Οι160 βουλευτές που αθροίστηκαν υπέρ της πρότασης της συγκυβέρνησης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας – και όσοι πιθανώς προστεθούν σ’ αυτούς στις επόμενες ψηφοφορίες – θα πρέπει να είναι σαφές ότι δήλωσαν την εμπιστοσύνη τους, εκτός από τον Σταύρο Δήμα, και στην πολιτική που αυτή η κυβέρνηση ακολουθεί. Άλλωστε το διακύβευμα της προεδρικής εκλογής δεν είναι αν ο Σταύρος Δήμας θα γίνει Πρόεδρος, αλλά αν θα γίνουν...
ή όχι εκλογές.
Ψηφίζοντας υπέρ του Σταύρου Δήμα οι βουλευτές σε τελική ανάλυση προσφέρουν στη συγκυβέρνηση τη δυνατότητα να συνεχίσει την πολιτική της. Πρόκειται για μια πολιτική με σαφήνεια προσδιορισμένη, έστω κι αν το τελευταίο διάστημα έχει καλυφτεί κάτω από τη σκόνη που σηκώνεται από την εγχώρια κινδυνολογία και τις εξωτερικές πιέσεις και απειλές.
Αναμένοντας τις επόμενες δύο ψηφοφορίες, καθώς και τις όποιες πρωτοβουλίες θα αναληφθούν με στόχο την εκλογή Προέδρου και – πάνω απ’ όλα – την παράταση του βίου της συγκυβέρνησης, καλό θα είναι να έχουμε κατά νου ποια ακριβώς είναι η πολιτική που επιθυμούν εγχώριοι και ξένοι παράγοντες να συνεχιστεί πάση θυσία.
Αυτή η πολιτική μπορεί να συνοψιστεί από το σημείωμα της τρόικας προς το Eurogroup. Σύμφωνα με αυτό το σημείωμα, οι κύριοι Σαμαράς - Βενιζέλος και η κυβέρνησή τους έχουν ήδη δεσμευτεί για 17 προαπαιτούμενα, ανάμεσα στα οποία είναι:
• Αύξηση στον ΦΠΑ, δηλαδή ανατιμήσεις σε τρόφιμα, ρεύμα, ύδρευση, βιβλία, περιοδικά, εισιτήρια Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και θεάτρου.
• Αλλαγές στη ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα.
• Κατάργηση του ΕΚΑΣ.
• Επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων.
• Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ για τα ξενοδοχεία από το 6,5% στο 13%.
• Περισσότερες – ευκολότερες – κατασχέσεις.
Αυτό, λοιπόν, που παίζεται με την εκλογή ή μη Προέδρου της Δημοκρατίας είναι η απάντηση «υπέρ» ή «κατά» της συνέχισης αυτής της πολιτικής για την οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση έναντι των δανειστών.
Με πιο απλά λόγια, το ερώτημα στο οποίο θα απαντήσουν τελικά οι βουλευτές στις επόμενες ψηφοφορίες είναι αν θα δώσουν «λευκή επιταγή» στη συγκυβέρνηση να ολοκληρώσει τη συμφωνία με τους δανειστές. Μια «συμφωνία» η οποία συνεπάγεται νέα μέτρα, νέες δεσμεύσεις, νέο μνημόνιο.
Δημήτρης Μηλάκας από το Ποντίκι
