Με φόντο την εκδικητική και ανάλγητη άρνηση στο δίκαιο αίτημα του απεργού πείνας Ν. Ρωμανού, διαδηλώσεις οργανώνονται αύριο, Σάββατο 6 Δεκέμβρη, με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης που πυροδότησε η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου - Η δημοσίευση θα ανανεώνεται περιοδικά
• Εξαπλώνονται οι κινήσεις αλληλεγγύης στο Ρωμανό, σε ολόκληρη τη χώρα (συνεχής ενημέρωση)
• 26η ημέρα απεργίας πείνας: Λιποθυμικό επεισόδιο είχε χθες ο Ν. Ρωμανός (ενημέρωση)
6 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, η νεολαία βγαίνει ξανά στο δρόμο: Για την ανεργία, την επισφάλεια, την απαξίωση του σχολείου, την υποχρηματοδότηση ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις διαγραφές φοιτητών, τον αυταρχισμό που διογκώνεται, την κρατική αναλγησία απέναντι στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό. 6 χρόνια πριν, στις 6 Δεκέμβρη του 2008, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 χρονών, από τον ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα. Η δολοφονία του Αλέξανδρου έδωσε το έναυσμα για...
μα πρωτοφανή νεανική εξέγερση που άνοιξε δρόμους κι έθεσε πολιτικά ερωτήματα που περιμένουν ακόμα την απάντηση τους.
Στη μνήμη του Αλέξανδρου και του νεανικού ξεσπάσματος αλλά και για όλα όσα εμποδίζουν τη νεολαία να ανασάνει, οργανώνονται κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, το Σάββατο 6/12:
Aθήνα:
- Στις 12 μ. στα Προπύλαια καλούν συγκέντρωση μαθητικές πρωτοβουλίες και φοιτητικοί σύλλογοι.
- Στη 1 το μεσημέρι την ώρα που οργανώνεται η συγκέντρωση στα Προπύλαια, θα ισχύει ακόμα ηαπαγόρευση συναθροίσεων με πρόσχημα την επίσκεψη Νταβούτογλου. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ καλεί τις νέες και τους νέους στις κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. «Να αψηφήσουμε συλλογικά τις – χουντικής εμπνεύσεως – απαγορεύσεις, να δείξουμε τη δύναμη που έχει η ζωή απέναντι στο θάνατο κι όσους παίζουν με αυτόν για να μας κάνουν να σωπάσουμε. Δεν θα σωπάσουμε, δεν θα μείνουμε χωρίς φωνή!» αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση όπου επισημαίνεται ότι «ο αγώνας του Ρωμανού πρέπει να νικήσει, γιατί η γενιά μας δεν αντέχει άλλον ένα νεκρό».
Και ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει στην πορεία και καλεί στην Αθήνα στη 1:00μμ στα Προπύλαια. «Οι μαζικές και ειρηνικές κινητοποιήσεις του λαού μας θα σπάσουν το κλίμα φόβου και απαγορεύσεων που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση» αναφέρει στο κάλεσμά του.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί επίσης στη 1:00 στα Προπύλαια Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η φλόγα της εξέγερσης είναι παντοτινή
-Στις 6 το απόγευμα, στα Προπύλαια, η Αντιεξουσιαστική Κινηση και άλλες συλλογικότητες καλούν σε νέα συγκέντρωση.
Θεσσαλονίκη:
12 η ώρα το μεσημέρι στην Καμάρα η διαδήλωση συμπαράστασης στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό και το νόμιμό δικαίωμά του στη μόρφωση καθώς και στη μνήμη του δολοφονημένου το 2008, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (διαβάστε το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, ενώ καλεί και η Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη). Στη συγκέντρωση καλεί και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.
Πάτρα:
Κάλεσμα για συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου στο Παράρτημα απ' όπου θα πραγματοποιηθεί πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας, «καλούμε τις νέες και τους νέους στις αυριανές κινητοποιήσεις στην Πάτρα, και σε όλη την Ελλάδα, για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, να αψηφήσουμε συλλογικά τις – χουντικής εμπνεύσεως – απαγορεύσεις, να δείξουμε τη δύναμη που έχει η ζωή απέναντι στο θάνατο κι όσους παίζουν με αυτόν για να μας κάνουν να σωπάσουμε. Δεν θα σωπάσουμε, δεν θα μείνουμε χωρίς φωνή!».
Λάρισα:
Πορεία για τις 6 Δεκέμβρη και στις 6.30μμ. στην πλατεία Ταχυδρομείου - Καλεί και ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας.
Tρίκαλα:
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Ν. Ρωμανό, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου στις 12.00 μ.μ. Kαλεί και το Στέκι Rossonero, αναφέροντας: «Φτώχεια, ανεργία, καταστολή, γενικευμένη κατάθλιψη ορίζουν την καθημερινότητά μας, ώστε ο πλούτος να απολαμβάνει Απομένει να εκπαιδευτούμε, ότι ως σκλάβοι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, ότι η ζωή μας υπόκειται πλήρως στις επιθυμίες του περισσότερα κέρδη και απόλυτη εξουσία. καθεστώτος και στους μηχανισμούς του.»
Το χρονικό της εξέγερσης στο αφιέρωμα του left.gr το 2012:
Το χρονικό μιας δολοφονίας...
Το 2008, πριν τη λήξη του, σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από αστυνομικούς. Στα Εξάρχεια. Στην αρχή ήταν εξοστρακισμός, μετά ήταν σχεδόν "άμυνα", στο τέλος είπαν αυτό που ξέραμε όλοι: ήταν δολοφονία. Εκείνο το βράδυ μια παρέα μαθητών ήταν στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, πέρασε περιπολικό, τα παιδιά αντέδρασαν, το περιπολικό γυρίζει πίσω, δύο αστυνομικοί πεζοί κατευθύνονται προς τα παιδιά, ο ένας σηκώνει το χέρι του, σημαδεύει και βρίσκει στόχο. Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο αυτόπτης μάρτυρας συνάδελφός του, Σαραλιώτης γυρίζουν πίσω, μπαίνουν στο περιπολικό και απομακρύνονται. Ο Γρηγορόπουλος μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό. Είναι νεκρός.
Εκείνο το βράδυ ο τότε Υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης ενημερώνεται για τη δολοφονία του ανήλικου μαθητή στα... μπουζούκια. Την επομένη πηγαίνει γήπεδο.
... και το χρονικό μιας εξέγερσης
Εκείνο το βράδυ το νέο δεν έφτασε στον κόσμο από τα ΜΜΕ, παρά μόνο πολύ αργότερα. Το νέο μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα κι όσοι μπορούσαν έφτασαν στα Εξάρχεια. Ήταν ίσως από τις λίγες φορές που γίνονταν όλοι ένας άνθρωπος: κάθονταν παρέες-παρέες, γνωστοί ή άγνωστοι, σε παγκάκια, στο δρόμο, παντού και κλαίγανε, βρίζανε, μιλούσαν. Μια συγκλονιστική στιγμή, τρεις μικροί μαθητές, γύρω στα 15, κάθισαν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας κι ήταν έτοιμοι να φτιάξουν μολότωφ. Σταμάτησαν, όμως, κατέβασαν για λίγο τα κεφάλια τους και άρχισαν να κλαίνε...
Από τρία σημεία ξεκίνησε μια μεγάλη επιτόπια πορεία: Στέκι Μεταναστών, πλατεία και Χαριλάου Τρικούπη. "Νεκρός δεκαπεντάχρονος το μίσος μεγαλώνει". Στη μέση της πορεία, σπάνε τα μπλόκς με δακρυγόνα. Είναι η πρώτη φάση της καταστολής που θα ακολουθούσε. Γίνεται η κατάληψη της Νομικής, που μετατρέπεται σε κέντρο αγώνα. Ελάχιστοι κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο.
Από την Κυριακή και μετά οι δρόμοι ήταν πλημμυρισμένοι από κόσμο, όλων των ηλικιών. Οι μαθητές, όμως, περισσότερο απ'όλους έδιναν το στίγμα. "Εμάς σκοτώσατε ρε! Εμάς".
Η Αθήνα καιγόταν και δεν καιγόταν. Καίγονταν οι κάδοι της για να πάει πάνω το δακρυγόνο, καίγονταν τα οδοφράγματα στους δρόμους της, κάηκε το δέντρο στο Σύνταγμα. "Φέτος δεν έχει Χριστούγεννα. Έχουμε πένθος."
Τα ΜΜΕ μετέδιδαν πως καιγόταν η Νομική, η Εθνική Βιβλιοθήκη, ό,τι υπήρχε.
"Στις τράπεζες λεφτά, στη Νεολαία σφαίρες". Μέσα στην μάχη της Αθήνας και τόσων άλλων πόλεων, η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει "δώρο" στις τράπεζες 28δις ευρώ. Για μερικούς, ήταν η αρχή της σημερινής κρίσης. "Ας σπάνε τις τράπεζες, καλά τους κάνουν", έλεγε τότε ο κόσμος. Είχαμε νεκρό.
"Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες". Η Νομική ήταν κέντρο αγώνα. Στον πρώτο όροφο είχαν συνέλευση τα συνδικάτα, στον πέμπτο οι φοιτητές, στον τελευταίο οι μαθητές και όλοι που ήμασταν μέσα, ανεβοκατεβαίναμε για να μιλήσουμε σ'εκείνη την σπάνια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί. Τα βράδια πολλοί έμεναν μέσα. Υπήρχε παντού η αίσθηση ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Μόνο το ΚΚΕ και τα αστικά κόμματα δεν το πίστεψαν. "Στο σοσιαλισμό δε θα σπάσει ούτε βιτρίνα". Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αποστασιοποιήθηκε όσο περισσότερο μπορούσε, έριξε τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ που "χαϊδεύει τ'αφτιά των κουκουλοφόρων" και απομακρύνθηκε, αφού δεν κατάφερε να ελέγχξει" από τη εξέγερση που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά.
Ήταν τελικά εξέγερση;
Ναι, ήταν. Όχι επειδή γύρισε τον κόσμο ανάποδα, αυτό δεν το κατάφερε. Ούτε επειδή έφερε την παραίτηση δύο Υπουργών, του υπ.Παιδείας και του Παυλόπουλου, που ήταν υπ. Δημόσιας Τάξης.
Ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση επειδή τότε είχε για πρώτη φορά δοθεί η αίσθηση πως κάτι θα άλλαζε για πάντα. Επειδή, εκτός από αυτό, μια γενιά νέων ζυμώθηκε στην ιδέα αυτής ακριβώς της αλλαγής και ακόμα δεν έχει πάει σπίτι της. Επειδή μιλούσαμε, συζητούσαμε, διαφωνούσαμε, αλλά μάθαμε ότι στο δρόμο, απέναντι στην καταστολή, τη βία και το θάνατο, εμείς θα απλώναμε το χέρι μας να σηκώσουμε αυτόν που είχε πέσει κάτω και δε θ'αφήναμε κανέναν μόνο του. Γιατί τότε μάθαμε πόσο εύκολο είναι να πεθάνει κάποιος. "Το κράτος δολοφονεί".
Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο πληθυντικό γιατί ήμασταν όλοι εκεί, είτε μαθητές, είτε φοιτητές, είτε νέοι, είτε γονείς. Γιατί ακόμα κι αν δεν αλλάξαμε τον κόσμο, γίναμε ένα μαζί του. Ήμασταν άνθρωποι οργισμένοι, αποφασισμένοι. "Η λάμψη της εξέγερσης δε θα σβήσει ποτέ".
Από left
Το χρονικό μιας δολοφονίας...
Το 2008, πριν τη λήξη του, σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από αστυνομικούς. Στα Εξάρχεια. Στην αρχή ήταν εξοστρακισμός, μετά ήταν σχεδόν "άμυνα", στο τέλος είπαν αυτό που ξέραμε όλοι: ήταν δολοφονία. Εκείνο το βράδυ μια παρέα μαθητών ήταν στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, πέρασε περιπολικό, τα παιδιά αντέδρασαν, το περιπολικό γυρίζει πίσω, δύο αστυνομικοί πεζοί κατευθύνονται προς τα παιδιά, ο ένας σηκώνει το χέρι του, σημαδεύει και βρίσκει στόχο. Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο αυτόπτης μάρτυρας συνάδελφός του, Σαραλιώτης γυρίζουν πίσω, μπαίνουν στο περιπολικό και απομακρύνονται. Ο Γρηγορόπουλος μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό. Είναι νεκρός.
... και το χρονικό μιας εξέγερσης
Εκείνο το βράδυ το νέο δεν έφτασε στον κόσμο από τα ΜΜΕ, παρά μόνο πολύ αργότερα. Το νέο μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα κι όσοι μπορούσαν έφτασαν στα Εξάρχεια. Ήταν ίσως από τις λίγες φορές που γίνονταν όλοι ένας άνθρωπος: κάθονταν παρέες-παρέες, γνωστοί ή άγνωστοι, σε παγκάκια, στο δρόμο, παντού και κλαίγανε, βρίζανε, μιλούσαν. Μια συγκλονιστική στιγμή, τρεις μικροί μαθητές, γύρω στα 15, κάθισαν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας κι ήταν έτοιμοι να φτιάξουν μολότωφ. Σταμάτησαν, όμως, κατέβασαν για λίγο τα κεφάλια τους και άρχισαν να κλαίνε...
Από τρία σημεία ξεκίνησε μια μεγάλη επιτόπια πορεία: Στέκι Μεταναστών, πλατεία και Χαριλάου Τρικούπη. "Νεκρός δεκαπεντάχρονος το μίσος μεγαλώνει". Στη μέση της πορεία, σπάνε τα μπλόκς με δακρυγόνα. Είναι η πρώτη φάση της καταστολής που θα ακολουθούσε. Γίνεται η κατάληψη της Νομικής, που μετατρέπεται σε κέντρο αγώνα. Ελάχιστοι κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο.
Από την Κυριακή και μετά οι δρόμοι ήταν πλημμυρισμένοι από κόσμο, όλων των ηλικιών. Οι μαθητές, όμως, περισσότερο απ'όλους έδιναν το στίγμα. "Εμάς σκοτώσατε ρε! Εμάς".
Η Αθήνα καιγόταν και δεν καιγόταν. Καίγονταν οι κάδοι της για να πάει πάνω το δακρυγόνο, καίγονταν τα οδοφράγματα στους δρόμους της, κάηκε το δέντρο στο Σύνταγμα. "Φέτος δεν έχει Χριστούγεννα. Έχουμε πένθος."
"Στις τράπεζες λεφτά, στη Νεολαία σφαίρες". Μέσα στην μάχη της Αθήνας και τόσων άλλων πόλεων, η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει "δώρο" στις τράπεζες 28δις ευρώ. Για μερικούς, ήταν η αρχή της σημερινής κρίσης. "Ας σπάνε τις τράπεζες, καλά τους κάνουν", έλεγε τότε ο κόσμος. Είχαμε νεκρό.
"Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες". Η Νομική ήταν κέντρο αγώνα. Στον πρώτο όροφο είχαν συνέλευση τα συνδικάτα, στον πέμπτο οι φοιτητές, στον τελευταίο οι μαθητές και όλοι που ήμασταν μέσα, ανεβοκατεβαίναμε για να μιλήσουμε σ'εκείνη την σπάνια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί. Τα βράδια πολλοί έμεναν μέσα. Υπήρχε παντού η αίσθηση ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Ήταν τελικά εξέγερση;
Ναι, ήταν. Όχι επειδή γύρισε τον κόσμο ανάποδα, αυτό δεν το κατάφερε. Ούτε επειδή έφερε την παραίτηση δύο Υπουργών, του υπ.Παιδείας και του Παυλόπουλου, που ήταν υπ. Δημόσιας Τάξης.
Από left
