καταγράφουν ανελλιπώς κάθε χρόνο κέρδη στους ισολογισμούς τους, καταπίνουν το μεγαλύτερο μέρος των δόσεων που έρχονται μέσω των μνημονίων και μειώνουν τις χορηγούμενες πιστώσεις προς τις επιχειρήσεις, ιδίως τις μικρές, αναγκάζοντάς τες να κλείσουν λόγω χρεών. Η τράπεζα της Ελλάδος ακολουθούσα νόμο του Κ. Σημίτη κάνει το PSI, το λεγόμενο κούρεμα, όλων των ασφαλιστικών ταμειακών αποθεματικών και πτωχαίνει όλους τους ασφαλισμένους δύο γενεών.
Οι εργοδότες είναι οι πρώτοι που κλαίνε υπέρ των εργαζομένων, αλλά και οι πρώτοι που απολύουν ακριβούς εργαζόμενους , οι πρώτοι που κάνουν την ανασφάλιστη εργασία κανόνα της Ελληνικής ζωής. Είναι οι έμποροι που παρακρατούν το ΦΠΑ , οι σουπερμαρκετάδες, που κρατούν ακριβές τιμές σε είδη πρώτης ανάγκης, οι γιατροί, οι δικηγόροι, κ.λ.π. που εμπορεύονται την ανάγκη. Όλοι να εκμεταλλευτούν τον λαό, όλοι να κλέψουν τα λιγοστά ιμάτιά του. Βέβαια όλοι, μα όλοι κλαίνε, θρηνούν και καταδικάζουν τους κακούς δανειστές και την κακιά κυβέρνηση.
Ο Έλληνας πολίτης αγνοούσε τον κίνδυνο της χρεωκοπίας όλες αυτές τις δεκαετίες που ζούσαμε με δανεικά γιατί οι πολιτικοί ηγέτες του τα παρουσίαζαν όλα ρόδινα και απλά. Του χάιδευαν τα αυτιά με παροχές από δανεικά για να πάρουν την ψήφο. Η κάθε οικογένεια απόκτησε στόχο και ιδανικό μία ασφαλή θέση στο δημόσιο με ένα μισθό. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν προτίμησε καν τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ και μπήκε στο δημόσιο από την πλαϊνή πόρτα, (π.χ. μέσω οργανισμών και δημοτικών Επιχειρήσεων). Έτσι με την ακούσια συμμετοχή του λαού κατασπαταλήθηκαν οι Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τα ποσά των δανεισμών χωρίς να διαμαρτυρηθεί σχεδόν κανείς. Όταν έφτασε η ώρα των επώδυνων πληρωμών οι ανίκανοι ηγέτες απενεχοποιήθηκαν με την γνωστή φράση, «μαζί τα φάγαμε». Το αποτέλεσμα είναι οι μεγάλες μάζες να στοχοποιούν τους κακούς δανειστές και μόνο 2,3 πολιτικούς ( π.χ. Γ.Α.Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) και όχι όλους, όσους δανείστηκαν, όλους όσοι διόρισαν, όλους όσοι έδωσαν ψεύτικες επιδοτήσεις.
Ο χρεοκοπημένος Έλληνας αντί να παροπλίσει και να τιμωρήσει τον παλαιοκομματικό συρφετό, τον επιβράβευσε με νέα εντολή διακυβέρνησης.
Παράδοξο και παράλογο
Όλοι οι παραπάνω, (πολιτικοί ηγέτες, δανειστές, επιχειρηματίες, τράπεζες, πιστοί ψηφοφόροι), συμμετέχουν σε ένα φαύλο κύκλο υπαιτιότητας, ατιμωρησίας, παραλογισμού, φόβου και οργής, ο οποίος έχει καθηλώσει την Ελλάδα σε μία απραξία και σε μια εξάρτηση από τις δόσεις των μνημονίων.
Ο χρόνος πού περνάει με απραξία ανάπτυξης και οργή κατά πολιτικών και ευπόρων Ελλήνων προετοιμάζει τις προϋποθέσεις για μια ανεξέλεγκτη έκρηξη κατά πάντων. Ο χρόνος και ο τόπος είναι μη προβλέψιμοι και τα θύματα, κατά κανόνα, θα είναι άτυχοι άνθρωποι και περιουσίες που θα βρεθούν στο διάβα του όχλου. Παρόμοιες εκρήξεις των εξαθλιωμένων ή των αδικημένων είδαμε και πριν μια δεκαετία περίπου στο Los Angeles, πιο πρόσφατα στο Παρίσι. Οι φασαρίες της Αθήνας, που είχαμε τα θύματα της Marfin egnatia bank πριν μερικά χρόνια ξεκίνησαν από τους γνωστούς κουκουλοφόρους και είχαν περιορισμένη συμμετοχή μικρών ομάδων. Εάν η συμμετοχή μεγαλώσει με τους εξαθλιωμένους εργάτες, τους πτωχευμένους μικροαστούς και τους οργισμένους δημόσιους υπαλλήλους η έκρηξη θα είναι πολλαπλάσια καταστροφική.
Η ματαίωση μιας τέτοιου μεγέθους επερχόμενης καταστροφικής λαϊκής αντίδρασης μπορεί να γίνει από μία συνισταμένη εξελίξεων και ενεργειών, μερικές εκ των οποίων είναι οι ακόλουθες:
Α. Άμεση έναρξη των νομικών διαδικασιών για καταλογισμό ευθυνών σε όσους συνέπραξαν στην χρεοκοπία της χώρας από αξιόπιστους δικαστικούς λειτουργούς (π.χ. περισσότερους οικονομικούς εισαγγελείς).
Β. Άμεση αλλαγή του οικονομικού νομικού πλαισίου προς το αυστηρότερο και αμεσότερο για να μπορούν να εισπράττονται τα πρόστιμα και να αποτρέπονται νέες κλοπές εις βάρος του Δημοσίου
Γ. Άμεση μείωση μισθού σε όλους τους αιρετούς άρχοντες της Χώρας, ( Πρόεδρος Δημοκρατίας, Κυβέρνηση, Βουλευτές, Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι, κλπ), στο επίπεδο του βασικού μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη.
Δ. Με συντακτική πράξη, άμεση μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 100 ή 150 και κατάργηση όλων των προνομίων και έξτρα αποδοχών. Αντίστοιχη μείωση του αριθμού των υπαλλήλων της Βουλής , οι οποίοι είναι συγγενείς ή συνεργάτες Πολιτικών.
Ε. Άμεση αντικειμενική αξιολόγηση των δημοσίων λειτουργών με στόχους και δυνατότητα άμεσης απόλυσης των επίορκων.
Όλες οι παραπάνω, αλλά και άλλες, περιορισμοί αν ισχύσουν όσο η Χώρα είναι σε μνημόνιο και διατηρεί μειωμένες συντάξεις, μισθούς και ανεργία άνω του 10% , είναι βέβαιον ότι θα φέρουν γρήγορα την ανάπτυξη και την οργάνωση στο Ελληνικό κράτος και θα ικανοποιήσουν τα αισθήματα δικαιοσύνης, αξιοκρατίας, ισονομίας και ισοπολιτείας του Έλληνα πολίτη. Θα τον πείσουν ότι όλοι μαζί συμπάσχουμε για να περάσουμε σε ανάπτυξη και ότι δεν θα μείνουν ατιμώρητοι και πάμπλουτοι οι βλάψαντες το δημόσιο συμφέρον
