Ο Περιφερειακός Σύμβουλος Κ.Μ. Αλέξανδρος Διαμαντόπουλος στον Δήμαρχο Χαλκηδόνος

ΔΕΛΤΙo ΤΥΠΟΥ   Ο Περιφερειακός Σύμβουλος Κ.Μ. Αλέξανδρος Διαμαντόπουλος στον Δήμαρχο Χαλκηδόνος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 28/2/2013 Για τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δήμος Χαλκηδόνας συζήτησαν χθες ο Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας Αλέξανδρος Διαμαντόπουλος, με τον Δήμαρχο Χαλκηδόνος κ. Γιάννη Μπίκο, στα πλαίσια των επαφών του περιφερειακού συμβούλου στην κατεύθυνση της αγαστής συνεργασίας που οφείλουν να έχουν Περιφέρεια και Δήμος. Οι δύο άνδρες συνομίλησαν για τις εξελίξεις στην Περιφέρεια μετά την πρόσφατη διοικητική αλλαγή, την ανάγκη αναδιάρθρωσης της δομής της τοπικής αυτοδιοίκησης, την μετάβαση στην νέα εποχή και την χάραξη του νέου πολιτικού χάρτη καθώς και την απαραίτητη συνεργασία συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης για τον ενιαίο στόχο που δεν είναι άλλος από την εξυπηρέτηση και την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών. Ο κ. Μπίκος με αφορμή την πρόσφατη νεροποντή που είχε ως αποτέλεσμα τις πλημμύρες σε διάφορες περιοχές, διατύπωσε την μεγάλη ανησυχία και τον έντονο προβληματισμό του για το Δημοτικό Διαμέρισμα της Ελεούσας αλλά και την άμεση παρέμβαση στον παραπόταμο Βαρδαρόβαση. Επίσης επισήμανε την ανάγκη να οργανωθούν και να υλοποιηθούν έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, με πρωταρχικό το στραγγιστικό πλέγμα. Ζητήθηκε η συμπαράσταση του κ. Διαμαντόπουλου και της Περιφέρειας, ώστε να προωθηθεί η επίλυση του προβλήματος που προέκυψε στο Δ.Δ. Προχώματος με τον δρόμο, στην γέφυρα του ΟΣΕ ,αλλά και η συντήρηση των εθνικών οδικών δικτύων Γέφυρας-Προχώματος και Μικρού Μοναστηρίου-Αδένδρου. Ο κ. Διαμαντόπουλος διαβεβαίωσε τον κ. Μπίκο, πως η περιφέρεια θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια που καταβάλει η τοπική αρχή του Δήμου Χαλκηδόνος και προχώρησε στην παρακάτω δήλωση: “Οι δύσκολοι καιροί που ζούμε αποτυπώνουν μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική δυσχέρεια στην σύγχρονη Ελλάδα, που μόνο ενωμένοι μπορούμε να βγούμε νικητές από αυτή την μάχη με τον χρόνο. Η ευαισθησία μου για την περιοχή είναι γνωστή, μιας και πρόκειται για την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τα Κουφάλια, και το ενδιαφέρον μου είναι στραμμένο στα δρώμενα του τόπου. Εκτός από τον δήμαρχο, θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου και στην αντιπολίτευση του δήμου για το αίσθημα ευθύνης που την διακατέχει και τον χειρισμό της σε κρίσιμα ζητήματα που οδηγούν σε διέξοδο με κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις. Με κάθε τρόπο θα είμαι κοντά και θα παλέψω για το καλό της περιοχής και των πολιτών της”.

Δήλωση βόμβα του Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι: ‘’Ποιός μετεωρίτης; Δοκιμή νέου όπλου των ΗΠΑ ήταν!’’ (VID)

Ο Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι, ο επικεφαλής του ρωσικού Φιλελεύθερου-Δημοκρατικού Κόμματος, 

δήλωσε ότι δεν έπεσε μετεωρίτης στα Ουράλια την Παρασκευή αλλά οι ΗΠΑ «δοκίμασαν ένα 

νέο όπλο» πάνω από την περιοχή. »Κάνετε σαν πρωτόγονοι. Ποιος μετεωρίτης; «, είπε, 

προσθέτοντας ότι »Το διάστημα είναι ένα….

σύμπαν που έχει τους δικούς της νόμους αλλά προβλέπουμε τη πτώση μετεωριτών. 

Όταν πέφτει κάτι τόσο απρόσμενα και ξαφνικά – είναι τεχνητό. Οι άνθρωποι είναι 

πολεμοκάπηλοι και προβοκάτορες «, εξήγησε. Νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα, ο 

υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ John Kerry φέρεται να προσπάθησε και απέτυχε να 

μιλήσει με τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στο τηλέφωνο για δύο συνεχόμενες ημέρες. 

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε ότι η Kerry ήθελε να συζητήσει την πρόσφατη πυρηνική δοκιμή στη

 Β Κορέα, καθώς και τη σύγκρουση στη Συρία.

Ωστόσο, ο Ζιρινόφσκι ισχυρίστηκε ότι η κορυφαίος διπλωμάτης των ΗΠΑ «ήθελε να προειδοποιήσει 

τον Λαβρόφ για την πρόκληση και ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει τη Ρωσία’’, ανέφερε.
Την Πέμπτη, η Μόσχα επιβεβαίωσε ότι στις 12 Φεβρουαρίου είχε λάβει αίτημα της Ουάσιγκτον να 

οργανώσει μια επείγουσα τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Kerry και Λαβρόφ.

«Δυστυχώς, η συζήτηση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω του εντατικού προγράμματος 

του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών και εργασίας αφού έχει περιοδεία σε χώρες της Αφρικής,» 

δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Αλεξάντερ Λουκασένκο και συνέχισε, 

«Ενημερώσαμε τις ΗΠΑ για το θέμα αυτό αμέσως, αλλά δεν είχαμε καμία νέα απάντηση» 

πρόσθεσε ο διπλωμάτης.

Το φαινόμενο Παπαγεωργόπουλου δέν είναι το μόνο που δείχνει την σήψη και την διαφθορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αρθρα του Δημ. Καλαϊτζή

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Με την εφαρμογή του Καλλικράτη, εμφανίστηκαν Δήμοι στο "κόκκινο" .Δήμοι υπερχρεωμένοι, είτε από διαφθορά είτε από κακοδιαχείριση.

Δήμοι στους οποίους οι "ελεγκτικοί μηχανισμοί" τυπικά έδωσαν συγχωροχάρτι με τον πλημμελή και κατά τη γνώμη των πολλών ίσως και συγκαλυπτόμενο...

έλεγχο.

Από την εφαρμογή του Καποδίστρια και μετέπειτα του Καλλικράτη (που σημειωτέον ήμουνα από τους θιασώτες της αποκέντρωσης και των πολλών αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά το μετάνιωσα), οι τοπικοί άρχοντες μπήκαν για τα καλά στο χορό της διαχείρισης μεγάλων κονδυλίων από δημοτικά και κρατικά έσοδα, καθώς επίσης και εσόδων πολλών Ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Τί απέδειξε αυτή η κατάσταση τοπική αυτοδιοίκηση να είναι στην κορυφή της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς.

Τώρα θα αναρωτιέται κανείς φταίει ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης ή τα πρόσωπα.

Κατά την ταπεινή μου άποψη φταίνε τα πρόσωπα που αποδεικνύονται ανάξια της εμπιστοσύνης του λαού, φταίνε όμως και οι πολίτες με τις λάθος επιλογές προσώπων, φταίνε και οι θεσμοί, αφού η πολιτεία (σκοπίμως ίσως) δεν έχει φροντίσει  να τους εξοπλίσει με ελεγκτικούς μηχανισμούς τέτοιους, που να μη δίνεται η δυνατότητα σε κάποιους να "γλύφουν το μέλι".

Το κόλπο με τη μή καταβολή στα Ασφαλιστικά Ταμεία των εισφορών εργαζομένων απο τους Δήμους, έγινε και σε άλλους Δήμους, δεν ξέρουμε όμως αν και πώς καλύφθηκε, δεν ακούσαμε μέχρι στιγμής παραπομπές στη δικαιοσύνη.

Και ερχόμαστε σήμερα και ανακαλύπτουμε το φεγγάρι και απορούμε με περισσή υποκρισία για όλα αυτά τα φαινόμενα σήψης. Αυτό το κράτος, αυτοί οι πολιτικοί μας αξίζουν;

Νομίζω πώς όχι. Όμως όλα αυτά γεννούν φαινόμενα σαν τη Χρυσή Αυγή, γιατί έχει ραγίσει το γυαλί και ο λαός έχει χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του και κατά τη λογική της ισοπέδωσης μπαίνουν όλα στο ίδιο τσουβάλι και θεωρούνται όλοι "απατεώνες".

Έχουν αποκοπεί οι πολιτικοί μας με την κοινωνία. Ίσως γιατί δεν έχουν και την έξωθεν καλή μαρτυρία και ολόκληρη η κοινωνία τους βλέπει με πολύ καχυποψία.

Έτσι αυτοί που καραδοκούν "το εκμεταλλεύονται" και δημιουργούν "κρυφά σχολεία" μύησης σε ναζιστικά ιδεώδη.

Αν δεν αφυπνιστεί η κοινωνία και ο λαός,

αν οι θεσμοί της πολιτείας δεν λειτουργήσουν για να καταπνίξουν στη γένεσή τους τέτοια φαινόμενα σήψης,

άν δεν αποβάλλουν όλους αυτούς, που καλυπτόμενοι από τη δημοσιότητα και την ριζωμένη άποψη της ατιμωρησίας, έχουν καταχρεώσει με τις "λαμογιές τους" τις επόμενες γενιές της πατρίδας μας, 

τότε θα πνιγούμε όλοι μας από τη "δυσοσμία" και δεν θα έχουμε τη δύναμη να αντιδράσουμε και θα βρίσκεται πάντα "κάποια Χρυσή Αυγή" να επενδύει στην απελπισία του λαού μας.

ΝΑ! Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΛΗΤΑΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Αυτός είναι ο κύριος Χάρης Θεοχάρης
“ Το πρώην στέλεχος της Lehman Brothers που βάζει τη “θηλιά” στο λαιμό του μέσου φορολογούμενου ”
Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, της κυβέρνησης των γερμανοτσολιάδων δεν έχει προηγούμενο.
Ο άνθρωπος, τον οποίο πριν από λίγες ημέρες δημοσίευμα του Reuters χαρακτήρισε «μαϊμού της τεχνολογίας» (για την ακρίβεια, ο ίδιος έχει αυτοχαρακτηριστεί ως “μαϊμού της τεχνολογίας”), ο άνθρωπος οποίος επιδίδεται καθημερινά στη χρήση του twitter μετά μανίας (αλήθεια έχει χρόνο για τέτοιες ασχολίες;), ο άνθρωπος ο οποίος τοποθετήθηκε γενικός γραμματέας εσόδων του υπουργείου Οικονομικών,ο Χάρης Θεοχάρης, αυτός ο άνθρωπος, μπροστά στις συνέπειες της αποτυχημένης πολιτικής του πολιτικού του προϊσταμένου Γιάννη Στουρνάρα, αλλά και της δικής του (η φορολογική πολιτική δεν είναι twitter βλέπετε) έστειλε εγκύκλιο στις ΔΟΥ, η οποία αναφέρει τα εξής εξοργιστικά: Απαιτεί από τους εφόρους να βάλουν φυλακή όσους χρωστούν πάνω από 5.000 ευρώ και έχουν να έρθουν σε επαφή με την εφορία για περισσότερο από 4 μήνες.
Και το κάνει αυτό – ελάχιστη σημασία έχει αν τον πιέζει ο κύριος Στουρνάρας ή αν του δίνει εντολές – επειδή…
η κυβέρνηση εξαιτίας της εκτός λογικής φορολογικής πολιτικής που εφαρμόζει αδυνατεί να συγκεντρώσει έσοδα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι … οι οικονομικοί προφέσορες του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης αποτυγχάνουν. Τώρα αυτός ο άνθρωπος έρχεται να βάλει το μαχαίρι στο λαιμό του φορολογούμενου και του φτωχοποιημένου Έλληνα ακολουθώντας τη λογική: Ότι πιάσουμε.
Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι οι οφειλέτες που χρωστούν στο κράτος πάνω από 5.000 ευρώ ξεπερνούν σε αριθμό τους 80.000, ενώ όσοι έχουν χρέη κάτω από 3.000 ευρώ ανέρχονται σε περίπου 2.300.000.
Για να καταλάβει ο κάθε ένας τι εστί Χάρης Θεοχάρης πρέπει να γνωρίζει το εξής: Ο ίδιος υπήρξε στέλεχος της Lehman Brothers πριν φορτωθεί και αυτός στους Έλληνες όταν η επενδυτική τράπεζα κατέρρευσε. Θεωρούμε ότι όλοι γνωρίζουν λίγο έως πολύ τι ακριβώς είναι η Lehman Brothers.
Ορίστε ένα απόσπασμα από το πλούσιο βιογραφικό του κυρίου Θεοχάρη:
«Διετέλεσε αντιπρόεδρος στην Lehman Brothers, ηγούμενος της Ευρωπαϊκής ομάδας πληροφορικής μετοχικών παραγώγων της εταιρίας. Ως Διευθυντής Μηχανογράφησης της Ασπίς Πρόνοια ασχολήθηκε με διαχείριση συμβολαίων και προμηθειών, βελτιστοποίηση διαδικασιών και επιλεγμένη εισαγωγή εξωτερικών αναθέσεων (outsourcing). Με ικανότητες στην διαχείριση έργων και συστημάτων, στην σύνταξη και παρακολούθηση προϋπολογισμών καθώς και στον έλεγχο κόστους, υπήρξε σύμβουλος του τότε Γενικού Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων, Διομήδη Σπινέλλη από τον Νοέμβριο του 2009 μέχρι πρόσφατα. Στην θητεία του εκεί, ασχολήθηκε με σειρά έργων όπως την Ενιαία Αρχή Πληρωμής, την Απογραφή Αμειβομένων Δημοσίου κ.α. Για σύντομο χρονικό διάστημα πριν την έναρξη της θητείας του ως ΓΓΠΣ, διετέλεσε σύμβουλος του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών, ασχολούμενος με την παρακολούθηση δράσεων για την υλοποίηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής στρατηγικής».
Μετά την εγκύκλιο μπορεί να καταλάβει κανείς πως ο κ. Θεοχάρης, ο οποίος κατατάσσεται στην κατηγορία Μέργου, καλλιέργησε το έδαφος για την απαράδεκτη εγκύκλιο που στέλνει στις εφορίες, πρέπει να διαβάσει μια πρόσφατη συνέντευξή του. Μιλώντας στην εφημερίδα «Το Βήμα» πριν από λίγες ημέρες δήλωσε ότι με τον πενιχρό μισθό των … 2.650 ευρώ το μήνα που λαμβάνει … για να εισηγείται τη φυλάκιση των φτωχοποιημένων Ελλήνων, πρέπει να πληρώνει στεγαστικό δάνειο 1.400 ευρώ, ενώ, την ίδια ώρα, η σύζυγός του έχει απολυθεί από τη δουλειά της. Ναι καλά διαβάσατε. Ο κύριος Θεοχάρης δεν μπορεί να ζει με 2.650 ευρώ, την ώρα που ένας άλλος γενικός γραμματέας του Γιάννη Στουρνάρα, ο κ. Γιώργος Μέργος υποστηρίζει ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα.
Κύριε Θεοχάρη, αυτά τα τρικάκια, τα κολπάκια και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν περνάνε πια σε μια κοινωνία την οποία το οικονομικό επιτελείο εξαθλιώνει. Θα δείξει ο καιρός και η δημοσιογραφική έρευνα, αν πράγματι περνάτε δύσκολα με τον μισθό που παίρνετε, όπως επίσης και ποια θα είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής σας. Υπομονή. Εμείς μία ερώτηση μόνο θα κάνουμε ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ:Όταν ήσασταν στη Lehman Brothers δεν κάνατε τα κουμάντα σας;
ΠΗΓΗ

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2M8LlTseh

Δημόσιο χρέος – ιδιωτικοποιήσεις: Το «υπόδειγμα» της Βρετανίας

Νίκος Μπογιόπουλος

Το δημόσιο χρέος αξιοποιείται ως πρόσχημα για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Υποτίθεται ότι με την ιδιωτικοποίηση, αφενός θα εισρεύσουν έσοδα στα ταμεία του κράτους, αφετέρου το κράτος θα απαλλαγεί από δαπάνες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων που θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

Με αυτό τον τρόπο – όπως ισχυρίζονται τα προπαγανδιστικά επιτελεία της εκποίησης – το δημόσιο χρέος θα μειωθεί και μαζί του θα εκλείψουν και τα αίτια της λιτότητας. Μέχρι τότε, όμως, και για όσο θα υπάρχει δημόσιο χρέος, η λιτότητα είναι μια «αναγκαία» πολιτική.

Επομένως – σύμφωνα με την ίδια θεωρία – είναι προς το συμφέρον του λαού που υφίσταται τη λιτότητα να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αφού έτσι θα μειωθεί το χρέος και θα πάψει να υφίσταται τη λιτότητα.

Η ζωή τι λέει για όλα τα παραπάνω; Η ζωή λέει πως η αλήθεια – θαμμένη βέβαια από εκείνους που κανοναρχούν το δημόσιο λόγο και την ενημέρωση – είναι εντελώς διαφορετική.

Το αποδεικνύουν τα γεγονότα:

*

1) Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα που αποκαλύπτει το ψεύδος της θεωρίας περί «επωφελών» ιδιωτικοποιήσεων είναι η Βρετανία.

Εδώ και 30 χρόνια η Βρετανία του κεντροαριστεροδέξιου «θατσερισμού» αποτελεί την «Μέκκα», όπου βασιλεύει η αρχή «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν». Στη θέση του «ατόμου» βάλτε τις περίφημες «αγορές».

Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της τριακονταετούς εφαρμογής της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης στη Βρετανία, σχετικά με το δημόσιο χρέος της χώρας (στοιχεία ΟΟΣΑ, Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών):

α) Το 1980, τέσσερα χρόνια μετά από την έλευση του ΔΝΤ στο Λονδίνο έπειτα από πρόσκληση των Εργατικών και ένα χρόνο μετά από την άνοδο της Θάτσερ στην πρωθυπουργία, το δημόσιο χρέος της Βρετανίας βρισκόταν στο 58% του ΑΕΠ της. Το 2010, μετά από τρεις δεκαετίες ιδιωτικοποίησης των πάντων, το δημόσιο χρέος της Βρετανίας έκλεισε στο 89% του ΑΕΠ. Σήμερα ανέρχεται σε 1,5 τρισ. ευρώ και οι εκτιμήσεις της Εαρινής Εκθεσης της Κομισιόν του 2012 μιλούν για δημόσιο χρέος στη Βρετανία που το 2013 θα ξεπεράσει το 90% του ΑΕΠ.

β) Το 1980 το χρέος των νοικοκυριών στη Βρετανία ήταν στο 37% του ΑΕΠ. Το 2010 είχε τριπλασιαστεί αγγίζοντας το 106% του ΑΕΠ.

γ) Το 1980 το χρέος των επιχειρήσεων στη Βρετανία ήταν στο 64% του ΑΕΠ. Το 2010 είχε διπλασιαστεί και ανήλθε στο 126% του ΑΕΠ.

δ) Συνολικά το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της Βρετανίας ήταν το 1980 στο 160% του ΑΕΠ της. Σήμερα το συνολικό χρέος της χώρας έχει υπερδιπλασιαστεί και ξεπερνά το 400% του ΑΕΠ της.

Επαναλαμβάνουμε:

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του μεγαλύτερου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών που συντελέστηκε στη Βρετανία. Αυτά συμβαίνουν στη «Μέκκα» των ιδιωτικοποιήσεων. Το ξεπούλημα τριάντα χρόνων στη Βρετανία αυτό που είχε ως αποτέλεσμα δεν ήταν η μείωση του χρέους, αλλά ο πολλαπλασιασμός του.

*

2) Ας έρθουμε τώρα στην ελληνική πραγματικότητα.

Στην Ελλάδα, ειδικά από το 2000 και μετά, έχουμε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που άλλοτε βαφτίστηκε «μετοχοποίηση», άλλοτε «αποκρατικοποίηση» κι άλλοτε «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, που ήταν πάντα πολιτική της εκποίησης, είχαμε τα εξής:

Ξεπουλήθηκαν τα ναυπηγεία. Ξεπουλήθηκε το 90% του ΟΤΕ. Ξεπουλήθηκε το 90% του τραπεζικού τομέα. Ξεπουλήθηκε η «Ολυμπιακή». Ξεπουλήθηκαν από τους οδικούς άξονες μέχρι η διώρυγα της Κορίνθου. Ξεπουλήθηκε το 49% της ΔΕΗ. Ξεπουλήθηκε το 39% της ΕΥΔΑΠ. Ξεπουλήθηκε το 72% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια». Ξεπουλήθηκε το 67% του ΟΠΑΠ. Ξεπουλήθηκε το 35% της ΔΕΠΑ. Ξεπουλήθηκαν το 26% της ΕΥΑΘ, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ.Ξεπουλήθηκε το 45% του αεροδρομίου των Σπάτων.

*

Αυτοί που τώρα εισηγούνται στον ελληνικό λαό το ξεπούλημα των πάντων και παρουσιάζουν αυτή την πολιτική ως «ελιξίριο σωτηρίας» θα πρέπει να απαντήσουν:

α) Αν όλες αυτές οι εκποιήσεις «αποτρέπουν» την εκτίναξη του δημόσιου χρέους τότε πώς εξηγείται ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από 127 δισ. ευρώ που ήταν την 1//1/2000, παρά το ξεπούλημα που ήδη έχει συντελεστεί, παρά τις αναδιαρθρώσεις και τα κόντρα «κουρέματα», μετά και από τη σχεδιαζόμενη ολοσχερή ιδιωτικοποίηση καθετί έχει απομείνει απούλητο, να υπολογίζεται (από τους ίδιους) ότι το 2014 θα είναι στα 360 δισ. ευρώ, δηλαδή τριπλάσιο από την εποχή που το κύμα της ιδιωτικοποίησης εκδηλώθηκε ως τσουνάμι του περίφημου «εκσυγχρονισμού»;

β) Αν η ιδιωτικοποίηση «μειώνει» το χρέος, τότε γιατί, μετά από τόσες ιδιωτικοποιήσεις, το χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στην Ελλάδα από 60 δισ. ευρώ που ήταν το 2000 έφτασε το 2009 (προ κρίσης δηλαδή) να είναι 254 δισ. ευρώ, δηλαδή τετραπλασιάστηκε;

*

Εν ολίγοις:

Αν το ξεπούλημα το κάνουν για να μειώσουν τα δημόσια χρέη

(και όχι για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας, που της παραδίδουν να ξεζουμίζει ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία, διασφαλίζοντας στους κεφαλαιοκράτες ασφαλείς όρους διοχέτευσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους)

τότε γιατί

όσο μεγαλώνει το ξεπούλημα, τόσο μεγαλώνει και το χρέος;!

*

Συμπέρασμα:

Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα.

Αντίθετα:

Οσο περισσότερο ξεπουλούν – στη Βρετανία, στην Ελλάδα, στη Γουαδελούπη – τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνεται!

Το δημόσιο χρέος, με ή χωρίς ιδιωτικοποιήσεις, συνεχίζει να συνιστά «ξεπούλημα του κράτους», να αξιοποιείται ως ένας «από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης» του κεφαλαίου μέσα από την κλοπή του λαού αφού πρόκειται για «το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού» (Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Α’ τόμος, σελ. 779)

Επομένως, δεν ξεπουλούν λόγω του δημόσιου χρέους. Ξεπουλούν λόγω του ταξικού τους χρέους. Το ίδιο ταξικό χρέος που τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό από μισθούς, συντάξεις, κοινωνική φροντίδα, εργασιακά δικαιώματα, το ίδιο αυτό ταξικό χρέος τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό και από τη δημόσια περιουσία του.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ – ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 27/2/2013

ΚΑΛΠΟΝΟΘΕΥΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Μέσα στον διογκούμενο πανευρωπαϊκό σεισμό που έχουν προκαλέσει τα πλήρη δυσάρεστων πολιτικών μηνυμάτων για τηΓερμανία και την ΕΕ αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών γιαΒουλή και Γερουσία, έχει περάσει απαρατήρητο ένα κορυφαίο για τη δημοκρατία ζήτημα: πόσο απίστευτα στρεβλώνει τη λαϊκή βούληση το ιταλικό εκλογικό σύστημα.Παρόλο που πάμπολλοι είδαν φευγαλέα τα αποτελέσματα, ελάχιστοι συνειδητοποίησαν τις εξωφρενικές συνέπειες του ιταλικού εκλογικού νόμου. Ο κεντροαριστερός συνασπισμός τουΠιερ Λουίτζι Μπερσάνι πήρε 29,54% των ψήφων.
Ο δεξιός συνασπισμός του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έλαβε το 29,18%. Με άλλα λόγια, η Δεξιά υπολείπεται τηςΚεντροαριστεράς σε επίπεδο συνασπισμού κατά μόλις 0,36%- ούτε καν το μισό τοις εκατό. Ε, λοιπόν, ακριβώς για αυτό το 0,36% παραπάνω ο συνασπισμός της Κεντροαριστεράς πήρε… 216 (!!!) έδρες παραπάνω: ο Μπερλουσκόνι πήρε 124 και ο Μπερσάνι… 340! Δεν υπάρχει κανένα τυπογραφικό λάθος σε αυτά που διαβάζετε, όντως για 0,36% διαφορά η Κεντροαριστερά πήρε ως συνασπισμός 216 έδρες περισσότερες από τη Δεξιά, σε μια Βουλή που έχει 630 βουλευτές. Το ίδιο θα γινόταν και αν η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο συνασπισμό ήταν… μία ψήφος! Δεν αστειευόμαστε. Τι λέει ο ιταλικός εκλογικός νόμος; Οποιος συνασπισμός κομμάτων που έχει δηλωθεί ως τέτοιος πριν από τις εκλογές ή όποιο μεμονωμένο κόμμα έρθει πρώτο παίρνοντας τις περισσότερες ψήφους, τότε επειδή ήρθε πρώτο και ανεξαρτήτως ποσοστού παίρνει το... 54% όλων των εδρών της ιταλικής Βουλής – δηλαδή 340 έδρες!!!
Είναι απίστευτο. Οσο ένας συνασπισμός κομμάτων προσεγγίζει το 40%, το 45% ή και το 50% των ψήφων, το 54% των εδρών που παίρνει φαίνεται κάπως λογικό. Οταν όμως ένα κόμμα του 30% παίρνει το 54% των εδρών, πόσω μάλλον αν απέχει 0,36% από το δεύτερο, αποκαλύπτεται και αποτυπώνεται ανάγλυφα η καλπονοθευτική παράνοια του εκλογικού νόμου και η στρέβλωση της λαϊκής βούλησης όπως εκφράστηκε στην κάλπη. Αν κάποια κόμματα έχουν κατεβεί σε συνασπισμό και άλλα μόνα τους, η σύγκριση δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη το γεγονός αυτό. Δεν ενδιαφέρει δηλαδή η σύγκριση κόμματος με κόμμα και συνασπισμού με συνασπισμό. Αν συγκρινόταν κόμμα με κόμμα, τότε κυβέρνηση στην Ιταλίαθα έφτιαχνε ο… Μπέπε Γκρίλο! Αυτό επειδή μέσα στον κεντροαριστερό συνασπισμό που πήρε 29,54% για τη Βουλή, το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι πήρε το 25,41% και το υπόλοιπο οι σύμμαχοί του. Στο 29,18% του δεξιού συνασπισμού, το κόμμα του Μπερλουσκόνι πήρε το 21,56% και το υπόλοιπο οι σύμμαχοί του. Το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο όμως που δεν είχε συμμάχους πήρε το 25,55% των ψήφων - άρα περισσότερο από το 25,41% του Μπερσάνι και το 21,56% του Μπερλουσκόνι χωρίς τους συμμάχους τους!
Θεωρητικά μιλώντας, ας δούμε τι θα συνέβαινε αν ο ιταλικός εκλογικός νόμος ίσχυε στην Ελλάδα στις επόμενες εκλογές. Ας υποθέσουμε ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δήλωναν ότι κατεβαίνουν συνασπισμένοι, πράγμα που σημαίνει απλώς ότι τα ποσοστά τους αθροίζονται.
Αν λοιπόν η ΝΔ έπαιρνε 25%, το ΠΑΣΟΚ 8% και η ΔΗΜΑΡ 5%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαινε μόνος του και έπαιρνε το 37% σαρώνοντας τη ΝΔ κατά 12 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες, τότε ο συνασπισμός ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ θα έπαιρνε… 162 έδρες και θα έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση παρόλο που θα είχε συντριβεί στις εκλογές επειδή τα ποσοστά των τριών κομμάτων μαζί αθροίζονται σε 38%, ποσοστό μεγαλύτερο από το 37% του ΣΥΡΙΖΑ! Οχι μπόνους των 50 εδρών δεν θα έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι κυβέρνηση δεν θα έφτιαχνε, αλλά θα έπαιρνε όλες κι όλες… 51 έδρες από τις 300 της Βουλής, ενώ ο ηττημένος Σαμαράς που θα είχε σαρωθεί στις κάλπες θα είχε πάνω από 100!
Τώρα ίσως αντιλαμβάνεται καλύτερα κανείς πόση γοητεία ασκεί το ιταλικό εκλογικό σύστημα στονΕυάγγελο Βενιζέλο ή στον Αντώνη Σαμαρά και πόσο θα ήθελαν να μπορούσαν να το αντιγράψουν και να το μεταφέρουν στη χώρα μας! Είμαστε βέβαιοι ότι τώρα συνειδητοποιούν οι πολίτες καλύτερα τι εννοούν ανομολόγητα, ιδίως οι του ΠΑΣΟΚ, όταν λένε για καινούργιο εκλογικό νόμο που να… «ευνοεί την κουλτούρα των συμμαχικών κυβερνήσεων»! Αυτό ή κάτι τέτοιο εννοούν, αλλά αιδημόνως σεμνύνονται να το πουν καθαρά, γιατί μέσα στην ελληνική «βαρβαρότητα» δεν αποκλείεται να τους πάρουν με τις ντομάτες. Ολη αυτή η συζήτηση περί αναθεώρησης και «εκσυγχρονισμού» του Συντάγματος, ώστε να καταστεί και επισήμως το Μνημόνιο θεμελιώδης νόμος της χώρας μας, συνοδεύεται και από σκοτεινά σχέδια παραμονής των μνημονιακών κομμάτων στην εξουσία με όλα τα μέσα, όσο ανέντιμα και αντιδημοκρατικά και αν είναι.

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Γερμανία: Αποδόμηση της εργασίας η στρατηγική απάντηση του κεφαλαίου

 

Σοφία Καρατάκη, Σοφία Στεφανίδου

Η ανεργία ανέκαθεν αποτελούσε το δούρειο ίππο για την συμπίεση των εργατικών δικαιωμάτων. Σήμερα, όμως, θα αποτελέσει το μηχανισμό για την πλήρη ανατροπή όσων είχε με αγώνες κατακτήσει το εργατικό κίνημα εδώ και έναν αιώνα. Η στρατηγική του κεφαλαίου στη σημερινή κρίση, προκειμένου να ξεπεράσει το βασικό του πρόβλημα, την πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους που εκδηλώθηκε το 1973, ανακόπηκε από τα μέσα του ’90, αλλά επανήλθε δριμύτερη το 2008, βάζει στο επίκεντρο τις εργασιακές σχέσεις, με στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Στην προηγούμενη μεγάλη κρίση, οδήγησε την ανθρωπότητα στην ανθρωποσφαγή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των ταγμάτων εργασίας, αλλά και στα κοινωνικά συμβόλαια, την αλυσίδα παραγωγής και τον κεϊνσιανισμό. Σήμερα, δεν φαίνεται να είναι -προς το παρόν- επιλογή του ο πόλεμος – αν και η επιχειρούμενη «νέα εργασία», ενδεχομένως, να έχει ισάριθμα θύματα – ούτε φαίνεται να υπάρχει δυνατότητα νέων κοινωνικών συμβολαίων και κράτους πρόνοιας, αλλά ούτε και η διατήρηση των κοινωνικών συμβολαίων και του κράτους πρόνοιας. 

Και εννοούμε ότι το κεφάλαιο όχι μόνο εξωθεί εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία, αλλά τη χρησιμοποιεί ώστε να εκμεταλλευτεί με νέους και πιο αποδοτικούς γι΄ αυτό όρους, το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων. 

Για να γίνει αυτό κατανοητό, αξίζει να καταγραφούν το περιεχόμενο και οι μέθοδοι της νέας στρατηγικής του κεφαλαίου, όπως έχουν εφαρμοστεί στη Γερμανία εδώ και μια δεκαετία, μπήκαν σε εφαρμογή παράλληλα και στη χώρα μας και τώρα σχεδιάζεται με ρυθμούς fast track να γενικευτούν και να μπουν στην πιο ολοκληρωμένη τους φάση. 

Έτσι, ήταν το 2002, όταν η κυβέρνηση συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων υιοθέτησε το σύνολο των προτάσεων μιας επιτροπής που είχε συσταθεί για να προτείνει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας. Τα στάδια εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων ονομάστηκαν Χαρτς 1, Χαρτς 2, 3, 4 από τον Πέτερ Χαρτς, επικεφαλής της επιτροπής και πρωσοπάρχη της Φόλκσβαγκεν, και εντάχθηκαν στο πλαίσιο της Ε.Ε. με την «Ατζέντα 2010». 

Ο σοσιαλδημοκράτης τότε καγκελάριος της Γερμανίας σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ εξηγώντας την πολιτική αυτή, τόνισε ότι οι νόμοι Χαρτς βασίζονται στη λογική «καμία υποστήριξη χωρίς απαίτηση», μια λογική που οδηγεί στην πλήρη χειραγώγηση των πολιτών που απολαμβάνουν κοινωνικές παροχές. Πυρήνας της είναι «ο πολίτης σε κάθε φάση της ζωής του να προσφέρει εργασία, ό,τι κι αν είναι αυτή». Αφού πρώτα καλλιεργήθηκε, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, η αντίληψη ότι ο άνεργος ευθύνεται ο ίδιος για την ανεργία του, επιβλήθηκε η λογική «Foerdern und fordern» (υποστηρίζω και απαιτώ). Ο μακροχρόνια άνεργος πρέπει τώρα αυτός με κάθε τρόπο να αποδεικνύει ότι είναι πρόθυμος να εργαστεί, διαφορετικά περικόπτεται μερικώς ή ολικώς το επίδομα ανεργίας 2 που προβλέπεται για τους μακροχρόνια άνεργους. Αυτό σημαίνει, ότι είναι υποχρεωμένος να αποδέχεται ό,τι εργασία του προσφέρεται για να παραμείνει επιδοτούμενος άνεργος. Δηλαδή, το κράτος πληρώνει επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας, αλλά απαιτεί από τον άνεργο να αποδέχεται ό,τι εργασία του προσφέρεται (η δήλωση του Π. Δούκα δεν ήταν τελικά, και τόσο πρωτότυπη – κάτι αντίστοιχο περιγράφει ο Τζακ Λόντον στο Άνθρωποι της Αβύσσου – αντίστοιχα ήταν τα σπίτια εργασίας στην Αγγλία και τη Γαλλία που περιγράφουν οι κλασικοί του μαρξισμού). Διατείνονται ότι η Γερμανία βγαίνει αλώβητη από την κρίση, επειδή προνόησε να προβεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις έγκαιρα. Βέβαια, η πραγματικότητα των 4,5 εκατομμυρίων άνεργων στη Γερμανία και των 7 εκατομμυρίων εργαζόμενων που ζουν στα όρια της φτώχειας το διαψεύδουν. 

Από το 2005, όταν ολοκληρώθηκε το ο νόμος Hartz 4, άρχισαν να φαίνονται οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Συστάθηκαν μια σειρά από οργανώσεις-εργολάβοι, σαν τις εγχώριες ΜΚΟ, των οποίων η αποστολή ήταν να προωθούν τους μακροχρόνια άνεργους -μέσω προγραμμάτων- σε «θέσεις εργασίας». Αυτές έπρεπε να είναι κοινωφελούς σημασίας και να μην καλύπτουν κανονικά αμειβόμενες θέσεις. Η διάρκεια των προγραμμάτων είναι, κατά κανόνα, 6 μήνες, 30 ώρες/εβδομάδα, ενώ ο εργαζόμενος άνεργος πληρώνεται με ένα ευρώ (!!!) την ώρα -1euro job- ή και καθόλου. Στην τελευταία περίπτωση, τα προγράμματα χαρακτηρίζονται ως κατάρτισης ή πρακτικής εξάσκησης (Praktikum). Μάλιστα, το ένα ευρώ δικαιολογείται ως δαπάνη για τα ρούχα δουλειάς και έξοδα μετακίνησης. Τονίζεται ότι, για πρώτη φορά, ο άνεργος δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί την «εργασία» που του προτείνουν. Διαφορετικά, θα αντιμετωπίσει μείωση ή ακόμα και πλήρη απώλεια του επιδόματος ανεργίας και των κρατικών παροχών (επιδότηση ενοικίου, ρεύματος). Ο άνεργος-εργαζόμενος του ενός ευρώ εργαζόμενος δεν έχει κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα, ένσημο, ενώ οι εργολάβοι εισπράττουν από το κράτος από 300-1000 ευρώ ανά εργαζόμενο άνεργο κάθε μήνα (!!!) για τη διαμεσολάβηση (να πού πηγαίνουν τα χρήματα που περικόπτονται από την υγεία και την παιδεία!). Το 2010 μεταφέρθηκαν 25 δις ευρώ. Υπολογίζεται ότι 7,6 δισ. ευρώ ετησίως δημοσίου χρήματος μεταφέρονται στις τσέπες ιδιωτών για την υπηρεσία που προσφέρουν, δηλαδή την ενεργοποίηση («ξεσκούριασμα») των μακροχρόνια άνεργων, με πενιχρά όμως αποτελέσματα. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης της Γερμανίας μόνο το 14% αυτών ξαναβρήκε μια θέση στη αγορά εργασίας, ενώ η πλειονότητα παραμένει εγκλωβισμένη. Στην πραγματικότητα, διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι εγκλωβίστηκαν σε αυτό το ιδιότυπο καθεστώς της εργασιο-ανεργίας. Στην πραγματικότητα, αποδείχθηκε ένα αντίμετρο για την καταπολέμηση της ανεργίας που γεμίζει τις τσέπες των ξύπνιων επιχειρηματιών και ανεβάζει τους δείκτες της οικονομικής ανάπτυξης. Παράλληλα, οι θέσεις δεν αφορούσαν μόνο κοινωφελή εργασία -π.χ. περίθαλψη ηλικιωμένων-, αλλά “κανονικές θέσεις εργασίας”, χωρίς, βέβαια, τα αντίστοιχα εργασιακά δικαιώματα, όπως καθαρίστρια σε σχολείο, ακόμα και υπάλληλος σε υπουργείο!!! Κατά δήλωση του εκπρόσωπου υπεύθυνου εργασίας του μεγαλύτερου συνδικάτου υπαλλήλων, κου B. Jirku, πολλοί δήμοι, σχεδόν αποκλειστικά, απασχολούν εργαζόμενους άνεργους του ενός  ευρώ/ώρα. Σε πάρκα, νεκροταφεία, μουσεία, ακόμα και για περιπολία. Για παράδειγμα, στη Λειψία, ο δήμος συγκρότησε την «ομάδα μπλε» από άνεργους, η οποία καταγράφει ο,τιδήποτε «στραβό», όπως μια γερμένη πινακίδα, αλλά και ασυνήθιστο, όπως τρεις νεαρούς να πίνουν μπίρα για πολύ ώρα όρθιοι στη γωνία ενός δρόμου. Άνεργοι, εργαζόμενοι του ενός ευρώ 1 euro job και θεματοφύλακες του συστήματος!!! 

Η πλήρης αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων άνοιξε και το δρόμο για τον επαναπατρισμό των επενδύσεων. Και γιατί όχι, άλλωστε; Αφού πλέον, μπορούν να εκμεταλλεύονται φτηνό εργατικό δυναμικό, υψηλής εξειδίκευσης -made in Germany-, όπως για παράδειγμα, ένα εργοστάσιο που παράγει ακριβά τραμπολίνο, με άνεργους που εργάζονται για 1 ευρώ/ώρα. Στην περίπτωση αυτή, μάλιστα, ο εργολάβος είναι η Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας. Αυτή έχει συστήσει άπειρες εργολαβικές εταιρείες, αλλά και ιδιόκτητες δικές της παραγωγικές μονάδες σε όλη τη Γερμανία. Χρησιμοποιεί κάθε είδους ευέλικτης εργασίας και απασχολεί συνολικά 950.000 εργαζόμενους, περισσότερους εργαζόμενους από ό,τι η Siemens και η VW παγκοσμίως. Η Εκκλησία έχει κι ένα προβάδισμα στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων, εφόσον οι δραστηριότητές της δεν εμπίπτουν στο εργατικό δίκαιο. Εκτός, δηλαδή, των άλλων, οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα να απεργήσουν! Αυτή, ακριβώς, είναι η ανάπτυξη την οποία ευαγγελίζονται οι ντόπιοι θιασώτες και μάλιστα με τη βοήθεια του θεού, τον οποίο επικαλέστηκε ο Σαμαράς. 

Να οι σκλάβοι του 21^ου αιώνα. Δεν είναι πια στις γαλέρες των δουλεμπόρων, αλλά στα ωραία σαλόνια των «πρακτορείων εργασίας». Η διαχείριση με αυτό τον τρόπο της ανεργίας ενίσχυσε σημαντικά τη δευτερεύουσα αγορά εργασίας, που λειτουργεί ως μοχλός συμπίεσης του κόστους εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων. 

Ένα μοντέλο εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης που εξαπλώνεται στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια είναι η εργασία μετά από κλήση τηλεφώνημα (Arbeit auf Abfuf). Πρόκειται για μια μορφή μερικής απασχόλησης με πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας. Όλο και περισσότερες επιχειρήσεις, εμπορικά καταστήματα φτιάχνουν μια δεξαμενή «εργαζομένων», τους οποίους χρησιμοποιούν, κατά βούληση. Ο εργαζόμενος δεν ξέρει πότε και για πόση ώρα θα εργαστεί και δεν έχει κανένα εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα (υγεία, ασφάλιση). Οι μηνιαίες απολαβές κυμαίνονται συνήθως από 100 ως 300 ευρώ, Η πλειονότητα αυτών έχει μηνιαίες απολαβές περίπου 150 ευρώ,  τις οποίες συμπληρώνει το κράτος με κάποιο επίδομα ανεργίας. Άρα, είναι ένας εργαζόμενος-άνεργος. 

Κάποιες επιχειρήσεις προτιμούν, αντί της τηλεφωνικής ειδοποίησης, να φτιάχνουν ένα καθημερινό πρόγραμμα απασχόλησης, το οποίο καλύπτουν με σειρά προσέλευσης, δηλαδή, όποιος προλάβει. Εκτός από τον κοινωνικό αυτοματισμό, προωθείται και ο κοινωνικός κανιβαλισμός. 

Κι όπου το κεφάλαιο δεν μπορεί να εφαρμόσει τις παραπάνω μορφές εκμετάλλευσης, επιβάλλει την εργασία με το κομμάτι, τη λεγόμενη «κατ’ αποκοπήν εργασία» (Akkordarbeit). Παράλληλα, με τη βιομηχανία ή τη βιοτεχνία, εμφανίζεται και σε άλλους τομείς: ταχυδρόμοι, αποθηκάριοι σε εμπορικά καταστήματα που πληρώνονται με βάση τον αριθμό των φακέλων ή δεμάτων που μεταφέρουν και δε γνωρίζουν τις μηνιαίες τους απολαβές, οι οποίες, μάλιστα δεν εξαρτώνται από την εργατικότητά τους, αλλά από έξωθεν από αυτούς παράγοντες, όπως τον όγκο των δεμάτων ή την περιοχή διανομής!! 

Οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος, οι κυβερνήσεις, προωθώντας αυτές τις μεταρρυθμίσεις πέτυχαν πολλαπλούς στόχους: α) να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες που αφορούσαν κοινωνικά αγαθά, όπως υγεία, ασφάλιση, παιδεία, πρόνοια, β) να προαχθεί η ατομική ευθύνη του εργαζόμενου στην αναζήτηση εργασίας, γ) να παρουσιάσουν στατιστικές με μειωμένη ανεργία, δ) να ελέγχουν απόλυτα τους άνεργους και να πετυχαίνουν μέγιστη απόδοση από αυτούς. Κατάφεραν, κυρίως, να ενισχύσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, βρίσκοντας αποδοτικότερους τρόπους εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και ελαχιστοποιώντας το ρίσκο. Από την άλλη, τα εκατομμύρια των άνεργων, απλήρωτων εργαζόμενων, σύγχρονων δούλων αποτελούν μια διαρκή απειλή του συστήματος. Γι΄ αυτό και το σύστημα αυταρχικοποιείται, καταστρατηγεί ακόμη και το αστικό σύνταγμα και ενισχύει την εφεδρεία του, το φασισμό. 

Στην Ελλάδα, όλα αυτά δεν είναι καινούργια. Εργολαβικοί της καθαριότητας στα σχολεία ή στα νοσοκομεία, ωρομίσθιοι καθηγητές, εργαζόμενοι σε stage ή προγράμματα κατάρτισης, σχολικοί τροχονόμοι των 150 ευρώ/μήνα, εργάτριες φασόν στη βιοτεχνία και υπάλληλοι κοινωφελών υπηρεσιών, υπενοικιαζόμενοι από ΜΚΟ είναι μερικά παραδείγματα. Το επόμενο διάστημα, όμως, θα γίνει προσπάθεια να γενικευτούν, παράλληλα με τις απολύσεις στο δημόσιο και τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και τις αλλαγές στην εκπαίδευση. Είναι προφανές ότι οι «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις», που σαν καραμέλα πιπιλά καθημερινά η κυβέρνηση Σαμαρά, είναι ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση. Όπως επίσης, και ότι η περίφημη «ανάπτυξη» έχει ως ιμάντα διαλογής τα σώματα και τα μυαλά των σύγχρονων σκλάβων και τελικό αποδέκτη μόνο τις άπατες τσέπες των καπιταλιστών. 

Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει…

Τόνιζε ο Jean-Paul Sartre…

από seisaxthiablog

Ακραία καιρικά φαινόμενα στη Βαρκελώνη

• 0

   

 

Προβληματισμός υπάρχει στις ομάδες της Formula 1, καθώς οι καιρικές συνθήκες στη Βαρκελώνη, όπου το προσεχές τετραήμερο θα γίνει ο τελευταίος κύκλος των δοκιμών τους εν όψει της έναρξης του πρωταθλήματος, θα είναι πολύ άσχημες.

Την περασμένη εβδομάδα υπήρχε κρύο και βροχή στην πίστα της Καταλονίας και περίπου ανάλογες θα είναι οι συνθήκες στο βορειοανατολικό τμήμα της Ισπανίας και τις επόμενες ημέρες.

Μόνο για την Κυριακή οι προγνώσεις κάνουν λόγο για ηλιοφάνεια, ενώ όλες τις προηγούμενες ημέρες προβλέπονται βροχοπτώσεις που θα δυσχεράνουν το έργο των πιλότων και των ομάδων που θέλουν να κάνουν τα τελευταία τεστ πριν το Grand Prix της Μελβούρνης την επόμενη εβδομάδα.

Πηγή: Sport-fm.gr

Οριακό προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ δίνει νέα δημοσκόπηση

Οριακό προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ δίνει νέα δημοσκόπηση της Marc για λογαριασμό του Alpha. Σύμφωνα με την πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 23,1%, έναντι 22,8% της Νέας Δημοκρατίας, με τα δύο κόμματα να δίνουν μάχη στήθος με στήθος. Στην τρίτη θέση, με ποσοστό 10% βρίσκεται η Χρυσή Αυγή, ενώ ακολουθούν με ίδια ποσοστά, 5,3% το ΠΑΣΟΚ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Το ΚΚΕ συγκεντρώνει ποσοστό 4,5%, η Δημοκρατική Αριστερά 4,4%, ενώ το 6% δηλώνει ότι θα ψήφιζε άλλο κόμμα. Άκυρο/Λευκό/Αποχή, δηλώνει το 10,4%, ενώ δεν απαντά το 8,2%.

Στην εκτίμηση ψήφου, όπου δεν συνυπολογίζονται τα άκυρα και τα λευκά, ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει 28,3%, η ΝΔ 28%, η Χρυσή Αυγή 12,3%, το ΠΑΣΟΚ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες 6,6%, το ΚΚΕ 5,5%, η Δημοκρατική Αριστερά 5,4% και άλλο κόμμα δηλώνει το 7,3%.

Στην παράσταση νίκης, το 48,3% απαντά για τη Νέα Δημοκρατία, ενώ το 38% για το ΣΥΡΙΖΑ.

- See more at: http://troktiko.eu/2013/02/oriako-probadisma-suriza-dinei-nea-dhmoskophsh/#sthash.Gj8SXcco.dpuf

Ισόβια σε Παπαγεωργόπουλο- Σαξώνη- Λεμούσια- Δεκτή η πρόταση του Εισαγγελέα -

Το δικαστήριο έκανε δεκτή την πρόταση του Εισαγγελέα και καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη Παπαγεωργόπουλο- Σαξώνη- Λεμούσια.

Το δικαστήριο καταδικάζει:

- Παναγιώτη Σαξώνης: Ισόβια Κάθειρξη για υπεξαίρεση, φυλάκιση τριών ετών και νομιμοποίηση εσόδων κάθειρξη οκτώ ετών, χρηματική 1,779 εκ. ευρώ

- Μιχάλης Λεμούσιας: Ισόβια για υπεξαίρεση, 18 μήνες για πλαστογραφία

- Βασίλης Παπαγεωργόπουλος Ισόβια για άμεση συνέργεια στην υπεξαίρεση

Σε 15 χρόνια φυλάκισης καταδικάζεται ο Γκόλας

Σε 10 χρόνια φυλάκισης καταδικάζεται ο Γκαϊτατζής.

Η Συνταγή της Ημέρας!

Μακαρόνια στο φούρνο με αρνίσιο κιμά

Συνταγή για 6 άτομα

Από το: xs-recipes.com

Υλικά:

2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

1/2 κιλό κιμά αρνίσιο

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

3/4 κουταλάκια του γλυκού κανέλα σε σκόνη

1 πρέζα γαρύφαλλο σε σκόνη

1 κουταλάκι του γλυκού τριμμένη ξηρή ρίγανη

Λίγο αλάτι

Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

3 φλιτζάνια έτοιμη σάλτσα μαρινάρα

1/2 κιλό ζυμαρικά π.χ. πέννες

3 φλιτζάνια φρέσκο τυρί ρικότα

4 μεγάλοι κρόκοι αυγών

1/2 κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο τριμμένο

3/4 φλιτζάνι τριμμένο φρέσκο τυρί παρμεζάνα ρεγκάτο

Εκτέλεση:

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180oC.

Τοποθετούμε μια μεγάλη κατσαρόλα στη φωτιά με αλατισμένο νερό να βράσει.

Σε ένα μεγάλο τηγάνι, ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο. Προσθέτουμε το κιμά, το κρεμμύδι, 

τη ρίγανη, τη κανέλα, το γαρίφαλο και αλατοπιπερώνουμε. Μαγειρεύουμε σε δυνατή 

φωτιά για περίπου 8 λεπτά, ανακατεύοντας συχνά, μέχρι ο κιμάς δεν είναι πλέον ροζ 

και οποιοδήποτε υγρό έχει εξατμιστεί.

Προσθέτουμε την έτοιμη σάλτσα μαρινάρα και αφήνουμε να πάρει βράση. Βράζουμε 

σε δυνατή φωτιά, ανακατεύοντας κατά διαστήματα, μέχρι η σάλτσα να μειωθεί ελαφρώς 

για περίπου 5 λεπτά. Βράζουμε τα ζυμαρικά στο αλατισμένο νερό σύμφωνα με τις οδηγίες 

της συσκευασίας μέχρι να γίνουν αλ τεντε. Όταν τελειώσουν τα μακαρόνια τα στραγγίζουμε 

και τα επιστρέφουμε στην κατσαρόλα. Εν τω μεταξύ, σε ένα μπλέντερ βάζουμε 2 φλιτζάνια 

του ρικότα με τους κρόκους, το μοσχοκάρυδο και 1/2 φλιτζάνι του τυριού παρμεζάνα ρεγκάτο 

μέχρι να μαλακώσει. Αλατοπιπερώνουμε. Προσθέτουμε το κιμά στα ζυμαρικά και ανακατεύουμε.

 Μεταφέρουμε το μίγμα με τα ζυμαρικά σε ένα ταψί. Ρίχνουμε το μίγμα ρικότα από πάνω 

και πασπαλίζουμε με το υπόλοιπο 1/4 φλιτζάνι του τυριού παρμεζάνα ρεγκάτο.

Ψήνουμε στο φούρνο για περίπου 20 λεπτά ή μέχρι να ροδοκοκκινίσει από πάνω.

 Όταν τελειώσει το φαγητό μας βγάζουμε από το φούρνο το ταψί και αφήνουμε το φαγητό 

μας να σταθεί για 12-15 λεπτά πριν το σερβίρουμε. Καλή Όρεξη!- 

Η διαδικασία ντους των δυο φύλων

Δείτε τα διάφορα στάδια που κάνει η γυναίκα και ο άντρας για να κάνουν Ντους

Της γυναίκας 


1. Γδύνεστε τοποθετώντας τα ρούχα σε διαφορετικά καλάθια (ασπρόρουχα, χρωματιστά).

2. Φορώντας μπουρνούζι κατευθύνεστε στο μπάνιο. Εάν καθοδόν συναντήσετε τον φίλο σας καλύπτετε βιαστικά τα ελάχιστα γυμνά χιλιοστά δέρματος με νευρικές κινήσεις και τρέχετε με μικρά-σπαστικά βηματάκια στο μπάνιο.

3. Παρατηρείτε το είδωλό σας στον καθρέφτη και παραπονιόσαστε για το στομαχάκι που αποκτήσατε.

4. Μπαίνετε στο ντους.

Οι 5 πιο sexy γυναίκες dj

Καμιά φορά το να ακούς μουσική δεν αρκεί. Πρέπει να ικανοποιούνται και οι υπόλοιπες αισθήσεις σου και κυρίως ή όραση. Ας δούμε 5 γυναίκες DJ που από αυτή την οπτική φροντίζουν να προσφέρουν μια πιο ολοκληρωμένη άποψη