Στην Ελλάδα, η έννοια της λέξης “δημοκρατία” είναι ιδιαίτερης ελαστικότητας και προσδιορίζεται αναλόγως των εκάστοτε κυβερνώντων. Έτσι, νόμιμο και δημοκρατικό προσδιορίζεται εκείνο -και μόνο εκείνο- που αντιλαμβάνεται και επιβάλει ο εκάστοτε πρωθυπουργός μέσω ενός απολύτως ελεγχόμενου από τον ίδιο κοινοβουλίου επιβάλει την αρχή του ενός ανδρός και διαγράφει την ίδια την δημοκρατία.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις, για να μπορέσουν να κινηθούν μέσα σε νόμιμα (αλλά και δημοκρατικά;) πλαίσια, δημιουργούν βολικούς νόμους, οι οποίοι παραβιάζουν τόσο το Σύνταγμα όσο και τα όσα με σαφήνεια ορίζει η “Δημοκρατία” (υπάρχουν ήδη ομολογίες υπουργών και άλλων κυβερνητικών στελεχών που ομολόγησαν ότι οι κυβερνήσεις ενίοτε παραβιάζουν το Σύνταγμα) κι έτσι νομιμοποιείται το μη νόμιμο και εκδημοκρατίζεται το μη δημοκρατικό.
Η απορίες αλλά και τα ουσιαστικά προβλήματα που δημιουργεί αυτή η ελαστικότητα της δημοκρατίας αλά καρτ, είναι οι βασικές αιτίες της αποτυχίας του παρόντος πολιτικού συστήματος, το οποίο λειτουργεί χωρίς έλεγχο (δεν υπάρχει Συνταγματικό δικαστήριο), με αποτέλεσμα να παραβιάζει κάθε έννοια δημοκρατίας, αφού προηγουμένως το ίδιο το πολιτικό – κυβερνητικό σύστημα εξασφαλίσει την δική του ατιμωρησία (βλ. νόμος περί ευθύνης υπουργών και όχι μόνο, αφού ενίοτε εξασφαλίζεται και η ατιμωρησία “εργαλείων” π.χ. ΤΑΙΠΕΔ).
Συμπέρασμα; Σήμερα (αλλά και χθες) στην Ελλάδα δεν έχουμε δημοκρατία. Ολιγαρχία μίας ομάδας πολιτικών ομάδων και πολιτικών οικογενειών έχουμε, αλλά δημοκρατία δεν έχουμε. Ψευδοκρατορία μίας εγκληματικής οργάνωσης που δρα με την μορφή πολιτικών προσωπείων έχουμε, αλλά δημοκρατία δεν έχουμε. Κλεπτοκρατία των ισχυρών και των κλειστών ομόκεντρων κύκλων που δημιουργούνται έχουμε, αλλά δημοκρατία δεν έχουμε.
Λίαν προσφάτως βιώσαμε και την φτιασιδωμένη από τα ΜΜΕ* και δημιουργημένη από το ίδιο το πολιτικό σύστημα «δημοκρατία» των άκρων, που μοναδικό σκοπό είχε να αναδείξει τα «(κατά)σκευάσματα» για να εμφανίσει ως καλύτερη λύση, τον «κορμό» της πολιτικής σκηνής, διαγράφοντας όχι μόνο τα αίτια αλλά και την στόχευση των «άκρων».
Τελικά, στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλά, αλλά το μόνο που σίγουρα δεν έχουμε είναι η δημοκρατία. Και αυτό, δυστυχώς, δεν είναι ευθύνη εκείνων που λειτουργώντας με βάση τα προσωπικά τους ιδιοτελή συμφέροντα κατέστρεψαν την χώρα. Η ευθύνη απουσίας της δημοκρατίας είναι ευθύνη των πολιτών, οι οποίοι ως άλλοι ιθαγενείς αρκέστηκαν σε χάντρες και καθρεφτάκια και εγκατέλειψαν την ίδια την δημοκρατία. Δυστυχώς, η επαναφορά της δημοκρατίας και όλων των αυτονόητων, θέλει αγώνες μεγάλους, γιατί το “τέρας” (πολιτικό σύστημα) δεν πρόκειται να εγκαταλείψει εύκολα το “θύμα” (όλους εμάς δηλαδή) που το θρέφει…
Κι επειδή, οι έλληνες δεν φαίνονται διατεθειμένοι να παλέψουν για τα δικαιώματά τους, η επόμενη ημέρα θα είναι πολύ χειρότερη από τη σημερινή, εκτός εάν συμβεί κάποιο τοπικό ή παγκόσμιο γεγονός που θα αλλάξει οριστικά τον πολιτικό, τον οικονομικό και τον γεωπολιτικό χάρτη… Όσοι ευελπιστούν ήδη σε μία τέτοια εξέλιξη, θα πρέπει να γνωρίζουν πως η εμφάνιση ενός τέτοιου γεγονότος θα επιφέρει πολλά περισσότερα δεινά, ενώ είναι άγνωστο το τι ακριβώς θα επιφέρει η λήξη μίας τέτοιας εξέλιξης.
Αν θελήσουμε να τοποθετηθούμε με λίγα και απλά λόγια στα όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν, θα λέγαμε πως σήμερα βρισκόμαστε στα χέρια και τις διαθέσεις ενός άγριου θηρίου, ενώ στην καλύτερη περίπτωση μόνο μία άγνωστη εξέλιξη έχει την δυνατότητα να καταστρέψει το θηρίο…
Βαδίζοντας (στην καλύτερη περίπτωση) προς το άγνωστο, η μόνη μας ελπίδα είναι ο ίδιος ο… Θεός!
Παναγιωτίδης Μάρκος
* Παλιότερα οι Έλληνες σκουπιζόντουσαν στην τουαλέτα με εφημερίδα. Λαϊκή σοφία που στις ημέρες μας χάθηκε, αφού αποδείχθηκε πως οι (όχι και τόσο παλιοί) πρόγονοί μας ήξεραν πολύ καλά την στόχευση της «σοφίας» των δημοσιογράφων… Ας σημειωθεί πως ο όρος «πολιτικό ρεπορτάζ» είναι εργαλείο της συγκεκαλυμμένης κυβερνο-προπαγάνδας…
Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2hizJdeOT
