Αίγυπτος: Έγινε επανάσταση ή αλλαγή "φρουράς";

Τα όσα προσφάτως έγιναν στην Αίγυπτο, εν μέρει στην Τουρκία και γίνονται (αφανώς) στη Λιβύη και στην Τυνησία, έδωσαν λαβή σε κάποιους σχολιαστές να αναφερθούν σε κατάπτωση της πολιτικής των ΗΠΑ και τις πίστης του Λευκού Οίκου περί εκδημοκρατισμού των αραβικών – ισλαμικών κρατών!!!

Ή οι σχολιαστές – αρθρογράφοι στερούνται λογικής ή διαθέτουν υπέρμετρο χιούμορ, αφού είναι σαφές πως οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για τον εκδημοκρατισμό των ισλαμικών κρατών. Κι αυτό επειδή όπου δεν υπάρχει δημοκρατία, υπάρχουν λίγοι που κυβερνούν και ως εκ τούτου είναι πολύ εύκολο να προσεγγισθούν και να «πεισθούν» να λειτουργήσουν υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων, έχοντας –επιπλέον- και την στήριξη των ΗΠΑ. Εάν και όποτε συμβαίνουν αλλαγές στα κυβερνητικά σχήματα, αυτές συμβαίνουν για λόγους «βιτρίνας», για λόγους δηλαδή που σκοπό έχουν να παραπλανήσουν τους λαούς και να τους προσφέρουν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας.

Μπορεί στην Αίγυπτο ο ισλαμιστής Πρόεδρος Μόρσι να αποτελεί παρελθόν, μπορεί αυτή τη στιγμή να διερευνάται ο ρόλος των «αδελφών μουσουλμάνων» στα αίσχη και στα εγκλήματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μόρσι, αλλά κανείς –και επαναλαμβάνω κανείς- δεν μπορεί να σκιαγραφήσει το πολίτευμα που θα υπάρξει την επόμενη ημέρα στην Αίγυπτο και το κατά πόσο αυτό θα εναντιώνεται στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και –φυσικά- στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή.

Επειδή η μέχρι τώρα εμπειρία μας έχει διδάξει πως στις περισσότερες των περιπτώσεων οι «ηγέτες» είναι παρελκόμενα πολιτικών και συμφερόντων, πως είναι αγόμενοι και φερόμενοι και εξ ολοκλήρου εξαρτώμενοι από εκείνους που τους τοποθετούν στις θέσεις εξουσίας, ίσως θα έπρεπε να κρατήσουμε «μικρό καλάθι» για την επόμενη ημέρα της Αιγύπτου και στο κατά πόσο η Αίγυπτος και η νέα της κυβέρνηση (και ό,ποιο κυβερνητικό σχήμα προκύψει μέσα από τις εκλογές που θα γίνουν) θα εργαστεί προς μία ξεκάθαρη κατεύθυνση εξυπηρέτησης των προβλημάτων της χώρας ή θα «προσαρμοστεί» στις ανάγκες ενός ψευδεπίγραφου ρόλου ισχυρής δύναμης στην περιοχή της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Ενδέχεται, μάλιστα, η πτώση των «αδελφών μουσουλμάνων» να πυροδοτήσει στην Αίγυπτο έναν εμφύλιο, ο οποίος θα ήταν –ομολογουμένως- πολύ βολικός σε εκείνους που στηρίζουν τα συμφέροντά τους στο «διαίρει και βασίλευε».

• Ποια θα είναι η Αίγυπτος της επόμενης ημέρας, λοιπόν;
• Πόσο μπορεί να επηρεάσει ο Λευκός Οίκος τα όσα σήμερα συμβαίνουν στο Κάιρο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου;
• Πόσο επιρροή μπορεί να δεχτούν οι στρατιωτικοί που ανέλαβαν να διατηρήσουν την «τάξη και την ασφάλεια» στην χώρα;
• Ποιες θα είναι οι πρώτες συμφωνίες της νέας κυβέρνησης της Αιγύπτου;

Αυτά είναι μερικά, μόνο, από τα ερωτήματα που περιμένουμε να απαντηθούν, χωρίς όμως να παραβλέψουμε την σοβαρή πιθανότητα να έχει επιλεγεί η δημιουργία μίας παρατεινόμενης «ακυβερνησίας», μίας κατάστασης γενικευμένου χάους, όπου –όπως είναι γνωστό- «χορεύουν οι γάτες» ενώ την ίδια στιγμή έχουν φρικτό τέλος τα… «ποντίκια», δηλαδή κερδίζουν οι ισχυροί...

Κρατώντας ένα –μικρό αλλά σημαντικό για εμάς- στοιχείο, αυτό της οργάνωσης που υπήρξε σε αυτή την «λαϊκή επανάσταση», στοιχείο που παρατηρήθηκε σε φωτισμούς με μηνύματα κατά του καθεστώτος Μόρσι, επιμένουμε στην περίπτωση της προωθημένης επανάστασης, στην λογική του «βάζω κάποιον άλλο να κάνει την βρωμοδουλειά, για να μην φανώ ο ίδιος»… Και εάν δεν ήταν οι ΗΠΑ πίσω από την οργάνωση των Αιγυπτίων διαδηλωτών, τότε οι «προβολείς» θα πρέπει να πέσουν στην γείτονα χώρα με το όνομα Ισραήλ, που ενδεχομένως έχει αρχίσει να σκέφτεται πολύ σοβαρά μία σειρά χτυπημάτων κατά της «αραβικής επανάστασης» (όπου αυτή συνετελέσθη), προκειμένου να αποδυναμώσει τον μεγάλο αντίπαλο, δηλαδή το Ιράν, πριν την τελική επίθεση εναντίον του.

Αναμένοντας τις εξελίξεις, αρκούμαστε να σημειώνουμε τις παρεμβάσεις που θα μπορέσουν να υλοποιηθούν εκ μέρους της Μόσχας. Εάν αυτές δεν συμβούν, τότε θα είμαστε βέβαιοι πως για μία ακόμη φορά γίναμε μάρτυρες μίας τηλεοπτικής επανάστασης και νίκης ενός λαού, πριν τις σπουδαίες επικείμενες εξελίξεις τόσο στην Συρία όσο –κυρίως- στο Ιράν.

Γεωργίου Μιχαήλ

ΥΓ: "Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις" κι ενώ ακόμη γραφόταν οι τελευταίες γραμμές αυτού του σχολίου, μαθαίνουμε πως ο νέος πρόεδρος της Αιγύπτου κάλεσε τους "αδελφούς μουσουλμάνους" να συμβάλλουν στην οικοδόμηση του Έθνους"... Τελικά, μάλλον επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μας και γίναμε μάρτυρες σε μία "αλλαγή βιτρίνας" της Αιγύπτου, παρά σε... επανάσταση. Φυσικά, όλοι μας γνωρίζουμε τον πραγματικό  "ιδιοκτήτη" αυτής της "βιτρίνας"...

Κάλεσμα από το νέο πρόεδρο της Αιγύπτου

Ο νέος αρχηγός του κράτους στην Αίγυπτο δήλωσε σήμερα ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί μέρος του λαού της χώρας και είναι ευπρόσδεκτη να συμβάλει στην «οικοδόμηση του έθνους», μία ημέρα μετά την ανατροπή του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι από το στρατό, γράφει σήμερα στον ιστότοπό της η κρατική εφημερίδα αλ Αχράμ.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, ο πρόεδρος Αντλί Μανσούρ έκανε την δήλωση αυτή προς δημοσιογράφους μετά την ορκωμοσία του στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στο Κάιρο. Ο Μανσούρ ορκίστηκε σήμερα το πρωί προσωρινός πρόεδρος της χώρας.
«Η οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αποτελεί μέρος του λαού και είναι προσκεκλημένη να συμμετέχει στην οικοδόμηση του έθνους καθώς ουδείς πρόκειται να αποκλειστεί, κι αν απαντήσει στην πρόσκληση θα είναι ευπρόσδεκτη», ανέφερε ο Μανσούρ.
Στο μεταξύ, η κύρια συμμαχία φιλελεύθερων και αριστερών κομμάτων της Αιγύπτου, το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας, ανακοίνωσε ότι αντιτίθεται στον αποκλεισμό των ισλαμιστικών κομμάτων από την πολιτική ζωή, έπειτα από τη σύλληψη ηγετών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και την αναστολή λειτουργίας μέσων ενημέρωσης των ισλαμιστών.
«Επιβεβαιώσαμε την ισχυρή μας πεποίθηση ότι είναι δικαίωμα όλων των πολιτικών οργανώσεων να εκφράζουν τις απόψεις τους ελεύθερα και να σχηματίζουν τα δικά τους πολιτικά κόμματα», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Μέτωπο. «Απορρίπτουμε πλήρως τον αποκλεισμό οποιουδήποτε κόμματος, ιδίως των ισλαμικών πολιτικών οργανώσεων», πρόσθεσε η ίδια οργάνωση.
«Αυτό του οποίου γίνεται μάρτυρας η Αίγυπτος σήμερα δεν είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα καθ' οιονδήποτε τρόπο. Ήταν μια απαραίτητη απόφαση που έλαβε η ηγεσία των ένοπλων δυνάμεων για να προστατεύσει την δημοκρατία, να προασπίσει την ενότητα και την ακεραιότητα της χώρας, να αποκαταστήσει την σταθερότητα», πρόσθεσε.