Συνάντηση Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας με το νέο Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κατερίνης

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

28ης  Οκτωβρίου 40, Κατερίνη                         e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr

Τηλ.: 2351 –351208

Fax: 2351 – 351207                                                Κατερίνη,  4 Μαρτίου  2013

                        

Την εθιμοτυπική επίσκεψη του νέου Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κατερίνης, κ. Γιώργου Παπαπολύκαρπου, δέχθηκε η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας, κ. Σοφία Μαυρίδου, τη Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013, στο γραφείο της στην έδρα της Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας.

Η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας, συνεχάρει το νέο διοικητή για την ανάληψη των καθηκόντων του και του ευχήθηκε καλή επιτυχία στη δύσκολη και απαιτητική θητεία που καλείται να υπηρετήσει.

   

Το σημαντικό κοινωνικό έργο που επιτελεί η Πυροσβεστική  Υπηρεσία Κατερίνης,  εξήρε η κ. Σοφία Μαυρίδου, που  επεσήμανε  ότι προσβλέπει σε μια αγαστή συνεργασία με τον κ. Παπαπολύκαρπο. Παράλληλα, εξέφρασε τη στήριξη της Περιφερειακής  Ενότητας Πιερίας καθώς και τη βεβαιότητα για συνέχιση της άριστης συνεργασίας με την πυροσβεστική υπηρεσία.

Η  συνάντηση που διεξήχθη σε θετικό κλίμα, ολοκληρώθηκε με τις ευχαριστίες του νέου Διοικητή για τη συνάντηση και τη διαβεβαίωση για ετοιμότητα της υπηρεσίας με γνώμονα την  προάσπιση της ασφάλειας των πολιτών.

Συνάντηση Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας με το Σύλλογο Πτυχιούχων Επισκευαστών Αυτοκινήτων Ν. Πιερίας

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

                                                                                                                                  

28ης  Οκτωβρίου 40, Κατερίνη                        

e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr                   

Τηλ.: 2351 –351208           

Fax:  2351 - 351207                                             

Δ Ε Λ Τ Ι Ο      Τ Υ Π Ο Υ

Την Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας, κ. Σοφία Μαυρίδου, επισκέφθηκε  το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Πτυχιούχων Επισκευαστών Αυτοκινήτων Ν. Πιερίας, με επικεφαλής τον πρόεδρο κ. Δημήτριο Κελπετζίδη, στο γραφείο της στην έδρα της Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας, την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου  2013.

Στη συνάντηση παραβρέθηκαν επίσης  ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Μεταφορών & Επικοινωνιών , κ. Αθανάσιος Τσιαμπέρας  και ο Προϊστάμενος του Τεχνικού Τμήματος της ίδιας Διεύθυνσης , κ. Ευάγγελος Βαβύλας.

Τα μέλη του συλλόγου ενημέρωσαν την Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος  τους εν μέσω οικονομικής κρίσης και αξίωσαν τη συνδρομή  της Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας στην πάταξη των συνεργείων που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις νόμιμης λειτουργίας.

Η κ. Μαυρίδου άκουσε με προσοχή τα αιτήματα του συλλόγου και τόνισε ότι η συνεργασία με τους θεσμικούς φορείς αποτελεί βασικό στοιχείο της πολιτικής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και ειδικότερα  της Αντιπεριφέρειας Πιερίας.

Παράλληλα, συμφωνήθηκε η εντατικοποίηση των ελέγχων από την αρμόδια υπηρεσία Μεταφορών & Επικοινωνιών, ώστε να εντοπισθούν τα συνεργεία που λειτουργούν χωρίς την προβλεπόμενη-από την κείμενη νομοθεσία- άδεια λειτουργίας, καθώς επίσης και εκείνοι που πραγματοποιούν επισκευές οχημάτων χωρίς να είναι κάτοχοι της αντίστοιχης επαγγελματικής άδειας. Άλλωστε, για την επίτευξη του ανωτέρου στόχου, αποφασίστηκε να ζητηθεί και η συνδρομή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πιερίας.

Η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας δεσμεύθηκε να στηρίξει τις αποφάσεις του συλλόγου ενώ το ΔΣ του συλλόγου εξέφρασε τις ευχαριστίες του για το ενδιαφέρον που επέδειξε η κ. Σοφία Μαυρίδου.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΣΦΕΝΔΑΜΗΣ 3-3 (Pieria Icons)

Τιμήθηκε ο Διονύσης Πασχάλης για την προσφορά του στον άνθρωπο

Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δ. Δίου - Ολύμπου, στο πλαίσιο εκδηλώσεων Επανάστασης του Ολύμπου

Την Σάββατο 2-3-2013   στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Λιτοχώρου, στις 7.00 το απόγευμα

* Ο Δήμαρχος Γ. Παπαθανασίου  τίμησε τον Δ. Πασχάλη με το "κλειδί της πόλης"

Με το "κλειδί της πόλης" του Δ. Δίου - Ολύμπου ο δήμαρχος Γιώργος Παπαθανασίου  τίμησε τον Διονύση Πασχάλη για την πολύχρονη αλλά εν πολλοίς αφανή προσφορά του στον άνθρωπο του δήμου, της Πιερίας αλλά και ευρύτερα.

Η απόδοση τιμής στο πρόσωπο του Διονύση Πασχάλη θα γίνει σε μια πολύ ξεχωριστή ημέρα για το Λιτόχωρο και τον δήμο Δίου - Ολύμπου.

Συγκεκριμένα, αυτή η τιμητική διάκριση έγινε  στο πλαίσιο εκδηλώσεων επανάστασης του Ολύμπου που εορτάζονται με μεγάλη λαμπρότητα στο Λιτόχωρο, επειδή, όπως είναι γνωστό, η επανάσταση του Ολύμπου όχι μόνο κατηύθυνε τις εξελίξεις προς όφελος της Μακεδονίας και της Ελλάδας αλλά αποτέλεσε και τον προπομπό για την απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1912 - 1913.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟΝ 42/2013 - 27/2/2013 ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΟΥ - ΟΛΥΜΠΟΥ

Την τιμητική διάκριση στο πρόσωπο του Διονύση Πασχάλη αποφάσισε ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Δίου - Ολύμπου, την Τετάρτη 27/2/2013 μετά από εισήγηση του δημάρχου Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος, μεταξύ των άλλων που είπε, ανέφερε και τα εξής:

"Στις 2 & 3 Μαρτίου 2013 ο Δήμος μας διοργανώνει εκδηλώσεις στο Λιτόχωρο, στα πλαίσια των εορτασμών για την 135η επέτειο επανάστασης του Ολύμπου του1878.

Στα πλαίσια αυτών των εκδηλώσεων προτείνω την απονομή του κλειδιού της πόλης, σε ένδειξη βαθύτατου σεβασμού και Τιμής στον Διονύση Πασχάλη του Αστερίου, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την αναγνώριση στο τεράστιο φιλανθρωπικό και κοινωφελές έργο που προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει".

"Στην συνέχεια κλήθηκε το Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσει σχετικά. Το Δημοτικό Συμβούλιο ύστερα από διαλογική συζήτηση και έχοντας υπόψη την εισήγηση του εισηγητή καθώς επίσης και τις διατάξεις του άρθρου 158 παρ. γ του Ν. 3463/2006,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

Ως ένδειξη τιμής απονέμει το χρυσό κλειδί της πόλης στον κ. Διονύση Πασχάλη του Αστερίου, εκφράζοντας με τον τρόπο την αναγνώριση στο τεράστιο φιλανθρωπικό και κοινωφελές έργο που προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει".

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ – ΣΟΚ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ 360 ΕΥΡΩ !

ΣΤΑ ΣΚΑΡΙΑ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Κυβερνητικό σχέδιο που θα προκαλέσει σοκ, καθώς αλλάζει άρδην το υφιστάμενο ασφαλιστικό σύστημα μεπεραιτέρω μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων και συγχωνεύσεις των ασφαλιστικών ταμείων, ώστε να παραμείνουν μόνο δύο κύρια ταμεία ασφάλισης, βρίσκεται στα σκαριά, σε μια προσπάθειαπεραιτέρω μείωσης των δαπανών τα επόμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο προβληματίζονται έντονα, μετά τη διαπίστωση ότι και φέτος,μετά τις δραματικές περικοπές σε συντάξεις, δώρα κ.ά., το έλλειμμα των Ταμείων αναμένεται να κλείσει στα 2,5 δισ. ευρώ στο τέλος του έτους, αυξημένο κατά 600 εκατ. ευρώ, σε σχέση με το 2012. Αλλά εκφράζονται επιπλέον φόβοι ότι οι αθρόες συνταξιοδοτήσεις τα επόμενα δύο χρόνια θα επιβαρύνουν επιπλέον το σύστημα, ιδιαίτερα από τις αποχωρήσεις δημοσίων υπαλλήλων, που θα κάνουν χρήση της πρόωρης συνταξιοδότησης προκειμένου να αποφύγουν την εφεδρεία ή την απόλυση.

Το σχέδιο του διοικητή του ΙΚΑ, Ροβέρτου Σπυρόπουλου, βρίσκεται σε συζήτηση τόσο από στελέχη του υπουργείου Οικονομικών όσο και στο υπουργείο Εργασίας, ενώ αποδέκτης της πρότασης του διοικητή του Ιδρύματος έχει γίνει ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος σκέφτεται να αναθέσει το όλο θέμα σε ειδική επιτροπή «σοφών».

Αναλυτικά η πρόταση περιλαμβάνει τα εξής σημεία:

1. Τη δημιουργία και λειτουργία ενός μόνο Ταμείου που θα καταβάλλει την ενιαία Εθνική Σύνταξη ύψους 360 ευρώ και την ανταποδοτική με βάση τις εισφορές των ασφαλισμένων και των εργοδοτών, για τους μισθωτούς.

2. Το ΙΚΑ να αποτελέσει τον ασφαλιστικό «κορμό» της μισθωτής εργασίας και σε αυτό να ενταχθούν τοΕΤΑΑ (Ταμείο που ασφαλίζει τους μηχανικούς, τους γιατρούς και τους δικηγόρους) και το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ (στο οποίο έχουν συγχωνευτεί τα Ταμεία Τύπου).

3. Ο ΟΑΕΕ, που ασφαλίζει τους αυτοαπασχολούμενους, τους εμπόρους και τους βιοτέχνες, να παραμείνει ως ανεξάρτητος λογαριασμός έξω από το σύστημα και σε αυτόν να υπαχθούν οι γιατροί, οιδικηγόροι και οι μηχανικοί που είναι εκτός μισθωτής εργασίας και διατηρούν Δελτία Παροχής Υπηρεσιών και βιβλία. Η άλλη πρόταση στελεχών της γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων περιλαμβάνει την ένταξη του ΟΑΕΕ μέσα στο ΙΚΑ ως ανεξάρτητου λογαριασμού, αλλά εκφράζονται φόβοι ότι μπορεί να προκαλεί ετήσια «τρύπα» ύψους 400 εκατ. ευρώ, καθώς οι μισοί κυρίως έμποροι-βιοτέχνες αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

4. Εθνική Σύνταξη: Το Ταμείο να αποδίδει σε όλους τους πολίτες την Εθνική Σύνταξη από την 1/1/2015που έχει προβλεφθεί με το νόμο Λοβέρδου και ανέρχεται στα 360 ευρώ και την επιπρόσθετη ανταποδοτική Σύνταξη με βάση τις εισφορές (όπως προβλέπει και ο νόμος).

5. Ο ΟΓΑ να διατηρηθεί ως Ταμείο ασφάλισης των αγροτών λόγω των ιδιαιτεροτήτων που έχει, αλλά και ως προνοιακό Ταμείο.

6. Επικουρικά ταμεία: Συγχώνευση όλων των επικουρικών ταμείων στο ΕΤΕΑΜ (ΙΚΑ) και καθιέρωση μιας ενιαίας επικουρικής παροχής.

7. Εναλλακτική ασφάλιση: Προτείνεται πρόσθετη ασφάλιση μέσω της δημιουργίας εναλλακτικών (προσωπικών) επιλογών θεμελίωσης επιπρόσθετων ασφαλιστικών δικαιωμάτων τα οποία θα προέρχονται: α) από επαγγελματικά ταμεία, β) από τις ιδιωτικές ασφαλίσεις που θα παρέχουν πρόσθετες συντάξεις, κύριες και επικουρικές, είτε υπηρεσίες υγείας κ.ά., μέσω συγκεκριμένωνφορολογικών κινήτρων. Ηδη, με τις πρόσφατες ενοποιήσεις των επικουρικών ταμείων τέσσερα ταμεία (ασφαλιστικών εταιρειών, πετρελαίου, εργαζομένων στο φάρμακο και τροφίμων) παρέμειναν έξω από το σύστημα και λειτουργούν πλέον ως Επαγγελματικά Ταμεία, και συνολικά τα επαγγελματικά ταμεία της χώρας μας γίνονται 13.

Η εκτίμηση του διοικητή του ΙΚΑ είναι ότι με το συγκεκριμένο σχέδιο θα αυξηθούν τα έσοδα του ΙΚΑ, θααπλοποιηθεί η γραφειοκρατία, ενώ η διοικητική ενσωμάτωση θα βοηθήσει σε περαιτέρω μείωση της κρατικής δαπάνης (κόστος προσωπικού).

Πηγή: Ελευθεροτυπία

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΜΑΧΑΙΡΩΣΑΝ ΤΟ ΕΥΡΩ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ελπίδες σε όλους τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης γέννησε το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Ο δεξιός Σίλβιο Μπερλουσκόνικαι ο …«κεντροαριστερομπαχαλάκιας» Μπέπε Γκρίλο έκαναν σημαία τους τον αντιγερμανισμό και την πολιτική κατά του ευρώ και της ΕΕ και ακριβώς στη βάση αυτή θριάμβευσαν, κερδίζοντας αθροιστικά το 55% των ψήφων. Ο γερμανόδουλος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, νυν κεντροαριστερόςτύπου Βενιζέλου και πάλαι ποτέ κομμουνιστής, ξέμεινε στο 30%. Ο ιταλικός λαός «ξέσκισε» και ξεφτίλισε πολιτικά τον εγκάθετο πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, τον οποίο είχε επιβάλει στη Ρώμη η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελεπειδή είναι τυφλό όργανο του Βερολίνου, δίνοντας του μόνο 10%.

Ο θρίαμβος των αντιγερμανικών, αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ πολιτικών δυνάμεων στην Ιταλία άνοιξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μια θυελλώδη συζήτηση γύρω από το αν επίκειται ή όχι η κατάρρευση του ευρώ. « Η πολιτική της λιτότητας σπατάλησε την τελευταία δυνατότητα. Η οργή του λαού κατέλαβε την Ιταλία και αργά ή γρήγορα θα καταλάβει και την Ισπανία και την Πορτογαλία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι θα καταλάβει επίσης και τη Γαλλία», έγραφε την Τετάρτη στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Σπίγκελ ένας εκ των κορυφαίων αρθογράφων των Φαϊνανσιαλ Τάιμς του Λονδίνου, ο γερμανικής καταγωγής Βόλφγκανγκ Μινχάου. « Οι Έλληνες είναι προς στιγμήν κάπως ναρκωμένοι, αλλά και εκεί δεν λειτουργεί πολιτικά η στρατηγική της προσαρμογής – ούτε καν μετά από έξι χρόνια ύφεσης», προσθέτει. « Η Ευρώπη μπορεί να πλησιάζει σε μια καθαρή επιλογή: Ή να εγκαταλείψει το ευρώ ή να το κρατήσει και να δει την πολιτική κρίση να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο», έγραψε προχτές στουςΦαϊνανσιαλ Τάιμς και ο πασίγνωστος και στην Ελλάδα Μαρκ Μαζάουερ. « Μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας ένα διαφορετικό μέλλον, στο οποίο η Ευρώπη να ταυτίζεται με τη στασιμότητα, την ανεργία και την τυραννία» προειδοποιεί.

«Γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης» είναι ο τίτλος άρθρου της γαλλικής Λε Μοντ που υπογράφει οΑρνό Λεπαρμαντιέ – και αναφέρουμε το όνομα του άγνωστου στους Έλληνες αρθογράφου επειδή αυτός ήταν ο άνθρωπος του Σαρκοζί στη Μοντ, άρα υποθέτουμε ότι οι απόψεις του αντανακλούν ιδεολογικές και πολιτικές διεργασίες στους κόλπους της γαλλικής Δεξιάς. « Είναι η αποτυχία της Ευρώπης. Η αποτυχία του Ευρώ. Έπρεπε να υπογράψουμε εκείνη τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 που μετατρέπεται σε καταστροφή; Αφ΄ότου την υπερασπιστήκαμε τόσο πολύ, καταλήξαμε να αμφιβάλλουμε» υπογραμμίζει. «Έτσι οξύνεται η κρίση πολιτικής νομιμότητας σε μια Ευρώπη που είναιφυλακισμένη στο ευρώ» τονίζει με έμφαση. Το πρόβλημα της πολιτικής νομιμοποίησης των κυβερνήσεων που ακολουθούν πολιτικές λιτότητας που τους έχει επιβάλλει μέσω ΕΕ το Βερολίνο, το αναγνωρίζουν ακόμη και οι Γερμανοί. « Κυβερνήσεις που θέλουν να αναπλάσουν το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία συγκεντρώνουν εναντίον τους την οργή των ψηφοφόρων και πρέπει να επιβιώσουν, καθώς καταρρέουν τα θεμέλια της νομιμοποίησης τους» ομολογεί σε πρωτοσέλιδο σχόλιο της η δεξιά γερμανική εφημερίδα Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε.

Αυτή η αναγνώριση της παντελούς έλλειψης λαϊκής αποδοχής και νομιμοποίησης της ευρω – λιτότητας κατά κανένα τρόπο φυσικά δεν οδηγεί τους Γερμανούς αξιωματούχους ή τους γραφειοκράτες της ΕΕ στην παραδοχή ότι πρέπει να αλλάξουν πολιτική. Αντιθέτως, ωμά και κυνικά διακηρύσσουν πως η πολιτική της λιτότητας πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί, γράφοντας οι κυβερνήσεις στα παλιά τους τα παπούτσια την εκφραζόμενη ακόμη και μέσω εκλογών βούληση των λαών των χωρών της ευρωζώνης και της ΕΕ. « Δεν υπάρχει για την Ιταλία εναλλακτική επιλογή στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας και αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ. « Ελπίζω ότι δεν πρόκειται να μπούμε στον πειρασμό να ενδώσουμε στον λαϊκισμό εξαιτίας των εκλογικών αποτελεσμάτων σε ένα κράτος – μέλος» διακήρυξε και ο πρόεδρος Κομισιόν, Ζοζέ Μαουέλ Μπαρόζο. «Να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και η δημοσιονομική προσαρμογή. Δεν υπάρχει γυρισμός, δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή», υπογράμμισε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρομπέι. «Εμείς θα ακολουθούμε όποια πολιτική μας γουστάρει αδιαφορώντας για το τι ψηφίζει ο κοσμάκης», είναι η ουσία της θέσης της Γερμανίας και της ΕΕ. Μπορούν και φέρονται έτσι επειδή γνωρίζουν ότι επικεφαλής των αντιγερμανικών, αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ δυνάμεων δεν βρίσκονταιαριστερές ριζοσπαστικές, πόσω μάλλον επαναστατικές δυνάμεις, αλλά δυνάμεις αστικές. Δυνάμεις δηλαδή που είναι έτοιμες αφενός να διαπραγματευθούν προς όφελος των αστών της κάθε χώρας ξεχωριστά ένα νέο συμβιβασμό με τη Γερμανία και αφετέρου σε περίπτωση ρήξης στους κόλπους της ΕΕ και εγκατάλειψης του ευρώ, να αξιοποιήσουν προς όφελος της αστικής τάξης τη νέα κατάσταση. Με τουςαστούς επικεφαλής, οι εργαζόμενοι και ο λαός είναι χαμένοι και στις δύο περιπτώσεις, αν και όχι το ίδιο ενδεχομένως.

Η τραγωδία για την Αριστερά είναι ότι για την ώρα δεν αποδεικνύεται ικανή να ηγηθεί – τουλάχιστον στην Ιταλία- ούτε καν στη μάχη κατά του ευρώ και της Γερμανίας, παρόλο που εκατομμύρια ψηφοφόροι απαιτούν και στηρίζουν πλέον μια πολιτική εναντίον της ΕΕ.

*Δημοσιεύθηκε στο «Πρίν» την Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Επισήμανση στο "κάλεσμα/μανιφέστο για μια κοινωνία των πολιτών"[1]

Τι κάνουμε για να γίνει η εικόνα του "στόχου" δυνατότερη από την εικόνα του "μέσου" 

Του Γιώργου Κοντογιώργη 

"Πιστεύω πως εκείνο που έμεινε στους περισσότερους, τουλάχιστον, από όσους άκουσαν την πρότασή σας αυτή, είναι το περικυκλώστε και όχι το ότι μέσω της περικύκλωσης σκοπούμε στη θεσμική συμμετοχή του πολίτη. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι δεν έχετε συμπληρώσει την πρότασή σας αλλά στο ότι είναι τόσο μεγάλη η δύναμη της εικόνας του περικυκλώστε ώστε μόνον αυτό απομένει. 

Και ενώ εξηγείτε πως δεν μπορούμε να περιμένουμε πλέον από τις διαδηλώσεις - όπως στο παρελθόν - ταυτόχρονα καλείτε στην περικύκλωση. Από πρώτο άκουσμα - σας το επεσήμανε ήδη σε μιά εκπομπή του ο Σεραφείμ Κοτρώτσος - αυτά τα δύο είναι αντιφατικά. 

Χρειάζεται, πιστεύω, και επειγόντως, μία νέα εικόνα που να προβάλλει το τί ζητάμε από την περικύκλωση. Δεν είναι κάτι εύκολο αλλά, δυστυχώς, η ζωντάνια της εικόνας περί περικύκλωσης ματαιώνει το μήνυμα του τι ζητάμε. 

Πρέπει η εικόνα του στόχου να είναι δυνατότερη από την εικόνα του μέσου".

Διευκρινίσεις στην επισήμανση από τον Γ. Κοντογιώργη: 

Ευχαριστώ για την επισήμανση. Έχω πλήρη συνείδηση του προβλήματος. Είχα μάλιστα εξηγήσει στους φίλους μου, που με ενθάρρυναν να γράψω κάτι, ότι θα το έπραττα για να τους καταδείξω πως μια εναλλακτική πρόταση, η οποία θα υπερέβαινε τα εσκαμμένα, θα περνούσε απαρατήρητη. Όπως και έγινε. 

Νομίζω επομένως ότι η μετάθεση του επικέντρου από τον "στόχο" στο "μέσον", οφείλει να αναζητηθεί αλλού. Θέλω να πω ότι συναρτάται με δυσκολίες μείζονος σημασίας, που αφορούν στις βεβαιότητές μας, δηλαδή στον βιολογικό μας χρόνο, στο στάδιο της ωριμότητάς μας: 

Η μια, αφορά στην κατήχηση που έχει ενσταλαχτεί στις συνειδήσεις μας ότι το πολίτευμα που βιώνει ο νεότερος κόσμος είναι δημοκρατία. Άρα, μετά τη δημοκρατία τι άλλο μπορούμε να επιδιώξουμε; Τον αυταρχισμό; Πρώτη μας πράξη είναι, επομένως, η αποκάθαρση από τις ιδεολογικές αυτές ανοησίες, η επίγνωση του κόσμου που ζούμε. Αναθεωρώντας τις έννοιες, θα αντιληφθούμε ότι ζούμε σε ένα ουδέ καν αντιπροσωπευτικό σύστημα, και ότι, ως εκ τούτου, τελούμε σε καθεστώς ιδιωτείας. Με άλλα λόγια, πέραν της δυσκολίας της "γλώσσας" μου, υπάρχει μια αντικειμενική δυσκολία που συναρτάται με το ότι μας έχουν πείσει πως ζούμε σε άλλη εποχή από αυτήν που πράγματι υπάρχουμε. 

Η επισήμανση αυτή δεν αποτελεί απλό σχήμα λόγου: έχουμε την βεβαιότητα ότι δημοκρατία είναι να διαδηλώνουμε για να πείσουμε τους κατόχους της πολιτείας να μας συνεκτιμήσουν στις πολιτικές τους. Πέραν του γνωσιολογικού, λοιπόν, προβλήματος, διερωτώμαι, εν απορία, γιατί πρέπει να διαδηλώνουμε για να διεκδικήσουμε την επίλυση των προβλημάτων μας από τρίτους, και δεν διεκδικούμε το αυτονόητο: να έχουμε εμείς ή, έστω, να συμμετέχουμε και εμείς στην αρμοδιότητα αυτή. Εάν επομένως, γνωρίζαμε ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι ούτε δημοκρατικό, αλλά και ούτε αντιπροσωπευτικό, θα θέταμε, είμαι βέβαιος, σε άλλη βάση το ερώτημα. Θα είχαμε αντιληφθεί ότι μας έχουν εγκιβωτίσει στην ιδιωτική μας σφαίρα, μας διδάσκουν να ασχολούμαστε με τα ιδιωτικά μας πράγματα, ότι μάλιστα αυτά είναι αντιθετικά και ασύμβατα με τη συλλογικότητά μας. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, όχι μόνο δεν θέλουμε, αλλά και δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε τη συλλογικότητα μας, απέναντι στον κάτοχο της απόλυτης εξουσίας, παρά μόνο διαδηλώνοντας ή εξεγειρόμενοι. Ώστε, ξεκαθαρίζοντας τις έννοιες, θα είχαμε αυτομάτως τη διάγνωση της σημερινής μας κακοδαιμονίας. Αποφασίζουν άλλοι για εμάς και, μάλιστα, κατά την απολύτως ελευθέραν τους βούληση και σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Ουδείς τους υποχρεώνει για το αντίθετο. 

Η άλλη δυσκολία έχει να κάνει με την αυτονόητη σχεδόν αντίληψή μας ότι ο μόνος τρόπος που μια κοινωνία έχει για να συναντηθεί με την πολιτική είναι εξωθεσμικός, στους δρόμους, στα κομματικά ή στα βουλευτικά γραφεία και τα συναφή. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι βαθιά πεπεισμένος ότι τον πολιτικό θα τον συναντήσει είτε ως "άμορφη μάζα" είτε ως "ατομικός πελάτης". Έχει επίσης την βεβαιότητα ότι ο πολιτικός τον εκπροσωπεί, ότι δηλαδή η ψήφος του έχει αντιπροσωπευτικό περιεχόμενο. Θα τον συμβούλευα να μπει στον κόπο να διαβάσει το όποιο Σύνταγμα, έστω το ελληνικό, αφού ενημερωθεί για το περιεχόμενο της έννοιας αντιπροσώπευση. 

Αν, ωστόσο, στο παρελθόν οι συσχετισμοί επέτρεπαν τη διαμόρφωση κάποιων ισορροπιών που συνέβαλαν και στη συμμετοχή της κοινωνίας στην ευημερία, τώρα πια δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Η ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνία, στην πολιτική και στις αγορές έχει ανατραπεί δραματικά. Και θα έλεγα επίσης τελεσίδικα. Σ'αυτό διαφέρει η κρίση του 1929 και οι άλλες που προηγήθηκαν, από την τωρινή. Εκείνες ήταν κρίσεις που συνέχονταν με τη εδραίωση του συστήματος, η παρούσα αφορά στην υπέρβασή του. Επομένως, για να αποκατασταθεί η ισορροπία, με την επάνοδο των κοινωνιών στο πολιτικό προσκήνιο, θα απαιτηθούν τρόποι δράσης, θεσμοί και λειτουργίες από το μέλλον, που θα εναρμονίζουν ότι έμεινε πίσω -την πολιτεία, τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής- με τη δυναμική των εξελίξεων. 

Στο κείμενο μου, "Τι πρέπει να γίνει", διέκρινα σαφώς τη διαφορά μεταξύ της διαδήλωσης (του λαού ως μάζας, που ακολουθεί τους επαγγελματίες καθοδηγητές) και της περικύκλωσης (δίκην δημοαλυσίδας, όπου ο λαός στέκεται απέναντι σ'αυτούς και αξιώνει την απόδοση της πολιτικής του κυριαρχίας). Η διαδήλωση τελειώνει σε προκαθορισμένο χρόνο, η δημοαλυσίδα με την επίτευξη του στόχου. Έδωσα το διάγραμμα της διαδικασίας, κυρίως όμως περιέγραψα το περιεχόμενο του στόχου. Συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις, που θα άλλαζαν το πολίτευμα και θα μετέβαλαν εφεξής την κοινωνία των πολιτών σε διαρκή θεσμό της πολιτείας. Εξηγούσα ότι εάν δεν γινόταν υποχρεωτική η διατύπωση της γνώμης της κοινωνίας των πολιτών για την λήψη μιας πολιτικής απόφασης, η τελευταία μόνο σε δεινά μπορούσε να ελπίζει. Έλεγα, λοιπόν, ότι αντί οι "αγανακτισμένοι" να περιφέρονται στο Σύνταγμα και να νομίζουν πως βιώνουν την λεγόμενη "άμεση δημοκρατία", να συμπεριφέρονται δηλαδή ως βραχονησίδα στον Ατλαντικό, να συνάψουν αναγκαστικό γάμο με τους απέναντι, στη Βουλή, να τους εξαναγκάσουν να αλλάξουν τη θεμέλια λογική του πολιτεύματος και, προφανώς, τις πολιτικές τους προτεραιότητες. Υπενθύμιζα ακριβώς ότι ενομιμοποιούντο γι'αυτό εκ του γεγονότος ότι η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης της πολιτικής και των αγορών, κι όχι το αντίθετο. Δεν νοείται, επομένως, οι πολιτικές να ανάγονται στο συμφέρον των αγορών (και του πολιτικού προσωπικού) και όχι των κοινωνιών. 

Η πρόσκληση για την περικύκλωση της Βουλής υπεδείκνυε τον τρόπο για την επίτευξη του σκοπού, δεν ήταν ο αυτοσκοπός. Γι'αυτό και υπογράμμιζα ότι έπρεπε να συγκροτηθούν ως εάν ήταν πραγματικός δήμος, δηλαδή σε συντεταγμένη θεσμικά πολιτειακή οντότητα, με σταθερή παρουσία: να παραμείνουν εκεί έως ότου εξαναγκασθεί η Βουλή να ψηφίσει τις προτάσεις τους. 

Το πρόβλημα, πιστεύω, δεν είναι ότι δεν διευκρίνισα με σαφήνεια το στόχο, αλλά ότι οι τότε "αγανακτισμένοι", είχαν χειραγωγηθεί από διάφορες ομάδες -όπως το ανέμενα και το πρόβλεψα ότι θα γίνει- που τους καθοδήγησαν στον εκφυλισμό του εγχειρήματος. Η κοινωνία είναι και σήμερα αντιμέτωπη με το καθεστώς της. Είναι δομημένη ως ιδιώτης, η έμφαση δίδεται στην ατομικότητα που ευδοκιμεί, τρώγοντας τις σάρκες της συλλογικότητας. Έχει συλληφθεί και θα έλεγα διαπαιδαγωγηθεί ως λειτουργός της ιδιωτείας, όχι ως θεσμός της πολιτείας. Εξού και δεν δύναται να συμπήξει συλλογικότητα, να βρεθεί έτσι απέναντι, αντιμέτωπη με την πολιτική τάξη, που κατέχει και νέμεται το κράτος. Το γεγονός ότι η κοινωνία δεν συγκροτεί πολιτική κατηγορία, οδηγεί την πολιτική τάξη να ορίζει το πολιτικό κόστος σε συνάρτηση με την αντίδραση των αμάδων που κινούνται γύρω από τα ΜΜΕ ή την πολιτική εξουσία και όχι με τις όποιες αντιδράσεις της κοινωνίας των πολιτών. 

Πού καταλήγουμε; Ότι απαιτείται η κοινωνία των πολιτών να αντιληφθεί δυο τινά: Πρώτον, ότι πρέπει να αλλάξει το πρόταγμά της. Να αντιληφτεί πρωταρχικά ότι το σύστημα που έχει ο νεότερος κόσμος σήμερα δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικό ούτε δημοκρατικό. Και ότι η αιτία της κακοδαιμονίας της είναι ότι δεν μετέχει της πολιτείας, στην διαδικασία λήψεως των αποφάσεων. Να αξιώσει τη συμμετοχή της στην πολιτεία ως θεσμός, να εξαναγκάσει τη μεταβολή του πολιτεύματος σε αντιπροσωπευτικό. Είναι εύκολο πια, με τα επιστημονικά μέσα που διαθέτουμε, να αντλούμε τη γνώμη, δηλαδή την βούληση της κοινωνίας για κάθε θέμα, κάθε στιγμή. Το θέλουμε όμως; Ή μήπως μας έχουν τόσο βαθιά ενσταλάξει την ολιγαρχική ιδεολογία ώστε η ιδέα να προσεπικληθεί η κοινωνία, δηλαδή εμείς ως συλλογικότητα, μας τρομάζει, εάν δεν προκαλεί αποστροφή; Έως ότου αντιληφθούμε, λοιπόν, ότι είναι η μόνη λύση -και πάψουμε να φοβόμαστε τον συλλογικό εαυτό μας- θα συνεχίσουμε την κάθοδό μας στον Άδη... 

Δεύτερον, ότι η κατάσταση δεν θα αλλάξει με την επίκληση της δεοντολογίας, με διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, αλλά μόνο με τον ενεργό εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης. Εάν δεν θέλουμε να μας οδηγήσουν στην απόλυτη εξαθλίωση, οπότε θα μας απομένει μόνον η εξέγερση, πρέπει να πάψουμε να σπαταλάμε απίθανη ενέργεια σε αδιέξοδους τρόπους δράσης, που μόνο τη νομιμοποίηση των δυναστών μας επιφέρει. 

Η δομική αλλαγή του πολιτικού συστήματος έναν δρόμο γνωρίζει: τον εξαναγκασμό, την συνολική απόρριψη της ιδέας ότι η εναλλαγή στην εξουσία των δυνάμεων της καθεστωτικής κομματοκρατίας δημιουργεί ελπίδα. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να χαλυβδώσουμε το ταυτοτικό μας έρμα, ότι μας συνδέει ως συλλογικότητα. Να διατυπώσουμε το εναλλακτικό μας αίτημα (την μεταβολή της πολιτείας σε αντιπροσωπευτική) και τέλος να ορθώσουμε όχι το ατομικό μας εγώ, αλλά την συλλογικότητά μας απέναντι στο πολιτικό προσωπικό που μας κατέχει, μέσω της ενσάρκωσης από αυτό του πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια, η κοινωνία να χειραφετηθεί διανοητικά και να συνειδητοποιήσει ότι διαθέτει ως συλλογικό υποκείμενο μια απολύτως εκρηκτική δύναμη. Αντιμέτωπη με τη δύναμη της κοινωνικής συλλογικότητας, είναι βέβαιο ότι η πολιτική τάξη, η καθεστωτική ή άλλη, θα προσέλθει παράκλητη στην κοινωνία των πολιτών για να την "υπηρετήσει". 

Η άλλη λύση, εάν δεν δημιουργηθούν δικλείδες εκτόνωσης, δηλαδή υπέρβασης του παρόντος με άλμα προς το μέλλον, θα είναι καταστροφική: η μεν ελληνική χώρα θα εκφυλισθεί σε έναν περιδεή έρημο χώρο, ο δε δυτικός κόσμος, τον οποίο επίσης αφορά το σημερινό πρόβλημα, θα οδηγηθεί σε εξεγερτικές καταστάσεις. Η Ελλάδα, θα εκφυλισθεί διότι, ενώ, τη στιγμή αυτή, συντρέχει αφενός η θεματική της εξέγερσης (η εξαθλίωση και ο αποκλεισμός) και αφετέρου η επίγνωση της αιτίας, δηλαδή του στόχου, η κοινωνία τελεί υπό ένα καθεστώς απόλυτης αδυναμίας και η χώρα σε πλήρη κατοχική επιτροπεία. Οι δυνάμεις εσωτερικής κατοχής, οι δυνάμεις της ολιγαρχίας, σιδηρόφραχτες και προστατευμένες από τις δυνάμεις της κατοχικής επιτροπείας, δεν έχουν λόγο να αναζητήσουν την κοινωνική τους νομιμοποίηση. Διότι αυτή προϋποθέτει την εκδήλωση έμπρακτης συγνώμης, αλληλεγγύης και προσήνειας στο κοινωνικό διακύβευμα. Φοβούνται μόνο το "τυχαίο συμβάν", που θα διαρρήξει την "συνοχή" με πρόσημο την εξαθλίωση και θα αποτελέσει μια ανεξέλεγκτη εξεγερτική θρυαλλίδα. Ή, ακόμη, την ώρα που θα οδηγήσει στη γενικευμένη διαφυγή των εξαθλιωμένων σε πράξεις ασύμμετρης ατομικής αυτοδικίας, προκειμένου να επιζήσουν. 

Εάν όμως σήμερα το πρόβλημα απαντάται έντονο σε ορισμένες μόνο χώρες, με πρώτη την Ελλάδα, σε λίγο θα γενικευθεί στον Δυτικό κόσμο. Διότι αυτό που σηματοδοτεί η σημερινή κρίση, όπως προείπα, είναι η συνολική διάρρηξη της ισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, κράτους και αγοράς, με την αγορά να έχει μεταβληθεί σε πολιτικά κυρίαρχη πραγματικότητα και τις κοινωνίες σε παρίες μέσα στις ίδιες τις χώρες τους. 

Με διαφορετική διατύπωση, το ζητούμενο για τις κοινωνίες εστιάζεται στην υπέρβαση, πρωταρχικά, των βεβαιοτήτων τους, του τρόπου που σκέπτονται, ώστε να αντιληφθούν το διακύβευμα, δηλαδή το πρόβλημά τους. Το εγχείρημα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Αυτός είναι και ο λόγος, πιστεύω, που δεν έγινε και δεν θα γίνει αντιληπτή η πρόταση μου στο άμεσο μέλλον. Και θα συνεχίσει να μην γίνεται αντιληπτή έως ότου η ανάγκη οδηγήσει τις εξελίξεις. 

[1] Πρόκειται για το κείμενο που δημοσίευσα στις πρώτες ημέρες της συγκέντρωσης των "αγανακτισμένων" στο Σύνταγμα. Το κείμενο αυτό κυκλοφόρησε στα γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά, απ'ότι γνωρίζω, με τίτλο: "Μανιφέστο για μια κοινωνία των πολιτών" (τα σχετικά κείμενα είναι αναρτημένα στο ιστολόγιό μου). Εμπεριέχεται επίσης στο βιβλίο μου Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2012. 

Πηγή: Γ. Κοντογιώργης

ΠΟΙΟΣ ΕΡΙΞΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟ 1993 ΚΕ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ;

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

egerssi@otenet.gr

www.apostoloupanos.gr

            Το απόγευμα της Δευτέρας 25 Φεβρουαρίου 2013, στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», ο πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παρουσίασε το βιβλίο του «Μπροστά από την εποχή της, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993».  

            Επιμελητής της έκδοσης ήταν ο πρώην Υπουργός κ. Ιωάννης Παλαιοκρασσάς και ο οποίος επισήμανε τη δήλωση του Henning Christophersen, τότε αντιπροέδρου και επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε., η οποία έγινε με αφορμή τη σημερινή κρίση της χώρας μας: «Αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του είχαν αφεθεί να ολοκληρώσουν το μεταρρυθμιστικό τους έργο, η σημερινή Ελλάδα θα ήταν στις πρώτες θέσεις των οικονομικά πετυχημένων χωρών της Ευρωζώνης».

            Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην ομιλία του επισήμανε: «…Αυτό που θα ήθελα εδώ να σημειώσω είναι ότι αν η κυβέρνηση εκείνη δεν είχε πρόωρα ανατραπεί, η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική και η σημερινή καταστροφή θα είχε πιθανότατα αποτραπεί…».  

            Την επομένη ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Χρήστος Πασαλάρης έγραψε: «…Είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή του, ο Κώστας Μητσοτάκης, ανεξίκακος, όπως όλες οι μπαρουτοκαπνισμένες “καραβάνες”, δεν κρατάει κακία ούτε με τον Σαμαρά, ούτε με τον Καραμανλή, ούτε με τον Παπανδρέου ούτε με όποιους έπαιξαν ανοιχτούς ή σκοτεινούς ρόλους εκείνη την εποχή…».

            Μετά 15 χρόνια (27 Απριλίου 2008), ο δημοσιογράφος Άρης Ραβανός γράφει μεταξύ άλλων τα εξής σε άρθρο του με τίτλο “Η κατάρα που καταδιώκει τη ΝΔ. Πώς έπεσε ο Μητσοτάκης”: «…Παρά τις έντονες αντιδράσεις, ο κ. Μητσοτάκης επιμένει και επιζητεί ευκαιριακό συμβιβασμό με τον κ. Μ. Έβερτ και τους “αντάρτες” βουλευτές - μερικοί εκ των οποίων συνομιλούσαν με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών κ. Αντ. Σαμαρά - με στόχο να περάσει το νομοσχέδιο για τον ΟΤΕ… Η πίεση στη ΝΔ ήταν ιδιαίτερα έντονη, ειδικά μετά την ίδρυση στις 30 Ιουνίου 1993 από τον κ. Σαμαρά του κόμματος Πολιτική Άνοιξη…».

            Η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ΄93 συνεχίζει να απασχολεί επί μια 20ετία τα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας και έχουν διατυπωθεί δεκάδες αντικρουόμενες απόψεις. Στην προχθεσινή παρουσία του βιβλίου του, πολλοί είχαν πιστέψει πως θα τολμούσε ο επίτιμος Πρόεδρος της ΝΔ να αποκαλύψει τους πραγματικούς «προδότες» της ανατροπής της κυβέρνησής του. Δυστυχώς, όμως, ο κ. Μητσοτάκης ήταν υποχρεωμένος να σιωπήσει, προφανώς, για να απενοχοποιήσει τον σημερινό Πρωθυπουργό από τις ευθύνες του για το «βρώμικο ΄93», ελέω του πολιτικού μέλλοντος του Κυριάκου (πρωταρχικώς) και της Ντόρας (δευτερευόντος), στον θρυλούμενο σύντομο ανασχηματισμό της παρούσας κυβέρνησης!.  

            Ωστόσο, παρ΄ότι ο κ. Μητσοτάκης προχθές σιώπησε, δεν είχε σιωπήσει σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον σημερινό Υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον κ. Πάνο Παναγιωτόπουλο, πριν τις εκλογές του 1993, στην εκπομπή του “Προφίλ” στον Αnt1 και εξηγούσε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ανατράπηκε η κυβέρνηση της ΝΔ και έτσι, αναγκάστηκε η χώρα να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές προκειμένου να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για να δρομολογήσει τις εξελίξεις για την σημερινή εξαθλίωση του λαού μας.

            Απόσπασμα αυτής της συνέντευξης παραθέτω παρακάτω προς χάριν της ξεκάθαρης αλήθειας: «…η κυβέρνησή μας είχε 151 βουλευτές και στη συνέχεια 152. Πάντοτε είχε τον κίνδυνο δυο άνθρωποι να φύγουν και να πέσει. Όταν ο κ. Σαμαράς απεχώρησε, έγινε ανεξάρτητος και απεφάσισε να ιδρύσει το κόμμα του, έκανε τη δήλωση ότι δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση διότι η κυβέρνηση έχει την εντολή από τον Ελληνικό λαό να κυβερνήσει 4 χρόνια. Από αυτή την υποχρέωση ξέφυγε, παζάρεψε δεν ξέρω τι και πως, εννοώ παζάρεψε προς πολιτικές κατευθύνσεις και τελικά απεφάσισε να μας ρίξει. Θα ενθυμίστε, είχε εξαγγείλει πως θα κάνει μια βαρύγδουπο αποκάλυψη-έκπληξη στον κ. Χαρδαβέλα στα “Νέα”. Η έκπληξη δεν έγινε, η ανατροπή έγινε. Και η ανατροπή έγινε κατά τρόπο περίεργο. Ο Συμπιλίδης ήταν έκπληξη, διότι ακόμη την παραμονή υποσχότανε πως θα στείλει 30 πούλμαν στη Θεσσαλονίκη για να με υποδεχτεί και η μητέρα του, μια τραγική σκηνή στον Ant1, ρωτούσε έκπληκτη εκείνη την ημέρα τον ανταποκριτή σας, “μα τι είναι αυτά που μας λες παιδί μου, εμείς είμαστε με τον Μητσοτάκη”. Ε΄ τι συνέβη τη νύχτα, η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και ο Συμπιλίδης ήρθε κρυφά σαν κλέφτης από την πίσω πόρτα για να ρίξει την κυβέρνηση. Όλα αυτά δεν είναι ομαλά. Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρξε συνωμοσία και φυσικά προδοσία και η συνωμοσία ήταν συνωμοσία πολιτικών συμφερόντων. Η “Πολιτική Άνοιξη” δεν πάει για να κερδίσει τις εκλογές. Η ΠΟΛΑΝ ένα στόχο μπορεί να έχει, να βλάψει τη ΝΔ βοηθούντος και του εκλογικού νόμου. Άρα, αυτή την ώρα η ΠΟΛΑΝ γιατί ρίχνει τη ΝΔ; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Ποιοι είχαν σκοπό να ρίξουν την κυβέρνηση; Συμφέρον είχαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, των οποίων το παιχνίδι έπαιξε η “Πολιτική Άνοιξη” ξεκάθαρα, γιατί δεν πάει για τον εαυτό του, καταστρέφεται, ο προδότης πληρώνει, καταστρέφεται. Ο κ. Σαμαράς, πιστεύει ειλικρινώς πως μπορεί να επιβιώσει σ΄ αυτή την κρίσιμο εκλογή; Και ακόμη υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα . η κυβέρνησή μας χάλασε λιγάκι το οικονομικό κατεστημένο και ήρθε σε αντίθεση μαζί του, όταν αποφάσισε να κάνει ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση σημαίνει, ότι ο ένας τεράστιος τομέας προμηθειών, βολέματος εάν θέλετε ακόμη και στενότερα διορισμού ημετέρων, παύει να υπάρχει προς εκμετάλλευση. Η πολιτική της ΝΔ στη ΔΕΗ και το ΟΤΕ έπληξε κατεστημένα συμφέροντα και υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι είχαν λόγους να ρίξουν τη ΝΔ, εναντίον της οποίας, άλλωστε, εκτίθενται καθημερινώς προσωπικά. Δεν θα πω τίποτε περισσότερο αυτή την ώρα, πέραν του ότι εμείς δεν συμβιβαστήκαμε με κανένα οικονομικό συμφέρον και απευθυνθήκαμε στον Ελληνικό λαό…».                         

           

           

           

            Συμπερασματικά, με όλες τις παραπάνω πολύ σκληρές καταγγελίες που εκτοξεύει στην παρούσα συνέντευξη ο κ. Μητσοτάκης, καταδεικνύει σαφέστατα εκείνους που τον ανέτρεψαν το βρώμικο ΄93. Όπως, επίσης, καταρρίπτει τον ψευδεπίγραφο ισχυρισμό του κ. Σαμαρά, πως δηλαδή έριξε την κυβέρνηση για το όνομα της γειτονικής χώρας των Σκοπίων, από τη στιγμή που ο ίδιος και το κόμμα του σήμερα είναι υπέρ της λύσεως της διπλής ονομασίας, δηλαδή εκείνης της λύσεως που θα εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία.

           

            Συνεπώς, θεωρώ πως θα έπρεπε να κατονομάσει, εκ νέου, την προδοσία και τους προδότες, για να ικανοποιήσει τον κάθε Έλληνα πολίτη που εκείνη την εποχή τον στήριξε με την ψήφο του, επί τριών εκλογικών αναμετρήσεων. Επίσης, έχει ιερή υποχρέωση να πει την αλήθεια προς τους σημερινούς νέους, τα μεγάλα θύματα των μνημονίων, εξηγώντας τους, το ποιοι μεσολάβησαν και ανέτρεψαν την κυβέρνησή του, από τη στιγμή που εξακολουθεί να διακηρύττει πως «αν η κυβέρνηση εκείνη δεν είχε πρόωρα ανατραπεί, η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική και η σημερινή καταστροφή θα είχε πιθανότατα αποτραπεί». Γιατί δεν αρκούν τα ευχολόγια που τους απηύθυνε προχθές, του τύπου: «Μην επιτρέπετε στο φόβο και στο αδιέξοδο να νικήσουν την ελπίδα. Το μέλλον είναι δικό σας. Είναι το μέλλον που εσείς θα κατακτήσετε».

            Τελειώνοντας, θα ήθελα να προκαλέσω καλόπιστα και καλόβουλα τον κ. Μητσοτάκη προκειμένου να απαντήσει στo παρακάτω ερώτημα, γιατί ο εξαθλιωμένος οικονομικά λαός μας αναζητεί και θέλει ξεκάθαρες κουβέντες:

            -Τι σημαίνει η επιστολή  που σας στάλθηκε στις 30 Αυγούστου 1993, λίγες ημέρες πριν την πτώση της κυβέρνησής σας, από την πολυεθνική εταιρεία Siemens, για να επέμβετε προσωπικά (γίνεται αναφορά δυο φορές), προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας, κ. Μάνου, ώστε να καταχωρηθεί ο διεθνής διαγωνισμός 7753/92 των ψηφιακών παροχών (1 εκ. 100 χιλ.) του ΟΤΕ στην ως άνω εταιρεία (συνημμένη επιστολή); Μήπως, σ΄ αυτές τις παρεμβάσεις αναφερόσασταν σε εκείνη τη συνέντευξη όταν λέγατε: «Η πολιτική της ΝΔ στη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ έπληξε κατεστημένα συμφέροντα και υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι είχαν λόγους να ρίξουν τη ΝΔ»; Και εάν ναι, έπαιξε κάποιο ρόλο ο σημερινός Πρωθυπουργός από τη στιγμή που αναφέρατε (στη συνέντευξη) πως «Συμφέρον είχαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, των οποίων το παιχνίδι έπαιξε η “Πολιτική Άνοιξη” ξεκάθαρα, γιατί δεν πάει για τον εαυτό του, καταστρέφεται, ο προδότης πληρώνει, καταστρέφεται»;     

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2MV3L8E1g

Το φαινόμενο Γκρίλο τρόμαξε τις Βρυξέλλες

Η ψήφος διαμαρτυρίας των Ιταλών, που ήρθε να προστεθεί στις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις στις χώρες του Νότου της ευρωζώνης και την Ιρλανδία, έχει θορυβήσει τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, σηματοδοτώντας ραγδαίες εξελίξεις προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης της δημοσιονομικής λιτότητας.

Από την περασμένη Δευτέρα που έγινε γνωστό το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, ξεκίνησε πάλι η συζήτηση για τη «συνταγή» του μίγματος της οικονομικής πολιτικής, που έχει επιβάλει η Κομισιόν σε χώρες της ευρωζώνης, προφανώς υποκινούμενη από τη Γερμανία.

Το αρχικό σχέδιο της καγκελαρίου Μέρκελ ήταν να πάει στις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου με την υπάρχουσα κατάσταση, δηλαδή να «πουλήσει» στους ψηφοφόρους της ότι με την πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας που έχει επιβάλει, με γενικευμένο τρόπο, βάζει τάξη στην ευρωζώνη. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις την υποχρεώνουν να μπει στη λογική των «εκπτώσεων».

Μπορεί η Κομισιόν δημόσια να αγνοεί το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και να λέει ότι η επόμενη ιταλική κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει την ίδια πολιτική με εκείνη της κυβέρνησης Μόντι, τηρώντας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για μείωση του χρέους και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, το κάνει για λόγους τακτικής και όχι γιατί το πιστεύει.

Κορυφαίοι κοινοτικοί αξιωματούχοι, όπως ο πρόεδρος της Ευρωβουλής, Μάρτιν Σουλτς, δηλώνουν δημόσια ότι η μονομερής πολιτικής της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά, εάν δεν συνδυαστεί με ανάπτυξη. Ο πρώην πρόεδρος του Εurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών είπε ότι η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με «ένα βουνό προβλημάτων» και πως εάν δεν βρεθεί λύση με τους Ιταλούς, η κατάσταση θα επιδεινωθεί ραγδαία σε ολόκληρη την ευρωζώνη.

Αυτή τη στιγμή τέσσερις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, η ιρλανδική, η πορτογαλική, η ισπανική και η γαλλική, έχουν γνωστοποιήσει ότι δεν είναι σε θέση να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος το 2013, ενώ καμία από αυτές δεν είναι διατεθειμένη να λάβει πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα γιατί δεν θέλουν να καταλήξουν σαν την Ελλάδα, που βρίσκεται για έκτο συνεχόμενο χρόνο σε ύφεση. Ζητούν, λοιπόν, ένα επιπλέον έτος για να πετύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους.

Οι πρωθυπουργοί της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας έχουν υποβάλει και ένα άλλο κοινό αίτημα για ανάλογη μεταχείριση με εκείνη της Ελλάδας, ζητώντας επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που έλαβαν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το αίτημα αυτό βρίσκεται στην τελική ευθεία ικανοποίησής του από την Κομισιόν και τους εταίρους.

Σε ό,τι αφορά τη χορήγηση πρόσθετου χρόνου για τη μείωση του ελλείμματος, η Κομισιόν και το Βερολίνο θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν μια ομαδική ικανοποίηση των αιτημάτων, ώστε να μην εκληφθεί ως γενικευμένη χαλάρωση της λιτότητας. Για το λόγο αυτό ο αντιπρόεδρος Ολι Ρεν δήλωσε στη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας ότι η εξέταση των αιτημάτων θα γίνει «αλά καρτ» και κάθε χώρα θα κριθεί ανάλογα με τις επιδόσεις της, δηλαδή η Επιτροπή θα εξετάζει κατά περίπτωση εάν η δημοσιονομική απόκλιση οφείλεται σε απρόβλεπτους παράγοντες ή σε ολιγωρία της ενδιαφερόμενης χώρας.

Πάντως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα τα αιτήματα θα ικανοποιηθούν, αλλά σε διαφορετική χρονική στιγμή, γιατί καμία κυβέρνηση του Νότου της ευρωζώνης, ούτε οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, δεν επιθυμεί επανάληψη του ιταλικού φαινομένου με άλλους πρωταγωνιστές, δηλαδή ψήφο διαμαρτυρίας με αποδέκτες ακραία κόμματα ή δημαγωγούς. Με άλλα λόγια ο Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία με την εντυπωσιακή άνοδο που εμφάνισε, έστω και χωρίς πρόγραμμα, έχει τρομοκρατήσει τα συμβατικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη.

Ελληνικές προσδοκίες για νέα μείωση χρέους και ανάπτυξη

Είναι σαφές ότι μια αλλαγή πλεύσης σε επίπεδο ευρωζώνης θα αποβεί ιδιαίτερα επωφελής και για την Ελλάδα. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στο πλαίσιο της δεύτερης διάσωσης από τους εταίρους τον περασμένο Δεκέμβριο, αυξάνει τις πιθανότητες ικανοποίησης αιτημάτων, που θα διευκολύνουν την έξοδο της χώρας από την ύφεση. Άλλωστε, η ίδια η απόφαση του Δεκεμβρίου προβλέπει ότι εφόσον η Ελλάδα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, τότε και οι εταίροι θα εξετάσουν τη λήψη πρόσθετων μέτρων για την περαιτέρω μείωση του δημόσιου χρέους. Εάν τα μέτρα αυτά συνδυαστούν με μια πιο ευέλικτη στάση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) στη μαζική χορήγηση δανείων προς την πραγματική οικονομία και την ταχύτερη απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, τότε μπορούν να δημιουργηθούν ταχύτερα οι προϋποθέσεις.

Μάλιστα οι ίδιοι οι εταίροι λένε δημόσια ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι επιτυγχάνονται. Το είπε άλλωστε ευθέως την Πέμπτη ανώτερος αξιωματούχος της ευρωζώνης, υπογραμμίζοντας ότι η προτεραιότητα των αξιολογήσεων της Τρόικας στην Ελλάδα στο εξής δεν θα είναι η δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες μάλιστα προσδιόρισε, αναφέροντας τις αποχωρήσεις από το Δημόσιο και τις μεταρρυθμίσεις του φορολογικού και της δημόσιας διοίκησης.

Πάντως, πέρα από την ικανοποίηση των επιμέρους αιτημάτων προβληματικών χωρών, απαιτούνται άμεσα και άλλες ενέργειες σε ευρωπαϊκό επίπεδο προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, αλλά και της οικονομικής ενοποίησης της ευρωζώνης.

Για την αναχαίτιση της εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, την οποία ο εκπρόσωπος της Κομισιόν χαρακτήρισε «τραγωδία» για την Ευρώπη, θα πρέπει να υλοποιηθούν τώρα οι αποφάσεις που λήφθηκαν σε κοινοτικό επίπεδο τον περασμένο Ιούνιο σχετικά με το «πακέτο» των 120 δισ. ευρώ που θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι κοινοτικοί πόροι υπέρ της προώθησης της απασχόλησης στους νέους κάτω των 25 ετών, όπου η ανεργία έχει φτάσει στο 24% κατά μέσο όρο στην ευρωζώνη και από 35% μέχρι 60% στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα.

Πρέπει να επιταχυνθεί η τραπεζική ενοποίηση, αλλά και η οικονομική ολοκλήρωση της ευρωζώνης, η οποία με βάση το σχέδιο που βρίσκεται στο «τραπέζι» προβλέπει και τη σύσταση χρηματοδοτικού μέσου για τη στήριξη των μεταρρυθμίσεων.

Νίκος Μπέλλος, στον «Τύπο της Κυριακής»

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ "ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ" Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ. ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΤΕΙ Ο ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΓΓΥΗΘΗΚΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ??

«Παράθυρο» για τον επανακαθορισμό των κατώτατων ορίων των μισθών και των ημερομισθίων από το 2014 αν τα… πράγματα δεν πάνε καλά στην ελληνική οικονομία και στην αγορά εργασίας, «ανοίγει» ο «Μηχανισμός» προσδιορισμού του ελάχιστου νομοθετημένου μισθού που «κλειδώνει» την Τετάρτη σε συνάντηση του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση με τους επικεφαλής της τρόικας.

Στον απόηχο των πολιτικών αναταράξεων που προκάλεσαν οι δηλώσεις Μέργου και Δαμανάκη για την «τύχη» του κατώτατου μισθού και παρά τη νομοθετημένη πρόβλεψη του Μνημονίου και την κυβερνητική δέσμευση ότι τα ήδη νομοθετημένα (και μειωμένα κατά 22% – 32% για τους νέους) όρια θα μείνουν «παγωμένα» έως το τέλος του Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής, ο «Μηχανισμός», ο οποίος θα τεθεί με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου σε ισχύ από την 1η Απριλίου, θέτει συγκεκριμένα κριτήρια για το ύψος του. Με βάση το Μνημόνιο (ν. 4093/12) και το σχέδιο της απόφασης που θα παρουσιάσει η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας στους επικεφαλής της τρόικας την Τετάρτη, η διαδικασία διαμόρφωσης του νομοθετικά καθορισμένου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας θα λαμβάνει υπόψη:

1. Την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
2. Τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας και ιδιαίτερα τα ποσοστά ανεργίας και απασχόλησης.
3. Τις θέσεις των κοινωνικών εταίρων και εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών και άλλων φορέων, με τους οποίους θα διαβουλεύεται η κυβέρνηση.

Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη υπογραμμίζουν στην «ΗτΣ» ότι η θεσμοθέτηση του ?Μηχανισμού? δεν φέρνει κατ’ ανάγκη νέες μειώσεις. Ερωτήματα υπάρχουν, ωστόσο, για την επιταγή του ίδιου νόμου ο οποίος προβλέπει τον καθορισμό ενός μοναδικού ελάχιστου νομοθετημένου μισθού (αντί της σημερινής κλιμάκωσής του με βάση τις «παγωμένες» πολυετίες) καθώς και την αξιολόγηση του «Μηχανισμού» που θα γίνει μέσα στο Α΄ τρίμηνο του 2014. Τότε θα κριθεί ο «Μηχανισμός» (και εμμέσως το ύψος του κατώτατου μισθού) με κριτήρια «την απλότητα και αποτελεσματικότητα της εφαρμογής, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας».
«ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΡΤΑ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΗΛΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Πιο γρήγορα βήματα ζητά η τρόικα να γίνουν για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής που στερούν τα «γονατισμένα» από την ύφεση και την ανεργία ασφαλιστικά ταμεία από έσοδα δεκάδων δισ. ευρώ (πάνω από 8 δισ. ευρώ κοστίζει η εισφοροδιαφυγή και πάνω από 12 δισ. ευρώ είναι οι συσσωρευμένες οφειλές από απλήρωτες εισφορές).
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τόσο στο ΣΕΠΕ όσο και στα Ταμεία συζητήθηκαν χθες σε συναντήσεις του κλιμακίου των εμπειρογνωμόνων της τρόικας, ενώ την ερχόμενη Τετάρτη στη συνάντηση με τους επικεφαλής των δανειστών θα ληφθούν αποφάσεις και για το εύρος της ρύθμισης των οφειλών προς τα Ταμεία που έχουν ζητήσει τόσο η κυβέρνηση όσο και οι φορείς της αγοράς.

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2MV1hlRfG